ผีเสื้อน้อย (ทางที่ต้องไป)

................แก้มเมื่อเธอรับความจริงและความรู้สึกที่ครูบอกกับเธอ ความรักที่ครูบอกว่าครอบครัวของครูนั้นต้องการอิสระจากสิ่งที่เกิดขึ้น ระหว่างครูกับแก้ม แก้มต้องกลับไปหาครอบครัวของแก้มเช่นกัน หันหน้าเข้าหาปัญหาที่เกิด แก้ขัยปัญหาที่แก้มเจอ แก้มเข้าใจความรู้สึกของครูดี เข้าใจความรักที่ครูมีต่อครอบครั้ว ลูกของครู เมียของครู แก้มยอมเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้น ยอมปรับตัวกับสามีและครอบครัวของสามี แม้แต่พี่ชายของสามีที่แอบทำให้เธอท้อง แก้มเข้าไปพูดคุยกับพี่ชายสามีบอกให้เรื่องทุกอย่างจบลงเพียงเท่านี้ ขอให้พี่ชายสามีหยุดกับเธอ เธอจะไม่ลื้อฟื้นเรื่องราวที่เกิดขึ้น แก้มได้รับคำสัญญา ได้รับความเข้าใจที่ยากต่อการสัมผัส แก้มเดินชีวิตกับครอบครัวสามีอย่างที่เธอต้องทำ ดูแล เอาใจใส่ทุกอย่างที่เป็นของสามี แก้มพยายามไม่หันกลับไปคิดถึงอดีต แก้มพยายามไม่หวนคืนความรู้สึกแบบนั้น สามีแก้มก็ดูรักเธอเข้าใจเธอ และสามีเองก็ปรับตัวให้เกิดความรักในครอบครัวมากขึ้น ดูเหมือนแก้มจะพบกับความสุขแล้วในชีวิต. ................แต่เหมือนแก้วที่มีรอยร้าว แก้วที่แตกยากต่อการประสานให้แนบสนิด แก้มยังพอได้ยินคำพูดจากคนในครอบครัวของสามีบ้างในบางครั้งเกี่ยวกับสิ่งที่ เธอทำ เรื่องที่เกิดกับพี่ชายสามีแอบมีคนมาพูดบอกกัน สามีแก้มนั้นไม่เชื่อแต่การพูดกรอกเข้าหูบ่อยเข้าทำเอาสามีของแก้มไม่ไว้ใจ แก้มเช่นกัน มองแก้มแบบไม่จริงใจจนแก้มต้องเอ่ยชวนสามีให้ออกไปอยู่ข้างนอกจากครอบครัว ออกไปซื้อบ้านอยู่กันสองคน เผื่อลูกที่จะเกิดขึ้นในอนาคต สามีแก้มนั้นถูกเลี้ยงดูมาจากครอบครัวคนจีนที่จะอยู่กันในครอบครัวใหญ่ อยู่กันในรั๊วเดียวกันมานาน การแยกออกไปดูเหมือนเป็นสิ่งที่ครอบครัวของสามีนั้นไม่ยอมรับนัก สามีขอเวลาแก้ม ขอเวลาอีกหน่อยเพื่อแยกตัวออกมา แก้มรอได้ แก้มเข้าใจ แต่.....เมื่อแก้มต้องรับฟังคำติฉินนินทาจากคนในครอบครัวสามี คำนินทาว่าร้อยเธออย่างแสนสาหัส แก้มท้อกับชีวิตแบบนี้ ท้อกับอดีตที่เกิดขึ้น แก้มดูเหมือนหมดทางเดินในครอบครัวสามี แก้มเลือกทางเดินของตนเอง เธอขอหย่าสามี ขอแยกทางเดินเพราะทนต่อแรงเสียดทานของคนที่นี่ไม่ได้ แก้มไม่รับคำง้อจากสามีไม่รับคำเว้าวอนใดๆ แก้มขอเดินตามทางของเธอเอง. .................