ของขวัญสวรรค์สาบ ตอนที่ 4

วันนี้ เป็นวันพุธ ครูชัย ครูประจำวิชางานไม้คนใหม่ของโรงเรียนสหศึกษาแห่งหนึ่งในกรุงเทพ กำลังเตรียมอุปกรณ์การสอนของเขาที่จะต้องสอนในช่วงเช้า วันนี้เขาดูรีบร้อนในการจัดอุปกรณ์กว่าที่เคย เหตุเพราะว่า เมื่อวานเขาได้นัดลูกศิษย์คนโปรดให้มาเจอกันก่อนเข้าเรียน ลูกศิษย์คนที่เขาเป็นผู้พรากความบริสุทธิ์ไปจากเธอ ลูกศิษย์ผู้ซึ่งเขากำความลับเอาไว้ ลูกศิษย์ผู้ซึ่งทำให้เขารู้จักรสสวาทของวัยแรกรุ่นที่เขาไม่เคยถวิลหามาก่อน แต่บัดนี้แม้แต่เมียของเขาซึ่งเพิ่งตายจากเขาไปไม่ถึงเดือนเขาก็ลืมจนหมด สิ้น เฝ้ารอแต่วิภาวี ลูกศิษย์ของเขามาปรนเปรอความใคร่ที่เขาอัดอั้นมาทั้งคืน หลังจากจัดอุปกรณ์เสร็จไม่นาน สิ่งที่เขาเฝ้ารอมาตั้งแต่เช้าก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า ด.ญ.วิภาวี โผล่หน้าเข้ามามองครูชัยจากทางหน้าต่าง "ครูชัย...สวัสดีค่ะ" ยกมือไหว้พลางมองไปรอบๆ "ไม่มีใครอยู่หรอก วิตุ่น...ครูอยู่คนเดียว เข้ามาสิ" ครูชัยเชื้อเชิญศิษย์โปรดพร้อมถาม "กินข้าวมารึยังจ๊ะ วิภาวี" "กินแล้วค่ะ" วิภาวีตอบพลางเอามือจับพุงตัวเอง "ไหน...มานี่ซิ" ครูชัยดึงตัววิภาวี มือที่หยาบกร้านทั้งสองของเขาโอบเอวของเด็กสาวราวกับว่าเป็นของตัวเขาเอง "อืม...จริงด้วย พุงป่องเชียว" ครูชัยลูบท้องวิภาวีขึ้นลงช้าๆ จนวิภาวีเริ่มรู้สึกว่ามือของครูชัยเลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ "ครูชัยขา..." เสียงวิภาวีออดอ้อน "พุงหนูไม่ได้อยู่ตรงนั้นซะหน่อย" ดูเหมือนครูชัยจะไม่ได้ยิน หรือไม่ก็ทำเป็นไม่ได้ยิน มือของเขาเลื่อนลงมาจนอยู่ตรงกลางหว่างขาของลูกศิษย์ "แล้วเจ้าตัวน้อยนี่ล่ะ เช้านี้กินอะไรรึยัง" ครูชัยลูบเนินสงวนของลูกศิษย์อย่างไม่เกรงใจเจ้าของ ทำให้วิภาวีนึกย้อนไปถึงกิจกรรมที่เธอกับครูชัยทำร่วมกันเมื่อเย็นวาน วิภาวีถึงกับหน้าแดงเมื่อนึกถึงสิ่งที่ร่องสวาทของเธอ "กิน" เข้าไปในตอนนั้น สติของวิภาวีกลับมาเมื่อครูชัยหอมแก้มซ้ายของเธอเข้าไปฟอดใหญ่ "อุ้ย! ครูชัย" วิภาวีเอียงคอหลบด้วยความจั๊กกะจี้บวกกับความเสียวซ่าน ทำเอาเธอเกือบลืมสิ่งที่เธอจะมาบอกกับครูชัย "ครูชัยคะ...คือวันนี้แม่หนูเค้าจะมารับหนูเร็วน่ะค่ะ...แม่เค้าจะไปซื้อของ ที่โลตัส เย็นนี้หนูคงมาหาครูชัยไม่ได้นะคะ " ครูชัยทำสีหน้าดุๆใส่ศิษย์โปรด วิภาวีรีบพูดต่อเมื่อเห็นสีหน้าครูชัยที่ไม่พอใจนัก "แต่พรุ่งนี้หนูว่างนะคะ..." ครูชัยเปลี่ยนสีหน้าคืนทั้งๆที่ในใจยังรู้สึกผิดหวังอยู่ "ไม่เป็นไรหรอกวิ...ครูไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย ไม่มาก็ไม่เป็นไรนี่นา" ครูชัยพูดพลางลูบหัวศิษย์โปรดอย่างแผ่วเบา หลังจากนั้นครูชัยก็กอดรัดฟัดหอมวิภาวีจนต้องบิดตัวส่ายไปมาด้วยความเสียว แต่ยังไม่ทันที่ครูชัยจะลงมือทำอะไร ก็มีเสียงฝีเท้าเดินมาจากมุมตึก ทั้งคู่รีบผละออกจากกัน จัดเสื้อผ้าให้อยู่ในสภาพเดิม เด็กนักเรียน ป.5 สามคนเดินมา พอเห็นครูชัยทั้ง 3 คนก็ยกมือไหว้ ครูชัยรับไหว้ แล้วทั้ง 3 คนก็เดินผ่านประตูหน้าห้องครูชัยไป วิภาวีแกล้งทำเป็นช่วยจัดโต๊ะครูชัย ตอนนี้เวลา เกือบ 7 โมงเช้าแล้ว นักเรียนเริ่มมาโรงเรียนกันมากขึ้น และมีบางส่วนที่ต้องเดินผ่านหน้าห้องครูชัยไป เขารู้สึกไม่พอใจนักแต่ก็ต้องยอมรับว่า เช้านี้คงทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้แล้ว วิภาวีนั่งขลุกอยู่ในห้องของครูชัยจนใกล้เวลาเข้าแถว เธอเองก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจเหมือนกัน บ่อยครั้งที่ครูชัยเกือบจะพาเธอถึงจุดสุดยอด แต่ก็มีนักเรียนเดินผ่านหน้าห้อง ทำให้ทั้ง 2 คนต้องแยกออกจากกันทุกที จนกระทั่งได้เวลาเข้าแถว ครูชัยจำต้องปล่อยให้ลูกศิษย์รักไปเข้าแถวขึ้นชั้นเรียน วันนี้เป็นวันพุธ ครูชัยมีสอน ป.5ช่วงเช้า 2 ห้อง และ ป.6 ช่วงบ่ายอีก 1 ห้อง ระหว่างสอนในช่วงเช้า ครูชัยแอบเก็บเอาเส้นผมเด็กผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักหลายคนเอาไว้ ขณะปล่อยให้เด็กๆทำงานที่ได้รับมอบหมายในชั้นเรียน ครูชัยก็แอบเอาตุ๊กตาสีขาวซีดขึ้นมา นำเส้นผมของเด็กคนหนึ่งพันรอบตุ๊กตาตัวนั้น ทันใดนั้นตุ๊กตาก็ค่อยๆเปลี่ยนรูปร่างเป็น เด็กนักเรียน ป.5 เจ้าของผมเส้นนั้นนั่นเอง ครูชัยทำสีหน้าพึงพอใจ พลางแกะเส้นผมออก แล้วเก็บไว้ในกระเป๋าของเขา แล้วก็นำเส้นผมเส้นอื่นมาทำเช่นนั้นอีก จนกระทั่งเส้นผมของเด็กสาวหน้าตาดีทั้งหลายในห้องนั้น อยู่ในกระเป๋าของเขาจนหมด พอถึงช่วงพัก ครูชัยก็นำตุ๊กตาออกมา เลือกเส้นผมจากกระเป๋าของเขาออกมาเส้นหนึ่งแล้วพันรอบตุ๊กตา ตุ๊กตานั้นก็กลายรูปร่างเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่ง "อ้อ...ธนชพรรณนี่เอง " ครูชัยมองตุ๊กตาลูกศิษย์อย่างสนใจ ตุ๊กตานั้นวิ่งไปมาอยู่กับที่ราวกับมีชีวิต แน่นอน...