ชีวจิต ตอนที่ 06

ตอนที่ 06 …. “หมับ” ผมไม่ขัดศรัทธา เมื่อสองแม่ลูกเต็มใจ ผมค่อยๆเอื้อมมือจับหีหนูกุ๊ก หีหนูกุ๊กมันเล็กกว่ามือผมมาก “อุ้ยย…จึ๊กๆๆยังไงไม่รู้คะลุง” ผมเขี่ยติ่งเสียวที่ร่องหีเบาๆ แกคงรู้สึกสั่นพร่า “เป็นไงบ้างจ๊ะลูก” คุณไก่ถามลูก “สนุกหีดีคะ อยากให้ลุงจับหีหนูกุ๊กอย่างนี้ตลอดเลย” “ไม่ได้หรอกลูก เดี๋ยวลุงภพก็ต้องไปแล้ว” “ว้า....ลุงก็อยู่ที่นี่กับหนุกุ๊กสิค้า” เธออ้อนผม “ไม่ได้หรอกจ๊ะ...ลุงก็มีภารกิจที่ต้องทำ” แกทำหน้าหงอยๆ ทั้งๆที่เจอผม ไม่ถึงชั่วโมง ทำให้แกผูกพันกับผมขนาดนี้เชียวเหรอ .....“ลูกตกลงกับแม่ก่อนนะ” คุณไก่พูดกับหนูกุ๊ก “ลูกห้ามบอกเรื่องนี้กับใครให้รับรู้ และอย่ากล่าวถึงลุงภพให้ใครได้ฟังนะ แม้แต่ลุงกิตก็ห้ามบอก(สามีใหม่ของคุณไก่) “ค๊ะแม่” “แล้วลูกห้ามทำอย่างนี้กับใครนอกจากลุงภพเพียงคนเดียว เพราะว่าลุงภพเป็นคนที่พ่อเอกรักและเชื่อใจที่สุด ถ้าหนูกุ๊กรักพ่อเอก ต้องเชื่อฟังตามที่แม่บอก” “ คะ...หนูกุ๊กเชื่อฟังแม่คะ...หูนกุ๊กรักพ่อ” ........คุณเอกครับ คุณต้องมีความสุขแน่ๆ ลูกคุณยังรักและคิดถึงคุณเสมอ ผมคิดอยู่ในใจ “หือ” คุณ ไก่แอ่นหีมาที่ผม ผมมอง และเข้าใจว่าอยากให้ผมจับหีเธอบ้าง ผมเองก็มัวจับหีหนูกุ๊กเล่น ผมคิดเสียวสวาทกับหนูกุ๊ก นึกถึงลูกแป้งของผม ผมเองก็เคยจับหีของลูก แต่ผมจับเพื่อทำความสะอาดให้ไม่ได้คิดอะไร แต่สำหรับหนูกุ๊ก ถึงผมจะคิดในเรื่องเสียวสวาท แต่ผมก็ยังรักใคร่และเอ็นดูเหมือนลูกผมคนนึงเช่นกัน “หมับ” ผมจับหีคุณไก่เล่น อันนี้เต็มจนล้นมือเลยครับ ตอนนี้ต่างฝ่ายจับของสงวนกันและกันเล่นอย่างสนุก “อูยย....นี่ หนูกุ๊กจับควยลุงเล่นจนลุงเงี่ยนแล้วรู้ไหม….อูยยย” แม่ลูกหัวเราะคิกๆใส่ผม “นี่ลูกดูอะไรดีๆนะ ถ้าลูกโตขึ้นอยากให้คนที่รักลูกติดใจ ลูกต้องทำอย่างนี้” คุณไก่พูดกับหนูกุ๊ก หันมามองควยผม ที่ใช้มือจับอยู่ “ จ๊วบบบบ” คุณไก่เอาปากเข้าดูดควย อูยย...ทั้งเลียทั้งดูดเลยครับ มันส์ควยมาก หนูกุ๊กมองอย่างตั้งใจ หน้าตาใสแป๋ว มองการกระทำของผู้เป็นแม่ที่โม๊กดูดควยผม “หนูกุ๊กขอทำมั่งสิ” “อื้อ..ทำเป็นรึลูก…อะ..ลองดู” คุณไก่ปล่อยจากควยผม ให้หนูกุ๊กลองทำบ้าง …หนูกุ๊ก จูบและดูดควยผม จั๊กกระจี้ดีครับ แกยังทำไม่เป็นหรอกครับ แกทำเลียนแบบอย่างที่คุณไก่ทำ .....“มะ...ขอแม่ต่อบ้าง” ซักพัก คุณไก่ขอต่อ โม็กควยผมต่อ “..ซี๊ดด” .....