จิตต่างกาย ตอนที่ 13

ตอนที่ 13 ..นี่พวกเธอ..อยู่สถาบันเดียวกันทำไมไม่รักสามัคคีกัน.. ..ปึงๆๆ... เสียง ทุบโต๊ะอย่างแรง ของอาจารย์ฝ่ายปกครอง ที่พูดออกมาเสียงดัง ผู้ที่นั่งฟังนั่นคือ พวกพนา และพวกไอ้ชัยต้องนั่งเงียบ ก่อนที่จะโดนมายังห้องปกครอง หลายๆคนต้องไปห้องพยาบาลเสียก่อน เพราะอาการสะบักสะบอมมาก โดยเฉพาะพวกไอ้ชัย ที่โดนยำมากกว่า ด้วย จำนวนพวกของพนาที่มากกว่า ส่วนพนานั้นเจ็บตัวเหมือนกัน แต่ไม่ถึงกับเลือดออก เพียงฟกช้ำ ไปทั่วตัว โดยเฉพาะใบหน้า ที่โดนเต็มๆสองหมัด จากไอ้ชัย และจากตอนที่เข้าช่วยชะเอม ถือเป็นเรื่องที่ดังมากในโรงเรียนขณะนี้ ..ชั้นจะตัดคะแนนความประพฤติของพวกเธอ และคาดโทษเอาไว้ ถ้ายังมีเรื่องกันอีก เจอดีแน่.. ..พวกเธอมามุงดูอะไรกันยะ..ทำไมไม่อยู่ที่ห้องเรียน ไป๊.. เพื่อนนักเรียนในห้องทั้งสองฝ่าย ต่างแอบมามุงดูกันที่หน้าประตู เมื่อครูเห็นก็ไล่ให้ไปที่ห้องเรียน ต่างกรูถอยหายไปกันหมด ..เอาละ..ครูจะเรียกผู้ปกครองพวกเธอมาพบ.. นักเรียนทุกคนต่างตกใจ ..อะ..อะไรกันครับ..คงไม่ถึงขนาดหรอกครับ พวกผมจะไม่ก่อเรื่องกันอีกแน่นอนครับ.. นักเรียนคนหนึ่ง พูดออกมา ทุกคนก็เห็นด้วย ..ไม่ ได้..เรื่องนี้มันทำให้เสื่อมเสียแก่ทางโรงเรียนเป็นอย่างมาก ต้องเรียกผู้ปกครองมาพบเพื่อให้รับทราบ..จะได้รู้ว่าลูกหลาน เวลาอยู่โรงเรียน ประพฤติตัวเช่นไร... .................................................................................... ทุก คนออกมาจากห้องฝ่ายปกครอง หลังจากรับเอกสาร เชิญผู้ปกครองมาพบแล้ว ตอนนี้กลายเป็นพวกไอ้ชัยที่ไม่ค่อยกล้าสบตาพวกพนาซักเท่าไหร่ เพราะด้วยความสามารถของพนาที่เหนือกว่า จะไม่ให้เหนือกว่าได้อย่างไร เพราะพวกพนาออกกำลังกายเป็นประจำ เล่นกีฬากันทุกอย่าง แถมพนา ก็มีประสบการณ์มาก่อน เคยฝึกศิลปะป้องกันตัวขั้นพื้นฐานหลายชนิด แถมยังเคยไปเป็นทหารเกณฑ์มาก่อน ย่อมมีความรู้ในการต่อสู้อยู่แล้ว แต่พนาก็ไม่คิดงัดเอามาใช้ เพราะนี่ไม่ได้ถึงขนาดต้องฆ่าฟันกัน ต่างจากพวกไอ้ชัย ที่เที่ยวและขี่มอไซค์ร่อนไปวันๆ ..หึ..ฝากไว้ก่อนเถอะ...เรื่องมันไม่จบง่ายๆหรอก... ถึงในเวลานี้พวกไอ้ชัยจะไม่กล้า มีเรื่องกับพนา แต่ ความแค้นยังฝังแน่นอยู่ มันต้องหาทางเอาคืนแน่ๆ ............................................................................ ...เด็กสมัยนี้พอมีปัญหาขัดแย้ง ก็ใช้กำลังตัดสินกันไม่ไหวๆๆๆ... ครูรดา คือคนที่ด่าพวกพนาปาวๆเมื่อกี๊ เป็นครูฝ่ายปกครอง พูดบ่นกับอาจารย์ที่อยู่ด้วยกัน .............................................................................. ..โห..ไอ้แพน..ทำไมมึงดูไม่ค่อยเป็นไรเลยวะ ดูพวกกูสิ เจ็บไปหมดเลยว่ะ โอย... พอออกมากันแล้วต่างพูดคุยกัน ดูท่าทางของพนานั้นเป็นปกติ ไม่แสดงอาการเจ็บปวดออกมาให้ใครเห็น ..ก็มีบ้าง .....ขอบใจเพื่อนทุกคนมากนะ.. พนาขอบคุณ ..เฮ่ยย..คิดมากหน่ะเพื่อนกันทั้งนั้น... พนายิ้ม คิดไม่ผิดเลยที่ได้คบกับไอ้พวกนี้ ..แต่ตอนมีเรื่องกัน เห็น เอมมาช่วยมึงนี่หว่า.....นั่นแน่ๆ ... ไอ้โต้งแซว ทุกคนก็เห็นชะเอมมาช่วยพนา พนาคิด อืม...