ของขวัญสวรรค์สาบ ตอนที่ 6

คาบ แรกของวันศุกร์ ครูชัยต้องสอนนักเรียนชั้นป.6 อุปกรณ์การเรียนก็ค่อนข้างจะสลับซับซ้อนกว่า การสอนป.5แต่กระนั้นก็ไม่ยากเกินจะเตรียมให้ทันในอีก 1 ชั่วโมงที่เหลือ แต่สิ่งที่เขากังวลไม่ใช่เรื่องนั้น เรื่องลูกศิษย์ที่เขารักหนักหนาทั้ง 2 คนต่างหาก เมื่อวานธนชพรรณไม่มาเรียน ครูชัยก็พอจะเข้าใจว่าเธอไม่สบายด้วยเรื่องใด การถูกครูชัยร่วมรักครั้งแรกทำเอาอวัยวะเพศของเธอฉีกขาด ต่อให้เก่งมาจากไหนก็คงนอนซมอย่างต่ำหนึ่งวันแน่ๆ เขาเองก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่ทำอะไรรุนแรงอย่างนั้นลงไป ได้แต่คิดว่าลูกศิษย์ตัวน้อยคงไม่แก้แค้นด้วยการบอกแม่ของเธอถึงเรื่อง ระหว่างเขาและเธอ ส่วนวิภาวี สาวน้อยแก่นแก้วอารมณ์ดี เมื่อวานเขาเจอเธอเพียงครั้งเดียวเมื่อตอนเช้า กำลังจะเข้าสวมกอดให้หายคิดถึง ก็เจอเพื่อนของเธอเข้ามาตามเธอซะก่อน วิภาวีเองก็เสียดายอยู่ไม่น้อยแต่เมื่อโอกาสไม่อำนวย เธอก็จำใจต้องลาครูชัยไป ทิ้งให้ครูชัยต้องอารมณ์ค้างไปทั้งวัน เขาอยากเจอเธอทั้ง 2 มากแต่จนถึงเวลานี้ยังไม่มีใครมาหาเขาเลย ครูชัยมองไปนอกหน้าต่าง เด็กนักเรียนเดินผ่านไปมามากมาย แต่ไม่ใช่คนที่เขาอยากเจอเลยซักคนเดียว ครูชัยเริ่มการสอนคาบแรกด้วยการแจกสมุดงานของนักเรียน แล้วให้นักเรียนลอกวิธีประดิษฐ์กล่องใส่ดินสอไม้บนกระดาน เมื่อลอกเสร็จแล้วเขาก็แบ่งนักเรียนตามกลุ่ม แต่ละกลุ่มก็รับผิดชอบกล่องใส่ดินสอของกลุ่มของตน ระหว่างนั้นครูชัยกลับมานั่งรอที่โต๊ะทำงานของเขา คอยมองนักเรียนเป็นระยะๆเมื่อเห็นว่าเริ่มส่งเสียงดังเกินไป สายตาของเขามองไปรอบๆห้อง เด็กนักเรียนห้องนี้ก็มีที่หน้าตาดีๆหลายคน แน่นอน...เขามีเส้นผมของเด็กพวกนั้นไว้ในครอบครองเรียบร้อยแล้ว การได้เห็นเด็กสาวน่ารักๆอยู่ใกล้ๆ ทำให้อารมณ์ของเขาพุ่งพล่านขึ้นมาอีก ทันใดนั้นเขาก็นึกอะไรออก เขาเปิดลิ้นชักที่เก็บตุ๊กตาไว้ นำมันออกมา จากนั้นหยิบแฟ้มที่น่าจะเป็นแฟ้มเอกสารขึ้นมา แต่เมื่อเปิดแล้วแทนที่จะพบเอกสารใดๆ กลับพบแต่เส้นผมจำนวนมาก ที่ปลายเส้นผมแต่ละเส้นมีชื่อของเด็กผู้หญิงพันด้วยเทปกาวติดอยู่ เขาพลิกแฟ้มไปที่หน้า "ป.6/4" บรรจงหยิบเส้นผมเส้นหนึ่งออกมาจากหน้านั้น พันรอบตุ๊กตาแล้วนำไปวางบนกล่องใต้โต๊ะของเขาที่ซึ่งนักเรียนในห้องไม่ สามารถเห็นได้ ตุ๊กตาค่อยๆเปลี่ยนร่างเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งในชั้น เขามองตุ๊กตาแสดงอากัปกิริยาเช่นเดียวกับเจ้าของเส้นผมอย่างสนใจ เขาใช้วิธีนี้ล่วงรู้การกระทำของเด็กคนไหนก็ตามที่เขาอยากรู้ และด้วยวิธีนี้ทำให้เขาได้ร่วมรักกับลูกศิษย์แสนรักของเขา...