ของขวัญสวรรค์สาป Chapter XXIX: "ล่อตะเข้"

Episode I : Dummy Doll เช้าวันเสาร์ก่อนเจ็ดโมง ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ เด็กสาวสองคนเดินตรงไปยังสระน้ำของโรงเรียนด้วยกัน "เช้าวันเสาร์นี่เงียบจังเลยนะ ไม่เหมือนวันเรียนเลย" ณัฐนิชาพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี วันนี้เธอมาในชุดเสื้อยืดสีน้ำเงินแขนสั้นถึงแค่หัวไหล่ ส่วนกางเกงเป็นแบบยีนส์ขาสั้นสีน้ำเงิน ที่บั้นท้ายทั้งสองมีรูปหัวใจสีขาวขนาดใหญ่แปะอยู่ด้วย ทรงผมเธอมัดด้วยหนังยางสีเขียวสดสองเส้นซ้ายกับขวาไว้ด้านหลัง ทิ้งหน้าม้าลงมาปิดหน้าผากเธอพองาม ณัฐนิชาไม่ได้ขนอุปกรณ์ว่ายน้ำมาด้วย เธอเพียงมานั่งดูชลดาว่ายน้ำเท่านั้น "มันก็เงียบแบบนี้ทุกวันหยุดน่ะแหละ คราวหน้าแน๊พเอาชุดมาว่ายน้ำกับเราสิ" ชลดาถือโอกาสชวนเพื่อนรักอีกครั้ง "แต่เราว่ายน้ำไม่เป็นนี่นา" ณัฐนิชาปฏิเสธ "โถ่...เดี๋ยวไว้เราสอนเองก็ได้น่า นะแน๊พ...เราไม่อยากว่ายคนเดียวอ่ะ ว่ายกันสองคนสนุกดีออก" ทั้งสองคนเดินทางมาถึงสระน้ำ ชลดาวางสัมภาระลงแล้วถอดชุดของเธอออกทันที ภายใต้เสื้อสายเดี่ยวคอกว้างสีแดงและกระโปรงยีนส์สีน้ำเงิน ชลดาใส่ชุดว่ายน้ำวันพีซสีน้ำเงินเข้มตัวเก่งอวดเรือนร่างนักกีฬาของเธอให้ ปรากฏแก่สายตาเพื่อนรัก < เจ๊ปลานี่...หุ่นดีน่าอิจฉาจังแฮะ > ถ้าไม่มองที่หน้าอกซึ่งเล็กพอๆกัน ณัฐนิชาปรารถนาที่จะมีเรือนร่างที่สมส่วนสมวัยอย่างชลดาเป็นที่สุด "อะไรอ่ะ..แน๊พ เอาแต่จ้องเราอยู่ได้ คิดอะไรทะลึ่งๆอ่ะดิ" ชลดาแซวณัฐนิชากลับแก้เขิน "จะบ้าเหรอเจ๊ปลา! ทำไมชั้นจะต้องคิดแบบนั้นด้วยล่ะ" หัวหน้าคนเก่งตะโกนไล่หลังชลดาที่กระโดดน้ำหายลงไป หลังจากดำผุดดำว่ายอยู่ 2 - 3 ครั้ง ชลดาก็โผล่หัวหันไปมองณัฐนิชา หัวหน้าห้องเพื่อนรักกำลังอ่านหนังสือนิยายที่เธอถือมาอ่านฆ่าเวลาด้วย ณัฐนิชามัวแต่สนใจหนังสือนั่น ปล่อยให้ชลดาจ้องมองอากัปกิริยาของเธอ ณัฐนิชานั่งชันเข่าเอาขาอ่อนขาวๆของเธอตั้งขึ้นโชว์ความขาวอันอวบอิ่มท้าแสง ตะวันยามเช้าให้เพื่อนรักเห็น < แน๊พนี่...ผิวข๊าวขาว น่าอิจฉาจังแฮะ > ถ้าเธอไม่เอาแต่ว่ายน้ำตากแดดตั้งแต่เล็ก ชลดาเองก็คงมีผิวขาวสวยอย่างที่เธอหวังไม่แพ้ณัฐนิชาเช่นเดียวกัน พอจ้องเพื่อนรักนานๆเข้า ภาพในอดีตที่ทั้งสองเล่นเสียวกันในห้องน้ำก็ผุดขึ้นมาในสมองของชลดา เหตุการณ์ครั้งนั้นยังทำให้จิตใจของชลดาสับสนมาจนถึงบัดนี้ แม้เธอจะรู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นไม่สมควรอย่างยิ่ง แต่จากประสบการณ์ที่เธอเคยหลงรักเพื่อนต่างห้องคนหนึ่ง จนกระทั่งมารู้ทีหลังว่าเขาไม่ได้มีความจริงใจกับเธอเลย มันทำให้ชลดาเสียความรู้สึกอย่างมาก ต่างจากณัฐนิชาที่ผูกพันธ์และรู้ใจกันมานาน เธอยังเคยคิดอยู่เสมอเลยว่าหากณัฐนิชาเกิดมาเป็นผู้ชายก็คงจะดีไม่น้อย พอหวนระลึกได้ถึงตอนนั้นหน้าของชลดาก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เด็กสาวรีบดำน้ำลงไปว่ายน้ำต่อ ลืมความคิดอันแสนสับสนของเธอทิ้งไปกับสายน้ำ ประโยคสุดท้ายในนิยายจบลง ณัฐนิชาปิดหนังสือเงยหน้าขึ้นมองชลดาที่ตอนนี้กำลังฝึกว่ายท่าฟรีสไตล์ไป-มา อย่างตั้งใจ เรือนร่างคล้ำแดดภายในชุดว่ายน้ำสีน้ำเงินที่กระทบกับแสงสว่างยามเช้า เสริมความงามของเพื่อนรักชวนให้ณัฐนิชามองอย่างเคลิบเคลิ้ม หลังจากจ้องชลดาไปไม่นานณัฐนิชาก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงประสบการณ์เสียวในห้อง