จริงอย่างที่พวกนี้พูดจริงด้วย ชะเอมก็เป็นคนหนึ่งที่ดีกับเขา ..จะไปไหนกัน ไม่เข้าห้องเรียนเหรอ.. พนาเห็นพวกไอ้โต้งเดินไปอีกทาง ที่ไม่ใช่ห้องเรียน ..ขอไปห้องพยาบาลอีกรอบนึงวะ โอย..ไม่ไหว...มึงไม่ไปรึ.. พนา ปฏิเสธ พวกนั้นจึงไป ส่วนพนาเดินคนเดียวเพื่อไปยังห้องเรียน เจ็บเหมือนกัน ส่วนอื่นคงไม่เท่าไหร่ จะเจ็บก็ที่ตรงหน้า โดนหมัดเต็มๆ ..อ้าว..ชะเอมไม่เข้าห้องเรียนเหรอ.. พนาเห็นชะเอมนั่งอยู่ พนาเดินเข้าไปหา เห็นกล่องอะไรไม่รู้วางอยู่ด้วย ..เป็นไงบ้าง.. ชะเอมถามมองหน้าของพนาที่ดูฟกชำเหมือนกัน ..อืม..ไม่เป็นไร ก็นิดหน่อยหน่ะ... ..ขอบใจที่ช่วย.. ชะเอมบอก พนายิ้ม ..แพนต่างหากที่ต้องขอบใจชะเอม ที่เข้ามาช่วยเรา ไม่คิดเลยนะว่าผู้หญิงสวยๆจะใจเด็ดอย่างนี้.. คำพูดของพนาทำให้ชะเอมเขินเลยที่เดียว ชะเอมนั้นรอพนาอยู่ด้วยความเป็นห่วงนั่นเอง ..แพน..เป็นไรบ้างหน่ะ.. จี๊ดเดินเข้ามาหาคนทั้งสอง จับหน้าพนามองดูความฟกช้ำทันที พนาเองก็ไม่รู้ตัวว่า จี๊ดมา ..ไม่เป็นไรหรอกจี๊ด.. ..ควับ..ตึงๆๆๆๆ.. ..อะ...เดี๋ยวสิ..ชะเอม... ..จะเข้าเรียนแล้ว... พนามองชะเอมที่อยู่ดีๆเดินผละออกไปยังไม่ทันได้คุยกันรู้เรื่อง ท่าทางงอนๆ เพียงแค่นี้พนามั่นใจเต็มร้อยแล้วว่า ชะเอมนั้นคิดอย่างไรกับเขา คงงอนที่อยู่ดีๆ จี๊ดเข้ามาทันที และออดอ้อนต่อหน้าชะเอม ..หึ..ไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว.. ชะเอมเดินมาบ่นพรึมพรำ ชะเอมอุตส่าเอา เครื่องปฐมพยาบาลออกมาจากห้องพยาบาลเพื่อเอามาให้พนา พอจี๊ดมา ชะเอมเลยไม่คิดจะให้ ..มีแฟนมาดูแลแล้วคงไม่เป็นไรแล้วมั๊ง.. ชะเอมยังบ่นไปเรื่อย ................................................................................................... ...พ่อไปโดนอะไรมาหน่ะ.. ตอนกลับบ้านนั่งรถมา แพนถามพ่อที่เห็นหน้าฟกช้ำ พนาเล่าให้ลูกฟัง ..พ่อไปมีเรื่องมา ซวยละสิอย่างนี้.. ..ไม่หรอกน่ะลูก... แพนนั้นเป็นคนที่รักสงบ และไม่สู้คน พอรู้ว่าพนามีเรื่องจึงไม่ค่อยเห็นด้วย ..แม่เห็นล่ะ ซวยแน่น่ะสิ ครับพ่อ.. พนา นึกได้ หน้าตาช้ำอยู่อย่างนี้ จะปกปิดหรือกลบเกลื่อนก็ไม่ได้ แถมยังมีจดหมายมาเรียกผู้ปกครองอีก ขนาดเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว กลับไปมีเรื่องกับเด็กแบบนี้ได้ พนาคิดและส่ายหัว พนาบอกให้ลูก ช่วยไปพบอาจารย์แทนทีอย่าให้รจนารู้ แพนรับคำ ...................................................................................... ..ลูกแพนเป็นอะไรมาเนี่ย ทำไมหน้าถึงเป็นอย่างนั้นล่ะลูก... จริงอย่างที่คิด พอพนากลับมาที่บ้าน พอเห็นหน้าของเขา เข้ามาถาม มองดูหน้าด้วยความเป็นห่วง ..มานี่เลยลูก ทายามารึยังลูก นี่ลูกไปทะเลาะกับกลับใครมา.. ..ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับแม่... นี่เป็นครั้งแรกที่รจนาเห็นลูก กลับมาบ้านหน้าตาสะบักสะบอมอย่างนี้ ...ไปทายาก่อน... รจนาดึงพนาไปเอายามาทาที่หน้า พนายังรั้งไม่ไป ..