หัวหิน ๖.

.................ความรู้สึกหิวปลุกให้แฟงต้องลุกจากเตียงอันแสนสบายของห้อง พักในโรงแรมที่พักอย่างอิดออด แฟงแทบไม่อยากลุกขึ้นเลยจริงๆเพราะความปวดล้า ปวดเหน็บในช่องคลอดที่ถูกเสพสุขจากลุงแก่เมื่อวานนี้ เรือนร่างรู้สึกระบมไปทั่ว มันเหมือนกับว่าเธอไปเดินขึ้นเขามาสักสองลูก แต่ท้องมันร้องเรียกหาอาหารเข้าไปแบบนี้ แฟงต้องลุกตื่น เธออาบน้ำชำระกายดูเร่งกว่าวันอื่นๆและก็แต่งตัวสบายๆกับชุดลำลองเซ็กซี่ กางเกงขาสั้นผ้ายืดสีครีมและเสื้อแขนกุดสายเดี่ยวอวดเน๊นเรือนร่างสีขาว เธอเพียงลงมาทานอาหารและคิดว่าจะกลับขึ้นมานอนพักอีกครั้งเท่านั้น ใบหน้าอัพบางๆ ปากลิฟมันน้อยๆ พวงแก้มแต่งเติมเพียงนิดเพื่อความเนียนสวย ผู้หญิงนี่ค๊ะ...ขอสวยสักนิดก็ยังดีถึงแม้จะเพียงเวลาสั่นๆ เธอดื่มนมแก้วเล็กสองแก้วและขนมปังทาเนยสด เบคอนพอเกียมสองชิ้นก็พอแล้ว น้ำส้ม...อืมม..สักแก้วเถอะนะจะได้ผิวสวยใส เท่านี้แฟงก็พอสำหรับอาหารมื้อเช้าอันแสนสบาย...

.................เสียงโทรฯเข้ามา...ป้ออีกแล้วหรือ...ป้อโทรฯมาหาเธออีก แล้ว...นี่แต่เช้าเลยนะ...."สวัสดีคะ..." เสียงรับสายของแฟงดูไม่สนุกนักแต่ก็ด้วยไมตรีเดิมๆที่มีอยู่ "แฟง...แฟงเงียบไปเลยนะ...ไหนบอกจะโทรฯหาป้อไง...ป้อรู้นะว่าแฟงไปหัวหิน... เดี๋ยวป้อจะไปหา...แฟงรอป้อนะ..." แฟงตกใจที่ป้อรู้ว่าเธอมาที่นี่...ป้อรูได้อย่างไร....หรือเพื่อนเธอบอกกับ ป้อ..."ป้อ...ไม่ต้องมานะ...พรุ่งนี้แฟงก็กลับแล้ว...อย่าเสียเวลาเลย... อีกอย่าง...แฟงบอกป้อแล้วไงว่าแฟงอยากอยู่คนเดียว...กลับไปเราค่อยมาคุยกัน นะค๊ะป้อ..นะ" แต่ดูเหมือนป้อจะไม่ได้ฟังคำอธิบายนั้น ป้อถามเธออีกครั้งว่าพักที่ไหน แฟงได้แต่อึ้ง ได้แต่คิดคำพูด ป้อจึงบอกว่าไม่เป็นไร...หัวหินเล็กแค่นี้ป้อหาเจอแน่นอน...ป้อจะมาหาแฟงเอง แฟงสะดุ้งเมื่อรู้ว่าป้อจะมาหาเธอที่นี่ เขาวางสายก่อนที่เธอจะพูดอะไรต่อไป แฟงมึนกับสิ่งที่รับรู้ เธอเบื่อที่จะตอบคำถามป้อแฟนหนุ่ม และไม่แน่ใจว่าป้อจะมาหาเธอเจอหรือ ใจหนึ่งก็คิดว่า...ป้อรักเธอมากนะที่ทำแบบนี้..แอบชอบใจ..ซึ้งใจเล็กน้อยใน ประสาแฟน...แต่เธอก็เบื่อมากที่เวลาเจอกับป้อ...แล้วป้อทำตัวหึงหวง...ทำตัว น่าเบื่อเหลือเกิน....

