เพราะผมรักคุณ 2

...........................ผมถามพิกุลว่าไม่ให้ผมไปเที่ยวบ้านเธอบ้างหรือ ผมบอกอยากไปเที่ยวจริงๆ พิกุลยิ้มบอกไว้ก่อนเถอะแล้วจะพาผมไป พิกุลพาผมไปนั่งกินน้ำพักเหนื่อยที่ร้านใกล้ๆ เธอเล่าเรื่องของที่นี่ เล่าเรื่องราวมากมาย ผมถามเธอถึงบ้านของเธอถามถึงคนในบ้านเธอที่ผมอยากรู้ "ทำไมอยากรู้จักหรือค๊ะ คุณปิง" ผมยิ้มแล้วถามเธออีก จนพิกุลยอมเล่าให้ฟัง ผมรู้ว่าเธอมีพี่น้อง มีแม่แต่ไม่มีพ่อ พ่อเธอจากเธอไปตอนเธอเด็กๆ ผมรับฟังอย่างสนใจจนผมเหมือนเป็นคนใกล้ชิดเธอพิเศษ "พิกุลมีแฟนหรือยังครับ...มีใครพิเศษหรือเปล่า" พิกุลยิ้มหวานๆอายๆ เธอบอกยังรอคนพิเศษอยู่แต่ยังไม่มาสักที ผมยิ้มและได้แรงกะหยิ่ม "พิกลุผมสมัครนะครับ...ผมอยากเป็นคนพิเศษของพิกุล" พิกุลอายหน้าแดงมากๆ เธอก้มหน้าและบอกผมกลับเถอะ นี่เย็นแล้ว ใช่นี่จะห้าโมงเย็นแล้ว พิกุลให้ผมซ้อนท้ายแทนและพาผมไปส่งที่บ้านแปะ ผมสนุกกับที่นี่ สนุกและชอบดำเนินสะดวกแล้วจริงๆ วันรุ่งขึ้นหลังจากร้านเลิก ผมไปเดินดูสถานที่ที่แปะบอกว่าจะให้ผมมาเปิดร้าน ที่ดินกว้างขวาง ถนนราดไปสู่ร้านดีทีเดียว ที่จอดรถก็มาก ร้านรวงขายของก็พอมี ผมเดินดูและก็โทรฯไปหาพ่อ ผมบอกว่าที่ที่จะเปิดร้านสวยมาก เล่าให้พ่อฟังถึงแปะสอนผม บอกถึงการวางงานในอนาคต พ่อผมดีใจที่ผมชอบ บอกพรุ่งนี้จะพาแม่กับพี่สาวผมมาเที่ยว ผมเดินดูรอบๆอีกหลายเที่ยว เดินถามคนนั้นคนนี้ ถามชีวิตความเป็นอยู่ เพื่อนพิกุลคนหนึ่งที่รู้จักผมเดินเข้ามาทัก บอกผมให้ไปเที่ยวฝั่งตลาดบก ไปดูท่ารถท่าเรือ ไปดูร้านตลาดพลาซ่า ต้องข้ามสะพานข้ามคลองใหญ่ "ขอโทษนะครับ..ผมจำชื่อคุณไม่ได้จริงๆ...ชื่อ.." เธอยิ้มให้ผม เธอขี่รถมอร์เตอร์ไซด์มาเอง มาทำงานที่ร้านแปะ "ชื่อตาลคะ...ตาลเรียกง่ายๆ" ผมยืนคุยกับเธอจนเธออาสาพาผมไปเที่ยวฝั่งพลาซ่า เธอให้ผมซ้อนท้าย รถวิ่งผ่านแยกเข้าตลาดน้ำ วิ่งเลยมาทางถนนใหญ่ ข้ามสะพานสูง สะพานข้ามคลองที่เธอบอก เสียงเรือที่อยู่ด้านล่างดังขึ้นมา เสียงสายน้ำกระเซ็นก้อง ผมเห็นท่าเรือตรงนั้น ท่ารถตรงโน้น ตึกสูงใหญ่ขึ้นเป็นแนวกับถนนทั้งสองด้าน คนมากมาย ร้านค้ามากล้น รถวิ่งกันไปมาน่าเวียนหัวจริงๆเพราะต่างคนต่างขี่ต่างคนต่างขับไร้กฏระเบียบ ใครจะจอดก็จอด ใครจะเข้าก็เข้า ไม่มีกฏเกณท์ ผมเดินเที่ยวชมโดยมีตาลคอยเล่าบอก ตาลเป็นหญิงสาวน่ารักดี คุยเก่งและกันเอง ผมชวนตาลกินขนมเป็นร้านขายหวานเย็น เราสองคนนั่งกินหวานเย็นกันคนละก้วย ผมกินเฉาก๊วยเย็นๆใส่น้ำหวาน ตาลกินรวมมิตรกะทิสด ผมนั่งมองร้านค้า มองผู้คน "ที่นี่คนจะมากเช้าเย็น ตอนสายๆตอนกลางวันคนจะน้อย ท่าเรือก็เป็นแบบนี้ ท่ารถก็เป็นอย่างที่คุณเห็น มีเวลาของมันเอง" ผมเข้าใจที่ตาลพูดบอก ตาลไปส่งผมที่บ้านแปะ และพิกุลก็มาเห็นพอดี พิกุลดูโกรธผม โกรธตาล เธอไม่พูดแล้วขี่รถเธอออกไป ผมรู้ว่าเธอคิดอะไรแต่ไว้พรุ่งนี้ผมจะอธิบายเอง ............................