ณ ขณะใคร่ : 2

- อือ หลังจากวันนั้นก็ไม่มีอะไรหรอกผมก็ไม่ได้เก็บไรมาคิดอยู่แล้ว บอกแล้วว่าผมเชื่อใจเธอ อีกอย่างงานหนักด้วย จากแค่บางวันกลับดึกจนเริ่มกลายเป็นต้องนอนค้างที่ทำงานบ้างเป็นบางคืน ก็อยากเลื่อนตำแหน่งอยากรับผิดชอบโปรเจคใหญ่ๆเองนี่จะไปโทษใครได้ ก็หมกมุ่นกับงานจนลืมคิดไปเลยว่าเราให้เวลากับเมียน้อยไปรึปล่าวนะ ผมยุ่งอยู่แบบนั้นเป็นเดือนๆ พอจบโปรเจคนี่เหมือนยกภูเขาออกจากอก วันนั้นคิดอยู่อย่างเดียวเลยอยากกลับบ้านไปหาแพรอยากชวนเธอออกไปกินมื้อค่ำ ฉลองกันซักหน่อย ถึงบ้านตอน 4 ทุ่มกว่าผิดคาดแฮะแพรยังไม่กลับ ไอ้เราก็ไม่ได้โทรบอกเธอก่อนคิดว่าคงอยู่บ้านแล้ว อือไม่เป็นไรกะว่าจะอาบน้ำให้หายร้อนก่อนเดี๋ยวค่อยโทรหาเธอ ยังไม่ทันจะก้าวเข้าห้องน้ำผมได้ยินเสียงรถ ผมเปิดม่านดูเห็นรถมาจอดหน้าบ้านเรานี่ แล้วก็เป็นแพรที่ลงมาจากรถคันนั้น นั่นรถใครวะ! แน่ล่ะผมเริ่มสงสัย ไม่รู้จะทำไงผมเลยเข้าห้องน้ำเปิดฝักบัวทำทีเหมือนกำลังอาบอยู่ แต่ในหัวนี่คิดตลอด รถใครๆๆ ใครมาส่งแพรๆๆ ผมใช้เวลาซักพักในห้องน้ำ ก่อนออกมาเห็นแพรนั่งรออยู่ด้วยสีหน้าที่มองออกเลยว่าเธอคงกังวลใจอะไรซักอย่าง " นพ กลับมานานหรือยัง " " พึ่งถึงไม่นานอะแพร ทำไมวันนี้กลับมืดละ กะว่าอาบน้ำเสร็จแล้วจะโทรหาพอดี " " ก็.. พอดีวันนี้มีบัญชีต้องรีบเคลียร์ให้เสร็จ แพรเลยต้องอยู่ต่อ " " อืม แล้วนี่แพรมายังไง แท๊กซี่เหรอ " " อื้อ จ้ะ " " เราคิดว่าแพรกลับแล้วไง เลยไม่ได้ไปรับ โทษทีนะ " " ไม่เป็นไรหรอก แพรกลับเองสะดวกกว่า นพจะได้ไม่เหนื่อย " อือเป็นปกติอยู่แล้วที่ผมจะไปส่งแพรตอนเช้าแล้วขากลับเธอนั่งแท๊กซี่กลับเอง แต่วันนี้มันไม่ใช่นี่ชักยังไงๆแล้วสิ ทำไมต้องโกหกด้วยนะ ผมยิ่งสงสัยเลยทีนี้ เปลี่ยนความคิดทันทีที่จะชวนเธอออกไปฉลอง แล้วบอกเธอไปว่างานผมยังไม่เสร็จ คงต้องยุ่งๆแบบนี้ต่อไปอีกประมาณสองอาทิตย์ แล้วขอโทษขอโพยเธอไปที่ช่วงนี้ผมไม่ค่อยมีเวลาให้เธอ มันจริงที่ไหนกันล่ะ! ปรากฎวันต่อมาผมรีบบึ่งรถกลับบ้านอย่างเร็วเลย ถึงบ้านตั้งแต่ยังไม่ 6 โมง แล้วจะทำไงต่อ ในหัวผมสับสนวุ่นวายไปหมด นี่เราทำไรอยู่ เราบ้าไปแล้วเหรอวะที่ระแวงเมียที่อยากจับผิดเมียแบบนี้ เอาวะลองดูซักวัน ถ้ามันไม่มีอะไรผมจะเลิกคิดจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีกผมให้สัญญากับตัวเอง เท่านั้นแหละผมจัดแจงโทรบอกแพรว่าวันนี้คงกลับดึกมาก แล้วทำทุกอย่างให้เหมือนผมยังไม่กลับ เอารถไปจอดอีกซอยนึง ปิดไฟในบ้านทั้งหมด เช็ดกระจกหน้าบ้านให้ใสเลยกะมองให้เห็นซะหน่อยว่าใครที่มันมาส่งแพร หนึ่งชั่วโมงก็แล้วสองชั่วโมงก็แล้วก็ยังไม่กลับ ยิ่งนานผมยิ่งรู้สึกว่าตัวเองโรคจิตมากที่ทำอะไรแบบนี้ คิดโน่นนี่ไปเรื่อยซักพักจนได้ยินเสียงรถแล่นมาจอดหน้าบ้าน