แก้มเหมือนประชดชีวิต เธอเลือกงานกลางคืนที่แสนยั่วยวน เธอไปทำงานเอ็นเตอร์เทนสำหรับนักท่องราตรี เรือนร่างและใบหน้าสวยของแก้มทำให้เธอดูเป็นที่ต้องการของใครหลายๆคน แก้มไม่ใช่ผู้หญิงบริการแต่เธอทำหน้าที่เป็นเสมือนผู้ให้ข้อมูลแก่นักเที่ยว แก้มสนุกกับงานที่ท้าทายสนุกกับงานที่ต้องแต่งตัวสวย แก้มดูจะชอบงานแบบนี้เข้าจริงๆ เพียงไม่นานแก้มก็มีเงินพอจะซื้อคอนโดฯอยู่ มีเงินซื้อรถไว้ไปไหนมาไหน แก้มหลงระเริงกับชีวิตที่แสนงดงาม ชีวิตที่มีแต่สีสรร แต่แก้มลืมนึกถึงอนาคตที่โลยลา คนหนึ่งทำได้ อีกคนก็ทำแบบนี้ได้เช่นกัน ตัวเอกก็ต้องมีตัวรอง คนสวยก็ต้องมีคนสวยกว่า แก้มดูเหมือนจะเริ่มหมดความเร้าใจต่อสายตาคนอื่น มีคนมาแทนเธออีกมากมาย แก้มเริ่มเข้าใจชีวิตอีกระดับ เธอต้องหาเงินมาทดแทนเงินที่เคยได้รับจากที่นั่น คอนโดฯต้องผ่อนต่อ รถที่ต้องผ่อนงวด แก้มหันชีวิตอีกครั้งเป็นสาวกลางคืนรอนักเที่ยวที่ชื่นชอบเธอ หันตัวเองจากผู้ชี้นำมาเป็นผู้ถูกชี้ให้ไป แก้มยอมรับกับชีวิต ยอมรับกับสิ่งที่เกิด ชีวิตที่เธอเลือกเอง. ................."สวัสดีครับซ้อแก้ม....จำผมได้รึเปล่า" แก้มตกใจกับคำทักจากชายคนนั้น คำเรียกว่า"ซ้อ" คำนี้เป็นคนในครอบครัวสามีเธอเรียกเท่านั้น พนักงานของสามีก็เรียกเธอเช่นนี้ "ว่างัยค๊ะ...เรารู้จักกันหรือ" แก้มมองเขามองชายคนนั้นที่เข้ามาทัก แก้มในชุดราตรีสีแดงสวยอวดแผ่นหลังขาวเนียน อวดเรียวขาให้เห็นจากรอยแยกข้างของชุดงาม เรียวขาขาวอย่างนั้นเรียกสายตาของชายที่เข้ามาทักนั้นหยุดนิ่ง "เรารู้จักกันหรือ"แก้มถามเขาอีกครั้งแล้วจ้องมองใบหน้าที่เธอไม่แน่ใจ ชายวัยกลางคน ชายร่างสูงใหญ่ ชายที่ดูเหมือนนักธุรกิจอย่างนั้น เขารูปร่างอ้วนขาว ใบหน้าบ่งบอกว่าเป็นคนเชื้อสายจีน "ผมไคชุนงัยครับ...เป็นเพื่อนกับเฮีย" เขาพูดบอกเธอ ใช่เขาเป็นเพื่อนกับสามีเธอตอนนั้น ใช่เขานักธุรกิจอย่างเดียวกับสามีเธอ โอวว..นี่เขาจะรู้ไหมนะว่าเธอ...."ซ้อแก้มครับ...ผมเข้าใจครับ..ผมรู้ว่าซ้อ แก้มแยกทางเดินกับเฮียแล้ว" แก้มดูเบาใจอีกนิดกับสิ่งที่เขาพูด แก้มส่งยิ้มให้เขาอย่างมีไมตรี "วันนี้มาเที่ยวที่นี่หรือค๊ะ...มีใครมาคุยหรือยังค๊ะ"แก้มถามเขาอย่าง ประหม่าที่สุดเท่าที่เธอเคยสัมผัสความรู้สึก เขายิ้มให้เธอ แอบมองเธออย่างชื่นชม "ผอยากคุยกับซ้อแก้มครับ...นั่งด้วยกันกับผมนะครับ." แก้มสะดุ้งกับคำเชิญ เธอจะต้องมาบริการเพื่อนสามีหรือนี่ แก้มอึดอัดแต่ก็ยอมเดินตามเขาไปที่โต๊ะมุมด้านใน สถานที่แบบนี้ต้องนักธุรกิจมีฐานะเท่านั้นที่จะเข้ามาใช้บริการ โรงแรมหรูที่นี่จะรับนักท่องราตรีระดับสูง เงินที่เข้ามาใช้ในนี้ต้องมากพอที่มาซื้อบริการ สถานที่ก็ต้องชั้นเลิศสมกับเงินที่ต้องจ่ายให้ มุมสลัวของเลาจ์ตรงนี้ช่างเหมาะกับการพูดคุย เพื่อนสามีเธอหรือไคชุนคนนี้เธอไม่คุ้นกับเขานักแต่แก้มก็ยินดีที่จะนั่งคุย ด้วย ไวน์ขาวถูกเสริฟให้แก้ม บรั่นดีถูกหยดลงแก้วใบงามสำหรับไคชุน. .................."