.................แฟงหายง่วงหายเพรียเมื่อรับรู้เรื่องที่แฟนหนุ่มจะมา แล้วถ้ามาจริงๆเธอจะทำอย่างไร เขาจะหาเธอเจอจริงหรือ หรือเธอจะรีบกลับวันนี้เลย เออ...อย่างไงดี....แฟงไม่รีบขึ้นห้องพักแต่กลับออกไปข้างนอกแบบไม่ได้ เตรียมตัวและตั้งใจ แฟงเดินออกไปอย่างลืมไปว่าเธอยังดูโป๊ไปหรือเปล่ากับชุดที่ใส่ กางเกงผ้ายืดแบบนี้และก็เสื้อแขนกุดสายเดี่ยวสีขาว มันดูแนบเนื้อจังเลยและยิ่งเธอใส่บราสีดำข้างใน โอยย..มันเห็นเรือนร่างเธอค่อนข้างชัดเจน สวยแน่นอนแบบนี้และก็เซ็กซี่เหลือเกินกับชุดที่เธอใส่ เชื่อเถอะว่าผู้ชายร้อยทั้งร้อยต้องมองเธอ มองแล้วอดคิดไปไกลถึงไหนก็ไม่รู้ และก็ต้องนึกออกเลยว่าถ้าด้านบนใส่สีดำแบบนั้น ด้านล่างก็เช่นกัน มันคงเน๊นรูปร่าง เน๊นส่วนสัด ผู้หญิงผิวขาวกับบิกีนีสีดำ อุยย...มันช่างน่าดู น่ามอง แฟงลืมคิดหรือเปล่านี่ที่เดินออกมาแบบนี้ แฟงเดินดูร้านค้าที่ขายของข้างๆโรงแรมที่พัก ร้านขายพวกเปลือกหอยที่เธอชื่นชอบ โมบายสวยที่ทำจากเปลือกหอย ม่านเปลือกหอย กรอบรูปที่ประดับด้วยเปลือกหอย แฟงหยิบจับต้องอย่างชื่นชอบ ร้านค้ายามเช้าดูยังเปิดไม่กี่ร้านค้าแต่ก็พอมีให้เดินชมมากทีเดียว ร้านนี้...ดูสิอ่างที่ทำจากเปลือกหอยกาบอันใหญ่ มันสีขาวสวยใหญ่มากๆ หอยกาบจากน้ำทะเลลึก อันนั้นหอยมือเสือ สวยจริงๆ เปลือกหอยมือเสื้ออันใหญ่เหลือเกิน มันนำมาหงายสำหรับใส่ของจุกจิกหรือใส่น้ำไว้เลี้ยงไม้ประดับเล็กๆก็ได้ สวยมากจนแฟงต้องเดินเข้าไปหยิบชมใกล้ๆ.

................"ชอบหอยมือเสืออันนี้หรือครับ" เสียงทุ้มๆของชายคนหนึ่งกล่าวกับแฟง ดูท่าจะเป็นเจ้าของร้านนี้แน่ๆ ดูสิ...หล่อเท่นะคนนี้ แฟงยิ้มให้เขาพร้อมพยักหน้ารับกับสิ่งที่เขาถาม "สวยจังเลยเปลือกหอยอันนี้....เท่าไรค๊ะ" แฟงถามเพราะอยากได้เช่นกัน " พันสองครับ...มีชิ้นเดียวเลยจริงๆ...หอยมือเสือใหญ่แบบนี้หายากมากๆ..ถ้าคุณ ชอบผมจะลดให้พิเศษ...ของสวยแบบนี้เหมาะสำหรับคนสวยๆอย่างคุณจริงๆ" ชายหนุ่มเอ่ยชมกันซึ่งหน้าก็ทำเอาแฟงยิ้มอาย แววตาเธอเป็นมิตรจนเจ้าของร้านคนนี้อยากรู้จักเธอ "ผมชื่อมัมครับ...คุณเออ..." แฟงยิ้ม"แฟงคะ..." แฟงบอกกับเจ้าของร้านหนุ่มว่าเธอต้องการเปลือกหอยมือเสื้อชิ้นนี้ สายตาเขาดูชื่นชอบแฟง เขาแอบยิ้มให้เธอหลายครั้งตอนที่เอาเปลือกหอยใส่ถุงใบใหญ่ เขาห่อเปลือกหอยอย่างถนอม เขาผูกอีกทีก่อนที่จะใส่ถุงใบนั้น เข่ดูดีดูเท่จริงๆ ผิวแทนและร่างดูบึกมากๆ แววตาดูเจ้าชู้ อายุก็น่าจะเท่ากับเธอหรือไม่ก็มากกว่าไม่มากนัก แฟงยิ้มรับพร้อมส่งเงินให้กับเขาอย่างมิตรทีเดียว "คุณแฟงครับ..ถ้ามีโอกาสมาเที่ยวหัวหินอีกก็อย่าลืมมาที่ร้านผมนะครับ...ผม ยินดีนะครับ" เขาพูดดูน่ารักกับคำเชิญ แววตาดูให้ความสนใจเธอจนออกนอกแววตาทีเดียว แฟงยิ้มเช่นกันก่อนที่จะก้าวเดินออกมาจากร้านเขา แฟงเหลียวกลับไปอีกครั้ง อืมม...ก็จริง เขายังแอบมองเธออยู่เลย แววตาดูช่างเจ้าชู้เหลือเกิน แนะ...แอบมองเรียวขาเธอด้วยจริงๆ ก็มันน่ามองนี่นาใช่มั๊ย...แฟงยิ้มแล้วก็เดินเที่ยวชมต่อ....