น้ำกับชลดา สัมผัสของลิ้นเพื่อนรักที่จรดลงบนร่องเสียวตวัดติ่งกระสันของเธอให้สั่นไหว ไปมายังประทับใจเธออยู่จนถึงตอนนี้ พอได้คิดถึงเหตุการณ์ในตอนนั้นขึ้นมา ร่องเสียวของเธอก็เริ่มทำงาน น้ำเสียวค่อยๆซึมออกจากร่องสวาทน้อยๆจนณัฐนิชาสังเกตได้ถึงความชื้นแฉะ บริเวณนั้น < บ้าจังเลยเรา ทำไมมาคิดอะไรทะลึ่งๆตอนนี้นะ > ณัฐนิชาบ่นพึมพำในใจ เธอลุกขึ้นจากที่นั่งเดินตรงไปยังห้องน้ำหวังจะลืมเรื่องความสัมพันธ์ ระหว่างเพื่อนรักด้วยกันเอาไว้เพียงเท่านี้ "อ้าว! แน๊พ...จะไปไหนอ่ะ?" ชลดาร้องเรียกทันทีที่เห็นณัฐนิชาลุกขึ้น "เอ่อ...ไปห้องน้ำน่ะ เดี๋ยวเรามานะ แป็บนึง..." ณัฐนิชาตอบแล้วก็เดินต่อไป "เดี๋ยวสิ รอเราด้วย เราก็กำลังจะขึ้นพอดี" ชลดารีบขึ้นจากสระ หยิบผ้าเช็ดตัวและอุปกรณ์อาบน้ำตามณัฐนิชาเข้าห้องน้ำไปทันที "มาฉี่เหรอแน๊พ..." ชลดาถามทันก่อนที่ณัฐนิชาจะได้เข้าห้องน้ำพอดี "อ๋อ...เออ ใช่ๆ" หัวหน้าห้องคนเก่งตอบ คำตอบของเธอเปลี่ยนสีหน้าชลดาจากที่เรียบเฉยเป็นรอยยิ้มอย่างคนรู้ทัน "ฮิๆๆ งั้นเราขอเข้าด้วยคนสิ" ชลดารู้ดีจากคำตอบของเพื่อนรักว่าไม่ได้มาเข้าห้องน้ำเพื่อฉี่แน่นอน "เฮ้ย! เจ๊ปลา ไม่เอาน่า ออกไปก่อน" เสียงประตูห้องน้ำปิดลง ชลดาจ้องหน้าณัฐนิชาเหมือนรออะไรบางอย่างอยู่ "เอ้า! จะฉี่ไม่ใช่เหรอ ถอดกางเกงออกมาสิ" ชลดาคะยั้นคะยอ "จะบ้าเหรอ ก็เล่นมาจ้องกันอย่างนี้ ใครจะกล้าถอดล่ะยะ ออกไปก่อนสิเจ๊ปลา" ณัฐนิชาโต้แย้ง น้ำเสียงของเธอไม่แข็งเหมือนทุกทีที่เธอเถียงใคร "ไม่เอาน่า...แน๊พ เรารู้นะว่าเธอไม่ได้ปวดฉี่หรอก" เงือกสาวเจ้าปัญญาจับไต๋ณัฐนิชาได้ หัวหน้าคนเก่งหน้าแดงซ่านด้วยความอาย "ถอดกางเกงออกเร็ว เดี๋ยวเราช่วยแน๊พเองนะ" ณัฐนิชาลังเลอยู่ไม่นาน เธอก็ค่อยๆรูดซิบกางเกงปล่อยให้มันตกลงกับพื้น กางเกงในลายอิยอร์ตัวเดียวกับที่ใส่เมื่อวันพุธปรากฏโฉมให้เพื่อนรักเห็น ชลดาไม่รอให้ณัฐนิชาถอดกางเกงเสร็จ เธอตรงเข้าคว้าขอบเอวกางเกงในเพื่อนรักดึงลงทันที ไม่ต่างจากที่ชลดาหวังเอาไว้มากนัก น้ำเสียวของณัฐนิชาติดมากับเป้ากางเกงในของเธอยืดออกเป็นเส้นใสๆเล็กๆรายกับ ใยแมงมุม หัวหน้าห้องได้แต่ยืนแข็งทื่อทั้งเสียวทั้งอายที่เพื่อนรักรู้ทางเธอขนาดนี้ เธอได้แต่กำชายเสื้อของตัวเองเพื่อระบายความเสียว ฝ่ายชลดาตอนนี้เธอไม่สนปฏิกิริยาของหัวหน้าห้องจอมโวยเท่าไหร่ เธอรูดกางเกงในเพื่อนรักลงโดยที่สายตายังจดจ้องกับร่องรักรสเลิศที่เธอลิ้ม ลองมาแล้ว หลังจากแก้กางเกงออกจากข้อเท้าของณัฐนิชาเสร็จ หัวห้องคนเก่งก็รู้งาน เธอค่อยๆนั่งลงบนโถส้วมถ่างขาออกประจำที่ คลี่ร่องเสียวเปื้อนน้ำค้างโชว์ให้ชลดาดู "ฮิๆๆ คิดอะไรอยู่ ถึงเสียวได้ขนาดนี้อ่ะ...แน๊พ" ชลดาแซวเพื่อนรักเล่นเอาณัฐนิชาหน้าแดงซ่าน "ก็ใครใช้ให้ชวนชั้นมาดูเธอว่ายน้ำล่ะยะ....ซื๊ดดดส์!" ชลดาไม่สนใจฟังคำอธิบาย เธอเริ่มลงลิ้นเล่นงานปุ่มเสียวเพื่อนสาวทันที ณัฐนิชาถึงกับขาสั่นบิดตัวไปมา ความเสียวซ่านอันน่าประทับใจย้อนกลับมาทักทายเธออีกครั้ง คราวนี้เด็กสาวอ้าแขนรับมันด้วยความเต็มใจ จะมีอะไรสุขไปกว่าการมีเพื่อนที่รู้ใจคอยระบายความเสียวให้เช่นนี้ "อาาา! อาา! อาาา! เจ๊ปลาาาา!" ณัฐนิชาร้องเสียงหลงไปกับสัมผัสเสียวซ่านที่เพื่อนรักมอบให้ สวรรค์ของเธออยู่ตรงหน้า หัวหน้าห้องตอบแทนชลดาโดยการสาดน้ำเสียวใส่ปากเต็มกำลัง