ขายของ

วันอังคารที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2557

ศึกสองนางพญา ตอนที่ 9 วางยาหว่านเสน่ห์

 
วิกาลนั้น ไทเฮาแมนจูผลัดเปลี่ยนเป็นสวมชุดขาวสะอาด แต่งกายเช่นสตรีชาวฮั่น ถือถาดไม้จัดวางป้านสุราและจอกเปล่า ติดตามทหารแมนจูผู้หนึ่งเข้าสู่ห้องคุมขัง
ทหารแมนจูนั้นเปิดประตูห้องหุงเฉิงโฉว ให้นางเข้าไป จากนั้นปิดประตูห้องลง หันกายจากไป
ไทเฮาแมนจูวางถาดลงที่มุมเตียง ย่อพระวรกายคารวะหุงเฉิงโฉว ตรัสว่า
น้อมพบแม่ทัพหุง”
หุงเฉิงโฉวกวาดมองนางแวบหนึ่ง ถามว่า
ท่านเป็นใคร”
ข้าพเจ้าเป็นสตรีชาวตงง้วน นับถือเลื่อมใสในตัวแม่ทัพหุงตลอดมา ดังนั้นติดสินบนทหารที่คุมคุกลงมาพบหน้าแม่ทัพหุงสักครา”
ที่นี่เป็นที่คุมขังเชลยสำคัญของแมนจู ไหนเลยให้ท่านเข้าออกโดยอิสระได้”
ไทเฮาแมนจูตรัสอย่างยิ้มแย้ม
ท่านกระทั่งความตายยังไม่กลัว ยังมีเรื่องใดสร้างความตระหนกแก่ท่าน แม่ทัพหุงตัดใจอดอาหารเป็นที่เลื่อมใสของเรายิ่ง เพียงไม่ทราบแม่ทัพหุงมีกำลังขวัญดื่มสุราพิษหรือไม่”
สุราพิษ”
ไทเฮาแมนจูทรงหยิบฉวยป้านสุรา รินสุราลงในจอกเปล่าประคองส่งถึงเบื้องหน้าหุงเฉิงโฉว ตรัสว่า
ดื่มสุราพิษต้องใช้ความกล้าหาญอยู่บ้าง แม่ทัพหุงกลัวหรือไม่”
หุงเฉิงโฉวรับจอกมา ยืดคอดื่มสุราลงไป ไทเฮาแมนจูทรงรับจอกเปล่ากลับ รินสุราให้อีกจอกหนึ่ง หุงเฉิงโฉวดื่มตามลงไปจากนั้นขว้างจอกเปล่าทิ้ง กล่าวว่า
วันนี้เราสามารถพลีชีวิตเพื่อชาติ ก็ไม่มีความอาลัยอาวรณ์อีก”
เอ่ยถึงตอนนี้ รู้สึกร่างร้อนรุ่ม ต้องขยับปกเสื้อคราหนึ่ง
ไทเฮาแมนจูตรัสอย่างยิ้มแย้ม
แม่ทัพหุงรู้สึกเป็นอย่างไร”
เราร้อนรุ่มยิ่ง ไม่ทราบไฉนร้อนรุ่มปานนี้”
คาดว่าฤทธิ์ยากำเริบแล้ว เราจะแก้ปกเสื้อของท่าน ช่วยให้ท่านสบายกว่าเดิม”
พลางยื่นพระดรรชนีเรียวงาม แบะขยายปกเสื้อให้กับหุงเฉิงโฉว