.................แฟงเดินกลับไปที่โรงแรมพร้อมเอาถุงเปลือกหอยนั้นเก็บที่รถ แฟงเหลียวเห็นชายคนนั้นอีกแล้ว บริกรหนุ่มที่แอบมาทำให้เธอสุขคืนนั้น เธอรีบเดินหลบเขา แฟงไม่ต้องการจะพูดคุยใดๆกับชายคนนี้อีกเพราะเธอไม่แน่ใจเขาและก็อายที่เธอ ยอมให้เขาเสพสุขแบบนั้น ยอมคร่ำครวญกับอารมณ์เพศที่แสนวาบหวิว แฟงนึกย้อนอารมณ์ครั้งนั้นอย่างระแวง "คุณครับ..ไปไหนครับ....วันนี้ผมหยุดให้ผมพาไปเที่ยวมั๊ย....หัวหินมีที่น่า ไปเยอะเลยครับ...คุณครับ...คุณ.." เขาพยายามจะพูดกับแฟงแต่เธอกลับเดินเลี่ยงๆ แฟงอายจริงๆและก็ไม่อยากพบกับเขาอีก เขาพยายามเดินเข้ามาหาเธอ ตื้อพูดกับเธอ..."ผมยืมระสามล้อตุ๊กตุ๊กของเพื่อนมาครับ...ถ้าอยากจะนั่งรถ ชมเมืองหัวหินก็เชิญนะครับ..ผมอาสาจริงๆ....ไปเที่ยวที่เขาเต่า...ไปดู สินค้าพื้นบ้านของหัวหินหรือจะไป...ห้วยทรายก็ได้ครับที่นั่นมีโครงการหลวง นะครับ..หรือ.." แฟงเหลียวมองหน้าเขาอย่างไม่สพอารมณ์นัก "ไม่คะ...ไม่ไปทั้งนั้น...แฟงจะกลับที่พัก...แค่นี้นะค๊ะ" แฟงตัดบทพูดกับเขาอย่างไม่ใยดี ใบหน้าเขาเริ่มเหือดรอยยิ้ม เขานิ่งและก็เข้าใจตัวเอง.."ผมแค่เพียงอยากเป็นเพื่อนคุณเท่านั้น..ผมชื่อ นนครับ...อาชีพผมอาจไม่ดีดูไม่ดีเท่าไรนะครับ...ผมต้องขอโทษที่ทำกับคุณแบบ นั้น..และขอโทษที่มากวนใจคุณ...ขอโทษครับ..." เขาพูดเสร็จก็เดินกลับไปที่รถสามล้อคันนั้น สามล้อสีสดทั้งเขียว เหลือง แดง มันช่างหลากหลายสีเหลือเกิน รถดูน่าสนใจในตัวเอง รถที่ดูเหมาะกับหัวหิน เหมาะกับท้อนถิ่นแถบนี้ แฟงก็ตกใจในแววตาของเขาและคำพูดที่เขาพูดบอก แต่เธอคงไม่สนใจกับสิ่งนั้น......

.................แฟงยังไม่ทันจะเดินพ้นจากตรงนั้นเธอก็ต้องตกใจเสียงดัง ปั้ง!....เสียงสตาร์ทเครื่องของรถสามล้อ แฟงหันกลับไปดูก็เห็นชายคนั้น นายนนกำลังคร่อมนั่งประจำที่รถ รถมีควันพ่นออกมาจากด้านท้ายจนดูตลบ แฟงยืนมองเขา มองท่าทีของเขาที่ดูเฉยกับสายตาเธอ เขาไม่ยิ้ม ไม่แสดงสีหน้าใดๆเลย เขาเลื่อนรถออกไปช้าๆ "เดี๊ยวสิ...นนรอแฟงเดี๋ยวนะ" เธอเรียกเขาเสียงดังแข่งกับเสียงเครื่องยนต์ที่ดังก้อง แฟงก้าวเดินไปหาเขา เธอขึ้นไปนั่งบนเบาะนั่งยาวสีแดงสดด้านหลัง สีแดงของเบาะช่างตัดกับผิวขาวๆขาวเธอจริงๆ เขามองเธออย่างไม่เข้าใจแต่เขาก็เริ่มมีรอยยิ้มให้เธอเช่นกัน นนรีบออกรถทันทีพร้อมมองผ่านกระจกมองหลัง "คุณจะไปไหนก่อนครับ...เขาเต่าหรือไปดูงานพื้นบ้านของหัวหิน" แฟงมองไปที่กระจกที่เขาดูเธอ แฟงทำหน้านิ่งเฉยและ.."แล้วแต่คุณเถอะ...อย่าพาแฟงไปทำแบบนั้นก็แล้วกัน" นนสะดุ้งในคำพูดของเธอและก็พยักหน้ารับ นนชวนเธอคุย ชวนเธอมองสิ่งที่เขาชี้บอก สถานที่หลายแห่งที่ขับรถผ่าน ถนนแคบๆของทางไปหมูบ้านที่ทำงานโอท๊อบ งานฝีมือของไม้กะลาและผ้าทอมือ นนดูเป็นสุขที่ได้พาสาวสวยที่เขาชื่นชอบมาเที่ยวแบบนี้ นนแวะที่นั่นที่นี่หลากหลาย แวะซื้อน้ำผลไม้ให้แฟงดื่มแวะซื้อขนมข้าวตูของดีของเมืองหัวหิน แฟงก็แอบนึกสนุกที่ได้เที่ยวแต่เธอก็ยังวางมาดเข้มไม่พูดเล่นกับนน เธอยังระแวงเขาที่เคยฝากรอยรักที่แสนเร่าร้อนอย่างนั้น และที่ร้านริมทางขายมะพร้าวอ่อนหวานหอม แฟงดื่มอย่างชื่นชอบในความหวานอย่างนี้ นนยิ้มให้เธออย่างไม่เคย รอยยิ้มที่ดูเป็นมิตร ใบหน้าที่เปื้อนความสุขของการมาครั้งนี้ แฟงส่งเงินให้เขาจ่ายกับแม่ค้าแต่นนปฏิเสธ นนอาสาจ่ายแทนเธอทุกอย่าง แฟงเฉย"ตามใจ...