ขายของ

วันจันทร์ที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557

จิตต่างกาย: พ่อกับลูก ตอนที่ 03

..มาทานข้าวกันได้แล้วจ้า.... ทุกคนตื่นเช้ากันอยู่แล้ว และที่นี่ไม่ใช่ กทม. จึงไม่ต้องเร่งรีบที่จะออกจากบ้านกัน ทั้งสามคนนั่งทานข้าวพร้อมกัน ระหว่างที่ทานข้าวกันก็คุยกันไปด้วย ...ที่รักคะ นาเตรียมชุดทำงานให้ไว้ตรงนั้นแล้วนะคะ....ชุดนักเรียนของลูกแขวนไว้ตรงนั้นนะจ๊ะ... รจนาบอกสามี และลูก ซึ่งได้รีดเอาไว้แล้วหลังจากทำอาหารเสร็จ ...ห๋า...เออจริงสิ... พ่อ ลูกมองหน้ากัน ลืมไปเลยว่า ต้องออกไปข้างนอก พนาต้องไปทำงาน แพนต้องไปโรงเรียน แล้วนี่ต้องทำอย่างไร เมื่อสลับร่างกันอยู่อย่างนี้ ....เอาละสิ...แล้วอย่างนี้จะทำยังไงดีล่ะ... แพนดูเป็นกังวลถามความเห็นจากพ่อ ...เป็นอะไรไปหรือคุณ.. รจนาสงสัยสามีที่มีท่าทางแปลกๆ ...เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ... .......................................................................................... หลังทานอาหารเสร็จ พ่อลูกปรึกษากัน ...ซวยล่ะสิครับพ่อ คราวนี้จะทำยังไงดีล่ะ...แพนไปเรียนสภาพแบบนี้ไม่ได้ด้วย...แพนว่า แพนหยุดเรียนดีกว่า ส่วนพ่อก็หยุดไปทำงาน... แพนพูดเสนอ พนาเองก็คิดหาทางออกเช่นกัน ...ทำ อย่างนั้นไม่ได้หรอกลูก ถ้าวันนี้เราหยุด พรุ่งนี้เราก็ต้องหยุด มะรืนนี้เราก็ต้องหยุดอีก ก็ต้องหยุดมันเรื่อยๆ ปัญหาก็ไม่จบนะลูก... แพนเห็นด้วยกับที่พ่อพูด ...แล้วเราสองคนจะทำยังไงดีล่ะครับพ่อ... พนานิ่งใช้ความคิดสักพัก ...อืมม...เอาอย่างนี้แล้วกันนะลูก ...ลูกก็ไปทำงานแทนพ่อ ส่วนพ่อไปโรงเรียนแทนลูก... พนาบอก ..ทำอย่างนั้นได้ไงครับพ่อ...แพนทำงานอย่างที่พ่อทำไม่เป็นนะ.. อือน่ะ...ตอนนี้วิธีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว ยังไงไว้ค่อยหาทางออกอย่างอื่นทีหลังหน่ะ... ...นี่คุยอะไรกันอยู่ แต่งตัวกันได้แล้ว... รจนาเข้ามาเมื่อเห็นทั้งสองยังไม่แต่งตัว ...เอาเป็นว่าตามนี้นะลูก.. พนาบอกลูกเบาๆ เพื่อกันรจนาได้ยิน แพนผงกหน้ารับ ..ครับพ่อ เอาไงเอากัน.... .................................................................................................... โชคดีทั้งพ่อทั้งลูกนะ ... ลูกตั้งใจเรียนด้วยล่ะ... ก่อนจะไปตามธรรมเนียมปกติ รจนาหอมแก้มลาทั้งสามีและลูก ...อ้าววว...นี่เดินผิดทางกันรึเปล่า... รจนาเห็น สามีเดินมานั่งเบาะข้างคนขับรถ แพนเดินมาทางเบาะคนขับ รจนาเลย งง ...เอ้อ...จริงด้วย แหะๆ... ทั้งสองนึกขึ้นได้ รีบกลับสลับกัน เปิดไปประตูด้านตรงข้าม พ่อลูกมองหน้ากันเหมือนอยากจะคุยอะไรกัน ...พ่อครับ...แพนขับไม่เป็นนะ... เมื่อเข้ามาในรถแล้วทั้งสองก็กระซิบกระซาบกัน ...เออๆ..รอแป๊บนึง... พนาบอก ...เออ...แม่ครับ...ไม่ต้องรอส่งก็ได้ครับเข้าบ้านไปก่อนเลย...เดี๋ยวแพนมีเรื่องจะคุยกับพ่อก่อนนิดหน่อย... พนาบอกรจนาเพื่อให้ รจนาที่ยืนรอส่ง ให้ไปจากตรงนั้นเสีย เพื่อที่เขาจะได้สลับมาขับรถแทน ....อ้าว..อยากคุยอะไรกันก็คุยไปสิ...ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกันเลย....ไปก็ได้... รจนาพูด แล้วก็เดินเข้าบ้านไป พ่อลูกเลยรีบสลับมานั่งที่ตรงข้ามกัน พนารีบขับรถออกไปกลัวรจนาจะกลับมาเห็นเข้าว่าไหงให้ลูกมาขับได้ ......................................................... ...เออ...ซวยเลย...ลืมไปเลย...ถ้าเจอด่านตรวจล่ะแย่.... พนาส่ายหัว ..ทำไมเหรอพ่อ.. ...ลูกไม่มีใบขับขี่ ขับอยู่อย่างนี้พ่อก็โดนจับซิ ...ขออย่าเจอตำรวจเล้ยยย สาธุ... พนาคิดได้เลยต้องอ้อมไปหลายทางเพื่อกันเจอตำรวจ ............................................................... ถึงหน้าออฟฟิศที่ทำงานของพนา ...อะ...ลูกรู้ที่นั่งที่ทำงานของพ่อแล้วใช่ไหม อย่างที่เราคุยกัน ถ้ามีงานลูกเก็บเอาไว้ก่อน เเล้วเอามาให้พ่อทำที่บ้านนะ... ..ครับพ่อ...สวัสดีครับพ่อ... แพน ยกมือไหว้พนา นี่ถ้าคนอื่นเห็นคง งงน่าดูที่ เห็นผู้ใหญ่ไหว้เด็กแถมขับรถอีกต่างหาก คงเกาหัวกันยิกๆเลยล่ะ โชคดีที่คนผ่านไปผ่านมาไม่มีใครสนใจ พอแพนลงรถไป แล้วเดินเข้าออฟฟิศไปอย่างเก้ๆกังๆ ...ลูกกูจะไปรอดไหมว้า เฮ้อออ... พนาเองก็อดห่วงไม่ได้ ...เฮ้ยย..ต้องรีบแล้วโว้ย... พนามองดูที่นาฬิกาข้อมือตนเอง รีบบึ่งรถไปโรงเรียนทันที เขาเองต้องรีบไปโรงเรียนเพื่อไปเรียนแทนลูกเช่นกัน ............................................................................................... .............................................................................................. เพ นเดินเข้ามาในบริษัทที่พ่อทำงาน อย่าง งง เหมือนบ้านนอกเข้ากรุง โชคดีที่แพนเคยมาที่นี่กับพ่อหลายครั้งแล้วก็เลยพอรู้ว่าอะไรตรงไหน เป็นตรงไหนบ้าง ...เฮ้ย...หวัดดีพนา... แพนหันไปยังเสียงที่ทักทาย พอจำได้ว่าชื่อ เอกเป็นเพื่อนร่วมงานของพ่อ ...สวัส....อ้า..หวัดดี.... แพนเกือบเผลอยกมือไหว้ ชะดีรู้สึกตัวซะก่อนเลยทักทายแบบธรรมดา ...หวัดดี...พนา... เอก... แพน หันไปอีกทางนั่นก็เพื่อนร่วมงานของพ่อชื่อว่า กอล์ฟ แพนนั้นจำได้ แพนคิดว่าไม่รู้ว่าจะมีใครมาทักทายเขาอย่างนี้อีกหรือเปล่า เพราะที่รู้จักก็มีแค่ เอกกับอล์ฟเท่านั้น ที่นี่ไม่ต้องตอกบัตรทำ งาน เพราะทำงานระบบเป็นทีมเป็นกลุ่ม แพนจึงเดินมาที่โต๊ะทำงานของพ่อได้เลย ....บล็อกที่นั่งของพ่อจะมีโต๊ะทำงาน ประมาณ8-9โต๊ะ แพนพอรับรู้จากที่ พนาได้บอกคร่าวๆไว้ตอนที่ขับรถมาส่งที่นี่ แพนนั่งที่โต๊ะทำงานของพ่อ ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง เลยหยิบนั่นหยิบนี่ที่อยู่บนโต๊ะมาดูเรื่อยเปื่อย ....พี่พนาข๋า...สวัสดีตอนเช้าค่า.... แพน เห็นสาวสวยแต่งตัวแบบฉบับสาวออฟฟิศ แต่เอ็กซ์สุดๆ เข้ามาทักทาย และนั่งลงบนโต๊ะทำงานของเขา ทำให้กระโปรงที่สั้นรัดจุ๊ดขยับขึ้น เผยให้เห็นขาอ่อนงาม ๆ ..อุ้ยย... แพนไม่เคยเจออย่างนี้มาก่อนใจก็ เต้นตูมตามเหมือนกัน อดที่จะมองน่องงามๆไม่ได้ แพนไม่รู้ว่าสาวเจ้าคนนี้เป็นใคร สวยและแต่งตัวได้เปรี้ยวจริงๆ เอก และกอล์ฟจอมทะลึ่ง สะกิดกันและกันมองมายังสัดส่วนของหญิงสาวสวย โดยเฉพาะน่องขาวๆที่ถัดลงมาจากกระโปรงสั้น ในใจนึกว่าอยากจะเอามือล้วงเข้าไปในกระโปรงนั้นเสียเหลือเกิน ...แม่งเอ้ย...น้องแอนนี่น่าเย็ดจริงๆ พับผ่าสิ... ทั้งสองกระซิบคุยกัน เป็นเรื่องปกติของคนทั้งสองอยู่แล้ว ที่จะสอดส่ายสายตาแห่งความเงี่ยนอย่างนี้ ...มีอะไรรึคะ ..แอนนี่สวยเหรอ... แพนเงยหน้ามามองแอนนี่อยู่ ..สวยนั่นก็คือเหตุผลหนึ่ง แต่อีกเหตุผลหนึ่ง แพนไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน ....อูยยย...อะไรวะ.... แพนนึกในใจ เพราะอยู่ดีๆควยมันเริ่มตุงขึ้นอย่างไม่รู้ตัวจากที่มองแอนนี่ได้สักพัก ซึ่งเขาไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน ...ก็อกแก๊อก.. ก๊อกแก๊ก....สวัสดีทุกๆคน... ก่อน ที่แพนจะทำอะไรไม่ถูก ก็มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา พูดทักทายทุกคน แพนหันมองหญิงสาว และหญิงสาวนั้นมองตอบยิ้มให้แพน แพนรู้จักผู้หญิงนี้ ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนของพ่อนั่นเอง แพนจำได้ เคยมาที่บ้านอยู่หลายครั้ง แพนรู้ว่าเป็นหัวหน้างานของพ่อด้วย ชื่อ อนงค์ แต่เห็นพ่อเรียกชื่อสั้นๆว่า นงค์ อนงค์นั่งที่โต๊ะทำงาน แอนนี่จึงลุกไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตนเช่นกัน แพนเผลอแอบไปมองก้นงามๆที่เดินส่ายไปมาของแอนนี่เข้า ถึงกับอึ้ง และเกิดอารมณ์ ควยได้เริ่มตุงขึ้นมาอีกครั้ง ....ทำไมมันเป็นอย่างนี้อีกแล้ววะ... แพนพรึมพรัมกับตนเองเบาๆ เอามือกดที่เป้าไว้ไม่ให้มันตุง ตอนนี้แพนเข้าใจแล้วว่า ทำไม พ่อจึง มองก้นของป้าบัว ....มาครบกันแล้วนะคะ....อ้า....วันนี้เรามีโปรเจคมาใหม่ให้ทุกคนศึกษากัน.................................. อนงค์ พูดเกี่ยวกับงานไปเรื่อย แพนนั้นไม่เข้าใจสิ่งที่อนงค์พูดเลย ได้แต่ฟังไปอย่างนั้น ขนาดว่าเขาเองเป็นคนตั้งใจและเรียนเก่งแต่ทำไมถึงไม่เข้าใจ นั่นเพราะว่า มันเป็นเรื่องของวุฒิภาวะนั่นเอง แพนเป็นเด็กนักเรียนจึงเข้าใจแต่ในตำราเรียนเท่านั้น ส่วนเรื่องโลกภายนอกและความรู้เฉพาะทาง แพนยังอ่อนหัดอยู่ แพนได้ แต่นั่งฟังเรื่อยเปื่อย มองนั่นมองนี่ไปพลาง มองดูรอบที่ทำงานของพ่อ ในพื้นที่บล็อกของพ่อนั้นมีทั้งหมดเก้าคน เก้าโต๊ะพอดี นี่เป็นทีมของพนานั่นเองที่ต้องทำงานร่วมกัน มีผู้ชายสามคน นั่นคือ พนา กอล์ฟ เอก มีผู้หญิง 6คน แอนนี่และ อนงค์ที่เป็นหัวหน้า เป็นหนึ่งในนั้นด้วย ...อะ...เสร็จเรียบร้อยแล้ว มีใครจะเสนอ หรือสอบถามอะไรไหม... ทุกคนนั่งเงียบ ...อะ..งั้นเป็นว่า ทุกคนโอเค งั้นเริ่มงานกันได้... แพน งงๆ ว่าเขาทำอะไรกันวะ ไม่เห็นเข้าใจเลย ..พนา... แพนที่ยังงงๆไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป อนงค์ก็เรียกชื่อขึ้น ...คะ...คะ...ครับผม.... ...เดี๋ยวออกไปข้างกับดิฉัน เตรียมตัวด้วยนะ.... นั่น จะให้เขาไปไหนอีก ...เอาไงเอากันวะ... แพนนึกในใจ ..ครับ... แล้วแพนก็ตอบรับ ...ทุกๆงานเห็นแต่ชวนพนาไป...เฮ้อ... ได้เป็นกิ๊กกับหัวหน้า อิจฉาโว้ย... กอล์ฟที่นั่งติดพนาแซวขึ้น แพนคิดในใจ พอเข้าใจคำว่ากิ๊กอยู่ว่าคืออะไร นี่อนงค์เป็นกิ๊กกับพ่อเหรอ ...เชอะ... เสียงประชดประชันจากแอนนี่ ที่หมั่นใส้อนงค์นักหนา ความ จริงพนาไม่ได้เป็นกิ๊กกับอนงค์ แต่ทุกคนเห็นสนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย เลยเข้าใจว่ากุ๊กกิ๊กกัน โดยไม่มีใครรู้ว่าเขาทั้งสองเป็นเพื่อนกันตอนเรียน อุดมฯ ............................................................................................. ............................................................................................. ทาง ด้านพนามาถึงโรงเรียนแล้ว พนาจอดรถและออกมาจากรถยนต์ ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นมองมายังพนา ที่เห็นขับรถยนต์ ซึ่งในโรงเรียนนี้ไม่ค่อยมีนักเรียนคนไหนขับรถยนต์มาจะมีก็เป็นนักเรียน ม.ปลายมากกว่า พนางงนิดๆแต่ก็เข้าใจในตอนหลัง ....เฮ้ยยย...แพน....เอารถยนต์มาเลยรึวะ.... ชะเอมนั่นเองเข้ามาทักทาย ..อ้า...หวัดดี...พอดีพ่อให้เอามา... พนา แก้ตัว รู้ว่าชะเอมเป็นเพื่อนสนิทของแพน เพราะมาบ้านเขาเป็นประจำ มารับแพนที่โรงเรียนก็เห็นชะเอมอยู่กับแพนบ่อยครั้ง จนเคยคิดว่า ชะเอมนั้นเป็นแฟนกับลูก ....เท่ห์ไม่หยอกเลยนะเนี่ย.... ทั้งสองเดินคุยกันเพื่อไปยังห้องเรียน ...เฮ้ยยย..วันนี้ไอ้แพนมันเท่ห์จริงโว้ยยยยย.... นั่น คือเสียงกลุ่มเด็กแว้นที่ชอบหาเรื่องแกล้ง แพนเป็นประจำนั่นเอง ม.3 เหมือนกันแต่อยู่คนละห้อง สดๆร้อนตอนที่มาแกล้งแพนหน้าโรงเรียนตอนเย็นวันศุกร์ที่แล้ว ...เฮ้ยยย...พวกมึงจะมาหาเรื่องอะไรพวกกูอีกวะ.... ชะเอมพูดกวนกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว ...อีนี่ปากดี...ไม่เกี่ยวกับมึงเลย กูคุยกับอีแพนนี่โว้ย... พนานิ่งเฉย มองพวกนี้อย่างไม่เกรงกลัว เพราอดีตสมัยเรียนเขาเองก็เคยเก๋ามาก่อน เห็นเรื่องแค่นี้จึงเป็นเรื่องขี้ผง ...ไปกันเถอะ.... พนาชวนชะเอมเดินต่อไปอย่างไม่สนใจ เพราะเห็นว่าเป็นเด็ก ผู้ใหญ่อย่างเขาเลยไม่อยากไปมีเรื่องด้วย ...พวกมันน่าจะฟันหักซักสองสามซี่นะปากดีอย่างนี้... เมื่อเดินผ่านมาแล้ว ชะเอมก็พูดขึ้น ...ชะเอม.....ไม่กลัวพวกมันเหรอ... พนาถาม ...ไม่เห็นกลัวเลย เข้ามาใกล้จะถีบให้.... พนา มองชะเอมที่พูดและแสดงท่าทางด้วย พนาคิด และมองชะเอม ที่การพูดการจา ท่าทางกระโดกกระเดก ต่างจากรูปร่างหน้าตาที่สวยน่ารัก เพรียว ใสยังกับเด็กสาวญี่ปุ่นอย่างลิบลับ ...หือ...มีอะไรรึแพน... เจ้าตัวรู้สึกตัวที่ถูกพนามองซะนานเลยถามขึ้น ..ปะ..เปล่าไม่มีอะไร.... พนา เดินมาเรื่อย เขามองนักเรียน สถานที่โดยรอบแล้วทำให้เขานึกถึงสมัยที่เขาเรียนมัธยม ที่เฮ้ว และเพลบอย เรียนก็ไม่ค่อยตั้งใจ ไม่รู้ว่าพอโตขึ้นมาไม่คิดว่าตนเองจะหาเลี้ยงครอบครัวได้ พนานึกๆบรรยากาศเก่าๆแล้วทำให้รู้สึกดีไม่น้อย ....ว่าไงเพื่อน รอนานกันรึเปล่า.... พนาเข้ามาในห้องเรียน เห็นเด็กสาวหลายคนที่อยู่ในห้องทักทายเขาและชะเอม มันทำให้เขารู้สึกกระชุมกระชวยดีจริงๆ พนายืนนิ่ง เพราะตอนนี้เข้าไม่รู้ว่าโต๊ะนั่งของแพนอยู่ที่ไหน ...เอ่อ...ชะเอม....โต๊ะแพนอยู่ตรงไหนเหรอ... พนาถามออกมาดื้อๆ ...แกล้งความจำเสื่อมรึเปล่านี่...มานี่... ชะเอมดึงแขนแพนไปยังโต๊ะคู่หนึ่ง ชะเอมวางกระเป๋าเรียนลง ...นี่ไง... ชะเอม ชี้โต๊ะข้างๆที่ ชะเอมวางกระเป๋า พนาอึ้งไม่คิดว่าเขาจะนั่งคู่กับผู้หญิงรึนี่ สมัยตนเองเรียน อยากนั่งคู่กับนักเรียนหญิงแบบนี้เหมือน แต่ไม่มีโอกาสสักครั้ง พนาย้ำถามชะเอมอีกทีเพื่อมั่นใจ ชะเอมก็รู้สึกว่า แพนกวนจริงๆ ................................................................................................ เข้า แถวเคารพธงชาติเสร็จ เข้ามาห้องเรียนเพื่อเรียนเหมือนเดิม พนารู้สึกตื่นตากับบรรยากาศเดิมๆที่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ก่อนที่ครูประจำวิชาจะเข้ามาสอนมีเสียงโหวกเหวก เซ็งแซ่กันทั่วห้องอย่างนี้ แถมได้นั่งคู่กับหญิงสาวด้วย แถมน่ารักอย่างชะเอมต่างหากชั่งดีจริงๆ สิ่งที่ต่างจากที่เค้าเรียน ตรงที่สมัยเขาเรียน จะมีหนังสือ ชอล์ก กับกับกระดานดำอย่างเดียว สมัยนี้ที่เขาเห็น ไม่ว่าโทรทัศน์สอนทางไกล วีดีโอ โปรเจคเตอร์ สไลด์ คอมพิวเตอร์ เพื่ออำนวยในการสอนและเรียนรู้มีมากมายเหลือเกิน และอีกอย่าง ตอนเรียนห้องของเขาจะมีนักเรียนชายมากกว่านักเรียนหญิง ตั้งแต่เรียนประถมจนจบม.6 แต่นี่ นักเรียนชายในห้อง มีแค่ 10 คนเอง นอกนั้นนักเรียนหญิง 40 กว่าคน... โอ้วว ช่างเหมือนสวรรค์จริงๆ ...แพนเนี่ยแปลกๆนะ.... ...ไม่มีอะไร ...ตื่นเต้นที่จะได้เรียนหน่ะ... พนาบอกและคิดในใจ ว่าโชคดีเหมือนกัน ที่ได้สลับกับร่างของลูกแบบนี้ ...แอ้มๆ....เงียบๆหน่อยจ้านักเรียน..... เห็นสาวสวยคนหนึ่งเข้ามา พนารู้ว่าเป็นครูแน่นอนเลย หัวหน้าห้องนำกล่าวทำความเคารพ เสร็จก็ทักทายกันต่อ ....เป็นไงจ๊ะนักเรียน...เสาร์-อาทิตย์ไปเที่ยวที่ไหนกันมาบ้างจ๊ะ... ดู ครูคนนี้ยังรุ่นๆอยู่เลยเป็นกันเองกับนักเรียน พนามองรูปร่าง ...โห...สมัยนี้ ครูแต่งเอ็กซ์ขนาดนี้เลยเหรอ กระโปรงนี่โชว์ขาอ่อนชัดๆเลย ยิ่งนักเรียนชาย พูดเล่นแซวหยอกล้อกับครูอย่างสนุก แหม..ทำให้ตนเองคึกคักดี...พนาอิจฉาลูกตนเองที่ได้เรียนในสมัยนี้ ...สวัสดีจ๊ะแพนพนา ... ครูทักทายพนา นั่นคือชื่อจริงของแพน เอาชื่อ แพนมารวมกับพนา ชื่อของพ่อ จนเป็น แพนพนา ...สวัสดีครับ.... พอพนาได้ยินเสียงหวานๆแถมสายตาอันหยาดเยิ้ม ก็ขานตอบทันที พนา พยามเรียนรู้สิ่งต่างๆจากคนรอบห้อง และรู้ว่าครูคนนี้ชื้อเจนสุดา นักเรียนเรียกสั้นๆว่าครูเจน เป็นครูประจำชั้นที่ห้องนี้ หรือที่เรียกกันว่า อาจารย์ที่ปรึกษา ...นี่จะได้เวลาเรียนคาบแรกแล้วนะ ครูเจนทำไมเขายังไม่ออกไปล่ะ.. พนาถามชะเอมด้วยความสงสัย ...อ้าว....เดี๋ยวเขาจะสอนต่อหน่ะสิ แพนลืมไปแล้วเหรอว่า เป็นคาบของครูเจน.... ...อ้า...ใช่ๆ...จริงสิ.....ลืมไป....นึกว่าคนละวันกัน... พนาพูดแก้ต่างไปเรื่อย ...เอ้า...ได้เวลาเรียนกันแล้ว หยิบเอาหนังสือขึ้นมากันได้แล้วค่า.... นักเรียนหยิบหนังสือ คณิตศาสตร์ขึ้นมา ซึ่งครูเจนเป็นครูสอนวิชาคณิตศาสตร์ ครู เจนสอนได้ซักระยะ ก็เดินมาที่หน้ากระดานดำ เขียนยิกๆบนกระดานดำ ทำให้พนาเห็น ก้นงอนงามที่ครูเจนหันหลังมา ชั่งอวบงอนได้สมส่วน เวลาเขียน ตัวจะสั่นไหว เห็นส่ายริกๆ กระตุ้นอารมณ์พนาได้เป็นอย่างดี ไม่ใช่เพียงพนาเท่านั้นที่มองก้นไหวๆของครูสาว แต่บรรดานักเรียนชายอีก9คน ก็มองเช่นกัน แอบซุบซิ๊บกันอย่างสนุก ...ไอ้พวกลามก... ชะเอม พูดเบาๆ ชม้ายสายตาไปทางกลุ่มนักเรียนชายที่นั่งเป็นกลุ่มกัน ทำให้กระทบเขาด้วย เขาเลยต้องลดละการมองก้น มองกระดานดูที่ครูเขียนแทน มี สิ่งหนึ่งที่เขาแปลกใจว่าทำไมเขามานั่งตรงนี้ได้ ทั้งๆที่ผู้ชายทั้งหลาย นั่งรวมกลุ่มทางด้านนั้น ส่วนเขานั่งโดยห้อมล้อมจากผู้หญิงทั้งนั้น แต่สำหรับเขารู้สึกดีเสียมากกว่า แต่ก็แปลกใจอยู่ ...เอ้า...โจทย์ข้อนี้ใครจะเป็นคนทำค้า... เมื่อครูเจนเขียนเสร็จก็หันมาทางนักเรียน ....แต่ไม่มีเสียงตอบรับ ...เอ้า...ไม่มีใครเสนอตัวเลยเหรอ ง่ายนะข้อนี้... ..ผมครับ... พนายกมือขึ้น เมื่อเห็นว่าไม่มีใครเสนอตัว พนาเลยตัดสินใจลุกขึ้น ....อ้า...ดีมากเลยจ๊ะ...แพนพนา... พนา ลุกเดินไปยังหน้ากระดานดำ เขามั่นใจอยู่แล้วว่าต้องทำได้ เพราะที่ทำงานก็ทำงานเกี่ยวกับตัวเลขมากมายอยู่แล้ว แถมสลับซับซ้อนกว่านี้ ด้วยซ้ำ ถ้าเป็นสมัยก่อนที่เค้าเรียนคงไม่กล้าเสนอตัวเองอย่างนี้แน่ เพราะไม่ค่อยตั้งใจเรียน เลยไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่พอโตขึ้นและทำงานกลับมีความตั้งใจมากขึ้น พนาเดินเข้าไปใกล้ครู เจน ได้กลิ่นน้ำหอมจางๆ ยิ่งเข้าใกล้มันทำให้เขารู้สึกดีจริงๆ ครูเจนเดินมายังอีกด้านทางด้านพนา เพื่อให้พนาเขียนกระดานได้อย่างถนัด ...อุ้ย... ..โอะ... สิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น อยู่ดีๆครูเจนก็ถลาเซมาทางพนา พนารีบเข้ารับครูเจนทันที ทำให้พนาสัมผัสกับกายครูเจนเต็มๆ ...อุ้ย...ครูขอโทษ สะดุดขาตนเองค่ะ... ..มะ..มะ..ไม่เป็นไรครับ... พนาก็ชอบน่ะสิที่ได้ถูกกายของครูเจน นมครูเจนถูกหน้าอกของเขาด้วย มันทำให้พนาสยิวไม่น้อย ทำให้เคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ ...แม่ง...เสียวโว้ยยย... พนาสบถอยู่ในใจ

จิตต่างกาย: พ่อกับลูก ตอนที่ 02

