นักเรียนดีเด่น ตอนที่ 3 Chapter III: "กลิ่นที่ครูโปรดปราน"

...พรุ่งนี้มาให้ครูดมอีกได้มั๊ยล่ะ... ของนันทวันน่ะ...ทั้งหอมทั้งอร่อย ชื่นใจครูจริงๆเลย... เช้าวันต่อมา แตงโมเก็บคำพูดครูเอกมาคิดเป็นจริงเป็นจัง ร่องเสียวที่แสนสกปรกของเธอกลับเป็นที่ต้องการของครูเอก ยิ่งคิดก็ยิ่งแปลกและทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ ร่างกายของเธอจะร้อนผ่าวไปหมด ความรู้สึกยามที่จมูกของครูเอกบดเบียดติ่งเสียวและร่องรักของเด็กสาวนั้น ชวนให้แตงโมเผลอตัวหลงใหลไปชั่วขณะก็จริงอยู่ แต่จะให้เดินดุ่ยๆไปบอกครูเอกว่า "หนูมาให้ครูดมแล้วค่ะ" น่ะเหรอ ใครจะไปกล้ากันล่ะ... อย่าว่าแต่จะไปหาเลย แค่จะมองหน้าครูเอกเหมือนปกติก็คงจะทำไม่ได้แล้ว ...มารึยังนะ... ปกติแตงโมไม่เคยคิดจะสนใจมาก่อน ว่าครูคนไหนจะมาถึงโรงเรียนเมื่อไหร่ เพราะเมื่อรถโรงเรียนมาส่งเธอถึงที่โรงเรียน เด็กสาวก็จะเก็บตัวอยู่ในห้องไม่ออกไปสุงสิงกับใคร แต่หลังจากเกิดเหตุการณ์เมื่อวานขึ้น แตงโมกลับสนใจว่าครูเอกตอนนี้ทำอะไร อยู่ที่ไหน เธอเดินไปมองไป ทางไปห้องของครูเอกกับห้องเรียนของเธอนั้นอยู่คนละทางกัน แต่ก็สามารถมองเห็นหน้าห้องของเขาได้เมื่อเธอเดินผ่าน ...ยังไม่มาเหรอ... มองจากภายนอก ดูห้องยังเงียบเชียบ ไฟก็ยังไม่เปิด เหมือนยังไม่มีใครมาถึง อยู่ๆแตงโมก็หยุดเดิน เธอยังคงจ้องมองหน้าห้องของครูเอกอย่างจริงจัง ราวกับจะรอให้ใครบางคนออกมาจากห้องรึไม่ก็เดินเข้าห้องไป เด็กสาวมองอยู่ครู่เดียวเธอก็ตัดสินใจละทิ้งเส้นทางเดินเดิมของเธอ เดินตรงไปทางห้องของครูเอกแทน ...แค่เดินผ่านหน้าห้องเท่านั้นน่า จะได้รู้ไปเลยว่าครูเอกอยู่รึเปล่า... แตงโมอธิบายเหตุผลของเธอในใจให้ขาที่ยังสั่นๆของเธอรู้ ใจของเด็กสาวเต้นถี่ขึ้นๆเมื่อยิ่งเดินเข้าใกล้ห้องของครูเอก ในที่สุดเธอก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องของครูเอก ...ถ้าเจอครูเอกอยู่ในนั้นก็รีบเผ่นเลย... แตงโมย้ำกับตัวเองเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะชะโงกหน้าเข้าไปในห้องของครูเอก ช้าๆ ...ไม่อยู่จริงๆด้วย... ห้องทั้งห้องมืดมิดเพราะปิดไฟทุกดวง แม้แต่หน้าต่างก็ยังไม่ถูกเปิด แสดงว่ายังไม่มีใครมาจริงๆ แตงโมถอนหายใจเฮ้อ ทั้งดีใจและผิดหวังในคราวเดียวกัน ครูที่ขอเธอดมร่องเสียวยังมาไม่ถึงโรงเรียน ไม่มาก็ดีแล้วนี่ จะรู้สึกเสียดายไปทำไมกันนะ ...