ณัฐนิชานอนเหนื่อยอ่อนปล่อยให้ชลดาเก็บน้ำเสียวของเธอหายเข้าปากไปจนหมด ชลดาลุกขึ้นไปอาบน้ำ ทิ้งเพื่อนรักให้นอนพักผ่อนอย่างมีความสุข... หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว ทั้งสองคนก็เก็บข้าวของเตรียมจะกลับบ้าน ตลอดทางที่เดินมาด้วยกัน ทั้งสองคนมองกันและกันแล้วยิ้มให้กันอย่างมีความสุขราวกับคู่รักเลยทีเดียว แต่ก่อนที่ทั้งคู่จะออกจากโรงเรียน พวกเธอก็เห็นใครบางคนเดินเข้ามาในโรงเรียน "นั่นมันยัยน้ำฝนห้อง 5 นี่นา มาทำอะไรที่นี่เนี่ยะ?" ทั้งคู่มองเย็นฤทัยด้วยความแปลกใจ เพราะนอกจากจะพบเธอในช่วงเวลาที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ทิศทางที่เธอเดินไปก็ยิ่งน่าสงสัยใหญ่ "สงสัยลืมของเอาไว้ล่ะมั๊ง?" ณัฐนิชาให้ข้อสังเกต "วันเสาร์ห้องเรียนปิดหมด จะเข้าไปเอาของได้ไงล่ะ น่าจะมาช่วยงานครูมากกว่านะ น้ำฝนเค้ายิ่งชอบช่วยเหลือคนอยู่นี่นา" กิตติศัพท์เย็นฤทัยดังกระฉ่อน ความเป็นคนมีน้ำใจของเธอรู้กันไปทั่วทั้งโรงเรียน "เออ...นั่นสินะ แต่วันเสาร์แบบนี้ ครูคนไหนจะมาทำงานอ่ะ อีกอย่าง...ทางนั้นก็ไม่ใช่ห้องพักครูไม่ใช่เหรอ?" ทั้งสองสาวมองทิศทางที่เย็นฤทัยเดินไปให้แน่ใจอีกครั้ง และแล้วทั้งคู่ก็ต้องตกใจสุดขีด เพราะทางเดินที่เย็นฤทัยตรงไปนั้นมีห้องทำงานของครูเพียงคนเดียวเท่านั้น "ครูชัย!" เย็นฤทัยเดินไปยังห้องงานไม้อย่างไม่เร่งรีบ เธอมาถึงโรงเรียนก่อนเวลานัดนิดหน่อย อาจเป็นเพราะตื่นเต้นที่ถูกครูชัยนัดให้มาพบสองต่อสองเป็นครั้งแรกก็ได้ เด็กสาวเจ้าน้ำใจวันนี้มาในชุดเสื้อยืดสีเขียวลายจุดสีขาวกับกระโปรงจีบรอบ สีน้ำเงินยาวเพียงครึ่งน่อง เธอตัดสินใจอยู่นานทีเดียวก่อนจะตัดสินใจเลือกชุดตัวเก่งที่ล่อตะเข้อย่าง ครูชัยให้น้ำลายหกได้ในทันทีที่เห็น เย็นฤทัยไม่รู้ว่าครูชัยมีงานอะไรให้เธอช่วย ไม่รู้ว่าจะต้องอยู่นานแค่ไหน แต่เธอไม่สนใจ เด็กสาวเจ้าน้ำใจมีเหตุผลอื่นที่มาหาครูชัยในวันนี้ เด็กสาวเดินทางมาจนถึงหน้าห้องงานไม้ถอนหายใจหนึ่งทีก่อนก้าวเข้าไปในห้อง "อึ๋ย! ใช่จริงๆด้วย...ยัยน้ำฝนมาหาครูชัยจริงๆด้วย" ณัฐนิชาร้องเสียงสั่นใส่ชลดา "เออน่า...เห็นแล้ว ใจเย็นๆสิ ความจริงแล้วอาจจะไม่มีอะไรก็ได้น่า" ชลดาคอยห้ามปราม ทั้งสองสาวแอบตามเย็นฤทัยเข้ามาจนกระทั่งอยู่ในระยะที่จะเห็นห้องของครูชัย จากทางประตูได้ แล้วคอยสังเกตการณ์จากตรงจุดนั้น "สวัสดีค่ะครูชัย" เย็นฤทัยเอ่ยปากเรียกครูสอนงานไม้ของเธอจากหน้าประตูเมื่อเห็นว่าเขากำลัง ก้มหน้าก้มตาตรวจงานอยู่ ฝ่ายครูชัยพอได้ยินเสียงของเย็นฤทัยเขาก็ตอบรับตามมารยาท "อืม...สวัสดี น้ำ..." เสียงครูชัยขาดหายไปเพราะเงยหน้าขึ้นมาเห็นเย็นฤทัยแล้ว เด็กสาวที่เขาพรากความบริสุทธิ์ไปจากเธอบัดนี้ยืนอยู่เบื้องหน้าเขา ในชุดกระโปรงสั้นแค่ครึ่งน่องริมฝีปากสีชมพูที่แอบทาลิปสติกเอาไว้ยิ้มให้ เขาอย่างเขินๆ ครูชัยไล่มองตั้งแต่ทรงผมที่ถักเปียเล็กๆทั้งสองข้างแล้วม้วนเอาไว้ด้านหลัง อย่างมีสไตล์ ไปจนจรดปลายเท้าที่สวมรองเท้าผ้าใบสีน้ำเงินเข้ากับสีของกระโปรง ความสดใสน่ารักตามแบบฉบับของเย็นฤทัยไม่แปลกเลยที่เธอจะติดอันดับสาวงามของ ระดับชั้น ได้เห็นเช่นนี้แล้วครูชัยอดปลื้มใจไม่ได้ เขาคงเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกที่มีโอกาสได้ร่วมรักกับเธอ "ครูชัยอ่ะ...