ไปเถอะลูก ช้ำออกอย่างนี้ ทายาจะได้หายไวๆ.. บัว ที่กำลังนั่นคุยอยู่กับรจนา อยู่ด้วย ตั้งแต่ที่บัวอ่อยพนาครั้งนั้น แล้วไม่สำเร็จ กว่าจะเข้าหน้ากันได้ก็หลายวันเลยทีเดียว ซึ่งเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งนั้น พนาและบัวไม่ได้พูดถึงอีกเลย พนายอมไปทายา โดยมีบัวช่วยด้วยอีกคน ..อูยยย..เบาๆสิครับ... ..ไหนบอกว่าไม่เป็นไรไง..ทายาแค่นี้ทำเป็นร้อง.. บัว ว่าพนา รจนาและบัวต่างช่วยกันดูแลพนา และถามพนาว่าเกิดอะไรขึ้น ไปทะเลาะกับใครมา พนาบอกออกไป แต่เพียงแค่บางส่วนเท่านั้น เพียงบอกว่าไปมีเรื่องกับเพื่อนๆ ที่โรงเรียน ชกกันนิดหน่อยเท่านั้น ..นี่มันไม่นิดหน่อยแล้ว..ไหนลองถอดเสื้อออกมาซิ มีเจ็บตรงไหนอีกบ้าง.. ..ไม่มีแล้วครับแม่.. พนาไม่ค่อยอยากถอดเสื้อ แต่ต้องถอดเมื่อ รจนา ดึงถอดเองเลย ลำตัวพนามีรอยถลอกบางส่วนเล็กน้อย ถูกสิ่งของเและ ตอนล้ม ทั้งสองทายาให้ ..ต่อไปห้ามมีเรื่องกับใครอีกนะ รู้ไหมว่าแม่เป็นห่วง.. รจนามิได้โกรธที่ลูกไปมีเรื่องมา แต่ กลับรู้สึกเป็นห่วงลูกมากกว่า พนาคิด เมียเค้าชั่งแสนดีเสียเหลือเกิน ..รักแม่ครับ.. พนากอดรจนา รจนายิ้ม ลูบหัวพนาอย่งเอ็นดู หัวพนาอยู่ที่หน้าอกของรจนา ..ซืดดด.. พนา สูดกลิ่นกายรจนาที่หน้าอกเพื่อให้ตนรู้สึกดี พอเห็นว่าบัวนั้นอยู่ด้วยเขาจึงไม่ได้ทำอะไรเต็มที่ เดี๋ยวจะเห็นว่ามันเกินเลย ในความเป็นแม่ลูกมากเกินไป บัวมองกายพนาที่ ปราศจากเสื้อ ที่ตอนนี้ชั่งดูแมนและบึกบึนเสียเหลือเกิน ตอนที่ทายาให้ ก็เผลอลูบไล้กายพนาไปในตัว มันชั่งน่าสัมผัสดีเหลือเกิน รจนาเองก็มองลูกด้วยเช่นกัน ที่ร่างกายของลูกดูเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ดูมีกล้ามเนื้อเพิ่มขึ้น ทั่วกาย ไม่ว่าจะเป็นหน้าท้อง หน้าอก สีข้าง แขน รจนาเองเพิ่งสังเกต ...................................................... เวลา เย็น เป็นช่วงที่มืดแล้ว พนาเดินส่งบัว กลับบ้าน เป็นอีกครั้งหลังจากครั้งนั้นที่เกือบมีอะไรกัน อยู่กันสองต่อสอง เดินคุยกันตามปกติ ..เอ่อ...แพนจ๊ะ.. ..ครับ.. อยู่ดีๆบัวก็นิ่งพูดเรียบๆออกมามองพนา ..เรื่อง....เรื่อง..ในตอนนั้น ป้าขอโทษด้วยนะ...ป้าไม่ได้ตั้งใจให้มันเลยเถิดถึงขนาดนั้น... พนา ยิ้ม สบตา ตอนนี้พนาไม่คิดจะหลีกเลี่ยงแล้ว เพราะไม่ได้กังวล ในเรื่องของรจนาแล้ว เพราะเห็นว่าตอนนี้รจนามีลูกแพนของเขาอยู่ ซึ่งได้เสียกันแล้ว พนาจึงเปิดใจมากขึ้น (รึว่าเป็นความเจ้าชู้ก็ไม่รู้นะ) ..ไม่หรอกครับเป็นความผิดของแพนด้วยครับ... ..แพนจะผิดได้อย่างไรกันล่ะ ป้าต่างหากเพราะป้าเผลอไผลไปเองตามอารมณ์... ..ไม่หรอกครับ ถ้าแพนไม่สนอง มันก็ไม่เกิดเรื่องในตอนนั้นขึ้นจริงไหมครับ... ทั้ง สองมองหน้ากันและยิ้มให้กัน บัวรู้สึกผ่อนคลายทั้งหมดที่ เด็กน้อยคนนี้ไม่โกรธตน พนามองบัว ที่ใส่กางเกงขาสั้นรัดขาที่อวบขาว แสงไฟนีออนข้างทางส่องกระทบ มันน่าจับยิ่งนัก ..อะ..ถึงบ้านป้าบัวแล้วครับ ขอกลับเลยแล้วกันนะครับ... ทั้ง สองยืนอยู่ที่หน้าบ้าน พนาเดินกลับไป บัวยืนมอง หนุ่มน้อย ด้วยใจนั้นแอบรักเหลือเกิน บัวอยากกอดเด็กคนนี้ให้อยู่ในอ้อมกอด ใจนั้นอยากจะพูดความในใจอะไรออกไปหลายอย่างแต่ก็กลัว ว่าเด็กน้อยนั้นจะแอนตี้ รับไม่ได้ ที่สาวรุ่นแม่จะไปบอกรักเด็กน้อย ..