ก็เพราะเจ้าของเส้นผมยังมีชีวิตอยู่น่ะสิ ตุ๊กตานี้จะแสดงอากับกิริยาเดียวกันกับเจ้าของเส้นผม ทำให้ครูชัยรู้ทุกความเคลื่อนไหวของเด็กคนไหนก็ตามที่เขาอยากรู้ ขณะนี้ ธนชพรรณกำลังวิ่งเล่นกับเพื่อนๆของเธออยู่อย่างสนุกสนาน ต่างจากเวลาที่อยู่ในห้องยิ่งนัก ในห้องเรียนธนชพรรณที่เพื่อนๆของเธอเรียนว่า"อิ๊บ" จะเป็นเด็กเงียบๆ ไม่ค่อยพูดคุย ตั้งใจเรียนและไม่รบกวนครู แต่เวลาอยู่กับเพื่อนๆช่วงพัก เธอจะแสดงความสดใสน่ารักออกมา ดวงตากลมโตของเธอเข้ากับรูปหน้า ทรงผมสั้นประบ่าของเธอก็ดูดีกว่าใครในชั้น รอยยิ้มของเธอสดใสเป็นประกายชวนให้ต้องยิ้มตามทุกครั้งที่ได้เห็น บางครั้งครูชัยยังสังเกตเห็นว่าเด็กผู้ชายหลายคนในชั้นก็สนใจในตัวเธออยู่ เหมือนกัน แต่นั่นก็เป็นแค่ความรู้สึกแบบเด็กๆแต่สำหรับครูชัยแล้ว เขาคิดเลยไปไกลกว่านั้นมาก เขาได้ประสบการณ์ในการเย็ดกับลูกศิษย์ชั้น ป.6 มาแล้ว เขารู้สึกติดใจในรสกามของเด็กนักเรียนยิ่งนัก และในเมื่อเขาไม่สามารถร่วมรักกับวิภาวีได้ ครูชัยจึงมองธนชพรรณเป็นเหยื่อรายต่อไปที่เขาจะพรากพรหมจรรย์ไปจากเธอ ครูชัยคิดถึงแผนการต่างๆนานาที่เหมาะสมที่จะจัดการกับลูกศิษย์ตัวน้อยคนนี้ พลางมองตุ๊กตาที่กำลังวิ่งเล่นอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา จนกระทั่งตุ๊กตาธนชพรรณมีอาการเหมือนกำลังปวดฉี่ ครูชัยเองทีแรกก็ไม่คิดว่าใช่ แต่พอเห็นตุ๊กตาทำท่าหนีบขาบ้าง จับอวัยวะเพศบ้าง ครูชัยถึงได้แน่ใจ ตุ๊กตาธนชพรรณบอกลาเพื่อนๆไปเข้าห้องน้ำ ทำให้ครูชัยยิ่งเพิ่มความสนใจมากยิ่งขึ้น ในฟากของธนชพรรณตัวจริง เธอกำลังวิ่งหาห้องน้ำเพื่อระบายความอัดอั้นในตัวเธอ แต่ทว่าห้องน้ำทุกห้องมีคนใช้อยู่เต็มไปหมด เธอรู้สึกอึดอัดยิ่งนัก "ขืนยืนรออยู่นี่มีหวังฉี่ราดแน่เลยเรา" ธนชพรรณคิดในใจพลางขมิบหนีบขาของตนเอาไว้ เธอค่อยๆย่องออกมาจากห้องน้ำ หันซ้ายหันขวา ห้องน้ำที่เธออยู่นั้น อยู่ติดกับแปลงสวนครัวที่ใช้สอนวิชางานเกษตรซึ่งช่วงเที่ยงๆจะไม่ค่อยมีคนมา เดินอยู่แถวนี้ ธนชพรรณหันซ้ายหันขวาอีกหลายครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครเห็นเธอแน่นอน และแล้วธนชพรรณก็ทำสิ่งที่ไม่ควรทำที่สุด เธอถกกางเกงในสีขาวลงมาเหนือเข่าแล้วลงมือปลดทุกข์ที่เธออัดอั้นมานาน ลงบนพื้นด้านหลังห้องน้ำนั้นเอง ลำธารเล็กๆสีเหลืองใสไหลเป็นทางเปลี่ยนสีขาวของพื้นปูนเป็นสีปัสสาวะของเธอ พุ่มไม้สูงๆข้างห้องน้ำทำให้เธอมั่นใจว่าไม่มีใครเห็นสิ่งที่เธอทำแน่นอน