จะจ้องหนูอีกนานมั๊ยคะ?" เสียงเย็นฤทัยปลุกครูชัยให้ตื่นจากพวังค์ แม้จะสมกับความตั้งใจของเย็นฤทัยแต่เธอก็ยังอายๆอยู่ดี "ก็ถ้าเจ้าตัวยอมให้จ้องก็จะจ้องไปเรื่อยๆแบบนี้แหละ" ครูชัยตอบแก้เขินที่ถูกความน่ารักของลูกศิษย์สะกดจนทำอะไรไม่ถูก "ไหน...มาหาครูซิ เร็ว" ครูชัยกวักมือเรียกเย็นฤทัยให้ไปหาเขา "อิอิอิ...ไม่เอาอ่ะค่ะ ครูชัยมีอะไรให้หนูช่วยก็บอกมาสิ เดี๋ยวหนูช่วยเสร็จจะได้รีบกลับ" เย็นฤทัยเล่นตัว พยายามรักษาระยะห่างจากครูชัยเอาไว้ก่อน "ก็มาทางนี้สิ เดี๋ยวครูชี้ให้ดู" ครูชัยกวักมือเรียกเธออีกครั้ง "ไม่เอาอ่ะ ครูมีอะไรก็พูดมาสิคะ" เย็นฤทัยยังเล่นตัวต่ออย่างใจเย็น "นี่...จะมาดีๆหรือจะให้ครูลุกไปอุ้มมา" ครูชัยเริ่มใช้ไม้แข็ง ความจริงเย็นฤทัยจะวิ่งหนีกลับบ้านไปเลยก็ได้ แต่เธอกลับเลือกค่อยๆก้าวไปหาครูชัยทีละก้าวๆแบบเด็กกลัวหมาจะกัด จนกระทั่งมายืนตรงตำแหน่งที่ครูชัยชี้เอาไว้ "ไหนล่ะคะ งานที่จะให้ช่วย?" เย็นฤทัยรีบถามงานทันทีแต่ในใจเธอนั้นหัวใจเต้นรัวเป็นชุดด้วยไม่รู้ว่าจะ โดนครูชัยทำอะไรบ้าง "เดี๋ยวซิ...ไม่เห็นต้องรีบเลย ครูบอกแล้วไงว่าครูอยากคุยกะน้ำฝนน่ะ" พูดเสร็จครูชัยก็ลุกขึ้นไปยืนตรงหน้าเด็กสาวห่างจากเธอไม่ถึง 2 เมตร เป็นระยะที่หากเย็นฤทัยคิดจะหนีก็คงไม่ทันซะแล้ว "งั้นก็รีบๆคุยสิคะ จะได้ทำงานให้เสร็จเร็วๆ" เด็กสาวเจ้าน้ำใจเอาเรื่องงานมาอ้าง "ยังดีกว่า...ครูเปลี่ยนใจแล้ว หาอย่างอื่นทำก่อนดีกว่า" ครูชัยไม่ได้มองงานอย่างอื่นที่วางกองอยู่บนโต๊ะทำงานเขาเลย ระหว่างที่พูดเขากลับมองกระโปรงจีบรอบของเย็นฤทัยราวกับในใจเขาคิดจะทำอะไร กับมัน ก่อนที่เด็กสาวเจ้าน้ำใจจะไหวตัวทัน ครูชัยตรงเข้ากอดเอวบางๆของเธอไว้ "ว๊าย!ครูชัยคะ...ปล่อยหนู" เสียงร้องของเย็นฤทัยทำเอาสองสาวเพื่อนซี้ตกใจ พวกเธอรีบกรูกันไปยังหน้าห้องงานไม้แบบไม่ให้ครูชัยและเย็นฤทัยรู้ตัว "นี่แน๊พ...ใจเย็นๆนะ คอยดูสถานการณ์ก่อนดีกว่า" ชลดาคอยห้ามปรามเพื่อนซี้ "จะบ้าเหรอเจ๊ปลา ขืนมัวแต่สังเกตการณ์อยู่นี่ล่ะก็ ยังน้ำฝนได้โดยครูชัยงาบไปอีกคนแน่ๆเลย" ณัฐนิชาโต้แย้ง "เอาน่า...นะ ถ้าครูชัยเกิดคิดจะทำจริงเราค่อยเข้าไปขวางก็ได้ แต่ถ้าเราเข้าไปตอนนี้ล่ะก็ มีหวังครูชัยจะหันมางาบพวกเราแทนน่ะสิ" ชลดาให้เหตุผลที่หยุดความตั้งใจของณัฐนิชาได้ชะงัดนัก ทั้งสองสาวขยับเข้ามาใกล้ที่เกิดเหตุจนกระทั่งได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน อย่างชัดเจน ต่างฝ่ายต่างผลัดกันโผล่หัวไปมองคู่ครู-ลูกศิษย์จากขอบหน้าต่างห้องงานไม้ ภาพที่พวกเธอเห็นทำเอาทั้งคู่ตาลุกวาว ครูชัยจอมเจ้าเล่ห์ระดมซุกไซ้ซอกคอและพวงแก้มขาวๆของเย็นฤทัยราวกับอดอยากมา เป็นแรมปี มือของเขาข้างหนึ่งล้วงเข้าไปในเสื้อลูบไล้แผ่นหลังเนียนนุ่มของเธอ ส่วนอีกมือเลื่อนลงมาขยำบั้นท้านกลมเกลี้ยงของเด็กสาวเจ้าน้ำใจ "ฮือ...ค..ครูชัยขา ไม่เอานะคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า" เย็นฤทัยเริ่มทนกับอาการเสียวไม่ไหว เธอพยายามผลักครูชัยออกห่างพร้อมให้เหตุผลอันเหมาะสมยิ่ง "ไม่มีทาง...จุ๊บ! น้ำฝนเห็นครูเป็นยังไงน่ะ จุ๊บ! แต่งตัวแบบนี้มาแล้วจะให้ครูอยู่เฉยๆได้เหรอ? จุ๊บ!" ครูชัยพูดไปหอมไปไม่ยอมหยุด กลิ่นแป้งและกลิ่นตัวของเย็นฤทัยทำเอาครูชัยแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ "อ๊อยยย...ครูชัยขา หนูยอมแล้วๆ...