ของขวัญสวรรค์สาบ ตอนที่ 15

ช่วง ก่อนเที่ยงของวันจันทร์ที่สามในการมาเป็นครูสอนงานไม้ ครูชัยกำลังทำงานไม้ชิ้นหนึ่งเพื่อเป็นอุปกรณ์การสอนของเขาในสัปดาห์นี้ อีกทั้งเพื่อฆ่าเวลาในการรอนักเรียนของเขาที่ยังอยู่ในระหว่างการเรียนคาบ ที่ 4 ในตอนนี้ครูชัยมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับนักเรียนหลายคน จนเขาเดาไม่ถูกเลยว่าเที่ยงนี้ใครจะมาหาเขาเป็นคนแรก วิภาวี...เด็กผู้หญิงคนแรกที่สอนให้เขารู้ประสบการณ์อันสุดวิเศษในการร่วม รักกับเด็กประถม เธอชอบครูชัยมากเพราะนอกจากเขาจะช่วยเก็บความลับที่เธอแอบช่วยตัวเองใน โรงเรียนไม่ให้ใครรู้แล้ว ครูชัยยังช่วยวิภาวีปลดปล่อยอารมณ์เพศของเธอด้วยการร่วมรักกับเธอ แต่หลังจากนั้นเมื่อครูชัยมีเด็กผู้หญิงต่างชั้นต่างห้องเข้ามาหาบ่อยๆ ความรู้สึกหึงหวงของวิภาวีก็แสดงออกอย่างชัดเจน ครูชัยรู้ดีว่าหากเธอมีเวลาก็คงรีบแจ้นมาคอยกีดกันครูชัยในทันที ธนชพรรณ...เด็กนักเรียน ป.5 หน้าตาน่ารักและเรียบร้อย เธอไม่ค่อยพูดคุยกับใครยกเว้นเพื่อนสนิท หลังจากที่ครูชัยรู้ความลับของเธอที่แอบไปฉี่ข้างแปลงเกษตรแทนที่จะใช้ห้อง น้ำ เขาก็ทำโทษเธอโดยการอัดดุ้นไม้เรียวของเขาเข้าร่องเพศลูกศิษย์จนสำเร็จไป หนึ่งที แม้เธอจะไม่สบายไป 2 วัน แต่รอยยิ้มของเธอก่อนที่จะจากกันทำให้ครูชัยเชื่อว่าเธอจะกลับมาหาเขาอีก ครูชัยยังไม่รู้ว่าเธอกลับมาเรียนหรือยัง ได้แต่หวังว่าความลับระหว่างเขากับธนชพรรณจะไม่รู้ไปถึงหูแม่ของเธอเข้าซะ ก่อน เย็นฤทัย...เด็กสาวเจ้าเสน่ห์ ความประพฤติและกิริยามารยาทอันเรียบร้อย คำพูดคำจาที่อ่อนหวาน ใบหน้าและผิวพรรณที่ขาวสวยตามแบบฉบับเด็กสาวเชื้อสายจีน ใครเห็นเป็นต้องหลงรัก จึงไม่แปลกที่ครูชัยจะจ้องหาโอกาสพิชิตใจเธอและเขาก็ทำสำเร็จเสียด้วย ครูชัยยิงประตูเย็นฤทัยไปถึง 2 นัดภายในวันเดียว ความรู้สึกที่ครูชัยได้รับขณะร่วมรักกับเธอทำเอาเขาเผลอบอกรักเย็นฤทัยไป อย่างยั้งใจไว้ไม่อยู่ เธอเป็นคนรักสงบไม่ชอบหาเรื่องใครและไม่อยากให้ใครมีเรื่อง อาจจะหวังยากซักหน่อยที่จะให้เย็นฤทัยมาหาเขาในช่วงเวลานี้ แต่ครูชัยก็ยังตั้งตารอคอยเธออยู่เช่นกัน ชลดา...