แต่ไม่ใช่วันนี้ เพราะครูชัย ครูผู้สอนวิชางานไม้ของเธอ นอกจากจะรู้เห็นสิ่งที่เธอทำทั้งหมดแล้ว ครูชัยยังมีแผนการที่จะเผด็จศึกลูกศิษย์แสนสวยคนนี้อีกด้วย ครูชัยยิ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะซอยเจ้าโลกในมือของครูชัยจนพ่น น้ำรักออกมาล้นมือของเขา ธนชพรรณเมื่อสำเร็จธุระของเธอ ก็เดินกลับไปหาเพื่อนๆหมายที่จะเล่นกันต่อ แต่ยังไม่ทันจะถึงกลุ่มเพื่อนๆของเธอ ครูชัยก็มายืนดักรออยู่แล้วเธอยกมือไหว้ครูชัยอย่างสุภาพ ครูชัยเรียกชื่อเธอ "ธนชพรรณ เมื่อกี้หนูไปไหนมาน่ะ" ปกติในชั้นเรียนธนชพรรณก็ไม่ค่อยกล้าพูดกล้าคุยอยู่แล้ว ยิ่งเจอคำถามแบบนี้ในช่วงเวลาแบบนี้ มันยิ่งทำให้เธอไม่กล้าตอบเข้าไปใหญ่ ได้แต่ยืนก้มหน้าก้มตานิ่งๆอยู่อย่างนั้น เมื่อเห็นว่าครูชัยกำลังรอคำตอบของเธออยู่ ธนชพรรณจึงรีบตอบเพื่อจะได้ไปเล่นกับเพื่อนๆต่อ "ไปปัสสาวะค่ะ" "ที่ไหน" ครูชัยถามต่อแบบไม่ให้ลูกศิษย์ตั้งตัวได้ทัน ธนชพรรณถึงกับหน้าถอดสี เธอไม่รู้ว่าครูชัยเห็นสิ่งที่เธอทำหรือเปล่า แต่เธอรู้ดีว่าเธอทำอะไรลงไป ธนชพรรณไม่เคยโกหกผู้ใหญ่ พ่อแม่เธอสอนมาเช่นนั้น แต่คราวนี้คงได้เวลาโกหกแล้ว ธนชพรรณคิดในใจ "เอ่อ..ท..ที่ ห้อง น...น้ำ ค่ะ" น้ำเสียงของเธอทำเอาครูชัยเกือบเก็กแตก นี่คงเป็นการโกหกที่จับได้ง่ายที่สุดเท่าที่ครูชัยเคยได้ยินมา "ที่ห้องน้ำจริงเหรอ...ธนชพรรณ" เธอตกใจสุดขีดแต่ก็เก็บอาการไว้ด้วยการยืนนิ่งเงียบๆ "ครูเห็นนะ" ครูชัยตอกย้ำความผิดของเธอ ทำให้ธนชพรรณรู้สึกเหมือนตัวเองเล็กลงเรื่อยๆ ครูชัยไม่ต้องการให้เธอถ่วงเวลาไปมากกว่านี้จึงรีบตัดบท "ธนชพรรณแอบไปฉี่ที่ข้างแปลงเกษตรมาใช่ไหม" ธนชพรรณบีบมือตัวเองไปมาเหมือนทุกครั้งที่เธอทำความผิดแล้วถูกจับได้ เธอหันซ้ายหันขวาเมื่อไม่เห็นว่ามีใครมองเธออยู่ เธอก็พยักหน้าหนึ่งทีเป็นอันยอมรับความผิดของเธอ "มาที่ห้องครูหน่อย...ครูมีเรื่องจะพูดด้วย" ตอนนี้ธนชพรรณรู้สึกกลัวครูชัยจับใจ แต่ก็จำต้องเดินตามครูงานไม้ของเธอไปอย่างว่าง่าย ทิ้งเพื่อนๆของเธอที่กำลังเล่นสนุกอยู่ ไปเพียงลำพัง ที่ห้องงานไม้ เวลานั้นเป็นเวลาเที่ยงยี่สิบนาทีแล้ว ช่วงนี้เด็กส่วนมากจะลงมาเล่นกลางสนามบ้าง ในโรงอาหารบ้าง อยู่ในห้องสมุดบ้าง ถึงแม้ห้องของครูชัยจะอยู่ชั้นหนึ่ง แต่ก็มีนักเรียนน้อยคนนักที่จะเดินผ่านหน้าห้องของครูชัยเวลานี้ ครูชัยเชิญธนชพรรณให้นั่ง