หยุดก่อน!" เสียงร้องเย็นฤทัยทำให้ครูชัยหยุดหอมเธอได้ แต่มือของเขายังไม่หยุดซุกซนบนเรือนร่างเธอ "ครูชัย..." เด็กสาวเจ้าน้ำใจทิ้งจังหวะชั่วครู่ ให้แน่ใจว่าครูชัยกำลังฟังเธออยู่ "ครูรักหนูจริงๆรึเปล่าคะ?" เย็นฤทัยกัดฟันถามคำถามสำคัญออกมาจนได้ "รักสิครับ จะต้องให้ครูบอกอีกซักกี่ครั้งกัน" ครูชัยตอบเสร็จทำท่าจะหอมต่อ แต่ก็ถูกมือของเย็นฤทัยยกขึ้นมาป้องเอาไว้ "ถ้างั้นครูชัยเลิกรังแกนักเรียนคนอื่นได้มั๊ยคะ? หนูสัญญาว่าจะมาหาครูชัยทุกวันเลย นะคะครู" น้ำเสียงออดอ้อนของเย็นฤทัยบวกกับท่วงท่าและการแต่งกายที่แสนน่ารัก ใครเจอเข้าเป็นต้องเสร็จทุกรายไป ไม่เว้นแม้กระทั่งครูชัยที่ตอนนี้กำลังยืนนิ่งอึ้งกับข้อเสนอของเธออยู่ "หนูไม่อยากให้ครูชัยเป็นแบบนี้ เที่ยวไปทำอะไรๆกับนักเรียนคนโน้นคนนี้ ถ้าครูชัยถูกจับล่ะก็จะทำยังไงล่ะ? หนูก็รักครูชัยนะคะ ไม่อยากให้...อุ๊บ!" เย็นฤทัยทำผิดพลาดครั้งใหญ่หลวง คำพูดประโยคสุดท้ายของเธอทำเอาครูชัยทนรอให้เธอพูดจบไม่ไหว ครูชัยก้มลงประกบปากที่กำลังอธิบายอยู่อย่างนุ่มนวล ฝ่ายเย็นฤทัย เธอเตรียมท่องบทพูดนี้ที่บ้านมาทั้งคืน แต่งหน้าทำผมรวมทั้งใส่ชุดล่ะตะเข้มาก็เพื่อที่จะเกลี้ยกล่อมครูชัยให้หยุด ก่อกรรมทำเข็ญ แต่พอโดนครูชัยจูบเข้า เย็นฤทัยเองก็กลับเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ < อยะ...แย่แล้วววว อ๊อยย...ไม่ได้นะ ไม่ได้ เราจะ...ยอม...แพ้...ม่ายยยยด้ายยยย > เรี่ยวแรงต้านทานเริ่มลดลงสวนทางกับความเสียวที่ก่อตัวขึ้น < อาาา...ครูชัยขาาาา > เด็กสาวเจ้าน้ำใจเริ่มโต้ตอบจูบของครูชัยอย่างลืมตัว จากนั้นก็ค่อยๆทรุดตัวลงโดยมีครูชัยคอยประคองเอาไว้ไม่ให้ได้รับบาดเจ็บ "แน๊พ...เธอได้ยินอย่างที่เราได้ยินรึเปล่า?" ชลดากระซิบ "เออ...ได้ยินแล้ว" ณัฐนิชาตอบสั้นๆเพราะมัวแต่เพลินกับการแอบดูครูชัยกับเย็นฤทัยแลกจูบกัน อย่างได้อารมณ์ แต่เพราะการที่ทั้งสองล้มตัวลงกับพื้นทำให้สองเพื่อนรักไม่สามารถเห็นบทรัก ของทั้งคู่ได้ถนัด ต่างคนต่างชะโงกหน้ามองด้วยความสนใจ แต่หลังจากนั้นไม่นานครูชัยก็ไม่ทำให้พวกเธอเสียโอกาส เขาอุ้มร่างกายอันอ่อนแรงของเย็นฤทัยขึ้นราวกับเจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาวเข้า เรือนหอ "ครูชัยขา... " เย็นฤทัยพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอนึกไม่ออกว่าจะพูดอะไร < แง...โดนอีกแน่เลยเรา ทำไงดีอ่าาา...ฮือๆๆ > เย็นฤทัยได้แต่นอนแน่นิ่งปล่อยให้ครูชัยอุ้มเธอไปวางนอนไว้บนโต๊ะตัวหนึ่ง เด็กสาวหันซ้ายหันขวาดูก็ระลึกได้ว่าโต๊ะนี้คือโต๊ะที่เธอใช้ทำงานกลุ่มของ เธอนั่นเอง "ตายแล้ว...ครูชัย ไม่เอานะคะ" เย็นฤทัยรู้สึกตัวลุกขึ้นนั่ง แต่เธอไม่สามารถหนีไปไหนได้เพราะถูกครูชัยดักเอาไว้ หากเธอโดนครูชัยเผด็จศึกตรงนี้ล่ะก็ ทุกครั้งที่เธอมาเรียนที่นี่ไม่วายต้องนึกถึงเหตุการณ์ในวันนี้เป็นแน่ "ครูชัยขา...หนูขอร้องล่ะคะ ขอเป็นที่อื่นได้มั๊ยคะ?" เย็นฤทัยขอร้องด้วยสำเนียงออดอ้อนสุดชีวิต เธอรู้แล้วว่ายังไงๆวันนี้เธอก็คงไม่รอดจากเงื้อมมือครูชัยแน่ๆ แต่อย่างน้อยเธอก็อยากให้ครูชัยร่วมรักกับเธอแบบธรรมดาสามัญบ้าง [จุ๊บ!] ครูชัยไม่ยอมตอบเธอ แต่ลงจูบเย็นฤทัยแทน < อ๊า...ครูชัยอ่า ขี้โกงนี่นา...อูย > เย็นฤทัยพยายามเบี่ยงหน้าหลบครูชัย พยายามเอาทุบอกผลักเขาออก แต่หลังจากพยายามอยู่ไม่นานเรี่ยวแรงของเด็กสาววัยสิบสองก็ต้องพ่ายแพ้แรง ตัณหาของครูหนุ่มวัยสามสิบต้นๆ เย็นฤทัยถูกจับเอนตัวลงนอนกับโต๊ะโดยมีครูชัยตามประกบไม่ยอมปล่อย สัมผัสเย็นๆบริเวณหน้าท้องบอกเด็กสาวว่าครูชัยกำลังถกชายเสื้อของเธอขึ้น ครูชัยถอนปากออกหันไปเล่นงานหน้าท้องแบนราบของเย็นฤทัยแทน "ฮิๆๆ ครูชัย...