แพน.. ..ครับ.. พนากำลังเดินกลับ ได้ยินเสียงบัวเรียกจึงหันไป ..ป้าขอกอดแพนได้ไหม เหมือนที่แพนเคยอยู่ในอ้อมกอดป้า ตอนเด็กๆ... บัวหักห้ามความรู้สึกไม่ได้ พูดออกไป ใจนั้นหวั่นว่า เด็กน้อยจะคิดอย่างไร จะปฏิเสธเค้าไหม ..ป้าไม่มีลูก..ป้าอยากให้ แพนเป็นลูกของป้า รับป้าเป็นแม่อีกคนได้ไหม.. บัว ต้องเพิ่มเติมคำพูด กลัวว่า สิงที่พูดไปเด็กน้อยจะเข้าใจว่าตนคิดอย่างชู้สาว ชายหญิงที่คิดกัน พนาเดินเข้ามาหาบัวอีกครั้ง สบตาบัว ..ได้สิครับ.. พอมาใกล้บัว พนาอ้าแขนยิ้มบ่งบอกว่าเต็มใจ บัวยิ้ม เข้าโผกอด พนาไว้แน่น ...หมับ.. ..ลูกแพนของแม่บัว... บัวกอดด้วยความรัก พนารู้สึกได้ในความรักที่บัวมอบให้ ..หมับ.. พนากอดตอบ ..อือ... พนา ได้รับไอกายของบัว รู้สึกซาบซ่านกอดเสียแน่น บัวนั้นเรียกพนาว่าลูกตลอด ความจริงบัวนั้นเรียกออกบ่อย ตนจะเรียกบัวว่าแม่ก็กระดากปาก เพราะตนนั้นไม่ใช่แพน ..แม่บัว... แต่นึกๆขึ้นได้ รจนาที่เป็นเมียเขายังเรียกแม่ได้เลย จึงตัดสินใจพูดออกไป ....ลูกแพน.. บัว ได้ยิน ปลื้มใจเป็นอย่างมากนี่เป็นครั้งแรกที่เด็กน้อยเรียกตนว่าแม่ พนาไม่ได้คิดกับบัวแบบแม่ลูกอยู่แล้ว เพราะในความเป็นจริงอายุใกล้เคียงกัน สภาพทางจิตใจจึงไม่อาจคิดบัวแบบแม่ได้ พนานั้นคิดไปในทางชู้สาว กับบัวมากกว่า บัวนั้นเค้ารู้จักมานาน รู้ว่าดีมากๆ ไม่เคยนอกลู่นอกทาง ที่เลิกกับอดีตสามีก็เพราะตัวสามีของบัวทำตัวเอง ..อูยย...นมพี่บัว... พนานึกในใจ นมบัวถูกกายของพนาซะแนบแน่น กอดกันอย่างนี้มีรึจะไม่โดน ตอนนี้ยังกอดกันอยู่ แต่เงยหน้ามามองกันแล้ว บัวลูบหัว ..ดูสิ ตอนนี้สูงกว่าแม่เสียอีกนะเนี่ย ...ตอนนั้นที่แม่กอด แม่ยังอุ้มขึ้นมาบนเอวได้เลย.. ..ตอนนี้ แม่ก็อุ้มอีกสิครับ.. พนาพูดสนุก ..จะอุ้มได้ยังไง ตัวโตออกอย่างนี้.. บัวตอบ ..ไม่ใช่ตัวโตแค่ตัวอย่างเดียวนะครับ อย่างอื่นก็โตขึ้นด้วยนะครับ.. พนายิ้ม พูดสองแง่สองง่าม ชวนให้บัวนั้นคิด ..อะไรเหรอลูก บอกแม่หน่อยสิ..อะไรโต.. บัวนั้นคิดถึงคำพูดของพนา นึกถึงควยนั่นแหละที่โตขึ้น แต่ทำเป็นถามคืน ..ก็ไอ้นั่นไงครับ... พนายังไม่บอก ..อะไรละ แม่บัวไม่รู้นี่.. พนา ผ่อนจากการกอด ก้มหน้ามองมายังที่หว่างขาของตน ..นั่นแหละ... ..โตขึ้นจริงหน่ะ... บัวมองเป้ากางเกงของ พนา ..จริงสิครับ ..แม่บัวก็เห็นนี่.. บัวยังไม่เคยเห็นควยเด็กน้อยนี่เลย ..แม่ไม่เคยเห็นนะ ก็เคยเห็นตอนเด็ก แต่พอลูกแพนโตขึ้นมา แม่บัวก็ไม่เคนเห็นอีกเลย... ..อะไรกันครับ ใครๆก็เห็นของแพนกันทั้งนั้นแหละครับ... ..หือ.. บัวชักเริ่มงง ..ดูสิ ขามันใหญ่ขึ้น ตอนเด็ก ขาแพนเล็กนิดเดียว.. บัวถึงกับอมยิ้ม ที่โดนพนาอำ ..นี่แม่บัวคิดว่าเป็นอะไรเนี่ย.. พนายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ บัวอมยิ้ม ...แม่บัวก็นึกถึงขานั่นแหละ.. แต่ลูกใส่ กางเกง แม่เลยไม่รู้เนื้อแท้ๆมันใหญ่ขึ้นขนาดไหน.. บัวแก้ตัวบ้าง คิดว่าพนานี่ร้ายนักนะที่แกล้งหยอกตน ..จ๊วบบๆๆๆ.. บัวไม่ทันตั้งตัวอยู่ดีๆ พนาก็เข้าประกบจูบ ..อื้อออ... บัวตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าเด็กน้อยจะหาญกล้า ประกบจูบปากตน ..