เรื่องร้ายกลับกลายเป็นดี เมื่อ สองพ่อลูก คิดเรื่องสนุกได้ โดยการสลับกันเป็นอีกคน พ่อเป็นลูก ลูกเป็นพ่อ ...มองอะไรเหรอ.. พนาในร่างแพนพูด เมื่อเห็นรจนามองตนและแพนที่อยู่ในร่างของเขา รจนายิ้มๆ ..เออนะ.... วันนี้แปลกนะทั้งสองพ่อลูก... ..แปลกยังไงเหรอแม่ ...เอ้อ...ที่รัก... แพนยังสับสนอยู่ลืมไปว่าตอนนี้ตนเองเป็นพนาพ่อของเขาอยู่ ...ก็ดูสิ...พ่อเอาชุดลูกมาใส่....ลูกเอาชุดพ่อมาใส่..แล้วจะไม่แปลกได้ไง... พ่อลูกมองหน้ากัน ด้วยความที่ผิดพลาด ความไม่ชินนั่นเอง ...เอ้อออ...แพน..กับพ่อ อยากเปลี่ยนรสชาติดูบ้าง ...ไม่เห็นแปลกอะไรเลยนี่... พนาพูดแก้ตัว แล้วมานั่งที่โต๊ะทานอาหาร .............................................................. ...พ่อครับ...มันยังไงไม่รู้ครับ...แปลกครับที่ต้องมาเป็นพ่อ...แต่ก็สนุกดีครับ.. ..มันก็อย่างนี้แหละลูก ...มันยังไม่คุ้นเคย...เดี๋ยวต่อไปก็ดีเอง... ทั้งสองคุยกันหลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ทั้งครอบครัวเละอยู่กันพร้อมหน้า ...ไง....เมื่อวานไปเที่ยวสนุกไหม.... เสียงบัวซึ่งเป็นเพื่อนบ้านเข้ามาทักทาย ซึ่งสนิทกับครอบครัวของพนาอยู่แล้ว จึงถือวิสาสะเข้ามาในบ้านได้เต็มที่ ทั้ง สองยิ้ม แย๋ๆ เพราะนึกถึงเมื่อวานแล้ว ยังไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ .....บัวนั้นเดินเข้าไปในบ้านจะมาคุยกับรจนาเป็นประจำ ซึ่งช่วยแก้เหงาให้รจนาได้เมื่อ สามีออกไปทำงาน และลูกไปโรงเรียน ...แอ้มๆ...มองอะไรครับพ่อ.. เสียง แพนกระแอมเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อ มองก้นของบัวที่เดินส่ายฉับๆเข้าไปในบ้าน....พนาทำเป็นวางฟอร์มเฉย เมื่อถูกจับไต๋ พนาไม่ได้ตั้งใจที่จะมองแต่ด้วยนิสัยเดิมๆของเขานั้นยังมีอยู่ นั่นก็คือความเพลบอยของเขานั่นเองซึ่งเป็นเรื่อง ก่อนที่เขาจะแต่งงาน แต่บัดนี้เขาไม่เคยเจ้าชู้หรือนอกลู่นอกทางอีกเลย แพนขำๆแต่มิได้ว่าอะไรจริงจัง .................................................... วัน ทั้งวัน พนาและแพนสนุกที่สุดที่ได้แกล้งรจนา แอบหัวเราะคิกคักกันตลอด ซึ่ง รจนาเองนั้นไม่เข้าใจเลยว่าทั้งสองขำอะไรกันนักกันหนา นั่นเป็นเพราะรจนาไม่รู้ว่าที่เขาทั้งสองขำกันนั้นเพราะ เขาสองคนแกล้งกันเป็นอีกคนนั่นเอง ....ที่รัก..พี่บัวไปไหนแล้วเหรอ..เมื่อกี้เห็นอยู่แหม๊บๆ.. แพนนั้นชักเริ่มชินกับการเป็นพ่อของเขาแล้ว ...กลับไปบ้าน เห็นว่าจะเอาหนังสือมาให้ดู.. ..แล้วลูกละ... ...ลูกก็ไปกับพี่บัวด้วย... ..อุ้ยยย.... แพนตกใจเมื่อรจนาเข้ามากอดตน ซึ่งทุกครั้งตนจะเป็นฝ่ายที่กอดและออดอ้อนแม่ซะมากกว่า ...เมื่อเช้า ลูกของเราเป็นอะไรเหรอ... เมื่อมีโอกาสอยู่กันสองคน รจนาถามแพนซึ่งเข้าใจว่าเป็นพนา ...ไม่...ไม่...ไม่มีอะไรหรอก...แค่...แค่...เอ่อ....เป็นเรื่องของผู้ชายน่ะ... แพนพูดปัดๆไป โดยไม่ใส่ใจคำพูดมากนัก เพียงแค่เลี่ยงให้แม่ไม่รู้เรื่องที่ตนปิดบังอยู่ ..อ๋อ....นมแตกพาน...รึมีอะไรใหญ่ขึ้นมาใช่ไหม... รจนา เข้าใจว่าเรื่องของลูกผู้ชายเป็นแบบนี้ซะอย่างนั้น เห็นว่าลูกอายุ15 แล้ว ร่างกายคงเกิดการเปลี่ยนเปลี่ยนแปลง คงมีแต่พ่อกับลูกที่เป็นผู้ชายด้วยกันเลยพูดคุยกันได้รู้เรื่อง ตอนนั้นจึงต้องให้ตนออกมาก่อนแล้วพ่อลูกคุยกันเอง ถ้าตนรับรู้ด้วย ลูกคงจะอายเพราะ ตนเป็นผู้หญิง รจนากับพนาเป็นผัวเมียที่เข้าใจกันอยู่แล้ว มีอะไรจึงคุยกันได้เต็มที่ ...อะ...อะไร...ครับใหญ่ขึ้น... ...แหม...อย่าทำเป็นไม่รู้เลย... แพน นั้นเรื่องนมแตกแพนแพนพอเข้าใจเพราะได้เรียนรู้มาแล้ว และตนเองก็ประสบพบมาแล้ว นั่นมันตอน10 จะ11 ขวบ แต่เรื่องอะไรใหญ่ขึ้นนั้น แพนยังงงกับคำพูดแม่อยู่ ..อุ้ย... แพนตกใจอีกครั้งเมื่อผู้เป็นแม่ เอามือมาลูบที่เป้ากางเกงของเขา แพนเริ่มเข้าใจแล้วว่ารจนาหมายถึงอะไร เมื่อควยถูกสัมผัสถึงจะมีกางเกงกั้นอยู่ แต่มันก็มีความรู้สึกได้ มันชักเริ่มแข็งขึ้น ...พรึบ... แพนรีบลุกขึ้นเดินขยับออกมา เพราะแพนรู้ว่า แม่เข้าใจว่าตนเป็นสามี .. เดี๋ยวขอออกไปเที่ยวข้างนอกแป็บนึงนะ.. แพน รีบเดินออกไป รจนายังงวย งง ไม่น้อยที่เห็นสามีแปลกๆไม่น่าเขินอายกับเรื่องแบบนี้ ซึ่งไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ก็ขำๆ ว่าเป็นอะไรของเขานะ ................................................................... ...จะเอาอะไรไปให้แม่ดูเหรอครับ ถึงต้องให้แพนมาด้วย... พนานั้นมาบ้านบัวซึ่งอยู่ห่างกันไม่มาก โดยบัวนั้นชวนมา ..อะ..นี่... หนังสือเป็นปึกๆ ยกออกมา พนาดูจึงรู้ว่า เป็นหนังสือเกี่ยวกับความงามของผู้หญิงทั้งนั้น ..อันนี้เป็นเล่มใหม่ ที่แม่นาเขายังไม่ได้ดู... บัว บอกพนา พนาเห็นบัวก้มๆหาหนังสืออยู่ พนาเองอดไม่ได้ที่จะมองก้นอันอวบอัดของบัว บัวเองอายุ มากกว่าเขาสองปี ตั้งแต่มาซื้อบ้านที่นี่ก็ได้รู้จักบัวเป็นคนแรก และคุ้นเคยสนิทกันตั้งแต่นั้นตลอดมา บัวเป็นสาวธนาคารแห่งหนึ่ง ตอนนี้เป็นม่ายเพราะเคยแต่งงานมาก่อน แต่ก็เลิกรากันมาได้ 5 ปีแล้ว และยังไม่เห็นบัวสนใจมีใครอีกเลย ...อะ..หาเจอแล้ว อะนี่... เมื่อบัวหันมาพนาก็หลบสายตาไปทางอื่นทำเป็นเฉไฉมองนั่นมองนี่ไป ถึงพนาจะมองและคิดอกุศล แต่พนานั้นไม่เคยคิดที่จะทำอะไรจริงๆกับบัวเลย ..เดี๋ยวเพิ่งไปกันนะ...ป้าขอเข้าห้องน้ำก่อน นั่งรอแป๊บนึง... พนาเดินมองนั่นมองนี่ ภายในบ้านของบัว เขารู้ว่าลูกของเขามาที่บ้านของบัวบ่อย ส่วนเขาเองมาเมื่อมีธุระ หรือมาพร้อมกับรจนาเท่านั้น เขามองรอบๆบ้านสาวม่ายที่ดูสะอาดตามีของประดับบ้านไม่มากมายนัก แล้วก็ก้มเปิดดูอัลบั้มภาพที่วางเอาไว้ให้ดู ...อูยย..พี่บัวสวยอวบอัดขนาดนี้....ผัวไม่น่าทิ้งไปมีเมียน้อยเลย เสียดายของเปล่าๆ... พนาเปิดดูอัลบั้มไปพรึมพรัมไป ...อู้วว..สุดยอด... พนา เปิดอัลบั้ม ซึ่ง อัลบั้มนี้พนานั้นยังไม่เคยได้ดูเพราะเป็นอัลบั้มใหม่ และเห็นรูปบัวที่ถ่ายออกมา แต่งตัวเอ็กซ์ เซ็กซี่ทั้งนั้น เห็นแล้วแทบควยลุกเลย ...แอ้มๆ..เป็นไง...ป้าสวยเหรอ... ..อุ้ย ป้าบัว... พนาดูเพลิน จนไม่รู้ว่าบัวมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ได้แต่เงยหน้าขึ้นมามองยิ้มแหะๆ ..สะ..สวยครับ...สวยมากด้วย... บัวยิ้ม ปลื้มใจที่ถูกชม ...แล้วในรูปกับตัวจริง อย่างไหนสวยกว่ากันจ๊ะ... พนาเห็นบัวส่งสายตาแปลกๆ แล้วทำเป็นนั่งโพสท่า บวกกับกางเกงที่ใส่สั้นรัดแบบทันสมัย มันทำให้พนาเกิดอารมณ์เงี่ยนได้ ...ตะ..ตะ..ตัวจริงครับป้า... สายตาพนามองบัวอย่างไม่ลดละสายตาจ้องมองกัน พลางทำให้พนาคิดว่า บัวนั้นสนใจลูกของเขาแน่ๆ พนาเริ่มควยตุง ...เอ.... ไปหาแม่กันดีกว่าครับป่านนี้คงรอแล้ว.. พอรู้สึกตัวพนาระงับอารมณ์เงี่ยน และชวนบัวออกไปบ้านตน ..ไปสิ.. พนา เดินไปหยิบหนังสือที่จะนำไปให้รจนาดู บัวนั้นเดินนำหน้าออกไปก่อน พนาอดไม่ได้ที่จะต้องมองก้นที่ส่ายไปมาอย่างเย้ายวน ซึ่งดูแล้วส่ายไหวแรงพอดู ...เฮ่อ...พอๆ .. พนาพูดสบถ กับตัวเองให้ไม่คิด แล้วเดินตามออกไป ............................................................................... ค่ำคืนนั้น พนานั่งคิดอยู่ในห้อง ถึงเรื่องบัว ซึ่งเขาพอดูออกว่าบัวนั้นยั่วยวนตน ...แอ้ดดดด... พอดีแพนเดินเข้ามาในห้อง ..มีอะไรรึลูก... เมื่อแพนเข้ามาพนาทักทายถาม ..ก็จะเข้ามานอนหน่ะสิครับพ่อ...อย่าลืมสิตอนนี้แพนเป็นพ่อนะ.. พนาคิดขึ้นได้ จริงสิ ว่าเขาต้องเปลี่ยนไปนอนที่ห้องของลูกแทน ...อืม ใช่ จริงๆ... พนาลุกขึ้นเตรียมที่จะไปห้องนอนของลูก ...เอ่อลูก..พ่อขอถามหน่อย... พนาคิดขึ้นได้พอดีและเข้ามาหาลูก แพนรอรับฟัง เวลาลูกอยู่กับป้าบัว เขามีท่าทีอะไรแปลกบ้างไหม... ..ยังไงบ้างครับพ่อ... แพนตอบออกไป อืม...อย่างเช่น คุยกับลูกหวานขึ้น สายตาจ้องมองลูกแปลกๆ อะไรทำนองนี้.. ...อืมมมม..ก็มีเหมือนกับครับพ่อ เวลาแพนอยู่กับป้าสองคนดูท่าทางและ สายตาป้าบัวเปลี่ยนไป...แต่แพนว่าไม่เห็นแปลกเลยนี่... ..เหรอ... แพนนั้นอาจยังไม่เข้าใจว่านั่นหน่ะแปลกแล้ว ..อ้าว..ลูกอยู่ในห้องคุยกับพ่อยู่นี่เองนึกว่าอยู่ที่ไหน... รจนาเข้ามาในห้องพอดี ..แพนจะกลับเข้าไปนอนที่ห้องแล้วครับ... ..งั้นเหรอ.. ...ไม่ต้องไปส่งหรอกครับพ่อ ครับแม่...เดี๋ยวแพนไปคนเดียวได้ครับ... รจนาคิดว่าจะไปส่งลูกที่ห้อง เพราะเป็นหน้าที่ประจำที่จะต้องส่งลูกเข้านอนทุกครั้ง ...เอาอย่างนั้นเหรอลูก... รจนา โอบกอดลูกแล้วหอมแก้มซ้ายขวา ผลัดไปทางสามี แพนในร่างสามีตอนแรกก็งง พอนึกขึ้นได้ก็เข้ากอดพนาผู้เป็นพ่อในร่างตน หอมแก้ม ซ้ายขวาที่พ่อเค้าก็ทำอย่างนี้กับเขา เป็นประจำเช่นกัน ...................................................... พนา เข้ามาในห้องนอนของแพน แล้วคิดเรื่องของบัวอีก บัวต้องสนใจลูกแน่ๆ เพราะเข้าใจ ว่าบัวนั้นเป็นม่ายมานาน คงมีความอยากความต้องการ แล้วคิดว่าที่บัวยังไม่มีสามีใหม่คงเป็นเพราะสนใจลูกแพนอยู่แน่เลย มิน่าถึงมักชอบชวนลูกแพนไปไหนมาไหนด้วย ตอนนั้นพนาคิดว่า เพราะบัวนั้นเอ็นดูลูกตนอย่างเดียว แต่ตอนนี้เขาคิดว่าต้องมีอย่างอื่นแอบแฝงด้วย อย่างตอนไปเอาหนังสือ ความจริงหนังสือไม่มากนักยกมาเองก็ได้แต่กลับชวนเขาไป คงอยากใกล้ชิดลูกแพนแน่นอน ...อย่างนี้ไว้ต้องพิสูจน์ ... พนาคิดไป พราง นึกถึงสัดส่วน บัวไปด้วย ทั้งหน้าอก สะโพกก้น อวบๆ พาลนึกไปยังแอนนี่ที่ชอบอ่อยเขา ซึ่งเขาก็รู้ตัวเช่นกัน นึกถึงสัดส่วนอันน่าเย็ดของแอนนี่สลับพรางไปด้วย นี่ถ้าเป็นแต่ก่อน แอนนี่คงเสร็จเขาไปนานแล้ว ...อู้ยย..เงี่ยนวุ้ย.... พนาเริ่มเงี่ยน...นึกถึงเมีย ในเวลานี้เมียก็เย็ดไม่ได้ ...เอาอย่างนี้ไปก่อนแล้วกันวะ... พนา ต้องพึ่งห้านิ้วช่วยปลดปล่อยแทนซะแล้ว สลัดหน้า สัดส่วน บัว และแอนนี่ออกไป นึกถึงแต่สัดส่วนเมีย บอกกับตนเองว่าต้องซื่อสัตย์กับเมียเท่านั้น โอ้ววว...พอประทังไปได้..โอ้ววว... .................................................................................... แพนนอนอ่านการ์ตูนบนเตียงเพลินๆ รจนาที่ หวีเผ้าหวีผม เสร็จก็ขยับมาที่เตียงนอนข้างแพน ...อ่านการ์ตูนยังกับเด็กๆเลยนะ.. ..อ่านก่อนนอนมันทำให้หลับสบายนี่... ฟังที่สามีพูด รจนา งงนิดๆเพราะนั่นน่าจะเป็นลูกแพนมากกว่า เพราะเห็นลูกจะอ่านการ์ตูนก่อนนอนทุกครั้ง ไม่เคยเห็นสามีอ่านการ์ตูนเลย รจนา ขนาบข้าง นอนตะแคงเอามือลูบอกสามีไปมาซึ่งเป็นเรื่องปกติ แต่แพนรู้สึกอึดอัดเพราะไม่เคยเจออย่างนี้มาก่อน แพนนั้นเข้าใจว่าเป็นเรื่องปกติของคู่สามีภรรยากัน ที่จะแสดงออกอย่างนี้ ...เอ่อ...ง่วงนอนแล้ว ขอนอนดีกว่า... แพนวางหนังสือการ์ตูนลง หันตะแคงหลังไปทางรจนา รจนาเห็นว่าสามีจะนอนแล้ว เลยเข้าไปหอมแก้มทีนึง แล้วปิดไฟนอน แพน ยังลืมตา รู้สึกแปลกนิดๆกับที่รจนาหอมแก้มตน ว่าทำไมมันไม่เหมือน ตอนที่แม่หอมแก้มตนตอนที่อยู่ร่างตนเองนะ แพนคิดเพลินๆแล้วก็ผล๋อยหลับไป ................................................................. บัว นอนคิดอะไรเพลินๆก่อนนอน อยู่ในห้องยิ้มอย่างมีความสุข ....เรื่องที่บัวคิดก็คือเรื่องของแพนนั่นเอง สาวใหญ่ทำงานธนาคาร เป็นพุ่มม่ายมานาน 5 ปีกว่าแล้ว แล้วก็ยังไม่ตกลงกับใครอีก ด้วยความที่คิดว่าอยู่คนเดียวสบายกว่า บัวอยู่คนเดียวในบ้านหลังนี้มา 5ปีแล้วหลังจากที่เลิกกับสามีที่อยู่กินกันมา4ปีกว่าๆ ซึ่งบ้านหลังนี้เป็นบ้านของตนเอง ซึ่งแยกออกมาอยู่ส่วนตัวต่างหาก จาก พ่อแม่ พี่น้องและญาติ บัวจับได้ว่า สามีมีเมียน้อย เลยเลิกรากันไป ส่วนเรื่องของแพนนั้น บัวสนใจตั้งแต่ที่ได้เห็นแพนครั้งแรกแล้วตั้งแต่แพนย้ายเข้ามาอยู่ชุมชนที่ นี่ใหม่ๆ ตอนนั้นบัวเองยังไม่แต่งงานเลย มองแพนเป็นเด็กน่ารักน่าเอ็นดู ความจริงบัวนั้นสนใจพนาด้วยเช่นกัน เพราะดูเป็นคนมีเสน่ห์และเร้าอารมณ์ แต่ด้วยพนานั้นไม่ใช่คนตัวเปล่า บัวจึงได้แต่ปลื้มเฉยๆ ตอนแรกคิดว่าอายุจะห่างกันมากเมื่อมองที่หน้าตารูปร่างแล้ว ที่ไหนได้ พนาอายุน้อยกว่า 2ปีเอง ด้วยความที่สนิทกัน และด้วยอารมณ์ที่อ้างว้างเลยทำให้บัวคิดเลยเถิดกับแพน นับวันเข้าบัวเลยถอนตัวไม่ขึ้น 1-2ปีมานี้ บัวแกล้งอ่อยยั่วแพนอยู่เสมอ แต่แพนนั้นอาจไร้เดียงสาเกินไปจึงไม่เข้าใจในสิ่งที่บัวทำ อย่างวันนี้ บัวอยากอยู่ใกล้ชิดแพนเลยชวนมาเอาหนังสือที่บ้านด้วย บัวดีใจมากที่วันนี้ดูแพนสนใจตน มองรูปถ่าย ที่ถ่ายเก็บเป็นอัลบั้มไว้ และมองตนด้วยสายตาหยาดเยิ้มเป็นครั้งแรก แล้วตอนเดินออกมาจากบ้านก็จงใจเดินส่ายก้นแรงๆเย้ายวนเขา ว่าเขาจะสนใจไหม โดยแอบชำเลืองนิดๆเห็นเขาจ้องมองก้นติดเลย บัวคิดว่าแพนต้องเริ่มสนใจแล้ว ...ต้องพยายามต่อไป... บัวคิดไปพลาง เลื่อนมือไปยังที่หี หลับตานึกภาพ แพน ลูบหีไปด้วย .....อุยยย...แพนจ๋า..รู้ไหมว่าฉันรักเธอ...อูยยยย...

จิตต่างกาย: พ่อกับลูก ตอนที่ 01

...เฮ้ยยย..ไปกินเบียร์กันว่ะเพื่อน... ..ไม่หล่ะขอตัวกลับบ้านก่อนละกัน ขอบใจมาก... พนาปฏิเสธเพื่อนที่ชวนเขาไปสังสรรค์หลังเลิกงาน ...อย่าไปชวนพนาเค้าเลย เค้าเป็นสามีที่ดี ดูซิต้องกลับบ้านตรงเวลาเสมอ กลัวเมียคิดถึง.. เพื่อน อีกคนเดินเข้ามาพูดแซวขึ้น เพราะทุกครั้งที่ มีคนชวน พนาจะไม่เคยตอบรับใครเลยซักครั้งแต่ เขาก็มีข้ออ้างที่ดีเสมอ จึงไม่เป็นที่รังเกียจของผู้ที่ร่วมงานกัน ..ขอโทษทีว่ะ ...ต้องไปรับลูกที่โรงเรียนอีก ป่านนี้ลูกรอแย่แล้ว.. ..เออๆ...ไม่ไปแล้วจะเสียใจ น้องแอนนี่ก็ไปด้วยนะมึง...เดี๋ยวกูฟาดนะโว้ยยย.. ..เออ..ตามสบายเลย... พนาเดินลงมาชั้นล่างเพื่อไปยังรถของตนเอง ..พี่พนาข๋า... พนาหันไปยังเสียงเรียกของตน ..อ้าวแอนนี่..ไม่ไปสังสรรค์กับพวกเขาด้วยเหรอ... ...ก็แอนนี่ จะมาชวนพี่พนาไปด้วยนี่ไงค๊ะ... แอ นนี่ สาวเปรี้ยวแสนสวย ซึ่งเป็นพนักงานของที่นี่ ด้วยเช่นกัน สาวที่เพื่อนพนาพูดถึงเมื่อกี้นั่นเอง ท่าทางการแสดงออก ที่ดูสนใจพนาเป็นพิเศษ ตั้งเธอเริ่มเข้ามาทำงานที่นี่ มักอ่อยให้ พนาอยู่เสมอ แต่พนาเป็นคนที่ซื่อสัตย์ต่อภรรยา จึงมิได้สนใจแอนนี่เลย ส่วนแอนนี่ ทั้งๆที่รู้ว่าพนามีภรรยาอยู่แล้วกลับไม่ได้สนใจ ยิ่งพนาไม่สนใจตนเองมากเท่าไหร่ มันยิ่งทำให้ แอนนี่ ต้องการพนามากเท่านั้น พนาก็ปฏิเสธเหมือนเดิม ..อะไรกัน แอนนี่ชวนทีไร เป็นอย่างนี้ทุกทีเลย ไม่รู้ล่ะครั้งนี้พี่พนาต้องไปกับแอนนี่ด้วย ไม่ให้ปฏิเสธ.. พูดไม่พูดเปล่า ยังโอบแขนของพนาด้วย แขนพนา แนบถูหน้าอกของแอนนี่ ด้วยความตั้งใจของแอนนี่ ด้วย ความเป็นสุภาพบุรุษ พนาอยากจะพูดอะไรหลายอย่างให้แอนนี่ได้รับรู้ แต่ก็เก็บเอาไว้ ถ้าพูดออกไปจะเป็นการไม่ให้เกียรติผู้หญิงมากเกินไป ในเวลานี้ พนาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ถึงจะเป็นการปฏิเสธที่นุ่มนวล ...ก็พนาจะไปกับชั้นหน่ะสิ... ...หัวหน้า.. สาวเจ้าหน้าตาดีแต่งตัวภูมิฐาน เดินเข้ามาคล้องแขนพนา ..นี่พนาตกลงจะไปทานข้าวกับชั้นแล้วนะห้ามไปกลับคนอื่น.. ...อ้า...เอ้อ..ครับผม... ดูท่าพนาเองก็ยังงงๆ แต่ก็ตอบรับ สาวเจ้าดึงพนาเดินควงลงไป ปล่อยให้แอนนี่ยืนกัดกรามกรอดๆอยู่คนเดียว ..เออ... พี่พนานะ สาวๆกว่าสวยกว่าไม่เอา... อีเวรนี่ ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าให้ถึงทีกูบ้างแล้วกัน.. ...................................................................................... พอเดินพ้นสายตาของแอนนี่ได้สักพัก สาวเจ้า ก็ปล่อยแขนที่ควงพนา ออก ...เป็นไงสมบทบาทไหม... ..ตอนแรกก็งง ซักพักก็เข้าใจ ขอบใจ นงค์มากเลยนะที่ช่วย ไม่งั้นแย่... ..ไม่มีปัญหาเราเพื่อนกัน...หนุ่มเนื้อหอมก็อย่างนี้แหละ.... ที่ แท้สาวเจ้าคนนี้ ก็คือ อนงค์ ซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับพนารู้จักและเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียน มหาวิทยาลัย ได้มาทำงานก่อนพนา ในบริษัทนี้ และต่อมาได้เลื่อนเป็นหัวหน้าฝ่าย ที่ดูแลกลุ่มของพนา ด้วยความสามารถ และความรู้ที่เหนือกว่าพนา ดังนั้น เวลางาน พนาจะเคารพอนงค์ อย่างหัวหน้า แต่พอเลิกงาน จะพูดคุยกันธรรมดาอย่างเป็นเพื่อนสนิทกัน คนในออฟฟิศไม่มีใครรู้ว่าทั้งสองเป็นเพื่อนกัน แต่ส่วนใหญ่คนอื่นจะซุบซิบเข้าใจกันว่าสองคนแอบเป็นกิ๊กกัน ...เออ...เห็นทีพนาต้องรีบแล้วล่ะ...ลูกรอที่โรงเรียนนานแล้ว.. ...อืม..โชคดี วันจันทร์เจอกัน... ..ครับ..หัวหน้า... พนาพูดแกมตลกสนุก ก่อนที่จะเดินไปยังรถขับออกไป อนงค์มองพนา แล้วขำส่ายหัว เดินมายังรถตัวเองขับออกไปเช่นกัน ................................................................................................. ................................................................................................... ...เฮ้ยย...ไอ้แพนไปป่าว ไปก็ขึ้นท้ายมาเลย... หน้าโรงเรียน มีเด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งขี่รถจักรยานยนต์ เข้ามาจอดยังหน้าเด็กหนุ่มที่นั่งกับนักเรียนสาว ...แพนไม่ไปหรอกไปกันเถอะ ..เดี๋ยวพ่อแพนก็มารับแล้ว.. ....แหมโตขนาดนี่ ยังเป็นลูกแหง่ติดพ่อติดแม่อยู่ได้ ไอ้แมงกระจั๊วเอ้ย ... ความ จริงวัยรุ่นพวกนี้ไม่ได้ตั้งใจมาชวนแพนไปเที่ยวด้วย พอดีขี่รถฯผ่านมาเห็นเข้า ก็เลยเข้ามากลั่นแกล้ง ซึ่งแพนโดนกลั่นแกล้งเป็นประจำ ...อ้าวไอ้เหี้ย..ไอ้พวกปากเสีย.... คน ที่ลุกขึ้นมาโวยวายไม่ใช่แพนแต่เป็นเพื่อนสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ที่เป็นเดือดเป็นร้อนแทน แพนต้องลุกมาห้ามเอาไว้ไม่ให้เพื่อนสาวไปมีเรื่องกับเค้า ...พวกมึงดูมันทำสิ หลบหลังผู้หญิง ไอ้ตุ๊ดเอ้ยยย... พวกนั้นมันว่าย้อนอีก ...ผู้หญิงแล้วมันเป็นยังไงวะ..รึพวกมึงอยากโดนตีนกู... เด็กสาวก็ไม่ยอมลดราวาศอกเหมือนกัน ..พอเถอะชะเอม.. แพนห้ามเพื่อนสาว ...ฮ่าๆ ไปกันเหอะพวกเรา.. เมื่อถูกปฏิเสธ และแกล้งแซวจนสะใจ เด็กกลุ่มนั้นก็ขี่ออกตัวอย่างเสียงดังและเร็วออกไป... ..แม้น ๆๆๆๆๆๆๆๆ..แป้นนนนน.... ..ไอ้พวกนี้ มันจะรีบไปตายกันรึไง...ไอ้พวกนิสัยเสีย....ดีแต่หาเรื่องคนอื่น.... เด็กสาวที่นั่งข้างแพนเห็นพฤติกรรม ของเด็กพวกนั้นแล้วพูดออกมา ..พ่อแพนไม่มารับแล้วมั้งเนี่ย.. ..มาสิ พ่อแพนเค้าคงติดธุระ ก็เพิ่งโทรมาเมื่อกี้นี้เองเดี๋ยวก็มาถึงแล้ว...ชะเอมไม่ต้องนั่งเป็นเพื่อนก็ได้ ... ....ไม่เป็นไร ....นั่งได้ทั้งวัน ... ..ดีเนอะบ้านอยู่ตรงข้ามกับโรงเรียน เดินไปกลับได้เอง... ...แพนชอบก็ย้ายมาอยู่บ้านเอมซิ... ..บ้าเหรอ.. ชะเอม เป็นเด็กสาว เพื่อนของแพนเป็นเพื่อนและเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถมแล้ว ซึ่งเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก ชะเอมเรียนไม่ค่อยเก่ง มักให้แพนช่วยเหลือทางด้านการเรียนอยู่เสมอ แต่ถ้าแพนมีปัญหา โดนรังแก ก็จะเป็นชะเอมที่มาช่วยเหลือแพน ซึ่งชะเอมก็บอกว่า หัดสู้คนบ้าง จะได้ไม่มีใครรังแก แพนก็บอกว่า พ่อสอนว่า คนเราต้องมีความอดทน อะไรที่อภัยได้ก็ให้อภัยกันและกัน ชีวิตจะได้มีความสุข ..