รวยก็เชิญจ่ายแล้วกัน" แฟงพูดประชดนนอย่างดูตลก นนก็ยิ้มรับและไม่พูดต่อใดๆ เขาแอบมองขาของแฟงที่นั่งบนรถที่เบาะ ขาเธอสวยเหลือเกิน เรียวและอวบอิ่ม ขาขาวเนียนสวย นนอดไม่ได้ที่แอบเชยชมแบบนั้น เขามองอย่างลืมตัว มองจนแฟงต้องดุให้เขารีบไป นนทำหน้าเจื่อยๆและรีบทำหน้าที่ขับรถ นนพาเธอเที่ยวชมจนเกือบเย็น เขาพาเธอมาที่นี่เป็นที่สุดท้าย ทะเลสวยน้ำใสเห็นก้อนหินวางเรียงอย่างงดงามเหมือนช่างนำมาประดับ "ที่นี่คือที่ไหนค๊ะนน..." นนยิ้มเฉยๆ ผมชอบมาที่นี่ครับ...มันเงียบสงบ..."แล้วที่ไหนล่ะ" แฟงถามเขาอีกครั้ง นนไม่ตอบแต่กลับบอกเธอว่า"ลงไปที่ทะเลสิครับ...ที่หาดทราย...มีปูลมเยอะเลย ครับ...ปูเสฉวนก็แอบขึ้นมาด้วยนะครับ...ลองจับมันดูสิ..สนุกดีครับ...ตอนผม เด็กๆผมชอบมาไล่จับปูที่นี่" นนพูดยิ้มกับความหลังที่เขาบอก นนชี้มือไปที่หาดทรายขาว หาดยาวทอดตัวไกลๆ เสียงคลื่นทะเลซัดชายหาดดังแว่วเสียง คลื่นสีขาวก่อตัวพาดวิ่งดูสนุก คลื่นสาดซัดน้ำกระจายงดงาม เสียงลมเย็นพัดกลิ่นอายทะเลช่างละมุนหอม แฟงมองไปตามมือที่นนชี้ เธอมองทะเลงาม มองคลื่นสวยที่เซถลา นนเดินนำหน้าเธอไปที่หาดทรายขาว โอวว..จริงด้วย...แฟงยิ้มกับมันเหล่าปูลมที่วิ่งหนีเมื่อเห็นคนเดินมา ปูลมตัวน้อยๆต่างหนีอลหม่าน ปูเสฉวนจริงๆด้วย มันแอบในเปลือกหอยงาม มันดูล้อเล่นกับธรรมชาติจริงๆ ดูสิ...มันวิ่งแล้ว แฟงรับวิ่งตาม เธอวิ่งบ้างเดินบ้างไล่จับปู เธอตะปบมือลงกับทรายอย่างช้าๆไม่ทันปูที่รวดเร็ว เธอหัวเราะชอบใจกับปูลม เธอสนุกกับการไล่จับ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เอพลาดตัวมัน แฟงล้มเอนตัวกับผืนทรายนุ่ม ก้นนั่งจ้ำเบ้ากับพื้นทรายเปียก เธอหัวเราะตัวเองโดยที่นนอดยิ้มให้ด้วยไม่ได้ "ปูลมมันวิ่งเร็วครับ...ต้องนั่งเฉยๆแล้วรอมันขึ้นมาจากรู..ช้าๆนะครับ..แบบ นั้นแหละ..นิ่งๆ...ค่อยๆ..นั่นไงขึ้นมาแล้ว..อุ๊ย..." นนพูดบอกอาการของเหล่าปุและก็วิ่งตะปบตัวมันเช่นกัน แฟงหัวเราะร่าเมื่อเธอล้มลงอีกครั้งกับผืนทรายขาว เธอล้มคะมำกับทรายเปียกจนตัวเปียกไปด้วย ร่างงามของเธอเปอะเปื้อนทราย เสื้อผ้าเปียกน้ำ โอวว...เสื้อเธอเปียกน้ำจนแนบเนื้อ...งามเหลือเกิน...เธองามจริงๆกับท่วท ่าแบบนี้...บราสีดำอวดเห็น..เนินอกดูสวย..ฐานนมดูอิ่มเอิบ...ผ้าแนบเนื้อ.. เสื้อแยบกาย...โอววว...นนแทบหมดความอดทนต่อการสัมผัสมอง..เขาพยายามจะไม่มอง เรือนร่างงามของสาวสวย..เขากลัวเธอจะว่า..ว่าเขาที่แอบถือโอกาส...นนพยยายาม หลบสายตาแต่....นนยอมรับว่าเธอสวยเกินกว่าที่จะยอมอดกลั้น..นนยอมแพ้ใจตัว เองที่จะเชยชมเรือนร่างเธอ เขาแอบมองเธอแทบทุกสัดส่วน มองอกที่แสนงาม มองก้นที่แสนงอน มองเว้าวอนแทบจะทั้งกาย นนแอบมองที่ท่อนขาสวยเธอ โคนขาที่อวบเนียน สวยเหลือเกิน หญิงสาวในเรือนร่างที่เปียกน้ำแบบนี้ "ตัวเปื้อนแล้วจะลงเล่นน้ำก็ได้นะครับ...ตรงนั้นมีบ้านไปอาบน้ำจืดก็ได้" เสียงนนพูดบอกกับสายตาที่แอบมอง แฟงรับรู้และก็ดูตัวเองเช่นกัน ใช่สิ..ก็ผ้าแนบเนื้อแบบนี้..ร่างเธออวดมากมาย...ใช่เขาต้องแอบมองเธอ แฟงเอามือขึ้นปิดเสื้อ ปิดที่เนินอกที่ดูจะโป๊ นมเธอแทบล้นจนเห็นแบบนั้น แฟงทำตาดุๆเมื่อรู้ว่านนแอบดูเธอ นนรีบกระโจนลงน้ำและว่ายไปมา เขาหลบความจริงที่เขาเห็นเธอ เขาเห็นจนเขาเองรู้ว่ามีปฏิกริยาตอบโต้จากตัว เขารู้ว่าเรือนร่างของแฟงทำให้เขาแข็งตัว ท่อนเนื้อเขาแข็งจนปวดร้าว ชายหนุ่มอย่างเขามีหรือจะไม่เกิดอารมณ์กับสาวงามอย่างแฟง ทั้งสวย ทั้งงามไปทั้งร่างแบบนี้ เรือนร่างที่อวดเห็น ทรวดทรงที่อวดสายตา นนแทบคลั่งกับความรู้สึก.