ผมดีใจครับที่พบซ้อแก้มที่นี่....ผมรู้จากเพื่อนคนหนึ่ง ว่าซ้อแก้มมาทำงานที่นี่ก็เลยมาหาครับ."คำพูดของเขาดูเหมือนเขาอยากพบเธอ จริงๆ ใบหน้าเขาเปื้อนยิ้มมากมาย แววตาเขาดูชื่นชมเธออย่างไม่เคยเห็น คำพูดของเขาดูสุภาพ ดูเป็นกันเองกับเธอจนแก้มรู้สึกดีขึ้น "ผมเข้าใจปัญหาครอบครัวนะครับ..ผมจะไม่พูดถึงมันหรอกครับแต่ผมรู้สึกดีใจ มากๆก็เพราะผมได้มีโอกาสคุยกับซ้อแก้มแบบนี้" แก้มยิ้มกับสิ่งที่เขาพูด "คุณชุนค๊ะ..ไม่ต้องเรียกแก้มว่าซ้อก็ได้คะ...เรียกแก้มอย่างเดียวดีกว่า มั๊ยค๊ะ"คำพูดง่ายๆพร้อมรอยยิ้มอย่างกันเองที่แก้มแสดงออกไปทำให้ไคชุนเข้า ใจและน้อมรับ "ครับแก้ม...ผมติดคำเรียกเมื่อก่อนครับ...ดีครับเรียกแก้มเฉยๆดูสนิดกันดี ...แก้มสบายดีนะครับที่นี่..ผมเวลาไปที่บริษัทฯเฮีย...แก้มรู้รึเปล่าครับ ว่าผมแอบมองแก้มทุกครั้ง..ผมชอบความสวยของแก้มจริงๆ...แก้มดูสวยจนมีคนแอบ ชอบแก้มกันทั้งนั้น" แก้มยิ้มกับคำพูดเยินยอ เธอรับคำพูดอย่างนี้จากท่องราตรีมากมาย คำหวานๆที่มอบให้เธอแก้มดูชินแล้ว แต่กับไคชุนแก้มเห็นแววตาเขาเหมือนจริงใจและดีใจจริงๆ "แหมชอมกันอย่างนี้เลยนะค๊ะ...แก้มอายแย่เลย" เขายิ้มและยกแก้วบรั่นดีดื่มอีกครั้ง เขาแอบก้มมองเรียวขาเธอจากรอยผ่าข้างของชุดราตรี สายตาเขาจ้องอย่างชื่นชอบ แก้มเข้าใจผู้ชายที่ชอบเห็นแบบนี้ แก้มไม่ปิดบังเขาเลย นั่งไขว่ห้างอวดเรียวขาให้เขาเห็น ร่องอกที่เนียนสวยเธอก็ปล่อยให้สายตาเขาโลมเลีย แก้มดูเฉยกับสิ่งเหล่านี้ "แล้วคุณชุนมาเที่ยวคนเดียวนะค๊ะ...มีใครเป็นคนสนิดหรือยังค๊ะ...หรือจะให้ แก้มจัดให้ก็ได้นะ...ที่นี่มีคนสวยๆเยอะมากๆ" แก้มยินดีแบบนั้นและก็จะบริการตามที่เธอพูดบอก "ไม่ครับผมอยากคุยกับแก้มคนเดียว...แก้มนั่งคุยกับผมนะครับคืนนี้" แก้มเข้าใจแววตาและคำพูดจากเขา เธอยิ้มรับ "ไม่เบื่อแก้มเหรอค๊ะ..ก็เมื่อก่อนคุณชุนก็เคยรู้จักแก้มแล้ว..." เขายิ้มและรีบบอกเธอ"ไม่เหมือนกันครับ...คุยเมื่อก่อนกับเดี๋ยวนี้....คุย แบบนี้ผมชอบมากกว่าครับ...ผมอยากคุยกับแก้มอย่างนี้...และที่สำคัญ...คืนนี้ ผมขอชวนแก้มไปเที่ยวด้วยกันนะครับ" แก้มมองเขา เธอรู้ว่าเขาหมายความว่าอย่างไร ใช่เธอมีอาชีพแบบนั้นแต่เขาเป็นเพื่อนสามีเธอนะ...ถึงแม้จะเป็นสามีที่แยก ทางกันก็เถอะ"อุ๊ย..จะดีหรือค๊ะ...แก้ม..