Angel's Item ของขวัญสวรรค์สาป Chapter XXI: "แข็งนอกอ่อนใน /2

ครูชัยอุ้มลูกศิษย์ตัวน้อยไปยังหลังห้องงานไม้ที่ซึ่งสงัดเงียบ ไร้ผู้คนเดินผ่านไปมาในช่วงเวลาเช่นนี้ ณัฐนิชาเริ่มเห็นชะตากรรมของตัวเอง "ไม่เอานะครู...หนูไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ หนูไม่ฉี่ในที่แบบนี้เด็ดขาด" ณัฐนิชายืนกรานปฏิเสธลั่นทั้งๆที่ในใจเธอตอนนี้ก็ยังนึกไม่ออกว่าจะไปปล่อย น้ำทิ้งที่ไหนดี ทั้งคู่มาหยุดอยู่ตรงหน้าต้นไม้ต้นเดียวกับที่ครูชัยแขวนลิงของเธอไว้ครั้ง ก่อน สภาพรอบตัวชวนให้ลูกศิษย์คนเก่งหวนนึกถึงรสจูบของครูชัยเมื่อตอนนั้น ครูชัยจับณัฐนิชานั่งท่าเตรียมฉี่ หลังของเธอพิงกับอกของครูชัย ขาขาวๆถูกยกขึ้นชี้ฟ้า มือขวาครูชัยล๊อคข้อพับเข่าของลูกศิษย์ไว้แน่น ใช้มือซ้ายถกกางเกงในออกจากบั้นท้ายกลมเกลี้ยงของเธอ ครูชัยนั่งยองๆลงหย่อนก้นของณัฐนิชาตรงหน้าต้นไม้ จนในที่สุดเด็กสาวก็อยู่ในท่าพร้อมที่จะฉี่แล้ว "เอ้า!ฉี่ได้แล้วคนเก่ง" ครูชัยพูดราวกับเธอเป็นเด็กอนุบาล ยิ่งตอกย้ำปมด้อยของเธอมากขึ้น ณัฐนิชาทำหน้างอ เธอทั้งโกรธทั้งเกลียดครูชัยจนแทบจะเข้าไส้ แต่ก็เพราะครูชัยคนเดียวกันที่ช่วยเหลือเธอจากสภาพที่น่าอายมาแล้ว เธอสูดหายใจเพื่อทำใจครั้งสุดท้ายก่อนเปิดทำนบกั้นน้ำออก สายน้ำสีเหลืองใสไหลพุ่งออกจากเขื่อนน้อยๆกระทบโคนต้นไม้ เกิดเป็นเสียงดังให้ทั้งครูทั้งลูกศิษย์ได้ยินกันอย่างชัดเจน ณัฐนิชาหน้าแดงก่ำ เธอไม่เคยต้องให้ใครช่วยเธอฉี่มานานมากแล้ว ยิ่งต้องให้ครูจอมลามกที่เธอไม่อยากเข้าใกล้มากที่สุดมาช่วยเธอยิ่งทำให้ รู้สึกแย่มากขึ้น เธอหันมองไปรอบๆด้วยความกลัวว่าจะมีใครมาเห็นพฤติกรรมน่าอายของเธออีก "เสร็จแล้วครู" ณัฐนิชาบอกครูชัยทันทีที่ปฏิบัติภารกิจเสร็จหวังให้เขาปล่อยเธอไปซักที ฝ่ายครูชัยพอได้ยินดังนั้นก็ก้มลงหอมแก้มขวาเธอเข้าไปฟอดใหญ่ "โอ้ย!ครู...อย่า" หัวหน้าคนเก่งพยายามเบือนหน้าหนีแต่ครูชัยล็อคตัวเธอไว้แน่น < ไอ้ครูชัยบ้า! นึกแล้วเชียว.....ปล่อยน้าาาา > เธอได้แต่ปล่อยให้เขาหอมแก้มแดงๆของเธอจนพอใจ "อื๊มมม...ชื่นใจจริงๆ" ครูชัยกล่าวจบพิธีหอมแก้มหัวหน้าห้องหนึ่งอย่างเป็นทางการ พอเขาปล่อยมือที่ล็อคณัฐนิชาไว้อยู่ เด็กสาวก็รีบลุกขึ้นยืน ถกกางเกงในใส่เข้าที่อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็หันไปหาครูชัยกะว่าจะทำตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก "ไอ้..." ณัฐนิชายกนิ้วขึ้นชี้หน้าครูชัย แต่พอเจอครูชัยจ้องหน้าเธอกลับ ณัฐนิชากลับพูดอะไรไม่ออก เหมือนมีพลังอะไรบางอย่างในตัวของครูชัยที่เธอไม่อาจขัดขืนได้ ครูชัยจับมือที่พยายามจะชี้หน้าเขามากุมเอาไว้ "ไปที่ห้องครูดีกว่า