บรื้น... ..นั่นไง พ่อของแพนมาแล้ว.... แพน พูด พนารีบขับรถมาเพื่อรับลูกวันนี้เค้ามารับช้ามัวแต่รีบเคลียร์งานให้เสร็จ แล้วยังมาเสียเวลานิดหน่อยกับ เพื่อนร่วมงาน และแอนนี่ด้วย ...สวัสดีค่ะ คุณพ่อ... ...สวัสดีจ๊ะหนูเอม... พนาทัก ชะเอมอย่างคุ้นเคย เพราะรู้จักชะเอมมาตั้งแต่แพนอยุ่ป.1 แล้ว และมักมาเที่ยวที่บ้านเป็นประจำ ...ขอโทษนะลูกที่ให้รอเสียนาน.. ...ไม่เป็นไรครับพ่อ แพนรอได้ แถมมีเอมเป็นเพื่อนคุยด้วย เลยไม่เหงา.. ...ขอบใจนะจ๊ะ.. ก่อนที่จะออกรถ พนาก็ขอบใจชะเอม ..ไม่เป็นไรค่ะ... ชะเอมตอบรับ แล้วรถฯ พนากับแพนก็ขับออกไป ........................................................................................... .............................................................................................. ....บรื้น.... เสียง รถยนต์ที่ขับเข้ามา ทำให้ รจนา หรือ นา เตรียมแก้วน้ำและรินน้ำใส่แก้ว เพื่อนนำออกไปให้สามีและลูกชาย ที่เพิ่งกลับมาจากที่ทำงานนั่นเอง รถคันนั้นก็คือรถของ พนา ซึ่งทำงานที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่งไม่ไกลจากบ้านมากนัก ...ขอบคุณจ๊ะที่รัก... ทั้ง สองยิ้มให้กัน พนาหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม ดับกระหาย ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำอยู่แล้ว ที่ ภรรยาคนสวยของเขา จะมาเสริฟให้เขาทุกครั้งเมื่อกลับมาบ้าน ซึ่งเขานั้นกลับมาตรงต่อเวลาเสมอ ...แล้วของแพนล่ะครับ.. ..ของแพนอยู่นี่จ๊ะ... แพน ลูกชายสุดที่รักของคนทั้งสอง อายุกำลัง 15 หมาดๆ ลักษณะท่าทางรูปหล่อพิวพรรณดีมากๆทั้งนี้เพราะ ทั้งพนา และรจนา เป็นคนที่ผิวพรรณหน้าตาดีอยู่แล้ว แพนจึงได้รับถ่ายทอดมาจากทั้งสองคน ..วันนี้กลับมาช้าจัง.. ..ก็พ่อสิครับมารับแพนช้า.. ..ก็พ่อต้องนั่งเคลียงานให้เสร็จก่อนหน่ะสิ... พนาพูดบอก ...ทำไมหรือครับหรือแม่คิดถึงพ่อกับแพน... รจนายิ้ม ..ก็คิดถึงหน่ะสิ เป็นคนที่แม่รักทั้งสองคนนี่... ทุกคนยิ้มกัน เป็นครอบครัวที่อบอุ่นจริงๆ .............................................................................................. พ่อแม่ลูกนั่งรับประทานข้าวกัน ..อร่อยจัง... แพนพูด ..ฝีมือแม่อร่อยอยู่แล้วลูก... ผู้ที่ถูกชม ถึงกับยิ้มไม่หุบกับการที่โดนทั้งสามีและลูกชม ..เออจริงสิพรุ่งนี้วันหยุด นา อยากชวนคุณกับลูกออกไปข้างนอกกัน... ..ไหนว่าวันหยุดเป็นวันครอบครัวไม่ไปไหนไง.. พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ ซึ่งวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ถือว่าทุกคนจะอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งสามคนพ่อแม่ลูกโดยทำกันมาอย่างนี้ตลอดมา ..ก็นาอยากชวนคุณกับลูกไปนั่งชมบรรยากาศข้างนอกกันบ้างหน่ะสิ แบบไป ปิกนิคกันทั้งครอบครัวหน่ะ... พนาคิดแวบนึง ..อืม..จริงด้วยเราไม่ได้ออกไปไหนกันมาตั้งนานแล้ว เราไปนั่งชมบรรยากาศรับอากาศเย็นๆกันบ้างก็ดี.. ..ดีจังเลยครับ แพนก็อยากไป แล้วเราจะไปที่ไหนกันดี... เมื่อสามีกับลูกเห็นด้วย รจนายิ้ม มีอยู่ที่นึงค่ะ เห็น พี่บัว (เพื่อนบ้าน) บอกว่าอากาศและบรรยากาศดีมากๆค่ะ... ..จริงเหรอที่ไหน... ..เห็น พี่บัวบอกว่าออกจากตัวเมืองไปอีก 50กม.เห็นจะได้ค่ะ แต่ไม่รู้อยู่ตรงไหน นาก็ไม่ได้ถามรายละเอียด ..ถ้าทุกคนตกลงจะไปกัน เดี๋ยวนาจะถามพี่บัวให้... เป็นอันว่าทุกคนเห็นด้วย หลังจากที่รับประทานอาหารเย็นเสร็จ รจนา ได้ไปหาเพื่อนบ้านที่ชื่อ บัว เพื่อถามรายละเอียด ............................................................................................ ..แพนนอนแล้วนะครับ... พนา กับรจนาส่งลูกตนเองเข้านอน ถึงแม้แพนจะอายุ 15 แล้ว แต่ก็ยังทำแบบนี้ อย่างกับเขายังเป็นเด็กเล็กอยู่เช่นเดิม แพนเองก็มิได้ว่าอะไร กลับยิ่งดี และชอบ แพนเองเป็นเด็กที่เรียบร้อย น่ารัก ซึ่งต่างจากเด็กทั่วไปที่เวลานี้เป็นช่วงวัยกำลังเฮ้วกันแล้ว ซึ่งส่วนใหญ่จะทำตัวห่างพ่อห่างแม่กันแล้ว และมักจับกลุ่มอยู่กับเพื่อนมากกว่า ........................................................................................... พนากับรจนาเมื่อส่งลูกเข้านอนเสร็จ ได้เข้ามาห้องนอนของตนเอง ..อุ้ยย.. พนาคว้าเอวเมียสุดที่รักเอาไว้ เข้าหอมแก้ม ไซ้ซอกคอ ..อะไรกัน ปุ๊บปั๊บจะเอาเลยเหรอ... ..ก็ พนาทนไม่ไหวแล้วนี่... เป็นเรื่องที่คุ้นเคยกันอยู่แล้ว พนาบีบขยำนม ที่คุ้นเคยมือมาโดยตลอดอย่างเมามันส์ ..อ้า...คุณคะ...อืม... รจนาเริ่มเคลิ้มตาม แล้วถูกอุ้มมาที่เตียง จัดการเปลือยกายเมีย และตนเองจนเสร็จสรรพ โอ้ววว...หีเมียมันส์ควยจังเลย.... ...ควยผัวก็ถูกใจเมียจ๊ะ.....อูยยย...ซี๊ดดด.... ทั้งสองเย็ดกันมันส์หยด ...พรุ่งนี้เราจะไปกันตอนกี่โมงดี..อืออออ... ..อืม..เอาเป็นว่า ออกรถซัก 9 โมงเช้าแล้วกันค่ะ นาจะได้เตรียมของให้ครบเสร็จสรรพได้พอดี....อืมม...ซี๊ดดด... ทั้งสองพูดไปด้วย เย็ดกระเด้ากันไปด้วย... ............................................................................................. รุ่ง เช้าทุกคนเตรียมตัวจัดข้าวของ เพื่อออกเดินทางไปปิกนิคกัน ซึ่งเป็นที่เพื่อนบ้านนั้นได้แนะนำมา และพวกเขาเองยังไม่เคยไป จึงได้ตกลงไปกัน และได้ถามทางต่างๆเรียบร้อยแล้ว ...ลูกแพน พร้อมออกเดินทางกันรึยัง.. ..พร้อมแล้วครับ.... ........................................................................................ การ เดินทาง เป็นไปด้วยความสะดวก เพราะเป็นทางลาดยางยาวตลอด ไม่นานก็มาถึงเป้าหมายซึ่งอยู่ในอำเภอหนึ่งของจังหวัดนี้ เพียงแค่ได้เข้ามาสัมผัส รู้สึกได้ถึงความเย็นสบาย ที่นี่มีเจ้าหน้าที่ดูแล และมีที่จอดรถให้ มองจากภายนอกข้างในดูร่มรื่นเสียจริง ทุกคนเดินเข้าไปข้างใน มีผู้คนมานั่งรับอากาศในนี้ประปราย ...ซื๊ดดดดด... พนาสูดอากาศเข้าปอด ...สบายดีจริงๆ... ทุกคนยืนรับความสดชื่นกัน และเริ่มจัดเตรียมข้าวของอุปกรณ์นั่งกัน ...................................................................................................... สามพ่อแม่ลูกนั่งนอน พูดคุยกันไปเรื่อย แพนเอาทั้งหนังสือเรียน และการ์ตูนมาอ่านเล่นด้วย ...อากาศดีอย่างนี้กลับเย็นๆนะที่รัก .... ..ค่ะ นาก็คิดว่าดีเหมือนกัน..... พอทานข้าวกลางวันเสร็จกันเรียบร้อย พอช่วงบ่ายๆ ก็เริ่มที่จะมีคนมากขึ้น ...แพนขอเดินเล่นนะครับ.. ...อืมดี....เหมือนกัน พ่อขอไปด้วย... สองพ่อลูกเดินชมบรรยากาศไป มีรจนา เฝ้าของอยู่กับที่ ............................................................................. สองพ่อลูก เดินชมนั่นชมนี่ไปรอบ แล้วก็มาถึงบริเวณหนึ่งซึ่งตรงนี้ไม่มีใครเลย ...พ่อว่าแถวนี้น่านั่งดีนะ ไม่มีคนเลย... ..พ่อดูต้นไม้ต้นนี้สิ สวยดี ลำต้นตรงดิ่งเลยครับ... พนา มองมาที่ต้นไม้ที่ลูกบอก เป็นต้นไม้ที่โตพอสมควร กิ่งก้านสามารถบังร่มได้ ลำต้นเกลี้ยงเกลาเรียบ ทั้งสองดูไม่ออกว่ามันคือไม้ยืนต้นอะไร พนาเอามือไปลูบลำต้นดู ..ผิวเรียบลื่นดี.. ..เหรอครับ... แพนเข้าไปลูบต้นไม้ต้นนั้นบ้าง ซึ่งเป็นด้านฝั่งตรงข้ามกับพนา ...เครื้นนน....วิ้งๆๆๆ... ทันไดนั้นอยู่ดีๆ ท้องฟ้าก็มืดลง มีเสียงฟ้าร้องฟ้าคำรามอย่างดัง ..เฮ้ยยย...อะไรกัน อยู่ๆ ฝนจะตกรึไง.... ..จริงด้วยครับพ่อ แพนไม่เห็นว่าเริ่มเค้ามาตอนไหนเลย.. พ่อลูกงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ...พ่อว่าเรารีบไปหาแม่กันเถอะ ไม่รู้ตอนนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง.. ..ครื้นๆ...ทั้งสองรีบวิ่งไปท่ามกลางความครึ้มมืดดำและเสียงฟ้าร้อง ด้วยความเป็นห่วงรจนา เพราะเนื่องจากท้องฟ้าผิดปกติ ....................................................................... ...อ้าว...พ่อ....อยู่ดีๆ ไอ้ที่ครึ้มเมื่อกี้หายไปเสียแล้ว เอะ..มันยังไงกันเนี่ย... ทั้ง สองงงอีกครั้ง ที่ความมืดครึ้มเมื่อกี้หายไปไหนหมด เหมือนเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ทั้งสองจึงหยุดวิ่งและพากันเดิน จนมาถึงที่พวกเขาได้นั่งปิกนิคกัน ...อ้าว...นอนสบายเลยนะ...นึกว่าเก็บข้าวของเสียเเล้ววว... สามีพูด รจนาลุกนั่ง ...อ้าวจะกลับแล้วเหรอถึงต้องเก็บ ใหนบอกว่ากลับเย็นๆไง... ....อะไรกันแม่ ฟ้าครึ้มเมื่อกี้ นึกว่าแม่ตกใจเสียอีก แพนกับพ่อล่ะรีบมาเลยนะเนี่ย.... ..คิกๆๆๆ... รจนายิ้มขำ ..มาอำอะไรแม่เล่นเนี่ย ฝืดจัง ทีหลังลูกคิดมุกอำแม่ดีๆหน่อยสิลูก.... ...อำ เอิม อะไรกัน เมื่อกี้ยังมีฟ้าร้องเสียดัง... พนาเสริมแพน รจนายังยิ้มอยู่ คิดว่าสามีตัวเองนั้นช่วยลูกอำด้วย ...ไม่เอาแล้ว พ่อ ลูก อำไม่แนบเนียนเลย ฟ้าใสขนาดนี้ จะตกได้ยังไง ถึงจะตก ก็จะต้องมีเค้าก่อนสิ ฮิๆ... ...ที นี้คนที่งง เข้าไปใหญ่นั่นก็คือ พนากับแพน ทั้งสองได้แต่มองตากันอย่าง งง งวย กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตน ใจชักสั่นและเต้นตูมตาม พนาอยากรู้ว่าหูตาตนเองฝาดไปรึเปล่า เพื่อความแน่ใจ จึงได้เดินไปหาคนกลุ่มหนึ่ง และก็เดินไปอีกสองสามกลุ่ม ............................................................................ ...คุณไปคุยอะไรกับพวกเค้าเนี่ย... รจนา ถามพนาด้วยความสงสัย ว่าอยู่ดีๆเดินไปหาคนอื่นเค้าเฉยเลย พนาเดินมาอย่างเงียบขรึม มองหน้าลูกอีกครั้ง พูดกันเบาๆ ...ลูกเห็นและได้ยินอย่างที่พ่อเห็นและได้ยินใช่ไหม.. แพนพยักหน้ารับ ...เมื่อกี้พ่อไปถามคนอื่น ไม่มีใครเขาเห็นหรือได้ยินเลยนะ... ทั้งสองมองดูรอบๆ ซึ่งตอนแรก ดูสดชื่นบรรยากาศสดใส แต่ตอนนี้รู้สึกว่า มันดูเวิ้งว้าง วังเวงพิกล ...แพนว่า เรากลับกันเถอะพ่อ.. ..อืม พ่อก็ว่าอย่างนั้น... ..นี่สองพ่อลูกซุบซิบอะไรกันนัก ชักไม่เข้าใจแล้วนะนี่.. พนากับแพนไม่ตอบ ...เก็บข้าวของกลับบ้านกันเถอะครับ... แพนบอกรจนา ..อะไรกันเกิดอะไรขึ้น... รจนามองดูอาการของสามีและลูกออกว่าเงียบขรึม ผิดปกติ ...เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังบนรถ ตอนนี้รีบเก็บของก่อน.... รจนายังงงๆ แต่ก็รีบเก็บตาม และมายังที่รถยนต์ ออกจากที่นั่นทันที พนากับแพนยังหวั่น นึกในใจว่า จะไม่มาเหยียบที่นี่อีกเลย ................................................................................................. ....คิกๆๆๆ... รจนาขำ เรื่องที่สามีและลูกเล่าให้ฟัง อย่างไม่เชื่อเด็ดขาด ..แม่ขำทำไม.. ...จะไม่ให้ขำได้ยังกันลูก อะไรกัน เรื่องแค่เนี๊ย ทำเป็นตกใจกันไปได้ ตาฝาดหูฝาดละมั้ง คิกๆๆๆๆ.... รจนายังหัวเราะอยู่ ...แต่แพนกับพ่อเห็นด้วนกันทั้งสองคนนะครับ จะตาฝาดได้อย่างไร... รจนายังยิ้มท่าทางไม่เชื่อในสิ่งที่สามีกับลูกพูดเลย พนากับแพนจึงไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องพูดต่อ จึงได้แต่นั่งเงียบจนถึงบ้าน ................................................................................................ ................................................................................................... ครั้นตกเย็น สองพ่อลูกดูทีวีกันสองคน ส่วนรจนา เข้านอนแล้ว ทั้งสองคุยกันเรื่อง สถานที่ไปเที่ยวกันครั้งนี้ และสิ่งที่เกิดขึ้น ...ลูกอย่าไปใส่ใจเลย ไหนๆเราก็มาจากที่นั่นไปแล้ว นึกว่าเป็นฝันร้ายไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงก็แล้วกัน.... พนาบอกลูก กลัวลูกจะขวัญเสีย ส่วนตนเองนั้นมีจิตใจที่หนักแน่นพออยู่แล้ว จึงไม่ได้คิดอะไรมาก ..ครับพ่อ.. ..................................................................................... พนา ตื่นขึ้นมา นี่เขาหลับอยู่หน้าทีวีรึนี่ หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้สึกตัวเลย รู้แค่ว่า กำลังดูรายการฟุตบอลเพลินๆ มารู้ตัวอีกทีตนเองอยู่หน้าทีวีซึ่งปิดเรียบร้อยแล้ว มองหาลูกก็ไม่พบคงเข้านอนในห้องไปแล้ว ...ห้าววววว... พนาหาวอีกครั้ง ก่อนที่จะลุกเข้าไปนอนต่อที่ห้องตัวเองแล้วก็นอนข้างๆกอดเมียหลับไป ................................................................................................................................... .......................................................................................................................... พนา ลุกตื่นขึ้นมาตอนเช้า อาจสายกว่าวันเวลานิดหน่อย มองดูภรรยาไม่เห็น รู้ได้ทันทีว่าลงไปอยู่ที่ครัวทำอาหารเช้าอยู่ พนาเดินมาผ่านมาที่ห้องลูกที่เปิดประตูอ้าไว้ เห็นไม่มีลูกอยู่ คงตื่นและลุกก่อนเขาแล้ว ซึ่งถึงแม้วันนี้จะเป็นวันหยุด แต่ก็ไม่มีใครตื่นสาย แต่อาจจะช้ากว่าวันธรรมดานิดหน่อย ซึ่งฝึกให้ตื่นอย่างนี้เป็นประจำ พนาได้ลงมาชั้นล่าง พบภรรยาพอดี ...แหมพ่อลูกเนี่ย แปลกๆตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะมาวันนี้ยังแปลกอีก คิดยังไงกันสลับกันนอนจ๊ะ.... รจนาพูดเสร็จก็เดินทำงานบ้านของตนไป พนางง กับคำพูดภรรยา ว่าพูดอะไร เขาไม่เข้าใจ แล้วก็เดินไปที่ห้องน้ำ ซึ่งลูกคงเข้าอยู่ ...อ๊ากกกกกก....ว๊ากกกกกก..... ...เฮ้ย....เกิดอะไรขึ้น... พนาตกใจที่ได้ยินเสียงลูกร้องตะโกนออกมาเสียงดังจากห้องน้ำ ...ที่รักมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย... รจนาวิ่งเข้ามา ...ไม่รู้สิ.. พนาตอบ ....ปึงๆ..เกิดอะไรขึ้นที่รัก...ปึงๆ.. รจนา บิดลูกบิดเปิดไม่ออก เพราะข้างในล็อคอยู่ พนางงงวยกับรจนา เอะ..ไม่เคยเห็นภรรยาตนเองเรียกลูกอย่างนี้เลย มีแต่ เรียกเขาเท่านั้นว่าที่รัก เขาคงอยากเปลี่ยนคำพูดใหม่ๆล่ะมั้ง พนาเองก็ไม่ได้สนใจมากนัก ช่วยเคาะประตูด้วยอีกคน ....ลูก...เป็นอะไร...เปิดประตูเร็ว... รจนาหันมามองหน้าพนา ...เป็นอะไรไปเล่าคุณช่วยกันเรียกสิ .... พนาบอกภรรยา รจนามองหน้าพนาอย่างงง ..กร็อก... ข้างในเปิดให้ รจนาเข้าไปดูลูกก่อนเป็นคนแรก ...คุณเป็นอะไรไปคะ ร้องเสียดัง ... พนาได้ยินที่รจนาพูด เรียกลูกว่าคุณเหรอ เขาเองไม่ได้สนใจมากนัก เพราะตอนนี้เป็นห่วงลูกมากกว่า รีบเข้าไปในห้องน้ำ ดูลูกทันที ...เฮ้ย................................ พนาตกใจมาก ร้องอุทานออกมาเสียงดังเช่นกัน รจนาหันกลับมาที่พนา .. มีอะไรรึลูก…. ...ห่ะ..น่ะ....นี่มันอะไรกัน ... พนางงไปหมด เพราะเขายืนอยู่ตรงนี้ แล้วทำไมไปยืนตรงนั้นอีกคนได้ หันมองไปที่กระจกบานใหญ่ ..อะ..อะ..ไรกัน... สิ่งที่เขาเห็นนั่นคือตนเองไม่ใช่พนาแต่เป็นรูปร่างหน้าลูกชายของเขา เขาเริ่มเข้าใจที่ภรรยาพูดและทักเขา ว่าสลับกันนอน ตอน นี้พนาอยู่ในร่างของแพน ส่วนแพนอยู่ในร่างของเขา มันเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน พนาระงับตั้งสติเอาไว้และนิ่ง รจนาต่างงงทั้งสามีและลูกว่าเขาสองคนกำลังเล่นอะไรกันรึเปล่า ...เอ่อ...พ่อครับผมมีเรื่องคุยกับพ่อสองคนครับ... พนา ในร่างแพน ต้องทำเป็นแกล้งว่าเป็นแพนไปก่อนเพื่อที่คิดจะหาทางออก ส่วนแพนในร่างของพนา รู้ว่าพ่อต้องการพูดอะไร จึงบอกให้รจนาออกไปข้างนอก ...แม่ครับ....อ้า เอ่อ เธอ ....ออกไปข้างนอกก่อน ผมมีเรื่องคุยกับพ่อ...เอ้ย ลูก... แพนพูด ผิดๆถูกๆด้วยความยังไม่ชิน รจนา ได้แต่สับสนไปหมด แต่ก็ออกไปข้างนอก ...พ่อครับ..นี่มันเกิดอะไรขึ้นครับ... แพนทำท่าขวัญเสียตกใจ และกังวล ...ใจเย็นๆก่อนลูก มันต้องมีทางออก....พ่อก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไร ......พ่อก็เพิ่งรู้นี่แหละ..... ...แล้วพ่อจะเอายังไงดีครับ......แล้วเรื่องที่เราจะกลับคืนร่างเดิมล่ะครับ จะทำยังไง.. ..อืม..พ่อก็ยังคิดไม่ออก ไม่ต้องห่วงพ่อจะพยายามเต็มที่... พนาเห็นลูกที่อยู่ในร่างตนเองดูเครียดจึงได้หาวิธีทำให้ลูกผ่อนคลาย ...การ ที่เราสลับร่างกันก็ดีนะลูก เราจะได้ลองเปลี่ยนรสชาติชีวิต ดูไง คิดว่าเป็นเรื่องโชคดีสิ หนึ่งชีวิตได้มีโอกาส เป็นได้สองรูปแบบ..พ่อเป็นลูก ลูกก็เป็นพ่อ... พนาพูดโน้มน้าวลูกให้คล้อยตาม และก็ได้ผลแพนรู้สึกผ่อนคลายลงมาก ....เวลานี้ช่วงที่พ่อกับลูกหาทางออกในการคืนร่างเดิม เราก็แกล้ง ทำเป็นอย่างนี้ไปก่อน สนุกดีออก ลูกว่ามะ คิดแล้วตื่นเต้น... ..จริงด้วยสิครับ...พ่อนี่เยี่ยมจริงมีอะไรเด็ดสนุกๆก็คิดออก... ดูแพนจะลืมเรื่องที่ตนหนักใจอยู่ ไปขณะหนึ่งได้ ทั้งสองอยู่ในห้องน้ำชำระร่างกาย แพนถอดชุดออก ...อู้หู้..ใหญ่จัง.... แพนมองควยของพ่อในร่างของตน ที่ตอนนี้ห้อยอยู่ ...ขนาดห้อยยังมีขนาดโตเพียงนี้ แล้วแข็งตัวจะใหญ่ขนาดใหนนะเนี่ย... พนามองมายังแพน ยิ้ม ..มันแน่อยู่แล้วล่ะ ไม่งั้นแม่ของแพนจะติดใจรึ.. ...พรึบ... พนาเองก็แก้ผ้าออก ...โอ้โห...ของลูก ก็ไม่ใช่ย่อยนะเนี่ย... ขนาดของแพนเองก็ไม่ใช่ย่อยขนาดห้อยๆ ยังโตไม่ใช่เล่นแต่ถ้าเทียบกับของเขายังห่างชั้นกันอยู่ ..พ่อจะทำอะไรหน่ะ... พนาเอามือมาจับควย รูดเปิดหัวถอกออก ..อะไรกัน ลูกยังไม่เคยชักว่าวรึไง... ด้วยหนังหุ้มหัวถอกมันรัดแน่นที่หัวควยไม่ยอมเปิด พนารู้ได้ทันทีว่าลูกตนไม่เคยสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง ..แพนส่ายหน้า... นั่นจริงๆด้วย พนาเลยแนะนำว่าต้องทำอย่างไร โดยการทำให้ดูว่าทำอย่างไร จนควยแพนค่อยเปิดออก ควยแข็งโตขึ้น ....ใหญ่ไม่เบาควยลูกของพ่อ อย่างนี้รับรองสาวๆติดใจ แต่ลูกดันไม่เอามาใช้เลย... แพน รู้สึกจะสนใจเป็นอย่างมาก ทั้งถามทั้งตั้งใจฟัง ที่พ่อเล่า บอก และแนะนำ พนาบอกลูกว่า สมัยที่ยังไม่ได้กับแม่ ก็เป็นเพลย์บอยมาก่อน แต่พอมีภรรยาแล้วก็เลิกเจ้าชู้รักเดียวใจเดียวตลอดมา ..ปึงๆ...พ่อลูกเป็นอะไรกันรึเปล่า เห็นเข้าห้องน้ำนานเล้วนะ.. เห็นเข้าห้องน้ำกันนานผิดปกติ รจนาจึงรู้สึกเป็นห่วงรวมทั้งเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้น ..ไม่มีอะไรแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง...กำลังอาบน้ำกันอยู่... สองพ่อลูกจึงได้อาบน้ำจนเสร็จเรียบร้อย ก่อนเปิดประตูออกไป ...อย่าลืมนะลูก พ่อเป็นลูกแพน ส่วนแพนเป็นพ่อพนานะลูก อำแม่เขาซะให้เข็ดฐานที่ชอบว่าพวกเราเล่นมุกอำ ฝืดกันนัก ... ...ดีครับพ่อ..แค่แพนคิดแพนก็สนุกแล้วครับพ่อ...

