พิศวาสมังกรหยก (ฉบับเต็ม) ตอน โฉมตรูมีภัย

ก๋วยเจ๋งกับอึ้งย้งวันนี้ต่างพากันคุมคนรับใช้มารับเสบียงอาหารที่ชาวประมง นำมาส่งเป็นประจำทุกเดือน พอเสร็จแล้วจึงพากันชมทัศนียภาพรอบเกาะอย่างเพลิดเพลิน ในระหว่างเดินทางกลับ พบชายหนึ่งยืนเอามือไพล่หลังอยู่อยู่เบื้องหน้า อึ้งย้งสกิดแขนก๊วยเจ๋งเบาๆ “ไม่ทราบเป็นสหายท่านใดมาเยือนเกาะดอกท้อแห่งนี้” ก๊วยเจ๋งเอื้อนเอ่ยอย่างสุภาพ ชายผู้นั้นหันมา เค้าหน้าสง่างาม อยู่ในช่วงกลางคนในราว 40 –50 ปี สวมแพรพรรณงดงามราวกับคนในตระกูลขุนนาง ที่ศรีษะโพกผ้าคล้ายพวกแขกอาหรับ ลักษณะเหมือนคนต่างชาติ ไม่คล้ายกับพวกคนในดินแดนตงง้วน “พวกท่านเป็นใครหรือ” คำถามนี้น่าจะเป็นเจ้าบ้านคือก๊วยเจ๋งถามชายแปลกหน้าที่มาเยือน กลับเป็นชายแปลกหน้าถามเจ้าของบ้าน แถมส่งสายตากรุ้มกริ่มเชิงเจ้าชู้มาทางอึ้งย้งเสียด้วย จนอึ้งย้งถึงกับใบหน้าร้อนผ่าวราวกับสายตาชายผู้นั้นมีอำนาจดึงดูดเสน่ห์ อย่างล้ำลึก เหมือนจะมองให้ทะลุเสื้อผ้าของนางก็ไม่ปาน “ข้าพเจ้าคือก๊วยเจ๋ง ส่วนนี้คือ อึ้งย้งภรรยาข้า ธิดาของจอมยุทธอึ้งเอี้ยะซือเจ้าของเกาะดอกท้อแห่งนี้” “ที่แท้เจ้าคือก๊วยเจ๋งนี้เอง ยินดียิ่ง” ชายแปลกหน้าเอ่ยแบบวางตัวเป็นเจ้าของเกาะเอง “ไม่ทราบท่านคือใคร มาเกาะดอกท้อด้วยประสงค์ใด” “จุดประสงค์เรา คือ อึ้งเอี้ยะซือ” “ไม่ทราบท่านมีประสงค์ใดกับท่านงักแป๋ (พ่อตา) เวลานี้ท่านไม่อยู่” “ไม่เป็นไรเปลี่ยนเป็นเจ้าก็ได้” ก๊วยเจ๋งงงงันวูบ ก่อนกล่าว “ ไม่ทราบว่าท่านต้องการให้ข้าพเจ้าทำอะไรหรือ ”ประลองยุทธกับเจ้า หากเราแพ้จะไม่กลับมาที่ตงง้วนนี้อีก หากเจ้าแพ้ภรรยาของเจ้าต้องมาเป็นเมียเรา” ก๊วยเจ๋งและอึ้งย้งหน้าแดงวูบ หมดความอดทนต่อไป “ เพ่ย..เหลวไหลยิ่ง ข้ามีสามีอยู่แล้วจะไปเป็นภรรยาเจ้าได้อย่างไร และลูกสาวข้าก็โตแล้ว อึ้งย้งทนไม่ไหวกล่าวตอบ” “งั้นยิ่งดียิ่ง ลูกสาวเจ้าคงงามเหมือนเจ้า พอสามีเจ้าตาย ข้าจะเอาทั้งเจ้าและลูกสาวมาเป็นเมียทั้งคู่เลย” “บัดซบ รับฝ่ามือ” ก๊วยเจ๋งโมโหสุดขีด ผลักฝ่ามือจู่โจมเข้าใส่ ในท่ามังกรพิโรษ เป็นหนึ่งในกระบวนท่า18 ฝ่ามือสยบมังกร อันลือชื่อของเทพยดาขอทานอั้งชิกกง ฝ่ามือนี้แม้จะจู่โจมเข้าตรงแต่แฝงด้วยความกราดเกรี้ยวสมชื่อกระบวนท่า ก่อเกิดคลื่นพลังฝ่ามือลั่นเปรี้ยะประ ก๊วยเจ๋งมองเห็นฝ่ามือกระแทกหน้าอกชายแปลกหน้าจมหายเข้าไปในเสื้อ ได้ยินคล้ายเสียงกระดูกลั่นดังเปรี้ยะคล้ายเสียงกระดูกหัก แต่คนที่ตกใจกับเป็นก๊วยเจ๋งที่รู้สึกเหมือนฝ่ามือนี้จมเข้าไปในเสื้อผ้าไม่ ได้สัมผัสถูกกับหน้าอกชายผู้นี้เลย เพียงแต่คลื่นพลังฝ่ามือทำให้ชายแปลกหน้าต้องโงนเงนไปมาเท่านั้น “ฝ่ามือนี้ประเสริฐยิ่ง” ชายแปลกตากล่าวชมพร้อมกับสลับเท้าไปมา ตัวลอยพลิกพริ้วบนอากาศ จู่โจมกลับด้วยกรงเล็บแข็งแกร่งยิ่ง ก๊วยเจ๋งเห็นกระบวนท่านี้คลับคล้ายคลับคลา หลบหลีกออกมา พร้อมตวัดฝ่ามือขึ้นปัดป้องทันที “หา...กรงเล็บกระดูกขาว” เสียงอึ้งย้งร้องบอก ก๊วยเจ๋งจึงนึกได้ นี่เป็นกระบวนท่าของ บ๊วยทิฮวง ที่ฝึกจากคัมภีร์เก้าอิมจินเก็ง (คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น) (หมายเหตุ บ๊วยทิฮวง (ไม่แน่ใจว่าจำชื่อผิดหรือไม่ เพราะไม่มีเวลาไปเปิดหนังสือดู) คือหนึ่งในลูกศิษย์ของอึ้งเอี้ยะซือที่ร่วมกันขโมยตำราเปลี่ยนเส้นเอ็นไปกับ สามี แล้วหนีไปจากเกาะดอกท้อ เป็นเหตุให้ลูกศิษย์ของอึ้งเอี้ยะซือคนอื่นถูกหักขา แล้วไล่ไปจากเกาะดอกท้อ ภายหลังสามีภรรยาคู่นี้ไปฝึกกรงเล็บกระดูกขาวในคัมภีร์จนได้รับฉายาว่า จอมมารลมดำ รายละเอียดอยู่ในมังกรหยก ภาค ก๊วยเจ๋งกับอึ้งย้ง) ก๊วยเจ๋งเองคุ้นเคยกับกระบวนท่านี้ดี เพราะเคยประมือมาหลายหนแต่กรงเล็บกระดูกขาว ที่ชายแปลกหน้าผู้นีใช้ กลับน่ากลัวเพราะชายแปลกหน้าอาศัยวิชาตัวเบาที่สูงส่ง จึงทำให้กรงเล็บนี้ไม่รู้จู่โจมมาจากทิศทางใด แต่ก๊วยเจ๋งก็สมเป็นยอดฝีมือคลี่คลายกระบวนท่ากรงเล็บกระดูกได้ทุกครั้ง จึงทำให้การต่อสู้นี้ดูคู่คี่ก้ำกึ่ง เพราะฝ่ายหนึ่งมีพลังฝ่ามืออันล้ำลึก อีกฝ่ายมีวิชาตัวเบาที่สูงส่ง ทันใดนั้นเองก็พลุสัญญาณดังขึ้น เป็นควันพุ่งขึ้นบนฟ้า “นั่นเป็นสัญาณขอความช่วยเหลือของลูกฮู้นี่” อึ้งย้ง รำพึง พลุสัญญาณนี้ นางได้มอบให้แก่ลูกสาวในเวลาประสบภัย หรือเกิดหลงในค่ายกลเกาะดอกท้อ “ไม่รู้ลูกฮู้หลงในค่ายกลหรือประสบภัยใด แย่แล้วหากศัตรูมีมากกว่าหนึ่งคน ลูกฮู้คงตกในอันตรายแล้ว” อึ้งย้งคิดอย่างรอบคอบ มองเห็นการต่อสู้ของก๊วยเจ๊งกับชายแปลกหน้าคงเสียเวลาเยิ้นเย้อเนิ่นนาน จึงร้องบอกก๊วยเจ๋ง “ท่านพี่ เข้าไปในค่ายกลด้านบูรพาก่อน” ก๊วยเจ๋งได้ยินเสียงอึ้งย้งบอก รีบผละเข้าดงดอกท้อด้านข้างทันที ชายแปลกหน้าคิดอาศัยจังหวะที่ก๊วยเจ๋งกำลังหลบหนี กางกรงเล็บหมายขยุ้มคอก๊วยเจ๋งทันที อึ้งย้งอ่านทิศทางกระบวนท่าออก ชิงใช้ไม้ตีสุนัขในมือ ในท่าต้อนสุนัขเถื่อน ชายแปลกหน้าหดฝ่ามือ มิคาดว่ากระบวนท่านี้เป็นท่าลวง พอหดมือออกปัดไม้ ก็ถูกไม้ตีสุนัขพลิกแพลงมาตีใส่ที่เท้าแทน ชายแปลกหน้าชงักร่างอึ้งย้งจึงฉวยโอกาสตามก๊วยเจ๋งตามเข้าไปที่ค่ายกล การที่อึ้งย้งลงมือประสบผลสำเร็จในคราวนี้ อาศัยความฉลาดของนางที่จดจำกระบวนท่ากรงเล็บนี้ได้ และคาดการณ์ล่วงหน้าได้ว่า เมื่อนางบอกให้ก๊วยเจ๋งหลบเข้าค่ายกล ชายแปลกหน้าย่อมอาศัยจังหวะตีโต้เช่นนี้ อึ้งย้งจึงลงมือคราวเดียวประสบผล “อึ้งย้ง อึ้งย้ง เราจะต้องเย็ดนางให้ได้” ชายแปลกหน้ารำพึง กลับชื่นชมนางมากขึ้น จนเกิดราคะขึ้นเต็มที่ ชายแปลกหน้ามองตามทิศทางที่ก๊วยเจ๋งอึ้งย้งเข้าไป วิ่งพริ้วติดตามในทันทีคิดว่าวิชาตัวเบาของมันคงสามารถติดตามทั้งคู่ได้ทัน มิคาดต่อเข้าไปในดงไม้นั่น กลับเกิดมายาภาพมากมาย อากาศเบื้องบนคล้ายกดทับลงมา ส่วนแผ่นดินเบื้องล่างคล้ายกับนูนสูงขึ้น อากาศหวีดวิวเสียดแทงคล้ายคมเกาฑัณพุ่งเข้ามามิปาน “ค่ายกลอิคุยติ๋ม (พยุหะเอกธาตุ)หรือ” .................................................. บนยอดสนโบราณปรากฎคนผู้หนึ่งขึ้นไปยืนอยู่บนปลายกิ่งสนตั้งแต่เมื่อไร ก๊วยฮู้พอดีนอนหงายมองขึ้นไปเห็น จึงร้องอย่างตกใจ "ว๊าย...นั่นๆ...ใคร ๆ กัน" คนที่อยู่บนกิ่งสน กระโดดลงบนใบไม้ที่กำลังตกลง สามารถทรงตัวบนใบไม้ที่ค่อยๆ เลื่อนตกลงมา อย่างอ่อนพริ้ว ดูราวกับเทพยดาเหาะลงมาจากฟากฟ้าก็ไม่ปาน แสดงถึงวิชาตัวเบาที่สูงเลอเลิศยิ่งนัก ก๊วยฮู้มองดูอย่างตื่นตลึง พอคนผู้นั้นลงมายืนอยู่ตรงหน้านางห่างไม่กี่เชี้ยะ บนใบไม้ที่ลอยอยู่ในน้ำได้อย่างน่ามหัศจรรย์ ก๊วยฮู้จึงมองเห็นเป็นชายหนุ่มรูปงาม อายุอยู่ในช่วงกลางคนแต่ใบหน้ากับขาวนวลเนียน ราวสตรี แต่งกายโอ่โถงสะอาดตา ราวกับคนในตระกูลสูง ถ้าจะว่าไปแล้วคนผู้นี้หล่อเหลาราวกับเทพบุตรทีเดียว "หยุดนะ เจ้าถ่อย เป็นใครกัน บังอาจมาแอบดูน้องฮู้ ของเรา" ก๊วยฮู้ได้สติรีบแหวกว่ายน้ำหลบไปข้างหลังก้อนหินที่นางถอดเสื้อผ้าไว้ บุรุษลึกลับกล่าวตอบอย่างนุ่มนวล "เราไม่ได้มีเจตนา เพียงแต่กำลังสำรวจดูเกาะนี้อยู่ "บุรุษลึกลับหยุดชั่วครู่จึงกล่าวต่อ "แต่ผู้ที่แอบดูนางแล้วสำเร็จความใคร่ตนเอง ไม่ใช่พวกเจ้าหรอกหรือ" คำพูดนี้จี้ใจดำสองพี่น้องพอดี ถึงกับหน้าแดงฉานขึ้นทันใด "เจ้า เจ้า..." "นี่ไงหลักฐาน ยังเลอะเป็นดวงที่เป้ากางเกงเจ้าทั้งสองเลย เจ้านี้น่าจะมีอารมณ์มากกว่า ถึงกับแตกกระฉูดเสียเต็มที่เลยนะ" บุรุษลึกลับว่าพลางชี้ไปที่เป้ากางเกงของบู๊ซิ่วบุ้น และบู๊ตงยู้ "ผายลม มารดาเจ้า" สองพี่น้องตระกูลบู๊หน้าแดงก่ำด้วยความโกรธและอาย ชักกระบี่กระโดดลงน้ำหมายสั่งสอนชายผู้นั้น บุรุษลึกลับแค่นหัเราะ ใช้วิชาตัวเบาวิ่งบนผิวน้ำตรงไปที่ก๊วยฮู้ที่กำลังใส่เอี๊ยมได้เพียงตัว เดียว "ว๊าย....ช่วยด้วย กอตงยู้ กอซิ่วบุ้น" ก๊วยฮู้มัวพะวงผูกเชือกเอี๊ยมอยู่ ไม่ได้อยู่ในสภาพเตรียมต่อสู้ พอบุรุษลึกลับเข้ามา นางไม่ทันที่จะยกมือขึ้นป้องกันตัวเลย ก็ถูกจี้สกัดจุดตัวอ่อนระทวยล้มลงไปอย่างง่ายดาย กว่าสองพี่น้องตระกูลบู๊จะพากันลุยน้ำกลับขึ้นมาได้ ก๊วยฮู้ก็ถูกบุรุษลึกลับแบกขึ้นบ่าอวดก้นขาวจั๊วะให้เห็นเรียบร้อยแล้ว "เจ้าคนชั่ว รีบปล่อยน้องฮู้ เดี๋ยวนี้" สองพี่น้องตวาดขึ้นพร้อมกัน บุรุษลึกลับส่งประกายตาขึ้นวาบวับ "นี่เป็น ม่วยแท้ๆ ของพวกเจ้าหรือ" "นางเป็นซื่อม่วยของเรา" บุรุษลึกลับคล้ายส่งสายตาผิดหวังเล็กน้อย "รีบปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ ข้าเป็นลูกสาวของจอมยุทธก๊วยเจ๋งกับประมุขพรรคกระยาจกอึ้งย้ง ปู่ของข้าคือ อึ้งเอี้ยะซือ เจ้าของเกาะดอกท้อแห่งนี้" ก๊วยฮู้ชิงตอบ หวังอาศัยชื่อเสียงของบิดามารดานาง ข่มขวัญ บุรุษลึกลับให้เกรงกลัว แต่บุรุษลึกลับกลับทอประกายตาวาวโรจน์ขึ้นอีกครั้ง "ถ้าหยั่งงั้นดีเลย เราขอยืมตัวลูกสาวก๊วยเจ๋งไปก่อน" "ทำอย่างงั้นไม่ได้" บู๊ตงยู้ตวาดขึ้น พร้อมกับสบัดกระบี่สั้นในมือ ทิ่มแทงเข้าใส่ตรงชายโครงบุรุษลึกลับอย่างรวดเร็ว ในกระบวนท่ากระบี่งูทองรัดเหยื่อ ที่ฝึกมาอย่างชำนาญ หากเป็นยอดฝีมือธรรมดาจะถูกกระบวนท่านี้พัวพันจนลนลาน เหมือนเหยื่อที่ถูกงูรัดไว้ รอเวลาที่อ่อนล้าจะถูกงูกลืนกินจนตาย แต่มิคาดว่าบุรุษลึกลับกลับพลิกพริ้วหลบหลีกด้วยวิชาตัวเบาอันยอดเยี่ยม กระบี่ในมือของบู๊ตงยู้เป็นต้องทิ่มแทงเข้าสู่อากาศธาตุว่างเปล่าทุกครั้ง บู๊ซิ่วบุ้นเห็นดังนั้นจึงร่วมเข้าจู่โจมด้วยกันกับตั่วกออีกผู้หนึ่ง บุรุษลึกลับกระโดดหลบหลีกไปมาอย่างเหลือเชื่อ กระบี่ในมือของสองพี่น้องตระกูลบู๊ไม่สามารถทำอันตรายแก่บุรุษลึกลับได้ มิหนำซ้ำกลับถูกบุรุษลึกลับใช้วิชาตัวเบาพลิกพริ้วหลีกหลบจนละลานตาไปหมด สองพี่น้องไม่อาจจะเปล่งอานุภาพกระบี่ได้เต็มที่เพราะกลัวว่าจะไปโดนก๊วยฮู้ เข้า บุรุษลึกลับคล้ายรู้จุดอ่อนของทั้งสอง ทะยานออกจากวงล้อมไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ "เอาละพวกเจ้าทั้งสองคงชอบนางมาก ก่อนไปข้าจะช่วยพวกเจ้าเล็กน้อย" ว่าแล้วบุรุษลึกลับ ก็เอามือไปจับตรงง่ามขาของก๊วยฮู นางพอรู้ตัวว่ามีอะไรมาสัมผัสถูกตรงของสงวนนางจึงร้องอย่างตกใจ "หยุดนะ เจ้า ๆ กำลังจะทำอะไรนะ" "ข้าจะแบะหีของเจ้าให้พวกมันชม เป็นของขวัญก่อนจะพาเจ้าไปนะซิ" บุรุษลึกลับบอกพร้อมกับเอานิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้มันแบะแคมโยนีตรงง่ามตูด แยกออก เผยให้เห็นเนื้อในแดงแจ๋ของก๊วยฮู ที่รูมีน้ำใสๆเป็นมันวาว สองพี่น้องจ้องมองอย่างตาโต "เจ้าทุเรศ ชาติชั่ว หยุดนะ ฮือๆ กอกอห้ามมองนะ ห้ามมอง" ก๊วยฮูพูดปนเสียงสะอื้น หน้าแดงแจ๋ด้วยความรู้สึกอายแทบแทรกแผ่นดิน "เจ้าโสโครกเอย กล้าทำแบบนี้ตายซะเถอะ" บู๊ตงยู้ได้สติก่อน ตวาดขึ้น เงื้อกระบี่ทยานเข้าหากะฟาดฟันบุรุษลึกลับให้ได้สักแผล บุรุษลึกลับหัวเราะคิกๆ "เราจะช่วยให้เจ้าได้สัมผัสนาง เอาไปดม" บุรุษลึกลับไม่หลบหลีกทยานเข้าหาบู๊ตงยู้ ยกก้นขาวจั๊วะก๊วยฮูบนบ่า พร้อมแยกขาออก บู๊ตงยู้ไม่คาดฝันว่าบุรุษลึกลับจะตอบโต้เช่นนี้ มือเงื้อกระบี่ค้างอยู่บนอากาศ มองไปเห็นก้นขาวและเนินโคกอร่าอร่ามลอยอยู่ตรงหน้า อ้าปากร้อง ..อ่า ไม่ทันสิ้นเสียงเนินโยนีก๊วยฮูก็เข้าสัมผัสเต็มปาก "เป็นไงของซือม่วยเจ้า หอมดีไหม" "เจ้านั่นก็คงอยากดมของนางด้วยใช่ไหม ข้าช่วยให้" บู๊ซิ่วบุ้นไม่ทันระวัง ก็เห็นโคกอร่ามก้นขาวจั๊วะลอยเข้ามาหา จมูกสัมผัสกับโยนีเข้าเต็มๆ เช่นกัน ได้ยินเสียงก๊วยฮู้ร้องวิ๊ด...ว๊ายไม่หยุด สองพี่น้องกระอักระอ่วนทำอะไรไม่ถูก บุรุษลึกลับหัวเราะ คิกๆ เผ่นพริ้วหายลับไปพร้อมกับก๊วยฮูในพริบตา พี่น้องตระกูลบู๊ได้แต่มองดูกันอย่างเขินๆ "ทำไงดีท่านพี่" ซิ่วบุ้นเอ่ยขึ้น รู้สึกกลิ่นหีก๊วยฮู้ยังติดจมูกไม่รู้หาย บู๊ตงยู้ยังงงๆอยู่รู้สึกเหมือนภาพโยนีก๊วยฮู้ยังติดตาอยู่เต็มหน้า รู้สึกประแหล่มๆในปาก กลืนน้ำลายตั้งสติได้ครู่หนึ่ง มองเห็นกองเสื้อผ้าก๊วยฮู้อยู่จึงนึกได้ "ตี่ตี๋ ไปค้นเอาพลุสัญญาณที่เสื้อผ้าน้องฮู้ดู แล้วจุดเรียกอาจารย์ เร็วเข้า" ซิ่วบุ้นรีบรุดไปตามคำสั่งทันทีค้นหาพลุสัญญาณจนเจอ ยังมิวายหยิบเอากางเกงก๊วยฮู้ขึ้นมาดมอีกที ก่อนจุดพลุสัญญาณขึ้น ……………………………………………….. ฟ้าร้องครื้นครั่น ปรากฏเมฆดำครึ้มขึ้นปกคลุมทั่วเกาะดอกท้อ ราวกับว่ากำลังจะมีฝนตกหนักในอีกไม่ช้า ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่มีเค้าลางใดๆ ให้ปรากฏ ท้องฟ้ายังเห็นสดใสอยู่ดีๆในเมื่อยามสาย พอใกล้ยามบ่าย ท้องฟ้ากลับผันแปรขึ้น คล้ายดังกับว่าฟ้ากำลังบรรยายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนเกาะดอกท้อในยามไม่ปาน บุรุษลึกลับแบกร่างก๊วยฮูตรงเข้ามาอีกด้านหนึ่งของเกาะ มีโพรงหินพอให้คนเข้าไปอยู่ได้ ณ ที่นี้คล้ายพึ่งถูกคนเพิ่งรื้อค้นเข้าไป ลึกเข้าไปกับเป็นถ้ำกว้างขนาดพอเหมาะ เพดานสูงสักสองวาเศษ ที่ผนังถ้ำกลับมีคบเพลิงติดอยู่สี่ห้าอัน บุรุษลึกลับจุดไต้ไฟคบเพลิงในถ้ำส่วางขึ้น ลึกเข้าไปมืดมิด ถ้ำแห่งนี้คงมีทางเข้าออกด้านเดียว ก๊วยฮู้ได้กลิ่นกำยานหอมประหลาด ชวนให้สะอิดสะเอียนเมื่อได้สูดกลิ่นรู้สึกฉุนในครั้งแรก แต่ชวนให้เกิดรัญจวนในอารมณ์ในเวลาต่อมา จู่ๆ นางกลับรู้สึกมีแรงปรารถนาขึ้นมาทีละน้อย " เอาละ โกวเนี้ยน้อย เราพักกันที่นี้เถอะ" "เจ้าๆ จะทำไมข้า ช่วยด้วยๆ ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าอยู่นี้" "คิกๆ เจ้าไม่รู้สึกคอแห้งบ้างหรือ ข้าเห็นเจ้าร้องอย่างนี้มาตลอดทางแล้ว" " เจ้า ๆ เป็นใคร จับตัวข้ามาทำไม" "เราไม่ทำอันตรายเจ้าหรอก เพียงแต่อยากจะพูดคุยกับเจ้าเท่านั้น" บุรุษลึกลับพูดพร้อมกับตบคลายจุดให้ก๊วยฮู้ "เอาละทีนี้เจ้าวางใจได้หรือยัง" บุรุษลึกลับพูดพร้อมกับแย้มยิ้มพริ้มพรายให้กับก๊วยฮู้ ก๊วยฮู้มองเห็นบุรุษลึกลับ วงหน้าขาวเกลี้ยง ปากแดง หน้าตาหล่อเหลาทีเดียว ก๊วยฮู้เพิ่งเคยพบบุรูษรูปงามเป็นครั้งแรกถึงกับสะเทิ้นใจ ทีแรกก๊วยฮู้ตั้งใจว่าพอนางได้รับการคลายจุดจะลงมือเผด็จศึกศัตรูทันที แต่ตอนนี้ทำไมนางกลับรู้สึกเคลิบเคลิ้มคล้ายถูกมนต์เสน่ห์ของฝ่ายตรงข้าม บุรุษลึกลับยื่นผลไม้ให้กิน ก๊วยฮู้กำลังรู้สึกหิวโหยเพราะเข้าใกล้เที่ยงยังไม่ได้กินอะไร รับผลไม้มากัดกินพูดคุยกับบุรุษลึกลับอย่างลืมตัว พอตั้งสติได้นางจึงพบตัวเองเผลอเรอนั่งคุยกับบุรุษลึกลับในชุดเอี้ยม อวดท่อนขาขาว ของดีโผล่หรอมแหรมใต้ชายเอี้ยม ก๊วยฮู้นั่งหุบขาเอามือปิดกระมิดกระเมี้ยน บุรุษลึกลับเห็นกลับแย้มยิ้มพริ้มพราย จนก๊วยฮู้หน้าแดงร้องบอก " ท่าน ๆ อย่าได้ จับจ้องมองตรงนั้น" ก๊วยฮู้ตอนนี้เปลี่ยนสรรพนามเรียกหาบุรุษลึกลับ บุรุษลึกลับหัวเราะคิกๆ เบาๆ พูดขึ้น "เจ้า อย่าได้อายเลย หากเจ้าอายเรา เราจะถอดเสื้อผ้าเป็นเพื่อนเจ้าก็ได้" บุรุษลึกลับพูดเอ่ยขึ้น พร้อมกับลุกขึ้นปลดเสื้อผ้าของตัวเอง "ท่าน ๆ จะทำอะไรนะ..." ก๊วยฮู้ พูดพร้อมกับเอามือปิดหน้า แต่กางนิ้วมือพอให้สายตามองลอดง่ามนิ้วมือได้ บุรุษลึกลับพอถอดผ้าออกหมดก็พูดขึ้น "แม่นางก๊วยฮู้ เอามือออกมาดูเราให้เต็มตา" "โอ.." ก๊วยฮู้ลืมตาโพลง เอามือขยี้ตาคล้ายกับไม่เชื่อสายตา "โอ..ท่าน นี่ ท่าน ๆ ทำไม...ตรงนั้นของท่าน...ท..ทะ ...ทำไมเป็นเช่นนั้น ..." ก๊วยฮู้ส่งเสียงพูดล่ำลัก …………………………………………………… ครึ่งชั่วยามผ่านไป ก๊วยเจ๋งกับอึ้งย้งก็เดินทางมาถึงตรงที่สองพี่น้องตระกูลบู๊นั่งคอยอยู่ อึ้งย้งสอบถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้น โดยขอให้สองพี่น้องช่วยเล่าให้ฟังอย่างละเอียด ถึงรูปร่างหน้าตา กระบวนท่าฝีมือที่บุรุษลึกลับใช้ สองพี่น้องผลัดกันเล่าอย่างละเอียด โดยปิดบังเรื่องที่มองมันแอบดูก๊วยฮู้อาบน้ำ กลับเรื่องที่พวกมันถูกบุรุษลึกลับเอาของดีก๊วยฮู้ประเคนใส่หน้าพวกมัน อึ้งย้งจับจ้องดูหน้าของสองพี่น้องเห็นแดงก่ำ ตลอดเวลา พอพูดถึงการต่อสู้ตอนก่อนที่ก๊วยฮู้จะถูกจับตัวไป ก็พูดตะกุกตะกัก อึกอัก นางคิดในใจว่าสองพี่น้องต้องมีอะไรปิดบังเป็นแน่ แต่ไม่อยากคาดคั้นมากนัก เพราะจากข้อมูลที่ได้ก็เพียงพอให้นางได้รู้ "เจ้ามีความคิดเห็นอย่างไร หรือ ย้งยี้" ก๊วยเจ๋งชิงถาม เมื่อสองพี่น้องเล่าจบ "ข้าคิดว่า ข้าพอจะได้เค้าอยู่ลาง ๆ" อึ้งย้งใช้ความคิดเดินสำรวจบริเวณที่ต่อสู้ และร่องรอยที่บุรุษลึกลับจากไป ก๊วยเจ๋งใจร้อนที่ลูกสาวคนเดียวถูกจับไป ต้องถามซ้ำอย่างร้อนรน "เจ้ารีบว่า ไปเถอะ" "ข้าก็ร้อนใจไม่แพ้ท่านพี่ เช่นกัน ที่ลูกเราถูกจับตัวไป" อึ้งย้งเอ่ยอย่างรู้ใจสามี "ศัตรูที่มาเกาะเราครั้งนี้ นับว่าเป็นยอดฝีมือทีเดียว อาจจะเทียบได้กับ อาวเอี้ยงฮง หรือท่านพ่อเราทีเดียว" อึ้งย้งเอ่ย ทุกคนต่างสงบรับฟัง เพราะเชื่อในสติปัญญาของอึ้งย้ง ก๊วยเจ๋งผงกศรีษะเห็นด้วย เพราะหลายปีมานี้ ก๊วยเจ๋งพึ่งจะพบจอมยุทธที่สามารถปะทะฝีมือได้ก็หนนี้เป็นหนแรกเท่านั้น อึ้งย้งพูดต่อ "ดูจากวิชาตัวเบาที่บู๊ตงยู้ และบู๊ซิ่วบุ้น เล่าให้ฟัง และกระบวนท่าของชายแปลกหน้าที่ท่านพี่กับข้าเจอ รวมถึงเรื่องที่ท่านพ่อข้า(อึ้งเอี้ยะซือ)เคยบอกเล่า มาสอดคล้องกับฝีมือของยอดยุทธในอดีตคู่หนึ่ง แต่....." อึ้งย้งเว้นคำพูดชั่วครู่ "แต่ข้ายังไม่แน่ใจ เพราะที่พ่อข้าบอกเป็นคู่สามีภรรยา หนึ่งชายหนึ่งหญิง แต่ที่เราเจอนี่เป็นบุรุษทั้งสองคน อาจไม่ใช่ก็ได้" "ยอดยุทธในอดีตที่ว่านั้น คือใครกันหรือ" "ชาวยุทธ เรียกว่า ยอดยุทธพิศวาส" "ยอดยุทธพิศวาส " ทั้งหมดทวนคำขึ้นพร้อมกัน "อืม.." อึ้งย้งตอบก่อนพูดต่อ "เรื่องนี้เล่าไปยืดยาวนัก สำคัญที่สุดตอนนี้คือช่วยกันหาลูกฮู้ก่อนเถอะ" ทุกคนผงกศรีษะเห็นด้วยอีกครั้ง อึ้งย้งครุ่นคิดก่อนพูดขึ้นอีกครั้ง "ข้านึกขึ้นได้ ที่ตอนใต้ของเกาะมีถ้ำร้างแห่งหนึ่ง ตอนเด็กข้าเคยไปสำรวจกับท่านพ่อ แต่เดิมชาวประมงเคยใช้เป็นที่พักตอนมีพายุฝน แต่ตอนหลังท่านพ่อข้าเข้ามาครอบครองเกาะนี้ไว้ วางค่ายกลไว้มากมาย พวกชาวประมงเลยกลัวจึงไม่มีใครกล้ามาอีก " "ดูจากร่องรอยแล้วพอดีมันมุ่งไปทางนี้เสียด้วย บางทีพวกมันอาจไปพบเข้าเลยใช้ที่นี้เป็นที่พักก็ได้ เราเริ่มจากตรงนี้ก่อนแล้วกัน" ....................................... ภายในถ้ำ บุรุษลึกลับ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกเปลือยเปล่าจนหมด อวดรูปโฉมขาวสะอาด ละลานตา เผยอกอวบอูมขนาดพอเหมาะ เอวคอด รับกับสะโพกที่หนั่นหนา หว่างขาเผยเห็นเนินโคกอล่าม แม้จะมีขนหมอยขึ้นหยิกหยอยดกดำระหว่างกลาง แต่ก็ดูประดับสวยงาม "ท่าน...ท่าน ไฉน จึงไม่มี ....." "เจ้าหมายถึงควยนะหรือ " บุรุษลึกลับกล่าวตรงๆ สบัดผมยาวสลวยขึ้นพรึด ตอนนี้กลับกลายเป็นสตรีนางหนึ่ง "คิกๆ ข้าก็เป็นสตรีเช่นเดียวกับเจ้านั่นแหละ" บุรุษลึกลับซึ่งตอนนี้กลายเป็นสตรีลึกลับพูดขึ้น พร้อมกับมองหน้าก๊วยฮู้ซึ่งคล้ายทำหน้าผิดหวังขึ้น "เจ้าคงผิดหวังหรือ ที่ข้าเป็นหญิง" ก๊วยฮู้หน้าแดงอมชมพู "ไม่ ไม่ ใช่เช่นนั้น เพียงแต่ข้า...รู้สึกงุนงง ไม่รู้จะเรียกท่านว่าอะไรดี" "เรียกเราว่า เจ้เจ๊ (พี่สาว) แล้วกัน" "ท่านมีนามว่าอะไรหรือ" "ชื่อของเรา รัศมีเทวี" "รัศมีเทวี ชื่อแปลกไม่คล้ายชื่อของชาวตงง้วนเราเลย" " อะ..นั่นท่านกำลังจะทำอะไร นะ" ก๊วยฮู้ร้องขึ้นเมื่อเห็นนางรัศมีเทวี กำลังโลมลูบเรือนร่างนางอยู่ "คิก ๆ เรารู้ว่าเจ้ามีความปรารถนา เราจะช่วยผ่อนคลายให้" "ไม่ ..ไม่นะ ไม่ เราไม่มีความปรารถนาอันใด" "เจ้าไม่ต้องกลัว ถึงเราจะเป็นหญิงแต่ก็ช่วยให้เจ้าบรรลุได้ ดีกว่าที่เจ้าช่วยตัวเองในน้ำเสียอีก" ก๊วยฮู้หน้าแดงเรื่อร้อนวูบขึ้นมาอีกครา เมื่อนึกถึงตอนที่นางอาบน้ำอยู่ในน้ำตก ไม่คิดว่าจะมีคนพบเห็นมือของนางรัศมี คล้ายมีอำนาจประหลาด ทำให้ก๊วยฮู้เสียวซู่ซ่า เอนกายลงนอนหงายบนพื้น รัศมีเทวีเอามือสอดเข้าในเอี้ยมแดงสดของก๊วยฮู้ เคล้นคลึงเต้านมที่พึ่งจะเริ่มแตกพานเดี๋ยวลูบไล้แผ่วเบาชวนให้สยิว เดี๋ยวบีบคลึงนวดเฟ้นหนักมือ จนหัวนมก๊วยฮู้ลุกชูชัน เป็นหัวจุกแหลมเปี้ยบขึ้นมา เอี๊ยมสีแดงสด ถูกถอดออกเมื่อไรไม่รู้ อวดร่างขาวผ่อง งดงาม หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง ตามแรงหายใจ ก๊วยฮู้ครางกระเส่า "โอว อย่าได้โปรด...เถอะ เจ้เจ๊ " นางรัศมีเทวี ลูบไล้มือผ่านหน้าท้อง ทำนิ้วไล่เดี๊ยะราวกับปูไต่ไปที่หน้าขา แล้วซอกซอนนิ้วไปที่ร่องหลืบ แยกแตกกลางหว่างขา ซึ่งมีขนอ่อนขึ้นรำไร ก๊วยฮู้เกิดเพิ่งโดนมือคนอื่นสัมผัสร่างกายนางเป็นครั้งแรกนอกจากมือตัวเอง และดูเหมือนนางรัศมีเทวีช่างเชี่ยวชาญยิ่งนัก ประกบร่างเปลือยขาวผ่องของนางซึ่งไม่แพ้กับก๊วยฮู้ เอานมอล่ามอวบแน่นของนางถูไถกับเต้านมก๊วยฮู้ เม็ดทับทิมบนยอดอกทั้งสองสัมผัสถูไถกันให้เสียวซ่านดาลใจ ส่วนเบื้องล่างนางก็เอาเนินโคกรกหมอยของนางถูไถกับก๊วยฮู้ แตดต่อแตดเสียดสีกัน เสียงเนินโยนีรกหมอยเสียดสีกับขนอุยอ่อนดังแกรกกรากไม่หยุด ดรุณีน้อยเพิ่งแตกเนื้อสาวมาเจอกับสาวใหญ่เจนโลกีย์ ก๊วยฮู้ถึงกับหลงรสกามสตรีด้วยกัน แอ่นโคกเนินหี ขึ้นรับการบดบี้อย่างลืมตัว ด้วยอำนาจตัณหาราคะดลดาล แม้เพิ่งจะเป็นครั้งแรกของนางก็ตาม นางรัศมีเทวีจับก๊วยฮู้แยกขาเข้าประกบโยนีนางเข้าบดบี้กับก๊วยฮู้ เสียดสีบี้กันหนักเข้า ๆ ต่างร้องโอดโอยคร่ำครวญไม่หยุด ดังลั่นไปทั่วถ้ำแห่งนี้ ............................................................