วิภาวีและธนช พรรณ ระหว่างที่จ้องมองตุ๊กตาของเขาอยู่นั้น ครูชัยก็เกิดความคิดดีๆ เขาลองเอานิ้วดีดกระโปรงของตุ๊กตาเบาๆ แล้วหันไปมองลูกศิษย์เจ้าของเส้นผม ปรากฏว่ากระโปรงของเด็กคนนั้นก็พริ้วไหวในลักษณะเดียวกันกับตุ๊กตา เด็กสาวผู้โชคร้ายยังไม่รู้สึกตัวว่าเกิดอะไรขึ้นกับตน ยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานที่ครูชัยมอบหมายให้เสร็จ ครูชัยยิ้มด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เพื่อให้แน่ใจว่าความคิดเขาไม่ผิด เขาทดลองอีกครั้ง ขณะที่เด็กสาวหันหลังให้เขานั้น ครูชัยจับกระโปรงของตุ๊กตายกขึ้นเผยให้เห็นกางเกงในสีฟ้าที่มีลายกระต่าย อยู่กลางก้น สีหน้าของเขาแสดงความตื่นเต้นยิ่งขึ้นเมื่อเห็นตัวจริงของตุ๊กตาโชว์กางเกง ในลายเดียวกันให้เขาเห็น แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเก็บรายละเอียดของรูปกระต่ายที่ก้นของเธอเสร็จก็ถูกมือ น้อยๆเลื่อนลงมาปิดซะก่อน ลูกศิษย์ผู้เคราะห์ได้แต่คิดไปว่าลมพัดกระโปรงของเธอเปิดขึ้น ตำแหน่งของเธออยู่เกือบหลังห้องจึงไม่มีผู้ชายคนไหนเห็นนอกจากครูชัย เพราะโต๊ะของเขาอยู่หลังห้อง เธอหันมาลอบมองครูชัยอย่างอายๆ เธอเองก็รู้ว่าครูชัยเห็นอะไรของเธอบ้าง ครูชัยยิ้มให้เธอทำเอาเธอหน้าแดงรีบหันกลับไปทำงานต่อ แต่เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่ครูชัยจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง...หากเกิดอะไร ขึ้นกับตุ๊กตามันก็จะไปเกิดกับตัวจริงของตุ๊กตานั้นเช่นกัน... ครูชัยยิ้มอีกครั้ง เมื่อรู้อย่างนี้เขายิ่งคิดมีแผนการต่างๆที่จะจัดการลูกศิษย์ของเขาขึ้นมา ได้อีกมากมาย เขาเริ่มรู้สึกสนุกยิ่งขึ้น คราวนี้เขาเปลี่ยนเส้นผมเป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารักอีกคนในห้องนั้น คราวนี้เหยื่อของเขายืนอยู่เกือบกลางห้อง ครูชัยรอจังหวะที่เพื่อนชายร่วมกลุ่มของเธอหันไปหาเธอ ทันใดนั้นเขาก็สะบัดนิ้วดีดกระโปรงของตุ๊กตาให้ลอยสูงขึ้น กว่าที่เจ้าตัวจะรู้ว่าเกิดอะไรกับตัวเองก็โดนเพื่อนชายของเธอเห็นกางเกงใน ลายลูกไม้สีแดงที่อยู่ภายในซะก่อนแล้ว เธอพยายามรีบปิดทันทีที่รู้สึกตัวแต่ก็ไม่ทันการ... "เฮ้ย! ยัยเกตใส่กางเกงในสีแดงว่ะ...