พ่อกับแม่และพี่สาวผมมาถึงแล้วแต่เช้า ผมกอดแม่ กอดพี่สาวผม ผมเล่าเรื่องต่างๆ พูดบอกหลายสิ่งจนแม่ตื่นเต้น พ่อกับแม่เข้าไปคุยกับแปะปล่อยให้ผมพาพี่สาวผมไปเดินดูร้าน พี่เจนดูชอบเช่นกัน พี่เจนอายุมากกว่าผมเพียงสองปี เราสองคนอยู่ในวัยใกล้กันจึงสนิดกันมากๆถึงแม้พี่เจนจะแต่งงานแล้วแต่พี่เจน ก็ยังให้เวลากับผมเสมอ พิกุลเดินเข้ามาพอดีผมจึงแนะนำเธอกับพี่สาวผม พิกุลยิ้มและนอบน้อมกับพี่เจน เธอดูพยายามปรับตัวมากๆจนพี่เจนมองผมแปลกๆ "ใครหรือ...คนพิเศษหรืองัยจ๊ะ" พี่เจนเข้าใจเร็ว มองอะไรออกมากจริงๆ ผมยิ้มแล้วก็พาพี่สาวเดินเที่ยว วันนี้ผมต้องกลับกรุงเทพฯพร้อมกับครอบครัว ผมเข้าไปบอกพิกุล "ก็กลับไปสิ..พิกุลไม่เห็นเกี่ยวนี่...ไปบอกตาลเถอะ..." อ๊ะ..พิกุลทำงอนผม ผู้หญิงงอนนี้น่ารักจริงๆ น่าหยิกน่าหอม น่าตีสักทีสองที ผมแอบจับมือพิกุล "ผมจะโทรฯมาคุยนะพิกุล..โทรฯทุกคืนเลยได้เปล่า" พิกุลทำหน้างอนๆ ไม่มองผม แต่มือยอมให้ผมจับ "ไม่รู้..จะโทรฯก็โทรฯสิ..ไม่รู้จะรับสายหรือเปล่าด้วยหรอก" แหมเธองอนได้ใจเลย ผมบีบมือเธอเบาๆ ก่อนบอกลา พี่ปานขับรถพร้อมครอบครัวเรากลับกรุงเทพฯ ผมนั่งคุยนั่งเล่าเรื่องที่นี่ให้พ่อกับแม่ฟัง "แม่จ๋า..แม่รู้เปล่าว่าปิงมีอะไรพิเศษด้วย...มีสาวด้วยนะแม่" ผมงี้สะดุ้งเลยที่พี่เจนบอกแม่ผม พ่อผมหัวเราะไม่ว่าอะไร แต่แม่สิบอกว่าค่อยๆเป็นไปอย่ารีบร้อนเรื้องผู้หญิง ผมกอดแม่และนั่งเคียงข้างบนรถ ...........................หลังจากนั้นหนึ่งเดือนพ่อก็ตกลงซื้อที่ดินสร้าง ร้าน ซื้อบ้านหลังที่แปะขายให้ ครอบครัวยังไม่ได้มาอยู่ที่นี่ รอสร้างร้านให้เสร็จก่อน ผมเพียงคนเดียวแล้วก็พ่อมาบ้างในบางครั้ง มาดูแลการสร้างร้าน ผมอยู่ที่บ้านหลังใหม่ อยู่คนเดียวและก็ดูแลการสร้างร้านด้วย ผมไปช่วยแปะทุกวัน ดูแปะค้าขาย ดูเรียนรู้จากแปะมากมาย และที่สำคัญ ผมเรียนรู้ความรักกับพิกุลด้วย เราสองคนเริ่มรักกันมากขึ้น เราเป็นแฟนกันออกหน้า แปะก็รู้ พ่อผมก็รู้ พิกุลดูแลผม หวงผม จนเพื่อนๆกลัวกันไปหมด ผมยอมรักว่ารักพิกุลมาก รักเธอมากจริงๆ ผมมีความสุขกับที่นีี่ รักดำเนินสะดวกเหลือเกิน ผมกับพิกุลไปเที่ยวกันทุกเย็นหลังเลิกงานจนผมได้มาเที่ยวบ้านพิกุล บ้านสวยกลางสวนฝรั่ง บ้านพิกุลปลูกฝรั่งมากมายแม่เธอ พี่เธอช่วยกัน ผมได้รู้จักต้นฝรั่งมากขึ้น ได้ลิ้มลองรสชาดฝรั่งไร้เมล็ด เห็นฝรั่งลูกสวยๆที่ต้องห่อด้วยถุงพลาสติดกันแมลง ฝรั่งลูกโตเพียงสองสามลูกก็หนักกว่ากิโลแล้ว ผมมาช่วยที่สวนพิกุลทุกวัน สนิดกับแม่เธอ พี่สาวเธอ ทุกคนในบ้านพิกุลรักผมเช่นกัน ผมได้เห็นการเก็บผลฝรั่ง ได้เห็นการนำฝรั่งไปส่งขาย เงินสดที่ได้รับ เงินก้อนโตยามที่เก็บผลผลิต นี่แหละชีวิตชาวสวน วิถีความเป็นอยู่อย่างพอเพียง ..........................