เออ...คืนนี้แก้มมีธุระคะ...กลัวจะ ไม่สะดวกคะคุณชุน" เขานิ่งมองเธออย่างม่เชื่อนัก แววตาเขาดูเว้าวอนเธอ เขายกแก้วดื่มอีกทีแล้วพิงหลังกับเบาะนุ่ม "แก้มดูไม่ชอบผมนะครับ...ผมอ้วนน่าเกลียดหรือครับ..หรือผมไม่หล่อหรือครับ" คำพูดประชดประชันพร่างพรูออกมาจนแก้มตกใจ "อุ๊ย...ไม่คะคุณชุน...เพียงแก้มไม่ว่างจริงๆ" แก้มรู้สึกไม่ดีเลยที่เขาเหมือนไม่เข้าใจและต่อว่าแบบนั้น แก้มรินบรั่นดีเพิ่มในแก้วแล้วส่งให้เขาดื่ม"ดื่มด้วยกันนะค๊ะ...สำหรับแก้ว นี้" แก้มยกแก้วไวน๋ดื่มพร้อมแววตาจ้องเขายิ้มข้างใน . ................."ผมไม่เคยนึกว่าผมจะมีโอกาสได้คุยกับแก้มแบบนี้ ไม่เคยว่าจะใกล้ชิดแก้มได้อย่างนี้ แก้มครับ...ผมต้องการไปเที่ยวกับแก้มจริงๆครับ...ขอแค่ไปด้วยกันเท่านั้น... ผมจะไม่เกินเลยกับแก้มจริงๆ..นะครับ" ไคชุนเว้าวอนร้องขอเธอจนแก้มดูงุนงง แก้มไม่แน่ใจว่าเขาต้องการอะไรมากกว่านี้หรือเปล่า เธอก็คือหญิงบริการคนหนึ่งในแวดวงชั้นสูง เธอเข้าใจผู้ชายที่เข้ามาเที่ยวที่นี่ ทุกคนหวังทั้งนั้นกับเรือนร่างสาวงาม ไม่จริงหรอกที่จะไม่หวัง แก้มเข้าใจเขา ดูแววตาเขาก็รู้ความใน แต่เขาเป็นเพื่อนสามีเธอ ทำอย่างไรดีล่ะ "ถ้างั้นขอให้แก้มเข้าไปบอกพี่ข้างในก่อน...แล้วคุณชุน." ไคชุนรีบบอกเธอทันทีอย่างเข้าใจ "ผมเหมาเวลาแก้มทั้งหมดเลยครับ...เหมาถึงพรุ่งนี้ด้วยเลย" แก้มตกใจกับคำพูด "อุ๊ย...อะไรจะซื้อเวลาขนาดนั้น...พอเถอะแค่คืนเดียวก็พอ" ไคชุนส่งบัตรเครดิตให้แก้ม บัตรของไดเนอร์พอสำหรับคืนนี้แน่นอน.............รถที่ไคชุนขับมา..โอววนี่ เขามีฐานะมากมายจริงๆ ซีรี 7.คันนี้กว่าแปดล้านทีเดียว แก้มก้าวนั่งที่เบาะหน้าเคียงข้างโดยบริกรหนุ่มของที่นี่คอยบริการเปิดประตู รถ...รอยยิ้มที่แก้มส่งให้หนุ่มนั้นพร้อมคำกล่าวขอบคุณ...เธอส่งเงินทิปพอ ควรให้กับเขา หนุ่มน้อยน้อมรับพร้อมแววตายิ้มประกาย สายตาเขาก้มมองอีกนิดกับเรียวขาสวยข้างนั้น แก้มสวยขาวและเรือนร่างเธอดึงดูดสายตาผู้ชายเหลือเกิน บิรการหนุ่มแทบไม่อยากปิดประตูบานนั้นจริงๆ อ่ายย...ยิ่งขาข้างนั้นยกวางที่ด้านหน้าแล้วเสร็จ...โอววว..ชุดราตรีสีแดง ......และเมื่อชายชุดตกลงข้างๆ....เรียวขาถึงท่อนขาด้านบนอวดเห็นมากมาย... อวบอิ่ม...เนียนนวล....สวยอะไรอย่างนี้...บริกรหนุ่มถึงกับจ้องอย่างลืมตัว. ..................รถวิ่งฝ่าสายลมเย็นพัด ถนนยามราตรีอย่างนี้ดูน่าขับชมเล่น แสงไฟระย้าจากโคมแขวนที่ประดับแทบจะทั่วเส้นทางถนนสายนี้ "ไปไหนค๊ะคุณชุน...