ฮ่าๆๆ" เด็กสาวผู้เคราะห์ร้ายอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี เธอจึงต้องทำโมโหเพื่อเก็บอาการ วิ่งไล่ตีเพื่อนชายคนนั้นอย่างเอาเป็นเอาตาย "ไอ้บ้า! ไอ้ทุเรศ...ลามก" เสียงเธอด่าเป็นชุดดังจนครูชัยจับใจความได้ชัดเจนแม้จะอยู่หลังห้องก็ตาม "อ้าว!ก็เธออยากโชว์กางเกงในให้ฉันเห็นทำไมล่ะ...นึกว่าอยากดูนักรึไง โธ่!ยัยสีแดง" เพื่อนชายของเธอโต้ตอบ เด็กสาวคนนั้นยิ่งรู้สึกโมโหยิ่งนักวิ่งเข้าไปกะจะชกหน้าให้หายแค้นซัก 2-3 หมัดแต่ก็ถูกเพื่อนๆช่วยกันขวางไว้ก่อน เพื่อนหญิงก็ช่วยกันกันเด็กสาวคนนั้น ส่วนเด็กผู้ชายเพื่อนชายในห้องก็ช่วยกันแยกออกมา เกิดเป็นสงครามระหว่างเพศขึ้นในห้อง ต่างฝ่ายต่างจะเอาเรื่องกันจนครูชัยเห็นท่าไม่ดี รีบเข้าไปยุติเหตุการณ์ "ทะเลาะอะไรกันน่ะพวกเธอ" ครูชัยถามทั้งๆที่รู้เรื่องราวดีอยู่แล้ว เพื่อนหญิงในห้องคนหนึ่งอาสาเล่าเหตุการณ์ให้ครูชัยฟัง แน่นอน...คำให้การนั้นต้องเข้าข้างฝ่ายหญิงอยู่แล้ว "ไอ้บานมันแอบดูกกน.เกตค่ะครู...หนูเห็นกับตา" ฝ่ายชายได้ยินอย่างนั้นก็อดไม่ได้ "อย่ามั่วๆ ยัยเกตมาเปิดโชว์เองตะหาก ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะครู" จำเลยฝ่ายชายปฏิเสธเสียงแข็ง ซึ่งก็ได้รับการสนับสนุนจากฝ่ายชายด้วยกันเอง "เอาล่ะๆ พอได้แล้ว...ทุกคนเลิกพูดถึงเรื่องนี้ กลับไปทำงานต่อให้เสร็จ... เธอทั้ง 2 คน เดี๋ยวหลังเรียนกับครูเสร็จอยู่รอพบครูก่อนนะ" ครูชัยยุติเหตุการณ์พร้อมเรียกเด็กทั้ง 2 มาเคลียหลังเลิกเรียน หลังจากนั้นไม่มีใครในห้องกล้าพูดถึงเรื่องนี้อีกจนหมดคาบเพราะกลัวจะถูก เรียกพบ ครูชัยเองก็ดึงสติกลับมา ข่มใจสอนจนจบคาบเรียนแรก เมื่อปล่อยเด็กในห้องคนอื่นๆกลับไปเรียนคาบต่อไปแล้ว ครูชัยเรียกคู่กรณีทั้ง 2 มาตักเตือน ทั้งคู่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่ ป.5 แล้ว หญิงก็ปากร้ายชายก็ปากเสีย ทั้งคู่มีเรื่องให้ทะเลาะกันเป็นประจำไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ทะเลาะกันทีก็ต้องมีเพื่อนๆมาคอยห้ามมวยไม่งั้นได้เป็นเรื่องต้องเชิญผู้ ปกครองมาพบเป็นประจำ ทั้งคู่ยืนต่อหน้าครูชัยไม่ยอมมองหน้ากัน ต่างก้มหน้าก้มตาแสดงสีหน้าไม่พอใจอีกฝ่ายจนครูชัยสังเกตได้ และแล้วครูชัยก็นึกไอเดียแปลกๆขึ้นมาได้ ด้วยวิธีนี้นอกจากจะยุติเรื่องนี้แล้ว...