เดี๋ยวครูดูให้ว่าจะแก้ข้อเท้าแน๊พยังไงดี" หัวหน้าห้องคนเก่งอึ้งจนพูดไม่ออก แม้จะเกลียดครูชัยมากแค่ไหนแต่ณัฐนิชาก็ยังต้องการความช่วยเหลือจากเขาอยู่ ดี เธอจำต้องให้ครูชัยจอมฉวยโอกาสช่วยเหลือเธอโดยไม่รู้ชะตากรรมของตนเอง ร่างกายอันบอบบางถูกยกขึ้นอีกครั้ง ครูชัยอุ้มเด็กสาวเข้าห้องงานไม้ ทิ้งแอ่งน้ำสีเหลืองๆใต้โคนต้นไม้ไว้เป็นหลักฐานตอกย้ำความอับอายของณัฐนิชา ครูสอนงานไม้อุ้มลูกศิษย์ตัวน้อยวางลงบนเก้าอี้นั่งตัวโปรดของเขา เก้าอี้ตัวนี้เขาใช้เผด็จศึกลูกศิษย์สาวแสนสวยมาหลายคนแล้ว และณัฐนิชาก็กำลังจะเผชิญชะตากรรมเดียวกัน เด็กสาวจ้องหน้าครูชัยราวกับจะจับผิด เธอเอามือซุกกลางหว่างขาไว้ด้วยกลัวว่าครูชัยจะซุกซนเปิดกระโปรงเธอเล่น ครูชัยได้แต่แอบขำกับพฤติกรรมของเธอ เขาทำเป็นไม่สนใจก้มลงทำทีท่าว่าจะช่วยแก้ไขข้อเท้าของลูกศิษย์อย่างตั้งใจ "แหม...ใต้โต๊ะนี่มันมืดจังเลย ขอครูยกขึ้นสูงๆหน่อยนะ" ครูชัยเริ่มแผนแกล้งลูกศิษย์สาว "เฮ้ย! ครู..." แผนการณ์ครูชัยไวกว่าเธอไปหลายขั้น พอขาขาวๆถูกยกขึ้นจนสูงกว่าระดับโต๊ะ กางเกงในสีขาวขอบเอวสีม่วงก็ออกมาอวดโฉมให้ครูของเธอเห็น ครูชัยตรวจข้อเท้าณัฐนิชาไปพลางชำเลืองมองชั้นในของเธอไปพลางอย่างมีความสุข < ไอ้ครูบ้านี่ลามกจริงๆเลย > ณัฐนิชานึกในใจเริ่มปลงตกกับชะตากรรมของเธอ ปล่อยให้ครูสอนงานไม้ลวนลามเธอด้วยสายตาเหมือนเป็นค่าตอบแทนที่ให้เขาช่วย "ว๊า...ทำยังไงก็แกะไม่ออกน่ะ...ไปทำอะไรมาเนี่ยะเรา?" ครูชัยเริ่มบ่น ณัฐนิชาได้ยินดังนั้นก็หน้านิ่วคิ้วขมวด เธอให้ค่าตอบแทนครูชัยไปเกือบ 5 นาทีแล้ว แต่กลับไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา "งั้นก็ปล่อยหนู...เดี๋ยวหนูไปให้คนอื่นช่วยก็ได้" ณัฐนิชาเขย่าขาเป็นเชิงให้ครูชัยปล่อย "เดี๋ยวซี่...ขอครูลองอีกหน่อย" ครูชัยยังไม่ทิ้งความพยายาม "ไม่ต้องแล้วครู...อย่างครูน่ะไม่มีทางแกะได้หรอก" และแล้วคำพูดที่ครูชัยรอคอยก็หลุดออกมาจากปากของณัฐนิชาจนได้ ครูชัยรีบถามสวนกลับไปทันที "แล้วถ้าแกะได้ล่ะ...แน๊พจะให้อะไรครูเป็นค่าตอบแทน?" ด้วยอารมณ์ที่สิ้นหวังณัฐนิชาก็ตอบสวนกลับไปทันทีเช่นกัน "ไม่มีทางอ่ะ...ถ้าแกะได้นะหนูให้ล้านบาทเลย" เด็กสาวตอบประชดครูชัยไปอย่างนั้น "โหย...เงินน่ะครูมีเยอะแล้ว ไม่อยากได้หรอก" ที่จริงเงินครูชัยก็ไม่ค่อยมีหรอก แต่เขามีอย่างอื่นที่อยากได้มากกว่าเงิน "ตอนนี้ครูอยากได้เมียมากกว่า" ครูชัยเฉลยความต้องการของเขาให้ลูกศิษย์ตัวน้อยรับรู้ ณัฐนิชาทำตาโตด้วยความตกใจ พลางนึกขึ้นมาได้ว่าเธอกำลังคุยกับใครอยู่ เด็กสาวปากกล้ากะจะต่อปากต่อคำกับครูชัยอีกหน่อย แต่พอสังเกตเห็นแววตาของครูชัยที่จ้องมองเธอก็รู้ว่า 'เมีย' ที่ครูชัยอยากได้ก็คือตัวเธอเอง