เพราะผมรักคุณ 4

..........................ไหวดึงตัวเธอขึ้นมายืนเคียงข้างเขา เขาจ้องมองเธอ มองรูปร่างที่เขาชื่นชอบ ใบหน้าพิกุลดูหวั่นไหว แววตาดูประหม่า พิกุลมีความรู้สึกเช่นกันกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอพึงทำให้เขาเสร็จ เธอพึงใช่ปากกัับของเขาสุขล้น พิกุลเงยมองเขาที่ดูสูงใหญ่ เธอจ้องมองแววตา มองดวงตาคู่นั้นเขา ไหวค่อยๆก้มลง ค่อยๆก้มจูบปากเธอช้าๆ พิกุลสะท้านกาย สะท้านใจเมื่อถูกเขาจูบอย่างนั้น เธอแทบยืนไม่ติดพื้น แทบหมดแรงไหวติง ตัวสั่น กายสั่นเทา อารมณ์เริ่มเกิดกับเขา พิุกุลยอมให้เขาจูบแนบ ยอมให้เขาสัมผัสกายเธอ มือเขาบีบคลึงนมสวยเธอเชื่องช้า เขาลุกไล่อารมณ์เธอด้วยการถอดเสื้อผ้าเธอออก เขาดึงบราเธอลง โอวว...สายตาเขาจ้องมอง เชามองนมสวยเธอคู่นั้น มันตั้งเต้าชูช่อ มันล้อสายตาและอารมณ์เหลือเกิน นมอวบอิ่มใหญ่น่าสัมผัส หัวนมเม็ดสวยรอการดูดอม ไหวก้มลงอย่างเชื่องช้า มือค่อยๆลูบไล้สัมผัสบีบ มือกุมบีบเค้นเบาเสียว เขาก้มลงอีก ปากเขาค่อยๆอ้าแล้วดูดหัวนมเธอ โอยย...ซีดด...พิกุลร้องครางเมื่อนมถูกดูด เธอร้องครวญเมื่อไหวบีบเค้นอกเธอ ปากเขาดูด มือเขาคลึง โอยยย...ใจจะขาดจริงๆ พิกุลยืนเอนไปมากับอารมณ์เสียว เธอแอ่นอกให้เขาดูดอม แอ่นเร่าร้อนยิ่งขึ้นเมื่อเขาบีบนมเธอแรงอีก ปากดูดขบเม็ดถัน โอยย....ซีดด...โอยยย.....พิกุลเร่าๆกับความรู้สึก เธอแอ่นกายเร่าๆกับมือเขา ปากร้องคราง มือไขว่คว้า พิกุลร้องโหยหา ร้องบอกเขาว่าช่วยเธอที เธอทนไม่ไหว เธอต้องการเหลือเกิน โอยยยยย.....ซีดดด.... "อย่าทรมานพิกุลเลย...โอยย...ใจจะขาดอยู่แล้ว...ซีดด...เสียวเหลือเกินรู้ มั๊ย....คุณทำให้พิกุลเสียวเหลือเกิน....อ่ายยย...ซีดด....." ไหวดูดนมเธอ ดูดขบเนื้อเย้ายวนเร่ง มือเขาบีบนมเธอ บีบเค้นแรงขึ้น โอยยย...ไหวเริ่มลุกไล่เธอ มือเริ่มป่ายลงข้างล่าง มือปลดกางเกงเธอค่อยๆลง อ่ายย..พิกุลก้มมองตัวเอง มองมือเขาที่กำลังซุกซน "พิกุลถอดเองจะ...โอยย...เร็วๆนะพิกุลทนไม่ไหวแล้ว..." เธอดึงกางเกงรูดกองกับพื้นก่อนที่เธอจะยั่วเขาด้วยท่วงท่าลีลาเย้ายวน เธอก้มลง มือค่อยดึงบิกีนีตัวน้อยลงช้าๆ เธอหยิบบิกีนีนั้นผ่านใบหน้าเขา พิกุลจ้องแววตาเขายามนี้ อ่ายย..เขามองเธอ จ้องเธอ โอยยย..ไหวเดินเข้ามา เดินมาช้าๆแล้วกดมือลูบไล้เนินสวาทเธอเบานุ่ม มือกดคลึงเค้น มือซุกหาความอบอุ่น "อุ๊ย...ซีดด..เสียวคะคุณ...พิกุลเสียว...ซีดด...อูยย...อย่าจับแบบนี้สิ ...มันเสียวนะค๊ะ" พิกุลร้องเสียงสั่นเมื่อเนินถูกคลึงบีบ กลีบถูกนิ้วแทรกเข้าช้าๆ ปลายนิ้วกดถู ปลายนิ้วกดสอดเข้า อ่ายยย นิ้วเขี่ยจุดนั้น นิ้วกดถูจุดนี้ โอยยย..เสียวซ่าน พิกุลร้องครวญครางอย่างเหลือทน เธอยืนแยกเรียวขาให้เขาสัมผัส เธอเอามือกดมือเขาแนบเนินเนื้อ โอยย...ซีดด.... ...........................พิกุลนั่งลงที่เตียงนุ่ม นั่งลงที่เตียงริมนั้นช้าๆ เธอจ้องสายตาเขา มองเขาอย่างหวั่นไหว เธอค่อยๆเอนตัวช้าๆมาด้านหลัง มือท้าวกับเตียงนุ่มทั้งสองข้าง เธอมองเขา มองเขาอย่างเร่าร้อนด้วยแววตาระอุไอ เธอค่อยๆยกเรียวขาทั้งสองข้าง ค่อยยกแล้วแยกอ้าให้เขาเห็น โอยย...ไหวสั่นสะท้านเมื่อเห็นความสวยของกลีบแคมงาม ร่องกลีบเนินที่ดูสวยใส แคมเนื้อสวยสีสดน่าถนอมเหลือเกิน ขนไหมดกงาม เส้นไหมดูพริ๊วสวยยามนี้ ไหวจ้อง สายตาก้มมอง โอวว..เสียวกับของเธอ หลงไหลกับของเธออย่างนี้ งามแท้ สวยเหลือเกิน มันอวบน่าสัมผัส มันอิ่มน่าถนอม ร่องกลีบงามนั้นน่าซุกหา น่าลิ้มลอง ปากสั่นเทาของไหว มือสั่นเทาเมื่อได้เห็น โอยยย....พิกุลยั่วอารมณ์อีกครั้งด้วยการแยกเรียวขากว้าง เธออ้ากลีบแคมอวดลึกซึ้ง " เข้ามาสิค๊ะคุณ...เข้ามาสัมผัสของพิกุล...โอยย...ซีดด..เสียวเหลือเกิน...มา สิ..เข้ามาสัมผัส...อ่ายย...พิกุลอยากให้คุณเลีย...อยากให้คุณดูด..เร็วสิ ค๊ะ..เร็วๆ..เข้ามา..โอยยย..ซีดด...เอาลิ้นสอดเข้า...เอาลิ้นสอดแทรก..เลีย ของพิกุล...ดูดของพิกุลสิค๊ะ....โอยย...ใจจะขาดแล้วรู้มั๊ย....คุณขา ....ช่วยพิกุลที...." ไหวถึงกับนิ่งเมื่อเจอบทรักอย่างร้อนแรงของเธอ เขาแทบหยุดหายใจ หยุดเคลื่อนไหว เขาค่อยก้มลงหา มือค่อยๆสัมผัสเนินเนื้อ เขาจ้องมองแล้วโลมเลียตรงนั้น.."อุ๊ย...ซีดด...เสียวเหลือเกิน...โอยยย ...พิกุลเสียวคะคุณ..." พิกุลสะดุ้งเมื่อถูกปลายลิ้นเลียแบบนั้น เธออ้าขากว้างอีก มือเธอกดท้าวกับเตียงแน่น มือขยำผ้าปูเตียงร้อนแรง มันเสียว มันสะท้านอารมณ์ พิกุลยกแยกขาให้เขา ปากพร่ามบอกขอเขาโลมเลียเธอ "อูยยย...ซีดด...เลียอีกสิค๊ะ..เลียข้างในนั้น...ดูดอีก..ดูดให้พิกุล เสียวกว่านี้...โอยยยย...ซีดด....เร็วๆคุณขา...พิกุลทนไม่ไหวแล้ว.." ไหวก้มเลียเนินสวาทเธอ ดูดติ่งเนื้อนั้นอย่างรัญจวนยิ่ง ปากขบดูด มือแทรกแยกกลีบงามนั้น โอยยย...เขาดูดแรงๆ กัดแผ่วๆตรงจุดนั้น ปากอมดูด มือสอดนิ้ว...โอยย..พิกุลร้องครวญเสียง เธอระร่ำสุข "คุณขา...พิกุลทนไม่ไหวแล้ว...โอยยย...ทำเถอะคะ..ทำพิกุลสุขที...เอาของคุณ สอดใส่...เอาของคุณกดเข้าลึกๆ..เร็วๆ..เร็วๆ...โอววว...." ไหวเข้ามาทาบกาย เขาแทรกตัวเข้าหาเธอ ก้มมองเนินสวาทแล้วเอามือจับของเขาสอดเข้าช้าๆ พิกุลร้องสั่น เธอร้องเพรียกอารมณ์ เสียวสุข โอยยย...สุขเหลือเกิน พิกุลกอดเอวเขา เธอนอนลงช้าๆ พิกุลก้มมองของเขาที่กำลังกดเข้าข้างในเธอ เธอมองอย่างได้อารมณ์ "แรงๆนะค๊ะ..พิกุลทนไม่ไหวแล้ว...อ่ายย...ซีดด....พิกุลอยากสุขกับคุณจริงๆ ...โอยย..จูบพิกุลสิจ๊ะ...จูบปากพิกุล...โอยยย....เสียว....อ่ายย..แรงๆคะ ....โอยย...เสียว......ซีดด...พิกุลสุขเหลือเกิน....โอยย..เร็วคะ..เร็วๆ ....โอยยย...ซีดด.... ..........................ไหวกดแรงๆกับของเธอ กดลึกและแรงๆจนพิกุลร้องเสียงสั่น เธอกอดเขา จูบเขารัญจวน พิกุลเร่าร้อน เธอส่ายโยก "เร็วคะคุณ..เร็ว..พิกุลใกล้ถึงแล้ว...โอยย..เสียว...เสียวเหลือเกิน....โอย ย..แรงอีกคะ..แรงๆอีก...โอยย..ใจจะขาดอยู่แล้วคุณขา...โอวว...ซีดด...เร็วๆ ...อูยย..อีก..โอ๊ะ...ซีดด.....อืยยย..ใกล้แล้ว...โอยยยย...ซีดด...เร็วๆ ....เร็วๆ....โอยย.....พิกุลทนไม่ไหวแล้ว...โอยยย...ใกล้แ้ล้วนะ....โอยย ...อีกนิดเดียว...อีกนิดนะคุณ...โอยยย..เร็วๆ...เร็วๆๆ.....โอยย...โอยยย ...ทนไม่ไหวแล้ว...จะออกแล้ว...โอยยจะออกแล้ว...อุยยย...น้ำจะออกแล้ว ..เร็วๆ..ออกแล้ว...จะออกแล้ว......พิกุลน้ำออกแล้วจะ..ออกแล้ว...โอยยย ...น้ำออกแล้ว...อ่ายยย...ซีดเสียงพิกุลร้องดังๆกับความสุข เสียงเธอบอกอารมณ์รัญจวนยิ่งนัก เธอกอดเขาเมื่อเสร็จสม เธอจูบเขาเมื่อใจปราถนา ไหวนอนเคียงข้างเธอ กอดเธอ ลูบไล้ตัวเธอ มือจับนมบีบคลึง มือจับเนินลูบสัมผัส กดเค้นมือกับเนินเบาๆ บีบคลึงกับเนินอย่างโหยหา อ่ายย..พิกุลแทบขาดใจ คืนนี้เธอกับเขาแทบไม่ได้นอน เขาโลมเธอ เธอขึ้นทำให้เขา เธอชอบลีลาร้อนแรงของเขา ชอบดูดของเขาที่ใหญ่ยั่วอารมณ์ พิกุลทำรักกับไหวตลอดทั้งคืน ไม่ได้นอน ไม่ได้พัก แต่มันแลกกับความสุข พิกุลสุขล้นจนแทบไม่อยากกลับไปไหน แต่พอเถอะ พอแล้วกับความสุขแบบนี้ "คุณสัญญากับพิกุลแล้วนะว่าจะหยุดเท่านี้...รักษาสัญญาด้วยนะค๊ะ" ไหวพยักหน้ารับคำ เขาบอกเธอว่าเขาสุขมาก ไม่เคยสุขอย่างนี้ เขาโชคดีที่ได้พบเธอ พิกุลเข้ามากอดเขาแล้วลาจากกัน แต่ไหวดึงเธอเข้ามาหาอีกครั้ง เขาจูบเธออย่างดูดดื่ม ปากประกบแนบแน่น โอยย..พิกุลสั่นสะท้านอีกครั้ง เธอจูบเขาตอบสนอง พอเถอะ...พิกุลจะกลับบ้านแล้ว...ไปนะคุณ. ..........................เหมือนใจตรงกันจริงๆเพราะเมื่อพิกุลกำลังเก็บ เสื้อผ้าเพื่อจะกลับไปหาสามี ที่บ้าน ไปสารภาพผิดที่เธอเอาแต่ใจตัวเอง ปิงก็ขับรถมาที่บ้านแม่เธอ ปิงมารับเธอกลับบ้าน พิกุลมองสามีอย่างรู้สึกผิด พิกุลร้องไห้แล้ววิ่งไปซบหน้ากับอกสามีอย่างนั้น พิกุลร้องไห้สะอื้นเสียง "ขอโทษคะปิง...พิกุลขอโทษ...ฮือๆๆๆ...ฮือๆๆๆ.." พิกุลร้องไห้สะอึกสะอื้น เธอกอดเขา กอดแน่นเหลือเกิน ปิงให้อภัยเธอเสมอ ปิงรักเธอเสมอมา "ไม่เป็นไรนะพิกุล...กลับบ้านเราเถอะ....มารบกวนแม่นานแล้ว....ไม่ร้องไห้นะ ...ผมรักคุณมานะพิกุล...." พิกุลปล่อยโฮอีกครั้งเมื่อได้ยินสามีบอกรักเธอแบบนี้ ใช่ปิงดีกับเธอ รักเธอมาก แต่เธอสิกลับทำร้ายจิตใจเขา ทำเหมือนไม่รักกันเลย ฮือๆๆๆ...ฮือๆๆๆ...เสียงพิกุลร้องไห้ เธอร้องไห้อย่างไม่เคยร้อง เธอกอดเขา กอดแนบตัวแทบไม่อยากปล่อยเขาจากไป ปิงก้มจูบเบาๆที่ปอยผม เขาลูบหัวพิกุลแผ่วนุ่ม "ผมรักพิกุล...ไม่รู้ว่าถ้าขาดพิกุลแล้วผมจะอยู่ได้หรือเปล่า...กลับบ้านเรา นะครับ." ปิงพูดซ้ำๆอย่างนั้น เขาไม่รู้จะบอกพิกุลอย่างไรอีก "สวัสดีครับแม่....ผมมารับพิกุลกลับบ้านครับ" แม่ยิ้มทั้งน้ำตาที่เห็นลูกเป็นอย่างเดิม แม่เข้ามากอดลูกสาว กอดเธออย่างอบอุ่น "ไปช่วยปิงเขาทำงาน...อย่าเหลวไหลอีกล่ะลูกแม่...ปิง...แม่ฝากพิกุลด้วยนะ ...มันยังเด็กเหลือเกินกับชีวิตคู่" แม่ขอร้องลูกเขยให้เชยชมลูกสาวและดุแล ปิงช่วยพิกุลถือกระเป๋าเดินทางขึ้นรถ เขาประคองกอดเมียรักไปนั่งเคียงข้าง ปิงสวัสดีแม่อีกครั้งก่อนลากลับ พิกุลกราบแม่ที่อก เธอจะปรับปรุงตัวเองใหม่เธอสัญญา... ..........................พี่เจนรู้ว่าน้องชายไปรับเมียรัก เมียที่แสนเอาแต่ใจ พี่เจนมายืนรอน้องชายที่หน้าบ้าน พี่เจนยืนข้างกับจ่าพิชัยสามี เสียงรถเลี้ยวเข้ามา พีเจนยืนยิ้มรับน้องสะใภ้แสนงอน ยืนมองน้องชายที่ดีที่สุด ปิงเดินนำพาพิกุลเดินเข้าบ้าน พิกุลหยุดมองพี่เจน มองพี่จ่าที่ยืนด้วยกันตรงนั้น พิกุลเดินไปหาพี่เจน เธอเดินช้าๆอย่างประหม่า พิกุลเข้าไปกราบแนบอกพี่เจนนอบน้อม "พิกุลขอโทษพี่เจน..พิกุลผิดมากที่ทำกับพี่เจนแบบนี้...พิกุลขอโทษนะค๊ะ.." พี่เจนมองน้องสะใภ้ มองเธอที่กราบแนบอกเธอ พี่เจนประคองร่างพิกุล เธอรับไหว้พิกุลอย่างรักเอ็นดู "ไม่เป็นหรอกพิกุล...เรามาเริ่มกันใหม่..พี่เจนไม่โกรธน้องหรอกนะ...เอาเถอะ ...ไปพักผ่อนแล้วเย็นนี้มาทานข้าวด้วยกัน" จ่าพิชัยยืนมองน้องสะใภ้คนสวย มองเธอที่รู้จักสำนึกผิด จ่าเอามือลูบหัวพิกุลเบาๆ ลูบแล้วยิ้มให้อย่างเอ็นดู แต่พี่เจนกลับหันมามองจ้อง มองหน้าพี่จ่าสามีอย่างเอาจริงจัง "ไม่ต้องก็ได้คะจ่า..นี่น้องคะ" โอวว..พี่เจนหวงจริงๆ..หวงสามีเหลือเกินแบบนี้ จ่าทำหน้าเปื้อนกลัว จ่าไม่กล้าสบตาเมียสาว เพราะเขารู้ว่าเจนนั้นดุมาก ดุยิ่งกว่านางร้ายในละครทีวีเสียอีก ปิงพาพิกุลเข้าบ้าน พาพิกุลไปกราบพ่อกับแม่ข้างใน ให้พิกุลขอโทษท่านทั้งสอง นี่แหละการกระทำของคนดีที่รู้ผิดชอบ ............................แน่นอนว่าคืนนี้สองคนคงนอนกอดกันแนบเนื้อ คงพรอดรักกันอย่างที่ปราถนา ห่างกันนาน จากกันหลายเดือน ความรักก็เริ่มเบ่งบานอีกครั้ง เสียงออเซาะ เสียงออดอ้อน พิกุลแสดงออกหมด เธอทั้งกอดทั้งจูบสามี ปรนเปรอสวาทที่ขาดหาย เล้าโลมร่างเขา ปลุกเร้าอารมณ์สามี พิกุลโหยหาเหลือเกินกับบทรักแบบนี้ บทรักที่แสนอบอุ่น บทรักที่แสนรัญจวน เสียงที่เธอชอบ เสียงที่เธอคราง พิกุลต้องการแบบนั้น แทบไม่ได้นอนเลยกับคืนนี้ แทบไม่ได้หยุดกับอารมณ์รักรัญจวน เสียงพรอดรัก เสียงสัมผัสกายนุ่ม แผ่วอารมณ์ แผ่วความรู้สึก เชื่องช้ากับลีลารัก เชื่องช้ากับท่วงท่าที่โหยหา ค่อยๆปรุงแต่ง ค่อยปรุงรสชาด แต่ไม่ขาดเลยกับลีลาร้อนแรง พิกุลทำให้สามีหลง ทำให้สามีโหยหา นี่แหละหนามารยาหญิง เซ็กซ์คือตัวช่วยให้ความรักสุขงอม โอยย...สองคนแทบสำลักความสุข แล้วที่ห้องข้างๆล่ะ ห้องพี่เจนคนสวย พี่จ่าแน่นอนว่าคงไม่ยอมน้อยหน้า หนึ่งอาทิตย์กลับมาคงต้องฉลอง บทรักทีว่าชอบ ลีลารักที่ว่าเนียน พี่จ่าอยากทำ พี่เจนร้องครางเสียวเมื่อเธอถูกสามีปรนเปรอสวาท ร่างเธอไม่เคยมีเสื้อผ้าปิดกายยามที่อยู่ในห้องกับสามี บ่อยครั้งที่เธอเป็นฝ่ายรุก เธอเป็นฝ่ายทำ ท่าข้างบนที่เธอชอบ ท่า69ที่เธอไหลหลง โอยยย..พี่เจนสุขกับผัวจนแทบลืมทุกอย่าง ทุกคืนที่อยู่ด้วยกัน ทุกวันที่อยู่กันตลอด เจนจะบ่มความรัก จะกล่อมเกลาอารมณ์ที่อ่อนไหว จ่าเองก็ชอบแบบนี้ ชอบเซ็กซ์ร้อนแรงของเมียสาว เขาพูดเสมอว่าเขารักผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลก ผู้หญิงที่มีพร้อมไปทุกอย่าง สาวสวย รวยเสน่ห์และเร่าร้อน เสียงพี่เจนกับสามีที่พรอดสวาท เสียงรัญจวนที่เคยรับรู้ พิกุลกำลังเดินผ่านห้องนั้น พิกุลกำลังจะลงไปชั้นล่างของบ้าน เสียงนั้นทำให้เธอต้องหยุด เสียงนั้นบอกให้เธอรู้ว่านั่นคือสุดยอดอารมณ์เร่าร้อน พิกุลยืนนิ่งเงียบเพื่อฟังเสียงรัญจวน เธอแอบฟังเสียงของพี่เจนกับพี่จ่า เสียงกำลังสุข เสียงกำลังเสียว โอยยย...เสียงร้องคร่ำครวญของพี่เจนช่างวิเศษ เสียงนั้นได้อารมณ์เหลือเกิน โอยย..พิกุลแนบหูกับผนัง แนบฟังเสียงอย่างที่อยากฟัง โอยย...พอเถอะถ้าขืนแอบฟังอยู่เธอคงต้องร่วมรักกับสามีทั้งคืนแน่ๆ ..........................หลังจากเมฆดำผ่านเลย เรื่องร้ายผ่านพ้น พิกุลเริ่มเป็นพิกุลคนเดิม เธอออเซาะสามี ออดอ้อนสามีบ่อยครั้ง หลังเลิกงานเธอจะดูแลสามีอย่างดีเหมือนที่เคยทำ พิกุลทำให้ครอบครัวมีความสุขอีกครั้ง ทำให้ชีวิตของตระกูลสามีเธอดูอบอุ่น "ปิงค๊ะ...บ่ายนี้พิกุลพายเรือให้ปิงนั่งเที่ยวสวนนะ....ไปเที่ยวสวนองุ่น ที่คลองหนึ่ง...ไปนะค๊ะ" พิกุลอยากพาสามีไปเที่ยวอย่างที่เขาเคยบอกเธอ ปิงอยากไปเที่ยวชมสวนด้วยการล่องเรือพาย พี่เจนยิ้มกับความสุขของน้องชาย มองพิกุลอย่างรักเธอ "พี่เจนจะไปด้วยกันมั๊ยจ๊ะ" พี่เจนส่ายหน้าบอกให้พิกุลไปกับสามีเถอะ เรือลำเล็กที่พิกุลเอาไว้อวดชาวต่างชาติ เรือตกแต่งสวยด้วยลายเส้น สีสันฉูดฉาด ลำเรือน่ารัก นั่งสองถึงสามคนพอสบายๆ พิกุลพายล่องเข้าคลองสายน้อย เรือแทรกสายน้ำที่ดูสงบ คลองที่ดูอบอุ่น สีน้ำที่ดูครีมน้ำตาลเข้ม กลิ่นอายดิน กลิ่นอายสวน พิกุลพาสามีล่องเรืออย่างมีความสุข ดูสวนนั้น ดูสวนนี้ ดูต้นพุดทรา ต้นแก้วมังกรที่ปลูกบนแคร่สวย พิกุลชี้ให้ปิงดูบ้านหลังนั้น บ้านป้าลำเจียกที่เธอรู้จัก พิกุลเคยมาช่วยป้าทำสวน ช่วยป้าตัดแต่งกิ่งใบองุ่น เรือล่องเชื่องช้า ร่องลำคลองแคบๆ พิกุลชี้ไปที่สวนกล้วยหอมทองของลุงธรรม สวยกล้วยที่แสนลือชื่อในขนาดของลูกกล้วย ลุงธรรมปลูกส่งขายต่างประเทศ ไม่มีขายสำหรับคนไทยเลย ราคาดีเหลือเกินเมื่อไปขายที่นั่น ปิงสนใจสวนเหล่านั้น นานมากที่เขาไม่ได้มาแบบนี้ พิกุลจอดเรือเทียบท่าเล็กๆของสวนลุงธรรม เธอไม่ลืมผูกเชือกโยงเรือไว้ "ไปไหนกันหรือพิกุล..." พิกุลยิ้มแล้วฉุดมือสามีให้ขึ้นมา เธอพาสามีเดินเข้าไปในสวน พาเข้าไปดูต้นกล้วยหอมที่ให้ลูกดก "เจ้าของเขาไม่ว่าหรอกหรือพิกุล" พิกุลยิ้มแล้วเดินจูงมือสามีเข้าไปอีก ดูสิต้นกล้วยหอมทองที่ลูกโตๆ "ปิง...เคยเห็นต้นกล้วยที่ให้ลูกดกขนาดนี้ไหม..ดูสิ...โอ้โห...มากจริงๆ.." พิกุลชี้ให้สามีดูต้นกล้วย ปิงยืนยิ้มกับความสุข เขาสนุกที่ได้เที่ยวกับพิกุลอย่างนี้ พิกุลเดินเข้ามากอดเอวเขา กอดแน่นแล้วออเซาะรัก "รักคุณมากเลยปิงจ๋า" ปิงกุมมือเมียสาวด้านหลัง เขาบีบมือเธอเบาๆก่อนจะพลิกตัวมากอดเธอ "ผมก็รักพิกุล..รักมากด้วยนะ" พิกุลเขย่งกายขึ้น เธอกอดสามีแล้วจูบเขาดูดดื่ม อืมม...ความรักที่กำลังหอมหวน ความสุขที่กำลังสุขงอม พิกุลจูบสามีแล้วกระซิบเบาๆ.."คืนนี้พิกุลอยากรักกับคุณนะค๊ะ..ร่วมรักที่ สุขมากๆเลย" ปิงกอดเมียแล้วจูบเธออีกครั้ง ...........................พิกุลพาปิงเข้าไปซื้อกล้วยหอมทองจากลุงธรรม เธอขอแบ่งกล้วยสักสองสามหวี เธอบอกลุงธรรมว่าจะเอาไปฝากแม่สามี ลุงธรรมยอมแบ่งกล้วยให้กับเธอ โอวว..หวีหนึ่งตั้ง80บาท โอยยมันแพงจริงๆ แต่กล้วยมันสวยมาก ลูกโตสีทองสวย พิกุลเลือกหวีงามสามหวีบอกปิงว่าเอาไปฝากแม่กับพี่เจน "ลงเรือแล้วจะไปไหนต่อล่ะพิกุล" พิกุลยิ้มหวานแล้วชี้ไปทางหน้าวัด "ไปกินก๊วยเตี๋ยวเรือกันนะปิง..ไม่ได้กินก๊วยเตี๋ยวป้าพูนนานมากแล้ว ก๊วยเตี๋ยวชามตราไก่ช้อนสังกะสีสีเขียวเข็มมันดูโบราณดีแท้ พิกุลพายเรือล่องลำคลองตัดเข้าคลองสอง เรือล่องสายน้ำที่ไหลเเวียน เรือล่องผ่านร้านรวง ผ่านเรือแจวที่พาคนข้าม เรือลำนั้นขายขนมหวานเย็น เรืออีกลำขายขนมจากปิ้ง ขนมห่อใบจากสีเขียว ขนมที่ทำจากข้าวเหนียวและมะพร้ามหอม "ปิง...เดี๋ยวจอดเรือซื้อขนมจากไปฝากแม่กับพี่เจนอีกหน่อยนะ...พี่เจนเคย บอกว่าชอบกินมาก" พิกุลซื้อขนมจากสามห่อใหญ่ เธอจะไปฝากทั้งพ่อและแม่อีกทั้งพี่เจนคนสวย เรือมาถึงร้านก๊วยเตี๋ยวเรือรสอร่อย เรือลำน้อยกับชุดก๊วยเตี๋ยวเต็มลำ ก๊วยเตี๋ยวต้มยำรสเด็ด ก๊วยเตี๋ยวน้ำหมูหวานหอมรสเลิศ เส้นเล็กแห้งก็น่ากิน เส้นหมีแห้งก็น่าลิ้มลอง พิกุลอยากกินไปหมด "ป้าพูนจ๊ะ..พิกุลขอเส้นเล็กแห้งหมูสดหนึ่ง...และเส้นเล็กน้ำหมูสดอีกชามนะ จ๊ะ" พิกุลนั่งมองสามี นั่งมองปิงที่เธอรัก เธอเอามือกุมมือเขาไม่ปล่อยวาง "พิกุลมีความสุขจังเลยวันนี้..ได้เที่ยวกับปิง..ได้กินของอร่อยๆ...ซื้อขนม ไปฝากแม่...