มันจั๊กจี้ค่ะครู...อย่า ฮิๆๆ" เย็นฤทัยบิดตัวดิ้นไปมาด้วยความรู้สึกทั้งเสียวและจักจี้ระคนกัน ชายเสื้อถูกยกสูงขึ้นเรื่อยๆจนพ้นเนินอกของเด็กสาวเผยให้เห็นซาลาเปาสองลูก น้อยๆวางคู่กันภายในชั้นในเฟิร์สบราสีขาวบริสุทธิ์ของเธอ ครูชัยไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า ชั้นในตัวน้อยถูกถลกขึ้นตามเสื้อยืดตัวเก่งอวดหน้าอกขนาดกะทัดรัดแก่สายตา เขา ครูชัยจ้องมองมันได้ไม่นานมือน้อยๆของเย็นฤทัยก็รีบยกมาปิดเพราะความอาย ครูชัยเงยหน้ามองเย็นฤทัยอย่างเซ็งๆ ฝ่ายเด็กสาวก็ตอบโต้ด้วยการส่ายหน้าในเชิงขอร้องว่าอย่าทำ ใบหน้าแดงซ่านของเธอบ่งบอกความรู้สึกอายได้อย่างชัดเจน ครูชัยแหย่เธอด้วยการพยักหน้าในเชิงขอความร่วมมือ ต่างฝ่ายต่างพยักหน้า-ส่ายหน้าเล่นกันอยู่พักใหญ่ จนครูชัยรู้สึกไม่สนุกด้วย เขาจับมือของเด็กสาวยกออกไปวางข้างตัวอย่างง่ายดาย เมื่อซาลาเปาลูกน้อยๆไร้สิ่งบดบังวางตั้งอยู่ต่อหน้าครูชัย ความขาวของเนื้อบวกกับจุดแดงๆบนยอดซาลาเปาทำเอาครูชัยน้ำลายแทบหก เขาก้มลงงับหน้าอกข้างหนึ่งของเด็กสาวหายเข้าปากไปทันที แม้เย็นฤทัยจะรู้สึกตัวอยู่แต่เธอหนีไปไหนไม่ได้เพราะถูกครูชัยดักทางหนีไว้ หมด สัมผัสของลิ้นครูชัยที่กำลังโลมเลียซาลาเปาของเธออยู่ชวนให้เด็กสาวเสียวจน ขนลุก เธอบิดตัวไปมาพยายามหนีความเสียวที่ครูชัยมอบให้แต่ก็ไร้ผล จนกระทั้งหน่ำในครูชัยแล้วเขาถึงยอมปล่อย แต่แล้วก็หันไปเล่นงานซาลาเปาอีกอันไม่ให้ได้เปรียบเสียเปรียบกัน จนกระทั่งหัวนมทั้งสองตั้งชูชันขึ้นเด่นเป็นสง่าด้วยแรงกระตุ้นจากครูชัย เด็กสาวตัวสั่นเทาด้วยความเสียวซ่านนอนตาละห้อยกับความรู้สึกสุดพิเศษที่ครู ชัยมอบให้ เย็นฤทัยนอนหมดแรงนิ่งเฉยเปิดโอกาสให้ครูชัยหันมาเล่นช่วงล่างของเธอต่อ ครูชัยตลบกระโปรงจีบรอบตัวเก่งของเธอขึ้น ก็พบกางเกงในสีขาวบริสุทธิ์ที่เข้ากันได้กับเสื้อชั้นในของเธอ อย่างไม่รอช้าครูชัยจับรูดกางเกงในของเธอออกดูขุมทรัพย์ที่อยู่ภายในก็พบว่า บัดนี้ปากทางเข้าถ้ำของเธอมีน้ำท่วมขังอยู่เต็มไปหมด ครูชัยยิ้มอย่างสะใจตรงกันข้ามกับเย็นฤทัยที่มีเรื่องให้ต้องอับอายไม่หยุด หย่อน กางเกงในสีขาวถูกรูดออกไปอยู่ในมือครูชัย เขาหยิบมันขึ้นดมเล่นหนึ่งครั้งก่อนจะโยนมันทิ้งไปทางโต๊ะทำงานของเขา กางเกงในผ้าฝ้ายตัวเก่งตกลงตรงหน้าประตูห้องพอดี ที่ซึ่งณัฐนิชาและชลดาแอบดูอยู่นั่นเอง ทั้งคู่จ้องหลักฐานที่ครูชัยทิ้งไว้ให้ก็เห็นน้ำเสียวเย็นฤทัยติดมากับเป้า กางเกงของเธอไม่น้อย สองเด็กสาวถึงกับอายแทนเย็นฤทัย หากพวกเธอโดนครูชัยทำถึงเพียงนี้ก็ไม่รู้ว่าจะมองหน้าเขาติดได้ยังไง สองเพื่อนรักเริ่มสนุกกับการแอบมองมากขึ้นจนลืมไปแล้วว่าพวกเธอตามเย็นฤทัย มาเพื่ออะไร "อ๊าาาาา...ครูชัย อย่าค่ะ!" เย็นฤทัยร้องลั่นห้องเมื่อโดนครูชัยงับร่องเสียวเธอ ลิ้นครูชัยตวัดขึ้นลงเล่นงานปุ่มเสียวของเย็นฤทัยส่งเด็กสาวให้เสียวถึงขีด สุด เย็นฤทัยพยายามไม่ส่งเสียงร้องเพราะเท่าที่โดนนี้เธอก็อายจะแย่อยู่แล้ว < อาาา...อาาา...อาาา เสียวจังเลย...อูย เรื่องเกลี้ยกล่อมครูชัยเอาไว้ทีหลังก็เแล้วกัน...