บ๊องใหญ่แล้วนะเรา... แตงโมเอามือเขกหัวตัวเองแก้เขิน ก่อนหันหลังเตรียมจะกลับห้อง แต่แล้วสิ่งที่เธอไม่ได้คาดคิดก็มาถึงตัวจนได้ ครูเอกที่เธอบ่นว่ายังมาไม่ถึง ยืนรอเธออยู่เบื้องหลัง และส่งยิ้มให้ราวกับรู้ความในใจของเธอ "ขอโทษทีที่ทำให้รอ พอดีครูคุยกับครูที่ห้องธุรการอยู่น่ะ เลยมาช้า" ครูเอกพูดราวกับนัดแตงโมเอาไว้เป็นที่แน่นอนแล้ว "หนูเปล่ารอซะหน่อย หนูแค่...แค่ แค่กำลังจะกลับพอดี" แตงโมตอบปฏิเสธไป หาข้ออ้างไป เพื่อไม่ให้ครูเอกเข้าใจผิด เธอมาหาครูเอกจริง แต่ไม่ได้รอซะหน่อย กำลังจะกลับห้องอยู่พอดีเลย "งั้น...ไหนๆก็มาแล้ว ช่วยครูเปิดหน้าต่างหน่อยสิ" ครูเอกคุยกับแตงโมด้วยน้ำเสียงปกติราวกับไม่เคยมีเหตุการณ์เมื่อวานเกิดขึ้น จะมีก็แต่แตงโมนั่นแหละ ที่ตอนนี้เขินจนออกอาการหน้าแดงให้ครูเอกเห็นชัด ดังนั้นพอครูเอกขอให้ช่วยไปเปิดหน้าต่าง เธอจึงรีบพยักหน้าตอบรับในทันที อย่างน้อย...ก็ยังดีกว่ายืนให้ครูเอกจ้องหน้าแบบนี้ล่ะน่า "วันนี้เรียนพละเหรอ...ตังเม" ครูเอกแกล้งทักชื่อแตงโมผิด หาเรื่องชวนเธอคุย แตงโมหันกลับมาทำหน้างอใส่ครูเอก เอ่ยปากตอบออกไป "หนูชื่อแตงโมตะหาก" ก่อนจะผลักหน้าต่างบานสุดท้ายออกไปแรงกว่าบานอื่นๆ ระบายอารมณ์ฉุนที่โดนครูเรียกผิด และเมื่อเสร็จงานเปิดหน้าต่างแล้ว แตงโมก็ไม่มีอะไรทำอีก นอกจากหันกลับไปมองครูเอก รอคำสั่งต่อไปของเขา หรือถ้าไม่มีอะไรแล้ว เธอก็จะได้กลับห้องเสียที "อ่อ...แตงโมนี่เอง มานี่ซิ" ครูเอกเรียกเธอด้วยชื่อเล่น มันช่วยลดช่องว่างระหว่างครูกับลูกศิษย์ไปได้เยอะทีเดียว เด็กสาวเอามือดึงชายเสื้อแก้เขินแล้วเดินไปหาครูเอกอย่างว่าง่าย จนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่ข้างโต๊ะครูเอก ห่างจากเขาไปไม่ถึงเมตร "ใส่กกน.มารึเปล่าเนี่ยะ" ครูเอกเริ่มคำถามแรก แตงโมก็ออกอาการหน้าแดงขึ้นมาทันที เจอกันครั้งแรกก็อยู่ในสภาพที่เธอไม่ได้ใส่กางเกงในแล้ว มันก็ช่วยไม่ได้ถ้าครูเอกจะสงสัยอย่างนั้น แตงโมพยักหน้าตอบแบบหลบหน้าหลบตา พร้อมกับดึงชายเสื้อแก้เขิน ได้เห็นแตงโมออกอาการอย่างนี้ ครูเอกก็ได้แต่ยิ้มกับความน่ารักของเธอ "ขอครูเดานะ สีขาวใช่มั๊ย" สียอดนิยมอันดับหนึ่งที่นักเรียนส่วนใหญ่ใส่กัน ครูเอกกะว่าต้องทายถูกแน่นอน แต่แตงโมกลับส่ายหน้าปฏิเสธ ใบหน้าเธอเริ่มมีรอยยิ้มเมื่อเห็นว่าครูเอกเดาไม่ถูก "งั้นก็ต้องสีชมพู..." แตงโมเริ่มหุบยิ้มไม่อยู่ เธอส่ายหัวปฏิเสธอีกครั้ง พยายามอั้นเสียงหัวเราะไม่ให้หลุดออกมา ดูท่าทางเธอจะสนุกกับการปล่อยให้ครูทายสีกางเกงในของเธอซะเหลือเกิน "รึว่าสีแดงเหมือนสีแตงโม..." ทายครั้งที่สามแล้วแต่แตงโมก็ยังปฏิเสธอยู่ ความสนุกของเด็กสาวช่วยลดความเขินลงไปได้เยอะ เธอกล้าสบตาครูเอกแล้ว ถึงแม้จะเป็นเพียงชั่วครู่เดียวเท่านั้นก็ตาม "ว๊า...เดาไม่เก่งเลยแฮะเรา ไหน...ขอครูดูเฉลยหน่อยซิ" ครูเอกยอมแพ้ยื่นมือไปโอบเอวแตงโมดึงเข้าหาตัว ฝ่ายลูกศิษย์สาวก็ปล่อยให้เขาดึงอย่างว่าง่าย อันที่จริง...แค่เฉลยสีกางเกงใน บอกปากเปล่าไปก็ได้ แต่ครูเอกไม่ปล่อยให้แตงโมคิดไปถึงขนาดนั้น เขาอยากพิสูจน์มันด้วยตาตัวเองมากกว่า นิ้วชี้ครูคณิตเกี่ยวขอบกางเกงพละของแตงโมดึงลงพองาม พอรู้ความจริงในนั้นเข้า ครูเอกก็ทำส่ายหัวแบบคนถูกโกงหวยเงยหน้าขึ้นมองลูกศิษย์รอคำอธิบายจากเธอ "ก็มันสีขาวกับสีชมพูนี่คะ ไม่ใช่สีขาวล้วน หรือสีชมพูล้วนซะหน่อย" เด็กสาวตอบทั้งรอยยิ้ม กางเกงในสีขาวสลับชมพูไร้ลวดลายอื่นๆของเธอทำให้ครูเอกต้องยอมแพ้ ช่างน่าภูมิใจซะเหลือเกิน "เอ๋า...ถ้าเกิดวันไหนแตงโมใส่สีรุ้งมา ครูจะทายถูกมั๊ยเนี่ยะ" ในที่สุดแตงโมก็อั้นหัวเราะไว้ไม่ได้จริงๆ เธอมีกางเกงในสีรุ้งอย่างที่ครูเอกคิดเอาไว้ เลยคิดล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอใส่มาให้ครูเอกทายจริงๆ เสียงหัวเราะอันสดใสของแตงโม ชวนให้ครูเอกยิ้มอย่างมีความสุขไปด้วย พาลให้คิดไปว่าเขานี่ช่างโชคดีจริงๆที่ได้รู้จักกับเด็กคนนี้ ...แบบนี้ "ไม่รู้ล่ะ หลอกครูแบบนี้ต้องทำโทษ..." ครูเอกพูดไปพลางยื่นมือของเขาเข้าไปในกางเกงแตงโม คว้าเอาติ่งแตงโมที่ซ่อนอยู่ในนั้นมาคลึงเล่น ฝ่ายลูกศิษย์สาวพอถูกครูล่วงล้ำเขตสงวน ก็กลับยืนนิ่งเฉยปล่อยให้ครูเอกทำโทษเธอตามที่เขาจะเห็นสมควร ...ทำโทษ...ใช่ที่ทำแบบเมื่อวานรึเปล่านะ... "ฮิๆๆ จั๊กกะจี้ค่ะครู...ฮิๆๆๆ" แตงโมหัวเราะไปดิ้นไปเมื่อโดนครูเอกเอาหน้าของเขาซุกพุงของเธอ เสียงลมหายใจของครูเอกดังฟืดฟาดพยายามจะสูดกลิ่นกายของแตงโมให้ฉ่ำปอด แต่แล้วเขาก็ต้องผิดหวังเมื่อกลิ่นที่เขาสัมผัสได้ มันไม่เหมือนครั้งก่อนที่เขาเจอเธอ เวลาเช้าๆแบบนี้กลิ่นสบู่กลิ่นแป้งหลังจากอาบน้ำเสร็จยังไม่ทันจางหายไปเลย "ว๊า...