สุขจังเลยวันนี้" พิกุลอ้อนสามีอย่างน่าหยิก แต่เธอก็น่ารักจริงๆนี่นา เสร็จจากลิ้มลองก๊วยเตี๋ยว เธอและเขาก็พายเรือกลับไปที่บ้าน เธอบอกปิงว่าว่างก็จะมาเที่ยวอย่างนี้อีก ปิงก็ชอบ เขาสนุกที่ได้นั่งเรือแบบนี้ พิกุลจอดเรือเทียบท่า เธอเอาขนมไปให้แม่กับพ่อสามี เอากล้วยหอมทองไปให้ท่านทานด้วย พิกุลไม่ลืมพี่เจน เธอถือขนมจากและกล้วยหอมลูกโตไปให้ พี่เจนชอบขนมจากเหลือเกิน เธอนั่งทานขนมอย่างอร่อยล้ำ พี่เจนแกะใบจากส่งให้น้องชาย "ปิงกินสิ...อร่อยนะ..พิกุลไปซื้อมาจากไหนนี่อร่อยมากเลย...หอมใบจาก...หอม ข้าวเหนียวนุ่ม...อืมม...อร่อยจริงๆ" พิกุลนั่งมองพี่เจนที่วันนี้เธอเปลี่ยนทรงผมใหม่ ทรงผมสวยสลวยทีเดียว พิกุลนั่งมองใบหน้างามของพี่สาว มองความสวยงามของเรือนร่างพี่เจน พิุกุลชอบผมสลวยของเธอ ผมสวยของพีเจนจริงๆ "ทำผมใหม่หรือจ๊ะพีเจน...สวยมากเลยรับกับใบหน้าหวานๆของพี่นะค๊ะ" พี่เจนยิ้ม มองพิกุลค้อนเล็กน้อย "เป็นอะไรไปหรือวันนี้น้องสะใภ้...แหมมาชมกันแบบนี้เลย" พิกุลหัวเราะกับคำพูดตลกของพี่เจน ช่างเถอะแค่บอกว่าสวยก็แล้วกัน ..........................ดึกมาแล้วแต่พิกุลยังคงนอนไม่หลับ เธอยังคงคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา คิดถึงตัวเองที่ทำรื่องไม่เป็นเรื่อง พิกุลอยากดื่มชาร้อนๆสักถ้วย อยากนั่งรับลมที่ระเบียงหน้า ดึกอย่างนี้ เสียงน้ำไหลในคลองช่างสะกดอารมณ์ยิ่งนัก กลิ่นอายน้ำจากลำคลองเรียกความรู้สึก พิกุลชงชาร้อนๆถืดในมือ เธอมองมุมนั่งดื่มชาร้อน พิกุลบอกกับตัวเองว่าเธอจะไม่ทำอย่างนั้นอีก เธอจะทำเพื่อปิงและครอบครัว พิกุลดื่มชารสนุ่ม ชารสละมุนหอมชื่นใจ พิกุลมองไปที่นอกชาน มองไปที่สายน้ำไหลเชี่ยวยามนี้ เสียงหรีดหริ่งเรไรขับขาน เสียงสายธารขับกล่อม พิกุลเหลียวมองไปที่ห้องเธอ มองอย่างมีความสุข นี่เธอกลับมาเป็นพิกุลคนเดิม กลับมาเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่ได้สามีอย่างนี้ พิกุลมองรอดเข้าไปที่ห้องพี่สาว ห้องพี่เจนที่คืนนี้อยู่เพียงลำพัง แสงไฟส่องสลัวรอดใต้ประตูห้อง พิกุลนึกถึงเสียงพี่เจนคืนนั้น เสียงสั่นรัญจวนอารมณ์ที่พี่จ่ามอบอารมณ์ให้ เสียงพี่เจนที่ร้องโหยหาความสุข ร้องคร่ำครวญเสียง พิกุลจำได้ดีกับอารมณ์นั้น เธอเดินถือถ้วยชาไปที่ประตูห้องพี่สาว เธอหยุดนิ่ง หยุดมองประตูบานนั้น นี่ห้าทุ่มแล้ว..พี่เจนคงนอนหลับ..แต่เธอ...เธอยังคงไม่ง่วง..ยังคงไม่ นอนอยู่อย่างนี้..ทำไมไม่รู้...เป็นอะไรไม่รู้สินะ พิกุลเคาะประตูห้องพี่เจนเบาๆ เคาะอีกครั้ง "ใครจ๊ะ..ดึกแล้วนะ" พี่เจนเดินมาเปิดประตูห้องถามผู้มาเยือน "พิกุล...เธอยังไม่นอนอีกหรือ..กี่โมงแล้วนี่..." ห้าทุ่มแล้วพี่เจน...พิกุลนอนไม่หลับเลย ปิงหลับตั้งแต่หัวค่ำ "พิุกุลมีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ..." พิกุลยืนมองพี่เจน พี่สาวที่อยู่ในชุดนอนบางสวย ผ้าเนือดีเนื้อเบานุ่ม ผ้าชุดนอนสีอ่อนหวาน ผ้าบางจนเห็นรูปร่างงามของพี่เจน พิกุลจ้องมอง มองเรือนร่างสวยของพี่สาว "มองอะไรพิกุล...ทำไมหรือมองพี่แบบนั้น" พี่เจนพูดพร้อมก้มมองตัวเอง มองชุดนอนสีหวานๆ มองเรือนร่างที่แสนละมุน พี่เจนยิ้มทั้งๆที่กำลังง่วง มองพิกุลทั้งที่งัวเงีย "พิกุลอยากคุยกับพี่เจน..." พี่เจนมองพิกุลอย่างสงสัย มองแววตาที่ดูเฉยชาแต่ซ่อนความรู้สึก "คุยอะไรหรือจ๊ะพิกุล..พรุ่งนี้ได้มั๊ยคุยกับพี่" พิกุลมองพี่เจนอีก มองรูปร่างที่สวยงาม มองเนื้อผ้าที่แสนบางอวดโฉม พิกุลมองที่เนินอก มองที่เนินท้องราบ มองลงข้างล่างอีกที พิกุลเห็นเงาดำๆตรงนั้น เงาดำๆตรงเนินสวาท พิกุลจ้องดูแล้วมองพี่เจนอีก "พิกุลขอนอนกับพี่เจนนะคืนนี้...อยากนอนคุยกับพี่เจนจริงๆนะค๊ะ" พี่สาวมองเธออย่างสงสัย ทำไมถึงอยากมานอนด้วยอย่างนั้น "แล้วปิงล่ะ..ทำไมไม่นอนกับสามีเธอพิกุล...แล้วจะคุยอะไรกันคืนนี้...อูยย ...เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นไม่ไหวหรอก" แต่พี่เจนก็ยอมน้องสะใภ้ ยอมให้พิกุลเข้ามานอนในห้องด้วย "นอนบนเตียงด้วยกันแล้วกันนะ...พิกุลนอนดิ้นหรือเปล่าจ๊ะ..." พี่เจนล้อน้องสะใภ้เล่นอย่างนั้น ...........................พิกุลนอนเคียงพี่สาว นอกหันมามองพี่เจนตรงหน้า พี่เจนสวยนะค๊ะ พิกุลชอบหน้าหวานๆของพี่จริงๆ สวยมากคะ พิกุลเขยิบเข้ามากอดพี่สาว เข้ามากอดแนบตัว พี่เจนสะดุ้ง เธอจักกะจี้ที่ถูกกอดแบบนี้ "อืยย...พิกุล..อย่ากอดพี่สิ..แหมทำไปได้นะจ๊ะ" เธอหัวเราะน้องสะใภ้ แต่พิุลไม่หยุด พิกุลเข้ามากอดเธออีก กอดแนบชิด "พี่เจนจ๊ะ...เวลาพี่จ่ามาหา..พี่จ่ามานอนกอด...พี่เจนสุขมากใช่มั๊ย..แล้ว พี่จ่าล่ะ..พี่จ่ามอบความสุขให้พี่เจนกี่ครั้ง." พี่เจนอายต่อคำถามของพิกุล เธออายมากที่ถามตรงแบบนี้ "พิกุล..ดูสิพูดอะไรออกมา." พิกุลกอดเธออีก กอดแล้วเขยิบเข้ามาหอมแก้มพี่เจน "อุ๊ย...พิกุลทำอะไรพี่จ๊ะ...นี่ไปนอนที่ห้องเธอเถอะ..ไปกอดสามีเธอแล้วกัน" พี่เจนหัวเราะที่ถูกน้องสะใภ้หอมแก้ม มือตีแขนพิกุลเบาๆ "พี่เจนสวยมากคะ...พิกุลชอบชุดนอนชุดนี้ของพี่เจน...สวยมากนะค๊ะ...ผ้านุ่ม เหลือเกิน...เนื้อผ้าบางมองเห็นความงามของพี่มากๆ...พิกุลชอบอกพี่..ชอบนม พี่เจนสวยเหลือเกิน" พิกุลพูดพร้อมเอามือลูบไล้อกพี่สาว มือกดคลึงบีบเต้าผ่านเนื้อผ้า มือกุมคลึงนวดช้าๆ นมสวยอวบอิ่ม หัวนมพี่เจนเริ่มแข็งชูเมื่อถูกมือสัมผัส ถึงแม้เนื้อผ้าจะขวาง เนื้อผ้าจะกั้นกลาง แต่ความรู้สึกวาบหวิวก็ล้นออกมา หัวนมชูจนแลเห็น หัวนมแข็งชูช่อจนน่าจับต้อง พิกุลลูบไล้นมและเนินอกพี่สาว มือบีบเคล้าคลึงอกแน่น เอานิ้วเขี่ยชูช่อ เอานิ้วบับยอดถัน เสียงพี่เจนครางออกมา เธอบิดกายไปกับอารมณ์ที่น้องสะใภ้มอบให้ "อูยย..พิกุล..อย่าทำอย่างนั้นสิ...อืยยย.เสียวนะที่จับแบบนั้น..โอยย...ซีด ด.." พี่เจนครางเสียงอารมณ์รัญจวน มือจับมือพิกุลแน่น เธอบิดกาย บิดสะโพก เธอหันมามองน้องสะใภ้ มองการกระทำของพิกุล โอยย..ทำไมทำแบบนี้ "พิกุล..จะทำอะไรพี่หรือจ๊ะ...โอยย..ไม่เอานะพี่เสียว...อูยย...ซีดด..." พิกุลกดมือบีบเนินนม จับนมบีบเค้นแผ่วนุ่ม พิกุลขยับตัวขึ้นทาบ ขยับกายขึ้นสูง พิกุลจูบเบาๆกับพี่เจน จูบสัมผัสลึกซึ้งจนพี่เจนร้องครางเสียง พิกุลถอดชุดนอนพี่เจนออก มือดึงชุดนอนพี่เจนขึ้นทางศรีษะ พิกุลมองเรือนร่างพี่สาว มองนมพี่สาวที่แสนอวบอิ่ม หัวนมเม็ดงามจนเธอทนไม่ไหวต้องก้มดูดเลีย โอยย..พี่เจนร้องครางเมื่อถูกดูดหัวนมอย่างนั้น "โอยย..จะทำอะไรพี่จ๊ะพิกุล...โอย..พี่เสียวแล้วนะ" พิกุลบีบคลึงนมพี่เจน เค้นนมทั้งสองข้าง โอยย..พิกุลก้มดูดหัวนมช้า ดูดเต้านมพี่เจนจนเธอร้องสั่น ทั้งดูดทั้งคลึง อ่ายย....ซีดด... ..........................พิกุลเลื่อนมือสัมผัสล่าง ซุกมือสัมผัสเนินโหนกพี่สาว บีบคลึงเนินนั้น ซุกเนินนั้นช้าๆ โอยย..ปลายนิ้วกดสอดจนพี่เจนร้องครวญ "โอยย.พิกุล..พี่เสียวนะ...อ่ายย...ซีดด.เสียวเหลือเกิน.." พิกุลเอามือกุมบีบเนินสวาทพี่สาว เอานิ้วสอดเข้าในร่องกลีบนั้น สอดลึกแล้วกดเข้าออก เสียงแฉะๆๆดังรัญจวน พิกุลกดนิ้วลึกๆ โยกนิ้วสั่นไหว โอยยย..พี่เจนร้องครางเสียง...เธอแอ่นเนินแอ่นกายโยกรับ...."พิกุล..พี่ เสียวนะ.เสียวเหลือเกิน." พิกุลก้มดูดนมเธอ ดูดเลียจนเธอร้องสั่น มือพิกุลล้วงลึก มือล้วงบีบเนินสวาท เอานิ้วสอดใส่ อ่ายยยย...เสียว....พิกุลก้มมองเนินสวาทพี่สาว มองอย่างรัญจวนในความอวบอิ่ม เธอชอบเนินโหนกที่อวบอูม พิกุลเงยมองพีเจน "พิกุลใช้ปากนะค๊ะ...พิกุลใช้ปากทำให้พี่เจนสุข..พี่เจนจ๋า..แบบนี้เสียว มั๊ย..." โอยย..พี่เจนร้องครวญครางเมื่อพิกุลเลียลึก..ปากดูดขบเนื้อนวลสวย พิกุลดูดแคมเนื้อ ดูดติ่งเสียวเชื่องช้าจนพี่สาวร้องสั่นรัญจวนยิ่ง พี่เจนหมดอาย พี่เจนยอมทุกอย่างที่จะได้ความสุข เธอแยกเรียวขากว้าง แยกเนินกลีบให้พิกุลสอดนิ้วใส่ โอยย...นิ้วกดเข้าออก..กดสอดลึกๆอย่างนั้น พี่เจนร้องครวญ พี่เจนร้องสั่น มือเธอไขว่คว้าหาพิุกุล ปากร้องโหยหาความกำหนัด มือกุมมือพิุกุลแน่นกับเนินตัวเอง โฮยย..พิกุลดูดเลียเธอ ดูดเขี่ยที่ติ่งเสียวนั้น ปลายลิ้นกดสัมผัส ปลายลิ้นสอดแทรกยั่วเย้า โอยย..พี่เจนร้องครวญ..มือไม้สะแปะสะปะกับตัวพิกุล พิกุลก้มเลีย ก้มดูด โอยยเสียว นิ้วก็กดซอยเข้า มือก็กดกุมเนินเนื้อ พิกุลก้มลงอีก ก้มหาเนินนั้นช้าๆ โอยยย...ทั้งเลียทั้งดูดจนพี่เจนร้องไม่เป็นภาษา อ่ายย..นอนอ้าขาให้พิุกุลเชยขม "พิกุลใช้ปากอีกสิ...ใช้ลิ้นเลียให้พี่นะจ๊ะ...อูยยย..เสียวเหลือเกิน..." พิกุลดูดติ่งเสียวจนพี่เจนเร่าๆ ร่างเธอบิดส่ายโยกพร้อมกดหัวพิกุลกับเนินเธอแรงๆ "ดูดสิพิกุล..ดูดของพี่เจนแรงๆ....โอยยเสียว...พี่เจนเสียวพิกุล" พิกุลขึ้นมานั่งเคียงพี่สาว เธอถอดชุดนอนเธอออกเช่น พิกุลกดนมให้พี่เจนดูด กดนมให้พี่เจรเคล้า โอยย...พี่เจนเสียวเมื่อพิกุลเอานมมากดถูกันแบบนี้ ร่างเธอกับพิกุลเปลือยเปล่า นมของเธอทั้งสองเบียดเข้าหา พิกุลทาบกายเบียดคลึงร่างกับพี่เจนเร่าร้อน นมของเธอและพี่เจนเบียดกันอย่างนั้น พิกุลกดนมไปมา กดถูไปมาจนเสียวซ่าน พิกุลเลื่อนตัวขึ้นลง เลื่อนกายเบียดโหยหา เนื้อสัมผัสเนื้อ ตัวสัมผัสก่ายเบียด โอยย...เสียวจนแทบคลั่ง พี่เจนยอมรับความเร่าร้อนของพิกุล พี่เจนหลงไหงอารมณ์ร่านราคะ พีเจนร้องครวญเสียง พี่เจนแอ่นกายเบียดเร่าๆ พี่เจนเผยอปากรอจูบจากพิกุล "...โอยย...จูบพี่สิพิกุล...จูบพี่เร็วๆ....โอยย...มีอารมณ์เหลือเกินพิกุล จ๋า...พี่มีอารมณ์จริงๆ...อ่ายยย...ซีดด...อุบ...อืมม...." พิกุลจูบปากพี่สาวเร่าร้อน จูบอย่างดูดดื่มจนพี่เจนคร่ำครวญ พี่เจนแอ่นกาย หน้าเงยรับรสจูบ มือเธอกอดร่างน้องสะใภ้ ปากเธอบดขยี้อย่างร้อนรน เสียงเธอคราง ร่างเธอแอ่น โอยย..พี่เจนกำลังงุ่นง่านกำราคะ เธอแอ่นเนินให้พิกุลจับคลึง " อูยย..เสียว..พิกุลจ๋า...เอานิ้วใส่ข้างในสิ...โอยย...พี่เสียวจะขาดใจอยู่ แล้ว....โอยย...เอานิ้วกดลึกๆเลยพิกุล...โอยยย...ซีดด..." พี่เจนก้มมองพิกุลเอานิ้วสอดใส่เธอ เธอแอ่นเนินเร่าๆ แอ่นโหนกเร่าร้อน เธอร้องครางเมื่อพิกุลกดนิ้วซอยเร่ง เธอแอ่นเด้งกับมือพิกุล อ่ายย...ซีดด....เสียงพี่เจนเร่าร้อน..เสียงเธอคร่ำครวญ "....โอยย...เสียว..พิกุลจ๋า...เร็วๆๆๆ....อ่ายย..สุขเหลือเกิน..พี่เจนสุข เหลือเกินรู้มั๊ย...โอย...เสียว..." .........................พิกุลทาบกายแนบด้านล่าง มือกดนิ้วเร่งซอยลึกๆ ปากเธอก้มเลีย ลิ้นเธอโลมสัมผัส พิกุลดูดเม็ดเสียวพี่เจน ดูดกัดนุ่มลึกจนพี่เจนร้องเสียงระรัว "...โอยยย.....พิกุลจ๋า..พี่ทนไมไหวแล้ว...เร็วๆ...เร็วๆ....โอยยย....พี่ เจนจะเสร็จแล้วนะ...พี่จะถึงจุดแล้วพิกุล...โอยย...อีกนิด...อีกนิดจะพิกุล ...โอ๊ะ....ซีดด...เร็วอีกพิกุล...เร็วๆอีก...อ่ายย..ใกล้แล้วพิกุล..พี่เจน ใกล้เสร็จแล้ว...โอยย...เร็วๆ....โอยยย...พิกุล....พิกุล...โอยย....พิกุล ..อะ...อะ........พิกุล...พี่...พี่...อ้ายยย...พิุล...พี่..จะ...โอยยย... สะ....สะ...เสร็จแล้ว....โอยย...พิกุล...อืย...อืย....อ้าย....ซีดด...." พี่เจนถึงจุดเสียว...เธอเสร็จกับพิกุลอย่างมากมาย...พิกุลยังกดนิ้วไว้ เธอโยกนิ้วจนพี่เจนร้องครวญ โอยย...พี่เจนเสียวกอดพิกุลแน่น...เธอจูบพิกุล...จูบอย่างดูดดื่ม "เก่งเหลือเกินพิกุล...ทำจนพี่เจนเสร็จ..และสุขแทบขาดใจเลย...อืมม...เสียว ยู่เลยรู้มั๊ยพิกุล.." พี่เจนออดอ้อนความเสียวกับน้องสะใภ้ กอดน้องสะใภ้แน่นๆ พี่เจนหอมแก้มพิกุล จูบพิกุล " ไหนดูสิ..ของเธอนั่น...ขอดูหน่อยว่าสวยขนาดไหน..." พิกุลยิ้มแล้วจูบพี่เจนอีก..เธอกอดพี่เจนแล้วยิ้มหวาน "ดูแล้วทำให้พิกุลได้หรือเปล่าค๊ะ...ทำแบบที่พิกุลทำให้พี่เจน.." พี่เจนหัวเราะเบาๆแล้วเลื่อนลงไปดูเนินสวยของพิกุล พี่เจนเอามือลูบไล้เนินงาม จับเนินบีบเค้นนุ่มๆ "สวยจังพิกุล...อวบจริงๆนะ...ไหนขอหอมหน่อยสิ...ขอลองดูทีว่าตรงนี้จะหอมชวน ฝันขนาดไหน..อืมม...ซีดด...หอมจังเลยพิกุล...อ่า...ซีดด...ขอพี่เจนชิมหน่อย นะจ๊ะ..อุ๊ย...ซีดด...ชอบหรือจ๊ะพิกุล...โอยย...เสียวมากใช่มั๊ย..." พี่เจนจูบหอมเนินสวาทพิกุลจนเธอเด้งรับ ก้นยกร่อนส่ายยั่วเย้าพี่สาว "...โอยย..เสียวคะพี่เจน...อ่ายย..พี่เจนใช้ลิ้นเก่งจัง...พิกุลเสียวมากเลย ..โอ๊ะ...ซีดด....เสียวนะค๊ะพี่เจน...โอยย...ซีดด.....โอยย...ตรงนั้นคะพีี่ พิกุลเสียว...อ่ายย...ซีดด..ดูดเม็ดเสียวอีกสิค๊ะ..พิกุลชอบเสียวเหลือเกิน ...โอยย...." พิกุลยกก้นร่อนกับปากพี่สาว เธอเสียวจนทนไม่ไหวต้องส่ายเอวร่อนรับ โอยย..พิกุลยกก้นเร่าๆ ปากร้องโหยหา เธอบอกพี่เจนดูดเม็ดเสียวเธอ ดูดแบบนั้นอีก อ่ายยย..พิกุลร่อนเหลือเกิน...ร่อนสะโพกโยกย้ายรับการดูด "พี่เจน...โอยยย..พิกุลทนไม่ไหวแล้ว...เอาลิ้นสอดเข้าอีกคะ..เลียเร็วๆ ...ดูดเร็วๆอย่างนั้นอีกสิค๊ะ...โอีะ....ซีดด..เสียวเหลือเกินพี่เจนพิกุล เสียว...โอยย...เสียวเม็ดนั้นจังเลย...โอยย..พี่เจนจ๋า..ดูดแรงๆ...โอยย ....ซีดด..พี่เจน...โอยย..ดูดแรงๆคะพี่เจน...ดูด...ดูด...โอยยย...ซีดด..." พิกุลร่อนสะโพกโยกเร็วๆกับปากพี่สาว เธอร่ำร้องบอกให้พี่สาวดูดเม็ดเธอแรงๆ อ่ายย..พิกุลทนไม่ไหวแล้ว...ทนความเสียวไม่ไหวจริงๆ...พิกุลดันตัวพี่เจนออก แล้วเธอก็เอาขาสวมกดเข้าตรงเนินสวาทพี่เจนแรงๆ พิกุลเอาเนินเธอกับเนินพี่เจนกดถูกันเร่งๆ เสียงเธอร้องเสียว เสียงพีเจนร้องคราง มือพิกุลบีบนมพี่สาว มือเธอบีบเค้นนมรุนแรง พี่เจนร้องครวญแล้วดันเนินสวาทกดกระแทกกับพิกุล พิกุลโยกเนิน โยกเอวเร่าๆ เนินเนื้อกดถูกัน เนินสวาทกดกระแทกกันอย่างเร้าอารมณ์ พี่เจนชอบแบบนี้ พิกุลก็ชอบจนต้องกดเนินแรงๆ พี่เจนกอดเธอ มือจับนมพิุกุลบีบแน่น มือคลึงเค้น มือบีบนวด โอยย เสียวจนเสียงเธอและพี่เจนผสานอารมณ์ซึ่งกัน "..โอยย..พี่เจนพิกุลใกล้ถึงจุดแล้วนะ..ใกล้เสร็จแล้ว...อ่ายย..พี่เจนกด เม็ดเสียวถูแรงๆสิค๊ะ...ถูกับของพิกุลแรงๆ..โอยย...ซีดด..เสียวเหลือเกิน ....อ่ายย...พิกุลเสียวมากเลย..พิกุลจะเสร็จแล้วนะ...โอยย...อืยย...ถูอีกคะ ..ถูเม็ดเสียวพิกุล..โอยย...แรงอีกคะ...แรงอีก...อ่ายย...เสียวเหลือ เกิน...." พี่เจนกดเนินสวาทเธออัดกับเนินสวาทพิกุลเร่าๆ พี่เจนโยกเนินถู กดถูเม็ดเสียวให้กันเร่าๆ โอยย...สุขเหลือเกินแบบนี้...เสียวเหลือเกินตรงนั้น พี่เจนโยกเนินแรงๆ กดเม็ดเสียวเธอขยี้กับของน้องสะใภ้ อูยย...ซีดด....โอยยย...ซีดด...เสียวจนพิกุลร้องสั่น...อ่ายยย..." พี่เจนพิกุลไม่ไหวแล้ว...โอยย..น้ำจะออกแล้วพี่เจนจ๋า..เร็ว...พี่เจน...โอย ยยเร็ววว.....โอยยย...อีกนิดพี่เจน...อีกนิด...โอยยยย....พี่เจน..พี่เจน ...โอยย.พิกุล..พิกุล...โอ๊ะ...โอ๊ะ....ซีดด...พี่เจนน้ำพิกุลออกแล้วพี่ ...ออกแล้ว...ออกแล้ว...พิกุลเสร็จแล้วพี่เจนจ๋า...โอยยย...." พี่เจนกอดเอวน้องสะใภ้แน่นแล้วโยกเนินแรงๆ กดเนินกระแทกเม็ดเสียวพิกุลเร่าร้อน เธอกำลังจะถึงจุดเหมือนกัน พี่เจนกดมือกับเอวพิกุล ปากร้องเสียวซ่าน เอวโยกเร่ง มือกอดเอวแน่นๆ โอยย..พี่เจนร้องและกระแทกแรงๆ แรงๆ เนินสวาทเธอกดถูกับเนินพิกุลแบบนั้น กด..กด...โอยย..พี่เจนแอ่นเนินแล้วกระแทกแรงๆ..แรงๆ...โอีะ....ซีดดด..พี่ เจน..พี่เจน...โอยยย..... .........................ทั้งพิกุลและพี่เจนคนสวยกอดกันแนบเนื้อกันทั้งคืน นอนกอดจูบกันอย่างดูดดื่ม มือสัมผัสให้กัน เนินสัมผัสถูแบบนั้น พิกุลก้มลงเลียพี่เจนแทบจะตลอดคืน เลียกลีบร่องงามที่เธอหลงไหล ปากดูดอม ลิ้นแทรกเลีย ดูดเม็ดเสียวพี่เจน ดูดงับแคมเนื้อสวยอยู่อย่างนั้น พี่เจนชอบกับลีลารักแบบนี้ ชอบท่วงท่าที่เร่าร้อน พี่เจนจูบพิกุลอีก กอดพิกุลแนบเนื้อเนียน "พิกุล...พี่เจนหลงเธอแล้วนะ...อยากกอดอย่างนี้ทั้งคืนเลย...แล้วจะลืมพี่ สาวคนนี้หรือเปล่าจ๊ะ..." พี่เจนอ้อนอารมณ์น้องสะใภ้ อ้อนความรู้สึกที่ชื่นชอบ พี่เจนกอดพิกุล กอดแน่นแล้วจูบละมุนแนบ..ปากประกบจูบ มือกุมเนินเนื้อนั้น สุขจังเลย ชอบเหลือเกิน "พี่เจนจ๋า...รักน้องสาวคนนี้มากๆนะจ๊ะ..รักมากๆด้วยล่ะ...ไม่รู้ล่ะถ้าคืน ไหนพี่เจนไม่ให้พิกุลนอนกอดพิกุลไม่ยอมจริงๆด้วย...จูบพิกุลสิค๊ะ..จูบนานๆ ..พิกุลอยากจูบพี่เจนเหลือเกิน...ที่รักของพิกุล..." ***มันคือเรืองราวที่ผมเขียนถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมได้คุยกับเธอ ผมไปเที่ยวตลาดน้ำดำเนินสะดวก ไปทานอาหารอร่อย ไปชมวิถีคนตลาดน้ำแห่งนี้ ไปรู้จักคนที่นั่น ได้รับรู้ ได้รับเรื่องราวของเมืองน้ำคลองแห่งนี้ สนุกมากครับที่ได้ไปเที่ยว ชอบมากเลยกับคนที่นั่น ผู้หญิงคนนั้นสวยครับ น่ารักและกันเอง ผมคุยกับเธอยังหลงเธอเลย หลงในความเป็นสาวชาวบ้าน สาวงามอย่างหญิงไทย แต่ผม..ผมเห็นแววตาเธอ แววตาที่ซ่อนเร๊นอะไรบางอย่าง ผมอาจคิดไปเอง อาจนึกไปเองก็ได้ ผมชอบที่จะเป็นคนเขียนเรื่องเล่า เขียนถ่ายทอดอารมณ์ที่ได้พบเจอ มันอาจไม่ละเอียดเหมือนสัมผัสจริง มันอาจหลุดพ้นอารมณ์ไปบ้างกับความจริงที่เห็น แต่ผมก็พยายามเขียนออกมาให้เพื่อนๆได้อ่านกัน อ่านสนุกๆนะครับ อ่านเพลินๆกับเรื่องเล่าของผม.