.................แฟงมองนนว่ายน้ำไปมา ทะเลสาดซัดแรงขึ้น แฟงกลัวสายน้ำแบบนี้แต่เธอก็คงเล่นน้ำเพียงตื่นๆ ร่างเธอแหวกว่ายทะเลอย่างสนุก ร่างคลุกเคล้ากับทราย กับท้องทะเล ช่างสนุกเหลือเกิน เหนือยแล้ว...แฟงขึ้นไปนั่งที่หาดทรายขาว นั่งมองทะเลสาดคลื่นซัด นนเขยิบมานั่งเคียงแต่ไม่กล้าที่เข้ามาใกล้นัก "สนุกนะครับ...จะไปอาบน้ำจืดเลยรึเปล่าครับ" แฟงเหลียวมองพร้อมปฏิเสธเขา แฟงต้องการนั่งอยู่แบบนี้สักเดี๋ยวก่อน..เธอมองคลื่นทะเล มองท้องฟ้ากว้าง เสียงลมพัดผ่านต้นไม้สูงดังหวีดหวิว "นน...เธอรู้จักที่นี่ดีนะ...บ้านอยู่แถวนี้หรือ" นนพยักหน้าบอกและชี้ไปทางนั้น บ้านหลังไกลๆ ......."แฟง...แฟงครับ....แฟง...ทางนี้..." เสียงเรียกแฟงดังจากฝั่งถนนด้านนั้น เสียงเรียกทำให้คนสองคนหันไปมอง โอวว...ป้อ..ป้อรู้ได้อย่างไรว่าเธออยู่ที่นี่ แฟงลุกยืนมองไปที่ป้อที่กำลังลงจากรถที่เขาขับมา รถหรูสีดำคันงาม รถสปอร์ตความเร็วสูงที่ป้อชื่นชอบ ป้อวิ่งลงมาที่หาดทราย ป้อมองไปที่นน มองผู้ชายที่แอบมากับแฟนเขาแบบนี้ สายตาป้อดูไม่เป็นมิตรกับนนเลย "ป้อรู้ได้อย่างไรค๊ะว่าแฟงอยู่ที่นี่.." ป้อยิ้มอย่างภูมิใจที่แฟนสาวถาม ป้อชึ้ไปที่รถเพื่อบอกกับแฟง รถคันใหม่ที่ป้อซื้อ "ป้อขับรถผ่านและกำลังจะไปที่ในเมือง ป้อลองขับไปเลื่อยๆเผื่อพบแฟง..และก้เจอแฟงจริงๆ...ป้อดีใจมากเลยแฟง...กลับ กันเถอะ..แฟงมากับเขาหรือ" ป้อถามตรงๆต่อหน้านน..ป้อดูไม่ยิ้มกับผู้ชายคนนี้ "นนคะ..นนพาแฟงมาเที่ยว...นนเป็นพนักงานที่แฟงพักที่โรงแรม...นน...นนกลับ ก่อนก็ได้นะเดี๋ยวแฟงกลับกับป้อนะค๊ะ...ขอบคุณมากนะนนที่พาแฟงมาเที่ยวที่ นี่..แฟงสนุกมากเลย..ชอบที่นี่จริงๆ...ไว้แฟงมาหัวหินอีก...แฟงจะมาที่นี่" นนดูเศร้าเมื่อสาวสวยที่เขาพามาเที่ยวกลับทิ้งเขาแบบนี้ นาพยักหน้ารับคำแล้วก็เดินกลับไปที่รถสามล้อ เขาเหลียวมองแฟงอีกครั้งก่อนจะจากไป ป้อเดินเข้ามากอดร่างแฟนสาว เขากล่าวขอโทษที่ทำให้แฟงไม่สบายใจ ป้อยอมรับว่าตัวเองผิดและขอแก้ตัวใหม่ "ช่างเถอะป้อ...แต่คืนนี้ป้อจะกลับหรือค้างที่หัวหิน" ป้อยิ้มและกระซิบเบาที่หูแฟง "บ้าเหรอ..ไม่จะ..จะมานอนกับแฟงที่ห้องไม่มีทาง."แฟงทำหน้าดุและเอามือตีแขน ป้อ สองคนกลับไปที่โรงแรมที่พักโดยที่ป้อเปิดห้องพักอีกห้อง คืนนี้สองคนพยายามจะฟื้นความหลัง รื้ออดีตและเหตุการณ์ที่ไม่ดีออกมาพูดคุย

...............แฟงให้โอกาสแฟนหนุ่มอีกครั้ง เธอบอกถ้าป้อยังเป็นแบบนั้นอีก หึงเธอโดยไม่มีสาเหตุ เธอจะเลิกกับป้อ ป้อยอมรับและสัญญาใจ ป้อพาแฟงไปทานอาหารมื้อเลิศ สองคนดื่มด่ำกับความสุขที่มาที่นี่ ป้อชวนแฟงมานั่งริมหาดทรายขาว นั่งคุยถึงความรักที่เคยมีต่อกัน ใช่ถึงแม้ป้อจะยังไม่เคยล่วงเกินแฟง ไม่เคยรับความสุขที่เขาปราถนาจากแฟนสาว แต่คืนนี้ป้อหวัง ป้อหวังจะได้เชยชมแฟงคืนนี้ ป้อกอดเอวเธอ แอบหอมแก้มเธอเบาๆ "อย่าคะป้อ...