คุณไก่ดูดควยผมเล่นได้ซักพักผมดึงตัวคุณไก่ลุกขึ้น ดันตัวให้อยู่ท่าโก้งโค้ง “ซวบบบ” ผมเสียบควยเข้าหีทางด้านหลัง เย็ดพับๆๆๆๆ มีหนูกุ๊กยืนมองอยู่ “อ้า...มันส์ซี๊ดดดด” ....................จนในที่สุดผมกับคุณไก่ก็เสร็จสม “หนูกุ๊กขอบ้างสิ” หนูกุ๊กจับหีตนเองลูบเล่น มองควยที่มันเลื่อมของผม เนื่องจากน้ำหีคุณไก่ชโลมเต็มที่ “ไม่ได้หรอกลูกตอนนี้ลูกยังทำไม่ได้ ลูกต้องโตเท่าแม่ก่อน” คุณไก่ห้าม จริงด้วยครับจิ๋มเล็กขนาดนั้นเจอควยใหญ่อย่างผมมีหวังจิ๋มพังกระจายแน่ๆ “วันนี้ลูกต้องไปโรงเรียน เดี๋ยวสายไม่ทันรถนะ” คุณไก่อาบน้ำให้ลูกต่อ ......................................................................................... ตอนนี้มาทานอาหารกัน เป็นอาหารสำเร็จรูป ผมกับคุณไก่ยังอยู่แบบเปลือยเปล่า ส่วนหนูกุ๊กใส่ชุดนักเรียน “บรื้นนนนน” เมื่อรถโรงเรียนมารับ ปล่อยให้หนูกุ๊กออกไปขึ้นรถข้างนอกเอง เพราะว่าผมกับคุณไก่ยังเปลือยอยู่ “แล้วเจอกันตอนเย็นนะค๊ะคุณลุง” หนูกุ๊กบอกผมและเดินออกไป ผมตัดสินใจอยู่ต่อ เพราะคุณไก่ขอร้อง เวลาอยู่กับผมแล้วทำให้ตนเองเหมือนอยู่กับคุณเอกผัวรัก ผมจึงตกลงอยู่ จนกว่า สามีใหม่ของคุณไก่จะกลับมา ซึ่งก็ไม่นานนัก “หมับ” พอรถโรงเรียนของหนูกุ๊กออกไปแล้ว คุณไก่กอดเอวผมทันที ผมยิ้มให้รู้ความต้องการของคุณไก่ “ไปที่ห้องกันเถอะผมอยากให้คุณเอกอยู่ด้วย” ผมยกตัวคุณไก่อุ้มสองแขนของผมเข้าไปในห้องนอน และวางลงที่เตียงโดยมีคุณเอกนอนแน่นิ่งอยู่ คุณเอกเคยบอกผมว่า ร่างหุ่นยนต์ชีวะ จะไม่มีการเสื่อมสลาย ถ้าอยู่ในสภาพที่มนุษย์ทั่วไปดำรงอยู่ได้แบบนี้ จะเสื่อมสลายก็ต่อเมื่อถูกทำลาย โดยการใช้ความร้อน ที่ร้อนมาก อย่างเช่น ไฟ ดังนั้นกายหุ่นยนต์ชีวะของคุณเอกยังอยู่ได้อีกนานแสนนาน คุณไก่จึงขอเอาไว้อย่างนี้ ผมไปเมื่อไหร่ ก็จะเอาทำพิธีกรรมเพื่อให้สมศักศรีดิ์ของคุณเอก “จ๊วบบบ” “พับๆๆๆๆ….อ้า” ผมเริงรักกับคุณไก่ ข้างๆคุณเอกที่นอนแน่นิ่ง เพื่อทำความต้องการของเขา ที่บอกผมกับคุณไก่ ก่อนจากไป ว่าผมต้องทำให้เมียเขามีความสุขมากที่สุด... 0000000000000000000000000000000000000 0000000000000000000000000000000000000 ผม อยู่บ้านคุณไก่ตลอดสามวัน ผมมีความสุขมาก เหมือนชีวิตของผมมีครอบครัวที่อบอุ่นอีกครั้ง คุณไก่ดีกับผมมาก ดังผมเป็นสามีของเธอ หนูกุ๊กก็เช่นกัน ดังกับผมเป็นพ่อ ตอนนี้ผมลาคนทั้งสอง เพราะพรุ่งนี้สามีใหม่ของคุณไก่จะกลับมาแล้ว หนูกุ๊กร้องไห้ไม่อยากไห้ผมไปใหญ่เลย