จั่วหวินหลิงลากลิ้นวนไปเวียนไปหลายรอบ หลายเที่ยว จนชิงชิงตัวสั่นร้องครวญครางเสียงดังไม่หยุด
“ไม่ไหวแล้ว...ไม่ไหวแล้ว...เอา..เข้าไป..เถอะ ....อูยยยย”
ชิงชิงร้องอย่างสิ้นอายเอามือลูบไล้ตามเนื้อตัวไปมา เอามือจับมือของสือฉีให้บีบเคล้นที่เต้านมของตัวเอง จั่วหวินหลิงเอานิ้วแยงเข้าไปในรูหีของเธออย่างช้าๆ ตอนนี้ภายในร่องหีของธอฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่นเต็มไปหมด จั่วหวินหลิงชักนิ้วเข้าออกถี่ยิบ
“อูยยยย...เสียว เสียว ซี๊ดดด อูยยย อูยยย” ชิงชิงตอนนี้หัวสั่นหัวคลอนร้องครางแทบไม่เป็นภาษา จั่วหวินหลิงหัวเราะชอบใจเมื่อเห็น นางกำนัลสาวโดนนิ้วของเขาปลุกเร้าจนเกิดอารมณ์เงี่ยนเต็มที่
จั่วหวินหลิงเลื่อนขึ้นมาประกบปากหอมหวานของชิงชิง นางกำนัลสาวก็จูบปากตอบอย่างเร่าร้อนแลกลิ้นกันเป็นพัลวัน
“อยากโดนเย็ดเต็มที่แล้วใช่ไม๊” จั่วหวินหลิงกระซิบถาม
นางกำนัลเสียวจนพูดไม่ออก ได้แต่พยักหน้าร้องอืออา จั่วหวินหลิงรีบจัดท่าให้ โดยจับให้ชิงชิงยืนโก้งโค้งขาแยกออกจากกัน กลีบเนื้อสีขาวอมชมพูสองพูแบะห่าง ออกจากจนเห็นช่องทางเข้าไปในร่างกายอย่างชัดเจน
ชิงชิงยืนโก้งโค้งส่ายตูดไปมายั่วยวนเต็มที่ แต่แทนที่จั่วหวินหลิงจะเอาควยยัดเข้าไป เขากลับก้มลงเอาลิ้นดันเข้าไปภายในอีก เขาดันไปจนสุด ตวัดลิ้นฉกแผล่บไปมาตามจุดสำคัญ ทำเอาชิงชิงถึงกับดิ้นพล่านส่ายก้นไปมา
ตอนนี้จินเปียวซึ่งหาโอกาสอยู่นาน พอเห็นชิงชิงยืนโก้งโค้งมีที่ว่างด้านหน้าจึงไปยืนตรงหน้าชิงชิง จับควยให้จ่อปากให้นางอม ซึ่งนางกำนัลคนสวยกำลังเงี่ยนเต็มที่จึงไม่ยอมอมอย่างเดียวแต่ เลียด้วย เลียไปมาหลายครั้งสลับกับดูดที่ปลายหัวบาน ทำให้จินเปียวถึงกับร้องครางอย่างมีความสุข การถูกโลมเล้าลำควยอย่างนุ่มนวลเช่นนี้ทำให้จินเปียว มีอารมณ์มากขึ้น ควยที่แข็งอยู่กล้วกลับขยายตัวใหญ่ขึ้นอีกอย่างมหัศจรรย์ จนที่สุดมันก็ใหญ่คับปากชิงชิง
จั่วหวินหลิงหลังจากเลียหีชิงชิงได้ที่แล้ว ก็เข้าด้านหลังของนางกำนัลคนสวย เขาประคองควยเข้าไปภายในรูหี แล้วดันเข้าไปจนสุดร่างอวบอัดของชิงชิงสั่นระริก หน้าตาเหยเก ละล่ำละลักเป็นห้วงๆ ฟังไม่รู้เรื่อง เหมือนคนจะขาดใจตาย จั่วหวินหลิงเองก็เสียวสุดขีด หีของชิงชิงฟิตรัดควยของเขาแน่นมาก