สามเดือนต่อมาร้านผมก็เสร็จ สินค้าเริ่มเข้าร้าน พนักงานที่ผมรับไว้เริ่มพอเพียง ครอบครัวผมย้ายเข้ามา พ่อกับแม่ พี่สาวผม แต่พี่เขยผมยังไม่สามารถย้ายตามมาได้ พี่เขยเป็นทหารต้องรอคำสั่งที่ขอไปเสียก่อน พี่เจนเลยต้องมาอยู่เพียงลำพัง อาทิตย์หนึ่งสามีจึงมาหาได้ แต่พี่เจนก็มีครอบครัวของเราจึงไม่เหงาแบบนั้น ผมเริ่มกิจการร้านค้า เริ่มค้าขายเข้ารูปเข้ารอย ครอบครัวเราย้ายมาหมดขายบ้านและธุรกิจทุกอย่างที่นั่น พ่อกับแม่ดูมีความสุขกับที่นี่ถึงแม้จะดูเหงาไปบ้างแต่ก็แลกมาด้วยความเป็น ธรรมชาติและความเป็นอยู่อย่างพอเพียง ผมถามบอกพิกุลว่าผมจะไปบอกแปะขอพิกุลมาช่วยที่ร้านผม พิกุลเข้าใจและบอกผมว่าแล้วแต่ผมแล้วกัน แปะบอกเอาเลย แปะเข้าใจและยินดี "ปิง..นายเป็นคนดีนะ...รู้จักพูดรู้จักคุย...บอกผู้ใหญ่เสมอว่าจะทำอะไร ...ดีแล้วแปะชอบ" ผมกราบแปะและกอดแปะก่อนจะพาพิกุลมาช่วยที่ร้าน พ่อผมรู้แต่แม่ผมไม่ค่อยชอบนัก ไม่ได้รังเกียจพิกุลแต่แม่ยังไม่อยากให้ผมรีบกับการมีครอบครัว พิกุลอยู่ใกล้ผมทุกวัน รักกันมากขึ้น รู้จักตัวรู้จักหัวใจมากมาย รู้ใจเธอ รู้ใจผม แล้วผมก็ขอแม่ว่าผมจะแต่งงานกับพิกุล "แล้วแต่ปิง...แม่ไม่ว่า...แต่ปิงเลือกแล้วต้องยอมรับ...ต้องเข้าใจชีวิต ครอบครัว...ไม่ใช่ตัวคนเดียวเหมือนเมื่อก่อน..มีคนอีกคนที่เราต้องดูแล" ผมกอดแม่แล้วไปบอกพ่อผม หลังจากร้านเราเปิดมากว่าหกเดือน ร้านเราดีมาก นักท่องเที่ยวมากมายที่เข้าร้านเรา ดำเนินสะดวกไม่มีใครไม่รู้จักร้าน"ชลมาศ" ร้านที่ชื่อตามท้องถิ่น ตามสายน้ำที่มีมากมาย คลองนั้นคลองนี้ ชลมาศคือชื่อที่ควร พี่เจนก็สนุก พี่เจนรักมากกับที่ร้าน พี่เขยผมก็มาอาทิตย์ละครั้ง พี่เขยบอกว่านายยังไม่มีตำแหน่งให้ต้องรอก่อนว่าจะย้ายมาราชบุรี ถ้าย้ายมาก็ไปทำงานสะดวกเพราะอยู่ห่างกันแค่ยี่สิบกว่ากิโลจากดำเนินฯไป ราชบุรี ............................ผมกับพิกุลแต่งงานกันตามประเพณีไทย เรียบง่ายแบบวัฒนะธรรมอันดี พิกุลยังดูแลหน้าร้าน การเงินเป็นหน้าที่ของพี่เจน ผมดูแลสินค้า พ่อกับแม่ผมให้ท่านคอยให้กำลังใจเท่านั้น อยากให้พ่อกับแม่พักผ่อนมากว่า ท่านเหนื่อยมามากแล้ว ร้านเราดีมาก ขายของดี เราอยู่ได้ แต่มีบางอย่างที่ผมไม่อยากเชื่อเลย...บางอย่างที่ผมเห็นมันกับตรงข้าม ...บางอย่างที่ผมคิดมันกับเป็นอีกแบบ...แต่ผมก็ชอบนะ...ชอบที่พิกุลเป็นแบบ นี้....พิกุลที่ดูใสซื่อ..พิกุลที่ดูชาวบ้านแบบไทยๆ...ชีวิตชาวสวน..ชีวิตคน ขายของตามร้านค้า..พิกุลผ่านมาแบบนั้น...แต่พิกุลมีบางอย่างที่ผมตะลึง ...พิกุลทำให้ผมหลงไหล..พิกุลทำให้ผมร้อนรนดั่งไฟลามกาย...เซ็กซ์...พิกุลมี เซ็กซ์ชั้นยอด...พิกุลมีท่วงท่าที่ให้อารมณ์อ่อนไหว...ความต้องการของพิกุล นั้นมากมาย...ความสุขที่พิกุลชอบนั้นมากนัก...การปลุกเร้า...การออเซาะขอ ความรัก...ขอความสุขจากผม..พิกุลเริ่มต้นเสมอ "ปิง..คืนนี้พิกุลต้องการมากๆเลยคะ...ทำให้พิกุลร้อนแรงเลยนะค๊ะที่รัก ...