ยังไม่ทันที่ครูชัยจะได้พูดอะไร หยดน้ำตาใสๆของธนชพรรณก็เริ่มเอ่อล้นออกมาจากดวงตากลมโตของเธอ ท่าทีนี้เล่นเอาครูชัยเสียแผนหมด เขาไม่นึกว่าลูกศิษย์แสนน่ารักของเขาจะบ่อน้ำตาตื้นขนาดนี้ เขารู้สึกสงสารเธอจับใจ ว่าแล้วก็ดึงตัวเธอเข้าไปกอดโดยควบคุมตัวเองไม่ได้ ธนชพรรณเองก็ปล่อยให้ครูกอดอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเช่นกัน "ไม่ต้องร้องนะธนชพรรณ ครูยังไม่ทันได้ทำอะไรหนูซักหน่อย" ครูชัยพูดพลางลูบหัวศิษย์รักของเขาอย่างทะนุถนอม "ครูอย่าบอกใครได้ไหมคะ หนูไม่อยากให้เพื่อนรู้" เสียงของเธอดังอู้อี้อยู่บนอกเสื้อครูชัย แต่กระนั้นเขาก็ยังคงพอจับใจความได้ "แล้วทำไมธนชพรรณถึงไม่ไปฉี่ในห้องน้ำล่ะ" ถึงจะสงสารแต่ครูชัยก็ไม่วายหาเรื่องให้ลูกศิษย์ได้อายอีก ธนชพรรณเอาแขนเสื้อเช็ดน้ำตาตัวเอง ตอนนี้ตาของเธอบวมแดงดูน่าสงสารยิ่งนัก "ก็...ก็ ห้องน้ำมันเต็ม...แล้ว...แล้ว หนูก็ปวดฉี่มาก หนู...หนูกลัวว่า จะฉี่ราดซะก่อน..เลย..เลย ต้องแอบ ออก..ออกมาฉี่ข้างนอก...ฮือๆๆ" เสียงตอบปนร้องไห้ของเธอน่าเอ็นดูยิ่งนัก "โอเคๆ ไม่เป็นไรนะธนชพรรณ" ครูชัยพูดพลางดึงตัวเธอเข้าไปกอดอีกรอบ ครูชัยต้องคุกเข่าลงเพื่อที่จะได้ระดับเดียวกันกับลูกศิษย์ตัวน้อยของเขา แม้ว่าจะผิดไปจากที่เขาคาดหมายไว้ แต่ก็ไม่เสียโอกาสที่จะจัดการลูกศิษย์เจ้าน้ำตาของเขา คราวนี้ครูชัยไม่กอดเธอเปล่าๆ มือของครูชัยเลื่อนวนไปทั่วแผ่นหลังเล็กๆของเธอ นอกจากพ่อของเธอแล้ว ธนชพรรณไม่เคยถูกผู้ชายคนไหนกอดมาก่อนเลย เธอจึงได้แต่คิดว่าครูชัยกอดเธอเหมือนพ่อกอดลูก ฝ่ายครูชัยนั้นนอกจากวิภาวีแล้วครูชัยก็ไม่เคยกอดเด็กผู้หญิงคนไหนมาก่อน เช่นกัน ครูชัยจึงได้แต่คิดว่าธนชพรรณคือเหยื่อรายต่อไปของเขา มือของครูชัยเลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ เมื่อลงมาจนสุดความยาวของชายเสื้อ มือของเขาก็เริ่มมุดเข้าไปในเสื้อนักเรียนของเธอ ธนชพรรณเองก็รู้สึกตัวว่ามือของครูชัยสัมผัสผิวของเธอ แต่ความรู้สึกอบอุ่นจากการกอดและสัมผัสเช่นนั้น รวมทั้งความจริงที่ครูคนนี้รู้ความลับของเธอ ทำให้เธอไม่กล้าขัดขืน ครูชัยลูบแผ่นหลังของเธอด้วยมืออันหยาบกร้าน แรงดึงของเขาทำให้ชายเสื้อด้านหน้าเริ่มลอยขึ้นสูงตาม พอรู้สึกดังนั้นธนชพรรณก็รีบจับชายเสื้อของตนดึงกลับลงมาตำแหน่งเดิม แต่ก็ยังคงปล่อยให้ครูชัยลูบแผ่นหลังของตนอยู่อย่างนั้น เธอยังคงมีความอายอยู่บ้าง