ไม่เห็นหอมเหมือนเมื่อวานเลย" ครูเอกออกปากบ่นให้แตงโมได้ยิน เด็กสาวพอได้ฟังก็สงสัยใหญ่ อุตส่าห์อาบน้ำขัดสีฉวีวรรณมาอย่างดี แต่กลับถูกต่อว่าว่าหอมไม่เท่าเมื่อวาน แตงโมยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าเธออาบน้ำมาสะอาดดีแล้วจริง แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ครูเอกต้องการ "ครูบอกแล้วไง... ครูชอบกลิ่นของแตงโม แต่เนี่ยะ...มีแต่กลิ่นสบู่ ไม่เห็นจะน่าหอมเลยซักนิด" ครูเอกให้เหตุผลพิลึกพิลั่นชวนให้แตงโมสับสนเข้าไปใหญ่ "ครูแค่ชอบกลิ่นตัวของแตงโมก็เท่านั้นแหละ... โดยเฉพาะตรงนี้น่ะ...หอมมากเลยรู้มั๊ย" ครูเอกอธิบายไปเอามือคลึงร่องเสียวเธอไป "งั้นเอางี้...รอให้แตงโมเรียนพละเสร็จก่อนค่อยมาหาครูอีกทีดีกว่า ...เรียนพละคาบไหนล่ะแตงโม" ครูเอกเสนอความเห็น พร้อมกับนัดเวลาเจอกันอีกครั้ง เพราะจะให้ทำอะไรตอนนี้ก็ดูท่าทางจะไม่เวิร์คซะแล้ว "คาบ 6 ค่ะ" แตงโมตอบน้ำเสียงอ่อยๆ โรงเรียนนี้แบ่งคาบเรียนแต่ละวันออกเป็น 4 คาบเช้าและ 3 คาบบ่าย คาบที่6ก็คือคาบก่อนคาบเรียนสุดท้าย พอคิดไปว่าต้องรออีกครึ่งวันกว่าครูเอกจะยอมทำแบบเมื่อวานกับเธอ แตงโมก็เกิดอาการผิดหวังและเสียดายขึ้นมา สัมผัสประหลาดที่จมูกของครูเอกถูไปไถมากับร่องเสียวของเธอ ปลายลิ้นที่ตวัดโดนติ่งเสียวน้อยๆของเธอ แม้แตงโมจะรู้ว่ามันเป็นสิ่งไม่ถูกต้อง แต่...ความรู้สึกที่ชวนให้ใจสั่นสะท้านแบบนั้น จะไปหาได้จากที่ไหนกันอีกล่ะ "ถ้าครูเอกชอบ..." แตงโมกำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่อยู่ๆก็หยุดไป "มะ...ไม่มีอะไรค่ะ ...เอ่อ งั้นหนูไปนะคะ" เด็กสาวหยิบกระเป๋าวิ่งหนีเร็วจี๋ ใบหน้าแดงๆเป็นลูกแตงโมของเธอก็ตามติดเจ้าของไปด้วย ..."ถ้าครูเอกชอบดม...ก็ลองดมดูก่อนสิคะ" งั้นเหรอ... คิดแบบนั้นออกไปได้ไงกันนะเรา จะบ๊องกันไปใหญ่แล้ว... เด็กสาวเขกหัวตัวเองหลายที สั่งสอนสมองของเธอไม่ให้คิดที่จะพูดอะไรน่าอายแบบนั้นออกมาอีก จากนั้นก็เข้าไปในห้องเรียนของเธอตั้งใจเรียนเหมือนทุกวันที่ควรจะเป็น ...ครูบอกแล้วไง...ครูชอบกลิ่นของแตงโมมากเลย... ระหว่างเรียนพละ พอรู้ว่าเรียนเสร็จจะต้องแวะไปหาครูเอก แตงโมก็หยิบเอาเรื่องเมื่อเช้ามาคิดอีกครั้ง ครูเอกนี่ก็แปลก...ของหอมๆมีให้ดมไม่ชอบ แต่ชอบดมของเหม็นๆอย่างไอ้ตรงนั้นของเธอ ...โดยเฉพาะตรงนี้น่ะ...