ความแปรผันที่ต้องตัดสินใจ 2

สิ่งที่ทำให้ผมเห็นถัดมาก็คือ ภาพใบหน้าของลุงที่ค่อยๆ ถอยห่างจากอูมผมดำกลางหว่างขาของแม่ พร้อมกับเห็นตรงกลางผมดกดำหว่างาขาของแม่นั้นมีคราบเปียกเหมือนน้ำลายของลุง ช่ำแฉะจนขนดำนั้นราบลู่เป็นทางยาว ซึ่งทำให้ผมเห็นว่ามันมีรอยผ่ากลางหว่างขาของแม่ตรงกลางร่องผมนั้นด้วย ซึ่งพอลุงเงยหน้าออกมาแล้วแกก็พูดอะไรกับแม่ผมไม่ได้ยิน ซึ่งแม่ก็พยักหน้ารับแล้วแม่ก็ค่อย ๆ ก้มหน้าลงมามองลุง ซึ่งลุงผมหลังจากพูดอะไรกับแม่แล้ว แกก็ค่อยๆ เงยหน้าออกพร้อมเอามือของแม่ไปจับกุมเข็มเล่มโตข้างล่างของแก ซึ่งแม่ก้มมองมันแบบสายตาประหลาดที่ผมงงๆ จะเหมือนหวาดกลัวก็ไม่เชิง หรือจะตื่นเต้นยังไงบอกไม่ถูกครับสักพักลุงก็เปลี่ยนไปนั่งข้างๆ แม่ พร้อมจับกุมเข็มเล่มโตของแต่ตั้งชั้นเป็นแนวตั้ง ทำให้ผมเห็นมันชัดเจน แล้วลุงก็เอามือแม่มาจับกุมเข็มเล่มนั้นของแก ซึ่งแม่ผมก็หันไปจ้องมองมันอย่างตื่นเต้นพร้อมเอามือจับกุมกำมันอย่างสั่นๆ แต่แม่ก็ยอมจับแต่โดยดี ซึ่งหลังจากนั้นลุงก็เอามือแกออกปล่อยให้แม่จับกุมกำมันด้วยตัวเอง ผมเห็นลุงพูดบอกอะไรกับแม่ไม่ชัดเจน แล้วหลังจากนั้นแม่ผมก็ค่อยๆ เอามือของแกรูดรอบเข็มใหญ่นั้นขึ้นลง ๆ ซึ่งทำให้ผมต้องจ้องมันอย่างประหลาดใจ เพราะเข็มที่เคยโดนหมอฉีดมันเป็นแท่งแข็งๆ แล้วมีอีกอันครอบนี้...แต่ทำไม่เข็มของลุงผมมันแปลกๆ แถมรอบเข็มมันเหมือนหนังเลย...พอรูดขึ้นๆ ลงๆ ก็เห็นเส้นอะไรไม่รู้รอบลำเข็มนั้น ขึ้นเป็นรอยรอบๆ เข็มใหญ่ของลุง ยิ่งมันตั้งเด่ชั้นชี้ฝาเพดานผมก็ยิ่งเพ่งมองตรงปลายเข็มของลุง ที่มันมูถูและมีรอยหยักเหมือนกับดอกเห็ด แถมมีรูตรงกลางซึ่งตอนที่ผมแอบมองนั้น ผมรู้สึกจะเห็นมีน้ำใสๆ ตรงปลายรูนั้นด้วย แต่ก็คิดว่าคงเป็นยาที่เตรียมจะฉีดให้แม่ ผมเลยสับสนตามประสาเด็กๆ ......ผมจ้องมองการกำรูดของแม่ที่คอยกำคลายมันในมือของแม่ตลอดเวลา พร้อมสลับกับการรูดรอบลำเข็มใหญ่ขึ้นลงไปมา ซึ่งยิ่งรูดบ่อยครั้งมากขึ้น ก็เห็นตรงปลายเข็มมันพองบานขึ้นหุบลงไปมาอย่างประหลาด ทำให้ผมเริ่มเปลี่ยนมาจ้องมองเข็มใหญ่ของลุงแทนแม่ผม ซึ่งผมเห็นแม่รูดมันขึ้นลงอย่างนักสักพัก แม่ก็พูดอะไรบ้างอย่างกับลุงไม่รู้ แต่เห็นลุงหัวเราะยิ้มชอบใจแล้วพูดเสียงดังขึ้นมาหน่อย ทำให้ผมพอได้ยินว่า “ ฮะ..