วันนี้เป็นวันหยุดเรียน หนูกุ๊กจึงอยู่บ้าน ผมเองผูกพันกับคนทั้งสองมากไม่อยากไปเหมือนกัน เเต่มันก็จำเป็น “ขอให้หนูกุ๊กจำลุงตลอดไปแล้วกัน เชื่อฟังแม่และเป็นเด็กดีนะ” ผมบอกหนูกุ๊ก .... “เดี๋ยวก่อนค่ะ” ผมกำลังจะเดินออกไป คุณไก่เรียกผมอีกครั้ง ผมเห็นคุณไก่ถอดชุดเสื้อผ้าออก เปลือยกายต่อหน้าผม “หมับ” “รักภพนะคะ...ผัวของไก่” คุณไก่โผเข้ากอดผมเปลือยๆอย่างนั้น ผมจับหีไก่ลูบเล่น “ภพรักไก่..เมียของภพเช่นกัน” ผมบอก ผมเห็นหนูกุ๊กถอดชุดเปลือยออกเข้ามาหาผมบ้าง ผมปล่อยตัวจากคุณไก่เปลี่ยนมากอดหนูกุ๊ก “พ่อภพ…หนูกุ๊กรักพ่อภพ” โอ้..... นี่หนูกุ๊กเรียกผมว่าพ่อ ผมเป็นปลื้มมาก ถึงอยู่ด้วยกันไม่นาน แต่ความผูกพันมันชั่งมากเสียเหลือเกิน ทั้งนี้ต้องขอบคุณ .. คุณเอกที่มอบสิ่งดีๆให้แก่ผม ผมจับหีหนูกุ๊กบ้าง “พ่อก็รักลูก...หนูกุ๊กของพ่อ “ ผมลุกขึ้นลาอีกครั้ง “ผัวจับตัวของเมียก่อนไปให้ทั่วก่อนสิ ผัวจะได้จดจำเมียไปตลอด” คุณไก่เท้าเอวแอ่นหีให้ผม ผมจับหีคุณไก่เล่นตามความต้องการของเธอเอานิ้วแหย่เข้าร่องหีข้างใน ต่อมาเธอโค้งก้นให้ผมจับ ผมก็จับก้นงามๆเธอเล่นลูบไล้ไปมา ที่นี้คุณไก่ แอ่นนมหน้าอกมาบ้าง ผมจับนมเธอคลึงเล่นทั้งสองข้าง... “อะ...จุ๊บบบ...จ๊วบบบ” ทีนี้ คุณไก่เข้ามากอดจูบดูดปากผมอีก ผมลาสองแม่ลูกครั้งสุดท้ายอย่างอาลัยอาวรณ์ และเดินจากออกไป ผมหันหลังกลับไปมอง เห็นทั้งสองยืนเปลือยอยู่ ท่าทางอย่างอาลัยเช่นกัน ……… “พ่อภพ” หนูกุ๊กตะโกนเรียกผม “ลูกพ่อ” ผมตัดสนใจตะโกนออกไปวิ่งเข้าไปหาคนทั้งสองอีกครั้งคนทั้งสองก็วิ่งเข้าหาผม เช่นกัน ต่างกอดกันและกันแน่น “ผมรักคุณ ..รักหนูกุ๊กก... ฮือออ” ผมบอกความในใจ ต่างคนร้องให้ฮือ ไม่สนใจว่าจะมีคนผ่านมาเห็นรึไม่ ผมได้กอดกายคุณไก่ ที่อวบอัดอีกครั้ง “จุ๊บ” ผมก้มลง จูบหีหนูกุ๊ก “จู๊บบ...จ๊วบบ” ผมเลื่อนหน้ามาจูบหีคุณไก่เช่นกัน คุณไก่แอ่นหีให้ ถ่างขากว้าง ผมร้องไห้อาลัยไปด้วย จูบหีคุณไก่นานแสนนาน... “พ่อภพ” ...ตึกๆๆๆๆ ในที่สุดผมตัดสินใจ วิ่งออกมา ไม่คิดมองกลับไปอีกกลัวทำใจไม่ได้ มีเสียงเรียกจากหนูกุ๊ก ตามหลังมา ผมพยายามไม่สนใจวิ่งออกให้ไกลจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว “ลาก่อนไก่ เมียรัก หนูกุ๊กลูกรัก...” 00000000000000000000000000000000000000 ผม ออกมาจากบ้านของคุณเอกได้แล้ว ผมไปยังที่ๆหนึ่งและมายังบ้านของผม วันนี้เป็นวันหยุดเรียน ลูกแป้งของผมคงอยู่บ้าน ผมเห็นรถจอดอยู่ รีมจะอยู่รึเปล่านะ... ผมไม่อยากรบกวนรีมกับลูกเลย เพราะรีมไม่ต้องการผมแล้ว แต่ผมอดความคิดถึงไม่ได้ ผมขอแค่แอบมองแล้วกัน ขอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจากไป .......ผมยังเอาของสำคัญมาให้ลูกแป้ง ด้วย ผมรู้ว่าไอ้พวกเจ้าหน้าที่ .. ที่จะมากำจัดผมคงไม่อยู่แน่นอน เพราะตอนที่ผมอยู่บ้านคุณไก่ ไอ้พวกนั้นโทรมาถามคุณไก่เหมือนกัน ว่าคุณเอกกลับมาที่บ้านไหม ผมคิดว่าไอ้พวกนั้นก็คงโทรเช็คที่บ้านผมเหมือนกัน แต่ตอนนั้นผมอยู่บ้านคุณไก่ .. .......ผมเข้าไปในบ้านแอบมองดูที่ หน้าต่าง เห็นรีมกับลูกแป้งนั่งอยู่พอดี ผมเห็นทั้งสองหน้าเศร้า ๆ ...มันเกิดอะไรขึ้น รึรีมมีปัญหาด้านการเงินนะ “แม่คะ…พ่อจะไม่กลับมาอีกแล้วเหรอค๊ะ...แป้งคิดถึงพ่อจังเลยคะ” ผมได้ยินเสียงชัดเจน “โธ่...ลูกแม่” เห็นรีมกอดลูกแป้งแน่น “เเม่ก็คิดถึงพ่อเค้ามากเหมือนกัน” .....“อย่างเธอคิดถึงผมด้วยรึ” ผม นึกในใจ ผมไม่ได้โกรธอะไรรีม สิ่งที่รีมทำถึงจะดูไม่ดีสำหรับผม แต่รีมไม่ได้นอกใจผม หรือมีชู้ เพราะผมในตัวจริงได้จากไปแล้ว รีมมีสิทธิ์ที่จะมีใครอีก หรือมีใครใหม่ก็ได้ และรีมก็มีความจำเป็นต้องทอดกายให้คนอื่น จำเป็นต้องทำอย่างนั้น ... “แม่ทำผิดกับพ่อของแป้งมากเสียเหลือเกิน ยากที่จะให้อภัย แม่เองอยากให้พ่อภพคืนกลับมาอีกครั้งเหมือนกัน.. แม่รักพ่อภพ” .... ผมเห็นรีมรำพันให้ลูกแป้งฟัง ถ้าผมมีน้ำตามันคงทำให้ผมน้ำตาคลอไม่น้อย “ภพก็รักรีม กับลูกแป้งจ๊ะ” ผม แอบพูดเบาๆออกไป เขาทั้งสองไม่ได้ยินหรอกเพราะเบามาก ผมล้วงของออกจากกระเป๋ากางเกง ผมเอาชุดเก่าๆของคุณเอกมาใส่ คุณไก่มอบให้ผม ผมควักออกมาเป็นสมุดเล็กๆ วางลงบนโต๊ะเขียนหนังสือของลูกแป้ง ที่ตั้งอยู่ตรงมุมหน้าต่างที่ผมยืนอยู่พอดี “ต่อไปรีมกับลูกสบายแล้ว” ....สมุดนั้นคือสมุดเงินฝากของลูกแป้ง ที่ผมแอบเอาเงิน ฝากให้ลูกแป้งตั้งแต่ผมรู้ว่ารีมท้อง โดยที่รีมไม่รู้เรื่องนี้เลย ผมไปเอาที่ล็อคเกตที่ธนาคาร วันนี้ธนาคารปิดผมจึงแอบเข้าไปได้สะดวกเพราะมีเจ้าหน้าที่อยู่ไม่มาก ผมสามารถแอบเข้าไปได้อย่างแยบยล โดยไม่ให้สัญญาณตรวจจับความเป็นหุ่นยนต์ชีวะของผมดังขึ้นได้ ซึ่งเป็นคำแนะนำของคุณเอกที่เคยบอกผม ผมนึกขอบคุณ คุณเอกมากๆเลย ....ที่ผมไปเอาเพราะว่าถึงเงินไม่มากนัก แต่อยากที่จะช่วย เพียงเล็กๆน้อยๆเท่าที่ผมจะช่วยได้ ....