ทั้งคู่อาจไม่ทะเลาะกันอีกเลยก็ เป็นได้ ว่าแล้วครูชัยก็อธิบายตามเรื่องราว "ครูไม่สนใจหรอกนะว่าใครเริ่มก่อนเริ่มทีหลัง ถ้ามีคนทะเลาะกันในห้องครู ครูจำเป็นต้องลงโทษซักหน่อย เข้าใจมั๊ย" ทั้งคู่พยักหน้าแทนคำตอบ "ดี...อืม งั้นครูจะทำโทษพวกเธอ ให้ไปรดน้ำต้นไม้ที่หลังห้องงานไม้นี่..."ครูชัยชี้นิ้วไปยังทิศทางที่ ต้นไม้เหล่านั้นอยู่ ทั้งคู่หันไปมอง มีต้นไม้อยู่ไม่กี่ต้น ใช้เวลารดไม่ถึง 10 นาทีก็คงเสร็จ ทั้งคู่ต่างคนต่างโล่งใจที่ไม่โดนทำโทษรุนแรงนัก "แล้วก็ระหว่างนั้นห้ามทะเลาะกันเด็ดขาด...ถ้าครูได้ยินเสียงทะเลาะกันล่ะก็ ครูจะส่งพวกเธอให้ครูอุษณีษ์จัดการ" คำขู่อมตะนี้ใช้ได้กับเด็ก ป.6 ทุกคนเพราะพวกเขารู้กิตติศัพท์แห่งความโหดของเธอดี "เอาล่ะ...ไปได้แล้ว เสร็จแล้วกลับมาหาครูด้วยนะ" ทั้งคู่เดินตรงไปยังหลังห้องงานไม้โดยยังไม่ยอมมองหน้ากัน... ที่หลังห้องงานไม้ค่อนข้างเป็นที่เปลี่ยว ไม่มีคนเดินผ่านไปผ่านมามากนัก และยิ่งในเวลาเรียนอย่างนี้ด้วย ยิ่งทำให้ดูวังเวงใหญ่ ทั้งคู่รีบหยิบอุปกรณ์รดน้ำ ต่างฝ่ายต่างรีบรดหวังจะให้เสร็จเร็วๆ ทันใดนั้นความผิดปกติก็เกิดขึ้นกับตัวของเด็กผู้หญิง เธอรู้สึกอึดอัดแน่นหน้าอกเหมือนถูกใครซักคนบีบตัวเธออยู่ ใช่แล้วครูชัยกำลังเอานิ้วบี้อกตุ๊กตาอยู่ เด็กสาวล้มตัวลงนั่งกับพื้นแต่ไม่กล้าขอความช่วยเหลือใครเพราะในที่นั้นมี เธอกับคู่อริอยู่กับเพียง 2 ต่อ 2 เท่านั้น ความรู้สึกอึดอัดเริ่มเปลี่ยนเป็นความเสียวเมื่อตุ๊กตาตัวเธอถูกครูชัยถูของ สงวนเพียงสัมผัสของนิ้วที่แผ่วเบาของเขากลับทำให้ตัวจริงของตุ๊กตานั้นเสียว ขึ้นเป็น 10 เท่า ลมหายใจเธอแรงขึ้นจนเพื่อนชายของเธอสังเกตเห็น "ยัยเกต...อย่าอู้น่า รีบมารดเร็วๆ จะได้รีบกลับ" เด็กหนุ่มยังไม่รู้สภาพของเธอ เมื่อเห็นเธอยังนั่งนิ่งเฉยอยู่เขาจึงหันไปมองเธอตรงๆ ในที่สุดเด็กหนุ่มก็รู้ความจริงที่เกิดขึ้น เด็กสาวถูกแรงเล้าโล้มของครูชัยปัดเป่าสติของเธอจนกระเจิง เธอนั่งลงยองๆหลังพิงผนังกำแพงห้องงานไม้ยกขาชันขึ้นกอดตัวเธอเอง มือขวากำก้อนเนื้อตรงหัวใจของเธอขยำอย่างลืมตัว มือซ้ายของเธอซุกเข้าไปในกางเกงในสีแดงตัวที่เขาเห็นเมื่อต้นชั่วโมงและดู เหมือนจะขยี้อะไรบางอย่างที่อยู่ในนั้นไม่ยอมหยุด ใบหน้าของเธอแดงเรื่อด้วยอารมณ์ใคร่ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเธอหลับตาพริ้ม ไปด้วยความเสียวซ่านจนลืมไปเลยว่าศัตรูคู่อาฆาตของเธอก็ยืนอยู่ตรงนั้นและ เห็นพฤติกรรมของเธอจนหมด เด็กหนุ่มถึงกับอ้าปากค้างกับภาพที่ได้เห็น