.........ผมตื่นขึ้นมาครั้งแรกก็เพราะสะดุ้งตกใจเมื่อผมผลิกร่างไปอีกข้าง
แล้วยกแขนและขากายไปบนร่างอันนุ่มเนียนใต้ผ้าห่ม...เพราะสิ่งที่แล่นปร๊าด
เข้ามาในความรู้สึกงัวเงียก็คือภาพการร่วมรักของผมกับน้องป่าน...มโนสติยาม
ที่แขนและขาผมสัมผัสร่างเนียนสวยข้างตัวก็พลันรับรู้ความรู้สึกว่าร่างๆนั้น
คือน้องป่านนั่นเอง
“เฮ้อย..ฉิบหายแล้ว.ป่.......เฮ้อ....”
ผมถอนหายใจอย่างผ่อนคลายเมื่อวงหน้าหวานที่กำลังหลับตาพริ้มหันมาทางผมคือ
ภาพใบหน้าของน้องพลอยคนรัก
แต่มันก็รู้สึกย่างนั้นได้ไม่นานเพราะภาพร่างเงาจางของเหตุการณ์เมื่อคืนยัง
ปรากฎแวะเวียนมาในสมองผมอีกทำเอาผมใจเต้นตุ๊ปตั้ป...
“เฮ้ย..มันเรื่องจริงหรือเปล่าว่ะเนี่ย
“
ผมครวญครางในใจด้วยใจระทึกเมื่อรับรู้ว่าตัวเองนั้นกำลังเปลือยเปล่าและร่าง
งามของแฟนสาวก็ไม่ผิดแผกไปจากผมเลย
สายตาผมสอดส่ายไปรอบห้องก็เห็นมันปิดสนิทมิดชิด
หน้าต่างด้านข้างก็ไม่มีแม้แต่แสงสว่างจากภายนอกลอดส่องเข้ามาได้......
“มันยังไงกันว่ะ....หรือกูเมาว่ะนี่”
“อุ้ย.พ.พี่เรือง.เอ้อ..”
“ตื่นแล้วเหรอคนสวยของพี่”
ผมเห็นพลอยสะดุ้งเฮือกพร้อมกับเผยอร่างเฮือกเหมือนกำลังตกใจอะไรบางอย่าง
...แต่สิ่งที่พลอยเป็นไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแปลก
เพราะผมกำลังสับสนต่อภาพเงาที่ยังฝังอยู่ในหัว..
“พ..พี่เรือง..เมื่อคืน..เอ่อ”
“อ้า...พี่..เอ่อ...”
ผมเริ่มอึกอักไม่รู้จะตอบยังไงตอนนั้น...เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่วนเวียนในหัว
ผมมันเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องปลอมกันแน่..แต่ถ้าผมทำยึกยักมีหวัง.....ถ้า
เป็นเรื่องจริงแล้วผมตายแน่
แต่ถ้าเป็นเรื่องปลอม
มันก็กลายเป็นผมมีอะไรกับพลอยแต่ดันไปคิดถึงเพื่อนเธอ..ตายละ...ใช่แน่..ก็
น้องพลอยนอนแก้ผ้าข้างๆผมนี่....มันจะไปเป็นน้องป่านได้ไง...
“เอ่อ..แฮะๆๆ
เมื่อคืน..พี่..”
ผมทำเป็นล้วงมือเข้าไปลูบไล้เนินเนื้อขาวผ่องของคนรักใต้ผ้าห่มแบบหยอกล้อ
เพื่อเฉไฉสิ่งที่ตัวเองละแวง....พอเห็นพลอยเริ่มมีรอยยิ้มผมก็เลยได้ที
กระเซ้าแอบจับโน่นจับนี่ไปมั่วๆ
“พี่..เอ่อ...พี่เรืองเมื่อคืน”
“แน้..ทำเป็นจำไม่ได้......เดี๋ยวพี่ก็ขอปลุกความทรงจำวะตอนนี้เลย”
“ว๊ายไม่เอา.พ..พี่เรืองก็...คือ...ปล่อยพลอยเถอะค่ะพลอยรู้สึกหิวจังเลย”
ผมคลายวงกอดผ่อนสองมือตัวเองที่กำลังโอบกอดน้องพลอยจากด้านหลังปลดปล่อนเต้า
เนื้อเนินอกอวบอิ่มทันทีเพราะตัวเองก็รู้สึกอ่อนล้าอย่างไม่รู้ตัวขึ้นมา
เช่นกัน....ร่างกายผมตอนนั้นมันทั้งหิวทั้งโหยจริงๆด้วย
..........................