ไม่เหมือนกับวิภาวีซึ่งทั้งซนทั้งแก่น แต่ถึงอย่างไรครูชัยก็ต้องการจะจัดการดาวเด่นของห้อง 5/3 คนนี้ให้ได้ เมื่อธนชพรรณยังเอียงอายอยู่เช่นนี้ครูชัยจึงต้องจัดการขั้นเด็ดขาด เขาบรรจงก้มลงหอมแก้มซ้ายที่คราบน้ำตาเพิ่งจะเริ่มแห้งไปฟอดใหญ่ๆ การที่ธนชพรรณเอาแต่ก้มหน้าก้มตาและมัวยุ่งอยู่กับชายเสื้อของตน ทำให้เธอไม่ทันได้หลบ พ่อของเธอก็เคยหอมแก้มเธอเช่นนี้เหมือนกัน ธนชพรรณจึงปล่อยให้ครูชัยหอมแก้มเธอแต่โดยดี ครูชัยจึงได้โอกาสหอมแก้มซ้ายที ขวาทีจนหน่ำใจ กลิ่นตัวแบบเด็กๆของธนชพรรณยิ่งทำให้ครูชัยมีอารมณ์มากยิ่งขึ้น เมื่อเห็นว่าการบุกด้านบนไม่ประสบผลสำเร็จ ครูชัยจึงเลื่อนมือหนึ่งลง หันมาสนใจกับกระโปรงจีบรอบยาวถึงครึ่งหน้าแข้งของเธอ อีกมือยังคงยื้อชายเสื้อแข่งกับมือน้อยๆของลูกศิษย์ มือที่เลื่อนลงมาครูชัยใช้ลูบบั้นท้ายของลูกศิษย์ซ้ายขวาไปมา จนกระทั่งไปหยุดอยู่ตรงซิบกระโปรงของเธอ ครูชัยค่อยๆปลดลงช้าๆ ปากก็หอมลูกศิษย์เป็นระยะๆ มือขวาก็ลูบแผ่นหลังของเธอไปเรื่อยๆ การที่ถูกจู่โจมหลายที่หลายแห่งในเวลาเดียวแบบนี้ ทำให้ธนชพรรณทำอะไรไม่ถูก ในที่สุดหลังจากปลดตะขอกระโปรงสำเร็จแล้ว กระโปรงนักเรียนสีน้ำเงินก็ตกลงมากองที่พื้น ธนชพรรณที่ไม่ทันได้ตั้งตัวพอเจอแบบนี้เข้าก็ถึงกับหน้าแดงด้วยความอาย พยายามที่จะก้มลงเก็บกระโปรงของเธอขึ้นมา แต่การที่ครูชัยกอดเธออยู่เช่นนี้ บังคับให้เธอต้องโชว์กางเกงชั้นในผ้าฝ้ายสีขาวล้วนไร้ลวดลายต่อหน้าต่อตาครู ของเธออย่างขัดขืนไม่ได้ ครูชัยไม่ปล่อยให้เวลาเสียเปล่า จัดแจงอุ้มลูกศิษย์ตัวน้อยของเขาลอยสูงขึ้น กระโปรงที่กองอยู่กับพื้นห่างไกลตัวเธอออกไปเรื่อยๆ ที่จริงแล้วคือ เธอเลื่อนออกห่างจากกระโปรงของเธอตะหาก ครูชัยอุ้มธนชพรรณในชุดนักเรียนที่เหลือเพียงครึ่งท่อนบนไปนั่งบนเก้าอี้ของ ครูชัย จับขาของเธอพาดกับที่พักแขนเก้าอี้ ด้วยท่านั่งเช่นนี้ทำให้เนินสวรรค์ของเธอลอยเด่นขึ้นมา จุดสีเหลืองเล็กๆตรงเป้าของเธอบ่งบอกชัดเจนว่าเพิ่งฉี่มาหมาดๆ ยังไม่ทันที่ครูชัยจะได้ชื่นชมกันสิ่งที่เห็นจนหน่ำใจ ก็ถูกมือน้อยๆดึงชายเสื้อที่เหลือลงมาปิดทางสวรรค์ของเขา "ขอครูดูหน่อยสิ" ครูชัยขอหน้าตาเฉย ธนชพรรณส่ายหน้าแต่ที่มุมปากมีรอยยิ้มเล็กๆปรากฏให้เห็น "น่า...