“อูย หีเจ้าฟิต ตอดควยข้าแน่นไปหมด ชิงชิง”
จั่วหวินหลิงร้องเสียงกระเส่า ออกแรงทะลวงควยเข้าไปจนสุด ชิงชิงครางซี้ด สั่นสะท้าน ร่างบิดไปมาอย่างทรมาน จั่วหวินหลิงไม่สนใจแล้ว ตั้งหน้าตั้งตากะเด้าถี่ยิบ เห็นหน้าของชิงชิงบิดเบี้ยว ส่งเสียงครางทุกครั้งที่โดนกระแทกจั่วหวินหลิงก็ยิ่งมีอารมณ์กระแทกหนักขึ้นแรงขึ้น สองเต้าของนางกำนัลคนสวยสั่นไหวยวบๆ จนในที่สุดจั่วหวินหลิงก็เสียวสุดขีด มันสาวท่อนควยออกมาเกือบหมดแล้วปักดำดิ่งเข้าไปอย่างแรงเป็นการอำลา น้ำเงียนพุ่งกระฉูด ชิงชิงครางลั่นเสียงยาวต่อเนื่องตัวสั่นพั่บๆ หีตอดตุ้บๆรีดน้ำว่าวจากควยของจั่วหวินหลิงจนหยดสุดท้าย
สือฉีรีบเข้ามาแทนที่ มันอัดควยเข้าไปพรวดเดียวมิดด้ามแถมส่ายก้นไปมาเหมือนกับเป็นการยั่วยุให้ชิงชิงเกิดอารมณ์กระสันมากขึ้นทั้งๆที่นางกำนัลสาวตอนนี้ก็เงี่ยนสุดๆอยู่แล้ว รูหีขมิบน้ำเงี่ยนออกมาราวกับก๊อกแตก สือฉีรั้งสะโพกนางเข้ามาหาตัวครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงพวงไข่ของเขากระทบกับแก้ม ก้นของชิงชิง ดัง ป้าบ ป้าบ อยู่ตลอดเวลา ชิงชิงเองก็ส่ายก้นไปมาตั้งรับเขาอย่างเต็มที่
จินเปียวเห็นอย่างนั้นก็ดันควยกระเด้าปากของชิงชิงอย่างเต็มที่เช่นกัน นางกำนัลคนสวยเอามือยกขึ้นมาลูบที่เจ้าพวงของสือฉีไปมาเป็นการกระตุ้นให้เกิดความเสียวมากยิ่งขึ้นจนสือฉีทำท่าจะถึงสวรรค์
“อูยย พอก่อน ชิงชิง เดี๋ยวน้ำแตกไม่ได้เล่นท่า”
สือฉีร้องรีบดึงควยออกก่อนที่จะหลั่งน้ำเงี่ยนเข้าไปข้างในหีเธอ จอมวายร้ายกำลังมันส์เต็มที่จึงไม่อยากเสร็จเร็วเขาเปลี่ยนท่าให้ชิงชิงนอนหงาย แล้วยกขาทั้ง สองข้างพาดไว้บนบ่า แล้วสือฉีก็ดันควยเข้าไปภายในรูหีอย่างช้าๆ มันค่อยๆผ่ากลีบเนื้ออวบอูมของเธอออก จากกันอย่างช้าๆ แล้วควยก็เข้าไปภายในจนมิดด้าม เขาดันเข้าออกอย่างช้าๆ ก่อน แต่ชิงชิงเป็นฝ่ายเร่งรัดให้ เร็วๆ
“อูยย แรง แรง ซี๊ดด เงี่ยนจะตายอยู่แล้ว อูยย อูยย อูยยย ซีดดด”
นางกำนัลสาวเงี่ยนสุดขีด กระดกตูดเด้งอัดหีสู้เขาอย่างเร็ว ๆ สือฉีจึงเร่งกระเด้าควยดันเข้าไปอย่างไม่หยุด ชิงชิงครางกระเส่ามือจับที่ บ่าเขาเอาไว้แน่น ก้นของสือฉียังทำหน้าที่อย่างไม่หยุดเสียงเนื้อของคนทั้งสองกระทบกันดังเปาะแปะๆ สักพักใหญ่ๆ เสียงชองชิงชิงก็ร้องโอดครวญ ร่างกระตุกเกร็ง มือเท้าหงิกงอ