พิกุลอยากเหลือเกินที่รักจ๋า...เร็วๆสิค๊ะ....โอยยย...พิกุลจะทนไม่ไหว แล้ว....ต้องการเหลือเกิน...โอยย........จะทนไม่ไหวแล้ว...ที่รักจ๋า....ที่ รักของพิกุล.." ทุกคืนพิกุลจะพร่ามหาความสุขกับผม จะออดอ้อนความรักให้ผมทำกับเธอ สองครั้ง..สามครั้งก็เคย...ต่อคืนหนึ่ง...มากมั๊ย...อีกไหม..ผมชอบนะแบบนี้ "ปิงจ๋า....โอยย..เร็วสิค๊ะ...ทำพิกุลที...โอยย...ซีดด...ออรัลนะค๊ะ...อืม มม...โอยย..เสียว....ดีจังเลบตรงนั้น...โอ๊ะ...ซีดด...ดูดอีกคะ....โอวว ...เลียอีกคะตรงนั้น...โอยย...เสียว....ซีดด....พิกุลใจจะขาดอยู่แล้ว...โอย ย...ของพิกุลสวยใช่มั๊ยปิง....โอยย...งามมากเลยนะค๊ะปิง...โอยย...ปิงจ๋า ...เลียสิ...โอยย...ดูดสิค๊ะ....เสียวเหลือเกิน...เสียวเหลือเกินที่รักจ๋า ....บีบนมพิกุลสิค๊ะ...บีบนมพิกุล...โอวว..เสียวจังเลยที่รักจ๋า....โอยยย ...อู...ดูดแรงอีกคะที่รัก...โอยยพิกลุเสียว...ซีดด...ตรงนั้นแหละพิกุล เสียว ..โอยย..อีกคะ..อีก....อ่ายย..ดี...ดีคะที่รัก...โอยยย..พิกุลชอบมากเลยคะ ...ดี...เสียวเหลือเกิน...." พิกุลร้อนแรงอย่างนี้..ผมไม่เคยเบื่อ..ผมไม่เคย น้อยลงกับเซ็กซ์ของเธอ ผมชอบมองเรือนร่างเธอ ชอบสัมผัสกายเธอ นมสวยของเธอ เต้างามใหญ่อวบอิ่ม ผมขอบสะโพกงามพิกุล..เนินสวาทที่มากไปด้วยเนินเนื้อ..มันอวบใหญ่..มันอวบอูม ...กลีบร่องงามสวย...โอย...ผมหลงไหลเธอจริงๆ ............................อย่างวันนี้วันที่ผมหลงไหลพิกุลมากขึ้นไปอีก พิกุลดูแปลกจิต พิกุลดูซ่อนอารมณ์ลึก อารมณ์รัญจวนที่แสนวิเศษ บ่ายแล้วครับหลังจากร้านพึ่งปิดไปไม่นาน พี่เจนบอกผมว่าจะไปตลาดซื้อของใช้ พ่อกับแม่วันนี้อยู่ที่บ้าน ที่ร้านมีผมกับพิกุลเท่านั้น ผมนั่งตรวจสต๊อคสินค้า นั่งดูรายการขายของวันนี้ อ่านที่พี่เจนเขียน มองภาพที่พี่เจนถ่ายเอาไว้เกี่ยวกับสินค้าที่จะเอาไปลงในหนังสือท่องเที่ยว ผมสะดุ้งกายเมื่อพิกุลเดินอ้อมมาด้านหลัง เธอยังอยู่ในชุดฟอร์มของที่ร้าน ชุดไหมสีเหลืองอร่ามทอง ผ้าปักลายดูสวยยิ่งนัก ทุกอย่างเราต้องเน๊น เราต้องทำเพื่อให้ลูกค้าพอใจแม้แต่ชุดฟอร์มของพวกเรา ฝรั่งชอบแบบนี้ ชอบความเป็นไทย กลิ่นอายวัฒนะธรรม กลิ่นอายประเพณีท้องถิ่น ฝรั่งชอบเหลือเกิน พิกุลเข้ามาสวมกอดผมด้านหลัง เธอกุมกายผมแล้วลูบไล้ มือเธอสัมผัสละเมียดกาย "เหนื่อยมั๊ยค๊ะปิงวันนี้...อืมม..ที่รักของพิกุลเหนื่อยหรือเปล่า" ผมหันไปยิ้มให้เธอ ผมหอมแก้มเธอเบาๆ เสียงกระซิบหวานจิตของเธอทำเอาผมสดชื่นไม่น้อย มือที่กางสมุดต้องจัดเก็บไว้ ผมหันไปหาเธอแล้วต้องหยุดทุกอย่างเพราะเธอก้มจูบผม มือเธอลูบไล้สัมผัสลึกล้ำบาดอารมณ์รัญจวน อืมม...เสียงเธอครางเบาเมื่อปลายลิ้นเธอซุกเข้าข้างใน ปากเธอจูบแนบเสียวซ่าน มือเธอไล้สะกดอารมณ์ผม "พิกุล...ผมรักคุณเหลือเกินรู้มั๊ย" เธอไม่ตอบแต่กลับจูบผมดูดดื่ม ผมเหลียวมองรอบๆเพราะกลัวใครมาเห็น "ไม่มีใครอยู่หรอกคะปิง...