รักเธอเหลือเกิน (๓๓)

** คุณนิคถึงแม้จะดื่มมาพอควรแต่เขาก็สังเกตเห็นความผิดปกติของคนสองคน คือพ่อของจอมและปอเมียของเขาเอง ปอดูแปลกๆแต่พ่อจอมสิดูกลัวๆดูประหม่าที่เห็นนิคกลับเข้ามา พ่อของจอมหลบสายตาอย่างเห็นได้ชัด นิคแน่ใจว่าต้องมีอะไรบางอย่างที่เกิดขึ้น และเขาก็แน่ใจว่าปอเมียสาวต้องมีอะไรกับพ่อของจอมแน่ๆ นิครู้ว่าปอเคยสัมผัสชายสูงวัยและรู้ดีว่าปอจะหมดแรงต้านถ้าถูกชายเล้าโลม ตรงจุดเสียว เธอเป็นสาวแรงสูงทีเดียว นิคทำไม่รับรู้และพูดคุยกับจอมอย่างสนุก การออกไปดื่มกันสองคนได้เที่ยวได้คุยกันเพียงไม่กี่ชั่วโมงแต่มันทำให้ ผู้ชายสองคนที่ต่างวัยกันเริ่มสนิดสนมกันมากขึ้น จอมดูชอบคุณนิคที่คุยสนุกและกันเอง นิคเองก็ชอบเด็กหนุ่มคนนี้ที่ง่ายๆสนุกสนาน จอมเป็นคนร่าเริงจริงๆแต่มีบางอย่างที่จอมทำให้นิคต้องย้อนกลับมามอง จอมพูดถึงปอเมียของเขาบ่อยๆตอนดื่มด้วยกัน จอมบอกว่าคุณปอสวยมากน่าอิจฉาคุณนิค เรื่องแบบนี้ถ้าในใจตัวเองไม่คิดอะไรจะไม่พูดออกมาแบบนี้ นิครู้เองว่าจอมต้องคิดอะไรแน่ๆถึงชอบพูดถึงปอ และที่สำคัญตอนกลับมานี้จอมเอ่ยชมคุณปอว่ารูปร่างดีมากๆ นิคแอบคิดเองว่าจอมแอบเห็นหรือ หรือแอบจ้องมอง จอมเข้าไปแอบดูปอที่ไหนหรืออย่างไร หรือเมื่อคืนที่เขาและปอพักที่บ้านจอม จอมแอบดูปอแบบนั้นแอบดูในห้องน้ำหรือห้องนอน นิคย้อนกลับไปคิดก็แน่ใจว่าจอมต้องแอบดูปอในห้องน้ำแน่ๆ ห้องน้ำนั้นไม่มิดชิด ห้องน้ำนั้นสามารถแอบดูได้จากภายนอกบ้าน นิคคิดแบบนั้นจริงๆ. **จอมนั่งที่หน้าบ้านตอนที่คุณนิคเข้ามาคุยกับพ่อ ปอเธอหลีกออกไปข้างนอกเช่นกัน เธอนั่งคุยกับจอมตรงนั้น พ่อจอมเอ่ยบอกคุณนิคถึงเสื้อของคุณปอ เขาบอกคุณนิคเสียเวลารอเดี๋ยวเขาก็ตัดเสร็จ คืนนี้นิคจะกลับภูเก็ตเลยกลับไปที่บ้านจอม นิคคุยกับพ่อถึงที่พังงา เขาชอบที่นี่มากสวยและสนุกกับทะเลที่นี่ คุยไม่นานเสื้อที่ตัดก็เสร็จ ทั้งสามคนเข้ามาลาพ่อกลับเมื่อใกล้สามทุ่มทีเดียว คุณนิคขับรถเก่งมากขับเองอย่างชำนาญเขาดูไม่รีบร้อนควบคุมตัวเองได้ดี ทั้งสามกลับมาถึงก็สี่ทุ่ม เหมือนกับดึกมากแต่ที่นี่ ที่ภูเก็ต มันเป็นเพียงการเริ่มต้นของราตรีเท่านั้น คุณปอกับคุณนิคออกไปเที่ยวที่กะตะอีก ไปเที่ยวดื่มและสนุกกับราตรีแถวหาดทราย จอมแอบเดินตามไปภายหลังและแอบมองสองคนเดินซบอย่างน่าอิจฉา .....นิค/..