เดี๋ยวขึ้นห้องพักแล้วนะ..ดึกแล้ว...พรุ่งนี้เราค่อยไปเที่ยว กัน" แฟงปัดมือป้อและลุกขึ้นยืน ป้อไม่กล้าที่ฝืนแต่เขาก็แอบกอดเธออีกและหอมแก้มเธออีกครั้ง "ผมมีความสุขมากเลยแฟง...ครับเรากลับห้องพักกัน..พรุ่งนี้นะ..." สองคนเดินพรอดใจกลับห้อง แฟงปล่อยให้ป้อจับมือเดินจูงอย่างชื่นชอบ เธอยอมเท่านี้พอแล้ว ป้อนั้นอยากจะทำมากกว่านั้น อยากสัมผัสมากกว่านี้ แต่คืนนี้คงไม่มีทาง ป้อรู้ดีว่าแฟงเป็นผู้หญิงเช่นใด เขาเลยไม่แสดงความโง่ออกมาอีก สองคนเดินผ่านนนที่แอบดูคนสองคนอยู่ตรงนั้น นนปวดใจที่แอบหลงรักสาวสวย หลงรักคนที่มีเจ้าของถึงแม้เขาเองจะได้เชยชมสาวเจ้ามาครั้งหนึ่งแล้ว แต่นนรักเธอคนนี้จริงๆ ใช่มันเป็นไปไม่ได้แต่มันก็เป็นรักแรกสำหรับคนบ้านนอกอย่างเขา นนมองแฟงที่เดินจูงมือชายหนุ่ม มองอย่างอิจฉาผู้ชายคนนั้น นนคิดว่าชายคนนี้คงได้รับความสุขจากเธอแล้ว คงได้เชยชมเธออย่างเขาเคยได้ นนคิดถึงคืนนั้นคืนแห่งความสุข แฟงเป็นสาวร้อน สาวที่มีทั้งความสวยและความมีเสน่ในเรือนร่าง เสน่ห์ในกามา ท่วงท่าแห่งเริงรักที่เธอมีอยู่เต็มเปี่ยม นนคิดน้อยใจเหมือนกันกับชีวิต

................สายๆของเช้าวันใหม่ นนเห็นแฟงลงมาทานอาหารเช้าเพียงลำพัง ผู้ชายคนนั้นล่ะ แฟนเธอไปไหนทำไมเธอลงมาคนเดียว นนไม่รู้หรอกว่าแฟงกับป้อนอนกันคนละห้อง เขานึกว่าสองคนคงมีความสุขกันเมื่อคืนนี้ นนรอจนแฟงนั่งทานอาหารเช้าเขาจึงแอบเดินไปหา นนยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆ "เบอร์โทรฯของผมครับ...ถ้าคุณแฟงมาเที่ยวที่หัวหินอีก...ต้องการให้ผมขับรถ ไปเที่ยวก็โทรฯบอกนะครับ...ผมยินดีเสมอครับ" นนหันกลับเมื่อเขาส่งกระดาษให้เธอ นนรีบเดินออกจากตรงนั้นเพราะมันผิดระเบียบของโรงแรมที่พนักงานอย่างเขาขึ้น มามี่นี่ แฟงรับมันไว้อย่างหมองอารมณ์ เธอรู้ว่าเมื่อวานเธอไม่ดีเลยที่ทิ้งเขาแบบนั้น เธอลืมความรู้สึกของเขาไปเลยจริงๆ แน่นอนว่านนต้องน้อยใจและผิดหวัง แฟงรู้ดีว่านนรู้สึกอย่างไรกับเธอ แววตาของนนบอกความในใจที่เธออ่านออก ใช่นนเคยสัมผัสเรือนร่างเธอ เคยเชยชมเธออย่างสุขสม แต่มันเป็นเพียงอุบัติเหตุที่ไม่ควรเกิดขึ้น นนคงคิดไกลกว่านี้ไม่ได้เลยจริงๆถึงแม้เขาจะปราถนาก็ตาม แฟงกลับไปที่ห้องพักแล้วเคาะประตูเรียกป้อให้ไปทานอาหาร ป้อยังไม่ตื่น ป้อคงเพรียกับการเดินทาง นี่ก็เกือบสิบโมงเช้าแล้ว แฟงนั่งลงที่เตียงนุ่ม เธอมองโทรฯที่วางบนโต๊ะ แฟงหยิบมันและกดเบอร์ของนน "นน...เมื่อวานแฟงขอโทษนะที่ทำแบบนั้น....ไม่ได้แนะนำนนให้รู้จักกับแฟนของ แฟงด้วยเลย...นน...อย่าโกรธนะ...แฟงขอโทษจริงๆ" เสียงเธอบอกความรู้สึก เสียงปลายสายดูเงียบจัง นนเหมือนไม่รับรู้หรืออย่างไร "นน...