จะไปดื่มกันที่ไหนหรือฟังเพลงสบายๆที่ไหนดี" แก้มเหลียวมองเขาด้วยแววตาถาม ใบหน้าเธอสวยเปื้อนไปด้วยความงามอย่างหาที่ติ ไคชุนจ้องเธอ มองเธออย่างมีความุสข "คืนนี้เป็นคืนหนึ่งที่ดีที่สุดสำหรับผม...ผมอยากให้คืนนี้ยาวนานจริงๆ... อยากอยู่อย่างนี้..อยากไปไหนต่อไหนกับแก้มอย่างนี้" แก้มยิ้มกับคำหวานของเขา "พูดแบบนี้แก้มดูเหมือนเป็นนางฟ้าแบบนั้นเลย...ชมแก้มมากไปรึเปล่าค๊ะ" เขายิ้มแล้วจอดรถแนบข้างถนนสายนี้ "ไม่ครับแก้ม..ผมหวังแบบนี้จริงๆ...ผมดีใจที่มีคืนนี้...ผมแอบชอบแก้มตั้ง นานแล้ว...ตอนนั้นผมรู้ว่าเป็นไปไม่ได้เพราะแก้มมีสามีแล้ว...สามีแก้มก็ เพื่อนผม...แต่วันนี้....แก้มเป็นอิสระ..แก้มเป็นนางฟ้าของผม...เป็นนางฟ้า ของผมใช่มั๊ยครับ" แก้มยิ้มและตกใจนิดหน่อยกับคำพูดที่เขาบอกในอดีตที่เขาคิด นี่แปลว่าเขาแอบชอบเธอมานานแล้ว แอบมองเธอมานานพอดูจริงๆ ดูวันนี้เขาพูดความจริงใจ เขาพยายามบอกความรู้สึกนั้นกับเธอ "แอ๊ะ...แปลว่าแอบชอบแก้ม...แอบขโมยความสวยของแก้มตั้งแต่ครั้งนั้นเลยหรือ ค๊ะ...นี่ดีนะสามีแก้มเขาไม่รู้" เขานิ่งเฉยกับคำพูดของเธอ "เปล่าเลยแก้ม...เฮียเขารู้ว่าผมแอบชอบแก้ม..เขารู้มากกว่านั้นอีก...ผมเคย บอกกับเขาเลยว่า...ถ้าแก้มเลิกและแยกทางกับเขา...ผมขอแก้มมาอยู่กับผมนะ" แก้มสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยิน...เธอแทบไม่เชื่อหูว่าไคชุนจะพูดแบบนั้นกับสามี เธอ เขาไม่กลัวผิดใจกันหรือ แล้วทำไมสามีเธอสมัยนั้นไม่บอกเลย" ตอนที่แก้มมีปัญหาครอบครัวกับเฮีย...ผมอยากเข้ามาในจังหวะนั้นเลยแต่ก็เกรง ใจเฮีย...อีกอย่างเฮียก็รับคำพูดกับผมนะว่าถ้าเฮียเลิกกับแก้มเขายินดีที่ผม จะรับแก้ม"ไคชุนพูดความจริงที่เขากับสามีเธอตกลงกัน แก้มรู้สึกงงว่าทำไมสามีเธอคิดแบบนั้น สามีเธอไม่รักเธอหรืออย่างไร "แก้มครับ...ถ้าผมจะบอกแก้มว่า....แก้มไปอยู่กับผม...ไปอยู่ในฐานะภรรยาของ ผม...ผมอยากแต่งงานกับแก้ม..แก้มเลิกอาชีพนี้แล้วไปเริ่มตันใหม่กับผมได้รึ เปล่าครับ" แก้มสะอึกเมื่อไคชุนบอก เธอมองเขา มองใบหน้าที่ไม่มีเล่เหลี่ยม แววตาไม่บอกความรู้สึกเจ้าเล่ใดๆ "คุณชุน..อย่าพูดอะไรแบบนั้นนะค๊ะ...เราสองคนพึ่งสนิดกันเพียงไม่กี่ชั่วโมง ...อย่ารีบตัดสินใจอะไรอย่างนั้น...แก้มไม่ใช่ผู้หญิงที่เหมาะกับคุณเลย... คุณชุนก็รู้ว่าแก้มทำงานอะไร...อย่ามาเสียเวลากับแก้มเลยคะ" แก้มพูดอย่างจริงใจ เธอรู้ดีว่าเธอควรอย่างไร เขาไม่เหมาะกับเธอ เขาดีกว่าที่จะมารับเธอไปแบบนั้น "แก้มครับ...ความรักของผมที่มีต่อแก้มมันไม่ใช่แค่รักอย่างที่แก้มเข้าใจ.. แก้มเป็นอะไรมาผมไม่สนใจตรงนั้น..