The Best School Girl นักเรียนดีเด่น Chapter I: "กางเกงในของแตงโม"

Chapter I: "กางเกงในของแตงโม" "นี่ไงยัยตุ่น...น้องแตงโมที่ได้รางวัลเรียนดีน่ะ ดูสิ...หน้าตาก็น่ารัก แถมยังเก่งอีกต่างหาก" เด็กสาววิภาวีมองเพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์ สำหรับเด็กสาวที่ไม่ค่อยตั้งใจเรียนอย่างเธอแล้ว พวกที่ตั้งใจเรียนนี่แหละศัตรูตัวฉกาจ พอได้ยินเพื่อนพูดถึงเด็กประเภทนี้ขึ้นมาแล้วชวนให้โมโหจริงๆ "อ้าว...จะไปไหนน่ะ ยัยตุ่น" คิดแล้ววิภาวีก็รีบเดินหายลับไปจากสายตาของเพื่อน ตั้งใจว่าจะต้องหาทางระบายอารมณ์ซักหน่อยแล้ว ตรืด...ตรืด... มือถือที่เปิดระบบสั่นกำลังสั่นดุกดิกๆในกระเป๋าของแตงโม เด็กสาวหยิบมันขึ้นมารับสายอย่างกล้าๆกลัวๆ เธอรู้ดีว่าแม่ของเธอจะไม่โทรมาเวลานี้ จะมีก็แต่... "ไง...ยัยแตงโม ไม่คุยกันซะนานเลยนะ" เสียงปลายสายที่ถึงตายก็ไม่มีวันลืม วิภาวี...รุ่นพี่ป.6ตัวแสบ "มีธุระอะไรเหรอคะพี่..." เด็กสาวทำใจดีสู้เสือโต้ตอบไปอย่างใจเย็น "ก็แค่อารมณ์เสียนิดหน่อย อยากหาคนระบายก็เท่านั้นแหละ มีปัญหารึไง!" ตุ่นบอกจุดประสงค์ของเธออย่างไม่ปิดบัง เพราะรู้ดีว่ารุ่นน้องคนนี้ไม่กล้าขัดขืนเธออย่างแน่นอน "คราวนี้อะไรอีกล่ะคะ ให้ขโมยเงินน้องป.3น่ะ ไม่เอาแล้วนะ" แตงโมเอ่ยปากปฏิเสธน้ำเสียงสั่นเครือ ครั้งก่อนที่ถูกบังคับให้ขโมยเงินรุ่นน้อง เธอเกือบถูกจับได้ หากใครรู้เข้า มีหวังชื่อเสียงเธอป่นปี้หมดแน่ๆ "อย่ามาทำปฏิเสธชั้นนะ...เธอก็รู้ดีนี่ ว่าถ้าเธอไม่ทำตามที่ชั้นสั่งแล้วจะเกิดอะไรขึ้นน่ะ" แตงโมหน้าซีดเผือด เธอรู้ดีว่าไม่อยู่ในสถานการณ์ที่จะต่อรองอะไรได้ แต่ก็ยังหวังว่ารุ่นพี่ตัวแสบคนนี้จะเลิกตามตอแยเธอเสียที "ไปหาชั้นที่หลังห้องงานไม้...เดี๋ยวนี้" ได้ยินดังนั้น แตงโมก็วางสายก่อนจะเดินมุ่งไปยังที่ที่ตุ่น...รุ่นพี่สุดแสบของเธอรออยู่ แตงโมมาถึงที่นัดหมายก็พบกับตุ่นที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว สีหน้าเธอดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย "คราวนี้ชั้นไม่ให้เธอทำเรื่องยากๆแบบนั้นหรอก คราวนี้ง่ายกว่าเยอะเลย" แตงโมยังอดเห็นกังวลไม่ได้ แม้จะได้รับคำยืนยันเช่นนั้น เธอรู้ดีว่ายังไงสิ่งที่ให้เธอทำก็คงไม่พ้นเรื่องแผลงๆแน่นอน "ถอดกางเกงในของเธอออกมาก่อน" "เอ๋!...เอ่อ...คือ" สำหรับเด็กสาวขี้อายอย่างแตงโมสู้สั่งให้เธอไปขโมยของเหมือนเดิมยังจะดีซะ กว่า เด็กสาวตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากเสียแล้ว "จะไม่ทำรึไง!" เสียงตุ่นเริ่มจะดุขึ้นบ่งบอกว่าแตงโมเหลือเวลาที่จะตัดสินใจไม่มากนัก "ทะ...