นักกีฬาว่ายน้ำความหวังของโรงเรียน ดีกรีเป็นถึงแชมป์ประจำจังหวัดมา 2 ปีซ้อน ปีนี้เธอก็ตั้งเป้าจะเป็นที่หนึ่งให้ได้อีกครั้ง และจากวันที่ครูชัยและชลดาได้เจอกัน 2 ต่อ 2 เป็นครั้งแรก ครูชัยก็ได้ให้ความลับกับเธอเพื่อให้เธอว่ายน้ำได้เก่งยิ่งขึ้น ชลดาจำเป็นต้องกลับมาหาครูชัยอีกอย่างแน่นอน เพราะเมื่อเช้าที่ผ่านมาเธอก็มาหาครูชัยแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ในสิ่งที่ ต้องการก็มีเพื่อนซี้ของเธอเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน ครูชัยยังไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเธอมากนัก แต่ครูชัยเชื่อว่าอีกไม่นานเขาคงยิ่งประตูเธอตีตื้นเพื่อนร่วมชั้นอย่างเย็น ฤทัยและวิภาวีได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ณัฐนิชา...เพื่อนซี้ของชลดาอีกทั้งเป็นหัวหน้าห้องที่นิสัยใหญ่เกินตัว รูปร่างเธอถึงจะเล็กแต่ฝีปากช่างพูดและความรับผิดชอบต่อหน้าที่อย่างดี เสริมให้เธอมีอำนาจเหนือเพื่อนๆในห้องหนึ่งซึ่งเป็นแหล่งรวมนักเรียนมากความ สามารถต่างๆได้ ครูชัยกำความลับของณัฐนิชาเอาไว้ ความลับที่หากใครรู้เข้าความเชื่อถือในฐานะหัวหน้าห้องของเธอคงหมดไปทันที นอกจากนี้ครูชัยยังแอบเก็บชั้นในของเธอไว้เป็นตัวประกันอีกด้วย ถึงยังไงณัฐนิชาก็ต้องกลับมาหาเขาอีกอย่างแน่นอน และเมื่อถึงตอนนั้นเขาอาจได้ลองเสียวกับนักเรียนที่ตัวเล็กที่สุดที่เขา ปกครองอยู่ก็เป็นได้ "นี่...แน๊พ คาบสามเธอหายไปไหนมาอ่ะ ครูกิ๊บถามหาด้วย" ชลดาถามเพื่อนซี้ของเธอขณะรับประทานอาหารกลางวันร่วมกันอยู่ "อ๋อ...เราท้องเสียน่ะ นั่งนานไปหน่อย" ณัฐนิชาตอบปนขำกลบเกลื่อนความจริง "ครูกิ๊บว่าอะไรรึเปล่าล่ะ" หัวหน้าคนเก่งถามเพื่อนซี้ "เปล่า...แค่ถามถึงเฉยๆ การบ้านเธอเราก็ส่งให้ครูกิ๊บแล้ว...ไม่มีปัญหา" ชลดาอธิบายให้เพื่อนของเธอเลิกกังวลใจ "ขอบใจนะ" ทั้งคู่ก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารของตนต่อไป ซักพักทั้งคู่ก็เรียกชื่ออีกฝ่ายเกือบจะพร้อมๆกัน "เจ๊ปลา/แน๊พ" ทั้งสองคนสะดุ้งเล็กน้อยแต่หลังจากนั้นก็ขำกับความบังเอิญนี้ "แน๊พมีอะไรจะพูดเหรอ" ชลดาให้เกียรติห้องหน้าห้องเริ่มพูดก่อน "เปล่าหรอก...คือเรานึกขึ้นได้ว่าลืมของไว้ที่ห้องงานไม้อ่ะ" ณัฐนิชาพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนลืมของเล็กๆน้อยๆ แต่ในใจเต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ "เดี๋ยวกินข้าวเสร็จเราจะไปหาดูซะหน่อย เผื่อครูชัยเก็บไว้ให้" ชลดาตกใจเล็กน้อย เธอเองก็อยากจะแอบแว่บไปหาครูชัยเหมือนกัน ทั้งคู่เป็นเพื่อนซี้ ไปไหนไปด้วยกันตลอดแต่คราวนี้คงต้องตัวใครตัวมันแล้ว "ก็ดี...