ผมแค่ขอความรักอย่างจริงใจ...และความรัก กับผู้หญิงที่ผมรักเท่านั้น...ผมขอเท่านั้น...ผมต้องการคนที่ผมบอกรักเธอ แล้วเธอก็รักผมอย่างจริงใจ....ความรักตืออนาคตข้างหน้า....ความรักของผมไม่ มีอดีต...ขอให้รักนั้นนิรัญก็พอ" แก้มอยากร้องไห้กับคำพูดที่เขาบอกเธอ อยากรับกับความจริงว่าสิ่งที่เธอเคยคิดกับผู้ชายทั่วไปนั้นไม่จริงเสมอไป . .................."นะครับแก้ม....ตอบรักผมได้มั๊ย...บอกกับผมว่าแก้มก็รัก ผม" แก้มประหม่ากับคำร้องขอจากเขา เธอคิดว่านี่มันไม่ใช่การตัดสินใจเพียงชั่วคืน ใช่เธอไม่ควรเลือกอะไรอีกแล้วในชีวิตนี้ แต่เธอก็กลัวผิดหวังในชีวิตอีกครั้ง "คุณชุน..แก้มยังไม่พร้อมที่จะรับรักแบบนั้น..มันเร็วไปหรือเปล่าค๊ะ...คุณ ชุนลองให้เวลากับตัวคุณชุนอีกครั้งแล้วค่อยมาบอกกับแก้ม....แก้มขอบใจในความ รักที่คุณชุนมีให้...แต่แก้มรู้ตัวดีว่าตัวเองเป็นอย่างไร" แก้มเหมือนประชดตัวเองกับสิ่งที่เธอก้าวเดิน เธอไม่อยากคิดถึงชีวิตคู่อีกแบบนั้น ไคชุนเอื้อมมือจับมือแก้มขึ้นมาซบอก เขาจูบมือเธอเบาๆ เงยหน่ามองเธออีกครั้งด้วยแววตาถามหารัก เขาจูบเบาๆที่ปลายนิ้ว"นะครับแก้ม...ผมขอความรักจากแก้ม...ผมต้องให้เวลากับ ตัวเองอีกแล้ว..ผมให้เวลากับตัวเองมานานถึงขนาดนี้แล้วจริงๆ...ผมรักแก้ม ครับ" แก้มจ้องแววตาเขา มองสายตาเขาที่ดูจริงใจ แก้มไหลรินน้ำตาปริ่มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เธอสะอื้นไห้เบาๆ เธออยู่ในห้วงเวลาที่ลำบากที่สุด ไคชุนเขยิบตัวเข้าใกล้เธออีก เขาซบหน้าหาเธอช้าๆ เขาจูบเธอเบาๆที่ริมฝีปากสวย "ผมรักแก้มครับ..รักมากด้วย" เขาจูบเธอ กอดเธอนุ่มนวล รู้สึกอบอุ่น รู้สึกมีความสุขอีกครั้งในชีวิต แก้มรู้สึกแบบนั้น เธอจูบตอบเขา สนองรสจูบอย่างที่เธอต้องการ.......ไคชุนขับรถมาที่บ้านหลังหนึ่งกลางซอย ใหญ่ ทางเข้าดูร่มรื่นเต็มไปด้วยพันธ์ไม้ประดับ ประตูรีโมตเปิดช้าๆ แสงไฟจากในบ้านส่องสว่างแลเห็น บ้านหรูสองชั้นดูใหญ่โต "เชิญครับแก้ม...นี่คือบ้านของเราสองคน...ผมอยากจะบอกว่านี่คือเรือนหออย่าง นั้นคงไม่น่าเกลียด....ผมขอแต่งงานกับแก้มนะครับ" แก้มตั้งตัวตั้งใจไม่ทันเอาเลยกับเวลาที่เกิด แก้มเดินตามเขาไปยังห้องนอนหรู โอวว..สวยเหลือเกินบ้านหลังนี้..."คืนนี้ผมคงมีความสุขที่สุด....แก้มครับ ....