นะ" ครูชัยขออีกครั้ง ธนชพรรณยังคงส่ายหน้ายืนยันอยู่เช่นนั้น "ไม่งั้นครูจะบอกเพื่อนธนชพรรณนะ" ครูชัยเริ่มใช้ไม้แข็ง ธนชพรรณเริ่มรู้สถานภาพของตนเองที่ไม่ควรขัดขืนครูชัยแต่ก็ยังนั่งนิ่งเงียบ มือยังกุมของลับของเธอเอาไว้ ครูชัยจึงต้องจัดการเอง เขาจับมือน้อยๆของเธอแยกออกจากกัน เอาไปวางไว้ที่หัวเข่าทั้ง 2 ข้าง "วางไว้ตรงนี้ ห้ามขยับนะ" ครูชัยกำชับ ธนชพรรณได้แต่จ้องมองสิ่งที่ครูจะทำกับเธออย่างไร้หนทางขัดขืน ครูชัยแหวกกางเกงในของเธอออกทางด้านข้าง เผยให้เห็นเนินสวาทเกลี้ยงเกลาขาวนวล กลีบกุหลาบบานออกได้ที่ ร่องเสียวที่รอการใช้งานมานานยังคงปิดสนิท ธนชพรรณรู้สึกอายมาก แม่ของเธอกำชับเสมอว่าให้นั่งให้เรียบร้อย ระวังอย่าให้ใครเห็นอวัยวะเพศหรือแม้แต่กางเกงในของเธอ ซึ่งเธอก็ปฏิบัติด้วยดีมาตลอด เธอเงยหน้าขึ้น พยายามไม่คิดว่าตนเองกำลังโชว์ของลับให้ครูดูอยู่ ทันใดนั้นธนชพรรณก็รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว ก้มหน้าลงมามองอีกทีก็เห็นครูชัยกำลังเลียร่องเสียวของเธออย่างเมามัน ปลายลิ้นของครูชัยที่ตวัดผ่านปุ่มเสียวของเธอแต่ละครั้ง ทำเอาธนชพรรณซ่อนความเสียวซ่านไว้ไม่มิด มือของเธอถูกสั่งไม่ให้ขยับไปไหนเธอจึงได้แต่กำหัวเข่าตัวเอง ความเสียวซ่านเพิ่มขึ้นเรื่อยในทุกจังหวะที่ลิ้นของครูชัยตวัดไปมา ธนชพรรณหลับตาพริ้มด้วยความเสียว ไม่นานนักครูชัยก็รู้สึกว่าขาของลูกศิษย์ตัวน้อยสั่นเทา บ่งบอกเขาว่าเธอกำลังจะขึ้นสวรรค์แล้ว ครูชัยเร่งตวัดลิ้นของเขาให้เร็วยิ่งขึ้นทำเอาธนชพรรณเผลออุทาน "อื๊ยยยย"ออกมาเพราะความเสียว เธอรู้สึกเหมือนจะฉี่แตกแต่ก็ไม่กล้าบอกครูของเธอ ธนชพรรณพยายามกลั้นไว้ได้แต่หวังว่าครูชัยจะหยุดก่อนที่เธอจะฉี่แตกใส่ปาก ครูซะก่อน แต่ไม่เป็นผล "ไม่ไหวแล้ววววว" ในที่สุดธนชพรรณก็ได้ขึ้นสวรรค์สมความตั้งใจของครูชัย น้ำเงี่ยนแรกของเธอพรั่งพรูออกมาตอบแทนบุญคุณครูของเธอ ร่างกายของเธอกระตุกด้วยความเสียว ธนชพรรณนอนพักด้วยความเหนื่อยอ่อนทั้งๆที่นั่งอยู่เฉยๆ หลังจากครูชัยตวัดลิ้นเก็บน้ำเสียวหยดสุดท้ายของลูกศิษย์โปรดเรียบร้อยแล้ว เขาก็เงยหน้าขึ้นมาสังเกตอาการของลูกศิษย์ ธนชพรรณหลับตาพริ้มถอนหายใจอย่างคนหมดแรง ท่าทีนี้ยิ่งเพิ่มความน่ารักน่าเอ็นดูเข้าไปใหญ่ ธนชพรรณลืมตาขึ้นมาเห็นครูของเธอจ้องอยู่อย่างนั้นก็รู้สึกตัว เธอจ้องมองครูของเธออย่างอายๆ ด้วยความที่เธอไม่เคยช่วยตัวเองมาก่อน เธอเลยคิดว่าเธอฉี่ใส่ปากครูชัยเข้าไปเต็มๆ ทำไมครูชัยถึงกล้ากินฉี่ของเธอได้ลงนะ ธนชพรรณคิดในใจ สายตาของเธอเหมือนกำลังรอคำสั่งจากครูชัย แต่เขาไม่พูดอะไรหันมาจ้องมองที่เนินสวาทของลูกศิษย์แทน มือที่เหลืออยู่ของเขาลูบวนไปบนเนินสงวนของลูกศิษย์ ธนชพรรณตอนนี้แม้จะไม่มีคำสั่งให้อยู่เฉยๆ แต่เธอก็นั่งจ้องครูที่กำลังบุกรุกพื้นที่ส่วนตัวของเธอโดยไม่ได้ขัดขืนอะไร ในใจของธนชพรรณตอนนี้อยากรู้เพียงว่าครูชัยจะทำอะไรให้เธออีก ความรู้สึกแปลกใหม่ที่เธอได้รับ สร้างความประทับใจให้กับเธอไม่แพ้กับที่ครูชัยรู้สึก สัมผัสของครูชัยบนเนินสวาทของเธอทำให้ธนชพรรณขนลุกขึ้นมาอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันที่เธอจะถึงจุดสวรรค์ ครูชัยก็ลุกขึ้นยืน "ว้า...จะบ่ายโมงแล้วหรือเนี่ยะ" ครูชัยจ้องมองนาฬิกาที่แขวนอยู่หลังห้องพลางบ่นพึมพำๆให้ธนชพรรณได้ยิน "เดี๋ยวธนชพรรณก็ต้องไปเข้าแถวใช่มั๊ย" ครูชัยถามทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว ธนชพรรณพยักหน้าเงียบๆหนึ่งทีพลางยกขาของเธอออกจากเก้าอี้ของครูชัย ทันทีที่ก้าวขาลงจากเก้าอี้ "อุ๊ย!" ธนชพรรณก็เซถลาไปหาครูชัยทำเอาครูชัยรับแทบไม่ทัน "เป็นอะไรรึเปล่า ธนชพรรณ" ครูชัยกึ่งงงกึ่งตกใจ "ป...เปล่าค่ะ เหน็บกิน" ธนชพรรณพูดพลางยิ้มเล็กๆตอบครู ธนชพรรณไม่เคยนั่งท่านี้มาก่อน ยิ่งต้องนั่งนานๆ ผลจึงออกมาแบบนี้ "สงสัยธนชพรรณคงต้องหัดนั่งท่านี้บ่อยๆซะแล้วล่ะ" ครูชัยแซวลูกศิษย์ตัวน้อยของเขาทำเอาเธอต้องแอบหัวเราะเบาๆ พอธนชพรรณเริ่มตั้งหลักได้ ใส่กระโปรงกลับเข้าที่เป็นที่เรียบร้อย กำลังจะออกไปเข้าแถวกับเพื่อนๆ ครูชัยก็ดึงตัวเธอไว้ "เดี๋ยวสิ ธนชพรรณ" เธอหันหลังมามองครูด้วยแววตาเดียวกับตอนที่ถูกลูบเนินสวาท "เย็นนี้หนูกลับบ้านยังไง" ครูชัยถาม เผื่อจะได้ธนชพรรณไว้แก้เหงาช่วงเย็น "คุณแม่มารับค่ะ" "กี่โมงล่ะ" ธนชพรรณนึกอยู่ครู่หนึ่ง "อืม...ก็ราวๆ 5 โมงน่ะค่ะ" "งั้น..."ครูชัยพูดพลางมองปฏิกิริยาของลูกศิษย์ เธอยังคงจ้องมองเขา รอคำสั่งจากเขาอยู่ "...เลิกเรียนแล้วมาหาครูได้มั๊ย" ธนชพรรณทำตาโตใส่ครูของเธอ เธอไม่รู้ว่าจะพยักหน้าหรือส่ายหัวดี ระหว่างที่ตัดสินใจอยู่นั้นครูชัยก็ดึงตัวเข้าไปหาเขาย่อตัวลงมือขวากอดเอว เธอไว้ มือซ้ายจับเนินสวาทของเธอลูบขึ้นลงเบาๆ พร้อมกับหอมแก้มเธออีก 1 ที ตอกย้ำให้เธอรู้ว่าจะเจออะไรบ้างถ้ามาหาครูชัย ในที่สุดธนชพรรณก็ตอบตกลง ครูชัยยิ้มอย่างผู้กำชัย ธนชพรรณแอบซ่อนรอยยิ้มตามนิสัยว่าแล้วก็วิ่งไปรวมแถวกับเพื่อนๆ