เดี๋ยวเราว่าจะเข้าห้องสมุดอยู่พอดี งั้นเรารออยู่ที่ห้องสมุดนะ" ชลดารีบเปลี่ยนแผนกลบเกลื่อนความตั้งใจแท้จริงของตน ห้องสมุดอยู่คนละฟากกับห้องของครูชัยเลย ระหว่างที่ณัฐนิชากลับมาหาเธอที่ห้องสมุด ชลดาคงมีเวลาอยู่กับครูชัยเพียงพอที่เธอจะเอา"ยา"จากครูชัยได้ "อืม...ได้" ณัฐนิชาตอบตกลง ทั้งคู่รีบกินข้าวเร็วกว่าทุกทีที่เคยจนหมด เมื่อเก็บจานเสร็จแล้วต่างก็แยกย้ายกันไปตามที่ตกลงกันไว้ ขณะเดียวกัน เย็นฤทัยกำลังต่อคิวซื้อของอยู่ในโรงอาหาร "น้ำฝน...ซื้ออะไรอ่ะ" เกตนิภาที่ต่อแถวเธออยู่ด้านหลังเอ่ยถามขึ้นมา ""ก็ครูชัยน่ะสิ...วานให้เรามาช่วยซื้อนมกับขนมปังไปให้ ออกมาซื้อเองก็ได้แต่ชอบใช้นักเรียน แย่จริงๆ" เย็นฤทัยบ่นให้เพื่อนต่างห้องของเธอฟัง แต่ในใจเธอยิ่งกว่าโลดเต้นยินดี เย็นฤทัยรู้ดีว่าครูชัยจะให้รางวัลอะไรกับเธอที่ช่วยซื้อของกินไปให้เขา "แล้วเกตล่ะ...ซื้ออะไร" เย็นฤทัยผลัดเป็นฝ่ายถามบ้าง "อ๋อ...ก็อนุพงษ์เค้าอยากกินลูกชิ้นทอดน่ะ เราก็เลยจะมาซื้อน้ำไปกินด้วยกัน" เย็นฤทัยยังไม่หายทึ่งกับความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไปของทั้ง 2 คน หันมายิ้มให้เกตนิภาอย่างมีความสุขราวกับเป็นเรื่องของตนเอง "จริงเหรอ" จากนั้นก็หันไปซื้อนมกับขนมปังที่ครูชัยสั่งไว้เพราถึงคิวของเธอพอดี หลังซื้อเสร็จเย็นฤทัยยังแอบชำเลืองมองคู่รักคู่ใหม่ที่กำลังกินไปคุยไปใน โรงอาหารอย่างสนุกสนาน ในโลกนี้คงไม่มีอะไรให้ความสุขเย็นฤทัยมากไปกว่าการได้เห็นผู้คนรักกัน ไม่ทะเลาะเบาะแว้งกันอีกแล้ว...เอ๊ะ!มีอีกอย่างที่ทำให้เธอมีความสุขมากกว่า นี้นี่นา ว่าแล้วเย็นฤทัยก็หันหลังให้ทั้งคู่ เดินตรงไปยังห้องงานไม้ที่ซึ่งสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุขมากกว่านี้รอคอยอยู่ ฝ่ายวิภาวี เธอกำลังถูกครูอุษณีษ์เรียกพบอยู่ "วิภาวี วันนี้เธอคุยเล่นในชั่วโมงครูอีกแล้วนะ ครูเตือนแล้วใช่มั๊ยว่าให้ตั้งใจเรียน..." แล้วประโยคอื่นๆก็ตามมาอีกมากมาย วิภาวีไม่ได้สนใจจะฟังเลยแม้แต่น้อย ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำเป็นรับฟังครูจอมบ่นของเธออย่างเถียงไม่ได้ วิภาวีได้แต่รอเวลาว่าเมื่อไหร่ครูอุษณีษ์จะเทศน์จบซักที กว่าที่ครูสอนสังคมจอมโหดจะพูดจบก็เกือบเที่ยงครึ่งแล้ว เธอเดินออกมาจากห้องพักครูด้วยความเซ็งสุดชีวิต สาวน้อยจอมซนคิดวิธีแก้เซ็งแบบอื่นไม่ออกจริงๆ เธอเดินทางตรงไปยังห้องงานไม้ทันที ที่ห้องงานไม้เป้าหมายของเด็กนักเรียนทั้งหลาย ณัฐนิชามาถึงก่อน เธอชะโงกหน้าเข้ามาในห้องแต่ก็ไม่พบครูชัย เธอเดินเข้ามาในห้องพลางมองไปยังหน้าต่างบานที่ครูชัยเอากางเกงในของเธอไป ตาก แต่มันไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว ณัฐนิชาเริ่มเป็นกังวลมากขึ้น -ครูชัยไปไหนหว่า- ณัฐนิชาได้แต่คิดในใจ พลางเดินหาลิงของเธอที่ครูชัยอาจเผลอทำตกหรือเก็บไว้ที่ไหนซักแห่งแต่หาเท่า ไหร่ก็ไม่พบ ในที่สุดเย็นฤทัยที่ซื้อของเสร็จก็เข้ามาพอดี "อ้าว!แน๊พ...มาทำไรอ่ะ หาไรอยู่เหรอ" ด้วยความมีมนุษย์สัมพันธ์ดี เย็นฤทัยชิงถามเพื่อนร่วมชั้นก่อน ณัฐนิชาสะดุ้งเฮือกหันหลังมามองหน้าเย็นฤทัย "อ๋อ...ป...เปล่า พอดีเราลืมของไว้น่ะ แต่หาไม่เจอ" "เราช่วยหามั๊ย" เย็นฤทัยอาสาช่วยตามนิสัยของเธอ "มะ..ไม่เป็นไร สงสัยเราคงทำหายที่อื่นอ่ะ งั้นเดี๋ยวเราไปหาที่อื่นต่อละกันนะ" ณัฐนิชาตัดใจเดินออกจากห้องครูชัยไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ลิงคืน ลมที่พัดผ่านกระโปรงเธอเข้าไปเย็นวาบราวกับจะหยอกล้อเธอที่ไม่ได้กางเกงใน คืน -เดี๋ยวค่อยกลับมาเอาก็ได้...ครูชัยนะครูชัย- ณัฐนิชาตัดพ้อครูชัยในใจแล้วก็เดินจากไป ฝ่ายเย็นฤทัยเมื่อเห็นณัฐนิชาออกจากห้องไปแล้ว เธอก็เอานมกับขนมปังที่ครูชัยฝากซื้อวางไว้บนโต๊ะ แล้วก็นั่งรอครูชัย -ไปไหนของเค้านะ- เย็นฤทัยคิดไปมองซ้ายมองขวาไป จนกระทั่งวิภาวีเดินทางมาถึง ทันทีที่วิภาวีเห็นเย็นฤทัยแรงหึงก็เริ่มแผลงฤทธิ์ "เย็นฤทัย...มาทำไรอ่ะ"น้ำเสียงเธออกจะดุๆทีเดียว แต่เย็นฤทัยคราวนี้เธอมีข้ออ้างที่ดีกว่า "ครูชัยฝากเราซื้อนมกะขนมเนี่ยะ...ไม่รู้ไปไหนของเค้า" พอพูดจบเธอก็ชี้หลักฐานบนโต๊ะครูชัย "แล้ววิภาวีล่ะ...มาทำอะไร" เย็นฤทัยเป็นฝ่ายย้อนถามบ้าง "อ๋อ...เอ่อ เปล่า แค่ผ่านมาเฉยๆ เห็นเธอนั่งอยู่คนเดียวก็เลยถาม" คำตอบของวิภาวีมัดตัวเองให้หมดโอกาสอยู่ในห้องครูชัย "อืม" เย็นฤทัยตอบรับเพื่อนเธอสั้นๆ แล้วก็นั่งรอครูชัยต่อไป วิภาวีจึงจำต้องเดินจากห้องครูชัยไปอย่างหงุดหงิด พอดีกับจังหวะที่ชลดาเดินสวนทางมาพอดี "อ้าว...น้ำฝน มาหาครูชัยเหรอ" ชลดาเห็นเย็นฤทัยก่อนจึงเป็นฝ่ายเริ่มถาม "อ๋อ...ครูชัยฝากเราซื้อของน่ะ" ชลดาพยักหน้าแล้วชิงพูดต่อ "แล้วครูชัยไปไหนล่ะ" เย็นฤทัยได้แต่ส่ายหน้า "ไม่รู้สิ...เนี่ยะ เราเข้ามาก็ไม่เห็นแล้ว เจ๊ปลามีธุระกะครูชัยเหรอ" เย็นฤทัยถามสวนชลดากลับไปบ้าง "อ๋อ...