หอมมากเลย... แตงโมหน้าแดงซ่านขึ้นมาขณะที่กำลังระลึกถึงช่วงเวลาที่ครูเอกดมร่องเสียวเธอ หลังจากนี้เดี๋ยวครูเอกก็คงจะทำแบบนั้นอีกกับเธออีกสินะ ยิ่งคิดก็ยิ่งโหยหา อยากให้คาบเรียนพละที่น่าเบื่อนี้หมดไปเร็วๆเสียที เอ...ความจริงไม่เห็นต้องรอให้หมดคาบก็ได้นี่นา... "จะไปไหนน่ะ...ยัยโม" เพื่อนของแตงโมร้องเรียกเด็กสาวเมื่อเห็นเธอกำลังจะเดินออกจากสนาม "ไปห้องน้ำน่ะ" แตงโมอ้างเหตุผลส่งๆไป ก่อนจะหลบหน้าเพื่อนๆของเธอแอบหลบไปหาครูเอกที่เธอเฝ้ารอ สาวน้อยกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาถึงหน้าห้องครูเอก แต่แล้วเธอก็ต้องผิดหวังเมื่อไม่เห็นเขาอยู่ที่ห้อง ...ไปไหนของเค้านะ... แตงโมชะเง้อหาครูเอกเป็นการใหญ่ เธออุตส่าห์หวังว่าเขาจะอยู่รอแต่ก็ไม่พบ เธอจึงถือวิสาสะเข้าไปนั่งข้างโต๊ะทำงานของครูเอก แตงโมนั่งไปซักพักก็เริ่มกระสับกระส่าย เธออยากเจอครูเอกเร็วๆ อยากให้เขาทำนู่นทำนี่ อยากให้ครูเอกชมเธอว่าหอมแค่ไหน นี่ครูเอกจะแกล้งให้เธอรอไปถึงเมื่อไหร่กันนะ ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด "อ้าว...แตงโม เลิกเรียนแล้วเหรอ มาเร็วจัง" เด็กสาวรอครูของเธออีกครู่ใหญ่ ครูเอกก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับหนังสือกองหนึ่ง ดูเหมือนเขาเพิ่งจะสอนคาบที่ผ่านมาเสร็จพอดี ฝ่ายแตงโมพอได้เห็นคนที่เธอรอคอย อารมณ์หงุดหงิดเมื่อครู่ก็หายไปในทันที เธอได้แต่มองครูเอกในทุกอากัปกิริยาด้วยสายตาที่ออดอ้อน ไม่กล้าพอที่จะเอ่ยปากขอครูเอกตรงๆ "ไหน...มาให้ครูชื่นใจหน่อยซิ" และแล้วเสียงสวรรค์ที่แตงโมรอคอยก็มาถึง ครูเอกเรียกเธอให้เข้าไปหา หลังจากเคลียร์งานบนโต๊ะเสร็จแล้ว เด็กสาวฝืนก้มหน้าซ่อนรอยยิ้มของเธอไว้พร้อมกับเดินตรงไปหาเขาอย่างไม่รีบ ร้อน "หืม...หอมจังเลยแตงโม...อา...กลิ่นนี้แหละกลิ่นของแตงโมที่ครูชอบ..." แตงโมยิ้มแก้มปริเมื่อถูกครูเอกชมแบบนั้น เธอปล่อยให้เขาหอมแก้มและซอกคอที่ยังมีเหงื่อหลงเหลืออยู่ ไล่ลงมาถึงเสื้อพละชุ่มเหงื่อของเธอ "อา...ตรงนี้ก็หอม...ตรงนี้ก็หอม...ตรงนี้ก็หอม..." ครูเอกชมแตงโมไม่ขาดปาก มือก็ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของเธอ พยายามให้กลิ่นกายของเด็กสาวฟุ้งกระจายออกมาให้มากที่สุด เสื้อพละของเด็กสาวค่อยๆร่นสูงขึ้นเรื่อยๆ แต่แตงโมกำลังเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสที่ครูเอกมอบให้ จึงปล่อยให้มันเป็นอย่างนั้น