ณัฐนิชากลืนน้ำลายด้วยความเสียวปนความกลัว เธอและเพื่อนนักเรียนหญิงห้องหนึ่งอีกหลายคนพอรู้มาบ้างว่าต้องทำยังไงถึงจะ กลายเป็น 'เมีย' ของคนอื่น ในความคิดของณัฐนิชามันเป็นอีกบททดสอบหนึ่งว่าเธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ศักดิ์ศรีของเธอก็มี หากใครรู้เข้าว่าเธอเป็นเมียของครูชัยครูสอนงานไม้จอมลามก มีหวังชื่อเสียงของเธอป่นปี้ไปหมด เด็กสาวตัวน้อยเกิดความสับสนขึ้นในใจ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี "งั้นตกลงตามนี้นะ...ถ้าครูแกะข้อเท้าแน๊พออกได้ แน๊พต้องยอมเป็นแฟนกับครูนะ" เสียงครูชัยพูดแทรกเข้ามาในความคิดเธอ ครูชัยใช้คำว่า 'แฟน' ซึ่งฟังดูเบาลงมาหน่อยช่วยให้ณัฐนิชาคลายความกังวล พลางแกล้งทำเป็นแกะข้อเท้าของเธออย่างสุดแรงแต่ก็แกะไม่ออก "ก็ได้...ถ้าครูแกะออกหนูจะยอมทุกอย่างเลย แต่ถ้าแกะไม่ออกนะ ครูชัยก็ต้องยอมทำตามที่หนูสั่งทุกอย่างด้วย" ณัฐนิชาได้ใจคิดว่าครูชัยคงหมดหนทางแล้ว จึงพูดท้าทายครูชัยไปอย่างนั้น "อืม...เอาอย่างนั้นก็ได้" ครูชัยตอบรับสั้นๆแล้วหันไปแกะข้อเท้าเธอต่ออย่างใจเย็น "โธ่เอ้ย!...อย่าหวังเลยครู ไม่มีทางหรอก..." ทันใดนั้นจู่ๆขาที่เคยผูกติดกันราวกับมีเชือกมามัดไว้ก็หลุดออกราวกับเวท มนต์ ครูชัยจับขาทั้งสองของณัฐนิชาแยกออกโชว์ให้เธอเห็น หัวหน้าห้องคนเก่งได้แต่ช๊อคด้วยความตกใจ จนลืมไปว่าตอนนี้เธอกำลังแหกขาโชว์เป้ากางเกงในลายอิยอร์ให้ครูชัยเห็น "อืม...คราวก่อนก็หมีพูห์ คราวนี้ก็อิยอร์ ไว้พรุ่งนี้ใส่พิกเล็ทมาให้ครูดูมั่งนะ" ครูชัยแซวณัฐนิชาเล่นจนเธอนึกขึ้นมาได้รีบเตะขาออกจากมือของครูชัยแล้วลุก ขึ้นทันที ขาของณัฐนิชากลับไปเป็นเหมือนปกติแล้วจริงๆ เด็กสาวระลึกถึงคำที่สัญญาไปกับครูชัยเอาไว้ < แย่แล้วซิเรา...ทำยังไงดีล่ะทีนี้ > แทนที่จะดีใจที่เธอเดินได้เป็นปกติแล้ว ณัฐนิชากลับกังวลใจอย่างหนักได้แต่ยืนนิ่งหาทางออกให้กับตัวเองอยู่อย่าง นั้น "แหะๆๆ ขอบคุณนะคะครูชัย งั้นหนูไปแล้วนะคะ เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน" ณัฐนิชาแกล้งหัวเราะกลบเกลื่อนแล้วก็รีบมุดลอดแขนครูชัยที่ยืนขวางทางเธอเอา ไว้ ท่าทีลุกลี้ลุกลนอย่างที่ไม่เคยแสดงให้เห็นทำเอาครูชัยอดขำไม่ได้ แต่กระนั้นก็ไม่เผลอปล่อยว่าที่แฟนคนใหม่ให้หนีจากเขาไป ครูชัยคว้าเอวลูกศิษย์ตัวน้อยเอาไว้ทันเวลา "อ๊ะๆ...ลืมอะไรรึเปล่าเอ่ย?" ครูชัยพูดเตือนณัฐนิชาอย่างอารมณ์ดี "เอ่อ...ไม่นี่คะ ครูปล่อยหนูเร็ว เดี๋ยวหนูไปเรียนไม่ทัน" ณัฐนิชาเอาเรื่องเรียนมาอ้างพลางดีดดิ้นในอ้อมกอดครูชัยอยู่พักใหญ่ จนสายตาของทั้งสองคนมาประสานกันณัฐนิชาจึงได้รู้ว่าครูชัยเอาจริง "คือว่า...