นนได้ยินแฟงรึเปล่าค๊ะ" แฟงถามไปอีกครั้ง "ครับ...ผมได้ยินคุณแฟงครับ...ไม่เป็นไรหรอกครับคุณแฟง...ผมเพียงบอกไว้เท่า นั้นเผื่อคุณแฟงมาหัวหินอีกจะได้มีโอกาสพาคุณแฟงไปเที่ยว...เท่านั้นครับ.." แฟงเข้าใจควมรู้สึกนน เธอนิ่งเงียบและก็ถอนหายใจ "จะนน...ไว้ถ้าแฟงมาที่หัวหินแฟงจะโทรฯหานะค๊ะ" ปลายสางวางแล้ว แฟงรู้สึกผิดอีกครั้ง เธอรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่นนจะมารักเธออย่างที่เขาคิด เธอคงไม่ยอมถึงขนาดนั้น แต่ความวิเศษคืนนั้นมันคงเป็นเหตุบังเอิน

.................เสียงป้อมาเคาะประตูเรียก ป้อบอกว่าเขาต้องกลับกรุงเทพฯเพราะพ่อโทรฯมาบอกมีธุระ ป้อชวนแฟงกลับด้วยกันแต่แฟงบอกเธอขับรถมาเองและก็จองที่พักถึงพรุ่งนี้ แฟงบอกให้ป้อกลับไปก่อนแล้วค่อยคุยกันเมื่อเธอกลับ ป้อดูไม่ชอบเลยแต่ก็จนใจเพราะพ่อตัวเองที่โทรฯมาเรียกตัวเขา ป้อรีบกลับสายวันนั้น "ขับรถดีๆนะป้อ...อย่ารีบเกินไปนะ" แฟงเตือนป้อด้วยความห่วง เธอส่งป้อที่รถก่อนจะกลับห้องพัก วันนี้แฟงคิดจะไปเที่ยวข้างนอก ไปหาของทานเล่นแถวตลาดในเมือง เธออยากนั่งรถสามล้ออีกครั้งแต่ไม่ใช่ของนน แฟงเรียกรถตรงข้ามโรงแรม รถสามล้อเหมือนกับของนนวันนั้น มันน่าจะใช่เลยเพราะเธอจำข้อความนั้นได้ "นั่งแล้วยิ้ม...คุณจะพบกับความสุข" ข้อความเขียนเล่นๆแปะไว้ที่ข้างหลังคนขับ แต่คนขับรถนี้ไม่ใช่นน ใช่แล้ว..นนบอกว่าเขายืมรถเพื่อนมา คงจะเป็นผู้ชายคนนี้ที่เป็นเพื่อนนน "ไปตลาดในเมืองคะ" ชายคนขับดูยิ้มพร้อมน้อมรับ เขาบอกเธอว่าจะให้เขารอรับกลับรึเปล่า แฟงมองเวลา.."ก็ได้จะ...เดี๋ยวหาซื้อของก่อนนะ..ไม่นานคะ" ขากลับเขาพาเธอวนรถไปทางสายนอกเมือง ไปทางเบี่ยงเมืองอย่างที่เธอไม่เคยชิน "ทำไมมาทางนี้ล่ะค๊ะ" เขายิ้มบอกว่าหลบรถมากวันนี้นักท่องเที่ยวมาที่หัวหินเยอะทีเดียว เขาขับรถดูไม่เร่งรีบ ขับรถผ่านทางดูเปลี่ยว ผ่านถนนแคบๆ ต้นไม่โกงกางและไม้พุ่มรกข้างทางดูไม่สบายตานัก แฟงมองริมทางก็เห็นมีรถวิ่งสวนกันพอไม่น่ากลัว "คุณรู้จักนนรึเปล่าค๊ะ" แฟงลองถามเพื่อให้คุ้นเคย "รู้ครับ..นนเพื่อนผมเอง....วันนั้นมันเอารถผมพาคุณไปเที่ยวนะครับ...สนุกนะ ครับ" เขารู้ดีจริงๆ เขารู้จักเธอด้วยแบบนี้ รู้จากคำบอกจากนนแน่ๆ แต่...แฟงชักหวั่นๆเพราะไม่รู้ว่านนจะเล่าบอกเรื่องนั้นของเธอกับนนมากกว่า นี้หรือเปล่า แฟงเฉยกับท่าทางของชายคนนี้ เขาดูไม่ดีเลย แววตาดูไม่ค่อยดีเท่าไร ใบหน้าก็ดูเหมือนไม่ค่อยน่าวางใจ "นนมันเล่าบอกว่าคุณเป็นผู้หญิงที่สวยมากเท่าที่มันรู้จัก...มันบอกคุณมาคน เดียวไม่มีเพื่อนมันจึงอาสาพาไปเที่ยว...แต่มันบอกว่าคุณมีแฟนแล้ว...ใช่ มั๊ยครับ" แฟงรีบตอบว่าใช่ทันที เธอต้องการให้ผู้ชายคนนี้รู้ว่าเธอมีแฟนมาด้วย "ผมเห็นด้วยกับนนมันครับ...