...................
“ เฮ้ยไอ้เรือง..นี้มึงล้างหน้าไก่กันไปกี่ครั้งว่ะ
กว่าจะออกมากันได้”
“อ้าว..เหี้ยและเพื่อนกู..ปากเมิงนี่นะไอ้บัติ...ไอ้ห่า
มึงเกรงใจน้องพลอยมั่งซิมึง”
ผมไม่อยากเหลียวกลับไปดูหน้าพลอยเลยตอนนั้นเพราะรู้ดีว่าพลอยต้องหน้าแดง
เป็นตำลึงแน่..
“เห้ย....เมื่อวานเหล้าลุงพงษ์แมร่งแรงจิงว่ะ
กูตื่นขึ้นมาแฮ็งค์ฉิบหาย...ไอ้ก้องแมร่งก็เป็น”
“เอ่อ...เหี้ยเอ้ย..แมร่งตื่นมาแทบตกเก้าอี้
โลกเงี้ยหมุนๆๆๆๆจนกูเป๋เลย”
“เอ่อว่ะ.กูก็มึนๆๆว่ะ
แต่ไม่ถึงขนาดพวกมึง..แมร่มมึงสองตัวคออ่อนละซิ
ฮ่าๆๆๆ”
ผมได้ทีสวนกลับทับเพื่อนสองตัวอย่างว่องไวโดยหาได้เอ๊ะใจกับสิ่งที่ผมเคยมึน
งงเมื่อเช้านี้
“น้องป่าน..ละว่ะไอ้บัติ”...เสียงคำถามของไอ้ก้องทำเอาอยู่ๆผมก็เสียววู๊ปขึ้นมาเฉยๆ
“ว่าไงคร้า....พี่ๆๆ..คิดถึงป่านกันเหรอ”
“แน้.....พี่เรืองห้ามนะค่ะ
ไม่งั้นพลอยคงฆ่าป่านแน่ๆ
คริๆๆ”
เสียงกระเส้าของน้องป่านทำให้ผมรู้สึกหายใจทั่วท้องอย่างบอกไม่ถูกทั้งๆที่
เมื่อไม่กี่วินาทีผมแทบหลบสายตาของน้องป่านขณะที่ผมเห็นเธอโพล่ออกมาจากข้าง
ในร้านหน้าหาดที่พวกผมนั่งกันอยู่..........
“มึงก็พอกันไอ้บัติ..เวณกว่าจะออกมาได้ต้องให้กุไปเคาะประตูห้องแทบตายห่า”
“อ้าว..แต่ก็ก็ยังดีกว่าไอ้เรืองละว้า...”
..................
............พวกเราห้าคนสั่งอาหารจากร้านมาทานกันแทบจะทันที.....ตัวผมเองก็
ทานไปโดยไม่คิดอะไรมีบ้างครั้งผมเหลือบมองน้องป่านทีน้องพลอยทีเหมือนยังคา
ใจกับสิ่งที่รู้สึกเมื่อเช้า......แต่ทีท่าของทั้งสองสาวก็ไม่ได้มีอะไรให้
ผมเอ๊ะใจ...น้องป่านยังคงสดใสเช่นเคย...ส่วนพลอยก็ไม่แตกต่างกัน...เธอยังคง
รับมุกตลกแสบๆจากเพื่อนผมทั้งสองคนได้อย่างดี.........................พวก
ผมทานอาหารกันไปเรื่อยๆจนไม่ได้ดูเวลาว่ากี่โมงกี่ยามกันกระทั่งลุงพงษ์เดิน
ออกมาจากร้าน
“ว่าไงครับคุณๆ...วันนี้สรุปจะไปเกาะกันมั้ยครับ”
“เกาะอะไรครับลุง”
ผมถามลุงพงษ์ด้วยความสงสัย........