“อูยยย...เสียว..จะ..ออก...แล้ว...อูยยย..ซี๊ดดด”
ชิงชิงกรีดร้องครวญคราง สือฉีเร่งกระเด้า เร็วขึ้น เขากระดกก้นกระแทกถี่ยิบ ชิงชิงครางกระชั้นถี่เร็ซขึ้น ยกสะโพกเด้งรับเร็วไม่แพ้กัน ก้นของนางกระดกส่ายไปมาแทบไม่ติดพื้น ในที่สุดทั้งคู่ก็เสร็จไปพร้อมๆกัน ในขณะที่จินเปียวก็หลั่งออกมาในปากของนาง แล้วทั้งหมดก็นอนฟุบกายอยู่กับพื้นหอบหายใจระรวยอย่างหมดแรง
จั่วหวินหลิงปล่อยให้ทุกคนนอนพักครู่หนึ่ง จึงออกคำสั่ง
“จินเปียว พาชิงชิงไปล้างหีแล้วคุมตัวนางไว้ หากไม่ได้รับคำสั่งข้าห้ามไม่ให้ปลดปล่อยนางออกมา”
จินเปียวรับคำ ฉุดลากนางกำนัลขององค์หญิงฉางผิงที่เดินขาถ่างออกไป สือฉีอดถามมิได้
“นายน้อย ทำไมไม่กำจัดนางไปเสีย”
จั่วหวินหลิงกล่าวอย่างแช่มช้า
“พวกเรากำลังเดินทางไปสำเร็จโทษสื่อเข่อฝ่า พระบรมราชโองการลับฉบับนี้ คงประกาศนิรโทษควมผิดแก่สื่อเข่อฝ่า พวกเราไม่จำเป็นต้องฆ่านางกำนัลนี้ก่อกวนเรื่องราวใหญ่โต เพียงรีบรุดไปยังเมืองนานกิงจัดการกับสื่อเข่อฝ่าก่อน รอจนนางกำนัลผู้นี้ติดตามไปถึง สื่อเข่อฝ่าก็กลับกลายเป็นคนตายแล้ว ฮา ฮา...”
...................................................................................
ภายในตึกท่านสื่อ สมุหกลาโหมเมืองนานกิงสื่อเข่อฝ่ากำลังตรวจทานเอกสารอยู่หลังโต๊ะยาวกลางห้อง
พลันได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้น มือปราบในสังกัดหลินเพียวเร่งรุดเข้ามารายงาน
“เรียนท่านสื่อ ผู้พิทักษ์ที่สิบสี่อัญเชิญพระบรมราชโองการมาขอพบ”
สื่อเข่าฝ่าลุกจากโต๊ะด้วยความตระหนก เห็นจั่วหวินหลิงเดินเข้ามา กล่าวเสียงกังวาน
“รับพระบรมราชโองการ”
สื่อเข่อฝ่ารีบคุกเข่าลง
“มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ด้วยปรากฏว่าสมุหกลาโหมเมืองนานกิงสื่อเข่อฝ่าซ่องสุมกำลังคิดก่อการร้าย ควรลงโทษประหารชีวิต จึงพระราชทานสุราพิษให้”
สื่อเข่อฝ่าสะท้านขึ้นดุจถูกสายฟ้าฟาดใส่ หน้าเผือดขาวในบัดดัล ปากยังขานรับว่า
“เป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้า”
พลางยื่นสองมือที่สั่นระริกออกรับม้วนแพรพระบรมราชโองการมา
จากนั้นสือฉีจึงถือถาดไม บนถาดวางป้านสุราใบหนึ่งและจอกใบหนึ่ง
จั่วหวินหลิงสั่งว่า
“ท่านสื่อเชิญ”
สื่อเข่อฝ่าเหลียวมองหลินเพียวแวบหนึ่ง จึงระบายลมจากปากกล่าวว่า
“ตกลง เจ้าชีวิตต้องการให้ข้าพระองค์ตาย ข้าพระองค์มิอาจตาย”
พลางยื่นมือหยิบจอกสุราพิษนั้นมา
เห็นแน่ชัดว่าขุนนางตงฉินที่จงรักภักดีต่อราชวงศ์ต้องตายภายมต้แผนปรักปรำของเฉาฮั่วฉุน มิคาดยามนั้นได้ยินเสียงชายเสื้อปะทะลมเร่งร้อน เงาร่างสายหนึ่งม้วนตีลังกาหลายทอดดุจวานรอันปราดเหรียวพาตัวเข้ามาภายในห้องอย่างรวดเร็ว ร่างพอยืนหยัดกับพื้นก็ตวัดเท้าเตะกราด ถึงกับเตะจอกสุราพิษในมือสื่อเข่อฝ่าร่วงหล่นลง
เห็นคนสอดเท้าเข้าขัดขวาง กลับเป็นเด็กหญิงอายุเยาว์ หน้าตาน่ารักแสยะหน้าล้อเลียนจั่วหวินหลิงด้วยความคึกคะนอง
จั่วหวินหลิงบังเกิดเพลิงอำมหิตพลุ่งขึ้น ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายหนึ่งยังเป็นเด็กผู้หญิง ยกขลุ่ยในมือจ่อใส่
เงาเขียวพุ่งวาบ อสรพิษด้ายเขียวนั้นดีดตัวออกจากขลุ่ย พุ่งฉกใส่เด็กผุ้หญิงดุจประกายไฟ
ทันใดเงาพัดปรากฏวูบหนึ่งต้านสภาวะฉกจู่โจมของอสรพิษด้ายเขียวไว้ได้
พัดจีบนั้นสะบัดเหวี่ยงคราหนึ่ง ก็เหวี่ยงอสรพิษด้ายเขียวปลิวไปปะทะกับผนังห้องจากนั้นค่อยร่วงฟาดกับพื้น แน่นิ่งไม่ไหวติงอีก
จั่วหวินหลิงหน้าเปลี่ยนไป เหลียวขวับไปยังทิศทางที่ปรากฏพัดจีบคลี่ปราดเข้ามา ค่อยพบว่าเจ้าของพัดเป็นบุรุษหนุ่มร่างสูงโปร่งสวมชุดยาวขาวสะอาด มุมปากประดับด้วยรอยยิ้มเฉื่อยชา บุคลิกภาพโดดเด่นเหนือธรรมดา
เพียงแค่แสดงฝีมือกำราบอสรพิษด้ายเขียวในชั่วพริบตา จั่วหวินหลิงก็ทราบว่าบุรุษหนุ่มผู้นี้มีวิทยายุทธสูงล้ำจนไม่อาจหยั่งคำนวณรีบประสานมือกล่าว
“ขอเรียนถามนามสูงส่งของพี่ท่าน”
บุรุษหนุ่มชุดขาวแค่นเสียงดังเฮอะกล่าว
“ข้าพเจ้าเรียกว่าเหวียนยั่วเฟย”
จั่วหวินหลิงทิ้งกระบี่ที่รัดข้างเอวแล้วกล่าวต่อ
“ทีแท้เป็นกระบี่ดอกท้อ เราเลื่อมใสมานาน เชิญพี่ท่านลงมือได้เต็มที่ วันนี้สามารถตายใต้กระบี่ของท่านเหวียนก็ปราศจากคำตัดพ้อตำหนิ”
เหวียนยั่วเฟยแคนหัวร่อ กล่าว
“ท่านเฉลียวดฉลาดยิ่ง ทราบว่าภายใต้คมกระบี่เราไม่ฆ่าจิ้งหรีดหัวเน่าไร้อาวุธมาก่อน”
จั่วหวินหลิงตาลุกวาวด้วยโทสะ แต่ในที่สุดก็ข่มกลั้นไว้กล่าวว่า
“ขอบคุณจอมยุทธเหวียนที่ไว้ชีวิต ผู้น้องขออำลา”
เหลียวหน้าไปชักชวนสือฉีทั้งสอง แล้วจากไปทันที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น