คือเรากะจะถามเรื่องงานที่ครูชัยสั่งให้ทำน่ะ" ไหวพริบของชลดาสร้างข้อแก้ต่างขึ้นมาได้ทันทีทั้งๆที่ไม่ได้เตรียมตัวมา ทั้งคู่นั่งรอครูชัยกันต่อไป ต่างฝ่ายต่างได้แต่คิดว่า ครูชัยของเขาหายไปไหนกันแน่... ณ เวลาเดียวกันนั้นเอง ครูชัยกำลังขลุกอยู่กับศิษย์โปรดของเขาอีกคน "เอ้า...เร็ว ตอนนี้ไม่มีคนแล้ว ขอครูดูหน่อยว่าแผลหายรึยัง" ครูชัยพูด เด็กสาวถกกระโปรงขึ้นเหนือเอวรูดกางเกงในผ้าฝ้ายสีขาวลงถึงเข่าแล้วยืนรอคำ สั่งต่อไปของครูชัยอย่างว่าง่าย ครูชัยจับสะโพกเธอดึงเข้าใกล้ตัวเขายิ่งขึ้น จนหน้าของเขาห่างจากสะดือเด็กสาวไม่ถึงครึ่งเมตร ครูชัยจ้องมองของสงวนเธออย่างไม่ละสายตา แต่เพราะแสงค่อนข้างสลัวครูชัยจึงไม่เห็นรายละเอียดของมันมากนัก "มานั่งตักครูดีกว่า จะได้ดูถนัดๆหน่อย" ครูชัยออกคำสั่งใหม่กับเธอ จับเด็กสาวหันหลังแล้วอุ้มเธอนั่งตักเขา รูดกางเกงในเธอลงไปกองกับพื้นแล้วจับขาเธอแยกออกจากกันคร่อมขาของเขาไว้ "น่ารักจริงๆเลย คนเก่งของครู" ครูชัยชมเธอพลางหอมแก้มเป็นรางวัลให้กับความน่ารักของเธอ เด็กสาวยิ้มมุมปากตามสไตล์ที่เธอชอบทำ มือครูชัยที่ลูบวนหน้าท้องเธออยู่ค่อยๆวนเลื่อนลงไปหาเนินสวาทของเด็ก สาวอย่างช้าๆ จนกระทั่งไปสัมผัสโดนปุ่มกระสันของเธอเข้า "อึ๊ย!" เสียงเด็กสาวครางลอดริมฝีปากเธออกมาโดยไม่ตั้งใจ ทันทีที่ความรู้สึกเสียวแล่นมาถึง ขาของเธอกระตุกเล็กน้อยราวกับถูกไฟช๊อต "ชู่วววว อย่าส่งเสียงดังสิจ๊ะ...เดี๋ยวข้างนอกก็รู้หมดว่าน้องอิ๊บอยู่ในนี้" ครูชัยห้ามปรามลูกศิษย์คนโปรดเมื่อเธอส่งเสียงครางออกมา ย้อนอดีตไปอีกซักหน่อยเวลาเที่ยงๆโดยประมาณ ขณะที่ครูชัยกำลังทำงานไม้เพลินๆอยู่ก็เหลือบไปเห็นเย็นฤทัยกำลังเดินผ่าน หน้าห้องพอดี "น้ำฝน" ครูชัยรีบเรียกเธอทันทีก่อนที่โอกาสจะหลุดลอยไป เย็นฤทัยหันมามองครูชัยสีหน้าของเธอกึ่งยิ้มกึ่งบึ้งตึงเดาอารมณ์ไม่ถูก "มีอะไรคะครูชัย" เย็นฤทัยเดินเข้ามาในห้องแต่ยังคงรักษาระยะห่างไว้เพื่อความปลอดภัย "อะไรกัน...ทำอย่างกับครูเป็นฆาตกรโรคจิตอย่างงั้นแหละ...เข้ามาใกล้ๆก็ได้" เย็นฤทัยเกือบเผลอยิ้ม ทำท่าเดินเข้าหาครูชัยแบบประชด -โรคจิตน่ะใช่แน่- เย็นฤทัยคิดในใจ "คือครูทำงานอยู่น่ะ...ไม่มีเวลาไปกินข้าวเลย เย็นฤทัยช่วยไปซื้อให้ครูทีสิ" "ค่ะ" นิสัยชอบช่วยเหลือคนอื่นของเธอแผลงฤทธิ์ตอบไปแบบอัตโนมัติ กะว่าจะปฏิเสธแต่ก็หลุดปากไปแล้ว ครูชัยยิ้มเล็กๆกับท่าทางของเธอ "เงินอยู่ในลิ้นชักแน่ะ...