อืมม..พิกุลมีอารณ์จังเลยวันนี้...เรามาสุขกันนะ ค๊ะ..สุขตรงนี้เลยนะปิง...พิกุลรอคืนนี้ไม่ไหวหรอก...โอยย..ซีดด...ต้องการ ปิง แล้วนะ...โอวว...เสียวจัง...พิกุลแฉะไปหมดแล้วข้างล่าง...ลองจับดูสิที่ รัก.." ผมสัมผัสด้านล่างเธออย่างที่เธอบอก มันอบอุ่น มันร้อนรนกับมือที่สัมผัส ปลายนิ้วผมกดล้ำ มือผมกดคลึง โอวว...มันได้อารมณ์จริงๆกับการลูบไล้ของเธอ มันนูนใหญ่ มันหยาดเยิ้มอย่างที่ใจต้องการ ผมลูบคลึงแล้วกดสอดนิ้วเข้าช้าๆ โอวว...เสียวมากเลยวันนี้ ............................พิกุลบอกผมถอดเสื้อผ้าออก ผมสั่นเหลือเกินที่ต้องเปลือยตรงนี้ ผมรัญจวนเหลือเกินที่จะมีเซ็กซ์กับเธอ โอวว..พิกุลดึงกางเกงในผมหลุดออกก่อนที่เธอจะก้มลงสัมผัสมันด้วยปาก ปากอุ่นๆ ลิ้นละมุนอารมณ์ พิกุลดูดเบาๆ อมลึกอย่างมีเชิงสวาท ผมครางเสียว ผมสั่นอารมณ์ โอยยย..ใจจะขาดกับเธอ พิกุลก้มใช้ปากกับของผมในขณะที่ผมยังคงนั่งที่เดิม ผมเอนตัวพิงเบาะนั่ง นั่งพิงอย่างสั่นอารมณ์สุข ผมมองเธอ มองท่วงท่าที่เธอทำกับผม ปากบางๆของเธอกำลังอมดูดของผม ลิ้นของเธอกำลังโลมเลีย มือเธอจับ มือเธอคลึง เธอรูด เธอบีบกระชับ โอวว..เสียวเหลือเกิน พิกุลเงยมองผม มือเธอยังกำของผมแน่น "สุขมั๊ยจ๊ะปิง..ชอบแบบนี้หรือเปล่าจ๊ะ" เธอพูดแล้วก็ทำอีก ผมเสียวเหลือเกิน ผมรัญจวน โอววว...พิกุลเธอมองผม เธอยืนเขยิบร่างออกไปช้าๆ โอววว..พิกุลเปลือยตัวเธอ มือเธอค่อยๆปลด มือเธอค่อยๆดึง ชุดไหมเธอถูกรูดกอง บราเธอกำลังถูกเธอดึงกว้างออกไปจากร่าง โอวว..ผมจ้องตัวเธอ มองเนินนมเธอออย่างชื่นชอบ ผมเสียวกับเรือนร่างพิกุล ผมแทบคลั่งเมื่อพิกุลก้มดึงบิกีนีลงช้าๆ โอวว...บิกีนีถูกเธอโยนไปด้านนั้น อ่ายย....ผมชอบ..ผมหลงไหลเนินสวาทเธอเหลือเกิน...เนินโหนกนูนพร้อมปอยไหม เส้นสวย...เนินสวาทที่พร้อมไปเสียทุกอย่าง..ทั้งขาว..ทั้งเนียน..ทั้งโหนก นูน...ผมก้มสายตามองของเธอ มองใกล้....โอยย..พิกุล..เธอเดินเข้ามาหาผม...เดินเข้ามาแนบ..."ออรัลพิกุล นะค๊ะปิง...พิกุลต้องการคุณเหลือเกินรู้มั๊ย....อ่ายย....ปิงจ๋า.."เสียงเธอ ร้องขอผม...แววตาเธอระริก..ร่างเธอสั่นกับอารมณ์ ผมยืนกอดเธอ จูบเธอ สัมผัสเธอด้วยมืออ่อนโยน ค่อยๆลูบไล้ ลูบคลึง โอวว....ผมบอกเธอให้นั่งแทนผม บอกเธอให้นั่งรอการสัมผัส ผมค่อยๆนั่งลงตรงหน้าเธอ จ้องมองเนินเธออย่างถนอม ผมลูบไล้ เคล้าคลึง ผมก้มจูบเนินเธอ ค่อยๆจูบแนบ ปลายลิ้นสัมผัส ปลายลิ้นแทรกเข้าช้าๆ เสียงเธอร้องสั่นเสียว เสียงเธอครางเร้าใจ มือเธอกดหัวผม มือเธอกดหัวผมแนบ เธอกางเรียวขามากขึ้น เรียวขาเธอพาดวางกับอารณ์แขนเก้าอี้ ผมก้มมอง ผมก้มโลมเลีียเธอ ค่อยๆดูด ค่อยอม โอยย..เธอร้องเสียวซ่าน..เรียวขาเธอยกโยกเย้า..เธอแอ่นเนินสวาทให้ผม...เธอ บอกผมว่าเธอต้องการแล้ว...อ่ายยย...มือเธอกดหัวผม..กดแนบแน่น..."ที่รักจ๋า ...โอยยย...พิกุลใจจะขาดแล้ว...