อาาาา > เด็กสาวเสียวซ่านจนไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องอื่น และแล้วในที่สุดหลังจากอดทนกับความเสียวซ่านที่ครูชัยมอบให้ไม่นาน ขาของเธอเกร็งจนจากที่ห้อยลงกับพื้นก็กลับเหยียดตรงขนานไปกับพื้นโต๊ะ มือที่ถูกครูชัยจับเอาไว้ก็กำแน่นเพื่อระบายความเสียว เสียงร้องอื้อๆในลำคอเกิดจากการที่เธอพยายามกัดฟันปิดปากด้วยไม่อยากบอกให้ ครูชัยได้รู้ว่าเธอรู้สึกดีเพียงไร แต่ในที่สุดเย็นฤทัยผู้แสนดีก็ถูกส่งขึ้นสู่สวรรค์ น้ำเสียวเด็กสาวหลั่งไหลตอบแทนพระคุณครูให้เขาได้ชื่นใจ เย็นฤทัยนอนหมดแรงปล่อยให้ครูชัยสนุกกับของรักของเธอตามใจชอบ ครูชัยได้โอกาสงัดเจ้าโลกของเขาออกมา มันแข็งโด่รอการปฏิบัติงานอยู่แล้ว ยิ่งวันนี้เหยื่อผู้โชคดีคือเย็นฤทัยด้วยแล้ว มันยิ่งดูคึกคักยิ่งกว่าเดิม ครูชัยไม่รอช้านำมันจ่อกลางร่องสวาทเตรียมเผด็จศึก "ครูรักน้ำฝนนะ" ครูชัยกล่าวเปิดพิธีลงเสาเอกของเขา ท่อนเสียวครูสอนงานไม้มุดเข้าโพรงสวาทลูกศิษย์สาวคนโปรด เย็นฤทัยถึงกับกัดฟันร้องด้วยความเสียว "อูยยย...ครูชัยขา ช้าๆหน่อยสิ" ความเสียวที่มาพร้อมกับความคับแน่นในร่องรักของเธอสุดที่จะทานทนได้ "อ้าว...ขอโทษที" ครูชัยลดความเร็วในการบุกลง ค่อยๆดันท่อนเนื้อผ่านเข้าออกกลีบเสียวลูกศิษย์โปรดตามความปรารถนาของเธอ "ฮือ...ฮือ...ฮือ" เสียงครางในลำคอของเย็นฤทัยรับกับจังหวะการตอดรัดท่อนเสียวของครูชัย สัมผัสของโพรงสวาทเด็กสาวเจ้าน้ำใจอันอ่อนโยนนวดเฟ้นท่อนเสียวของเขาอย่างมี ไมตรีจิต ความสุขที่เมียของเขาไม่เคยทำได้กลับถูกลูกศิษย์อายุสิบสองทำหน้าที่แทนได้ อย่างสมบูรณ์แบบ ครูชัยก้มลงจูบปากเย็นฤทัยที่ตอนนี้ดิ้นพรวดพราดไปมาด้วยความเสียวซ่านแทนคำ ขอบคุณ ฝ่ายเย็นฤทัยพอได้รับจูบจากครูชัยเป็นรางวัล เธอก็เอามือคว้าแผ่นหลังของเขากอดเอาไว้ทันที ความอบอุ่นในกายของครูชัยทำให้เย็นฤทัยรู้สึกปลอดภัยแม้เธอจะกำลังถูกตอกเสา เข็มอยู่ เด็กสาวโต้ตอบจูบของครูชัยระบายความเสียวเล่น ช่วงเวลาแห่งความเสียวสะท้านของเด็กสาวดำเนินไปราวกับจะไม่มีที่สิ้นสุด สองเด็กสาวผู้เห็นเหตุการณ์รู้ตัวแล้วว่าเพื่อนของเธอกำลังถูกครูชัยกระทำ ชำเราอยู่ แต่แทนที่พวกเธอจะเข้าขัดขวางตามที่ตั้งใจเอาไว้แต่แรก พวกเธอกลับชะโงกหน้าดูบทรักของทั้งสองคนอย่างสนอกสนใจ < อึ๋ย!...ยัยน้ำฝน โดนเข้าไปอย่างนั้นยังจะทนได้อีกนะนั่น...เป็นเราป่านนี้ร้องลั่นแล้วแหงๆ > ณัฐนิชาให้ความเห็นต่อภาพที่อยู่ตรงหน้าในใจ < หนอยแน่ะครูชัยนะครูชัย...ไหนว่ารักหนูไง ทำไมทำกับน้ำฝนแล้วถึงทำท่ามีความสุขขนาดนั้นนะ บ้าที่สุดเลย > ชลดาคิดไปอีกแบบ ต่างฝ่ายต่างคิดจนกระทั่งระลึกได้ว่าร่องเสียวของเธอเริ่มชื้นแฉะแล้ว ความอึดอัดในตัวพวกเธอทำให้ต้องขยับเปลี่ยนท่านั่งพลางหันไปมองเพื่อนร่วม ชะตากรรม ทั้งคู่หันมามองกันและกันเป็นจังหวะเดียวกันพอดี สายตาของทั้งคู่จ้องมองอีกฝ่ายแบบไม่ยอมคลาดสายตา ใบหน้าพวกเธอแดงซ่านกับความรู้สึกเสียวประหลาด คราวนี้ณัฐนิชากลับเป็นฝ่ายทนไม่ไหวก่อน เธอยื่นใบหน้าเล็กๆของเธอตรงเข้าจูบเพื่อนรักที่ยังเอาแต่นั่งนิ่งๆอยู่ ทั้งคู่แลกจูบกันไปพร้อมกับฟังเสียงเย็นฤทัยครางอย่างได้อารมณ์ ทางด้านคู่ของครูชัย สัมผัสของร่องเสียวที่คับแน่นแต่อ่อนนุ่มของเย็นฤทัยทำครูชัยถึงสวรรค์ได้ ไม่ยากเย็นนัก น้ำรักจากครูชัยกรูกันพุ่งออกสู่โพรงสวรรค์ที่อยู่ใหม่ของพวกมันอย่างไม่คิด ชีวิต เย็นฤทัยชะโงกหน้ามองด้วยความเสียดาย เธอยังไม่ถึงสวรรค์เลยแต่ครูชัยกลับชิงหนีเธอไปก่อนซะแล้ว "ถึงรึยัง...