ครูเอกประคองแตงโมลงนอนบนโต๊ะของเขาอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเลิกทั้งเสื้อและเสื้อในแบบเด็กๆของเธอขึ้นไปอยู่เหนือเนินอก ปล่อยให้ลูกศิษย์นอนเปลือยท่อนบนโชว์หน่อเนื้อที่กำลังเบ่งบานอย่างสิ้นท่า บัดนี้แตงโมสูญเสียความยับยั้งชั่งใจที่จะห้ามครูของเธอแล้ว เด็กสาวได้แต่รอว่าเมื่อไหร่เขาจะมอบความรู้สึกสุดพิเศษนั้นให้เธออีกครั้ง "อา..." ใบหน้าครูเอกซุกไซ้หน้าอกอันน้อยนิดของแตงโม เฉียดโดนหัวนมซ้ายทีขวาที ความรู้สึกเสียวซ่านทะยานขึ้นสูงเรื่อยๆ จนกระทั่งหัวนมทั้งสองของแตงโมชูช่อไสว รอให้ครูเอกปรนนิบัติมัน ทว่าครูเอกมีสิ่งอื่นที่น่าสนใจกว่านั้น "อยากให้ครูดมมั๊ย...แตงโม" แตงโมพยักหน้าสนับสนุนความคิดของครูเอกอย่างไม่ลืมหูลืมตา ที่เธอนอนเฉยปล่อยให้ครูเอกดมไปทั่วตัวอยู่นานสองนานก็เพื่อสิ่งนี้นั่นแหละ "ถ้างั้น..." แม้จะหลับตาอยู่แต่ก็รู้สึกได้ ครูเอกจับกางเกงพละของเด็กสาวดึงลงไปกองกับพื้นอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงกางเกงในสีขาวสลับชมพูเท่านั้นที่ปกปิดพื้นที่สำคัญของเธอเอาไว้ และด้วยการที่แตงโมนอนราบไปกับโต๊ะ ปล่อยให้ขาทั้งสองห้อยลงกับพื้น ก็ทำให้เนินสวรรค์ของเธอนูนขึ้นให้เห็นเด่นชัด ในสายตาของครูเอกนั้นมันงดงามจนเขาแทบจะอดใจไม่ไหว ครูชัยเสียเวลาชท่นชมกับความงดงามนั้นครู่เดียว เขาก็จำต้องเอาใบหน้าซุกเข้ากับเนินเสียวที่รอคอยนั้นอย่างคนตายอดตายอยาก "อา... กลิ่นนี้แหละแตงโม... สุดยอดเลย...อาาา" ครูเอกเพ้อออกมาอย่างไม่อายปาก ร่องเสียวของแตงโมที่หมักหมมคราบเหงื่อคราบเสียวและคราบปัสสาวะ หลอมรวมกันเป็นกลิ่นเฉพาะตัวที่แสนถูกใจครูเอก จนเขาไม่อาจถอนจมูกออกมาจากกลิ่นสวรรค์นั้นได้เลย ในขณะนั้นเอง ครูเอกก็รูดซิบกางเกงลง งัดเอาท่อนเอ็นที่แข็งจนแทบจะระเบิดออกมาสู่โลกภายนอก บรรจงสาวมันอย่างใจเย็น ไปพร้อมกับสูดรับกลิ่นสาบร่องเสียวของแตงโมเข้าไปจนฉ่ำปอด ฝ่ายแตงโมก็รู้สึกว่าครูเอกกำลังทำอะไรบางอย่างใต้โต๊ะ แต่เธอไม่สามารถลุกขึ้นมามองได้ เพราะกำลังเสียวสะท้านกับสันจมูกที่เบียดบดร่องเสียวของเธออย่างไม่มีทีท่า ว่าจะหยุด "อูยยยยย..." สะโพกของแตงโมส่ายร่อนไปมาบนโต๊ะของครูเอก ปากก็ร้องครางเบาๆ ปลดเปลี้ยงอารมณ์เสียวแบบไม่อายครู ทั้งสองคนไม่สามารถหยุดอารมณ์ของพวกเขาได้แล้ว หากมีใครเข้ามาในห้องเวลานี้ รับรองได้ว่าหมดอนาคตทั้งครูทั้งลูกศิษย์แน่นอน "ฮืออออ...