ๆ..ๆ..จริงรึ...ของข้าใหญ่กว่าไอ้ชาติมันเยอะรึ...มิน่า..เอามันเข้า ข้างในที่ไรของเอ็งมันรัดตอนของข้าแทบหายใจไม่ออกเลย...ดันแต่ละทีหนืดรอบลำ เลย..ขนาดข้าทำให้น้ำเองออกมาเยอะแล้วน่ะ...มันยังฝืดคับแน่นอย่าบอกใครเลย ....ผ่านมาหลายสิบคนไม่คิดเลยว่าจะเจอ ..หี..ใหญ่ๆ..ตอดๆ..แบบนี้อย่างเอ็ง....ไอ้ชาติ..มันแสนจะควายจริงๆ..ปล่อย ของดีๆอย่างเอ็งให้อดอยากแห้งผากได้ยังไงเป็นเดือนๆ แบบนี้... ” ผมได้ยินลุงพูดถึงพ่อผมแบบนั้นพร้อมกับท่าทางเหมือนดูแคลนพ่อผม ผมก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก ทั้งที่ตอนนั้นยังไม่เข้าใจความหมายที่ลุงพูดเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะท่าทางของลุงผมนั้นเองที่ทำให้ผมรู้สึกแกต้องพูดอะไรไม่ดีกับพ่อผม แน่นอน
แต่แม่ผมก็ไม่ได้พูดด่าหรือตอบโต้กลับไปแต่อย่างใดเลย แต่กลับพูดเสียงดังขึ้นตามลุงให้ผมได้ยินว่า “ ก็ดีไม่ใช่รึ...ในเมื่อไอ้ชาติมันไม่สนใจฉัน...แอบไปมีเมียน้อยแบบนี้...ก็ ดี..!! มันทำได้..ฉันก็จะทำบ้าง....สงสัยที่มันไม่ยอมทำกับฉันก็เพราะแอบไปเย็ดกับ นาง...นั้นจนไม่มีเรี่ยวแรงละซี่....ชั่วจริงๆ....ไอ้ผัวเฮงซวย...ในเมื่อ เป็นแบบนี้ฉันก็จะไม่สนใจมันเหมือนกัน...ฮิ…!!..” แม่ผมพูดบอกลุงอย่างอารมณ์เสีย มือแม่ก็กำแน่นกับท่อนเข็มใหญ่ของลุงผม จนลุงต้องพูดปรามแม่ว่า.. “ อูยส์..เบาๆ..หน่อยสิ..นวล...ถน่อมมันหน่อยสิ...ยังต้องใช้งานมันอีกนานน่ะ เอ็ง.....ในเมื่อเอ็งทำใจได้ก็ดีแล้ว..ข้าจะได้ไม่ต้องใช้แรงให้สิ้นเปลื้อง เหมือนครั้งแรกๆอีก..ของผัวเอ็ง..มันสู้ข้าไม่ได้..แถมลีลาน้ำอดน้ำทนก็ กระจอกแบบที่เอ็งเคยบอกแบบนั้น...เอ็งจะไปสนใจมันทำไม...ไหนๆ เอ็งกับข้าก็เลยเถิดมาไกลเกินจะกลับเป็นแบบเดิมแล้ว...สู้ทำใจเสียดีกว่า.. ไอ้ชาติข้าก็ได้ยินมาว่ามันนอกใจเอ็งมานานแล้วแต่ไม่กล้าบอกเอ็ง...ไหนๆ มันไม่สนใจเอ็งแล้ว...ก็สู้ให้ข้าที่แสนจะรักใคร่เอ็งมากกว่ามันไม่ดีกว่ารึ ..อย่าไม่สนใจแค้นเคืองมันเลย...มาเถอะ..