ดูคุณสนุกมากนะครับปอ...ชอบที่นี่หรือ .....ปอ/..คะพี่นิค...ปอชอบทะเลที่ภูเก็ต...ชอบเมืองนี้ที่สนุกสนานไม่ หลับไหล...เสียงคลื่น...และกลิ่นอายทะเล...มันแสนวิเศษ...ปอชอบมากคะที่ นี่.. .....นิค/..ผมก็ชอบนะปอ...ผมมาที่ภูเก็ตไม่กี่ครั้ง..แต่ครั้งนี้ผมรู้สึกหลงไหลเกาะแห่งนี้เหลือเิกิน. **อากาศเย็นลงอีกหลังจากผ่านเวลาเที่ยงคืนไปแล้ว ปอนั่งกอดสามีสุดที่รักแนบตัว อากาศอย่างนี้เบียร์ก็ช่วยให้อุ่นได้ไม่น้อยแต่สำหรับปอนั้นเธอไม่ใช่นัก ดื่มเธอดื่มเพียงเล็กน้อยเธอก็หยุด ส่วนนิคนั้นกำลังสนุกกับเบียร์ทีเดียว แต่เมื่อนิคเห็นปอหนาวกายสั่นตัวอย่างนั้น เขาก็เลือกที่กลับที่พัก สองคนเดินแนบกอดเครียด้วยความรัก ปอขอตัวเข้านอนก่อนเพราะเธอรู้ว่าเพรียกายกับการเที่ยวมาทั้งวัน คุณนิคนั่งเพลินกับอากาศภายนอก เขานั่งดื่มเบียร์เย็นๆต่อที่ลานหน้าบ้าน นิคหลงไหลกับเวลาที่มีความสุขอย่างเช่นที่นี่ เขาดื่มเพลินคนเดียวจนม่อยหลับอย่างสบายที่ระเบียงบ้านตรงนั้น เสียงคลื่นเหมือนเป็นเครื่องขับกล่อมให้ใจสบายยิ่งนัก นิคดูจะหลับฝันหวานก้บบรรยากาศตรงนี้ **วันต่อมาซึ่งเป็นวันที่ทั้งสองต้องกลับกรุงเทพฯแล้ว บ่าวมาสิ่งคุณนิคและคุณปอที่สนามบิน ทั้งสองขอบคุณในไมตรีที่บ่าวมีให้ นิคหยิบเงินส่งให้เขาเพื่อเป็นน้ำใจแต่บ่าวปฏิเสธ เขาเพียงบอกว่าคุณทั้งสองคือแขกผู้มาเยือน เขาเป็นเจ้าบ้านเท่านั้น คุณนิคกล่าวลาพร้อมรอยยิ้มเฉกเช่นเดียวกับคุณปอที่มอบรอยยิ้มและเสียงขอบคุณ .......แน่นอนว่าเมื่อกลับมาที่ทำงานปอต้องได้รับคำถามมากมายเกี่ยวกับ เที่ยวครั้งนี้ พี่ปรางค์เป็นหนึ่งในคนที่ต้องการถามมากที่สุด และที่สำคัญพี่ปรางค์อยากรู้เรื่องของนายว่าสานสัมพันธ์กับปอไปอีกแค่ไหน ปอพยายามจะไม่พูดเกี่ยวกับนายกับใครๆแต่มีคนหนึ่งที่เธอเคยบอกกับเขาแล้วเขา ยังต้องการคำตอบกับเธออีก ชำนาญเคยรับรู้เรื่องนี้เมื่อครั้งที่ปอกระซิบบอกกับเขาเบาๆตอนนั้น ชำนาญพยายามจะถามเขาต้องการรู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับปอ เขาดูเหมือนชอบเรื่องแบบนี้ ชอบที่รู้ว่าคุณปอมีอะไรกับนายที่สูงวัยขนาดนั้น .....ปอ/..ช่างค๊ะ...ปอเฉยๆนะค๊ะเรื่องนั้นกับนายของปอ...วันนั้นที่ปอพูดก็ เพื่อบอกให้ช่างรู้เท่านั้นเพราะช่างถามปอ...แต่ความจริงปอไม่ต้องการพูด เรื่องนี้อีก...