อื้อออ...จ๊วบบบ... ตนมิขัด ต้องการอยู่แล้ว บัวรู้สึกดี ..อูยยย..เยี่ยม.. บัวนึกในใจ ทำไมเด็กคนนี้ถึงจูบ ดูดปากเก่งอย่างนี้นะ เหมือนอย่างกับมีประสบการณ์อย่างชำชอง ..อือออ... เพียงแค่จูบ ทำให้ หีเริ่มเยิ้มขึ้นมาได้อย่างไม่น่าชื่อ ..อะ.. พนาถอนปากออก จ้องตากัน ...ทำกับกับแม่อย่างนี้ได้เหรอ.. บัวพูดด้วยสายตาหวานๆ ...แล้วแม่บัวต้องการไหมล่ะครับ... ..อื้อ... พนาเอามือไปจับก้น อวบ บีบเล่น ..สนุกมือจริงๆ.. ควย พนาพองโตแล้ว พนาใส่บอกเซอร์อยู่ข้างใน ทำให้ ควยตุงออกมาได้ ขนาบกับร่องหีหน้าขาบัวที่ใส่กางเกงรัดๆพอดี พนาเห็นบัวไม่ขัดขืน จึงรุกต่อ ดึงก้นสะโพกข้ามา นาบแน่น บัวรู้ได้ว่าควยพนากำลังถูกหน้าขาของตน ...อะ..โอ้ยยย.. ขะ..ขอโทษที่จ๊ะลูกแพน.. บัวจะดึงหน้าของพนาเข้ามาใกล้อีกครั้ง แต่ไปถูกตรงบริเวนที่โดนชก มันก็เลย รู้สึกเจ็บขึ้น บัวรู้ถึงความต้องการของพนาในตอนนี้ ตนเองก็ต้องการ แต่ต้องหักห้ามใจเพราะเป็นห่วงพนา ..ไว้ไห้ที่ฟกช้ำหายก่อนเถอะนะ แล้วแม่จะมอบ สิ่งที่ลูกแพนต้องการ... พนาปล่อยจากการกอด ความจริงเรื่องแค่นี้ไม่มีปัญหา แต่ตนไม่จำเป็นต้องรีบร้อนอะไ ร แถมตรงนี้ก็หน้าบ้าน คนอื่นมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี ..ฝันดีนะครับแม่บัว.. ..จ๊ะ..ลูกแพนเดินกลับบ้านดีๆนะ แล้วก็ขอให้หลับฝันดีเช่นกัน.....อุ้ยยย.. ระหว่างที่บัวพูดอยู่ พนานั่งยองๆ โผเข้ากอดรัดสะโพกงามๆของบัว หน้าพนาแนบที่หน้าขาของบัว ..ซื๊ดดด.. พนาสูดเต็มแรง แล้วลุกขึ้นเดินกลับไป บัวตกใจการกระทำของพนา ที่อยู่ดีๆ พนาก็ทำอย่างนี้อีก พอพนาเดินลับไป บัวดีใจออกมาก ..วูปี้....อา..วี๊ดดด...วู้... บัวร้องออกมาแสดงท่าทางเต้นไปมาเลย ดีใจเหลือเกินที่ตนสมหวัง ไม่คิดว่า เด็กน้อยจะคิด กับตนอย่างนี้เช่นกัน ..อ้า..สุขใจ.. มันชั่งสุขใจบัวเป็นที่สุด พนา เองก็เดินควยตุง พนาคิดที่จะมีอะไรกับบัว สนองความต้องการของตนเอง เพราะรู้ว่า บัวนั้นสนใจเขาด้วยเช่นกัน ตอนนี้ พนาไม่ปิดกั้นตนเองแล้ว เมื่อมีโอกาสได้กลับมาเข้าอยู่ร่างลูก เหมือนได้กลับมาเป็นวัยรุ่นรอบสอง เขาขอใช้ชีวิตที่ อยู่ในตอนนี้ เต็มที่ในเรื่องเซ็กส์กับคนอื่นที่ไม่ใช่เมีย อีกครั้งก็แล้วกัน ......................................................................................... พนา คิดว่าหลังจากที่ลูกแพนกับรจนา มีความสัมพันธ์เสียวสวาทกันแล้ว มันคงจะดำเนินการไปเรื่อยๆตามครรลอง แต่มันไม่ใช่ แพนกลับห่างแม่มากขึ้น หลายครั้ง แพนจะเข้ามานอนกับพนาซะด้วยซ้ำ ทำให้ รจนารู้สึกไม่เข้าใจในตัวสามีอีกครั้ง ว่าทำไมต้องห่างเหินตน และไม่ได้ทำอะไรกิ๊กกั๊กอีก ....................................................................................... ...................................................................................... ..อ้าว...ทำไมวันนี้คุณกลับเร็วนักล่ะ.. รจนาถามแพนที่เห็นกลับมาบ้านเร็วกว่าเวลาเลิกงาน ..อ๋อ..เลิกงานแล้ว คืนนี้มีงานปาร์ตี้มิดไนท์หน่ะ วันเกิดท่านประธาน... คืนนี้ แพนต้องไปงานวันเกิดของท่านประธานบริษัท แพนเลยงีบเอาแรง จนเย็นพนากลับมาจากโรงเรียน ซึ่ง รจนาไปรับแทน ..