อย่าเสียเวลาพูดถึงมันอีกเลยวะ... เสียเวลาหาความสุขกันพอดี..!!..” ลุงผมพูดกับแม่อย่างไม่เกรงใจคนฟังอย่างผมเลย แม้ผมจะเด็กแต่ก็พอจะรับรู้ได้ว่าลุงกำลังพูดเยาะเย้ยถากถ่างพ่อผมอยู่ และดูเหมือนจะยุอะไรบ้างอย่างกับแม่ผมให้ทำตามที่แกบอก ซึ่งผม ณ ตอนนั้นเข้าใจเพียงแค่นั้น หารู้ไม่ว่าแท้จริงแล้วแกกำลังชักชวนให้แม่แอบเล่นชู้กับแกเหมือนที่พ่อผม แอบไปมีเมียน้อย ซึ่งแม่ผมก็ดูเหมือนจะเห็นคล่อยตามกับคำพูดของลุงผมเสียด้วย เพราะคำพูดและท่าทีของแม่ที่แสดงออกเวลาพูดถึงพ่อผมนั้น แม่จะหงุดหงิดและโกรธแค้นพ่อตลอดเวลา ซึ่งช่วงหลังๆ ผมเห็นแม่ทะเลาะกับพ่อบ่อยครั้งมากกว่าเดิม แต่ผมก็ไม่เข้าใจหรอกว่าทั้งคู่ทะเลาะกันเรื่องอะไรแต่ทุกครั้งผมจะต้องเข้า ไปห้ามปรามและแยกแม่กับพ่อผมออกจากกัน ซึ่งช่วงหลังๆ มันบ่อยมากขึ้น พ่อผมก็เริ่มจะไม่ยอมแม่แล้วสุดท้ายหลังจากแยกกัน พ่อผมก็จะหายไปทั้งคืนกลับมาอีกทีก็เช้าทุกครั้งไป มันเป็นแบบนี้มาบ่อยครั้งมากขึ้นในพักหลังๆ ซึ่งทุกครั้งผมก็ต้องได้ยินเสียงร้องไห้เสียใจของแม่ประจำ บ้างคืนผมเห็นแม่นอนร้องไห้ปาดน้ำตาอาบแก้มประจำ ซึ่งแม่คงเสียใจกับการกระทำของพ่อผม แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น แต่เพราะมันมีมือที่สามกับที่สี่อยู่ข้างพ่อและแม่ผมนั้นเอง ซึ่งพ่อผมก็อย่างที่รู้คือ แอบนอกใจไปมีเมียน้อย แต่มือที่ 4 มันจะใช่ใครที่ไหนอื่นไกลละครับ...ก็..ลุง..ผมนั้นเองแหละ..!! เพราะหากไม่มีลุงผมเข้ามาเกี่ยวของในชีวิตของพ่อแม่ผม ผมเชื่อว่าแม่คงไม่ถลำตัวไปไกลขนาดนั้น มากนึกย้อนดูแล้วก็โกรธลุงผมไม่น้อยที่ทำให้ครอบครัวผมต้องแตกแยกไปคนละทาง แบบนั้น แต่จะโทษลุงผมคนเดียวก็ไม่ได้อีกเพราะพ่อผมก็แอบนอกใจแม่ผมด้วย มันเลยไม่รู้จะโทษแกทั้งหมดได้ยังไง แต่ยังไงมันก็ผ่านไปแล้ว...อย่าพูดให้เสียเวลาเลย...มาเข้าเรื่องต่อกันดี กว่าครับ..!!
ลุงผมหลังจากพูดยั่วอารมณ์แม่ผมได้ที แกก็ค่อยโอบกอดแม่ผมข้างกายแล้วแอบเอามือใหญ่ของแกไปจับลูบเต้านมแม่ผมด้วย สิครับ...ผมเริ่มรู้สึกโกรธแกขึ้นมาทันที แต่แม่ผมสิ..!! แม่ไม่ปฏิเสธหรือด่าว่าลุงผมเลย แต่กลับแอ้นยืดเต้าอวบของแม่ให้ลุงลูบคลึงไปมาอย่างเต็มใจ แล้วลุงก็ก้มไปจูบแก้มแม่ผมพร้อมจูบพรมไปทั่วใบหน้าแม่และซอกคอแม่อย่างไม่ เกรงใจคนแอบดูอย่างผมแต่แม่ผมเองก็ไม่ร้องปรามเลยสักนิด ทั้งที่ผมจำได้ครั้งแรกที่ผมเห็นลุงแอบเข้าไปรักษาแม่นั้น แม่จะปัดป้องไม่ยินยอมท่าเดียวแต่ตอนนั้นที่ผมเห็นแม่ผมกลับนั่งนิ่งแหงน หน้าให้ลุงเอาหน้าซุกไซร้ซอกคอและยังแอบจูบหอมแม่ไม่หยุดอีกต่างหาก