เพราะผมรักคุณ 3

............................."อย่านะ..ปล่อยพิกุล...โอยย..ได้โปรดอย่าทำ แบบนี้...ปล่อย...ปล่อย ..." เสียงพิกุลอ้อนวอนโต้งแต่เธอก็แทบจะหมดแรงเมื่อร่างถูกเขาทับแน่น โต้งซุกหน้ากับเนินเธอ จูบกัดเบาๆอย่างรัญจวนจนพิกุลสั่นสะท้าน เรือนร่างที่สวยของพิกุล นมที่แสนอวบอิ่มของเธอ ถูกโต้งฟอนเฟ๊น มือบีบขยำอกเธอ ปากกดแนบเนินสวาท พิกุลสะท้านกาย เธอสั่นเหลือเกินเมื่อถูกสัมผัสแบบนี้ เรียวขาเธอเริ่มอ้ากว้าง กลีบงามเธอถูกแทรกซ้อนด้วยปลายลิ้น โอวว...ซีดด..พิกุลถึงแม้จะอดกลั้น ถึงแม้จะบังคับจิตใจ แต่การถูกสัมผัสแบบนี้นานๆ สัมผัสเสียวอย่างเหลือทนกับอารมณ์ที่เขามอบให้ โต้งทั้งโลมเลีย ทั้งขยำบีบเนินอก บีบเต้านมเธอหวั่นไหว มือคลึงเค๊น บีบเคล้าอกตูม โอยย..พิกุลแทบหายใจไม่ทันกับอารมณ์ที่เพิ่มขึ้น พิกุลร้องครางเมื่อถูกปลายลิ้นโ้ต้งสอดแทรก ลิ้นแทรกอารมณ์ลึกจนสุดจะห้ามใจ พิกุลเริ่มหวั่นไหว เริ่มหวั่นอารมณ์ เธอเริ่มคล้อยตามการสัมผัสจากเขา โอยยย...ปลายเท้าเกร็งสั่น มือไม้เย็นยะเยือก พิกุลกำลังรัญจวนกับเขา กำลังเคลิ้มกายเคลิ้มใจกับผู้ชายคนนี้ โอยย...เสียวเหลือเกิน..พิกุลสั่นเสียว....พิกุลสะท้าน เธอกัดฟันแน่นเพราะกลัวเขารู้ว่าเธอกำลังเสียว เธอกลัวเขารู้ว่าเธอมีอารมณ์คล้อยตาม มือที่ดันเขาเริ่มปล่อยวาง มือเริ่มหมดแรงสู้ พิกุลแยกเรียวขาเพิ่ม แยกกลีบงามให้กับเขา โอยย...โต้งเลียลึกซึ้ง โต้งดูดปลายนั้นอย่างรัญจวน ปากเขากดแนบ ลิ้นเขากดลึก เลียอย่างหวั่นไหว กดลิ้นอย่างสั่นอารมณ์ พิกุลร้อง..ร้องอย่างทนต่อไปไม่ไหวจริงๆ "โอยย...ซีดด....ทำไมเสียวอย่างนี้...พอแล้ว...พิกุลทนไม่ไวแล้ว...พอเถอะ ..พอ...โอยย...ซีดด....พิกุล....โอยยย...พอแล้ว..พอ.....โอยย...ซีดด...." โต้งไม่หยุดลุกไล่ เขาดูดเลียร่องกลีบเธออย่างร้อนรน เขาดันปลายลิ้นแทรกเข้า เขาดูด เขาเลีย โอยยย...พิกุลใจจะขาด ...........................ไหวที่ยืนมองก็เริ่มหวั่นไหว เริ่มเกิดอารมณ์ราคะยากที่จะห้ามใจ ไหวเริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเอง เขายินเปลือยกายเคียงข้างคนทั้งสอง โอยย..พิกุลหันมาเห็นไหว เห็นเรือนร่างที่อวดความใหญ่โต พิกุลตกใจกลัว เธอไม่คิดว่าเธอจะถูกกระทำแบบนี้...ถูกผู้ชายสองคนเข้ามาปรนเปรอสวาท พิกุลแอบมองไหว แอบมองสิ่งนั้นของไหวที่กำลังแข็งขืน มันใหญ่น่ากลัว มันยาวน่าขนลุกพอง พิกุลหลบสายตาแต่ก็ไม่ทันที่ไหวเห็นเธอมอง ไหวเขยิบขึ้นไปบนเตียง เขาทาบกายเคียงข้างเธอตรงนั้น ไหวก้มจูบเธอ มือลูบไล้เธอ โอยย...ซีดด...อย่านะ..อย่า..พิกุลร้องบอกอย่างนั้นแต่ก็ไม่ทันแล้ว ไหวก้มดูดนมเธอ ดูดเม๊มยั่วอารมณ์ราคะ มือเขาบีบนมงามเธอ ขยำนวดเฟ๊นเบาๆอย่างยั่วอารมณ์ ไหวก้มดูดอีก ดูดทั้งสองข้างอย่างรัญจวน พิกุลร้องครางเสียง เธอกำลังเสียวกับผู้ชายสองคนนี้ ถึงเธอจะห้ามใจ ถึงเธอจะห้ามจิต แต่การที่เธอถูกสัมผัสจากพวกเขาแบบนี้ พิกุลย่อมแพ้ใจ แพ้กายที่ถูกสนอง พิกุลร้องครวญครางเมื่อไหวดูดนมเธอ ไหวกัดนมเธอเบาๆ บีบนมเธอแล้วดูดแล้วดูดเล่า โอยย..เสียวใจจะขาด เสียวเหลือเกิน พิกุลร้อง พิกุลร้องสั่น เมื่อโต้งเริ่มสอดนิ้วเข้าในร่องกลีบเธอ ปากเขาดูดเลียแล้วโยกปลายนิ้วนั้นข้างในเธอ พิกุลเสียวเหลือเกิน เสียวจนแทบขาดใจอยู่ตรงนั้น "...โอวว...ซีดด...โอยยย....ซีดด....ไม่ไหวแล้วนะ...เสียวเหลือเกิน...โอยย ...พิกุลทนไม่ไหวแล้ว..พอแล้ว...โอยย..ทำไมทำแบบนี้กับพิกุล...โอ๊ะ...ซีดด ...โอยย..นิ้วเข้าลึกแล้ว...พอแล้ว..โอยย..นิ้วเข้าลึกเหลือเกิน...โอยย ...ซีดด..." ...........................โต้งรู้ว่าเธอกำลังเสียวกับเขา เธอกำลังสุขที่ถูกนิ้วเขาสอดใส่ โต้งโยกนิ้วลึก กดนิ้วซอยเข้าออก โอยย..พิกุลร้องคร่ำครวญ ร่างเธอบิดเร่าๆ ไหวเต็มไปด้วยราคะที่เห็นพิกุลแบบนี้ ไหวก้มดูดนมเธอแรงขึ้น มือบีบขยำนมเธอแรงๆแล้วกดปากประกบจูบเธอ พิกุลแทบขาดใจเมื่อถูกผู้ชายทำแบบนี้ทีเดียวสองคน ด้านบนและด้านล่างถูกลุกไล่ พิกุลกำหนัด พิกุลรัญจวน เธอยอมแพ้อารมณ์ แพ้ความต้องการที่เกิดขึ้น พิกุลร้องเสียวอย่างลืมอาย เธอเริ่มไขว่คว้าตัวเขา พิกุลเริ่มสนองอารมณ์ตัวเอง เธอจูบไหวสนองเขา เธอดูดปากเขาอย่างรัญจวน มือดึงตัวเขา ปากกดจูบ พิกุลสอดลิ้นเข้าในปากไหวอย่างเร่าร้อน เธอดูดปากเขา เธอดูดลิ้นเขา เธอสนองกับเขา เธอเอามือคว้าเขากอดแน่น ไหวยิ่งมากราคะเมื่อเห็นพิกุลเร่าร้อน ไหวจูบเธอรุนแรง ดูดปากเธอร้อนรน มือขยำบีบนมเธอเร่าๆ โอยยย..พิกุลร้องครวญออกมาดังๆ เธอเริ่มทนต่อไปไม่ไหวกับกำหนัด เธอเริ่มเรียกหาเขากับการกระทำอย่างนั้น เธอขอร้องเขา...โอวว...มันเสียวเกินห้ามใจจริงๆ โต้งขึ้นทาบร่างเธอทาบตัวเธอแล้วกดสอดใส่ โอ๊ะ....ซีด.....พิกุลร้องอย่างนั้นก่อนที่กอดไหวที่ก้มจูบเธอ โอยย...ซีดด..พิกุลเสียวจนต้องจูบปากไหวแรงๆ โต้งกดลำเข้าลึก เขากดแรงและดุนเข้าออก โต้งโยกเอว โยกถี่ๆจนพิกุลร้องรัญจวน เธออ้าขากว้างพร้อมกอดไหวจูบ เธอกระซิบเสียงแหบแห้งกับไหวในขณะที่โต้งกำลังกดเข้าออกข้างในเธอ "ซีดด...เสียวเหลือเกิน...จะทนไม่ไหวแล้วนะ...โอยย...ซีดด...เสียวจังเลย ...โอววว...ซีดด...." ไหวรับรู้ว่าเธอกำลังเสียวซ่าน เธอกำลังอยากกับอารมณ์ ไหวจูบเธออีกแล้วเขาก็เริ่มสอดลิ้นลึกๆข้างในปากเธอ ไหวดูดลิ้นเธอ ดูดปากเธอจนพิกุลร้องสั่น ไหวรู้ว่าพิกุลเร่าร้อนมากแล้ว เธอกำลังสุดๆกับความต้องการ เธออ้าขาให้โต้งกดเข้าตัวเธอลึกๆ เธอร้องบอกเขาว่าเธอเสียวเหลือเกิน ไหวเขยิมตัวขึ้น เขาเสียวจนสุดห้ามใจ อยากทำกับเธอบ้างอย่างที่โต้งทำ แต่เขาต้องรอโต้ง ไหวกระซิบข้างหูเธอ "ดูดให้ผมหน่อยนะคุณพิกุล...เอาปากทำให้ผมที..ผมเสียวทนไม่ไหวแล้ว" พิกุลมองเขา มองไหวที่กำลังขึ้นมาทาบเธอด้านบน พิกุลจ้องของเขา มองของเขาที่อยู่ตรงหน้า มันใหญ่เลือเกิน มันดูได้อารมณ์จริงๆที่เห็นแบบนี้ ด้านล่างถูกสอดใส่ ด้านบนก็ถูกปลุกเร้า พิกุลยอมแพ้ใจ แพ้อารมณ์ที่ไหวป้อนเธอให้ พิกุลอ้าปากรับมันเข้า พิกุลอมของเขาอย่างปราถนา เธอดูดให้เขา เธออมให้เขา โอยย..ไหวร้องครวญเสียว ไหวโยกเบาๆ กดของเขาในปากเธอเบาๆ พิกุลอมดูด พิกุลรูดมันด้วยปากแบบนั้น เธอเลียให้เขา เธออมให้เขา โอยย...ไหวร้องกับความเสียว เขาร้องสั่นหวั่นไหว ไม่เคยแบบนี้ ไม่นึกว่าจะสุขแบบนี้ ไหวกดเข้าออก กดเบาๆกลัวพิกุลเจ็บ แต่...โอวว..พิกุลกับดูดของเขาแรงๆ พิกุลกับอมของเขาลึกๆ ปากดูดเข้าออก ปากอมเลียด้านพวงนั้น พิกุลรูดปาก รูดเม๊มกับของเขา อ่ายย...ซีดด....พิกุลเร่งอีกเมื่อโต้งซอยเอวกับเธอ โต้งกดแรงๆกับของเธอ โอยย..เสียว...พิกุลดูดของไหวแน่นเมื่อเธอกำลังไคลแม็คซ์ มันเสียวจนทนไม่ไหวแล้ว พิกุลร้องบอกเขา ขอเขาทำให้เธอสุขเดี๋ยวนี้ พิกุลดูดของไหว อมของไหวแรงๆ โิอยยย...ซีดด...โต้งกดเข้าลึกและแรงเหลือเกิน กดแรงๆ แรงๆ โอยยยย...พิกุลร้องก่อนเธอจะเสร็จสุข ปากเธออมดูดของไหวแน่น เธอกัดของไหว กัดอย่างรัญจวนก่อนที่เธอจะอมดูดลึกๆจนไหวร้องบอกว่าเขากำลังจะเสร็จ พิกุลฝืนเอาของไหวออกจากปากเธอ โอวว..ไหวแอ่นเร่าๆก่อนที่เขาจะเอามือกำรูดกำรูด...ไหวชักท่อนลำพ่นน้ำกาม แตกใส่เธอ น้ำกามแตกใส่เรือนร่างเธอเปอะเปื้อน มันมากมาย มันล้นไหล พิกุลเสียววาบเมื่อถูกน้ำกามแตกใส่ เธอก็เสร็จ เขาสองคนก็เสร็จ .........................."พาพิกุลไปส่งบ้านนะค๊ะ...พอแล้วจริงๆ...โอยย ..เจ็บไปหมดเลย..ทำไมทำกับ พิกุลแบบนี้ค๊ะ" เสียงเธอเหมือนต่อว่าเขาทั้งสองคน เสียงเธอบอกกับเขาอย่างเคืองขุ่น แต่ไหวเฉยชา โต้งเฉยเมย เขาสองคนกำลังจะเริ่มครั้งที่สองกับพิกุลอีก "อุ๊ยย..พอแ้ล้ว..พอเถอะคะ..พิกุลไม่ไหวแล้ว..เจ็บไปหมดเลย...เจ็บจริงๆนะ .." ไหวกอดเธอแล้วบอกเธอแนบกับหู "ผมขออีกนะครับ...คุณพิกุลเก่งมากจริงๆ..ทำผมเสียวมากเลย..เสร็จด้วยกับปาก สวยๆของคุณพิกุล...ผมขออีกนะครับ...ขออีกครั้ง.." พิกุลทำหน้าไม่ดีเลย เธอกลัวเจ็บและหวั่นไหวอีก อายเขานะ อายเขาที่เธอปล่อยใจ อายที่เธอคร่ำครวญกับพวกเขา เธอร้องเสียวจนเธอลืมตัว โต้งเข้ามากระซิบกับเธอบ้าง เข้ามากอดเธอจากด้านหลัง "คุณพิกุล...เอาปากทำให้ผมบ้างสิ...คุณพิกุลเก่งมากนะครับที่เอาปากทำให้ไหว มันเสร็จ.." พิกุลหันมามองโต้ง มองมือเขาที่กอดเธอ มือที่กุมนมเธอแบบนั้น โต้งจับนมเธอบีบคลึง บีบเค้นยั่วยุอารมณ์ "พอเถอะคะ..พอแล้ว..พิกุลอยากกลับบ้าน" เรือนร่างที่ยังเปลือย เสื้อผ้าที่ถูกโยนกอง พิกุลต้องทนต่อมือและร่างของผู้ชายทั้งสอง ไหวกอดเธอ มือลูบไล้เธอทั่ว โต้งก็กำหนัดอีกครั้ง โต้งก้มโลมเลียเธอด้านล่างอีก สองคนให้เธอนอนก่อนที่จะเปลี่ยนสลับกัน โต้งขึ้นมาข้างบน ไหวลงไปข้างล่าง โต้งเอาของเขาให้พิกุลดูด ไหวเอาของเขาสอดใส่ โอยย..พิกุลสะท้านกายเมื่อถูกกระทำแบบนี้ โต้งโยกของเขาในปากเธอ เธอก็สนองเขา เธอดูดให้เขา เธออมให้เขา เลียจนโต้งร้องสั่น ไหวรัญจวนเมื่อเห็นเธอทำกับโต้ง ไหวเอาของเขาสอดใส่เธอแล้วกดเร่ง ไหวกดกระแทกร่างเบาๆกับเธอ กดลึกแล้วโยกเสียว "โอยย..ซีดด...อ่ายย...ซีดด..พิกุล...โอยย...."เธอร้องเท่านั้นปากเธอก็ เงียบลงเมื่อโต้งกดของเขาในปากเธอเร่ง โต้งทำกับเธอเบาๆ ทำกับเธออย่างถนอม พิกุลเริ่มร้อนเร่าเมื่อการกระทำนุ่มนวลแบบนี้ เธอเริ่มเกิดอารมณ์กับพวกเขาทั้งสองอีก ปากอมดูดโต้ง ขาเธออ้าให้ไหวใส่ข้างในเธอ โอยย..มันเสียวจนเธอเองก็ต้องการมัน ต้องการความสุขกับเขาอีกครั้ง ไหวร้องเสียวสั่นเมื่อเขาใกล้ถึงจุด ไหวกดแรงขึ้นเมื่อเขากำลังถึงอารมณ์ ไหวเร่งแรง เร่งกดกระแทกเธอ โอยย..โอยย...ไหวร้องเสียว..ไหวกดแรงเหลือเกิน แรงกว่าโต้ง แรงกว่าที่เธอเคยสัมผัส พิกุลเสียว พิกุลร้อนรน โอยย..เธอดูดของโต้งแรงๆก่อนที่เธอจะถึงจุดอีกครั้ง โอยย..โอยย...พิกุลดูดจนโต้งเสร็จในปากเธอ..เธอดูดอมน้ำกามของโต้ง เธอลืมไปหมดกับสิ่งที่ทำ เธอกำลังเสร็จด้านล่าง เธอกำลังสุขด้านล่างอย่างนั้น ไหวกระแทกเธอแรงๆ แรงๆ โอย..โอยยยย..."เสร็จแล้ว..เสร็จแล้ว....พิกุลเสร็จแล้ว..อุ๊ย...พิกุลถึง กับกลืนน้ำกามของโต้งเข้าคอ...เธอร้องเมื่อเธอเสร็จ...เธอเสียวจนทนไม่ไหว ..เธอกลืนเข้าไปอย่างไม่ละทิ้งเลย...อ่ายย...พิกุลสุขกับพวกเขา...เสียวกับ พวกเขาทั้งสองจริงๆ... ...........................สิ่งที่เกิดมันสอนอะไรหลายอย่างกับพิกุล สอนเธอไม่ให้ไว้ใจคนอื่น สอนเธอไม่ให้เอาแต่ใจตัวเองจนเกิดเรื่องแบบนี้ พิกุลเก็บเรื่องนี้เงียบเพียงคนเดียว เธอกลัวเหลือเกินว่าสามีเธอจะรู้ พิกุลเอาความนิ่งเฉยสยบความกลัว เธอไม่สนใจสายตาของผู้ชายทั้งสองคนนั้น เธอพยามจะลืมมัน พิกุลไม่ออกไปไหนแบบนั้นอีก ไม่เที่ยวแบบนั้นกับเพื่อนๆที่เคยทำ เธอทำงานและไม่ขอปิงให้พาเธอไปเที่ยวกรุงเทพฯอย่างที่เธอต้องการ พิกุลต้องการทำสิ่งอื่นเข้ามาทดแทนสิ่งที่เธอผิดพลาด ปิงดีใจที่เมียกลับมาเป็นคนเดิม พิกุลกลับมาเป็นพิกุลที่น่ารัก แต่เมื่อพิกุลมองตัวเองว่าเหมือนอยู่ในอานัดของพี่เจน มองว่าเธอเหมือนเป็นเบี้ยล่างของพี่เจนแบบนั้น ความธิถิของการเอาชนะพี่สาวสามี พิกุลบอกตัวเองว่าเธอก็คือเจ้าของร้านเช่นกัน พิกุลใช้มารยาหญิงหลอกปิงสามีให้ช่วยเธอ ขอพี่เจนให้เธอทำหน้าที่การเงินแทน เธอบอกเธอเบื่อการขายหน้าร้าน เธอต้องการคุมการเงิน พี่เจนทราบเรื่องนี้ รู้เรื่องนี้เมื่อปิงเข้ามาบอก "ปิง...นี่มันเป็นธุรกิจของครอบครัวเรา...เป็นร้านของเราทั้งสองคน..เป็นของ พ่อกับแม่...เป็นของลูกๆของเราในอนาคต...พี่เจนไม่เห็นด้วยถ้าพิกุลจะทำ หน้าที่นี้แทนพี่เจน" ปิงก็คิดแบบนั้น ปิงเข้าใจพี่สาวดี ปิงรู้ว่าพี่เจนเป็นคนเช่นไร ดีมากขนาดไหน พี่เจนไม่เคยบ่น ไม่เคยว่า พี่เจนมีแต่ให้น้อง ปิงก็คิดแบบนั้น คิดว่าพิกุลไม่ควรขอสิ่งนี้ แน่นอนว่าพิกุลโกรธปิง โกรธพี่เจน แต่พิกุลมีบทเรียนแล้วเมื่อครั้งก่อน ครั้งนี้เมื่อเธอขอแบบนี้แล้วไม่ได้รับสิ่งนั้น พิกุลเปลี่ยนแนวใหม่ เธอเปลี่ยนการคุมอำนาจเองอีกครั้ง พิกุลอ้อนปิง เธอบอกอยากมีร้านเป็นของตัวเอง อยากทำเองและเก็บเงินเป็นของลูกในอนาคต เธอบอกปิงให้แยกร้านออกมา แยกตัวออกจากกงสี เธอบอกปิงว่าอยากทำแบบนั้นจริงๆ ปิงไม่เห็นด้วยอีกครั้ง ปิงบอกว่ามันเร็วเกินไปกับการทำแบบนั้น การแยกตัวนั้นยังไม่ถึงเวลา อีกทั้งเขาก็มีเพียงพี่สาวคนเดียวเท่านั้น พิกุลบอกไม่ใช่นะ ปิงยังมีพี่เขย พี่เขยที่ต้องมีส่วนแบ่งในธุรกิจอีก ปิงมองเธอด้วยความงุนงง มองเธอในสิ่งที่เธอคิด ปิงไม่เห็นด้วยแต่ก็นิ่งเสีย ไม่อยากทำหรือพูดให้พิกุลเสียใจ ปิงรักพิกุลมาก รักมากจริงๆ ..........................พิกุลรู้ว่าเธอต้องผิดหวังอีกเป็นครั้งที่สอง รู้ว่าสามีไม่เห็นด้วยกับเธอ พิกุลเลือกทางเดินแบบนั้นอีก เธอขอเลิกกับปิง เธอบอกสามีแล้วเก็บของกลับบ้านทันที ปิงเสียใจมาก ขอร้องพิกุล เว้าวอนพิกุล แต่พิกุลไม่ยอมเขา ปิงต้องยอมให้พิกุลกลับไปบ้านเธอ ปิงคิดว่าให้เวลาช่วยกล่อมเกลาอารมณ์พิกุลอีกครั้ง พี่เจนรักน้อง เห็นใจน้องชายที่กำลังทุกข์ใจเรื่องเมียสาว วันนี้สามีพี่เจนกลับบ้านมาค้างที่นี่ พี่เขยของปิงที่ดูรักน้องชายเมียไม่แพ้พี่สาว พี่พิชัยคือชื่อพี่เขยปิง เขาเป็นจ่าทหารบก เป็นทหารกล้าที่ทำหน้าที่ปกป้องแผ่นดินไทย จ่าพิชัยยังประจำกรมที่กรุงเทพฯ ยังไม่ได้ย้ายโอนมาที่ราชบุรีตามที่หวัง จ่ายังต้องขึ้นลงดำเนินสะดวกกับกรุงเทพฯ พี่เจนเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้สามีฟัง บอกว่าปิงดูน่าสงสาร นี่พิกุลทิ้งปิงไปก็สองเดือนแล้ว ดูปิงเศร้าๆ ดูไม่ร่าเริงอย่างเมื่อก่อน จ่าพิชัยกอดเมียรักแล้วหอมแก้มนุ่มๆ กอดให้หายคิดถึงกับการห่างกันอย่างนี้ "อุ๊ย..ไปอาบน้ำก่อนนะจ่า..ตัวเปื้อนเหม็นไป" จ่าพิชัยยิ้มเย้าเมียสาว เขายิ่งกอดเธอแล้วหอมเธออีก เจนจักจี้ที่ถูกสามีล้วงจับ ถูกสามีล้วงคลึงแบบนั้น เจนยังสวยเสมอถึงแม้วัยจะเกือบสามสิบแล้ว จ่าพิชัยแอบกอดแล้วจูบเมียรัก เจนปัดป้องบอกให้สามีไปอาบน้ำก่อน "เจนว่าผมชวนปิงไปเที่ยวดีไหม..ไปเที่ยวเพื่อครายอารมณ์เหงาแบบนั้น" เจนหันมาหาสามี มองแววตาที่บ่งบอก เจนหัวเราะเบาๆแล้วเอ่ยถามว่า" ให้น้องครายเหงาหรือจ่าครายเหงากันแน่" จ่าพิชียสะอึกที่เมียสาวรู้ทัน เขากอดเมียรักแล้วออดอ้อนบอกเธอ "โอยย..เมียสวยขนาดนี้จ่าจะไปหาใครอีก...คิดถึงทุกคืนทุกวันยามที่อยู่ห่าง ...อยากช่วยน้องเท่านั้น" เจนค้อนวงใหญ่ให้สามี เธอก็คิดถึงผัว คิดถึงความรักความสุขที่ผัวทำให้กับเธอ เจนชอบที่จ่าทำรัก เธอเสียวที่จ่าทำให้ลึกซึ้งอย่างนั้นกับเธอ ทุกครั้งที่ผัวกลับมาบ้าน ทุกคืนที่ผัวอยู่ด้วยกัน เจนแทบไม่ห่างผัว แทบขอผัวทุกนาทีให้ทำรักกับเธอ จ่าพิชัยมองไปที่ห้องปิงน้องเมีย ห้องที่ถูกปิดเงียบเหงา "ปิงไม่อยู่เหรอเจน...ทำไมห้องเงียบจัง" เจนมองตามสายตาสามี มองตามผัวที่มองห้องน้องชาย "อยู่ข้างในคะจ่า..ปิงมันเก็บตัวแต่ในห้องแบบนั้นหลังเลิกงาน" จ่าพิชัยถอนหายใจ เขาก็สงสารปิงเพราะเขารู้จักปิงตั้งแต่หนุ่มๆ เขาสนิดกับปิงมากด้วยซ้ำ เคยไปเที่ยวด้วยกันก็บ่อย "เจน...ทำไมเราไม่ลองหาผู้หญิงคนใหม่มาให้ปิงล่ะ...ลองดูว่าปิงจะตัดใจจากคน เดิมได้หรือเปล่า...ถ้าเมียมันไม่รักก็ลืมมันไปเลย" เสียงจ่าพิชัยพูดกะทั่นเสียง พูดปะชดอารมณ์แบบนั้น .........................."ปิงเขารักของเขา...เขารักเมียคนนี้มาก...รักจน ลืมความถูกต้อง" พี่เจนบ่นอารมณ์น้องชายออกมาแบบนั้นให้สามีรู้ จ่าพิชัยบอกลองหาสาวมาดู หาผู้หญิงมาให้ ดูทีว่าปิงมันจะลืมไหม จ่าบอกเอาผู้หญิงมายั่ว เอาผู้หญิงมาชวนเชิญ ลองดูสิถ้าผู้หญิงคนนั้นสวยและเซ็กซี่ ปิงอาจเปลี่ยนใจก็ได้ "เอออ...เจนครับ...เดี๋ยวคืนนี้เรากุกกิ๊กกัน...ส่งเสียงครางอารมณ์ดังๆให้ ปิงได้ยิน...เจนร้องอย่างที่เคยเสียวกับผม..ร้องขอผมแบบคืนนั้น...โอยย..ไม่ แน่นะถ้าปิงมันได้ยินเราสองคนสุขกันปิงมันอาจมีอารมณ์ออกไปหาสาวคนใหม่ก็ได้ " เจนมองผัวที่ออกความเห็น มองแววตาผัวที่น่าหยิกอารมณ์ "แล้วจ่าไม่ชวนปิงเข้ามาในห้องด้วยเลยล่ะ..มาดูเราสองคนทำรักกัน..จะได้ อารมณ์มากๆ" จ่าพิชัยมองหน้าเมียสาวแล้วยิ้ม..จ่าบอก " เออจริงนะ...ให้ปิงเข้ามาอยู่ในห้องด้วย..อูยย..ได้อารมณ์ดีเหลือเกินแบบ นั้น...ตื่นเต้นและเสียวมากๆ" เจนเอามือทุบไหล่ผัวแล้วเอามือหยิกแรงๆ "ปะชดคะ..ปะชด..บ้าเหรอทำแบบนั้น" แต่จ่าพิชัยเอาจริง แต่เขาบอกว่าคืนนี้เขาจะกุ๊กกิ๊กกับเจนแล้วทำให้ปิงไ้ด้ยิน เจนตีผัวแรงๆก่อนไล่จ่าไปอาบน้ำ เพียงหัวค่ำจ่าพิชัยก็ชวนเมียสาวเข้าห้องแล้ว เขามีอารมณ์เหลือเกินคืนนี้ "จ่าน่าเกลียด..ปิงยังไม่นอนเลยทำแบบนี้แล้ว...ดูสิ...อุ๊ย.." เจนทุบสามีใหญ่ด้วยความอายที่เธอถูกสามีกอดแล้วล้วงมือจับนมแบบนั้น เจนอายยิ่งขึ้นอีกเมื่อจ่าส่งเสียงแกล้งเหมือนยั่วปิงน้องชายให้ได้ยิน เจนเสียวเมื่อจ่ากอดจูบ เธอพึ่งอาบน้ำเสร็จยังไม่ทันสวมชุดนอนเลย เธอถูกสามีกอดแล้วดึงผ้าเช็ดตัวทิ้งลงพื้น เจนเอามือปิดบังเรือนร่าง เอามือปิดนมสวยทั้งสองเต้า เนินสวาทเธอถูกจ่าล้วงคลึง "อุ๊ย..จ่า..เดี๋ยวก่อนสิ..อูยย...อดอยากมาจากไหนกัน....ปล่อยเจนก่อน..อุ๊ย ...อย่าซนนะ..อูยย..ดู....จ่าเจนเสียวนะ...อืยย...ซีดด...โอยย...เสียวแล้ว จ่านี่...ทำเจนแบบนี้เจนเสียวนะจ่า....อ่ายยย...ซีดดด....โอยย...เสียวจัง เลยจ่าจ๋า...เมียเสียวเหลือเกิน...โอยย...อืยย..เสียวตรงนั้นจังเลย..โอยย ..เอานิ้วใส่สิจ่า...อืยยย...อูยย...เอานิ้วใส่ลึกอีกคะ..โอยย..เมียเสียว เหลือเกิน....อ่ายยย..." เจนถูกผัวทหารปลุกอารมณ์จนร่านราคะ ร่างเธอสั่นเมื่อถูกล้วงข้างใน จ่ากอดจูบเธอ ล้วงมือเธอเข้าในร่องเสียว "จ่า..ประตูยังไม่ได้ล๊อคเลยจ่า...เดี๋ยวน้องเห็น..โอยยย...ซีดดด..เสียว เหลือเกิน.." เจนยังห่วงแต่เธอก็สุดทน การห่างผัวหลายวันมันช่างร้อนรน เธอแอ่นร่างให้จ่าสัมผัส เธอกดตัวจ่าลงล่าง เธอบอดเขาให้ออรัลเธอ "อูยย...จ่าจ๋า..เลียเมียที...เมียเสียวไปหมดแล้ว...โอยย...น้ำไหลแฉะเหลือ เกิน...โอยย...จ่า..เลียเมียสิค๊ะ...เลียให้เมียสุขที...โอยย..อยากเหลือ เกิน...อูยย...ซีดด...เร็วๆสิค๊ะจ่า...เมียอยากจริงๆ.." เจนร้องขอผัวให้ทำกับเธอ เธอร้องเสียงสั่นเร้าอารมณ์ ไม่รู้ว่าปิงจะได้ยินไหม ไม่รู้ว่าปิงจะทำอย่างไรเมื่อได้ยินเสียงแบบนี้ โอวว..เจนร้องครวญขึ้นอีกเมื่อจ่าก้มเลียของเธอ เจนสุดกลั้นอารมณ์ เธอสุดยั๊งความกระสัน เจนกดหัวสามีกับเนินเธอแรงๆ เจนเอนตัวกับเตียงนุ่มนั้น เธอร้องโหยหาความเสียว เธอแยกเรียวขาแอ่นเนินเร่าๆ "จ่าจ๋า..จ่า...เมียเสียวเหลือเกิน...โอยย..เร็วคะ..เร็วๆ...เลียอีกนะค๊ะ ..เลียของเมียอีกที..เมียสุขเหลือเกิน...เมียเสียวเหลือเกิน..จ่าจ๋า...โอย ยยย...เอาลิ้นสอดสิค๊ะ..เอาลิ้นสอดเข้าข้างใน..โอ๊ะ...ซีดด...โอยย...เสียว ...เสียวจังเลยจ่าจ๋า...โอยย..เลียอีกจ่า...เลียแรงๆ...โอยยย...เมียสุข เหลือเกิน...ซีดด..." ..........................เจนนอนอ้าขาให้ผัวออรัลบนเตียงนั้น เธอกดหัวผัวกับเนินโหนกแรงๆ ปากร้องขอ ปากพร่ามบอกความสุข เธอแอ่นเด้งเนินเร่าๆ กดหัวจ่ากับเนินแรงๆอีก อ่ายย...