ปอไม่ต้องการให้พี่นิครับรู้แล้วไม่สบายใจ.. .....ชำนาญ/..นี่คุณนิคไม่รู้เรื่องนี้หรือครับ.... .....ปอ/..ใช่จะช่าง... .....ชำนาญ/..ผมรู้สึกตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าคุณปอถูกนายล่วงเกิน...มันไม่น่า จะเกิดกับคุณปอแต่ด้วยความที่คุณปอสวยขนาดนี้มันอาจเป็นเหตุผลที่นายของคุณ ปออดใจไม่ไหวจริงๆ..ผมเองก็เช่นกันครับ..บางครั้งผมเห็นคุณปออยู่เพียงลำพัง ...ผมแทบจะเข้ามาหา...เข้ามากอดให้หายคิดถึง... .....ปอ/..ขอบใจคะที่ชื่นชอบปอขนาดนั้น...แต่เรื่องแบบนี้ถ้าพี่นิคไม่ยินยอมปอไม่อยากเกินไปจริงๆ. .....ชำนาญ/..ครับ...ผมเข้าใจ **หลังจากคุณนิคกลับมาทำงาน ที่สายการบินมีงานรอเขามากมาย นิคแทบไม่มีเวลาสนใจเรื่องอย่างอื่นเลย กลับบ้านก็ดึกมากแล้ว บางครั้งต้องล่วงเวลาอีกรอบทีเดียว นิคพอใจกับงานถึงจะเหนื่อยบ้าง นิครักงานที่นี่ วันนี้นิคโทรฯมาหาปอบอกคืนนี้คงไม่กลับ ไม่ต้องรอทานข้าว ปอขับรถกลับบ้านเพียงลำพัง เธออยู่คนเดียวบ่อยครั้งแบบนี้ แต่วันนี้เธอรู้สึกเหงาๆอยากไปเที่ยวดื่มบ้างอย่างที่เคยสัมผัส ปอโทรฯชวนเพื่อนชวนพี่ปรางค์แต่ทุกคนไม่ว่างเลย ปอไม่กล้าที่จะโทรฯหาช่างชำนาญ เธอรู้ดีว่าช่างไม่เหมาะที่จะไปเที่ยวกับเธอแบบนั้น การที่ควงผู้ชายเที่ยวกลางคืนตามแหล่งบันเทิง ช่างชำนาญดูไม่เหมาะสม ปอจึงเบี่ยงอารมณ์เหลือเพียงไปนั่งดื่มที่ใต้ถุนโรงแรมดังๆ ดื่มวิสกี้สักสองสามแก้วหรือไม่ก็บาคาดี้สักสองขวดก็กลับแบบนั้น ปอขับรถเข้าไปจอดที่โรงแรมห้าดาวแถวเพลินจิต เธอรัยรู้ดีว่าที่นี่เยี่ยมขนาดไหนในด้านบริการ ปอจึงเลือกชุดที่ควรสวมใส่มาเที่ยวที่นี่ ชุดต้องหรูสมกับสถานที่ แน่นอนว่าเธอเลือกชุดราตรีสวยราคาแพง ชุดราตรีสีดำสั้น อวดเนียนไหล่มีเพียงผ้าคุมบางๆสวยที่ขริบเส้นไหมงาม ปอสวยจนไม่มีผู้ชายคนไหนจะปฏิเสธการมองเธอ ผูั้ชายหลายคนถึงกับจ้องมองอย่างเสียมารยาท บริกรหนุ่มนำเธอไปนั่งที่โต๊ะมุมนั้นที่อยู่ไม่ไกลนักเปียร์โนที่ขับกล่อม ปอขอบาคาดี้นุ่มๆใส่แก้วบางใส เธอดื่มอย่างนุ่มลึกในอารมณ์แห่งความสุข ถึงจะเพียงลำพังแต่ปอก็ดูสนุกกับชีวิตยามราตรี เสียงเปียร์โนขับเพลงหวาน"บอกรัก" เพลง"รักเธอนิรันด์ของปั่นที่ฟังกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ แต่ดึกอีกนิด เพลงก็เปลี่ยนแนวเป็นคลาสสิค เสียงเพลงของบาบาราสไตลซันที่หวานซึ้ง เพลง"วูเมนอินลัฟ"ก็เรียกอารมณ์ของเธอได้อย่างดี "คุณผู้้หญิงครับ...