แต่ กลับเป็นโชคมหาศาล เพราะหมายเลขบัญชีของลูกผมถูกรางวัลที่หนึ่งของรางวัลฉลากโชคของธนาคาร สองครั้งซ้อนอย่างไม่น่าเชื่อ เงินมหาศาลนั้นโอนเข้าบัญชีลูกผมโดยอัตโนมัติ ผมดูตัวเลขแล้ว มันเป็นเงินมหาศาล สามารถใช้หนี้ให้หมดได้ และยังเหลือใช้จ่ายอย่างมากมาย นี่แหละของขวัญที่ผมมอบให้รีมและลูก รีมจะได้ไม่ต้องลำบากอีกต่อไป ผมเอาวางไว้ตรงนั้นมองหน้ารีมและลูกแป้งเป็นครั้งสุดท้าย “ลาก่อนนะรีม ...ลาก่อนนะลูกแป้ง” ผมเดินออกมา อย่างคนเศร้าสร้อย .... “หยุดนะ man5000” อะ....ไม่ทันที่ผมจะออกนอกรั้วบ้าน เจ้าหน้าที่.. ที่ไล่ล่าผมมาเจอเข้าอย่างจัง “อะ...ตึกๆๆๆ” ผมรีบหาทางหนีทันทีวิ่งอย่างรวดเร็ว “ทำลายได้เลย” เสียง ยิงดังฟิ้ว ฟ้าว ลำแสงพุ่งมายังผมแต่ไม่โดน ......อะ....ผมหยุดกึก แล้วผมจะหนีทำไม ผมไม่มีเหตุผลที่จะหนี ผมยอมให้เขาจับไปทำลายจะดีกว่า ผมไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วนี่ ผมยืนอยู่นิ่งหันหน้ากลับๆไป ….. “ผลุ๊ๆๆ ...ปึ๊กๆๆ” ... “อั๊กกก” ผมโดนยิง ลำแสงพุ่งเข้ามาที่หน้าอกผมถึงสามครั้ง ผมล้มลง อย่างคนหมดเรี่ยวแรงทันที ผมโดนยิงที่พลังงาน ผมโดนยิงถึงสามครั้ง จึงขยับตัวต่อไปแทบไม่ไหวอย่างคุณเอก เขาวิ่งกรูมาหาผมที่นอนอยู่ “ถูกเป้าหมาย เหลือ man1050 ที่ยังหาไม่พบ” man1050 นั่นคงเป็นคุณเอก พวกนี้ไม่รู้ว่าคุณเอกนั้นถูกคุณไก่นำเอาไปทำพิธีกรรมแล้ว “ทำให้มันสิ้นๆไปซะ” คนหนึ่งสั่ง ยังเห็นผมยังเคลื่อนไหวอยู่ได้ คงจะยิงผมซ้ำ.....จริงๆด้วย มีคนนึงจ่อปืนมาทางผม “หยุดนะ” ไม่ทันได้ยิงมีเสียงนึงดังขึ้นมา เสียงนั้นคุ้นหู “อย่าทำลายเค้า” รีมนั่นเองแทรกตัวเข้ามาแล้วเอาตัวปกป้องผม “ทำไมล่ะ....คุณไม่ต้องการมันแล้วนี่” “ไม่ค่ะตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว ดิฉันต้องการเค้าค่ะ... ได้โปรดเถอะนะคะอย่าทำลายเค้าเลย” ... ผมปลื้มใจเป็นอย่างมากที่รีมปกป้องผม รีมยังรักผมอยู่จริงๆ แค่นี้ผมก็พอใจแล้วล่ะ “อะ...งั้นตามใจ” พวกนั้นพูดและเดินออกไป “man1050 ยกเลิกการค้นหาด้วย ป่านนี้มันคงสิ้นไปแล้ว” พวกเขารู้ว่าคุณเอกนั้นถูกยิง และก็สิ้นไปแล้วจริงๆอย่างที่พวกนั้นพูด “พ่อภพ…พ่อภพจริงๆด้วย.. พ่อภพเป็นอะไร” ลูกแป้งวิ่งมาทีหลังมองผมอย่างเป็นห่วง “พาพ่อเข้าบ้านก่อนเถอะลูก .. ฮือๆๆ” รีมพยุงผมเข้าบ้าน ผมเองยังช่วยตัวเองได้เล็กน้อย แต่ผมอาการหนักกว่าคุณเอกเสียอีก เห็นรีมร้องไห้ฮือ “คุณทำใจให้ดีไว้นะคะ....ฮือออ” ผมยิ้ม ..........