ครูคงไม่คิดว่าที่สัญญากันไว้เมื่อกี้ หนูจะเอาจริงใช่มั๊ยคะ?" จากที่เคยปากเก่ง ตอนนี้น้ำเสียงณัฐนิชาสั่นราวกับขอความเมตตา แต่ครูชัยไม่ตอบคำถามเธอ ยังคงจ้องหน้าลูกศิษย์คนเก่งไม่ละสายตาไปไหน ใบหน้าของครูชัยทำเอาเด็กสาวไม่กล้าขยับตัวเลยทีเดียว ณัฐนิชาถูกอุ้มกลับไปนั่งประจำที่เก่า "อุ๊ย!ครูชัย หนูบอกว่าหนูพูดเล่นไงคะ ไม่เอาน้าาาา" แขนครูชัยจับเก้าอี้ของเขาเอาไว้ไม่ให้ลูกศิษย์คนเก่งหนีไปไหนได้ ณัฐนิชาดิ้นใหญ่เมื่อเห็นหน้าครูชัยกำลังเลื่อนเข้าใกล้เธอเรื่อยๆ < ไม่นะ! ขืนโดนครูชัยจูบอีกล่ะก็...ขอตายดีกว่า ฮือๆๆ > หัวหน้าห้องคนเก่งกะจะบอกความในใจให้ครูชัยรู้ แต่จู่ๆปากของเธอก็กลับแข็งจนพูดอะไรไม่ออก เธอพยายามจะเบือนหน้าหนีด้วย แต่คอของเธอก็กลับไม่ยอมรับคำสั่ง มือของเธอออกแรงดันหน้าอกของครูชัยสุดแรง แต่ก็ทำให้ครูชัยรู้สึกเพียงแค่เธอเอามือมาพิงเขาเท่านั้น [จุ๊บ!] ครูชัยประทับริมฝีปากของเขาเข้ากับณัฐนิชาอย่างแผ่วเบา ความเสียวซ่านแบบผู้ใหญ่ไหลพล่านไปทั่วร่างกายอันบอบบางของลูกศิษย์ตัวน้อย ณัฐนิชาหมดทางหนีแล้ว เรี่ยวแรงที่มีเพียงน้อยนิดก็ดูเหมือนจะอ่อนแรงลงยิ่งกว่าเก่า คราวนี้ครูชัยบรรจงจูบเธอนานกว่าครั้งแรกเสียอีก ทำให้ลูกศิษย์ตัวน้อยได้มีโอกาสซึมซับรสจูบของครูชัยได้ดียิ่งขึ้น ความเสียวซ่านที่มีทำให้ณัฐนิชาเริ่มจูบโต้กลับครูชัยอย่างลืมตัว เมื่อรู้สึกได้ดังนั้นครูชัยก็ถอนปากออกช้าๆพลางสังเกตปฏิกิริยาของแฟนคน ใหม่ของเขา ณัฐนิชาหลับตาปี๋ ริมฝีปากช่างพูดของเธอสั่นเล็กน้อย ร่างกายของเด็กสาวแข็งทื่อไม่ไหวติงดูแล้วน่ารักมากในสายตาของครูชัย จนคุณครูจอมกะล่อนอดใจไม่ไหวเริ่มซุกไซร้ซอกคอเล็กๆของณัฐนิชา กลิ่นแป้งหอมๆยิ่งทำสถานการณ์เลวร้ายขึ้นไปอีก "ครูชัย....จะทำอะไรหนู... อืออออ" น้ำเสียงแห่งความเข้มแข็งบัดนี้กลับอ่อนไหวสั่นคลอน ความรู้สึกประหลาดที่พุ่งพล่านไปทั่วร่างกายทำให้ณัฐนิชาไม่กล้าปฏิเสธคุณ ครูของเธอ ครูชัยไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป เมื่อเห็นณัฐนิชาอ่อนกำลังลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาเขาก็เริ่มรุกไล่เธอหนัก ขึ้น มือหนึ่งสอดใต้ชายเสื้อลูบวนแผ่นหลังเด็กสาว อีกมือเคลื่อนลงต่ำลูบคลำโคนขาอ่อนนิ่มๆของหัวหน้าห้องคนเก่ง < โอย...ตายแล้ว ทำไมเรารู้สึกสบายอย่างนี้ล่ะ ครูชัยกำลังลวนลามเราอยู่นะ > ณัฐนิชาพยายามตั้งสติเตือนตัวเอง แต่ร่างกายเจ้ากรรมกลับไม่ยอมฟัง ปล่อยให้ครูชัยหาความสำราญกับเรือนร่างของเธอตามใจชอบ มือบนรุกขึ้นสูงจนชายเสื้อณัฐนิชาลอยสูงขึ้นจนพ้นสะดือ ส่วนมือล่างรุกไล่ไปจนถึงชั้นในของเธอแล้ว นิ้วช่างไม้อันหยาบกร้านเล็ดลอดกางเกงในตัวน้อยเข้าไปสัมผัสบั้นท้ายนิ่มๆ ของเธอโดยตรง สัมผัสอันแผ่วเบาชวนให้ลูกศิษย์ผู้ไร้ประสบการณ์เคลิบเคลิ้มจนยากจะถอนตัว