หุงเฉิงโฉวยังมีสติสัมปชัญญะหลงเหลือ พลันยื่นมือปัดป่ายร้องว่า
ท่านหลีกไป อย่าได้กระทบถูกเรา”
ไทเฮาแมนจูกลอกพระเนตรหยาดเยิ้ม ตรัสว่า
แม่ทัพหุงเห็นการตายดุจกลับคืนมาตุภูม เป็นที่เลื่อมใสของเรายิ่ง โปรดรับการกราบกรานจากเราสักครา”
พลางย่อพระวรกายกราบคารวะอย่างชดช้อย
หุงเฉิงโฉวรีบยื่นมือประคองนางไว้ พริบตาที่กระทบถูก พลันสะท้านขึ้นดุจสายฟ้าฟาดใส่ ไทเฮาแมนจูฉกฉวยโอกาสซุกพระพักตร์กับอ้อมอกอีกฝ่ายหนึ่ง
หุงเฉิงโฉวรู้สึกร่างร้อนรุ่มดุจมีกองเพลิงเผาผลาญ ต้องโอบร่างอบอุ่นนุ่มนิ่มที่แอบอิงเข้ามาไว้อย่างลืมตัว
ไทเฮาแมนจูจงใจยั่วสวาทหุงเฉิงโฉวเต็มที่ ขยับร่างให้ปกเสื้อเปิดออก เผยเห็นช่วงคอขาวผ่อง เนินอกสร้างรำไร ปรากฏต่อสายตาของแม่ทัพหุง ความต้องการของเขาพลันคุโชนขึ้น ยื่นมือโอบเอวคอดกิ่วของไทเฮาแมนจูไว้ ซุกไซ้จมูกกับจอนผมนาง ไทเฮาทรงพระสรวลคิกคักอย่างยวนยั่ว ส่ายพระพักตร์หลบไปมา
หุงเฉิงโฉวยิ่นมือกระชากปกเสื้อของไทเฮาแมนจู กระชากจนขาดหลุดรุ่ย เผยเห็นตัวเอี๊ยมสีชมพู จากนั้นโอบกอดรัดนางไว้แนบแน่น บดขยี้ไปที่ริมโอษฐ์แดงชุ่มชื้น ลูบไล้แผ่นหลังเปลือยเปล่า ระดมจูบไปทั่ว มือเคลื่อนไหวปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่เหลือของนาง
ชั่วครู่เดียวเสื้อผ้าของนางก็หลุดลุ่ยไปสิ้น ไทเฮาแมนจูจงใจส่งเสียงครางออกมา หอบหายใจแรง แม่ทัพหุงยิ่งพุ่งพล่นหนักขึ้นใบหน้ากลับกลายเป็นสีแดงก่ำ รู้สึกหัวใจร้อนรุ่มราวกับถูกไฟเผา ท้องน้อยปวดแปลบราวถูกเข็มแทง ก้มลงซุกหน้าไปที่ทรวงอกอวบอิ่ม มือคว้าไปที่ปทุมถันถันอ่อนหยุ่น บีบขยำอย่างรุนแรงสร้างความเจ็บปวดแก่ไทเฮาแมนจูจนส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่ในความเจ็บปวด แฝงความหฤหรรษ์อย่างประหลาด