เธอร่อนส่าย...เธอโยกสะโพก...ซีดด....เจนร้องครวญ...ปากสูดอากาศ เข้าปอดแรงๆ โอวว..."จ่าขึ้นทาบตัวเมียสาว ขึ้นกดสอดท่อนลำนั้นเข้าลึก โอ๊ะ....ซีดด....เสียงเจนร้องสั่น...เธอร่อนส่ายโยก...โอยย...ซีดด...."จ่า จ๋า..ขอให้เมียดูดก่อนสิค๊ะ...เมียอยากดูดของผัวเหลือเกิน...โอยย...เร็วๆสิ ค๊ะจ่าจ๋า..เมียอยากดูดเหลือเกิน..." เจนดึงตัวจ่าขึ้นมา เธอเอามือไขว่คว้าท่อนเนื้อ มือเธอจับ มือเธอกุม โอวว..เจนอ้าปากอมให้ผัว...เธอดูดของผัวอย่างหลงไหล...เธอต้องการมัน..ต้อง การกลืนกินของใหญ่แบบนั้น...เธออมดูด เธอรูดปาก...โอยย...ซีดด...จ่าร้องครางด้วยความเสียว...จ่าแอ่นเร่าๆกับปาก เมียรัก...จ่าโยกเอว...ปากร้องบอกเมียสาว..." โอยยย...เมียจ๋า..ดูดให้ผัวเสร็จเลยนะคืนนี้....โอยย..เสียวมากเลยเมียจ๋า ...อ่ายยย....ซีดดด..." จ่าร้องเมื่อเจนดูดของเขาเข้าลึก เจนดูดจนจ่าแทบขาดใจ เจนบอกให้จ่าเปลี่ยนมุมร่วม บอกจ่าให้ทำ69 โอยย..เจนกดเนินเธอกับหน้าผัว..กดเนินขึ้นลงกับปากผัวเร่าร้อน ปากเธอก็อมดูดของจ่า ปากรูดเข้าออกจนจ่าร้องคร่ำครวญ "โอยย..ซีดด...จ่า..เลียของเมียอีกคะ..เลียอีก...เร็วๆๆ..เร็วๆๆ...เมีย เสียวเหลือเกิน...จ่าเมียเสียวจริงๆ...โอยยย...ซีดด..." เจนร้องระร่ำก่อนเธอจะดูดของผัวหมดเข้าไปในปาก เธออมรูด รูด..เร็วๆ เร็วๆ...เจนดูดของผัวจนผัวร้องระร่ำ...โอยย...จ่าร้องโหยหาแล้วหรั่งน้ำกาม แตกซ่าน จ่าแตกน้ำใส่ปากเมียรัก อ่ายย..เจนดูดกลืน..เจนอยากกินเหลือเกินของผัวแบบนี้...โอยย..เจนดูด ..ดูด...อ่ายย...ซีดด....จ่าร้องเกร็งกระตุกก่อนที่จ่าจะนอนนิ่งกับอารมณ์ เสียว เจนรู้ว่าผัวสุข รู้ว่าผัวชอบ เจนขึ้นบนหน้าผัวแล้วกดเนินลงกับหน้าผัวอย่างนั้น โอยย..เสียว...เสียวเหลือเกิน...เจนโยกเนินสวาทกับปากผัว...โยกกดเนินลงให้ ผัวดูด..อ่ายย..ซีดด..อีกคะ..อีก...เร็วๆ...ผัวจ๋าเร็วๆ...โอยย...เมียใกล้ แล้ว...เมียกำลังจะเสร็จแล้วนะ...เจนกดเนินกับปากผัวแรงๆ.."โอ๊ะ...ซีดด .....เร็วๆคะจ่า..เร็วๆ...โอยยย..ดูดเลยจ่าจ๋า..ดูดของเมีย..เร็วๆ...เร็วๆๆ ....โอ้ยย...เมียจะเสร็จแล้ว..จ่าจ๋า..เมีย..เมีย...โอ้ยยย..จ่า...จ่า... ดูด..ดูด...โอยย..จ่า...จ่า...เมียออกแล้ว..ออกแล้ว.....โอยย...จ่า ..จ่า....เมียเสร็จแล้ว...เสร็จแล้ว...อ่ายยยยย....ซีดด.....โอยยย..." ...........................แน่นอนว่าปิงได้ยินเสียงนั้น ได้รับรู้ว่าพี่สาวกำลังสุขกับสามีจ่าพิชัย ปิงฟังบทรักของคนทั้งสอง ได้ยินบทรัญจวนของพี่สาวแสนสวย แต่ปิงไม่ได้ให้ใจกับสิ่งนั้น ปิงคิดถึงแต่เมียสาว คิดถึงต่อพิกุลเมียรัก ปิงคิดถึงมาก รักมาก รักเธอเสมอพิกุล...ปิงไม่รู้ว่าตอนนี้พิกุลอยู่อย่างไร..พิกุลเหงามากไหม ..คิดถึงเขาบ้างหรือเปล่า..รักเขาบ้างไหม....ปิงแอบคิดแต่อย่างนั้น...ปิง ร้องไห้คนเดียวยามนี้..สงสารเมียสาวที่อยู่ห่างกัน.........ใช่พิกุลไม่ได้ สุขเลยที่จากสามีไป เธอเหงา เธอดูเศร้า แต่เธอธิถิ...พิกุลต้องการเอาชนะสามี...ต้องการเอาชนะปิง ถึงแม้เธอจะลำบาก เธอจะเหนื่อยล้ากับการขายฝรั่งของสวนแม่เธอ พิกุลรอสามีมาง้อ รอสามีมาขอโทษ พิกุลรู้ว่าปิงรักเธอมาก และหลงเธอเหลือเกิน พิกุลยอมลำบากเพื่อความเอาชนะ บางวันเธอขับรถผ่านร้านของปิง ขับรถไปส่งแม่ซื้อของเข้าสวน เธอแอบมอง เหลียวมองหาสามีเช่นกัน กว่าสองเดือนที่เธอจากมา กว่าสองเดือนที่เธอห่างผัว พิกุลคิดถึงเขา คิดถึงผัวที่เธอรัก แต่เธอโง่ เธอไม่ควรทำแบบนี้ ..........................พิกุลขับรถมาจอดรอแม่ซื้อของที่ตลาด เธอไม่กล้าที่จะเข้าไปที่ร้าน พิกุลนั่งในรถ นั่งรอเพียงลำพัง "แม่...ซื้อของนานไหมจ๊ะ...ถ้านานเดี๋ยวพิกุลมารับนะ" พิกุลบอกแม่เธอก่อนที่เธอจะขับรถวนผ่านร้าน พิกุลมองเข้าไปเห็นสามีนั่งอยู่ตรงนั้น มองปิงที่กำลังยุ่งกับงาน เธอเสียใจ เธอผิดหวังในตัวเอง แต่...พิกุลเหลียวไปเห็นไหว เขาก็เห็นเธอเช่นกัน ใช่พิกุลเผลอเปิดประตูรถมาซื้อน้ำดื่ม "สวัสดีคุณพิกุล...ไม่ค่อยเห็นคุณพิกุลนะครับช่วงนี้" ไหวทำทักทายเธอ ไหวรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ เธออาย เธอกลัวความจริงเปิดเผย "ไม่ต้องกลัวครับคุณพิกุล...ตอนนี้มีผมคนเดียวที่อยู่ดำเนินฯ..โต้งไปอยู่ พัทยาแล้ว...มาทำอะไรครับแถวนี้.." พิกุลมองเขา จ้องแววตาไหวที่มองเธอ พิกุลเฉยแล้วยิ้มให้ไหวเท่านั้น "ไม่คุยกับผมบ้างหรือครับ....ทำไมล่ะ...โกรธผมอีกหรือ..." พิกุลเฉยแล้วมองเขาด้วยสายตาเย็นชา "คุณพิกุล..ผมอยากอยู่กับคุณสองต่อสองอีกครับ" ทีนี้พิกุลรู้สึกไม่ดีกับไหว เธอไม่ชอบการขู่ เธอรู้ว่าไหวกำลังขู่เธอด้วยความลับ เพียงสายตา เพียงคำพูดบางคำ พิกุลรู้ดีว่าไหวคิดอย่างไร พิกุลรู้ว่าไหวมีครอบครัวแล้วเช่นกัน "อย่าคิดแบบนั้นอีกเลย....คุณก็มีครอบครัวแล้ว...พิกุลก็มีเช่นกัน..หยุด เถอะคุณ" พิกุลพูดแล้วจะออกรถจากไป ไหวเอามือดึงประตูรถเธอ "เดี๋ยวสิครับ...คุณพิกุล...ผมรู้นะว่าคุณกับผัวคุณทะเลาะกัน..พนักงานคุณ พูดกันออกมากมาย...คุณพิกุลหนีออกจากบ้านผัวคุณ..ผมรู้...ตอนนี้คุณพิกุลไป อยู่ที่บ้านสวน..ใช่มั๊ยครับ" พิกุลตกใจที่ไหวรู้เรื่องเธอ รู้มากอีกด้วย "ใช่..พิกุลทะเลาะกับสามี...แต่เรากำลังคืนดีกัน" ไหวยิ้มให้เธอก่อนที่เขาจะเอามือดึงประตูไว้อีก "อย่าโกหกผมเลยคุณพิกุล..." ไหวถือวิสาสะเข้าไปนั่งในรถพิกุลอีกด้าน ไหวเข้าไปนั่งเคียงเธอด้านหน้า "ขึ้นมาบนรถทำไมคุณ...พิกุลจะไปรับแม่พิกุลคะ" ไหวยิ้มอีก เขาหันไปมองด้านนอกรถแล้วพูดลอยๆ "คืนนี้เราไปเที่ยวกันนะครับ...ผมจะมารอคุณพิกุลที่หน้าตลาด..ตกลงนะ." พิกุลตกใจเมื่อได้ยินเขาชวน พิกุลไม่ต้องการไปกับไหวอีกแล้ว แต่ไหวพูดเสร็จก็จากไปโดยไม่รอคำตอบจากเธอ ..........................พิกุล รับแม่เธอขึ้นรถเพื่อกลับบ้านในสวน แววตาพิกุลไม่สุขเลย ใบหน้าหม่นหมอง พิกุลกลัวสิ่งที่ไหวพูด สิ่งที่ไหวขอเธอสำหรับคืนนี้ แม่ของพิกุลมองหน้าลูกสาว แม่รู้ว่าลุกสาวนั้นคิดถึงผัว ผัวเมียเมื่อห่างกันย่อมคิดถึงกันเช่นนี้ "พิกุล...แม่ว่าหนูกับไปหาผัวเถอะ...อย่าเอาชนะคะคานกันเลย...ชีวิตคู่นั้น มันไม่ใช่แค่นี้..มันยังมีอนาคตอีกยาวไกล..พิกุล..ผัวเราเราต้องดูแลเขา ...เราเป็นเมียต้องรู้หน้าที่...พิกุลบอกว่าผัวรักมากไม่ใช่หรือ..แล้วทำไม พิกุลไม่รักผัวมากๆเหมือนเขาล่ะ" พิกุลนิ่งที่แม่สอน พิกุลเข้าใจที่แม่บอกเธอ พิกุลหันมายิ้มให้แม่ก่อนที่จะรับปากว่าเธอจะกลับไป พิกุลคิดไม่ตกกับคืนนี้ เธอรู้ว่าเธอไปหาไหวต้องเกิดอะไรขึ้น มันเกินเลยมามากแล้ว แต่เธอจะทำอย่างไร จะไม่ไปหาก็กลัวไหวพูดเรื่องเธอ หรือถ้าไปแล้วให้ไหวอีกครั้ง ครั้งสุดท้ายแล้วขอร้องให้ไหวหยุดกับเธอ ถ้าแบบนี้ก็ดีกว่าหรือเปล่า แต่ถ้าไหวไม่ยอมล่ะ เธอจะทำอย่างไร พิกุลคิดหลายครั้ง พิกุลกินข้าวไม่ลงเลยเย็นนี้ "พิกุล...มากินข้าวเร็วสิลูก" แม่เธอเรียกเธออีกครั้ง พิกุลกินข้าวได้น้อยมากแล้วขอตัวกลับเข้าห้อง แม่คิดว่าลูกสาวกำลังคิดถึงผัว ลูกสาวกำลังเศร้าอย่างนั้น แม่จึงไม่กวนใจพิกุล ปล่อยให้ลูกอยู่ตามลำพัง จะได้คิด แต่เมื่อค่ำแล้ว พิกุลออกมาบอกแม่ว่าเธอจะเข้าเมือง จะไปหาเพื่อนที่ตลาด พิกุลขับรถมาลำพัง มารอไหวที่นัดไว้ ไม่นานไหวก็มาหาเธอ "ขึ้นรถสิเดี๋ยวใครมาเห็นเข้าหรอก" ไหวที่จริงก็ไม่แก่มากนัก เขาอายุมากกว่าพิกุลไม่กี่ปี แต่ด้วยเป็นลูกชาวสวน ลูกน้ำคลองดำเนินฯ ใบหน้าและร่างกายดูแก่วัยกว่าเป็นจริง ไหวเหมือนคนอายุสักสี่สิบ เขาดูเป็นอย่างนั้นจริงๆ ดีที่เขารูปร่างผอม เขาจึงดูดีหน่อย "เราไปที่เดิมนะครับคุณพิกุล...คุณพิกุลจำทางได้นะครับ" ไหวหันมาบอกเธอก่อนที่จะนั่งเคียงพิกุลขับรถออกไปนอกเมือง เส้นทางพิกุลจำได้ ถนนราดยางดำไปเมืองราชบุรี พิกุลขับเข้าเส้นทางลัด เธอขับเคยทางแถวนี้ รถวิ่งเลยบ้านสิงห์ วิ่งผ่านเสี้ยวของอำเภอโพธาราม พิกุลขับออกถนนใหญ่ เธอเงียบไม่พูดกับไหวเลย รถวิ่งช้าลงและพิกุลบอกไหวว่า "ขอครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะคุณ...อย่าทำกับพิกุลอีก...พิกุลอยากอยู่กับ ครอบครัว...อยากมีความสุขกับสามีที่พิกุลรักเขา...พิกุลขอร้องนะ" ไหวมองเธอในขณะที่เธอขับรถ สายตาพิกุลมองออกไปที่ถนนดำ แสงไฟจากรถเธอสาดส่องเห็น สองข้างทางมืดสนิดจนดูน่ากลัว รถวิ่งช้าๆเหมือนรอคำตอบ "ได้ครับคุณพิกุล..ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย...แต่...คุณพิกุลต้องนอนค้าง กับผมทั้งคืนคืนนี้" พิกุลตกใจเมื่อไหวขอเธอแบบนั้น มันมากเกินไปแล้ว แล้วเธอจะบอกแม่ว่าอย่างไรกันถ้าเธอมานอนค้างข้างนอก "ไม่ได้คุณ...พิกุลต้องกลับบ้าน..แม่พิกุลรออยู่" ไหวหันมามองเธอ สายตาเขาเฉยชา "ไม่ครับ...ถ้าคุณพิกุลไม่ยอมผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน" พิกุลจ้องเขาแล้วนำรถจอดริมทาง "นี่คุณ..พิกุลมีแม่นะ..มีสามีแล้ว...แล้วจะให้พิกุลทำอย่างนั้นได้อย่างไร ...แค่นี้ก็ผิดมากแล้วนะคุณ" ไหวเฉยแล้วบอกเธอว่าเขายืนยันแบบนั้น ถ้าไม่เขาก้ไม่ พิกุลขอร้องเขา อ้อนวอนเขา "คุณพิกุลก็โทรฯไปบอกแม่สิว่านอนกับเพื่อนในเมือง" พิกุลจ้องเขา โกรธมากแต่ก็ต้องยอม พิกุลโทรฯหาแม่ แล้วบอกอย่างที่เขาพูด "ตกลงคืนนี้พิกุลต้องนอนค้างกับคุณ" ไหวยิ้มแล้วบอกให้เธอขับรถไป "เร็วเถอะ..ผมคิดถึงคุณพิกุลจะแย่อยู่แล้ว...คิดถึงคืนนั้นที่เรามีความสุข กัน..คุณพิกุลเก่งมานะครับ...เก่งจนทำให้ผมแทบลืมเมียผมไปเลย.." พิกุลไม่ตอบและขับรถไปที่โรงแรมนั้น รถเลี้ยวเข้าเทียบและเข้าซองม่านรูด ไหวเดินลงไปเปิดห้อง พิกุลรอจนเด็กคนรับแขกเดินออกไปเธอจึงลงมาจากรถ เธอรีบก้าวเดินเข้าห้องพัก แสงไฟสลัว กลิ่นหอมแปลกๆ พิกุลมองรอบๆห้อง ใช่ห้องนี้คือห้องคืนวันนั้น ห้องที่เธอกับผู้ชายสองคนเข้ามาเสพสุขกัน ใช่เธอไม่ต้องการ ใช่เธอไม่ได้เริ่ม แต่เธอก็คล้อยอารมณ์กับเขาทั้งสอง พิกุลเดินไปนั่งที่เตียงนอน เธอหันมามองไหว "อุ๊ย...บ้าจริงๆ...ทำไมรีบร้อนขนาดนี้..ดูสิ...น่าเกลียดคุณ" พิกุลตกใจเมื่อเห็นไหวถอดเสื้อผ้าต่อหน้าเธอ ไหวอยากอวดของเขา ไหวดูอยากให้พิกุลเห็นขนาดของตัวเขาอีกครั้ง พิกุลเบือนหน้าหนีเมื่อไหวถอดกางเกงในลง โอยย...จะบ้าหรืองัย..พิกุลคิดในใจแบบนั้น ..........................ไหวเดินเข้ามาหาพิกุลที่นั่งสั่นบนเตียง พิกุลสั่นมากๆเมื่อเห็นของไหวแบบนั้น ผู้ชายที่ไม่ใช่ผัวมาแก้ผ้าให้เธอดู เอาของเขามาให้เธอเห็นใกล้ๆ โอยย...นี่อะไรจะบ้าขนาดนี้ พิกุลหลบสายตาไหว หลบสิ่งนั้นของไหวที่อวดเธอ แต่...พิกุลเริ่มหวั่นไหว เริ่มสั่นสะท้านเมื่อไหวเข้ามาใกล้เธออีก เขาเอาของเขามาซุกที่ตัวเธอ "คุณพิกุล..ทำแบบคืนนั้นอีกสิครับ...ใช้ปากให้ผม...เอาปากดูดของผมเสียวๆแบบ คืนนั้น..โอยย...ผมจะทนคุณพิกุลไม่ไหวแล้วนะ..คุณพิกุลสวยเหลือเกิน...ผมชอบ ผู้หญิงหน้าสวยแบบนี้..รูปร่างก็สวย..นมก็สวย..สะโพกก็งาม..ผมชอบมากเลยกับ ตรงนั้นคุณพิกุล" พิกุลทำตาค้อยไหว เธออายที่ไหวพูดแบบนั้น "บ้า..พูดบ้าๆ.."พิกุลทำเสียงไม่พอใจแต่เธอก็ต้องหยุดแค่นั้นเมื่อไหวเอาของ เขามาซุกที่แขนเธอ เอามาถูไถไปมาจนเธอรู้สึก โอยย..บ้าจริงๆทำแบบนี้ พิกุลเงยมองไหวที่ยืนค้ำกายเธอ "พอเถอะ...จะทำก็รีบทำจะได้เสร็จๆ" พิกุลปะชดไหว แต่ไหวยิ้ม ไหวกดของเขาถูไปมาอีกครั้งกับแขนพิกุล ไหวก้มจูบเธอ หอมแก้มเธอ หอมเส้นผมสลวยของเธอเบาๆ "คุณพิกุลสวยเหลือเกิน...หอมไปทั้งตัวและเรือนร่าง..ดูสิ..อกสวยมากนะครับ ..ผมอยากเห็นจัง" พิกุลทำท่ากลัวและอายที่ไหวบอกเธอ พิกุลขยับตัวหนีแต่ไหวเข้าชิดแนบ ไหวเอามือจับของตัวเองมาถูไถไปมากับแขนพิกุล ไหวก้มกระซิบเบาๆที่ข้างหูเธอ "โอยย..คุณพิกุล..เอามือช่วยผมหน่อยสิครับ...จับของผม...ชักลำของผมเสียวๆ ..นะครับ...คุณพิกุล...โอยย..ผมเสียว" พิกุลเอามือหนีเมื่อไหวจับมือเธอ แต่เธอไม่กล้าฝืนมากกว่านี้ และเมื่อไหวจับมือเธอ เอามือเธอจับของเขา โอยย..พิกุลสั่นสะท้าน เธอจ้องมองของเขา มันสู้มือเธอ มันกระดกในมือเธอ หัวลำที่เธอเห็น ท่อนลำที่เธอจ้อง โอยย..มันพองใหญ่มากๆ มันกระดกแรงๆ มันสู้มือเธอ "คุณพิกุล..เร็วครับ..ชักลำให้ผม...อูยย...ซีดด.." พิกุลจ้องมองแล้วทำตามที่ไหวบอก เธอกำรูดของเขา ชักลำของเขาอย่างนั้น รูดเข้าออกในมือ กำแน่นๆ กำรูดๆ โอยย..พิกุลเสียวมือเหลือเกิน เธอจ้องดูใกล้ มองใกล้ชิดแบบนั้น เธอเห็นของเขาใกล้ๆ เธอมองของเขาได้ความรู้สึก มือกำรูด มือชักลำ เธอทำ เธอรูด โอยย....ไหวร้องครางเมื่อพิกุลรูดมือเร็วๆ เขาแอ่นเร่าๆให้พิกุล เขาโยกเอวเร่าๆกับมือเธอ โอยย..พิกุลจ้องดู สายตามองใกล้ มือเธอกำลังรูด เธอกำลังเสียวกับของเขา เสียงเขาคราง ตัวเขาแอ่นโยก โอยย..มันได้ความรู้สึก มันเกิดอารมณ์ร่วมเคลิ้มตาม พิกุลจ้องดู ก้มมองดูอย่างนั้น ยิ่งไหวร้องครวญ ไหวแอ่นโยก พิกุลเริ่มหวั่นไหว พิกุลเริ่มเคลิ้มอารมณฺ์มากเขึ้นอีก ปากสั่นเทา มือสั่นสู้ของเขา สายตาจ้องดู แววตาโลมเร้า พิกุลเงยมองไหว มองเขาที่กำลังเสียวซ่าน พิกุลรูดเร็วๆ รูดแรงๆ โอยย..เธอจะทนไม่ไหวเช่นกัน เธอมองใกล้เหลือเกิน เธอชักลำเร็วเหลือเกิน จ้องดู มองใกล้ โอยย...พิกุลเงยมองเขาอีกครั้ง มองสายตาเขาที่ก้มมองเธอทำแบบนี้ "โอยย..คุณพิกุล...ผมเสียวเหลือเกิน....อ่ายย..เสียวจริงๆ...คุณพิกุลเก่ง มากครับ...ทำผมเสียว....อ่ายย...ซีดด...โอยยย...ซีดด....คุณพิกุล...โอยย ...เอาปากดูดสิครับ...ดูดให้ผมที...โอยย...เสียวจะทนไม่ไหวแล้ว...สิครับ ...ดูดของผม..." พิกุลเงยมองไหว..มองอาการที่เขากำลังเป็น...เสียงเขาสั่น...ตัวเขาเกร็ง ..เอวเขาโยกส่าย...โอยย...เขาโยกเอวกับมือเธอ..พิกุลก้มมองอีก...มองหัวบาน อันนั้น...อ่ายย..เสียวเหลือเกินที่ทำแบบนี้...เสียวอารมณ์จริงๆ พิกุลค่อยๆก้มแล้วอ้าปากอมของเขา...ปากค่อยๆอ้าดูด..ดูด...พิกุลดูดจนเขา ร้องเสียงเสียวซ่าน พิกุลเริ่มเร่าร้อนกับสิ่งที่อยู่ในปากเธอ..เธอเริ่มดูดของเขาแรงๆ อมของเขาลึกๆ มือกำรูด ปากดูดเร่งๆ โอยยย "คุณพิกุล...โอยย.ผมเสียว..เสียวเหลือเกิน...โอยย...เร็วๆครับ...คุณพิกุล ...ดูดแรงๆ...อ่ายย...ดูดของผมแรงๆ...อืยย...ผมใกล้จะออกแล้ว...โอยย...ใกล้ แล้วครับ...เสียว...ผมเสียว...อ่ายย...คุณพิกุล...ผม...ผม...โอยย..ใกล้แล้ว นะครับ..ผมใกล้แล้ว....โอยย...น้ำจะออกแล้วคุณพิกุล..ดูดเลย..ดูดอีก....ดูด แรงๆ..โอีะ...คุณพิกุล...เร็ว..เร็วๆ...โอย...ผม..ผม...อ่ายย...คุณพิกุลผม น้ำออกแล้ว....ออกแล้ว...โอยย..โอยย....อืยยย..อะ..อะ......โอยยย.....ซีด ดด...." น้ำของเขาแตกในปากเธอ พิกุลดูดอมให้เขา พิกุลค่อยๆคายมันทิ้งลงพื้น เธอจ้องดูเขา มองเขาที่พึ่งสุขกับเธอ..

เพราะผมรักคุณ 2

...........................ผมถามพิกุลว่าไม่ให้ผมไปเที่ยวบ้านเธอบ้างหรือ ผมบอกอยากไปเที่ยวจริงๆ พิกุลยิ้มบอกไว้ก่อนเถอะแล้วจะพาผมไป พิกุลพาผมไปนั่งกินน้ำพักเหนื่อยที่ร้านใกล้ๆ เธอเล่าเรื่องของที่นี่ เล่าเรื่องราวมากมาย ผมถามเธอถึงบ้านของเธอถามถึงคนในบ้านเธอที่ผมอยากรู้ "ทำไมอยากรู้จักหรือค๊ะ คุณปิง" ผมยิ้มแล้วถามเธออีก จนพิกุลยอมเล่าให้ฟัง ผมรู้ว่าเธอมีพี่น้อง มีแม่แต่ไม่มีพ่อ พ่อเธอจากเธอไปตอนเธอเด็กๆ ผมรับฟังอย่างสนใจจนผมเหมือนเป็นคนใกล้ชิดเธอพิเศษ "พิกุลมีแฟนหรือยังครับ...มีใครพิเศษหรือเปล่า" พิกุลยิ้มหวานๆอายๆ เธอบอกยังรอคนพิเศษอยู่แต่ยังไม่มาสักที ผมยิ้มและได้แรงกะหยิ่ม "พิกลุผมสมัครนะครับ...ผมอยากเป็นคนพิเศษของพิกุล" พิกุลอายหน้าแดงมากๆ เธอก้มหน้าและบอกผมกลับเถอะ นี่เย็นแล้ว ใช่นี่จะห้าโมงเย็นแล้ว พิกุลให้ผมซ้อนท้ายแทนและพาผมไปส่งที่บ้านแปะ ผมสนุกกับที่นี่ สนุกและชอบดำเนินสะดวกแล้วจริงๆ วันรุ่งขึ้นหลังจากร้านเลิก ผมไปเดินดูสถานที่ที่แปะบอกว่าจะให้ผมมาเปิดร้าน ที่ดินกว้างขวาง ถนนราดไปสู่ร้านดีทีเดียว ที่จอดรถก็มาก ร้านรวงขายของก็พอมี ผมเดินดูและก็โทรฯไปหาพ่อ ผมบอกว่าที่ที่จะเปิดร้านสวยมาก เล่าให้พ่อฟังถึงแปะสอนผม บอกถึงการวางงานในอนาคต พ่อผมดีใจที่ผมชอบ บอกพรุ่งนี้จะพาแม่กับพี่สาวผมมาเที่ยว ผมเดินดูรอบๆอีกหลายเที่ยว เดินถามคนนั้นคนนี้ ถามชีวิตความเป็นอยู่ เพื่อนพิกุลคนหนึ่งที่รู้จักผมเดินเข้ามาทัก บอกผมให้ไปเที่ยวฝั่งตลาดบก ไปดูท่ารถท่าเรือ ไปดูร้านตลาดพลาซ่า ต้องข้ามสะพานข้ามคลองใหญ่ "ขอโทษนะครับ..ผมจำชื่อคุณไม่ได้จริงๆ...ชื่อ.." เธอยิ้มให้ผม เธอขี่รถมอร์เตอร์ไซด์มาเอง มาทำงานที่ร้านแปะ "ชื่อตาลคะ...ตาลเรียกง่ายๆ" ผมยืนคุยกับเธอจนเธออาสาพาผมไปเที่ยวฝั่งพลาซ่า เธอให้ผมซ้อนท้าย รถวิ่งผ่านแยกเข้าตลาดน้ำ วิ่งเลยมาทางถนนใหญ่ ข้ามสะพานสูง สะพานข้ามคลองที่เธอบอก เสียงเรือที่อยู่ด้านล่างดังขึ้นมา เสียงสายน้ำกระเซ็นก้อง ผมเห็นท่าเรือตรงนั้น ท่ารถตรงโน้น ตึกสูงใหญ่ขึ้นเป็นแนวกับถนนทั้งสองด้าน คนมากมาย ร้านค้ามากล้น รถวิ่งกันไปมาน่าเวียนหัวจริงๆเพราะต่างคนต่างขี่ต่างคนต่างขับไร้กฏระเบียบ ใครจะจอดก็จอด ใครจะเข้าก็เข้า ไม่มีกฏเกณท์ ผมเดินเที่ยวชมโดยมีตาลคอยเล่าบอก ตาลเป็นหญิงสาวน่ารักดี คุยเก่งและกันเอง ผมชวนตาลกินขนมเป็นร้านขายหวานเย็น เราสองคนนั่งกินหวานเย็นกันคนละก้วย ผมกินเฉาก๊วยเย็นๆใส่น้ำหวาน ตาลกินรวมมิตรกะทิสด ผมนั่งมองร้านค้า มองผู้คน "ที่นี่คนจะมากเช้าเย็น ตอนสายๆตอนกลางวันคนจะน้อย ท่าเรือก็เป็นแบบนี้ ท่ารถก็เป็นอย่างที่คุณเห็น มีเวลาของมันเอง" ผมเข้าใจที่ตาลพูดบอก ตาลไปส่งผมที่บ้านแปะ และพิกุลก็มาเห็นพอดี พิกุลดูโกรธผม โกรธตาล เธอไม่พูดแล้วขี่รถเธอออกไป ผมรู้ว่าเธอคิดอะไรแต่ไว้พรุ่งนี้ผมจะอธิบายเอง ............................พ่อกับแม่และพี่สาวผมมาถึงแล้วแต่เช้า ผมกอดแม่ กอดพี่สาวผม ผมเล่าเรื่องต่างๆ พูดบอกหลายสิ่งจนแม่ตื่นเต้น พ่อกับแม่เข้าไปคุยกับแปะปล่อยให้ผมพาพี่สาวผมไปเดินดูร้าน พี่เจนดูชอบเช่นกัน พี่เจนอายุมากกว่าผมเพียงสองปี เราสองคนอยู่ในวัยใกล้กันจึงสนิดกันมากๆถึงแม้พี่เจนจะแต่งงานแล้วแต่พี่เจน ก็ยังให้เวลากับผมเสมอ พิกุลเดินเข้ามาพอดีผมจึงแนะนำเธอกับพี่สาวผม พิกุลยิ้มและนอบน้อมกับพี่เจน เธอดูพยายามปรับตัวมากๆจนพี่เจนมองผมแปลกๆ "ใครหรือ...คนพิเศษหรืองัยจ๊ะ" พี่เจนเข้าใจเร็ว มองอะไรออกมากจริงๆ ผมยิ้มแล้วก็พาพี่สาวเดินเที่ยว วันนี้ผมต้องกลับกรุงเทพฯพร้อมกับครอบครัว ผมเข้าไปบอกพิกุล "ก็กลับไปสิ..พิกุลไม่เห็นเกี่ยวนี่...ไปบอกตาลเถอะ..." อ๊ะ..พิกุลทำงอนผม ผู้หญิงงอนนี้น่ารักจริงๆ น่าหยิกน่าหอม น่าตีสักทีสองที ผมแอบจับมือพิกุล "ผมจะโทรฯมาคุยนะพิกุล..โทรฯทุกคืนเลยได้เปล่า" พิกุลทำหน้างอนๆ ไม่มองผม แต่มือยอมให้ผมจับ "ไม่รู้..จะโทรฯก็โทรฯสิ..ไม่รู้จะรับสายหรือเปล่าด้วยหรอก" แหมเธองอนได้ใจเลย ผมบีบมือเธอเบาๆ ก่อนบอกลา พี่ปานขับรถพร้อมครอบครัวเรากลับกรุงเทพฯ ผมนั่งคุยนั่งเล่าเรื่องที่นี่ให้พ่อกับแม่ฟัง "แม่จ๋า..แม่รู้เปล่าว่าปิงมีอะไรพิเศษด้วย...มีสาวด้วยนะแม่" ผมงี้สะดุ้งเลยที่พี่เจนบอกแม่ผม พ่อผมหัวเราะไม่ว่าอะไร แต่แม่สิบอกว่าค่อยๆเป็นไปอย่ารีบร้อนเรื้องผู้หญิง ผมกอดแม่และนั่งเคียงข้างบนรถ ...........................