หลังจากลวนลามแก้มก้นของลูกศิษย์จนหนำใจแล้ว ครูชัยเปลี่ยนไปรุกด้านหน้าแทน มือของเขาเข้าล้วงจากท้องน้อยไล่ลงไปสู่เนินสวรรค์ที่โป่งดันกางเกงในโชว์ ให้เห็นเป็นนัยๆ เนินเสียวนิ่มๆของลูกศิษย์ทำเอาครูชัยเผลอลูบคลำจนเพลินมือ แต่พอนึกขึ้นไปครูชัยก็บุกต่อไปจนถึงด่านหน้าของประตูสวรรค์ ร่องเสียวจากที่เคยเปียกเพราะปัสสาวะบัดนี้เริ่มจะฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำเสียวของ เธอแล้ว ครูชัยไซร้ซอกคอณัฐนิชาไปยิ้มไป เขารู้สึกภาคภูมิใจเหลือเกินที่ทำให้ห้องหน้าห้องคนเก่งเสียวได้ถึงเพียงนี้ หลังจากปล่อยให้ลูกศิษย์คนโปรดซึมซับกับความเสียวซ่านแบบผู้ใหญ่จนถอน ตัวไม่ขึ้นแล้ว ครูชัยก็ได้เวลาที่จะขอค่าตอบแทนจริงๆจากเธอซักที มือทั้งสองของครูชัยสามัคคีกันจับเจ้าอิยอร์ออกจากบันเอวณัฐนิชา ความรู้สึกนั้นเตือนสติเธอว่ากำลังจะโดนอะไร "ครู...อย่า จะทำอะไรหนูอ่ะ?" มือน้อยๆพยายามจับเจ้าอิยอร์ของเธอไว้ไม่ให้หนีไปไหน ปากของเธอยังสั่นเพราะความเสียวอยู่เลย "น่า...อย่าทำตัวเป็นเด็กดื้อกับครูสิ นอนเฉยๆนะ แป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว" ครูชัยพูดปลอบให้ณัฐนิชาเบาใจพลางดึงมือของเธอออก จนเจ้าอิยอร์หลุดไปถึงหัวเข่าแล้ว "ครูขา...หนูยอมเป็นแฟนกับครูก็ได้ แต่ไม่ทำแบบนี้ได้มั๊ยคะ?" หัวหน้าห้องคนเก่งหนีบเข่าไว้แน่นยื่นข้อเสนอที่น่าอายหน่อยแต่เจ็บน้อยกว่า ไปแทน "หึ...ไม่ทำแบบนี้แล้วจะเป็นแฟนกันจริงๆได้ไงล่ะ ไหนว่าโตแล้วไงแน๊พ" ครูชัยทำเสียงดุๆใส่ทำเอาณัฐนิชากลัวจับใจจนเผลอปล่อยเข่าของเธอ จนเจ้าอิยอร์ผู้ซื่อสัตย์ตอนนี้ตกไปอยู่ในมือครูชัยเรียบร้อยแล้ว < โธ่...เจ้าอิยอร์บ้า ไอ้ลาทรยศ ฮือๆๆ > ณัฐนิชาเผลอบ่นแบบเด็กๆในใจ เธอไม่เหลืออะไรจะปกปิดของสงวนเธอแล้ว ครูชัยไม่รอช้าจับขาหัวหน้าผู้รักศักดิ์ศรียิ่งชีพแหกออกทันที ร่องเสียวที่ถูกหนีบอยู่นานก็คลี่บานออกอวดโฉมให้ครูชัยเห็นอีกครั้ง < มัวแต่ยิ้มอยู่ได้ ไอ้ครูลามก > ณัฐนิชาอยากจะด่าครูชัยอย่างที่นึกไว้ใจจะขาดแต่ก็ทำไม่ได้ ครูชัยเลื่อนใบหน้าเข้าหาสิ่งที่เขาจ้องจนกระทั่ง [จ๊วบ!] ริมฝีปากที่เคยจูบกับณัฐนิชาบัดนี้ครูชัยเอามาจูบร่องเสียวเธอ < เฮ้ย!ครูชัย...ไอ้ครูโรคจิต ว๊าย! > ลิ้นครูชัยไม่อยู่เฉยตวัดติ่งเสียวณัฐนิชาจนเธอลืมด่าเขาไปเลย ลูกศิษย์สาวหลับตาข่มรับความเสียวที่พุ่งเข้าหาเธอ < อาาาา...นี่เหรอที่ผู้ใหญ่เขาชอบทำกัน เฮ้อ...