ทำให้ผมโกรธมาก แต่ก็กลัวทั้งลุงและแม่จะเห็น ผมเลยแกล้งเดินขึ้นไปบนห้องแล้วทำเสียงเหมือนของหล่นดังๆ ให้ข้างล่างได้ยินเพื่อให้ลุงผมหยุดทำแบบนั้นกับแม่ผม ซึ่งผมยังไม่หยุดเพียงเท่านั้นผมยังแกล้งตะโกนลงมาข้างล่างบอกให้แม่ช่วยเอา น้ำมาแก้วดิสย์นีที่ผมชอบขึ้นมาให้ด้วยถ้าขึ้นมาข้างบน ซึ่งสักแป๊บก็ได้ยินเสียงแม่ตะโกนเสียงสั่นๆ ว่า “ ..อะ..อะไร..หมึก...ห๊ะ..จะเอาอะไรนะ..ลูก..!!.. ”
ซึ่งตอนนั้นผมคิดว่าผมทำแบบนั้นแล้วลุงคงยุติการกระทำแบบนั้นกับแม่ผม ซึ่งมันก็ดูเหมือนจะจริงเพราะไม่นานแม่ผมก็เดินขึ้นมาเอาแก้วมาให้ผมจริงๆ แต่ที่มันไม่เป็นอย่างที่คิดก็คือ แม่ผมบอกกับผมว่า “ หมึก..แม่จะเข้าไปในห้องลุงช่วยลุงหาของน่ะลูก..อย่ากวนอีกละ...แม่จะช่วย ลุงเข้าหาของให้เจอ.. ” แม่พูดบอกผมด้วยสีหน้าเหมือนคนตื่นเต้น พร้อมกับลูบหัวผมก่อนจะเดินออกนอกห้องผมไปที่ห้องของลุงแทน ซึ่งผมก็หงุดหงิดแต่ก็ไม่รู้จะห้ามแม่ได้ยังไง เพราะไม่มีเหตุอะไรให้อ้างแล้ว พอแม่เดินออกไปก็ปิดประตูห้องผมด้วยอย่างรวดเร็ว ซึ่งตอนนั้นผมก็คิดว่ายังไงก็คงไม่มีเรื่องแบบนั้นแล้วละ...แม่คงไปหาของให้ ลุงจริง ผมคิดเข้าข้างตัวเองในตอนนั้น แล้วก็หันมาเล่นเกมส์บอยของตัวเองต่อ ซึ่งพอเริ่มเล่นแล้วผมก็ลืมเรื่องลุงกับแม่ไปทันที ตามประสาเด็ก จนเวลาผ่านไปเกือบจะชั่วโมง ผมก็ปวดฉี่ขึ้นมาอีก เลยหยุดเล่นก่อนแล้วเดินออกไปเข้าห้องน้ำ และนึกถึงลุงกับแม่ขึ้นมาได้ เลยเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วแอบย่องไปที่ห้องลุง แต่ไม่ได้กะไปเรียกน่ะครับ ตอนนั้นผมไม่รู้นึกยังไงอยากรู้ว่าแม่ผมจะแอบเข้าไปทำอะไรในห้องลุงเหมือน วันก่อนนั้นอีกรึเปล่า ผมเลยค่อยๆ ย่องไปที่หน้าประตูห้องแล้วค่อยๆ สอดส่องสายตามองไปข้างล่างเพื่อให้แน่ใจว่าแม่ไม่อยู่ข้างล่างกับลุง ก็รู้สึกเหมือนไม่มีใครอยู่ข้างล่าง ผมเลยเดินไปหยุดที่หน้าประตูห้องนอนของลุงแล้วยืนนิ่งๆ สักพัก ผมก็ได้ยินเสียงกึก ๆ ๆ ตึกๆ ๆ ๆ แววออกมาจากในห้องลุง ซึ่งทำให้ผมเริ่มนึกภาพวันก่อนๆ ของแม่กับลุงในตอนฉีดยาให้กันขึ้นมาไม่ได้ เพราะเสียงที่แววดังออกมานอกห้องนั้นไม่ต่างกันเลย ผมจึงค่อยๆ เอามือไปบิดที่ลูกบิดประตูห้องลุงดู แต่ปรากฏว่ามันล๊อกครับ..!!