“อ้าว....คุณบัติกับไม่ได้บอกคุณเรืองเหรอครับ”
“เห้ยไอ้เรือง...พอดีน้องป่านเค้าอยากไปดูปะการังที่เกาะโน่นว่ะ..เห็นลุงพงษ์แกบอกแถวนั้นปะการังยังสวยอยู่”
“ไปด้วยกันนะค่ะพี่เรือง..พลอยด้วยนะ...นี่พี่ก้องก็ไปด้วย...น้าไปด้วยกันน้าๆๆๆ”
ท่าทางเว้าวอนของน้องป่านทำเอาภาพที่ผมคิดว่าฝันเมื่อคืนก็แล่นพรวดๆเข้าสู่
ประสาท
ท่อนลำแก่นกายผมมันก็ลุกพรวดสั่นสะท้านขึ้นมาทันที.......
“เฮ้อ...นี่ขนาดฝันนะนี่เรา...ซวยจริงๆเลยกูฝันห่าอะไรก็ไม่รู้”
ขนาดที่ผมกำลังด่าทอตัวเองในใจแต่ขณะเดียวกันก็เป็นจังหวะน้องป่านเดินอ้อม
มาเกาะแขนผมที่กำลังนั่งอยู่...แม้เธอจะอยู่ในชึดเสื้อยืดกางเกเลเช่นเดิม
แต่จังหวะโอบตัวมาคล้องคอผมด้านหลังก็ทำเอาเนินเนื้อนุ่มๆบนหน้าอกคงเธอแนบ
ใส่แผ่นหลังผมอย่างง่ายดาย...เจ้าก้านกายของผมที่กำลังจะหดตัวก็เลยไหวยวบ
แข็งโด่ทันที....ภาพร่างบั้นท้ายผายที่ผมกระแทกเอวแทงลำเนื้ออัดง่ามก้นขาว
ผ่องจนปรีเนื้ออวบสวยสองข้างของน้องพลอยเด้งตัวพลั่วๆๆก็วิ่งปรี๊ดๆๆทะยานไป
ถึงปลายประสาทอย่างรวดเร็ว...ผมเลยต้องรีบหนีบขาเข้าหากันแทบไม่ทัน
“เฮ้ยๆๆ..อย่ามาเล่นตัวเลยมึงไอ้เรือง....เสือกทำนิ่งปล่อยให้แฟนกูกอดคอ
อยู่นั่นละมึง เดี๋ยวป๊าด....”
ไอ้บัติมันขยับตัวจะเดินไปทางน้องพลอยแต่เธอก็รับมุกทันเช่นกัน....
“พลอยว่า...ถ้าพี่บัติจะดินมาหาพลอยละก็พี่บัติช่วยรอสักนิดนะค่ะ
พลอยจะขอไปแต่งหน้าทาปากก่อนจะได้สวยๆๆ”
คำพูดของน้องพลอยทำเอาทั้งผมและทุกคนในกลุ่มหัวเราะกันขำขันได้อย่างสนุก
สนาน
.............................
“ท่าทางจะไกลนะครับลุง”
“ก็
สักชั่วโมงได้นะครับคุณก้อง....กำลังดีเลยไปถึงนั่นก็พอดีบ่ายโมงข้าวย่อยพอดี..เวลาดำน้ำจะได้ไม่เป็นปัญหาครับ”
ผมนั่งมองท้องทะเลขณะที่เรือประมงดัดแปลงให้เป็นเรือโดยสารของลุงพงษ์
เริ่มส่งเสียงคำรามนำพาพวกเราฝ่าเกลียวคลื่นอันสวยงามของท้องทะเลหน้าร้อน
ออกจากฝั่ง............ตลอดเวลาพวกเราทั้ง
5 คน
ต่างก็คุยกันไปเรื่อยๆ
สนุกสนานท่ามกลางเสียงคลื่นและเสียงเครื่องยนต์ที่มันเหมือนมนต์สะกดให้พวก
เราดื่มด่ำกับท้องฟ้าสีครามและน้ำทะเลสีเขียวมรกต
ฉาบฉ่ำไปด้วยกระแสลมที่ผ่านปะทะร่างกายอยู่อย่างชื่นใจ............