คุณสวยมากๆเลย..." แฟงยิ้มแล้วขอบใจคำชมจากเขา รถวิ่งตัดทางแคบๆอีกเส้น ทางดูวิ่งผ่านต้นไม้พุ่มเป็นกองเต็มไปหมด ถนนราดยางสีดำ พื้นดินข้างพอมองเห็นทราย ต้นไม้ดูทึบมากขึ้น "ไปไหนค๊ะ" เขามองรอดกระจกส่องหลัง "กลับโรงแรมครับ" เขายิ้มอีกครั้งก่อนจะขับรถต่อไป รถเลี้ยวลงข้างทาง รถวิ่งเข้าในลึก รถวิ่งโคลงไปมากับทางไม่ดี รถวิ่งผ่านต้นไม้ ผ่านช่องเล็กๆของต้นไม้พุ่ม แฟงดูตกใจและกลัวมากๆ "ไปไหนคีคุณ...คุณจะพาไปไหน..." แฟงทั้งกลัวทั้งตกใจ เขาเฉยและขับรถไปอีกไกลพอดูก่อนที่จะจอดรถ สองข้างทางไม่มีบ้านไม่ทางไปต่อได้แล้ว มันเป็นทางตัน แดดร้อนดูระยิบเห็น ตรงนั้น...ตรงนั้นมีศาลาเล็กๆ...ศาลาหลังคาสังกะสีเก่าๆ...มีพื้นไม้สำหรับ นั่ง...ข้างๆศาลาไมมีอะไรเลย ต้นไม้เตี้ยๆขึ้นอยู่หลายพุ่ม พื้นดินปนทรายทะเล ทีร่องน้ำที่ดูแห้งมานาน ลมพัดจนตันไม้ไหวแต่แสงแดช่างร้อนผ่าว แฟงไม่ลงจากรถได้แต่ถามเขาอีกครั้งว่ามาที่นี่ทำไม แฟงบอกให้เขาพาเธอกลับ เขาลงมายืนข้างรถ ยืนใกล้ๆเธอ สายตาเขาจ้องเธอ มองเธอ มองความสวย มองเรือนร่าง เขาก้มมองที่ขาเธอ มองความขาวเนียนของเรียวขา แฟงต้องเอามือปกปิด สายตาเธอเหมือนบอกห้ามแบบนั้น "พาแฟงกลับนะค๊ะ...แฟงกลัวคะคุณ...กลับนะค๊ะ" แฟงขอร้องเขา เขายิ้ม เขายืนมองเธอ มองเรือนร่างอย่างผู้ชายเจ้าเล่ "ผมอยากสนุกกับคุณครับ...คุณสวยจริงๆอย่างที่นนมันบอก...นนมันโง่ที่ปล่อย คุณกลับไปแบบนั้น...ผมไม่แน่นอน..ไม่ปล่อยคุณถ้าไม่ได้เชยชมคุณก่อน..."แฟง ตกใจกลัวมากๆที่เธอกำลังพบกับเรื่องเลวร้ายแบบนี้ เขาฉุดร่างเธอลงจากรถ ดึงเธอมาที่ศาลานั้น แฟงขอร้องเขา ร้องห้ามเขา แต่ผู้ชายคนนี้ดูน่ากลัวเหลือเกิน ชายร่างใหญ่ที่ตัวดำ ผมก็หยิกเหมือนคนใต้ทั่วไป แววตาดูกระหายกามเหลือเกิน ร่างดูอ้วนเล็กน้อย เสื้อที่ใส่ก็บอกถึงที่มาของคนขับรถ เสื้อสีฟ้าของบริษัทฯเขาก็สวมอย่างไม่กลัวเกรง เขาดันตัวเธอนั่งกับพื้นไม้ แฟงเหลียวมองรอบๆ มองที่พื้นแถวนั้นเพื่อเธอจะวิ่งหนี อุ๊ย...สิ่งที่เธอเห็นตรงพื้นคือถุงยางอนามัยที่ใช้แล้ว มันมีมากมาย มีหลากหลายสี มันถูกกว้างทิ้งเต็มไปหมด หรือที่นี่คือที่ที่พวกนี้พาผู้หญิงมาข่มขืน โอวว..แล้วเธอล่ะ...เธอจะทำอย่างไรดี "ไม่ต้องกลัวคุณ..คุณไม่ต้องกลัวผม...คุณเห็นสินะที่พื้นดิน...ของผมทั้ง นั้น...ผมชอบผู้หญิงสวยๆอย่างคุณนี่แหละ...แต่ไม่ต้องกลัว...ผมใช้ถุงยางทุก คน...ไม่ต้องกลัวท้อง...ไม่ต้องกลัวโรค...แต่ผมไม่มีแน่นอน...คุณยอมเถอะ.. ยอมมีความสุขและสนุกกับผม...คุณจะติดใจผมนะ..ผมเป็นแบบนี้แต่เก่งเหลือเกิน เรื่องแบบนั้นกับผู้หญิง...หลายคนชอบที่ผมทำกับเธอ...หลายคนยอมให้ผมครั้ง สอง...เธอติดใจของผม...เชื่อผมสิ...คุณจะชอบ..คุณจะสนุกและสุขกับผมมากๆ... อย่าดิ้นอย่าหนี..ไม่มีทางหรอกครับ..ปล่อยใจกับผมเถอะ..แล้วเรามาสุขกัน....