หลังจากนั้นหนึ่งเดือนพ่อก็ตกลงซื้อที่ดินสร้าง ร้าน ซื้อบ้านหลังที่แปะขายให้ ครอบครัวยังไม่ได้มาอยู่ที่นี่ รอสร้างร้านให้เสร็จก่อน ผมเพียงคนเดียวแล้วก็พ่อมาบ้างในบางครั้ง มาดูแลการสร้างร้าน ผมอยู่ที่บ้านหลังใหม่ อยู่คนเดียวและก็ดูแลการสร้างร้านด้วย ผมไปช่วยแปะทุกวัน ดูแปะค้าขาย ดูเรียนรู้จากแปะมากมาย และที่สำคัญ ผมเรียนรู้ความรักกับพิกุลด้วย เราสองคนเริ่มรักกันมากขึ้น เราเป็นแฟนกันออกหน้า แปะก็รู้ พ่อผมก็รู้ พิกุลดูแลผม หวงผม จนเพื่อนๆกลัวกันไปหมด ผมยอมรักว่ารักพิกุลมาก รักเธอมากจริงๆ ผมมีความสุขกับที่นีี่ รักดำเนินสะดวกเหลือเกิน ผมกับพิกุลไปเที่ยวกันทุกเย็นหลังเลิกงานจนผมได้มาเที่ยวบ้านพิกุล บ้านสวยกลางสวนฝรั่ง บ้านพิกุลปลูกฝรั่งมากมายแม่เธอ พี่เธอช่วยกัน ผมได้รู้จักต้นฝรั่งมากขึ้น ได้ลิ้มลองรสชาดฝรั่งไร้เมล็ด เห็นฝรั่งลูกสวยๆที่ต้องห่อด้วยถุงพลาสติดกันแมลง ฝรั่งลูกโตเพียงสองสามลูกก็หนักกว่ากิโลแล้ว ผมมาช่วยที่สวนพิกุลทุกวัน สนิดกับแม่เธอ พี่สาวเธอ ทุกคนในบ้านพิกุลรักผมเช่นกัน ผมได้เห็นการเก็บผลฝรั่ง ได้เห็นการนำฝรั่งไปส่งขาย เงินสดที่ได้รับ เงินก้อนโตยามที่เก็บผลผลิต นี่แหละชีวิตชาวสวน วิถีความเป็นอยู่อย่างพอเพียง ..........................สามเดือนต่อมาร้านผมก็เสร็จ สินค้าเริ่มเข้าร้าน พนักงานที่ผมรับไว้เริ่มพอเพียง ครอบครัวผมย้ายเข้ามา พ่อกับแม่ พี่สาวผม แต่พี่เขยผมยังไม่สามารถย้ายตามมาได้ พี่เขยเป็นทหารต้องรอคำสั่งที่ขอไปเสียก่อน พี่เจนเลยต้องมาอยู่เพียงลำพัง อาทิตย์หนึ่งสามีจึงมาหาได้ แต่พี่เจนก็มีครอบครัวของเราจึงไม่เหงาแบบนั้น ผมเริ่มกิจการร้านค้า เริ่มค้าขายเข้ารูปเข้ารอย ครอบครัวเราย้ายมาหมดขายบ้านและธุรกิจทุกอย่างที่นั่น พ่อกับแม่ดูมีความสุขกับที่นี่ถึงแม้จะดูเหงาไปบ้างแต่ก็แลกมาด้วยความเป็น ธรรมชาติและความเป็นอยู่อย่างพอเพียง ผมถามบอกพิกุลว่าผมจะไปบอกแปะขอพิกุลมาช่วยที่ร้านผม พิกุลเข้าใจและบอกผมว่าแล้วแต่ผมแล้วกัน แปะบอกเอาเลย แปะเข้าใจและยินดี "ปิง..นายเป็นคนดีนะ...รู้จักพูดรู้จักคุย...บอกผู้ใหญ่เสมอว่าจะทำอะไร ...ดีแล้วแปะชอบ" ผมกราบแปะและกอดแปะก่อนจะพาพิกุลมาช่วยที่ร้าน พ่อผมรู้แต่แม่ผมไม่ค่อยชอบนัก ไม่ได้รังเกียจพิกุลแต่แม่ยังไม่อยากให้ผมรีบกับการมีครอบครัว พิกุลอยู่ใกล้ผมทุกวัน รักกันมากขึ้น รู้จักตัวรู้จักหัวใจมากมาย รู้ใจเธอ รู้ใจผม แล้วผมก็ขอแม่ว่าผมจะแต่งงานกับพิกุล "แล้วแต่ปิง...แม่ไม่ว่า...แต่ปิงเลือกแล้วต้องยอมรับ...ต้องเข้าใจชีวิต ครอบครัว...ไม่ใช่ตัวคนเดียวเหมือนเมื่อก่อน..มีคนอีกคนที่เราต้องดูแล" ผมกอดแม่แล้วไปบอกพ่อผม หลังจากร้านเราเปิดมากว่าหกเดือน ร้านเราดีมาก นักท่องเที่ยวมากมายที่เข้าร้านเรา ดำเนินสะดวกไม่มีใครไม่รู้จักร้าน"ชลมาศ" ร้านที่ชื่อตามท้องถิ่น ตามสายน้ำที่มีมากมาย คลองนั้นคลองนี้ ชลมาศคือชื่อที่ควร พี่เจนก็สนุก พี่เจนรักมากกับที่ร้าน พี่เขยผมก็มาอาทิตย์ละครั้ง พี่เขยบอกว่านายยังไม่มีตำแหน่งให้ต้องรอก่อนว่าจะย้ายมาราชบุรี ถ้าย้ายมาก็ไปทำงานสะดวกเพราะอยู่ห่างกันแค่ยี่สิบกว่ากิโลจากดำเนินฯไป ราชบุรี ............................ผมกับพิกุลแต่งงานกันตามประเพณีไทย เรียบง่ายแบบวัฒนะธรรมอันดี พิกุลยังดูแลหน้าร้าน การเงินเป็นหน้าที่ของพี่เจน ผมดูแลสินค้า พ่อกับแม่ผมให้ท่านคอยให้กำลังใจเท่านั้น อยากให้พ่อกับแม่พักผ่อนมากว่า ท่านเหนื่อยมามากแล้ว ร้านเราดีมาก ขายของดี เราอยู่ได้ แต่มีบางอย่างที่ผมไม่อยากเชื่อเลย...บางอย่างที่ผมเห็นมันกับตรงข้าม ...บางอย่างที่ผมคิดมันกับเป็นอีกแบบ...แต่ผมก็ชอบนะ...ชอบที่พิกุลเป็นแบบ นี้....พิกุลที่ดูใสซื่อ..พิกุลที่ดูชาวบ้านแบบไทยๆ...ชีวิตชาวสวน..ชีวิตคน ขายของตามร้านค้า..พิกุลผ่านมาแบบนั้น...แต่พิกุลมีบางอย่างที่ผมตะลึง ...พิกุลทำให้ผมหลงไหล..พิกุลทำให้ผมร้อนรนดั่งไฟลามกาย...เซ็กซ์...พิกุลมี เซ็กซ์ชั้นยอด...พิกุลมีท่วงท่าที่ให้อารมณ์อ่อนไหว...ความต้องการของพิกุล นั้นมากมาย...ความสุขที่พิกุลชอบนั้นมากนัก...การปลุกเร้า...การออเซาะขอ ความรัก...ขอความสุขจากผม..พิกุลเริ่มต้นเสมอ "ปิง..คืนนี้พิกุลต้องการมากๆเลยคะ...ทำให้พิกุลร้อนแรงเลยนะค๊ะที่รัก ...พิกุลอยากเหลือเกินที่รักจ๋า...เร็วๆสิค๊ะ....โอยยย...พิกุลจะทนไม่ไหว แล้ว....ต้องการเหลือเกิน...โอยย........จะทนไม่ไหวแล้ว...ที่รักจ๋า....ที่ รักของพิกุล.." ทุกคืนพิกุลจะพร่ามหาความสุขกับผม จะออดอ้อนความรักให้ผมทำกับเธอ สองครั้ง..สามครั้งก็เคย...ต่อคืนหนึ่ง...มากมั๊ย...อีกไหม..ผมชอบนะแบบนี้ "ปิงจ๋า....โอยย..เร็วสิค๊ะ...ทำพิกุลที...โอยย...ซีดด...ออรัลนะค๊ะ...อืม มม...โอยย..เสียว....ดีจังเลบตรงนั้น...โอ๊ะ...ซีดด...ดูดอีกคะ....โอวว ...เลียอีกคะตรงนั้น...โอยย...เสียว....ซีดด....พิกุลใจจะขาดอยู่แล้ว...โอย ย...ของพิกุลสวยใช่มั๊ยปิง....โอยย...งามมากเลยนะค๊ะปิง...โอยย...ปิงจ๋า ...เลียสิ...โอยย...ดูดสิค๊ะ....เสียวเหลือเกิน...เสียวเหลือเกินที่รักจ๋า ....บีบนมพิกุลสิค๊ะ...บีบนมพิกุล...โอวว..เสียวจังเลยที่รักจ๋า....โอยยย ...อู...ดูดแรงอีกคะที่รัก...โอยยพิกลุเสียว...ซีดด...ตรงนั้นแหละพิกุล เสียว ..โอยย..อีกคะ..อีก....อ่ายย..ดี...ดีคะที่รัก...โอยยย..พิกุลชอบมากเลยคะ ...ดี...เสียวเหลือเกิน...." พิกุลร้อนแรงอย่างนี้..ผมไม่เคยเบื่อ..ผมไม่เคย น้อยลงกับเซ็กซ์ของเธอ ผมชอบมองเรือนร่างเธอ ชอบสัมผัสกายเธอ นมสวยของเธอ เต้างามใหญ่อวบอิ่ม ผมขอบสะโพกงามพิกุล..เนินสวาทที่มากไปด้วยเนินเนื้อ..มันอวบใหญ่..มันอวบอูม ...กลีบร่องงามสวย...โอย...ผมหลงไหลเธอจริงๆ ............................อย่างวันนี้วันที่ผมหลงไหลพิกุลมากขึ้นไปอีก พิกุลดูแปลกจิต พิกุลดูซ่อนอารมณ์ลึก อารมณ์รัญจวนที่แสนวิเศษ บ่ายแล้วครับหลังจากร้านพึ่งปิดไปไม่นาน พี่เจนบอกผมว่าจะไปตลาดซื้อของใช้ พ่อกับแม่วันนี้อยู่ที่บ้าน ที่ร้านมีผมกับพิกุลเท่านั้น ผมนั่งตรวจสต๊อคสินค้า นั่งดูรายการขายของวันนี้ อ่านที่พี่เจนเขียน มองภาพที่พี่เจนถ่ายเอาไว้เกี่ยวกับสินค้าที่จะเอาไปลงในหนังสือท่องเที่ยว ผมสะดุ้งกายเมื่อพิกุลเดินอ้อมมาด้านหลัง เธอยังอยู่ในชุดฟอร์มของที่ร้าน ชุดไหมสีเหลืองอร่ามทอง ผ้าปักลายดูสวยยิ่งนัก ทุกอย่างเราต้องเน๊น เราต้องทำเพื่อให้ลูกค้าพอใจแม้แต่ชุดฟอร์มของพวกเรา ฝรั่งชอบแบบนี้ ชอบความเป็นไทย กลิ่นอายวัฒนะธรรม กลิ่นอายประเพณีท้องถิ่น ฝรั่งชอบเหลือเกิน พิกุลเข้ามาสวมกอดผมด้านหลัง เธอกุมกายผมแล้วลูบไล้ มือเธอสัมผัสละเมียดกาย "เหนื่อยมั๊ยค๊ะปิงวันนี้...อืมม..ที่รักของพิกุลเหนื่อยหรือเปล่า" ผมหันไปยิ้มให้เธอ ผมหอมแก้มเธอเบาๆ เสียงกระซิบหวานจิตของเธอทำเอาผมสดชื่นไม่น้อย มือที่กางสมุดต้องจัดเก็บไว้ ผมหันไปหาเธอแล้วต้องหยุดทุกอย่างเพราะเธอก้มจูบผม มือเธอลูบไล้สัมผัสลึกล้ำบาดอารมณ์รัญจวน อืมม...เสียงเธอครางเบาเมื่อปลายลิ้นเธอซุกเข้าข้างใน ปากเธอจูบแนบเสียวซ่าน มือเธอไล้สะกดอารมณ์ผม "พิกุล...ผมรักคุณเหลือเกินรู้มั๊ย" เธอไม่ตอบแต่กลับจูบผมดูดดื่ม ผมเหลียวมองรอบๆเพราะกลัวใครมาเห็น "ไม่มีใครอยู่หรอกคะปิง...อืมม..พิกุลมีอารณ์จังเลยวันนี้...เรามาสุขกันนะ ค๊ะ..สุขตรงนี้เลยนะปิง...พิกุลรอคืนนี้ไม่ไหวหรอก...โอยย..ซีดด...ต้องการ ปิง แล้วนะ...โอวว...เสียวจัง...พิกุลแฉะไปหมดแล้วข้างล่าง...ลองจับดูสิที่ รัก.." ผมสัมผัสด้านล่างเธออย่างที่เธอบอก มันอบอุ่น มันร้อนรนกับมือที่สัมผัส ปลายนิ้วผมกดล้ำ มือผมกดคลึง โอวว...มันได้อารมณ์จริงๆกับการลูบไล้ของเธอ มันนูนใหญ่ มันหยาดเยิ้มอย่างที่ใจต้องการ ผมลูบคลึงแล้วกดสอดนิ้วเข้าช้าๆ โอวว...เสียวมากเลยวันนี้ ............................พิกุลบอกผมถอดเสื้อผ้าออก ผมสั่นเหลือเกินที่ต้องเปลือยตรงนี้ ผมรัญจวนเหลือเกินที่จะมีเซ็กซ์กับเธอ โอวว..พิกุลดึงกางเกงในผมหลุดออกก่อนที่เธอจะก้มลงสัมผัสมันด้วยปาก ปากอุ่นๆ ลิ้นละมุนอารมณ์ พิกุลดูดเบาๆ อมลึกอย่างมีเชิงสวาท ผมครางเสียว ผมสั่นอารมณ์ โอยยย..ใจจะขาดกับเธอ พิกุลก้มใช้ปากกับของผมในขณะที่ผมยังคงนั่งที่เดิม ผมเอนตัวพิงเบาะนั่ง นั่งพิงอย่างสั่นอารมณ์สุข ผมมองเธอ มองท่วงท่าที่เธอทำกับผม ปากบางๆของเธอกำลังอมดูดของผม ลิ้นของเธอกำลังโลมเลีย มือเธอจับ มือเธอคลึง เธอรูด เธอบีบกระชับ โอวว..เสียวเหลือเกิน พิกุลเงยมองผม มือเธอยังกำของผมแน่น "สุขมั๊ยจ๊ะปิง..ชอบแบบนี้หรือเปล่าจ๊ะ" เธอพูดแล้วก็ทำอีก ผมเสียวเหลือเกิน ผมรัญจวน โอววว...พิกุลเธอมองผม เธอยืนเขยิบร่างออกไปช้าๆ โอววว..พิกุลเปลือยตัวเธอ มือเธอค่อยๆปลด มือเธอค่อยๆดึง ชุดไหมเธอถูกรูดกอง บราเธอกำลังถูกเธอดึงกว้างออกไปจากร่าง โอวว..ผมจ้องตัวเธอ มองเนินนมเธอออย่างชื่นชอบ ผมเสียวกับเรือนร่างพิกุล ผมแทบคลั่งเมื่อพิกุลก้มดึงบิกีนีลงช้าๆ โอวว...บิกีนีถูกเธอโยนไปด้านนั้น อ่ายย....ผมชอบ..ผมหลงไหลเนินสวาทเธอเหลือเกิน...เนินโหนกนูนพร้อมปอยไหม เส้นสวย...เนินสวาทที่พร้อมไปเสียทุกอย่าง..ทั้งขาว..ทั้งเนียน..ทั้งโหนก นูน...ผมก้มสายตามองของเธอ มองใกล้....โอยย..พิกุล..เธอเดินเข้ามาหาผม...เดินเข้ามาแนบ..."ออรัลพิกุล นะค๊ะปิง...พิกุลต้องการคุณเหลือเกินรู้มั๊ย....อ่ายย....ปิงจ๋า.."เสียงเธอ ร้องขอผม...แววตาเธอระริก..ร่างเธอสั่นกับอารมณ์ ผมยืนกอดเธอ จูบเธอ สัมผัสเธอด้วยมืออ่อนโยน ค่อยๆลูบไล้ ลูบคลึง โอวว....ผมบอกเธอให้นั่งแทนผม บอกเธอให้นั่งรอการสัมผัส ผมค่อยๆนั่งลงตรงหน้าเธอ จ้องมองเนินเธออย่างถนอม ผมลูบไล้ เคล้าคลึง ผมก้มจูบเนินเธอ ค่อยๆจูบแนบ ปลายลิ้นสัมผัส ปลายลิ้นแทรกเข้าช้าๆ เสียงเธอร้องสั่นเสียว เสียงเธอครางเร้าใจ มือเธอกดหัวผม มือเธอกดหัวผมแนบ เธอกางเรียวขามากขึ้น เรียวขาเธอพาดวางกับอารณ์แขนเก้าอี้ ผมก้มมอง ผมก้มโลมเลีียเธอ ค่อยๆดูด ค่อยอม โอยย..เธอร้องเสียวซ่าน..เรียวขาเธอยกโยกเย้า..เธอแอ่นเนินสวาทให้ผม...เธอ บอกผมว่าเธอต้องการแล้ว...อ่ายยย...มือเธอกดหัวผม..กดแนบแน่น..."ที่รักจ๋า ...โอยยย...พิกุลใจจะขาดแล้ว...โอยยย...ช่วยพิกุลด้วย...โอยย...ทำพิกุลที ...ทำอะไรก็ได้ให้พิกุลสุขมากกว่านี้....โอยย...ที่รักจ๋า...พิกุลทนไม่ไหว แล้ว....โอยย.." ............................ผมขึ้นยืนแล้วค่อยๆประคองความสุข ผมค่อยๆกดสอดเข้าช้าๆ มือท้าวกับอาร์มแขนที่เก้าอี้ ผมกดลง กดแนบ โอยย...ซีดด..เสียงพิกุลคราง...เสียงเธอสั่นรัญจวนสุข..พิกุลกอดเอวผม..เธอ กอดแน่นเหลือเกิน..."ที่รักจ๋า...ที่รัก...พิกุลทนไม่ไหวแล้ว...เร็วเถอะคะ ..เร็วๆ...โอยยย...ซีดด..."ผมทำกับเธอ ผมโยกกายกับเธออย่างช้าๆ..ค่อยๆกด...ค่อยๆดันเข้า...เธอร้อง..เธอกอดผม..ปาก ขอผมทำกับเธอ...ปากร้องเรียกหาความสุข...มือเธอกอดแน่น..เอวเธอยกส่ายรับ ...ผมโยกแรงๆ..กดเร็วๆ...แรงขึ้น..เร็วขึ้น...โอยย..." ทีรักจ๋า...โอยยย...พิกุลทนไม่ไหวแล้วนะ...พิกุลจะขาดใจแล้ว...โอยย..เร็วๆ ...ทำเร็วๆๆ....โอยย...เสียวเหลือเกิน....สุขเหลือเกิน....โอยย..ที่รักจ๋า ...ที่รักจ๋า......ซีดด....." ผมรับเชิงสวาทจากเธอบ้างหลังจากที่เธอสุข พิกุลขึ้นนั่งทับตัวผม เธอกดกายลงแล้วโยกเย้า กดแรง โยกแรง โอยย..ผมร้องครางเื่มื่อเธอกดลง กดลึก โอยย...เสียวมากจริงๆ ผมร้อง ผมสั่น โอยย...พิกุลเร่ง พิกุลกด..กด..กด....โอยยย...ผมกอดเธอ...ผมจูบเธอก่อนที่จะหรั่งความสุขออกมา มากมาย...เราสองคนกอดกันแน่น..จูบกันรัญจวนจนแทบไม่ห่างจากกัน แน่นอนคืนนี้เราสองคนต่อกันอีก...ต่อความสุขซึ่งกันและกัน...เธอเริ่มก่อน ..ผมสนองให้เธอ สุขเหลือเกิน..สุขมากมายจริงๆ .............................คืนนี้พิกุลบอกกับผมว่าเธออยากพักผ่อนบ้าง อยากไปเที่ยวกรุงเทพฯกับผมจริงๆ เธอบอกอยากเห็นกรุงเทพฯยามค่ำคืน อยากเห็นสถานที่เที่ยวอันลือชื่อ อยากรู้จักสยามฯ อยากเห็นประตูน้ำคอมเพล็คซ์ อยากไปเดินดูที่พารากอน อยากมองเซ็นทรัลเวิล์ด ผมตกลงจะพาเธอไป ผมบอกพี่เจน บอกขอไปเที่ยวกับพิกุลที่กรุงเทพฯ พี่เจนเข้าใจ พี่เจนบอกผมให้พาพิกุลไปเที่ยวเถอะเธอดูแลร้านได้ไม่ต้องห่วง ผมพาเธอไปแต่เช้า พาเธอไปในที่ที่เธออยากไป พาเธอซื้อเสื้อผ้าสวย ผมเลือกเบรนด์ดีๆให้กับเธอ เธอเลือกเสื้อหลายตัว เธอชอบมากๆ ชุดนั้นก็สวย ชุดนี้ก็ชอบ ผมยิ้มกับความสุขที่ผมและเธอต่างมีด้วยกันวันนี้ ผมหาของว่างให้เธอทาน พาเธอมาร้านปองแปงขนมปังอร่อย พาเธอมาลองโยเกิร์ตผลไม้ที่ร้านเร็ดแมงโก ผมบอกเธอว่าร้านแบบนี้มาทำที่ดำเนินฯคงไม่ได้ ผมอยากทำแต่ก็รู้ว่ากำลังซื้อมันน้อยเหลือเกิน เธอก็ชอบรสชาดโยเกิร์ต ชอบความหอมของกลิ่นและผลไม้สดที่โรยหน้า พิกุลหลงไหลกับเมืองหลวง พิกุลชื่นชมกับความล้ำสมัยของเมืองแห่งนี้ "ถ้าว่างพิกุลอยากมาเที่ยวอีกคะปิง...พาพิกุลมาอีกนะค๊ะ" ผมรับปากเธอก่อนจะกลับดำเนินสะดวก ............................วันนี้พ่อกับแม่ไปไหว้พระกันที่ราชบุรี พี่ปานที่มาอยู่กับพวกเราด้วยเป็นคนขับพาพ่อกับแม่ผมไป พิกุลเข้ามาหาผมในตอนสายๆ "ปิงค๊ะ..พิกุลอยากจะขอเงินปิงซื้อรถกระบะให้กับแม่พิกุล..เอาไว้ให้แม่ขน ฝรั่งไปขาย...ปิงจะว่าอะไรหรือเปล่าค๊ะ." ผมมองเธอ มองแววตาที่เธอกำลังพูดกับผม ผมบอกว่าเรื่องเงินไม่มีปัญหา แต่มันจะดูไม่ดีถ้าผมเอาเงินกองกลางมาให้พิกุล ผมพูดได้เท่านั้นพิกุลก็โกรธผม เธอไม่พูดกับผมจนเย็น แล้วผมหาเธอไม่เจอ ผมมารู้ว่าพิกุลหนีกลับบ้าน เธอโกรธผมมากที่ไม่ช่วยเธอ พี่เจนรู้เรื่องนี้เพราะผมเล่าบอก พ่อผมก็รู้ในตอนเย็น ผมไม่เห็นด้วยที่เธอทำกับผมแบบนี้ ไม่ชอบที่เธอหนีกลับไปบ้าน เราสองคนเป็นผัวเมียกัน พิกุลไม่ควรทำแบบนี้ แต่ผมรักเธอมาก ผมโทรฯหาเธอ บอกเธอ ขอร้องเธอให้กลับ พิกุลไม่ยอม เธอโกรธผมไม่หาย พี่เจนเข้ามาหาผมในตอนเย็นวันนี้หลังจากพิกุลหนีไปสามวัน "ก็เอาเงินซื้อให้พิกุลเถอะ...พิกุลก็เมียเราไม่ใช่หรือปิง" ผมมองพี่เจนอย่างขอบคุณในน้ำใจ เงินตรงนี้คือเงินกองกลาง ไม่ใช่ใครจะเอาได้อย่างนั้น แต่พี่เจนไม่ว่าเลย ผมโืทรฯไปหาพิกุล บอกเธอว่าจะซื้อรถให้ พิกุลดีใจแล้วกลับมาหาผม ผมรับปากแล้ววันพุธจะไปออกรถให้ ผมพาเธอไปดูรถที่ศูนย์ รถวีโกที่เธออยากได้ เธอเลือกสีดำ สีที่เธอชอบ ผมจ่ายเงินไปกว่าเจ็ดแสนแลกกับรถคันนี้ พ่อมองเรามองด้วยสายตาเยือกเย็น และเมื่อพรมลิขิตขีดเส้น....เรื่องบางเรื่องก็เกิดกับครอบครัวนี้อย่างไม่ น่าจะเป็น. **********วิถีชีวิตดูเหมือนเดินไปแบบเรียบง่าย การค้าดูเหมือนกำลังลงตัวและดียิ่งขึ้น ปิงอยากมีลูกกับพิกุลแต่พิกุลยังไม่อยากมี อายุเธอพึ่งยี่สิบเอ็ด ห่างจากปิงที่ยี่สิบเจ็ดแล้ว พี่เจนก็ยังไม่พร้อมที่จะมีลูก สามีที่เป็นทหารก็ยังไม่ได้ย้ายมา เสาร์และอาทิตย์ถึงเจอกันแบบนั้น สามีจะมาอยู่ด้วยกับพี่เจน พิกุลอยากไปเที่ยวกรุงเทพฯบ่อยๆ เธอติดใจเมืองศิวิไลแห่งนี้ ปิงนั้นห่วงงาน ห่วงร้านมากกว่าที่จะทิ้งไปหาความสนุกแบบนั้น บ่อยครั้งที่พิกุลขอให้ปิงพาไปเที่ยว บ่อยครั้งที่เธอผิดหวัง พิกุลอยากทำงานแล้วมีเวลาพักบ้าง อยากไปเที่ยวกับปิงแบบผัวเมีย แต่ร้านที่เธอทำนั้นหยุดไม่ได้ นักท่องเที่ยวมาเที่ยวทุกวัน พนักงานนั้นได้หยุด แต่เจ้าของร้านจะหยุดแบบนั้นไม่ได้ พิกุลดื้อ พิกุลเอาแต่ใจ เธอประชดปิง เธอไม่พูดด้วย เธอออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆบ่อยขึ้นจนปิงต้องเตือน "พิกุล...ออกไปบ่อยๆไม่ดีเลย...อยู่บ้านบ้างเถอะนะครับ" ปิงบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มหู พิกุลไม่สนใจ เธอทำเฉยต่อคำเตือนของสามี พิกุลออกไปเที่ยว ไปดื่มเหล่าอย่างที่ไม่เคยทำ เธอประชด เธอประชันอารมณ์กับปิง พี่เจนรับรู้แต่ไม่อยากยุ่งเรื่องของน้องชาย พ่อกับแม่ก็เช่นกัน ปล่อยให้ปิงแก้ปัญหาเอง และเมื่อพิกุลออกไปแบบนั้น ใครก็รู้จักว่าเธอว่าเธอคือเมียเจ้าของร้าน"ชลมาศ" พิกุลนั่งดื่มเหล้ากับเพื่อนๆ นั่งร้องเพลงคาราโอเกะตามร้านอาหาร พิกุลดื่มเหล้าเก่งขึ้น ดื่มบ่อยจนดูไม่ดี "อ้าวคุณพิกุล...มาเที่ยวหรือครับ" เสียงของชายคนหนึ่งที่รู้จักเธอ เขานั่งอีกโต๊ะตรงนั้น เขามากับเพื่อนที่รู้จักพิกุลเช่นกัน "คุณพิกุลนี่เซ็กซี่จังวะ...น่าเอาฉิบเลย" เสียงหัวเราะเบาๆจากชายคนที่เข้าไปทักพิกุล เอามั๊ยวะลองดู เดี๋ยวเมาเอาคุณพิกุลไปล่อสักที กูรู้มาว่าเธอเมาทุกคืน พิกุลร้องเพลงสนุก ดื่มสนุกจนเมาพอดู ร้านใกล้ปิดแล้ว "โต้ง...คุณพิกุลเมามากแล้ววะดูสิ" โต้งคนขับรถพาฝรั่งเที่ยวแถวตลาดน้ำที่รู้จักพิกุล กับไหวเพื่อนสนิดอาชีพเดียวกันต่างมองพิกุลที่โต๊ะนั้น สองคนรอพิกุลเดินออกจากร้านกับเพื่อนของเธอ พิกุลเดินไปที่รถแยกกับเพื่อนๆ "คุณพิกุลขับรถไหวหรือเปล่าครับ..ผมไปส่งมัี๊ยครับ...คุณพิกุล" เสียงโต้งบอก เธอ ไหวก็เดินเข้ามาหาเธอเช่นกัน พิกุลยิ้มบอกว่าเธอสบายมากแต่โต้งและไหวกลับเข้าไปหาเธอแล้วบอกเธอว่าขึ้นรถ เดี๋ยวเขาจะไปส่ง พิกุลส่งกุญแจรถตัวเองให้อย่างลืมตัวเพราะความเมา อีกทั้งเธอคิดว่าเธอรู้จักสองคนนี้ดี โต้งและไหวขับรถพิกุลออกไปถนนห่างเมือง พาพิกุลที่นั่งหลับอยู่ที่เบาะ ไหวจ้องพิกุล จ้องเรือนร่างที่แสนงาม ใบหน้าหวาน ผมยาวสลวยอย่างน่าสัมผัส ไหวเอามือลูบไล้เรือนร่างพิกุล คลึงมือกับอกเธออยู่อย่างนั้น ไหวจับนมเธอบีบเคล้า มือล้วงลงตามเรือนร่าง "นมทั้งใหญ่ทั้งอวบเลยวะโต้ง" ไหวพูดพร้อมจับนมเธอบีบเคล้า.... ...........................โต้ง ขับรถพิกุลไปทางราชบุรี เขามองหาโรงแรมเพื่อเสพสุขกับพิกุลในคืนนี้ ตีหนึ่งแล้วเขาเลี้ยวรถเทียบเข้าในม่านรูดห่างไกลเมือง ไหวเดินประคองพิกุลเข้าห้อง พิกุลมองคนทั้งสอง เธอพอมีสติแต่ไม่มีแรงต้านทาน พิกุลเริ่มรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น "พามาที่นี่ทำไม พาพิกุลกลับบ้านสิ" พิกุลพูดได้เท่านั้นร่างเธอก็ถูกไหวพามานอนที่เตียงนุ่ม โต้งปิดประตูแล้วเข้าไปสวมกอดพิกุลบนเตียง "ไหว...กูขอก่อนนะ" โต้งพูดพร้อมกอดเรือนร่างพิกุลที่เขาฝันถึง หน้าซบเนินอกมือเคล้าคลึงตัวพิกุลจนเธอเริ่มดิ้นรน "ปล่อยนะ..ปล่อยพิกุล..อย่าสิ...ไม่นะ..อย่า...ปล่อยพิกุลนะ" โต้งหันมามองไหวแล้วบอกให้ไหวถ่ายคลิปเอาไว้ "โต้ง..มึงจะเก็บเอาไว้เป็นหลักฐานมัดคอมึงหรืองัย...จะถ่ายทำไมบ้าหรือ เปล่า" ไหวไม่เห็นด้วยที่จะถ่ายคลิป โต้งบอกเอาไว้เรียกร้องขอสุขกับพิกุลอีก ทั้งสวยทั้งมีเงินไม่อยากได้หรือ ไหวก็ไม่เห็นด้วยเพราะกลัวถูกเล่นงานภายหลัง โต้งไม่ได้สนใจแล้วกับเรื่องคลิป โต้งกอดจูบพิกุลแล้วเริ่มถอดเสื้อผ้าเธอออก พิกุลด้นฝืนรั๊งกายแต่เธอหมดแรงสู้ เพียงครู่เรือนร่างเธอก็ถูกเปิดเผยหมด โอววว..ไหวจ้องมองเธอด้วยอารมณ์ตัญหา มองรูปร่างเธอที่แสนรัญจวน พิกุลนอนเปลือยโดยที่โต้งขึ้นทาบบนตัวเธอ โต้งแก้ผ้าตัวเอง มันอวดท่อนลำที่แสนน่ากลัวให้พิกุลเห็น โต้งซุกหน้าลงกับเนินสวาทพิกุล "เดี๋ยวเสียวนะครับคุณพิกุล...สวยมากเลยคุณพิกุลนี่...