มีโน๊ตจากคุณผู้ชายโต๊ะนั้นครับ" บริกรส่งกระดาษมาให้เธอพร้อมรอยยิ้ม ปอเหลียวไปมองทางโต๊ะที่เขาบอก ผู้ชายร่างใหญ่ดูมาดเท่มองมาทางเธอพร้อมก้มน้อม ปอมองเขาเพียงเผินๆแล้วเธอก็เฉยกับสิ่งที่เห็น เฉยกับผู้ชายคนนั้นจนเขาต้องหยุดการกระทำ ปอนั่งฟังเพลงโปรดอีกครู่เธอก็กลับ เธอเดินผ่านโต๊ะนั้นอย่างช้าๆ สายตาเธอไม่ได้มองเขาแม้แต่น้อย "เชิญครับ..."เสียงรปภ.หนุ่มที่ยืนอำนายความสะดวกที่ลานจอดเชิญเธอ ปอก้าวขึ้นนั่งพร้อมเอ่ยขอบใจรปภ.คนนั้น สวย...สวยจริงๆ...รปภ.คนนั้นแอบคิดในใจอย่างนั้น เรียวขาสวยของเธออวดให้เขาเห็น ความขาวเรียกสะกดอารมณ์ให้รปภ.ต้องนิ่งมองแบบนั้น เสียงรถขับออกไปช้าๆพร้อมการเคารพจากเขา สายตารปภ.แทบไม่ละจากรถเธอ ยามราตรีดึกดื่นรถก็น้อยลง ปอขับรถด้วยอารมณ์สุนทรีย์ เสียงเพลงในรถขับกล่อมเพลินจนเธอไม่อยากให้รถกลับถึงบ้านจริงๆ รถขับมาถึงแยกรอสัญญานไฟ เด็กหนุ่มเดินเข้ามายกมือไหว้ขอเงิน เด็กคนนั้นเอาผ้ามาเช็ดกระจกรถเธอด้านหน้า ปอมองแววตาเด็กน้อย มองท่วงท่าที่ดูอิดโรย ใบหน้าเปื้อนดิน เสื้อผ้าที่ดูไม่สะอาดเลย ปอลดกระจกลงพร้อมส่งเงินใบยี่สิบบาทให้เขา เด็กยกมือไหว้งามๆ เขายิ้มแล้วมองเธอ สายตาเด็กน้อยจับจ้องลงที่เรียวขาเธอที่เห็น เธอนั่งแบบนั้นโดยที่ชุดรั๊งสูงขึ้นจนเห็นความงามสวยของเรียวขา สายตาเด็กมองเธอ มองท่อนขาเธออย่างเสียมารยาท..... **รถขับเคลื่อนออกไปจากตรงนั้น ปอเก็บสายตาของเด็กน้อยที่มองเธอ ปอรู้สึกวาบหวิวที่เห็นสายตาเด็กคนนั้นมองเธอ สายตาที่แสนร้อนรน สายตาที่แอบยลโฉมแบบนั้น สายตาเด็กน้อยที่มองเพียงร่างกายก็คือเด็กธรรมดาแต่แววตาเขาช่างเหลือเกิน แววตาที่จาบจ้องเธอ แววตาที่บ่งบอกอารมณ์เด็กที่พร่างพรูออกมา ปอแอบนึกถึงแววตานั้น แอบคิดถึงอารมณ์นั้นของเด็ก ปอหวิวใจ หวิวอารมณ์ นึกถึงสายตาจอมเด็กหนุ่มที่ภูเก็ต แต่แววตาเด็กคนนี้ช่างร้อนแรงกว่า ปอคิดไปไกลจนเธอเองก็ไม่แน่ใจตัวเองว่าคืนนี้เธอจะทนอารมณ์รัญจวนได้หรือไม่ ....มันต้องการจริงๆ....โอวว...มันล้นปรี่กับอารมณ์เซ็กซ์ มันวาบหวิวกับความเสียวที่ก่อเกิด....ปอหลับตาลงเมื่อรถกลับมาถึงบ้าน..เธอ นั่งอยู่อย่างนั้นเหมือน....โอยย...ทำไมนะ...