อาาาาา" แตงโมหลับตาพริ้มปล่อยให้ครูเอกกระทำกับร่องเสียวแสนหวงของเธอได้ตามชอบใจ หากครูเอกทำให้เธอได้เสียวแบบนี้ทุกวันก็คงจะดีสินะ... ความเสียวซ่านสุดจะยับยั้งใจได้ชวนให้สติของแตงโมกระเจิดกระเจิงไป ในหัวของเธอคิดเพียงอย่างเดียวว่า จะทำทุกอย่างเพื่อให้ครูเอกมาดมร่องเสียวของเธอแบบนี้อีกให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม... "ฮุ๊บ! อาาาาา..." และแล้วก็เป็นฝ่ายครูเอกที่ถึงสวรรค์ก่อน ขนาดเขาตั้งใจจะสาวท่อนเสียวช้าๆ เพื่อให้ทันกับลูกศิษย์ แต่ดูเหมือนกลิ่นตัวของแตงโมที่แสนถูกใจจะผลักดันให้เขาเสียวจนทนไม่ไหวเสีย ก่อน น้ำเสียวขาวข้นไหลออกมาจากท่อนเสียวของครูเอกท่วมง่ามมือของเขา ทันทีที่ได้สติกลับคืนมา ครูเอกจำเป็นต้องหยุดดมร่องเสียวลูกศิษย์เพื่อจัดการเก็บหลักฐานทั้งหมดเสีย ก่อน และนั่นก็ทำให้แตงโมหน้างอด้วยความเสียดาย เธอยังคงจ้องมองครูเอกที่กำลังง่วนกับการเช็ดท่อนเสียวของเขาตามไม่กระพริบ จากสองครั้งที่ผ่านมา เด็กสาวเริ่มรู้แล้วว่าครูเอกจะต้องเอาท่อนเสียวของเขาออกมาเล่นขณะที่ดม กลิ่นตัวของเธอ และเมื่อเจ้าท่อนเสียวนั้นพ่นน้ำขาวๆออกมา ครูเอกก็จะเลิกสนใจเธอทันที แต่...จะทิ้งแตงโมให้เสียวไม่เสร็จอยู่อย่างนี้น่ะเหรอ...ครูเอกอ่ะ... "ครูเอกขา..." ไม่เพียงแต่น้ำเสียงเท่านั้น สีหน้าของแตงโมก็ช่างออดอ้อนยิ่งนัก "ว่าไง..." ครูเอกได้เสียวสมใจเขาแล้ว ตอนนี้จึงนึกสนุกอยากจะแกล้งลูกศิษย์โปรดซะหน่อย คำถามของครูเอกทำเอาแตงโมไปไหนต่อไม่ได้เลย นอกจากจะบอกความต้องการของเธอเท่านั้น "เอ่อ...ครู ดะ...ดม..." ในใจเด็กสาวนั้นปรารถนาจะเสร็จสมอารมณ์หมายเหมือนกับครูเอกอยู่เหมือนกัน แต่ปากของเธอยังไม่ชินกับการต้องพูดเรื่องน่าอายแบบนี้ คำพูดติดๆขัดๆของแตงโมทำเอาครูเอกยิ้มด้วยความเอ็นดู "อยากให้ครูดมต่อเหรอ" ครูเอกช่วยต่อบทพูดของแตงโมให้เป็นประโยค แตงโมได้ยินจึงพยักหน้ายอมรับด้วยความอับอาย "งั้น...ครูขอกางเกงในตัวนี้ได้มั๊ยล่ะ ครูจะเอาไปดมแก้คิดถึงแตงโม" ครูเอกพูดได้อย่างหน้าตาเฉย ข้อเสนอที่ล้มเหลวเมื่อคราวก่อนถูกหยิบยกขึ้นมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ดูเหมือนจะถูกที่ถูกเวลากว่าครั้งก่อน แตงโมอยู่ในสภาพที่พร้อมจะแลกทุกอย่างได้เพื่อให้ไปถึงจุดที่เธอฝันอีกครั้ง กะอีแค่กางเกงในตัวเดียว ไม่เห็นจะลำบากเลย "ดะ...