เขาเคยแอบดูหนังสือโป๊ซ่อนอยู่ใต้เตียงของพ่อ เคยแอบดูวีดีโอโป๊ที่บ้านเพื่อน แต่ยังไม่เคยเห็นของจริงซักครั้งเดียว ระหว่างที่เขาจ้องมองคู่อริด้วยความกระหายใคร่รู้ สาวน้อยผู้เคราะห์ร้ายก็สำเร็จความต้องการของตน น้ำเสียวไหลเปียกชุ่มกางเกงในลายลูกไม้ของเธอของเธอเปลี่ยนให้สีแดงเข้มขึ้น ทุกที่ที่น้ำเสียวของเธอไหลไปถึง บางส่วนไหลลงมาตามร่องขาหนีบ โชว์ให้เพื่อนของเธอเห็นความใคร่ในตัวเธอเอง เด็กสาวหมดแรงนั่งลงอย่างสิ้นสภาพ พอเรี่ยวแรงกลับมา เธอลืมตาขึ้นก็พบกับสภาพความเป็นจริง คู่อาฆาตของเธอยืนจ้องเธอราวกับเธอเป็นสัตว์สงวนใกล้สูญพันธุ์ สาวน้อยอายจนหน้าแดงพูดอะไรไม่ออก เธอควรจะด่าเขาเหมือนกับทุกครั้งที่เขาพยายามแกล้งเธอแต่คราวนี้กลับไม่มี เสียงใดๆหลุดออกมาจากปากเล็กๆแต่พิษสงร้ายนั้น...สิ่งที่ไม่ควรให้ใครได้รับ รู้ที่สุดกลับถูกรับรู้โดยศัตรูของเธอ เธอรีบหุบขาลงนั่งด้วยท่าที่ปกปิดมิดชิดที่สุดดึงเอาอารมณ์ค้างของเด็กหนุ่ม กลับสู่โลกแห่งความจริง ทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างเงียบ ดูเหมือนจะไม่มองหน้ากันแต่ทั้งคู่แอบผลัดกันมองหน้าอีกฝ่ายโดยที่อีกฝ่าย ไม่รู้ตัว ครูชัยรู้เห็นเหตุการณ์นี้ทั้งหมด แม้จะเป็นด้านหลังของห้องงานไม้ที่มีแต่กำแพงหนาทึบบดบังไว้ แต่เขารู้ว่ามีรูที่กำแพงอยู่จุดหนึ่งที่พอมองเห็นพฤติกรรมของทั้งคู่ได้ แผนของเขาสำเร็จไปกว่าครึ่งแล้ว ตอนนี้ทั้งคู่ลืมความเป็นศัตรูกับไปชั่วขณะ "นี่...อนุพงษ์" เด็กสาวเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียก่อน เธอเรียกชื่อจริงของเขาแทนที่จะเรียก"ไอ้บาน"ตามที่เธอและเพื่อนๆเรียกกัน อนุพงษ์หันมามองเธออย่างอายๆ เขาไม่ได้เป็นฝ่ายเสียหายแต่การที่เขายืนดูอยู่เฉยๆไม่ช่วยเหลืออะไรก็ทำให้ เขารู้สึกละอายใจไม่ต่างไปจากการแอบดูหนังสือโป๊ "ทำไม" เขาตอบเธอด้วยน้ำเสียงที่ยังคงหนักแน่นข่มความรู้สึกผิดของเขาไว้ เด็กสาวน้ำตาเริ่มซึมออกมาจากดวงตาใสๆของเธอ "เธออย่าบอกใครเรื่องที่เห็นนี้ได้ไหม...เราขอร้องล่ะนะ" เด็กสาวไม่เหลือทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ อนุพงษ์ก็รู้สึกสงสารเธอไม่น้อยแต่ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบรับอะไรครูชัยก็ เริ่มลงมือต่อ เขาเริ่มถูไถตุ๊กตาเด็กสาวไปทั่วร่าง "อ๊าาา!" กระแสแห่งความเสียวกลับมาเยือนเธออีกครั้ง คราวนี้เธอไม่อยากให้ใครต้องเห็นสภาพอันน่าทุเรศของเธออีกแล้ว "อนุพงงงงงษ์...