เอานมกับขนมปังนะ...ร้านป้าเสื้อสีแดงๆน่ะ บอกว่าของครูชัย ป้าเค้ารู้" ครูชัยสั่งเป็นชุดแต่พอจะมองภาพออก เย็นฤทัยพยักหน้าทำความเข้าใจ "ซื้อเสร็จเดี๋ยวครูให้รางวัล" พูดเสร็จครูชัยก็ยักคิ้วให้เธออย่างคนเจ้าเล่ห์ชวนให้เธอรู้ว่ารางวัลคือ อะไร เย็นฤทัยแกล้งแหย่ครูชัย "โห...งั้นไม่ซื้อให้ดีกว่า" ครูชัยมองหน้าเย็นฤทัยแบบเซ็งๆ "อ๋อ...ไม่ซื้อ แสดงว่าจะเอารางวัลตอนนี้เลยใช่มั๊ย" ว่าแล้วก็ทำท่าเดินตรงเข้าหาเธอ "ว๊าย! ครูชัยอ่ะ...ฮิๆๆ" เย็นฤทัยพอคว้าเงินได้ก็รีบกระโดดออกจากห้องงานไม้ประหนึ่งว่าพ้นเขตอันตราย แล้ว รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเธอไม่ต้องสงสัยเลยว่าเต็มใจช่วยครูชัยแค่ไหน ครูชัยเห็นดังนั้นก็อดยิ้มตอบเธอไม่ได้ ได้แต่มองตามก้นของเธอจนเธอหายลับเข้าไปในโรงอาหาร ครูชัยหันกลับมาทำงานของตนอีกซักพัก กะว่าจะเตรียมให้รางวัลเย็นฤทัยซักหน่อยก็หันไปเห็นธนชพรรณยืนอยู่หน้าประตู ดวงตากลมโตของเธอจ้องครูชัยเหมือนกับต้องการอะไรซักอย่างแต่เธอไม่พูด ครูชัยจึงต้องเป็นฝ่ายถามเสียเอง "อ้าว...น้องอิ๊บ หายป่วยแล้วเหรอ เข้ามานั่งก่อนสิ" ครูชัยทักทาย ในใจเต็มไปด้วยความยินดีที่เขาได้เจอลูกศิษย์สุดน่ารักคนนี้อีกครั้ง ถามไถ่เธอด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ธนชพรรณยิ้มเล็กๆก่อนเดินเข้ามานั่งเก้าอี้ที่ครูชัยเชิญเธอนั่ง "ไม่สบายเป็นอะไรล่ะเรา" ครูชัยถามไปล้างมือไป "ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ" ในที่สุดก็มีเสียงตอบจากลูกศิษย์โปรด "เหรอ...เพราะครูรึเปล่า ครูขอโทษนะ" ธนชพรรณส่ายหัวเล่นเอาครูชัยสับสนไปเลยว่าหมายความว่าไง ระหว่าง "ไม่ใช่เพราะครูหรอกค่ะ" หรือ "ไม่เป็นไรค่ะ" หรือ "ไม่ยกโทษให้ค่ะ" อย่างไหนกันแน่ ครูชัยล้างมือเสร็จก็มานั่งยองๆตรงหน้าลูกศิษย์ "แล้วตรงนั้นยังเจ็บอยู่รึเปล่า" สิ้นคำพูดครูชัยสายตาทั้ง 2 คนมองตรงไปยังจุดหมายเดียวกัน ธนชพรรณส่ายหัวตอบครูชัยเมื่อเห็นเขาเงยหน้าขึ้นมาสบตา "ขอครูดูให้แน่ใจหน่อยสิ" น้ำเสียงทะเล้นของเขาบอกให้ธนชพรรณรู้ว่าครูชัยคงไม่คิดจะดูอย่างเดียวแน่ๆ มือครูชัยจับชายกระโปรงเธอดึงขึ้นแต่ก็ถูกมือน้อยๆรั้งเอาไว้ซะก่อน "ไม่เอาค่ะครู หนูอาย...เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า" ครูชัยมองหน้าธนชพรรณราวกับจะบ่นว่า -แหม...