อะ..ของขวัญให้ท่านประธาน.. พนา รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของท่านประธานที่บริษัท ซึ่งจัดขึ้นทุกปี เขาจำได้ดี เลยเตรียมซื้อของขวัญเพื่อให้แพนนำเอาไปให้ ซึ่ง แพนนั้นคงไม่รู้ธรรมเนียมตรงนี้หรอก ..อะ..จริงสินะครับ..ขอบคุณครับพ่อ.. ........................................................................................ ..บรื้นนน..เอี๊ยด... ในเวลาสองทุ่มเศษๆ แพนเดินทางมาถึงงาน ณ ห้องโถงใหญ่ บริเวณที่จัดงาน ..โอ้ววว.. แพนเดินผ่านผู้หญิงมีแต่ เหลียวมองกันทั้งนั้น ด้วยความหล่อสง่างามที่สุด ในชุดสูท ทักซิโด้ ที่พ่อจัดให้ ...กรี๊ด...พี่พนาหล่อจังเลย... จังหวะ จี๊ดมายืนรอพอดี ใกล้ๆทางเข้างาน เห็นพนา รีบเข้าไปหาและควงแขน ทำให้ สาวๆคนอื่นเห็นแล้วอิจฉา ..แอ่มๆๆ.. แพนหันไปทางเสียงที่กระแอม เป็นเสียงของอนงค์ เดินมาหาเขา แพนทักทาย อนงค์เห็นแอนนี่เกาะแขนแพนติดหนึบ ..เข้าไปในงานกันเถอะค่ะพี่พนา.. แอนนี่ชวน จึงเดินไปที่หน้างาน ..อะ..ลืม.. แพน มองของขวัญของคนอื่นเลยนึกขึ้นได้ว่าลืมของขวัญไว้ในรถ ไม่ได้เอาด้วย เลยบอกแอนนี่ให้เข้าไปก่อน แพนเดินผ่านมายังอนงค์อีกรอบที่กำลังจะเข้าไปในงาน ..พนาเปลี่ยนไปนะ.. ..หือ..เปลี่ยนยังไง.. อนงค์พูดกับพนาที่เดินผ่านมา ..ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ แต่ก่อน เห็นแต่หลีกหนีแอนนี่ แล้วยังให้นงค์ช่วยกันให้ แต่ในเวลานี้ สิ่งที่เห็นมันตรงข้ามกัน... อนงค์พูด ..ไม่หรอกนงค์ผมยังเป็นเหมือนเดิม ผมบอกนงค์ไป นงค์คงไม่เข้าใจ และไม่เชื่อ.. แพนนึกถึงว่าตนนั้นไม่ใช่พนาพ่อของเขา อย่างที่อนงค์เข้าใจ ..มีปัญหากับรจนารึเปล่า.. อนงค์พูดด้วยท่าทางเป็นห่วง ถึงการเปลี่ยนไปของเพื่อน ..ไม่มีจริงๆ นงค์ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก บอกแล้วไงว่า พูดไปนงค์ก็ไม่เข้าใจ... อนงค์ ไม่เข้าใจว่าเพื่อนทำไมพูดกับตนอย่างนั้น ว่า ตนไม่เข้าใจ ตนไม่เข้าใจ อนงค์คิดว่า พนานั้นกลับไปเป็นคนเดิมตอนที่พนายังไม่มีภรรยามากกว่า เป็นคนเพลย์บอย เจ้าชู้ ...ก็ไม่ได้คิดยุ่งเรื่องส่วนตัวหรอกนะ ที่ถามก็เพราะเป็นห่วง ถ้าคิดว่าวุ่นวายเกินไป ก็ขอโทษด้วย... พอ พูดเสร็จ อนงค์เดินออกไป แพนไม่เข้าใจในท่าทางของอนงค์ที่ ดูน้อยใจๆยังไงๆไม่รู้ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ เดินไปยังลานที่จอดรถเพื่อไปเอาของขวัญ ..ผลั๊ก... ..ว้าย... แพนเดินชนผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเป็นมุมผนังพอดีจึงมองกันไม่เห็น หญิงสาวนั้นไม่ทันล้ม แพนคว้าเอาไว้ทันและกอดไว้แน่น ..อะ..ขอโทษครับ.. แพน รู้ตัว เลยปล่อยแขนออกจากหญิงสาวนั้น แต่งชุดราตรีมาชั่งสวยเหลือเกิน หญิงสาวนั้นมองหน้าแพน หน้าแดงซ่าน ก้มลงเล็กน้อย แพนนั้นมองตอบ ..เป็นอะไรไหมครับ เจ็บตรงไหนบ้างรึเปล่า.. แพนถาม ..มะ..ไม่เป็นไรค่ะ.. สาวนั้นตอบ ยังหน้าแดงอายๆอยู่ ..อะ..จริงสิ..