ทำค่ะ ทำ.." แตงโมได้แต่ต้องยอมรับชะตากรรม เธอกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำอยู่พอดี "เดี๋ยว... ถอดมันตรงนี้แหละ" ตุ่นไม่ยอมให้แตงโมหนีหน้าเธอไปไหน ไม่เช่นนั้นการเรียกเด็กสาวรุ่นน้องมาที่นี่ก็คงไม่มีความหมายอะไร วิภาวีแสยะยิ้มด้วยความสะใจเมื่อเห็นแตงโมกำลังถอดกางเกงในของเธอ ออกอย่างกล้าๆกลัวๆ สำหรับเด็กสาวอย่างแตงโม ได้แกล้งเธอให้ได้อายแบบนี้แล้วมันสนุกอย่าบอกใครเชียว "เสร็จแล้วค่ะ" สายตาของแตงโมยังคงส่ายไปมาราวกับกังวลว่ามีใครเห็นรึเปล่า "ดีมาก...วางมันเอาไว้ที่พื้นตรงนี้แหละ" เด็กสาวเรียนดีได้ยินคำสั่งนี้เข้าก็ทำหน้าเหมือนคนใกล้จะสิ้นใจ ขืนเอาวางไว้ตรงนี้ มีหวังใครมาเห็นเข้าพอดี "ไม่ต้องกลัวน่า...ถึงจะมีคนเห็นแต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าเป็นของเธอน่ะ" กางเกงในสีขาวประดับด้วยตุ๊กตารูปเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ถูกวางลงบนกระถางต้นไม้อย่างทะนุถนอม เกรงว่ามันจะเลอะดิน แตงโมไม่อยากให้กางเกงในตัวโปรดสกปรก "ชั้นบอกให้วางไว้บนพื้นไม่ใช่เหรอ!" ยิ่งเห็นท่าทางเป็นลูกคุณหนูแบบนี้ก็ยิ่งหมั่นไส้ ว่าแล้วตุ่นก็คว้ากางเกงในของแตงโมขึ้นมาถือไว้ ก่อนจะทิ้งลงพื้นแล้วเหยียบซ้ำ ขยี้จนกางเกงในสีขาวบริสุทธิ์เปลี่ยนไปเป็นสีฝุ่นอย่างง่ายดาย "พี่ตุ่น...ทำไมต้องทำกับหนูอย่างนี้ด้วย ฮือๆๆ" แตงโมน้ำตาไหลพราก เธอไม่เคยทำความเจ็บแค้นให้ใครมาก่อนแม้แต่กับตุ่นเองก็ตาม แต่กระนั้นเธอก็มักจะถูกรุ่นพี่ตัวแสบคนนี้แกล้งอยู่บ่อยๆ "ทำไมน่ะเหรอ...ก็เพราะชั้นพอใจไงล่ะ ลุกขึ้นมาแล้วเลิกร้องไห้ได้แล้ว!" ตุ่นยังไม่หมดธุระกับแตงโมเพียงเท่านี้ เด็กสาวรุ่นน้องได้แต่ปาดน้ำตาแล้วก็ลุกขึ้นมาตามคำสั่งของรุ่นพี่ ตุ่นหยิบมือถือขึ้นมาแตงโมก็รู้ทันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตน เธอยืนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว "ถกกระโปรงขึ้น..." "แต่ว่า..." "จะขัดคำสั่งชั้นเหรอ..." ตุ่นถือไพ่เหนือกว่าแตงโมทุกด้าน ด้วยความลับของแตงโมที่ตุ่นรู้ทำให้เธอสามารถขู่เด็กคนนี้ได้ต่างๆนานา บังคับให้เธอทำเรื่องแผลงๆแรงขึ้นๆ จนบัดนี้เรื่องการขู่ว่าจะฟ้องเรื่องที่เธอขโมยเงินน้องป.3ก็เอามารวมในคำ ขู่เหล่านั้นด้วย แตงโมไม่มีทางเลือก เธอไม่มีทางเลือกจริงๆ ความลับๆต่างๆเหล่านั้นของเธอมีเพียงรุ่นพี่ที่ชื่อตุ่นคนนี้เท่านั้นที่ ล่วงรู้ และมันจะเป็นผลดีกับแตงโมมากกว่า หากทำตามคำสั่งของเธอแต่โดยดี แตงโมคว้าชายกระโปรงของเธอเอาไว้ ถอดหายใจเฮือกหนึ่งก่อนจะยกชายกระโปรงนั้นขึ้นโชว์ให้รู่นพี่ดูสิ่งที่อยู่ ในนั้น ร่องเสียวไร้ขนของเด็กป.5 โผล่ออกมาท้าแสงแดดยามเที่ยง ความโหนกนูนของมันทำเอาตุ่นมีเรื่องให้อิจฉาเพิ่มขึ้นอีก "ใหญ่นักนะยะ...อย่าเพิ่งเอาลงเซ่! ยกค้างไว้" ตุ่นตวาดใส่รุ่นน้องก่อนที่เธอจะเปิดกล้องในมือถือ ถ่ายภาพแตงโมยืนโชว์ร่องเสียวเอาไว้แบล็คเมล์เธออีก 1 อย่าง "ยิ้มด้วยสิยะ จะทำหน้าบึ้งหาอะไรเนี่ยะ" สถานการณ์แบบนี้ใครจะไปยิ้มลง แต่ในเมื่อเป็นคำสั่งแตงโมก็จำต้องทำ เธอฉีกยิ้มใส่กล้องในมือของตุ่นอย่างไม่เต็มใจนัก แต่นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะเก็บภาพเหล่านี้ไว้แบล็คเมล์เธออีกภายหลัง "หึๆๆ เอาล่ะ...ไปได้แล้ว ขอบใจนะสำหรับภาพเด็กเรียนดีหีใหญ่อย่างเธอ ฮะๆๆ" ตุ่นหัวเราะด้วยความสะใจก่อนจะออกจากหลังห้องงานไม้ไปอย่างสบายอารมณ์ ...ทำไม่นะ...ทำไม... เด็กสาวแตงโมวิ่งไปร้องไห้ไป เธอไม่ได้วิ่งเร็วมากนักเพราะไม่อยากให้ลมพัดกระโปรงเธอเปิดขึ้นเผยความจริง ใต้ร่มผ้าว่าเธอไม่ได้ใส่กางเกงใน แต่จะเอาแต่เดินก็ไม่ได้ เธอไม่อยากอยู่ใกล้รุ่นพี่คนนั้น รุ่นพี่คนที่เอาแต่รังแกเธอต่างๆนานา เพียงเพราะเธอมีเรื่องไม่พอใจจากที่ไหนมาก็ไม่รู้ ...ทำไมต้องเป็นเราด้วย... แตงโมวิ่งไปไม่ไกลมาก เธอก็มาถึงบริเวณหน้าทางเข้าของโรงเรียน ซึ่งไกลพอดูกับห้องงานไม้ที่เธอหนีมา ใกล้ๆประตูทางออกมีมุมเล็กๆข้างตึกให้พอที่เธอจะแทรกตัวเข้าไปได้ แตงโมหยิบกางเกงในที่เปื้อนดินออกมาปัดฝุ่นผงออกด้วยสีหน้าหงิกงอ กางเกงในตัวใหม่ของเธอเต็มไปด้วยรอยเท้าของรุ่นพี่สุดแสบ แถมยังถูกถ่ายรูปตอนที่เธอไม่ใส่กางเกงในอีก ...น่าเจ็บใจที่สุดเลย... "นันทวัน...เข้ามาทำอะไรที่นี่น่ะ แล้วนั่นถืออะไรอยู่" แตงโมสะดุ้งตกใจหน้าซีดเผือดเมื่อถูกเรียกจากเบื้องหลัง เธอหันไปหาต้นเสียงก็พบกับครูประจำวิชาคณิตศาสตร์ที่เป็นเวรดูแลความเรียบ ร้อยของวันนี้ "ปละ...เปล่าค่ะ" เด็กสาวอายหน้าแดงรีบเอากางเกงในของเธอซุกเอาไว้ด้านหลัง จะให้เธอบอกว่ากำลังปัดกางเกงในที่เปื้อนฝุ่นของเธออยู่น่ะเหรอ...ไม่เอา หรอก "แล้วนั่น...