แก้มเป็นภรรยาของผมนะครับ" ไคชุนรวบรัดเอาสิ่งที่เขาต้องการอย่างไม่ให้เวลาเธอ เขายืนกอดเธอที่ปลายเตียงใหญ่หลังนั้น เขาจูบเธออย่างถนอม ลูบไล้เธออย่างละมุน สัมผัส ลูบ เคล้าคลึง ชายจีนร่างใหญ่อ้วนขนาดนี้แต่เขามีลีลาอันแสนเร้าใจ แก้มประหม่าอย่างไม่เคย เธอยืนสั่นเท่ากับการสัมผัสจากเขา แสงไฟกลางห้องห้อยระย้า แสงไฟอาบร่างงามของแก้มให้เขาหลงไหล เรือนร่างเธอถูกเปิดเผย เขาสัมผัส เขาครางเสียงด้วยอารมณ์รัญจวน แววตาของเขาอาบเรือนร่างเธอ เขาจ้อง เขามอง โอวว ไคชุนหลงไหลและรักเธอเหลือเกิน เขาซบหน้ากับอกเนินงามของแก้ม เขาจูบแผ่วเบาที่เนินอก เขาโลมไล้โลมจูบด้วยความรัก เขาสัมผัสยอดถันนั้นด้วยปลายลิ้นละมุน เขาดูดเบาๆ ขบเนื้อตรงนั้นช้าๆ ลูบไล้เคล้าคลึง หน้าซบหาความหอมละมุนของกลิ่นอายสาว เขาซบลงอีกที่เนียนท้อง แก้มหวั่นไหวกับการสัมผัสเธอแทบก้าวขาไม่ออกเมื่อถูกไคชุนเล้าโลม....อ่ายยย ...แก้มผวากายเมื่อเขาซบหน้าลงตรงนั้น เขาหอมนวลกับเนินสวาสเธอ เขาจุมพิศกับเนินสวยเธอย่างนั้น ปอยขนไหมสีดำเขาแนบหน้าสัมผัส เขาโลมไล้โหนกเนินอย่างน่าอิจฉา แก้มผวาสั่นจากการที่เขาทำ เธอกดกอดเขาอย่างรัญจวน แก้มนอนลงบนที่นอนนุ่ม เธอห้อยปลายเท้ากับเตียงใหญ่หลังนั้น ไคชุนเปลือยร่างตัวเองอวดร่างอ้วนของเขา โอวว เขาอวดโชว์สิ่งนั้น อวดโชว์ของเขาอย่างเต็มใจ อ่ายย..ซีดด...แก้มร้องครางเมื่อไคชุนซบหน้าลงที่เนินสวาส เขาจูบเบาๆ หอมละมุนแนบ เขาเงยมองเธอที่นอนครางเสียง มองเรือนร่างที่แสนงามอย่างที่เขาหลงไหล เขาเอื้อมมือสัมผัสนมสวยเธอด้านบน เขาบีบคลึงเคล้าอย่างเย้ายวน ใบหน้าซบลงอีกที่เนินงามนั้น เขาจูบ เขาแนบริมฝีปาก เขาซบหน้า อ่ายย....ซีดด...ไคชุนแยกเรียวขาเธอช้าๆ เขาซุกหน้าลงตรงกลางเนิน เขาจูบ เขาดุนปลายลิ้นเบาๆ เลียช้าๆ เลียสัมผัสหลืบลึก เขาดูดตรงนั้นของเธอ ขบตรงนั้นของเธอ เขางับเบาๆเหนือคริสตอรีส ดูดเม๊มนุ่ม เลียกดกระชับ ขบเนื้อสัมผัส อ่ายยย...แก้มครางกับอารมณ์ เธอยกเรียวขาตวัดร่างเขา "โอวว...เสียวคะ...เสียว....สุขเหลือเกิน..สุขจริงๆ...อ่ายย....ซีดด.... คุณ...แก้มเสียว....อ่ายย..แก้มใจจะขาดอยู่แล้ว....อุยย..อย่าทรมาน แก้มอย่างนี้สิค๊ะ...อ่ายย....แก้ม.....แก้ม....อะ.....อะ.....ซีดด.... คุณ...แก้มใจจะขาดอยู่แล้ว....อุยย...เก่งเหลือเกิน...เก่งจริงๆ...คุณทำให้ แก้มใจจะขาดแล้วนะ....โอววว...ซีดด....เร้วสิค๊ะ...เร็วๆ....ทำให้แก้ม เดี๋ยวนี้...เร้วๆสิค๊ะ...แก้มรอไม่ไหวแล้ว...แก้มทนไม่ไหวแล้ว....อืย ยย....เสียวเหลือเกิน...อ่ายยยย...ช่วยแก้มด้วย...เร็วๆ...ช่วยแก้มที...อ่า ยยย...ซีดด..." แก้มเว้าวอนขอความสุขจากเขา...ไคชุนเขยิบร่างอ้วนของเขาทาบทับร่างงามของเธอ เขาจับมันสอดใส่ เขาจับมันกดลงช้าๆ "อ๊ะ...