ขอตัวก่อนนะครับ.. แพนนึกขึ้นได้ว่ามาเอาของขวัญ จึงรับผละออกไป สายตาสาวนั้น มองตามแพนที่เดินก้าวออกไปจนสุดสายตา ยิ้มสายตา ปลื้มแพนเป็นที่สุด .............................................................................. ..ว้าวววว...สวยๆทั้งนั้นเลยเว้ย.. ภาย ในงานเป็นแหล่งรวมสาวสวยทั้งนั้น เพราะต่างประชันโดยการแต่งชุดราตรีมา โดยเฉพาะ กอล์ฟกับเอก ดูจะตาโตเป็นที่สุด ตอนแรก แอนนี่ ยืนควงอยู่กับแพนอยู่ เพื่ออวดว่าแพนนั้นตนเป็นเจ้าของ เพราะแพนนั้นดูเด่นที่สุดในหมู่ชายด้วยกัน สาวๆใหนเห็นก็สนใจ อยากจะเข้าไปหา ถึงจะรู้ว่ามีภรรยาแล้วก็เถอะ แต่ติดตรงที่มีแอนนี่ติดหนึบอยู่ จึงไม่มีใครเข้ามาวุ่นด้วย อนงค์ยืนมองแพนรู้สึกหมั่นใส้นิดๆ แต่ไม่ได้แสดงปฏิยาหรือพูดคำใดๆออกมา ตอนนี้แอนนี่ ผละจาก แพน ไปยืนเม้ากับเพื่อนหญิงด้วยกัน แพนจึงมีเวลาส่วนตัวที่จะเดินไปไหนบ้างตามใจชอบ ..คุณคะ.. แพนหันหลังตามเสียงที่เรียกตน ..อ้าวคุณนี่เอง มางานนี้ด้วยเหรอเนี่ย.. ..ค่ะ.. สาวคนนี้ก็คือผู้หญิงที่ แพนเดินชน เมื่อซักครู่ที่ไปเอาของขวัญนั่นเอง ..ทำไมอยู่คนเดียวล่ะคะ.. ..ก็อยากเดินเรื่อยเปื่อยหน่ะ..แล้วคุณล่ะ มาอยู่อะไรตรงนี้คนเดียว.. ..อ๋อ...เตยรอพ่อค่ะ.. สาวนั้นตอบ สาวคนนี้ชื่อเตย ..แล้วคุณชื่ออะไรละคะ ยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย.. ..อ๋อ..ชื่อ แพนครับ...เอ๊ยยย...พนาครับ... แพนเผลอเรียกชื่อจริงๆตนเอง สาวเจ้าอมยิ้มขำ ..สรุปแล้วชื่อ แพน รึว่า พนากันแน่คะ.. เวลายิ้ม สาวนั้นชั่งน่ารักเหลือเกิน แพนนั้นมองอย่างเหม่อลอย ..อะ..ชื่อ พนาครับ.. แพนเหม่อลอยไปซักครู่ด้วยความน่ารักของเตย ..ทำงานอยู่แผนกไหนเหรอครับ.. ในออฟฟิศนี้ มีพนักงานตั้งมากมาย แถมแพนอยู่ได้ไม่ถึง สี่เดือน ย่อมไม่รู้ว่าเป็นใคร ........................................................................ ..เฮ้ยยย..เอก.. กอล์ฟสะกิดเอก.. ..อะไร กำลังมองมองสาวคนนั้นอยู่ ขัดจังหวะจริง.. ..นั่นไง .. กอล์ฟชี้ไปทางพนา ที่เห็นยืนคุยอยู่กับสาวสวย ..เฮ้ยยย..ไอ้พนานี่มันร้ายกาจจริง เห็นควงแอนนี่อยู่แหม็บๆ มันไปหลีสาวสวยตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ.. ..ใครฟะ..สวยเป็นบ้า.. เอกถามกอล์ฟ ..หึ..ไม่รู้ว่ะไม่เคยเห็น.. ทั่วทั้งออฟฟิศ ทั้งสองสแกนมาหมดแล้ว แต่ไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้ ..ไม่น่ารอดสายตาเราสองคนมาได้ รึว่าเป็นพนักงานใหม่วะ .. ..นั่นดิ..อยู่แผนกไหนวะ... ทั้งสองมองไปยังสาวที่คุยกับแพน ..โอะ..แอนนี่..ซวยแน่มึงเอ๋ยย.. ทั้ง สองเห็นแอนนี่เดินไปยังที่แพน ฉับๆด้วยความเร็ว แอนนี่เองก็เห็น กำลังเม้าอยู่กับเพื่อนๆ เห็นแพนคุยกับสาวๆเข้า เลยเกิดความหึงเดินเข้าไปหาแพนทันที ..ขอตัวซักครู่นะคะ.. สาวเตยนั้นขอตัวเดินไปจากแพน ก่อนที่แอนนี่จะมาถึง ..นั่นใครหน่ะ..แอนนี่เข้าคล้องแขนแพนทันที..พูดถามไปด้วย.. ..ไม่รู้สิ...รู้ว่าชื่อเตย ยังได้คุยอะไรกันไม่มากเลย เขาก็ขอตัวไปก่อน... แพนบอกแอนนี่ ซึ่งไม่ได้คิดอะไร แต่แอนนี่นั่นสิคิด แต่มิได้ว่าอะไรแพน คราวนี้ไม่ยอมห่างแพนอีก กลัวคนอื่นจะเข้ามายุ่งด้วย ........................................................... ...