โอยยย...ช่วยพิกุลด้วย...โอยย...ทำพิกุลที ...ทำอะไรก็ได้ให้พิกุลสุขมากกว่านี้....โอยย...ที่รักจ๋า...พิกุลทนไม่ไหว แล้ว....โอยย.." ............................ผมขึ้นยืนแล้วค่อยๆประคองความสุข ผมค่อยๆกดสอดเข้าช้าๆ มือท้าวกับอาร์มแขนที่เก้าอี้ ผมกดลง กดแนบ โอยย...ซีดด..เสียงพิกุลคราง...เสียงเธอสั่นรัญจวนสุข..พิกุลกอดเอวผม..เธอ กอดแน่นเหลือเกิน..."ที่รักจ๋า...ที่รัก...พิกุลทนไม่ไหวแล้ว...เร็วเถอะคะ ..เร็วๆ...โอยยย...ซีดด..."ผมทำกับเธอ ผมโยกกายกับเธออย่างช้าๆ..ค่อยๆกด...ค่อยๆดันเข้า...เธอร้อง..เธอกอดผม..ปาก ขอผมทำกับเธอ...ปากร้องเรียกหาความสุข...มือเธอกอดแน่น..เอวเธอยกส่ายรับ ...ผมโยกแรงๆ..กดเร็วๆ...แรงขึ้น..เร็วขึ้น...โอยย..." ทีรักจ๋า...โอยยย...พิกุลทนไม่ไหวแล้วนะ...พิกุลจะขาดใจแล้ว...โอยย..เร็วๆ ...ทำเร็วๆๆ....โอยย...เสียวเหลือเกิน....สุขเหลือเกิน....โอยย..ที่รักจ๋า ...ที่รักจ๋า......ซีดด....." ผมรับเชิงสวาทจากเธอบ้างหลังจากที่เธอสุข พิกุลขึ้นนั่งทับตัวผม เธอกดกายลงแล้วโยกเย้า กดแรง โยกแรง โอยย..ผมร้องครางเื่มื่อเธอกดลง กดลึก โอยย...เสียวมากจริงๆ ผมร้อง ผมสั่น โอยย...พิกุลเร่ง พิกุลกด..กด..กด....โอยยย...ผมกอดเธอ...ผมจูบเธอก่อนที่จะหรั่งความสุขออกมา มากมาย...เราสองคนกอดกันแน่น..จูบกันรัญจวนจนแทบไม่ห่างจากกัน แน่นอนคืนนี้เราสองคนต่อกันอีก...ต่อความสุขซึ่งกันและกัน...เธอเริ่มก่อน ..ผมสนองให้เธอ สุขเหลือเกิน..สุขมากมายจริงๆ .............................คืนนี้พิกุลบอกกับผมว่าเธออยากพักผ่อนบ้าง อยากไปเที่ยวกรุงเทพฯกับผมจริงๆ เธอบอกอยากเห็นกรุงเทพฯยามค่ำคืน อยากเห็นสถานที่เที่ยวอันลือชื่อ อยากรู้จักสยามฯ อยากเห็นประตูน้ำคอมเพล็คซ์ อยากไปเดินดูที่พารากอน อยากมองเซ็นทรัลเวิล์ด ผมตกลงจะพาเธอไป ผมบอกพี่เจน บอกขอไปเที่ยวกับพิกุลที่กรุงเทพฯ พี่เจนเข้าใจ พี่เจนบอกผมให้พาพิกุลไปเที่ยวเถอะเธอดูแลร้านได้ไม่ต้องห่วง ผมพาเธอไปแต่เช้า พาเธอไปในที่ที่เธออยากไป พาเธอซื้อเสื้อผ้าสวย ผมเลือกเบรนด์ดีๆให้กับเธอ เธอเลือกเสื้อหลายตัว เธอชอบมากๆ ชุดนั้นก็สวย ชุดนี้ก็ชอบ ผมยิ้มกับความสุขที่ผมและเธอต่างมีด้วยกันวันนี้ ผมหาของว่างให้เธอทาน พาเธอมาร้านปองแปงขนมปังอร่อย พาเธอมาลองโยเกิร์ตผลไม้ที่ร้านเร็ดแมงโก ผมบอกเธอว่าร้านแบบนี้มาทำที่ดำเนินฯคงไม่ได้ ผมอยากทำแต่ก็รู้ว่ากำลังซื้อมันน้อยเหลือเกิน เธอก็ชอบรสชาดโยเกิร์ต ชอบความหอมของกลิ่นและผลไม้สดที่โรยหน้า พิกุลหลงไหลกับเมืองหลวง พิกุลชื่นชมกับความล้ำสมัยของเมืองแห่งนี้ "ถ้าว่างพิกุลอยากมาเที่ยวอีกคะปิง...พาพิกุลมาอีกนะค๊ะ" ผมรับปากเธอก่อนจะกลับดำเนินสะดวก ............................วันนี้พ่อกับแม่ไปไหว้พระกันที่ราชบุรี พี่ปานที่มาอยู่กับพวกเราด้วยเป็นคนขับพาพ่อกับแม่ผมไป พิกุลเข้ามาหาผมในตอนสายๆ "ปิงค๊ะ..