ซีดด....อุยย..เสียวคะ..แก้มเสียว......อ๊ะ..อ๊ายย...ซีดด...เสียว เหลือเกิน...มันสอดเข้าข้างในแก้มเกือบหมดแล้วนะ...อุยย...สุขจริงๆคะ.... เสียวเหลือเกิน....อุยย..เร็วคะ..เร็วๆๆ...แก้มทนไม่ไหวแล้ว...อ่ายย...ซีด ด...อุยย...ซีดด...อืมม...อืมม.....อะ...อะ....เสียวเหลือเกิน...โอยย...ซีด ด..แรงอีกนิดนะค๊ะคุณ..แรงอีกคะ...โอวว..ซีดด..เสียว...โอ๊ะ..ดี...เสียวจัง เลย..อ่ายยย..อีกคะ..อีก.....ซีดด...อุยยย....ซีดด..เร็วคะ..เร็วๆ...อ่า ยย..ซีดด.....แก้ม..แก้ม...โอ๊ะ...อ่ายยย...เร็วๆ...อ่ายย...แรงอีกคะ..แรง อีก...โยย..แก้ม..แก้ม.......ไม่ไหวแล้ว...ไม่ไหวแล้ว....อ๊ยย...คุณ....... คุณ......แก้ม...แก้ม......โอ๊ะ..แก้มสะ........โอยยย...ซีดด.....แก้ม..... อืยย...อ๊ะ.....อ๊ะ.....แก้มถึงแล้ว...ถึงแล้ว....อ๊ยยยยยย......." .............แก้มเกร็งกระตุกกับความสุขที่เขามอบให้...เธอกอดเขาแทบไม่รอบ ตัว...ร่างใหญ่ของเขา..อ้วนเต็มมือของเขา...แต่เขาก็เก่งที่ทำให้เธอสุขขนาด นี้..แก้มจูบเขาในขณะที่เขานอนบนเตียงนุ่มนั้น แก้มทาบร่างเบียดแนบตัวของเขา เธอเกือกกลิ้งร่างเปลือยกดสัมผัส เธอกดแนบอกอวบอิ่มเล้าโลม อ่ายย..แก้มเลื่อนตัวลงสัมผัสท่อนเนื้อของเขา...ลูบไล้..กำแน่นในอุ้งมือ สายตาเธอจ้องมองสิ่งนั้น มองโลมเล้าอย่างละมุนนุ่ม ค่อยๆรูด ค่อยๆคลึง กำนไว้ในมือหลวมๆ รูดเบาๆ แก้มอ้าปากน้อยๆ ค่อยๆอมกลืนเข้าในคอ ดูดเบาๆ อมรูดเบาๆ ทำช้าๆ รูดช้าๆ นวดลำอย่างถนอม ดูดอย่างเร้าใจ เลียข้างล่าง เลียที่หัว ดูดกัดเนื้อเบาๆ อมลึกอีกนิด ดูดเข้าลึกอีกนิด รูด รูด อ่ายยย...แก้มเลียที่พวงนุ่ม เลียที่หัวแนบ ดูด รูด อ่ายยยยย...ซีดด...แก้มอ้าปากอมเข้าข้างในจนมิดถึงโคน...เธอรูกขึ้น...กด ลง...โยกกับท่อนเนื้อด้วยปากบางๆ....ดูดอีก..เลียอีก...ดูดพวงจนเขาร้อง เสียว...ดูดหัวจนเขาเกร็งร่าง เธออมดูด ดูด ดูด....อ่ายยย...เขาผงะตัวเกร็งพร้อมหรั่งน้ำกามแตกซ่านในปากเธอ....แก้มดูด กลืนน้ำรักของเขา ดูดเลียน้ำรักจากเขามากมาย เธอกินน้ำของเขาอย่างตั้งใจ ดูดอีก...มือสัมผัสรูดเร้า..รูดคลึง..อ่ายยย...ซีดดด...อีกครั้งนะที่รัก.. ทำให้แก้มสุขอีกครั้งนะคนดี..... ......................ผีเสื้อน้อยตัวนี้ก็ผันชีวิตกลับมาพบความรักอีกครั้ง ถึงแม้รักนี้เป็นเพียงรักสำรอง แต่เธอก็จริงใจกับความรักครั้งนี้ รักครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ.......ลาก่อนสำหรับผีเสื้อตัวสวย...ผีเสื้อน้อย ตัวงามแห่งราตรีกาล.