ผมรีบแง้มม่านมองทันที อ้าวยังไงนั่น! มีผู้ชายเปิดประตูรถลงมาด้วยกำลังจะเดินเข้าบ้านมาพร้อมแพร ทำไงละทีนี้ไม่ได้เตรียมการไว้เผื่อสถานการณ์แบบนี้ซะด้วย ผมรีบมองหารีบคิด ตรงนั้นแล้วกันห้องเก็บของ ว่าแล้วผมก็รีบเดินเข้าไปหลบในนั้น นี่บ้านเราแท้ๆทำไมเราต้องทำอย่างนี้ด้วยเนี่ย! ผมได้ยินเสียงประตูเปิด โอยหัวใจจะวายซะให้ได้ตื่นเต้นอะไรนักนี่เรา คิดเข้าข้างตัวเองไปว่าแพรคงไม่เข้ามาในห้องนี้อยู่แล้วแหละโดยปกติ แสงไฟห้องรับแขกที่พึ่งถูกเปิดสว่างลอดผ่านหน้าต่างบานเกล็ดทำให้ผมพอจะมอง เห็นอะไรได้บ้างในห้องนี้ พอตาผมเริ่มปรับรับแสงได้เท่านั้นก็รีบย่องไปที่หน้าต่าง แล้วผมค่อยๆหมุนเปิดบานเกล็ดอย่างเบามือที่สุด นั่นไอ้ตี๋ที่ไหนวะ! สูงขาวหล่อมาเลย อายุน่าจะซัก25-26 มันเป็นใครเนี่ย อ่อแต่งตัวแบบนั้นคงที่ทำงานเดียวกัน แม่งมายุ่งอะไรกับเมียกูวะ ผมนี่พึ่งจะเคยหึงขนาดนี้ก็คราวนี้แหละ ตาก็เพ่งสุดๆจากมุมที่ผมอยู่ถึงจะไม่ไกลจากบริเวณโซฟารับแขกมากแต่มันก็มอง เห็นได้ค่อนข้างลำบากต้องมองแบบแทยงๆมุมอะนะ ภาพที่เห็นก็นั่นแหละ มีไอ้ตี๋คนนึงมานั่งอยู่ที่โซฟาบ้านผม แล้วนี่เมียผมไปไหน อ่อหาน้ำมาให้มันกิน แล้วแพรเธอก็นั่งลงที่โซฟาอีกตัว จากมุมนี้ผมเห็นแค่ด้านหลังเธอน่ะแต่เห็นไอ้หนุ่มนั่นชัดเลย ละนั่นคุยไรกันๆอยากได้ยินโว้ย แต่แล้วผมก็ใจชื้นขึ้นเมื่อเห็นแพรกับไอ้หนุ่มนั่นหยิบเอกสารปึกใหญ่ออกมา วางที่โต๊ะ คงมาคุยเรื่องงานกัน แต่ทำไมต้องมาคุยที่บ้านด้วยวะเนี่ย ผมจ้องมองต่อก็เห็นเค้าคุยเค้าเขียนคงเรื่องงานจริงๆ เออๆค่อยโล่งใจ อ้าวเฮ้ย!นั่นแพรก้มเขียนเอกสารบนโต๊ะแล้วไอ้นั่นมัน แอบมองนมแพรนี่หว่านั่น เอาอีกแล้ว นี่ผมโกรธอยู่นะแต่ทำไมควยถึงแข็งขึ้นมาได้ มาเงี่ยนอะไรตอนนี้ไม่ใช่เวลา นั่นคุยไรกันวะหัวเราะต่อกระซิก แล้วดูมือไอ้นั่น มันจะมาแตะแขนมาโดนตัวแพรทำไม ผ่านไปพักใหญ่ๆน่าจะราวๆชั่วโมงนึงที่ผมจ้องอยู่อย่างนั้น ร้อนก็ร้อนปวดตาก็ปวด ยังดีที่ภาพที่เห็นมันไม่มีไรเกินเลยรุนแรงไปกว่าที่ผมคาดไว้ อือผมเห็นแพรมองนาฬิกาเป็นระยะๆแล้วเธอก็คุยอะไรกับไอ้หนุ่มนั่น คงบอกให้กลับอะแหละเห็นมันเก็บเอกสารใส่กระเป๋า แล้วเมียผมก็เดินออกไปส่งมัน ผมล่ะทำไงต่อ ก็รีบเดินออกทางหลังบ้านเลยละสิ รอจังหวะมันไปแล้วแพรเข้าบ้านเรียบร้อยค่อยอ้อมออกทางหน้าบ้านเดินไปเอารถ ที่จอดไว้อีกซอย ขับรถไปหาร้านแถวนั้นหาเบียร์กินซักเหยือกฆ่าเวลา ให้ใจมันเย็นขึ้นด้วยแหละไม่ไหวตอนนั้นคิดไปต่างๆนาๆ แล้วเราจะทำยังไงดีวะเนี่ย ทำตัวใหม่จัดสรรค์เวลาดีดีให้เวลากับแพรมากกว่านี้ดีกว่าครอบครัวจะได้สงบ สุข เฮ้ยแล้วถ้าเราไม่ทำอะไรแล้วทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นละอะไรจะเกิดขึ้น