ไม่รู้อะไรทำให้ผมอดสงสัยและอยากรู้อยากเห็นไม่ได้ ทำให้ผมต้องค่อยแนบหัวให้ใบหูแนบกับบานประตูห้องของลุงผมและทันทีที่ตั้งใจ แอบฟังเสียงภายในห้องนอนของลุงผม ผมก็ได้ยินเสียงเหมือน คนตบมือ ดัง พั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ออกมาให้ได้ยิน และเสียงที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดีของแม่ผมก็ดังตามมาติด ๆ มันเป็นเสียงครางด้วยความเจ็บปวดของแม่ผม สลับกับเสียงกระแทกกระทั้นเหมือนกับตอนที่ลุงผมฉีดยาทางด้านหลังของแม่ยังไง อย่างนั้นเลยครับ ทำให้ผมตื่นเต้นอย่างไม่รู้ตัว พร้อมยืนแนบฟังเสียงภายในห้องลุงอย่างลืมทุกอย่างไป เสียงกระแทกกระทั้นของลุงในตอนฉีดยานั้นดังแววสลับเสียงครางของแม่ลุงสลับ กันไปมา ผมยืนแอบฟังเสียงภายในห้องสักระยะ ก็รู้สึกเมื่อยขาเลยต้องเลิก แล้วเดินกลับเข้าห้องตัวเองในที่สุด ซึ่งผมรู้สึกหงุดหงิดที่แม่ผมพักหลังชอบเปิดโอกาสให้ลุงผมบ่อยมากขึ้น อย่างเมื่อกี่ แกก็ยอมให้ลุงเอามือจับนมทั้งที่ผมเองแม่ยังไม่ค่อยชอบให้แตะเลย ความเป็นเด็กทำให้ผมรู้สึกห่วงแม่ผม และไม่ชอบลุงขึ้นมา แต่ก็ไม่รู้จะไปว่าลุงยังไงในเมื่อแม่ไม่พูดแถมพักหลังแม่ดูจะยอมให้ลุงแอบ ลูบแอบจับตัวบ่อยครั้งเหลือเกิน แต่ด้วยความรักแม่ของผม ก็ต้องข่มใจเพราะยังไงเสียลุงก็เป็นคนช่วยรักษาไข้ให้แม่ผม เพราะทุกทีที่ลุงฉีดยาให้แม่ที่ไร แม่ผมจะสดชื่นและดูสดใสอารมณ์ดีไม่หงุดหงิดเหมือนเวลาเจอพ่อผม ทำให้ผมต้องพยามคิดว่ายังไงแม่ก็แข็งแรงอารมณ์ดียอมให้ลุงแกทำแบบนั้นก็คงดี กว่าให้แม่หงุดหงิด หันมาด่าพ่อ ด่าผม ดุ ผมดีกว่า แต่เพราะความไม่ประสาของผมนั้นเองด้วยนั้นแหละที่เป็นเหมือนคน ช่วยสนับสนุนให้แม่ประพฤติตัวผิดศีลธรรมแบบนั้นโดยไม่รู้ตัว...!!
หลังจากเดินกลับมาห้องนอนตัวเองแล้ว ผมก็ค่อยๆ ลืมเรื่องแม่กับลุงไปในที่สุด เพราะกลับไปเล่นเกมส์ต่อนั้นเอง ซึ่งกว่าแม่จะเดินกลับมาในห้องผมก็นูนแล้ว เกือบจะบ่ายโมงแล้วนั้นแหละ ซึ่งก็เกือบจะ 2 ชั่วโมง แม่ผมก็เดินกลับเข้ามาในห้องนอน ผมเดินไปเปิดประตูให้แม่เพราะผมล๊อกห้องนอนเอาไว้ เมื่อเปิดประตูเข้ามาผมก็เห็นสีหน้าแม่อิดโรยเล็กน้อย พร้อมกับเม็ดเหงื่อที่ผุดออกมาทั่วใบหน้า และที่สำคัญตรงผมแม่ผมดูจะยุ่งเหยิงเล็กน้อย เหมือนคนพึงตื่นลุกจากที่นอน เมื่อแม่เจอหน้าผม แม่ก็ทำเหมือนคนโดนจับผิด เพราะผมมองแม่แบบไม่ค่อยพอใจที่ปล่อยให้ผมอยู่คนเดียวในห้อง จนแม่รู้สึกได้ว่าผมโกรธ แม่จึงกลบเกลื่อนสิ่งผิดปกติของแม่โดยการพูดผมด้วยน้ำเสียงใจดีว่า “ เป็นไรจ๊ะ..