แม่ทัพหุง”
ไทเฮาร้องเรียกเสียงสั่นเครือ ดวงตาของนางหยาดเยิ้ม แก้มแดงเรื่อ ลมหายใจกระชั่นถี่ น้ำเสียงแฝงกลิ่นอายยวนยั่ว กระตุ้นสัญชาตญานความใคร่ของหุงเฉิงโฉวให้พลุ่งพล่านยิ่งขึ้น

นางจิ้งจอก”
หุงเฉิงโฉวร้องเรียกเสียงกระเส่า รู้สึกยิ่งมายิ่งร้อนรุ่ม ตะโบมจูบไปทั่วพระวรกายขาวผ่องของไทเฮาแมนจูอย่างหิวกระหาย แล้วผลักไสนางนอนลง
สายตาจ้องมองปทุมถันกลมกลึง ที่มียอดถันสีชมพูอ่อนๆ เป็นจุกเล็กๆ บริเวณป้านรอบปลายยอดเป็นสีชมพูจางๆกลมกลืนไปกับผิวเนื้อขาวผ่องดูบริสุทธิ์ผิดกับสตรีสามัญชนทั่วไป ที่จริงแล้วไทเฮาแมนจูเองก็แอบภูมิใจกับปทุมถันคู่งามของตัวเองมาก แม้นจะผ่านมือชายมาแล้ว แต่ก็ยังคงอวบอูมตูมตั้งเป็นก้อนกลมไม่ยานคล้อยแม้แต่น้อย หุงเฉิงโฉวกวาดตาสำรวจเรือนร่างเปล่าเปลือยของนางลงไปถึงเบื้องล่าง ก็เห็นเป็นโหนกเนินที่มีขนสีดำอ่อนนุ่มปกคลุมอยู่ทั่ว
ไทเฮาแมนจูสังเกตุอากัปกิริยาของเขาอยู่จึงแกล้งอุทานเบาๆ ก่อนเอามือมาปกปิดส่วนหวงห้าม กระตุ้นไฟราคะของแม่ทัพหุงให้ฮือโหมขึ้น เขาโถมตัวลง ก้มหน้าใช้ลิ้นเลียเนินอกของไทเฮาแมนจู แล้วอ้าปากขบงับหัวนมสีชมพู เม้มดึงขยี้จนปลายยอดตั้งชันขึ้นมาในทันที
"
แม่ทัพหุง. .. อย่า.."ไทเฮาแมนจูแสร้งร้องห้าม หากแฝงจริตยวนยั่ว
หุงเฉิงโฉวถูกฤทธิ์ยากระตุ้นสวาทไหนเลยสนใจกับคำห้ามปรามของนาง ภายใต้ไฟราคะฮือโหมกลับแสยะยิ้มตวาดด่า
"
นางจิ้งจอก ท่านจงใจยั่วสวาทเรา แล้วจะมาบอกให้หยุดอีกหรือ มาเถอะจะเย็ดให้หนำใจเลย" พูดจบก็กระชากร่างนางเข้ามา กอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างบ้าคลั่ง ดูดเฟ้นเต้านมนางอย่างแรง มืออีกข้างก็ขยี้เต้าที่เหลือ พร้อมกับใช้นิ้วบี้หัวนมนางเบาๆ
"
อูยยยย..."
ไทเฮาแมนจูสะบัดพระพักตร์ต้องคราง หุงเฉิงโฉวลิ้นรัวหัวนมถี่ยิบ จนไทเฮาถึงกับแอ่นปทุมถันสู้ปลายลิ้นของเขาที่ตวัดฉับไวเหมือนกับลิ้นงู หุงเฉิงโฉวดูดกินถันอวบของไทเฮาจนหนำใจ มือหยาบสากบีบก้อนเนื้ออวบหยุ่นเต่งตึงของนางจนทะลักออกมาจากมือ แล้วดูดดังจ๊วบจนแดงเป็นจ้ำๆ ก่อนจะไช้ลิ้นไซ้ลงมาจนถึงท้องน้อยของนาง

"
อย่า"
ไทเฮาเลื่อนพระหัตถ์ลงไปปิดโคกหีเอาไว้อีกครั้ง หุงเฉิงโฉวปัดมือนางออก ยื่นมือลูบคลำรู้สึกละเอียดอ่อนดังรวงผึ้งซ้ำเรียบรื่นกว่า เขาโลมลิ้นไปบนเนินเนื้อขาวผ่องถูไถมบหน้าไปมาบนขนหมอยนุ่มละมุนแล้วบุกจู่โจมตรงกลีบสีชมพูสด
"
....... แม่ทัพหุง....แม่ทัพหุง......"
ไทเฮาร้องเรียกเสียงสั่นพร่า แต่พระหัตถ์กลับกดศีรษะหุงเฉิงโฉวให้ทำงานหนักเข้าไปอีก ลิ้นของเขาฉกตวัดอย่างชำนาญ ริมฝีปากซุกไซ้ดูดดุนติ่งแตดไปมา ไม่นานนักไทเฮาก็สั่นระริก รูหีขมิบน้ำเงี่ยนอออกมาจนเลอะปากหุงเฉิงโฉว
"
แม่ทัพหุง.. เรา...เราจะไม่...ไหวแล้ว...." ไทเฮาแมนจูครางเสียงกระเส่า

ไม่มีความคิดเห็น: