“ ลุงจ๋าๆ
ยายให้มาเอาน้ำปลาจ้า”
เสียงน้องอิ๋วดังขึ้นพร้อมกับการโอบกอดเอวผมเบาๆด้านหลัง
“ อื้อ...ไปหาเอาเลยลูก”
ผมเอามือลูบหัวของอิ๋วเบาๆพร้อมกับดันหลังเธอเข้าไปในร้าน
บ้านผมเป็นร้านค้าเพียงร้านเดียวภายในหมู่บ้าน
และบ้านผมก็อยู่ห่างออกมาจากชุมชนพอสมควร
ด้านหน้ามาต้นมะขามที่ให้ร่มเงา
ด้านหลังติดคลองที่มักมีเด็กๆมาเล่นน้ำกันอยู่เป็นประจำ
หมู่บ้านนี้มีประมาณ 100
หลังคาเรือนและคนส่วนใหญ่ที่อยู่ในหมู่บ้านก็จะเป็นคนเฒ่าคนแก่เสียเป็นส่วน
มาก เพราะว่าหนุ่มๆสาวๆ
เมื่อโตขึ้นก็จะเดินทางเข้าไปหางานทำในเมืองกรุง
พอมีลูก ทุกๆคนก็จะเอาลูกมาฝากพ่อฝากแม่เลี้ยงดู
มันเหมือนโรคติดต่อนะครับ...
บางบ้านมีหลานหลายคนจนบางทีดูกันไม่ทั่วถึงก็มี
“
ลุงจ๋า...จุ๊บ...เดี๋ยวหนูมาดูหนังด้วยนะจ๊ะ”
เมื่ออิ๋วได้ของที่ต้องการแล้ว
เธอก็รีบกลับบ้านทันที
ก่อนกลับ อิ๋วเธอก็หอมแก้มผมครั้งนึง
...ครับ...เด็กๆที่หมู่บ้านนี้
รู้จักผมทุกคน และเด็กๆทุกคน
ก็เหมือนลูกหลานผมทั้งนั้น
บางบ้านยังไม่มีเงิน
ก็จะขอเซ็นเอาไว้ก่อน
พอลูกๆกลับมาจากกรุงเทพก็จะนำเงินมาจ่าย
ก็พออยู่ได้ครับ...
“
จุ๊บ...คิดถึงใครอยู่จ๊ะลุงจ๋า....”
อิ๋วเธอกลับมาแล้ว
ก็อย่างว่าละครับ
เด็กๆจะสนิทกับผมทุกคน
และพูดได้เลยว่า
เด็กทุกคนในหมู่บ้านผมก็เลี้ยงหมดทุกคน
“
เปล่าจ๊ะ...อื้อ...ไปเปิดดูเองเลยไป...”
ผมตอบอิ๋วเธอไป
อิ๋วเธอเดินเข้าไปด้านในแล้ว
ส่วนผมก็นั่งเล่นอยู่ที่โคนต้นมะขาม
เพราะที่ตรงนี่มีลมพัดเอื่อยๆ
เย็นดีครับ หน้านี้หน้าร้อน
มันก็เป็นธรรมดา อากาศค่อนข้างอบอ้าว
เหลือบดูนาฬิกาก็เกือบ 10
โมงเช้า ผมว่าอีกสักพัก
ก็คงจะมีกลุ่มเด็กๆมาเล่นน้ำที่คลองหลังบ้านผมแน่ๆ
ผมก็เอนหลังลงไปที่แคร่ไม้ไผ่...แล้วหลับตาลงช้าๆ...........
“
ลุงจ๋า...หนูไปเล่นน้ำกับเพื่อนนะจ๊ะ...”
เสียงอิ๋วมาปลุกให้ผมตื่นจากภวังค์
“
จ้า...ไปซิ...”
แม่ของอิ๋วนั้น
เมื่อก่อนเธอเป็นแฟนกับผม
พอเธอเรียนจบ
เธอก็ไปทำงานที่กรุงเทพเหมือนกับคนอื่นๆ
...และต่อมา...เธอก็เหมือนกับคนอื่นๆ...
ครับ...เธออู้มเอาน้องอิ๋วมาให้พ่อกับแม่เธอเลี้ยง
ตั้งแต่น้องอิ๋วเธออายุไม่ถึงเดือน
จนบัดนี้...น้องอิ๋วเธออายุได้
11 ย่าง
12 ปี
อิ๋วเรียนอยู่ ป.6
ร่างกายเธอก็ค่อนข้างสูงใหญ่กว่าเด็กวัยเดียวกัน
“
จ๊ะเอ๋ลุงจ๋า...จุ๊บ...”
น้องแป้งกอดผมด้านหลังอย่างแรงเพื่อทำให้ผมตกใจ
ครับ...นั่นเป็นวิธีที่แป้งเธอถนัด
“
จ้า...จุ๊บๆ...”
ผมดึงน้องแป้งเธอมาด้านหน้าแล้วหอมแก้มเธอเบาๆ
“
อุ๊ย...ดูซิ...หนูขนลุกอีกแล้ว...”
เธอโตมากขึ้นจากปีที่แล้ว
ปีนี้แป้งเธอดูเป็นสาวมากขึ้น
อะไรๆในร่างการเธอก็โตขึ้น
“
อื้อ...หรือว่าลุงหอมแป้งไม่ได้แล้ว...”
ผมทำท่างอนเธอ
“
โอ...อย่างอนนะจ๊ะ...หนูไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย...”
แป้งเธอยังคงกอดผมอยู่ในท่าเดิม
ทำให้เต้านมที่เต่งตึงบดเบียดกับที่แผ่นอกผม
“
ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนลุงเลยหรือจ๊ะ...”
แป้งเธอยังคงกอดผมอยู่
พร้อมเงยหน้าขึ้นมาคุยกับ
เมื่อผมก้มลงไปมองหน้าเธอก็เห็นร่องอกที่ค่อนข้างเด่นชัด
เพราะว่ากระดุมเสื้อเม็ดบนของแป้งมันหลุดออก
จึงเผยให้เห็น
“
อื้อ...ไม่มีจ้า...เค้าไปเล่นน้ำที่คลองกันหมด...”
ผมค่อยๆประคองให้แป้งเธอนั่งกับผมที่แคร่
แล้วแป้งเธอก็นอนหนุนตักผมเหมือนเคย
“
ไม่ไปเล่นน้ำกับเพื่อนๆหรือจ๊ะแป้ง...”
ผมเอามือลูบที่หัวเธอเบาๆ
“
ไม่จ๊ะ...หนูอยากนอนตักลุง...”
แป้งเธอพูดจบ
เธอก็จับเอาฝ่ามือผมลงไปกอดไว้ที่หน้าอกเธอ
...เดี๋ยวมีเฮครับ
ขอกามลางจัยหน่อยนะจ๊ะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น