รู้สึกดีอย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะ > ณัฐนิชาถึงบางอ้อกับความสงสัยที่มีมานาน เงยหน้าขึ้นเพดานหลับตารับรู้รสเสียวที่ครูชัยบรรจงมอบให้ แต่ระหว่างที่เธอกำลังเคลิบเคลิ้มอยู่นั้นครูชัยก็ถอนปากออกซะก่อน ณัฐนิชาลืมตาขึ้นมาก็เห็นครูชัยอยู่ตรงหน้าและจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ดูอ่อน โยนยิ่งนัก "ไม่ต้องเกร็งนะจ๊ะคนเก่ง" คำพูดครูชัยทิ้งไว้ให้ณัฐนิชางงได้ไม่นาน ท่อนเสียวขนาดมหึมาที่ครูชัยแอบปลดออกมาตอนที่เธอกำลังเพลินอยู่ก็มาจ่อรอ หน้าปากถ้ำแล้ว "ครู...เดี๋ยวก่อนนนน อึ๊ยยยยยส!" สายเกินไปแล้วที่จะห้าม เจ้าโลกของครูชัยควานหารูสวาทของเธอจนพบและกำลังดันตัวเองให้เข้าร่องเสียว นั้นอย่างเต็มกำลัง น้ำเสียวปนน้ำลายที่มีอยู่มากมายช่วยให้ส่วนหัวของมันจมหายเข้ากลีบเสียว ได้เรื่อยๆ แม้ทางสวรรค์ของณัฐนิชาจะแคบกว่าใครๆที่เขาเคยทะลวงมาก็ตาม "ครูขาาาา...พอเหอะ หนูไม่ไหวแล้ว" ณัฐนิชารู้สึกได้ถึงความอึดอัดที่มีมากขึ้นอ้อนครูชัยสุดชีวิต แต่หาได้รับความเห็นใจจากเขาไม่ แท่งสวาทที่แข็งราวกับหินเจาะดันร่องเสียวอันบอบบางและคับแน่นลึกเข้าไป ทุกทีๆ จนส่วนหัวของจรวดจมเข้าไปทั้งหัวล็อคร่องเสียวไม่ให้หลุดไปง่ายๆ ครูชัยหยุดค้างเอาไว้ให้โอกาสลูกศิษย์คนเก่งได้พักเสียว ความรู้สึกที่ไม่เคยเป็นมาราวกับว่าร่องเพศของเธอถูกอะไรซักอย่างถ่างออกจน แทบฉีกขาด ณัฐนิชากลัวเธอจะขาดใจตายซะก่อนหากปล่อยให้ครูชัยทำต่อไป "ครูชัยขา..." [จุ๊บ!] ครูชัยประกบปากณัฐนิชาหยุดคำขอร้องของเธอเอาไว้ อีกนัยหนึ่งก็เพื่อให้เธอคลายความกังวลด้วย ร่องเสียวณัฐนิชาตอดรัดเจ้าโลกของครูชัยไม่หยุด แม้สัมผัสภายในนั้นจะคับแน่นยิ่งกว่าของธนชพรรณ แต่ก็อ่อนโยนต่อท่อนเสียวของเขาไม่ต่างจากของเย็นฤทัย แม้จะเป็นคนปากร้ายต่างจากวิภาวี แต่ก็เข้มแข็งอดทนไม่ต่างจากชลดา ครูชัยแทบไม่อยากปล่อยท่อนเสียวของเขาออกจากโพรงสวรรค์แห่งนี้เลย ความเสียวซ่านที่เขาได้รับทำให้ครูชัยแลกจูบกับลูกศิษย์สาวอย่างหื่นกระหาย และเมื่อเห็นเด็กสาวคลายสีหน้าแห่งความกังวลลงแล้ว ครูชัยก็เริ่มลุยงานของเขาต่อ ท่อนเสียวมหึมาเดินเครื่องดันตัวเองเข้าสำรวจร่องเสียวหัวหน้าคนเก่งลึกเข้า ไปทุกทีๆ < โอย...เสียวจังเลย > ณัฐนิชาไม่กล้าบอกความในใจแต่ใช้วิธีกอดแผ่นหลังของครูชัยแทนความรู้สึก ร่องเสียวของเธอเริ่มชินกับการล้วงล้ำของครูชัย แต่ทว่าท่อนเสียวของคุณครูก็เดินทางมาถึงประตูบานใหญ่ที่ปิดกั้นความ บริสุทธิ์ของณัฐนิชาแล้ว ด้วยความที่ยังเพลินกับการแลกจูบและรสเสียวของโพรงสวาทที่โอบรัดเจ้าโลกของ เขา ครูชัยไม่ทันได้ระวังดันท่อนเสียวของเขาทะลุเยื่อพรหมจรรย์ณัฐนิชาขาดกระจุย "โอ้ยยยย! เจ็บ ครู!" ณัฐนิชาเจ็บขึ้นไปถึงเส้นผมร้องแบบเบาๆเพราะกลัวคนนอกได้ยิน "ไม่เป็นไรแน๊พ...เจ็บนิดเดียว เหมือนมดกัด เดี๋ยวก็หายแล้วนะ" ครูชัยปลอบเธอเหมือนหมอปลอบเด็กเวลาจะถูกฉีดยา < นิดเดียวบ้าอะไรล่ะ...