หมึก..ทำหน้าแบบนั้นทำไมละลูก...แม่..อือ..แม่เข้าไปช่วยหาของ ให้ลุงเข้านานไปหน่อยเดียวเอง....อย่าหงุดหงิดน่าลูก... ” “ แล้วทำไมเข้าไปนานจังละแม่....หมึกหิวแล้วน่ะ...นี่จะบ่ายโมงแล้วด้วย.. ” ทันทีที่แม่ผมพูดจบผมก็พูดสวนออกไปเพราะรู้สึกหิวจริงๆ และรู้สึกต้องมีสิ่งผิดปกติในห้องลุงผมเหมือนวันนั้นอีกแน่ แม่ผมเห็นผมหงุดหงิดก็พยามปลอบและเอาใจผมด้วยการเข้ามากอดแล้ว รีบเอาของเล่นมาล่อผม โดยแม่บอกกับผมว่า “ ไม่เอาน่าลูก..แม่.ไม่ทำอย่างนี้น่า...แม่ขอโทษ..น่า...ก็ของในห้องลุงเค้า รกนี่ลูก...กว่าจะช่วยจัดกว่าจะช่วยหาของมันก็นานแบบนี้แหละจ๊ะ...ไม่เอาน่า ไปอาบน้ำแต่งตัวหล่อๆ ดีกว่าลูกเดี๊ยวแม่กับลุงจะพาอไปเที่ยว ไปสิจ๊ะ...อย่าหงุดหงิดน่า..เดี๊ยว..ไปห้างแล้วแม่ซื้อของเล่นให้เอาป๊ะ.. ”
เมื่อแม่พูดปลอบผมเสร็จก็ยิงใส่จุดอ่อนของผมอย่างรวดเร็ว ด้วยการหลอกล่อชวนไปเที่ยวห้างพร้อมกับของเล่นเช่นเคย ซึ่งผมก็หายหงุดหงิดและดีใจอย่างรวดเร็วตามประสาของเด็กอยากได้ของเล่นที่ ห้าง ทำให้ผมรีบถามแม่ด้วยความตื่นเต้นว่าจริงๆน่ะ..ซึ่งแม่ก็พยักหน้าแล้วไล่ให้ ผมไปอาบน้ำในห้องน้ำ ซึ่งไม่ต้องมีการบอกรอบสองผมรีบวิ่งแก้ผ้าเข้าห้องน้ำอาบน้ำตามสั่งทันที
เมื่อผมแต่งตัวเสร็จแม่ก็เข้าห้องน้ำต่อ ผมว่างๆ เลยเดินไปห้องนอนของลุงผมที่ตอนนี้แกก็กำลังอาบน้ำอยู่เหมือนกัน ผมเลยเดินเข้าไปสำรวจในห้องนอนลุงสิว่าเข้าไปจัดอะไรกันตั้งนาน ซึ่งเข้าไปผมก็เห็นสภาพห้องนอนลุงเหมือนเดิมมันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย แต่มีสิ่งที่ทำให้ผมต้องสะดุดตาก็ตรงฟูกทีนอนของลุงผมนั้นเองครับ เพราะผ้าปูมันยับยู่ยี่และที่สำคัญก็คือ ตรงกลางเตียงและรอบๆ เตียงเหมือนมีใครทำน้ำหกอยู่ ผมเลยเดินไปตรงนั้นแล้วเพราะความเป็นเด็กผมเลยเอามือไปจับตรงรอยด่าง เปียกกลางฟูกนอนนั้น ด้วยความสงสัย ซึ่งทันทีที่มือสัมผัสก็รู้สึกมันเปียกชื่น แต่เมื่อเอามาใกล้จมูกตัวเองกลับรู้สึกว่ากลิ่นเปียกมันเหม็นๆ คาวๆ ยังไงบอกไม่ถูก จนผมต้องรีบเอามือเช็ดกับที่นอนแล้วลุกออกจากฟูกทีนอน แต่สายตาผมดันเหลือบไปมองตรงข้างฟูกทีนอน ที่ผมเห็นกางเกงในสีน้ำตาลของแม่ผมที่ตกข้างฟูกที่นอนของลุง ทำให้ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมแม่ถึงมาถอดกางเกงในสีน้ำตาลที่ผมแอบเห็นเมื่อ ช่วงก่อนแม่กับลุงจะขึ้นมาช่วยกันหาของ ตอนนั้นผมยังเห็นมันสวมติดกับแม่อยู่เลย ...ไหง..มันมาตกข้างที่นอนลุงแบบนั้นได้