น้ำฝน?" ครูชัยถามราวกับรู้ใจเธอ เย็นฤทัยส่ายหน้ายิ้มตอบอย่างอายๆ ครูชัยเห็นดังนั้นก็พยายามซอยท่อนเสียวที่เริ่มหมดแรงของเขาต่อไป จนกระทั่งเด็กสาวเจ้าน้ำใจก็ได้รางวัลสมกับความน่ารักของเธอ เด็กสาวตัวสั่นเกร็งหนีบร่องเสียวแน่นบ่งบอกอาการถึงจุดสูงสุดให้ครูชัยได้ รับทราบ ครูชัยซอยดุ้นเนื้อของเขาแถมให้เธอไปอีก 10 กว่าที ก่อนจะถอนมันออกมาให้ลูกศิษย์โปรดได้นอนพักเอาแรงบนโต๊ะทำงานกลุ่มของเธอเอง "อา...อาา...อาาา เจ๊ปลา...อย่าน่า ที่นี่มันหน้าห้องงานไม้นะ..." ณัฐนิชาห้ามชลดาขณะที่เธอพยายามสอดมือทะลวงผ่านกางเกงขาสั้นของเธอเพื่อ สัมผัสสมบัติที่ซ่อนอยู่ภายใน "อะไรล่ะยะ...เธอเห็นคนเริ่มเองนะ แน๊พ!" ชลดาไม่สนคำเตือนเพื่อนรักยัดมือของเธอเข้าไปจับร่องเสียวเพื่อนขยำเล่น "อาาา...ซื๊ดส์... เจ๊ปลา...อย่ะ...อย่าาาา" ณัฐนิชาร้องครวญครางดังลั่นอย่างลืมตัวเรียกให้ครูชัยเดินมาหาพวกเธอแบบ เงียบๆ "อย่าเหย่ออะไร ดูสิ!...แฉะหมดแล้ว เดี๋ยวเราจะช่วยให้แน๊พสบายขึ้นเองนะ" ชลดายังไม่รู้ตัวว่าครูชัยมายืนอยู่หลังเธอเรียบร้อยแล้ว "ไหน...อะไรแฉะ ขอครูดูด้วยคนสิ" เสียงครูชัยเปลี่ยนความเสียวของสองสาวกลายเป็นความตกใจกลัวทันที พอหันไปหาที่มาของเสียงก็เห็นครูชัยยืนยิ้มให้พวกเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ "อืม...เดี๋ยวนี้เด็กนักเรียนหันมามีรสนิยมชอบเพศเดียวกันซะแล้วแฮะ...ไอ้ เราก็เป็นครูซะด้วย จะทำไงดีน๊าาา" ครูชัยทำเสียงทะเล้นใส่สองสาว เขาคว้าข้อมือของเด็กทั้งสองเอาไว้ พวกเธอต่างดิ้นรนสุดกำลังแต่ก็ไม่หลุดไปจากเงื้อมมือของครูชัย "ปล่อยนะคะ...ครูชัย" น้ำเสียงณัฐนิชาที่เคยแข็งกร้าวกลับอ่อนไหวไร้ซึ่งพิษสงชวนให้ครูชัยแอบขำ "ครูชัย!" เสียงดังแจ๋วๆ มาจากทางหน้าโรงเรียน วิภาวีเดินมาพร้อมกับจูงธนชพรรณติดมือมาด้วย "ว่าไง 2 สาวมากันพร้อมหน้าเชียวนะ" ครูชัยทักทายอย่างอารมณ์ดีโดยไม่เผลอปล่อยมือที่จับลูกศิษย์สาวเอาไว้ "เปล่าค่ะ หนูเห็นยัยอิ๊บเนี่ยะ...ยืนทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ที่หน้าโรงเรียน หนูก็เลยพามาด้วย" วิภาวีอธิบาย ครูชัยนึกภาพก็เข้าใจในทันที "แล้วนั่น...เจ๊ปลากะณัฐนิชามาทำอะไรที่นี่อ่ะคะ?" ฝ่ายชลดาเองก็อยากจะถามครูชัยอยู่เหมือนกัน แต่โดนแย่งถามไปซะก่อน "ก็...ไม่รู้สิ เห็นมาแอบดูครูจึ๊กๆกันน้ำฝน แถมมากอดจูบกันหน้าห้องครูอีกต่างหาก" ครูชัยอธิบายอย่างไม่สะทกสะท้าน ทำสองเพื่อนรักอายหนักขึ้น "โห...ครูชัยอ่ะ ไหนว่านัดเอาไว้ตอน สิบโมงไงคะ? ขี้โกงนี่นา" คำพูดของวิภาวีทำให้ณัฐนิชาและชลดาสรุปเหตุการณ์ได้ไม่ยากเย็นนัก พวกเธอไม่ใช่คนกลุ่มเดียวที่ถูกครูชัยเปิดซิง "ไม่รู้สิ...ก็น้ำฝนเค้ามาก่อนเวลาเองนี่นา แล้วแถมแต่งตัวยั่วครูขนาดนั้นจะให้ครูอดใจไหวได้ไง" ครูชัยโยนความผิดให้เย็นฤทัยหน้าตาเฉย วิภาวีมองเข้าไปในห้องก็เห็นเด็กสาวเจ้าน้ำใจที่เพิ่งฟื้นเพราะพิษเสียวลุก ขึ้นมาส่ายหน้าบอกเธอว่าครูชัยโกหก "เอาน่า...ไหนๆก็มากันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว เข้ามาในห้องครูเถอะ วันนี้มีงานให้ช่วยเยอะเลยเชียว" ครูชัยจูงชลดาและณัฐนิชาเข้าห้องงานไม้โดยมีวิภาวีคอยจูงธนชพรรณตามเขาเข้า ไป "เฮ้ย!ไม่อาวววว...ไอ้ครูชัยบ้า!ปล่อยน้าาาา" ประตูห้องงานไม้ปิดตัวลงพร้อมกับเสียงล๊อคกุญแจจากภายใน...