จิ๋มจะแหกอยู่แล้ว โอ้ย! ไอ้ครูบ้า > ณัฐนิชาได้แต่คิดในใจไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวจะแหกจริงๆ ขาของเธอเกร็งแน่น น้ำตาเริ่มซึม เลือดสาวไหลย้อนออกมาภายนอก "อีกนิดเดียวนะแน๊พ ทนอีกนิดเดียว เดี๋ยวเราก็จะได้ขึ้นสวรรค์กันแล้วนะ" ครูชัยพูดปลอบแถมไปอีกชุดใหญ่ < สวรรค์บ้าสวรรค์บออะไรกัน คอยดูนะถ้าเสร็จตรงนี้ล่ะก็ จะส่งครูลงนรกไปคนแรกเลย ฮือๆๆ โอ้ย! > ณัฐนิชาแอบตั้งปณิธานอันใหม่อีกแล้ว... เมื่อเห็นว่าณัฐนิชาสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ครูชัยก็เริ่มขย่มลูกศิษย์คนเก่ง จังหวะการซอยของครูชัยไปอย่างช้าๆ หนึ่งคือกลัวว่าคู่รักของเขาจะขยาดกับครั้งแรกของเธอ สองคือความเสียดายที่ไม่อยากให้ความรู้สึกที่น่าประทับใจครั้งนี้จบลงโดย เร็ว ครูชัยสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนในร่องเสียวที่ตอดรัดเขา ต่างจากบุคลิกภายนอกของณัฐนิชาที่เป็นคนปากร้ายใจแข็ง ยิ่งทำให้เขาไม่อยากละทิ้งความรู้สึกในตอนนี้เลย แต่ยังไงซะความใคร่ของเขาก็ต้องได้รับการปลดปล่อย ครูชัยขย่มเสียวเด็กสาวรักษาจังหวะอย่างดีโดยไม่ลืมที่จะก้มลงไซร้ซอกคอลูก ศิษย์เพื่อปลอบขวัญเธอเป็นระยะๆ จากประสบการณ์ที่ผ่านมาครูชัยรู้ดีว่าอีกไม่นานลูกศิษย์คนโปรดของเขาก็จะถึง จุดอิ่มตัว เขาจำต้องเร่งสาวท่อนเสียวให้เร็วขึ้นเพราะเอ้อระเหยมานาน "อุ๊ยๆ...ครูชัย เบาๆหน่อยซี่ " ณัฐนิชารับรู้ความเปลี่ยนแปลงแต่ปรับตัวไม่ทันรีบขอร้องครูชัยเป็นการใหญ่ "เอาน่า...มันต้องประมาณนี้แหละถึงจะเสียวกำลังดี" ครูชัยให้เหตุผล 'กำลังดี'ของครูชัยทำเอาเด็กสาวขยับบั้นท้ายตามจังหวะของเขาอย่างลืมตัว ร่างกายณัฐนิชาเริ่มอึดอัดไปหมด เธอเริ่มดิ้นไปมาเพราะความเจ็บที่ทุเลาลงบวกกับความเสียวที่เพิ่มพูนมากขึ้น เรื่อยๆ ครูชัยเห็นอาการดังนั้นก็ยิ้มพลางก้มลงหอมแก้มหัวหน้าคนเก่งหนึ่งทีก่อนจะ กระซิบกับเธอ "ครูอยากได้ยินเสียงแน๊พครางจังเลย ครางให้ครูฟังหน่อยสิคนเก่ง" หลังจากอดทนเงียบไม่แสดงความรู้สึกให้ครูชัยรู้มานาน พอได้ยินคำขอของครูชัยก็เหมือนความอดทนของเธอจะพังทะลายตามคำสั่งของครูชัย ทันที "อืออออ....อาาาา ฮือออ ฮือออ ครูชัยยยยย อ๊าายยยสสสส" ณัฐนิชาครวญครางใส่หูครูชัยตั้งแต่ได้รับคำสั่งจนกระทั่งเธอขึ้นสวรรค์ไป พร้อมกับครูชัย เป็นเสียงร้องที่ไพเราะจับใจครูชัยมากกว่าใครๆที่เคยได้ยินมา ความใคร่ที่อัดอั้นมานานถูกปล่อยใส่ช่องเพศของลูกศิษย์ตัวน้อยแบบเต็มๆ ณัฐนิชานอนหมดแรงตาละห้อย เธอรู้ดีว่าสิ่งที่พุ่งมากระทบร่างกายเธอคือน้ำอะไร แต่นั่นไม่ได้ทำให้ความประทับใจในรสสวาทครั้งแรกของเธอลดลงไปเลยแม้แต่น้อย "อา....