ช่วยเราด้วย....อ๊าาาา!" เขาตกใจมากที่จู่ๆเธอก็ร้องออกมาอย่างนั้น เขาอยากช่วยเธอแต่ไม่รู้ว่าเธออยากให้ช่วยทำอะไรกันแน่ "เป็นอะไรไป...เกตนิภา นี่...อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ" อนุพงษ์ตรงเข้าไปปลอบขวัญเกตนิภา ทันทีที่อนุพงษ์เข้าไปใกล้เธอสัญชาตญานแห่งความใคร่ของเด็กสาวก็ล็อคคออนุ พงษ์ไว้แล้วดึงเข้าไปหาเธอ มันไม่เหมือนทุกครั้งที่เกตนิภาจะบีบคอเขาเวลาที่ทะเลาะกัน คราวนี้มันดูอบอุ่น ไร้แรงอาฆาต และกระตุ้นความเป็นชายของเขาให้ตื่นขึ้นมา "ช่วยเราด้วยยยย...อึ๋ยยย" เกตนิภาได้แต่ร้องครวญครางพลางกอดคอคู่อริด้วยความเสียวซ่าน ปากของเธอกดเข้าไปที่ซอกคอเด็กหนุ่มอย่างลืมตัวยิ่งทำให้สติของทั้งคู่เริ่ม คุมไม่อยู่ "ช...ช่วยแบบเมื่อกี้เหรอ" อนุพงษ์ถามอย่างกระวนกระวายใจ "อือ...เร็วๆเข้า....อาาาา" เกตนิภาทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมดตอบคู่กัดของเธอไป อนุพงษ์ทำเงอะๆงะๆ เลื่อนมือลงถกกระโปรงของสาวน้อยขึ้น มือหนึ่งล้วงเขาไปในกางเกงในสีแดงสดตำแหน่งเดียวกับที่เขาเห็นมือของเธอล้วง เข้าไป บรรจงถูร่องเสียวของเธอตามแบบที่เห็นในหนัง ตอนนี้เองที่เขารู้สึกว่าโชคดีที่ได้ดูหนังโป๊มาก่อน ""อย่างนี้เหรอ" อนุพงษ์ถามเกตนิภาที่กำลังดิ้นไปมาด้วยความสยิว พลางซึบซับสัมผัสของร่องเสียวที่เขาไม่เคยได้แต่ต้องมาก่อน เด็กหนุ่มไม่เคยรู้เลยว่าร่องเพศคู่อริของเขาจะนุ่มนวลชวนให้สัมผัสเช่นนี้ "ช่าย....อาาาา อย่าหยุดนะ" คำขอของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นคำสั่ง แต่เธอไม่ให้เขาทำเปล่าๆ ปากเรียวเล็กของเธอที่ใช้ด่าเขาอยู่เป็นประจำ บรรจงหอมไปทั่วใบหน้าของเขา จนกระทั่งปากที่ใช้ด่ากันอยู่ทุกวันก็มาชนกัน ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม ทุกสิ่งที่เกตนิภาต้องการอนุพงษ์กลับตอบสนองเธอได้เป็นอย่างดี ตอนนี้ทั้งคู่ไม่รู้สึกถึงความเป็นศัตรูกันอีกต่อไป ปลดปล่อยอารมณ์ตัวเองไปตามสัญชาตญาณแห่งการดำรงเผ่าพันธุ์ ความเป็นชายของอนุพงษ์ตื่นขึ้นถึงขีดสุดจนเขาทนไม่ไหวต้องงัดมันออกมาให้ เป็นอิสระ และสิ่งที่เขาเห็นในหนังต่อจากนี้เขาก็จะทำกับเกตนิภาเช่นเดียวกัน ท่อนเนื้อยาว 5 นิ้วของเขาถูกดันให้เข้าร่องเสียวเพื่อนร่วมชั้นเรื่อยๆเรื่อยๆ น่าอัศจรรย์ที่มันเข้าไปจนสุดความยาวได้ในเวลาอันสั้นโดยที่เกตนิภาไม่ส่ง เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดเลยสักนิด อนุพงษ์ตอนนี้รู้ได้อย่างเดียวคือความเสียวที่เพิ่มขึ้นทุกจังหวะการซอยของ เขา ร่องเสียวของเกตนิภาตอดรัดการรุกล้ำของเขาอย่างเป็นมิตร เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าการร่วมเพศจะให้ความสุขกับเขาได้ถึงเพียงนี้ เกตนิภาก็รู้ว่าตอนนี้เธอโดนอะไรเข้าไปแต่กระนั้นก็ยอมให้เขาทำแต่โดยดี ทั้งคู่กอดรัดกันอย่างเร่าร้อน อนุพงษ์ทำท่าตามหนังที่เขาดูมาอย่างไม่มีผิดเพี้ยน จนในที่สุดก็ถึงเวลาที่ทั้งคู่จะเป็นกายและใจเดียวกัน จังหวะการซอยของอนุพงษ์เร็วขึ้นเร่งให้ความเสียวซ่านในตัวเกตนิภาพุ่งขึ้น ตาม ทั้งคู่ขึ้นสู่จุดสูงสุดแห่งความสามัคคี น้ำเสียวจำนวนมากทะลักจากยอดควยอนุพงษ์พุ่งตรงเข้าไปในโพรงสวรรค์น้อยๆของเก ตนิภา อนุพงษ์ทำทีเป็นสุภาพบุรุษพลิกตัวเอาเกตนิภามาซบไว้กับอกของเขา ทั้งคู่นอนหมดแรงเหนื่อยอ่อนอยู่ตรงนั้น ครูชัยผู้เห็นเหตุการณ์ยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเห็นผลงานของเขาสำเร็จลุล่วง ไปด้วยดี อีก 5 นาทีต่อมาจำเลยทั้ง 2 ก็เดินกลับเข้ามาหาครูชัย บรรยากาศเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ทั้งคู่เดินชิดกันมามองหน้าอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม ครูชัยแกล้งทำเป็นไม่เห็น "รดน้ำเสร็จแล้วเหรอ" เขาถามทั้งคู่ "ค่ะ/ครับ" ทั้ง 2 คนตอบแทบจะพร้อมกัน "ทำไมรดนานจังเลย ทำอะไรอยู่" ครูชัยเจาะประเด็น ทำเอาทั้งสองก้มหน้าก้มตาอายจนหน้าแดง "คือ...พวกเราเห็นว่าใบไม้มันเยอะน่ะครับ ก็เลยเก็บให้ด้วย" อนุพงษ์ที่เอาตัวรอดได้เก่งกว่ารีบตอบครูชัย ใบไม้ที่หล่นอยู่แถวนั้นจะมีภารโรงมากวาดทุกเช้าอยู่แล้วจึงเป็นไปไม่ได้เลย ที่จะมีใบไม้เหลือให้พวกเขาเก็บ "ใช่ค่ะครู" เกตนิภาก็ร่วมโกหกกะเขาด้วย ทำเอาครูชัยได้แต่แอบขำ "โอเค...แล้วคราวหลังอย่าทะเลาะกันให้ครูเห็นอีกนะ..." ทั้งคู่ยิ้มให้กัน จากนี้ไปพวกเขาคงไม่คิดจะทะเลาะกันอีกต่อแล้ว มีแต่จะทำอย่างอื่นกันมากกว่า "เอ้า! ไปเข้าห้องเรียนได้แล้ว...จะหมดคาบ 2 อยู่แล้ว" "ค่ะ/ครับ" คราวนี้พร้อมเพรียงกันเลย ทั้งคู่เดินออกจากห้องครูชัยไปอย่างมีความสุข นับแต่นั้นมาก็ไม่มีเรื่องให้ต้องทะเลาะกันอีกเลย ทุกๆคนต่างประหลาดใจที่ทั้ง 2 คืนดีกันได้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ทะเลาะกันแทบทุกวัน เพื่อนทั้งหลายของอนุพงษ์และเกตนิภาได้แต่ครุ่นคิด ...ครูชัยใช้วิธีลงโทษแบบไหนกันนะ...