ซ่อนอะไรไว้น่ะ ไหนเอามาให้ครูดูซิ" ครูเวรเห็นลูกศิษย์ทำท่ามีพิรุธจึงต้องสอบถามเอาไว้ก่อน "ไม่มีอะไรจริงๆค่ะครูเอก" เด็กสาวพยายามปฏิเสธเสียงแข็ง แต่เธอหนีไปจากตรงนั้นไม่ได้ เพราะเป็นทางตันซึ่งอีกด้านถูกครูเอกราชขวางทางเอาไว้แล้ว "ครูเห็นนะ จะส่งมาดีๆหรือจะให้ครูค้น" ครูเอกเริ่มทำเสียงดุใส่แตงโม ในคาบเรียนของเธอเป็นที่รู้กันดีว่าถ้าครูเอกทำเสียงแบบนี้แล้ว แสดงว่าหมดสิทธิ์ต่อรองใดๆทั้งสิ้น แตงโมได้แต่จำใจกำกางเกงในของตนยื่นส่งให้ครูเอกอย่างเอียงอาย ครูเอกรับมันมาคลี่ออกดูก็ทำตาโตด้วยความตกใจ เด็กเรียนดีอย่างแตงโมทำไมถึงเอาของแบบนี้มาถือเล่นได้ ในหัวของเขาคิดไปต่างๆนานา จากนั้นก็จ้องเด็กสาวด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เพทุบาย "นี่นันทวัน...เธอไปขโมยกางเกงในใครเค้ามารึ" ครูเอกตั้งข้อหาให้เด็กสาวทั้งๆที่ยังไม่ทันได้ไต่สวนก่อน "เปล่านะคะครู ของหนูเองตะหาก" ได้ยินดังนั้นครูเอกก็ยิ่งได้ใจ ดูเหมือนว่าความคิดของเขาจะถูกต้อง "ของเธอเองแล้วจะเอาออกมาถือเล่นทำไม ครูไม่เชื่อเธอหรอก" ครูเอกทำทีปฏิเสธทั้งๆที่รู้ว่าแตงโมพูดจริง "จริงๆค่ะ" เด็กสาวเสียงอ่อยๆเพราะไม่รู้จะยืนยันให้ครูของเธอฟังได้อย่างไร ว่านั่นเป็นกางเกงในของเธอจริง "ถ้าจริง...ตอนนี้นันทวันก็ไม่ได้ใส่กางเกงในอยู่งั้นสิ..." ครูเอกถามซ้ำย้ำให้แตงโมได้อายอีกครั้ง ต่อหน้าครูผู้ชายที่สอนเธออยู่เด็กสาวจำต้องพยักหน้าตอบเพราะไม่มีทางเลือก อื่น และคำตอบของเธอก็ทำให้ครูเอกใจเต้นถี่รัว "ครูต้องขอดูนะ ว่านันทวันไม่ได้ใส่กางเกงในอยู่จริงรึเปล่า" ได้ยินคำพูดครูเอกแบบนั้น แตงโมก็ทำตาโตด้วยความตกใจ ต้องยืนโชว์โหนกเสียวให้รุ่นพี่ตัวแสบก็ว่าน่าอายแล้ว นี่เธอยังจะต้องแสดงให้ครูเอกรู้อีกหรือ ว่าเธอไม่ได้ใส่กางเกงในอยู่จริงๆ ...นี่มันวันซวยอะไรของเธอกันนะ... "ถ้าไม่ให้ครูดู ก็ไม่ต้องเอาคืน" ครูเอกทำท่าจะหันหลังกลับเดินจากไปเขาสอนแตงโมมาก็พอจะรู้ว่านิสัยเธอเป็น อย่างไร "เดี๋ยวค่ะครูเอก..." เสียงแตงโมร้องเรียกจากเบื้องหลังทำเอาครูเอกเกือบยิ้มแสดงพิรุธออกมา เขาหันหลังกลับไปทำสีหน้าขึงขังเหมือนเดิม แตงโมเห็นดังนั้นก็ได้แต่ก้มหน้ารับกรรม เด็กสาวค่อยๆถกกระโปรงของเธอขึ้นอีกครั้งด้วยความระมัดระวัง ร่องเสียวเด็กสาวที่แสนเกลี้ยงเกลาและโหนกนูนก็ปรากฏแก่สายตาครูเอก เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอไม่ได้ใส่กางเกงในจริง "สูงขึ้นอีกซิ" ความจริงเขารู้ตั้งนานแล้ว เพียงแต่ต้องการจะเชยชมสมบัติล้ำค่าของเด็กสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเด็กเรียน ดีของชั้นป.5นานๆหน่อยก็เท่านั้น จะว่าไป ถึงแม้ไม่ได้เรียนดีก็เถอะ แต่หากมีเด็กป.5มายืนเปิดกระโปรงให้ดูโคกเสียวฟรีๆแบบนี้ ใครล่ะจะไปอดใจไหว แผนการต่อไปหลั่งไหลเข้ามาในหัวครูสอนคณิตราวกับคิดด้วยเครื่องคอมพิวเตอร์ เลยทีเดียว "ถึงจะไม่ได้ใส่กางเกงในจริง แต่ครูจะรู้ได้ยังไงล่ะว่านี่เป็นของนันทวันจริง ชื่อก็ไม่เห็นเขียนเอาไว้ซักหน่อย" ครูเอกให้เหตุผลที่น่าเจ็บใจแต่ก็เถียงไม่ได้ แตงโมได้แต่ทำหน้าจ๋อยก่อนจะปล่อยกระโปรงให้ลงไปปิดร่องเสียวของเธอตามเดิม "แล้วครูจะให้หนูพิสูจน์ยังไงล่ะคะ" คำถามแตงโมเปิดประตูแห่งชัยชนะของครูเอกจนเขายิ้มออก "ครูจะขอดมดูหน่อย ว่ากลิ่นที่กางเกงในกับกลิ่นของนันทวันเป็นกลิ่นเดียวกันรึเปล่า" สิ้นเสียงคำพูดของครูเอก ใบหน้าแตงโมก็แดงจนจะกลายเป็นลูกแตงโมอยู่แล้ว นี่เธอได้ยินผิดไปรึเปล่า ครูเอกราชจะขอดม...จะขอดมของๆเธอเนี่ยะนะ ใจของแตงโมเต้นแรงราวกับจะระเบิด ใจของครูเอกก็เช่นเดียวกัน แต่ความรู้สึกนั้นต่างกันมากมายนัก เด็กสาวเงยหน้ามองครูของเธอ ก็พบว่าเขากำลังคลี่เอาเป้ากางเกงในของเธอไปสูดดมจนชุ่มปอด จากนั้นเขาก็เดินตรงมาหาเธอ ก้มลงนั่งในระดับเดียวกับร่องเสียวแตงโมก่อนจะเอ่ยปาก "ถกกระโปรงขึ้น" เด็กสาวสับสน ไม่รู้จะทำอย่างไร สมองของเธอไม่สั่งการ ไม่รู้ ไม่อยากรับผิดชอบอะไรใดๆทั้งสิ้น พอได้รับคำสั่งจากครูเอกแบบนั้น เธอจึงยอมทำตามอย่างหนีไม่ได้ ร่องเสียวขาวนวลปรากฏสู่สายตาครูเอกอีกครั้ง เด็กสาวผู้ไร้เดียงสาหลับตาไม่อยากรับรู้ความจริงที่เกิดขึ้น ซึ่งก็ทำให้งานของครูเอกง่ายเข้าไปใหญ่ ขาของแตงโมถูกครูเอกจับแยกออกจากกัน ใบหน้าของเขาเลื่อนเข้าใกล้ร่องเสียวเด็กสาวเชยชมมันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะแหวกร่องเสียวป.5นั้นออก แล้วฝังจมูกของเขาเอาไปในนั้น ...อึ๋ยยยย... ติ่งเสียวที่ซุกซ่อนอยู่จู่ๆก็ถูกบุกรุกโดยครูของเธอ แตงโมสะดุ้งตกใจกับความรู้สึกประหลาดที่ผ่านเข้ามาในร่างกาย แต่เธอก็ขยับหนีไปไหนไม่ได้ เพราะครูเอกจับบั้นท้ายของเธอเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน ฝ่ายครูเอกทันทีที่จมูกของเขาได้กลิ่นสาบสาวจากร่องเสียวของแตงโม เขาก็ยิ่งเกิดอารมณ์มากยิ่งขึ้น เขาเป็นครูมาก็หลายปี เก็บเด็กหน้าตาดีๆไปว่าวก็หลายสิบครั้ง เพิ่งจะมีโอกาสได้ลองของจริงก็วันนี้ กับเด็กนักเรียนที่แสนจะน่ารัก เรียบร้อย และเรียนดีอย่างแตงโม ยิ่งดมก็ยิ่งเพลิน ครูเอกดมร่องเสียวแตงโมโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ลมหายใจเข้าออกของครูเอกรดร่องเสียวเด็กสาวให้ยิ่งแสบซ่านสะท้านทรวง แตงโมทนยืนเฉยไม่ไหว เธอพยายามส่ายร่องเสียวหนีความรู้สึกที่เกิดขึ้น แต่ดูเหมือนยิ่งหนีเธอก็ยิ่งติด ...