คุณเตยไปไหนมาครับ... เตยเดินกลับมาหาพนาอีกครั้ง ตอนแรกก็ยิ้ม แต่พอเห็นแอนนี่ คล้องแขนพนาอยู่ก็ค่อยๆหุบยิ้มลง ..อ๋อ...ไปหาพ่อมาค่ะ...กะว่าว่าจะมาคุยกับคุณอีก แต่............ เตยมองมาที่แอนนี่ ..อ๋อนี่ ชื่อ แอนนี่ ครับ เพื่อนร่วมงานแผนกเดียวกัน...นี่เตยครับ.. แพนแนะนำคนทั้งสองให้รู้จัก ..เป็นแฟนด้วย.. แอนนี่เสริม แพนก็ไม่ได้ปฏิเสธ เพราะว่าก็เปิดใจรับแอนนี่แล้ว สาวเตยนั้นก็ยิ้มเจื่อนๆนิดๆ แต่ยังยืนคุยกับคนทั้งสอง ..สวัสดีครับ.. กอล์ฟและเอกเข้ามาทักทายสาวเตย ซึ่งอยากรู้ว่าเป็นใครนั่นเอง ตามประสาหนุ่มหื่น สาวเตยนั้นทักทายตอบและแนะนำกันและกัน แพน เห็นท่านประธานที่นั่งโซฟา เดินออกมาเดินดูรอบงานทักทายคนนั้นคนนี้ไปทั่ว แล้วก็เดินมาที่แพน แพนรู้สึกตื่นเต้นที่ ท่านประธานเดินเข้ามาหา เพราะไม่เคยได้เห็นท่านซักเท่าไหร่ในที่ออฟฟิศ เพราะท่านเป็นผู้บริหารชั้นสูง ที่สำคัญเป็นเจ้าของบริษัทด้วย ยิ่งคุยและเข้าใกล้ก็ไม่เคยเลยซักครั้ง แม้แต่พนาตัวจริงนั้นก็ไม่เคยเช่นกัน ตอนมอบของขวัญนั้น ทุกคนลงชื่อและมอบให้ที่หน้างาน ไม่ได้มอบให้ท่านโดยตรง ทุกคนยกมีไหว้ มีเตยคนเดียวที่ไม่ได้ยก ..ตามสบายเลยนะทุกๆคน.. ท่านประธานกล่าวกับพวกของแพน หันไปทางเตย ..ว่าไงลูก มาอยู่ตรงนี้เอง... ท่าน ประธานไม่ได้มาหาแพน แต่เข้ามาหาเตยต่างหาก โอะ..ที่แท้เป็นลูกสาวท่านประธานรึเนี่ย ทุกคนตกใจเล็กน้อย ทุกคนย่อมไม่รู้จัก เพราะเธอไม่เคยย่างกรายเข้ามาบริษัทของพ่อเลย มีก็ตอนสมัยที่ยังเป็นเด็กซึ่งก็นานมาแล้ว ..คุยกับพี่ๆเขาหน่ะค่ะ.. ..รู้จักกันด้วยเหรอ.. ..รู้จักกันเมื่อตะกี้เองคะพ่อ.. พอ รู้ว่าเป็นลูกสาวท่านประธานทุกคนดูนอบน้อมมากขึ้น กอล์ฟกับเอกไม่กล้าละลาบละล้วงเหมือนอย่างซักครู่ ส่วนแอนนี่ ก็ไม่กล้า ที่จะพูดจาเสียดสีใส่เตย ท่าทางลูกสาวของประธานดูสนในแพน ทำให้แอนนี่ไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ..ไม่ได้การเสียแล้วต้องรวบรัดพี่พนา ให้เร็วที่สุด.. แอนนี่คิด เพราะเห็นสาวเตยนั้นหน้าตารูปร่างสะสวย แถมยังรวยอีกต่างหาก เกิดช้าพี่พนาอาจโดนคาบไปได้ แอนนี่คิดอย่างนั้น .............................................................................. ...โอยย..พี่พนาช่วยประคอง แอนนี่หน่อย แอนนี่เดินไม่ไหว... เมื่องานเลิกและทุกคนออกจากงาน ท่าทางแอนนี่เมามาก จนทำให้พนาต้องประคอง ..แอนนี่เมาอย่างนี้ แล้วอย่างนี้จะขับรถกลับยังไงไหว... ..พี่พนาช่วยส่งแอนนี่กลับหน่อยสิ.. ...แต่ว่าแอนนี่ก็มีรถและผมก็มีรถถ้าส่งแอนนี่ รถที่เหลือจะขับไปยังไงกันล่ะ.. ..เอารถแอนนี่จอดไว้ที่นี่ก็ได้ แล้วค่อยมาเอาทีหลัง...นะคะ..แอนนี่ขับไม่หว๋าย.. ..อะ..อะ..ได้ๆครับ.. พนาพยุงร่างแอนนี่ที่โซเซเข้าไปนั่งในรถตน พอเรียบร้อย ก็เดินมาที่นั่งขับของตน ..หึๆ.. แอ นนี่ยิ้มอย่างมีเลศนัย ความจริงเธอไม่ได้เมา แต่เธอแกล้ง โดยจิบวาย ให้เพียงแค่มึนนิดๆเท่านั้น เธอคิดจะรวบรัดแพนในคืนนี้ให้ได้ ..พี่พนาต้องเป็นของแอนนี่.. แอนนี่คิดอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง แผนของเธอในครั้งนี้ ต้องไม่พลาดแน่