แน๊พคนเก่งของครู ยอดเยี่ยมมากเลยที่รัก" ครูชัยกล่าวชมเมียคนใหม่ของเขาอย่างออกหน้าออกตา ทั้งคู่นอนพักเหนื่อยคาเก้าอี้อยู่อย่างนั้นพักใหญ่ ท่อนเสียวอ่อนตัวลงให้ครูชัยดึงมันออกจากร่องเพศที่แสนอ่อนโยนของณัฐนิชาได้ โดยง่าย ความรู้สึกแสบเพราะแผลยังไม่แห้งเรียกสติของเธอกลับคืนมา "ปล่อยนะไอ้ครูโรคจิต!" หลังจากความใคร่ของเธอถูกปลดปล่อยปากของหัวหน้าคนเก่งก็เริ่มสำแดงเดชทันที "โหย...ด่าครูซะเสียเลย ยังไงเราก็เป็นแฟนกันนะ" ครูชัยย้ำเตือนความสัมพันธ์ระหว่างกัน "ไม่สน...จะใครก็ช่าง จะด่าอ่ะ...มีอะไรมั๊ย ไอ้ครูชัยบ้าๆๆๆ!" พูดไปก็ทุบอกครูชัยระบายอารมณ์ไปเป็นการใหญ่ อันที่จริงเธอเองก็สนุกกับการร่วมรักครั้งแรกนี้อยู่เหมือนกัน แต่ณัฐนิชาไม่อยากเสียฟอร์มจึงต้องแกล้งทำเป็นไม่พอใจเอาไว้ก่อน "อ้าวเดี๋ยวซี่...แล้วนี่จะไปแล้วเหรอ?" ครูชัยถามเมื่อเห็นณัฐนิชาทำท่าจะลุกเดินออกจากห้อง "เออ...มีปัญหาอะไรมะ!" ณัฐนิชาหันมาทำตาดุๆใส่ครูของเธอ "ก็...มีปัญหาตรงที่ไอ้ตัวนี้อ่ะ...จะฝากให้ครูเลี้ยงรึเปล่า?" ครูชัยโชว์กางเกงในลายอิยอร์ให้เจ้าของเห็น ณัฐนิชาหน้าแดงแจ๋ไม่รู้เพราะโกรธหรือเพราะอายกันแน่ ตรงรี่เข้าหาครูชัยหมายจะเอาของสำคัญของเธอคืน "เอามานี่นะ!" แค่ครูชัยยกเจ้าอิยอร์ขึ้นถึงระดับศรีษะของเขา ณัฐนิชาก็ไม่มีปัญญาจะเอื้อมถึงแล้ว "เอาคืนมาาาาาา" ณัฐนิชาสู้ตายเอามือทุบท้องครูชัยรัวเป็นชุดจนครูชัยทนไม่ไหวต้องรีบกอดเด็ก สาวเอาไว้แน่นๆ ไม่ให้โอกาสเธอทุบเขาได้อีกต่อไป "หอมแก้มครูทีก่อนแล้วจะให้คืน" ครูชัยยื่นข้อเสนอบ้าๆให้ณัฐนิชาทำอีกแล้ว < โว้ย!ไอ้เฒ่าหัวงูนี่ จะเอายังไงกะชั้นกันนักกันหนานะ > โมโหไปก็เท่านั้นจากประสบการณ์ของเธอ หากไม่ทำตามที่ครูชัยบอกก็คงไม่ได้ในสิ่งที่เธอต้องการ "ทีเดียวนะ" ณัฐนิชายืนยันให้แน่ใจอีกที "อืม...ทีเดียว" ครูชัยยื่นหน้าลงมาในระดับที่เด็กสาวพอจะหอมได้สะดวก ทว่าด้วยความชะล่าใจนึกว่าณัฐนิชาจะยอมเขาแต่โดยดี เด็กสาวฉวยจังหวะที่ครูชัยเผลอฉกเจ้าอิยอร์คืนมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็รีบวิ่งตรงไปหน้าประตู ไม่ปล่อยให้ครูชัยได้ทันคว้าตัวเธออีกตามเคย "แบร่...ไอ้ครูเฒ่าหัวงู คิดว่าหนูจะยอมครูเหรอ...ฝันไปเหอะ" ว่าแล้วก็วิ่งหายลับกลับเข้าห้องเรียนของเธอไป ทิ้งให้ครูชัยยืนเจ็บใจอยู่ตรงนั้น "ตัวเล็กนิดเดียวแต่แสบไม่ใช่เล่นเลยนะ" ครูชัยพูดกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี แม้จะถูกหลอกในตอนหลังแต่ก่อนหน้านั้นครูชัยก็ได้สิ่งที่เขาต้องการแล้ว นั่นก็คือการได้เปิดซิงหัวหน้าห้องคนเก่งนั้นเอง หลังจากพักเหนื่อยและรำลึกถึงความรู้สึกของร่องเสียวหัวหน้าคนเก่งอีกพัก ใหญ่ ครูชัยก็จัดโต๊ะให้เข้าสู่สภาพปกติและลงมือตรวจการบ้านของนักเรียนอย่าง อารมณ์ดี...