แค่นี้ต้องทำเป็นอายด้วย- ครูชัยยืนขึ้นจับมือเธอไว้ "งั้น...ตามครูมา" ครูชัยจูงมือลูกศิษย์ออกจากห้องงานไม้ไป... กลับมายังสถานการณ์ปัจจุบันในห้องน้ำชายของโรงเรียน ครูชัยกำลังตรวจร่างกายธนชพรรณด้วยวิธีของเขา "เจ็บมั๊ย น้องอิ๊บ" ครูชัยถามไปบี้ติ่งแตดของเธอไปอย่างแผ่วเบา ธนชพรรณพยายามเม้มปากไม่ส่งเสียงร้องเพราะกลัวคนข้างนอกจะรู้ เธอส่ายหัวแทนคำตอบครูชัย "ถ้าเจ็บเมื่อไหร่ก็บอกครูนะ" ธนชพรรณพยักหน้าตอบรับ ครูชัยได้โอกาสจึงเปิดเกมบุกทันที มือซ้ายที่หยอกล้อติ่งเสียวอยู่ก็ถูไถร่องเสียวลูกศิษย์ไม่หยุด มือขวาก็ดันเข้าไปภายในเสื้อนักเรียนเธอควานหาปุ่มเสียวอีก 2 ปุ่มที่หน้าอกเธอ ส่วนปากนั้นก็ไซร้ซอกคอเธอจนธนชพรรณหดตัวเกร็งด้วยความเสียว บิดไปบิดมาบนตักของครูชัยแต่กลับไม่มีเสียงร้องออกจากปากเธอเลยซักแอะเดียว น้ำเสียวระลอกใหม่เริ่มไหลบ่ามาอีกครั้งเป็นสัญญานให้ครูชัยรู้ว่าลูกศิษย์ พึงพอใจสัมผัสของเขาเพียงใด การได้เล่นเสียวในห้องน้ำเช่นนี้ยิ่งปลุกอารมณ์ครูชัยให้เร้าร้อนยิ่งขึ้น จนครูชัยทนไม่ไหวจำต้องงัดเอามังกรของเขาออกมาสูดอากาศภายนอก ธนชพรรณแทนที่จะตกใจที่เห็นสิ่งที่เคยทำเธอเจ็บมาแล้ว เธอกลับเหม่อมองมันราวกับเจอเพื่อนที่จากกันมานาน ท่อนเสียวของครูชัยโผล่ขึ้นกลางหว่างขาธนชพรรณพอดีราวกับว่าเป็นท่อนเสียว ของเธอเอง ความคิดนี้ชวนให้ธนชพรรณเสียวซ่านยิ่งขึ้น น้ำเสียวธนชพรรณจึงไหลออกมาชวนให้นิ้วครูชัยเข้าสำรวจภายในซึ่งครูชัยก็ไม่ ปฏิเสธ สอดนิ้วกลางและนิ้วชี้เข้าร่องเสียวที่ท่อนเอ็นของเขาเคยทะลวงผ่านมาแล้ว ธนชพรรณดิ้นด้วยความเสียวระคนความอึดอัด ครูชัยรู้สึกได้ว่าร่องเสียวของลูกศิษย์มีพัฒนาการที่ดีขึ้นมันตอดนิ้วของ เขาอย่างมีจังหวะและไม่รู้สึกคับแน่นเหมือนครั้งก่อน น้ำเมือกเด็กสาวบางส่วนไหลลงไปชะโลมท่อนเนื้อครูชัยที่ผงกหัวตีร่องเสียวเธอ เบาๆด้วย เมื่อครูชัยเห็นทุกอย่างพร้อมแล้วเช่นนี้ เขาก็ไม่รอช้าจับธนชพรรณพลิกกลับมาหาเขา ครูชัยดึงตัวธนชพรรณเข้ากอด หน้าอกของทั้งคู่ชนกัน มือครูชัยลูบไปทั่วแผ่นหลังเธอสร้างความเคลิบเคลิ้มให้เด็กสาวยิ่งนัก "ครูจะทำโทษน้องอิ๊บที่แอบเข้ามาในห้องน้ำชายล่ะนะ" ครูชัยพูดทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนดึงธนชพรรณเข้ามาเอง เด็กสาวไม่พูดอะไรปล่อยให้ครูชัยยกตัวเธอขึ้น มือของเธอจับบ่าครูชัยอย่างรู้งาน ท่อนเสียวจ่อหน้าปากทางเข้ารอลูกศิษย์คนโปรดเป็นฝ่ายเริ่ม "คราวนี้ไม่เจ็บมากหรอกคนเก่ง ค่อยๆกดลงเรื่อยๆนะ" ครูชัยให้กำลังใจธนชพรรณ เธอเริ่มมีความกล้ามากขึ้นค่อยๆกดตัวลงตามคำสั่งครูชัยไม่มีขัดขืน หัวมังกรค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าสู่ร่องเสียวน้อยๆอย่างช้าๆ ธนชพรรณหลับตาปี๋ด้วยความเสียวซ่านสุดบรรยาย มันไม่เจ็บมากเท่าคราวแรกก็จริงแต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี ความเสียวที่ได้รับตอบกลับมาทำให้ธนชพรรณกล้าลุยต่อไป "ยอดมากเลย...คนเก่งของครู" ครูชัยชมลูกศิษย์คนโปรดที่กำลังบำบัดความใคร่ในตัวเขาให้อย่างเต็มใจ เธอกดตัวเธอเองลงไปอีกหวังจะให้ครูชัยพอใจที่สุด ร่องเสียวเธอก็ขมิบตอดการมาเยือนอีกครั้งของครูชัยไม่มีหยุด จนกระทั่งมังกรยักษ์ได้ทะลวงผ่านถ้ำเสียวเข้าไปจนหมดลำ "ดีมาก...คราวนี้ยกก้นขึ้นลงช้าๆอย่าให้หลุดนะ" ธนชพรรณพยักหน้าเข้าใจ เพราะเธอเคยโดนครูชัยทำมาแล้วเธอจำได้ดี ร่องเสียวที่คับแน่นเคลื่อนไหวขึ้นลงกระทำชำเราท่อนเสียวครูชัยช้าๆ สร้างความเสียวซ่านอันมหาศาลให้ครูสอนงานไม้ของเธอ "สุดยอด...อาาา น้องอิ๊บ...คนเก่งของครู" ครูชัยกระซิบชมเธอข้างหูแล้วก็ก้มลงหอมซอกคอเด็กสาวซ้ายทีขวาทีเป็นรางวัล ธนชพรรณเสียวแทบจะขาดใจ ทั้งความเจ็บแล้วความเสียววิ่งเข้ามาพร้อมๆกัน น้ำตาเริ่มไหลอาบ 2 พวงแก้มแต่ครูชัยไม่ได้เห็นเพราะมัวแต่ให้รางวัลลูกศิษย์อยู่ และแล้วจู่ๆธนชพรรณก็เพิ่มความถี่ในการขย่มครูชัยขึ้น ครูชัยรู้ดีว่าธนชพรรณกำลังถึงจุดไหน เขาเองก็ใกล้ความรู้สึกนั้นแล้วเช่นเดียวกัน ต่างฝ่ายต่างเพิ่มความเสียวให้แก่กันผลัดกันจูบผลัดกันหอมจนทั้งคู่ขึ้น สวรรค์พร้อมกัน เป็นความรู้สึกที่ทั้งคู่ยากจะลืมเลือนจริงๆ ทั้ง 2 คนนั่งพักเหนื่อยโดยทิ้งผลงานของพวกเขาค้างไว้อย่างนั้น 2-3 นาทีต่อมา ธนชพรรณก็เงยหน้าขึ้นมองครูชัย เขาก็ก้มลงมาสบตาเธอเช่นกัน "เหนื่อยมั๊ยคนเก่ง" ครูชัยเอ่ยถาม ธนชพรรณพยักหน้าตอบ "แล้วสนุกมั๊ย" ธนชพรรณนิ่งอยู่ครู่หนึ่งเธอไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มมุมปากบอกครูชัยเป็นนัยๆ ครูชัยหอมแก้มเธออีกครั้งเพราะทนกับพฤติกรรมน่ารักของเธอไม่ไหว จากนั้นทั้งคู่ก็ลุกขึ้นแต่งตัวให้เหมือนปกติที่สุด ครูชัยชะโงกหน้าออกมานอกห้องน้ำไม่เห็นมีใคร จึงพาธนชพรรณออกมาจากห้องน้ำได้โดยไม่มีใครสงสัย "แล้วมาให้ครูทำโทษอีกนะ" ครูชัยพูดไล่หลังธนชพรรณที่เดินจากไป