ติดใจในความเสียวที่เกิดขึ้นบริเวณที่ถูกครูเอกดม... "ครู....ครูขา..." น้ำเสียงเด็กสาวสั่นเครือราวกับขอความเห็นใจ สันจมูกของครูเอกถูไถไปตามร่องเสียวจนเด็กสาวแทบจะทนยืนไม่ได้ แตงโมได้แต่เอามือเกาะรั้วโรงเรียนเอาไว้ พยุงตัวเองไม่ให้ล้มลงกับพื้น แต่แล้วขาของเธอก็เริ่มออกอาการสั่นเมื่อครูเอกเปลี่ยนวิธีการตรวจสอบของเขา ครูเอกยื่นลิ้นออกมาลากผ่านร่องสวาทแตงโมจากล่างขึ้นบน ด้วยจังหวะที่ช้าและเน้น กลีบเสียวที่คอยปกปิดรูสวาทจำต้องหลีกทางให้กับครูเอก ปล่อยให้ปลายลิ้นของเขาเลือกชิมรสเสียวแตงโมได้ตามชอบใจ "คะ...ครูเอกขา... ทำอะไร.." แตงโมกลั้นใจถามครูคณิตศาสตร์ของเธอ เด็กสาวทั้งอายทั้งเสียวตั้งแต่เกิดมาในชีวิตเธอยังไม่เคยมีความรู้สึกแบบ นี้มาก่อนเลย "ฮือออออ....อาาา" ร่องเสียวเด็กน้อยถูกเพลงลิ้นครูเอกบรรเลงจนอดรนทนไม่ไหว ลมหายใจที่แสดงถึงความพึงพอใจไม่นานนักก็ต้องระบายออกมา "ครู...ขา อาาาาาา..." เรียกไปก็เท่านั้น ตอนนี้ครูเอกไม่สนใจสิ่งอื่นใดแล้ว นอกจากน้ำเมือกแตงโมแสนหวานฉ่ำที่กลั่นออกมาจากใจของลูกศิษย์โปรดให้เขาได้ ชื่นใจ รูสวาทที่ยิ่งสอดลิ้นเข้าไปก็ยิ่งตอดรัดขับน้ำเสียวแรกของเด็กสาวออกมามาก มาย แสดงถึงการตอบสนองต่อการเล้าโลมของเขาเป็นอย่างดี แล้วมีหรือที่เขาจะปล่อยเธอไปเฉยๆ "กลิ่นของนันทวันน่ะ หอมมากเลยรู้มั๊ย" ครูเอกเอ่ยปากชมแตงโมหลังจากทั้งดมทั้งชิมจนหนำใจแล้ว แตงโมที่กำลังสบสนกับความรู้สึกที่เพิ่งผ่านพ้นไป ก็ได้แต่อายจนหน้าแดง ครูเอกเห็นดังนั้นก็เอื้อมมือไปโอบไหล่เด็กสาวอย่างทะนุถนอมพร้อมกับหอมแก้ม เธอไปฟอดใหญ่ แตงโมได้แต่ยืนแข็งทื่อด้วยความตกใจอยู่อย่างนั้น "กางเกงในน่ะ เดี๋ยวครูซักให้ มันสกปรกแบบนี้จะใส่ได้ไงล่ะ จริงมั๊ย" เอ่ยปากถามไปแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงได้ตอบรับกลับมา ครูเอกจำต้องรีบพูดตัดบทเพราะมีครูท่านอื่นกำลังเดินมาทางนี้ "งั้นครูเก็บเอาไว้ให้นะ เย็นนี้ค่อยมาเอา" พูดจบก็ผลักเด็กสาวเบาๆให้เธอเดินออกจากมุมตึกนั้นไป แตงโมก้มหน้าเดินออกไปสีหน้าของเธอครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ บางอย่างที่รบกวนจิตใจเธอตั้งแต่ตอนที่ต้องยอมให้ครูของเธอดมร่องเสียว กระทั่งถูกเลีย แถมยังถูกชมว่าหอมอีก ทั้งๆที่ถูกครูของเธอทำขนาดนั้น แต่ทำไม...ทำไมเธอถึงไม่ยอมปฏิเสธเขาไปล่ะ แล้วนี่เธอจะต้องไปหาเขาอีกครั้งจริงๆน่ะเหรอ...