พิกุลอยากจะขอเงินปิงซื้อรถกระบะให้กับแม่พิกุล..เอาไว้ให้แม่ขน ฝรั่งไปขาย...ปิงจะว่าอะไรหรือเปล่าค๊ะ." ผมมองเธอ มองแววตาที่เธอกำลังพูดกับผม ผมบอกว่าเรื่องเงินไม่มีปัญหา แต่มันจะดูไม่ดีถ้าผมเอาเงินกองกลางมาให้พิกุล ผมพูดได้เท่านั้นพิกุลก็โกรธผม เธอไม่พูดกับผมจนเย็น แล้วผมหาเธอไม่เจอ ผมมารู้ว่าพิกุลหนีกลับบ้าน เธอโกรธผมมากที่ไม่ช่วยเธอ พี่เจนรู้เรื่องนี้เพราะผมเล่าบอก พ่อผมก็รู้ในตอนเย็น ผมไม่เห็นด้วยที่เธอทำกับผมแบบนี้ ไม่ชอบที่เธอหนีกลับไปบ้าน เราสองคนเป็นผัวเมียกัน พิกุลไม่ควรทำแบบนี้ แต่ผมรักเธอมาก ผมโทรฯหาเธอ บอกเธอ ขอร้องเธอให้กลับ พิกุลไม่ยอม เธอโกรธผมไม่หาย พี่เจนเข้ามาหาผมในตอนเย็นวันนี้หลังจากพิกุลหนีไปสามวัน "ก็เอาเงินซื้อให้พิกุลเถอะ...พิกุลก็เมียเราไม่ใช่หรือปิง" ผมมองพี่เจนอย่างขอบคุณในน้ำใจ เงินตรงนี้คือเงินกองกลาง ไม่ใช่ใครจะเอาได้อย่างนั้น แต่พี่เจนไม่ว่าเลย ผมโืทรฯไปหาพิกุล บอกเธอว่าจะซื้อรถให้ พิกุลดีใจแล้วกลับมาหาผม ผมรับปากแล้ววันพุธจะไปออกรถให้ ผมพาเธอไปดูรถที่ศูนย์ รถวีโกที่เธออยากได้ เธอเลือกสีดำ สีที่เธอชอบ ผมจ่ายเงินไปกว่าเจ็ดแสนแลกกับรถคันนี้ พ่อมองเรามองด้วยสายตาเยือกเย็น และเมื่อพรมลิขิตขีดเส้น....เรื่องบางเรื่องก็เกิดกับครอบครัวนี้อย่างไม่ น่าจะเป็น. **********วิถีชีวิตดูเหมือนเดินไปแบบเรียบง่าย การค้าดูเหมือนกำลังลงตัวและดียิ่งขึ้น ปิงอยากมีลูกกับพิกุลแต่พิกุลยังไม่อยากมี อายุเธอพึ่งยี่สิบเอ็ด ห่างจากปิงที่ยี่สิบเจ็ดแล้ว พี่เจนก็ยังไม่พร้อมที่จะมีลูก สามีที่เป็นทหารก็ยังไม่ได้ย้ายมา เสาร์และอาทิตย์ถึงเจอกันแบบนั้น สามีจะมาอยู่ด้วยกับพี่เจน พิกุลอยากไปเที่ยวกรุงเทพฯบ่อยๆ เธอติดใจเมืองศิวิไลแห่งนี้ ปิงนั้นห่วงงาน ห่วงร้านมากกว่าที่จะทิ้งไปหาความสนุกแบบนั้น บ่อยครั้งที่พิกุลขอให้ปิงพาไปเที่ยว บ่อยครั้งที่เธอผิดหวัง พิกุลอยากทำงานแล้วมีเวลาพักบ้าง อยากไปเที่ยวกับปิงแบบผัวเมีย แต่ร้านที่เธอทำนั้นหยุดไม่ได้ นักท่องเที่ยวมาเที่ยวทุกวัน พนักงานนั้นได้หยุด แต่เจ้าของร้านจะหยุดแบบนั้นไม่ได้ พิกุลดื้อ พิกุลเอาแต่ใจ เธอประชดปิง เธอไม่พูดด้วย เธอออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆบ่อยขึ้นจนปิงต้องเตือน "พิกุล...ออกไปบ่อยๆไม่ดีเลย...อยู่บ้านบ้างเถอะนะครับ" ปิงบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มหู พิกุลไม่สนใจ เธอทำเฉยต่อคำเตือนของสามี พิกุลออกไปเที่ยว ไปดื่มเหล่าอย่างที่ไม่เคยทำ เธอประชด เธอประชันอารมณ์กับปิง พี่เจนรับรู้แต่ไม่อยากยุ่งเรื่องของน้องชาย พ่อกับแม่ก็เช่นกัน ปล่อยให้ปิงแก้ปัญหาเอง และเมื่อพิกุลออกไปแบบนั้น ใครก็รู้จักว่าเธอว่าเธอคือเมียเจ้าของร้าน"ชลมาศ" พิกุลนั่งดื่มเหล้ากับเพื่อนๆ นั่งร้องเพลงคาราโอเกะตามร้านอาหาร พิกุลดื่มเหล้าเก่งขึ้น ดื่มบ่อยจนดูไม่ดี "อ้าวคุณพิกุล...