ได้ค่ะ...ได้" แตงโมรีบถอดกางเกงในของเธอออกอย่างรีบร้อน ก่อนจะยื่นส่งให้ครูเอก รอให้เขาหยิบจากมือเธอไป "แม่ไม่ว่าแล้วเหรอ..." ครูเอกรับบรรณาการจากศิษย์รักไปจากมือของเธอ ก่อนจะเอ่ยปากแซว แต่แตงโมในตอนนี้ไม่มีอะไรจะต้องอายอีกแล้ว เด็กสาวรีบถ่างขาออกในสภาพที่พร้อมจะให้ครูเอกดมทันทีที่เขารับกางเกงในไป จากมือของเธอ "ไม่ว่าแล้วค่ะครู..." ครูเอกเห็นลูกศิษย์ที่น่ารักของเขาเป็นแบบนี้ก็ทำใจร้ายไม่ลง เขาก้มหน้าลงประทับจมูกลงบนร่องเสียวของเด็กสาวอีกครั้งแบบเนื้อต่อเนื้อ สูดกลิ่นสาวของแตงโมเข้าไปเต็มปอดตามความประสงค์ของเธอ "ฮืออออ...อาาาา" อารมณ์เสียวที่ยังคั่งค้างอยู่ถูกสานต่ออีกครั้ง แตงโมส่ายหัวไปมาด้วยความเสียวซ่านสะท้านใจ ร่องเสียวที่แสนรักของเธอได้รับการตอบสนองจากครูเอกแล้ว ขอเพียงแค่ครูเอกมอบความสุขให้เธอแบบนี้ จะแลกด้วยอะไรเธอก็ยอม "โอ....อา..." เสียงเด็กสาวเริ่มดังขึ้นถี่ขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ สวรรค์ของเธอคงใกล้จะมาถึงแล้ว ครูเอกรู้ดังนั้นก็ยิ่งเบียดบดริมฝีปากและจมูกของเขากับร่องเสียวอันบอบบาง ของแตงโม กลีบแตงโมตวัดไปมา ซ้ายทีขวาที พาลให้ติ่งเสียวที่ซ่อนอยู่เต้นระรึกด้วยความเสียวซ่าน "อือ...ครูเอกขาาาา...อืออออ...แฮ่ก...แฮ่ก อึ๊ยยยยยย!" เด็กสาวตัวน้อยเกร็งไปทั้งร่าง ความเสียวซ่านที่ทะยานมาจนถึงจุดสุดท้าย ส่งเธอไปสู่สวรรค์ได้สมใจอยาก แตงโมนอนหมดแรงอยู่บนโต๊ะของครูเอกอย่างคนไร้เรี่ยวแรง ปล่อยให้ครูเอกยืนยิ้มมองเธออยู่คนเดียว "ไง...ลุกไหวรึยัง" ครูเอกเอ่ยถามเมื่อเห็นแตงโมค่อยๆเปิดเปลือกตาของเธอขึ้นได้แล้ว "จุ๊บ" ครูเอกหอมแตงโมเข้าที่แก้มราวกับต้องการจะถอนมนต์คำสาปที่ติดตัวเธอ แตงโมค่อยๆลุกขึ้นช้าๆก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้กลับไปอยู่ในสภาพเดิม เว้นแต่กางเกงในที่เธอพลั้งปากยกให้ครูเอกไปแล้ว "งั้นหนูกลับห้องก่อนนะคะ ครูเอก" เด็กสาวลาครูของเธอ "อืม...ขอบใจนะ ครูชอบกลิ่นนี้ที่สุดเลย" ครูเอกหยิบกางเกงในที่แตงโมมอบให้ออกมากางให้เธอดู จากนั้นก็สูดกลิ่นของมันให้แตงโมเห็น เด็กสาวหวนระลึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้บ้าง เธอก็อายจนไม่กล้าสบตาครูเอก แต่ถึงกระนั้นความรู้สึกเดิมของเธอก็ยังคงไม่จางหายไปไหน The End of Chapter 3