มาเที่ยวหรือครับ" เสียงของชายคนหนึ่งที่รู้จักเธอ เขานั่งอีกโต๊ะตรงนั้น เขามากับเพื่อนที่รู้จักพิกุลเช่นกัน "คุณพิกุลนี่เซ็กซี่จังวะ...น่าเอาฉิบเลย" เสียงหัวเราะเบาๆจากชายคนที่เข้าไปทักพิกุล เอามั๊ยวะลองดู เดี๋ยวเมาเอาคุณพิกุลไปล่อสักที กูรู้มาว่าเธอเมาทุกคืน พิกุลร้องเพลงสนุก ดื่มสนุกจนเมาพอดู ร้านใกล้ปิดแล้ว "โต้ง...คุณพิกุลเมามากแล้ววะดูสิ" โต้งคนขับรถพาฝรั่งเที่ยวแถวตลาดน้ำที่รู้จักพิกุล กับไหวเพื่อนสนิดอาชีพเดียวกันต่างมองพิกุลที่โต๊ะนั้น สองคนรอพิกุลเดินออกจากร้านกับเพื่อนของเธอ พิกุลเดินไปที่รถแยกกับเพื่อนๆ "คุณพิกุลขับรถไหวหรือเปล่าครับ..ผมไปส่งมัี๊ยครับ...คุณพิกุล" เสียงโต้งบอก เธอ ไหวก็เดินเข้ามาหาเธอเช่นกัน พิกุลยิ้มบอกว่าเธอสบายมากแต่โต้งและไหวกลับเข้าไปหาเธอแล้วบอกเธอว่าขึ้นรถ เดี๋ยวเขาจะไปส่ง พิกุลส่งกุญแจรถตัวเองให้อย่างลืมตัวเพราะความเมา อีกทั้งเธอคิดว่าเธอรู้จักสองคนนี้ดี โต้งและไหวขับรถพิกุลออกไปถนนห่างเมือง พาพิกุลที่นั่งหลับอยู่ที่เบาะ ไหวจ้องพิกุล จ้องเรือนร่างที่แสนงาม ใบหน้าหวาน ผมยาวสลวยอย่างน่าสัมผัส ไหวเอามือลูบไล้เรือนร่างพิกุล คลึงมือกับอกเธออยู่อย่างนั้น ไหวจับนมเธอบีบเคล้า มือล้วงลงตามเรือนร่าง "นมทั้งใหญ่ทั้งอวบเลยวะโต้ง" ไหวพูดพร้อมจับนมเธอบีบเคล้า.... ...........................โต้ง ขับรถพิกุลไปทางราชบุรี เขามองหาโรงแรมเพื่อเสพสุขกับพิกุลในคืนนี้ ตีหนึ่งแล้วเขาเลี้ยวรถเทียบเข้าในม่านรูดห่างไกลเมือง ไหวเดินประคองพิกุลเข้าห้อง พิกุลมองคนทั้งสอง เธอพอมีสติแต่ไม่มีแรงต้านทาน พิกุลเริ่มรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น "พามาที่นี่ทำไม พาพิกุลกลับบ้านสิ" พิกุลพูดได้เท่านั้นร่างเธอก็ถูกไหวพามานอนที่เตียงนุ่ม โต้งปิดประตูแล้วเข้าไปสวมกอดพิกุลบนเตียง "ไหว...กูขอก่อนนะ" โต้งพูดพร้อมกอดเรือนร่างพิกุลที่เขาฝันถึง หน้าซบเนินอกมือเคล้าคลึงตัวพิกุลจนเธอเริ่มดิ้นรน "ปล่อยนะ..ปล่อยพิกุล..อย่าสิ...ไม่นะ..อย่า...ปล่อยพิกุลนะ" โต้งหันมามองไหวแล้วบอกให้ไหวถ่ายคลิปเอาไว้ "โต้ง..มึงจะเก็บเอาไว้เป็นหลักฐานมัดคอมึงหรืองัย...จะถ่ายทำไมบ้าหรือ เปล่า" ไหวไม่เห็นด้วยที่จะถ่ายคลิป โต้งบอกเอาไว้เรียกร้องขอสุขกับพิกุลอีก ทั้งสวยทั้งมีเงินไม่อยากได้หรือ ไหวก็ไม่เห็นด้วยเพราะกลัวถูกเล่นงานภายหลัง โต้งไม่ได้สนใจแล้วกับเรื่องคลิป โต้งกอดจูบพิกุลแล้วเริ่มถอดเสื้อผ้าเธอออก พิกุลด้นฝืนรั๊งกายแต่เธอหมดแรงสู้ เพียงครู่เรือนร่างเธอก็ถูกเปิดเผยหมด โอววว..ไหวจ้องมองเธอด้วยอารมณ์ตัญหา มองรูปร่างเธอที่แสนรัญจวน พิกุลนอนเปลือยโดยที่โต้งขึ้นทาบบนตัวเธอ โต้งแก้ผ้าตัวเอง มันอวดท่อนลำที่แสนน่ากลัวให้พิกุลเห็น โต้งซุกหน้าลงกับเนินสวาทพิกุล "เดี๋ยวเสียวนะครับคุณพิกุล...สวยมากเลยคุณพิกุลนี่...