.............ตลอดเวลาของช่วงบ่ายทุกๆคนต่างสนุกสนานกับการดำน้ำดูปะการัง
ที่สวยงามอย่างตื่นตาตื่นใจตามสไตล์คนเมืองหลวงที่ทุกๆวันเจอแต่คอนกรีต
....จะมีไม่ค่อยปกติบ้างก็คือผม......เพราะทั้งน้องป่านและน้องพลอยนั้นต่าง
ก็โดนลงน้ำด้วยชุดบิกินนี่เช่นเดิม.........มันก็คงเหมือนกับคนอื่นๆละมั้ง
...คนรักของเราที่เห็นกันหมดจรดทั่วทั้งตัว
กับสาวคนอื่นที่เราไม่เคยได้เห็น....เวลามอง....ส่วนใหญ่มันก็จะไปมองคนอื่น
ที่ไม่ใช่คนรักเราก่อนเสมอ......ผมเองก็เช่นกัน...ร่างงามขาวผ่องสะท้อนกับ
แสงอาทิตย์อันสดใสของน้องป่านมันยั่วยวนดึงดูแกสายตาผมยิ่งนัก..ยิ่งมองไปๆ
ภาพความฝันเมื่อคืนก็แล่นโถมเข้าหาผมไม่มีขาดทำเอาผมถึงกับว่ายน้ำไม่ได้นาน
ต้องรีบขึ้นมาบนเรือกลายมาเป็นคนนั่งดูซะส่วนใหญ่
โดยลุงพงษ์แกนั่นกลับนอนเอกเขนกหลับตาทำเป็นไม่สนใจอะไรอยู่เฉยๆเท่านั้น
..........................
“โหยยย
หิวฉิบหายเลยว่ะ”
“เอ่อ..กูก็ท้องกิ่วแล้วเหมือนมึงเลยไอ้ก้อง.....ไอ้เรืองไมมึงแมร่งไม่ค่อยเล่นน้ำว่ะ”
“เอ่อ..ก..กุ..กุเมื่อยว่ะ
ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายแมร่งเลยไม่ไหว”
“กุว่าแล้ว
เมื่อเช้าแมร่มคงออกกำลังกายหนักขาเลยอ่อน..ฮ่าๆๆๆ...โอ้ยยย..น้องป่าน..อู้
ยยยย”
ไอ้บัติครางลั่นเมื่อหูของมันโดนแฟนสาวบิดเข้าให้เต็มแรง
“นี่ๆๆ..ปากดีนักนะพี่บัติ....ไม่เกรงใจพลอยเค้าเลยน้า..เดี๋ยวบิดให้หูขาดซะเลย”
ผมมองดูไอ้บัติโดนลงโทษก็นึกสมน้ำหน้ามัน.....แต่อีกใจก็นึกติดขิดตะขวง
เพราะหากมันรู้ว่าที่ผมว่ายน้ำไม่ได้นั้นสาเหตุมันก็มาจากเรือนร่างอิ่มเอม
ขาวอร่ามตาของแฟนสาวมันนั่นและที่ทำเอาท่อนกายของผมมันตั้งชันจนกางเกงว่าย
น้ำของผมมันตุงเด่นจนไม่กล้าที่จะเล่นน้ำกับพวกไม่ได้....
“เหี้ยเอ้ย..นี่ถ้าแมร่งรู้ว่าดูแฟนมันเล่นน้ำจนควยลุกละก็..สงสัยแมร่งเอา
กูตาย...เฮ้ออ....เป็นห่าไรว้ากู”
ผมเซงตัวเองที่อยู่ๆเรื่องแบบนี้เกิดกับตัวเองซะได้ยังไงก็ไม่รู้
............
..................
“เห้ยๆๆ..ไอ้พงษ์....มีเด็กมึงว่างสักสี่ห้าคนมั้ย
ไปช่วยกูหน่อย”
เสียงตะโกนโหวกเวกพุ่งออกมาจากเงามืดตามทางเดินเข้ามาในร้านหน้าหาดที่เดิม
ขณะที่พวกผมกำลังทานอาหารเย็นไปได้สักครู่...เสียงนั้นผมจำได้ดีกว่าเป็น
เสียงของลุงสมนั่นเอง...........ผมเห็นลุงพงษ์แกเดินไปคุยแล้วทำท่าทางส่าย
หัวไปมา..สลับมองมาทางพวกผมเป็นจังหวะๆ..ทำเอาพวกผมเองก็อดสงสัยไม่ได้
.....
“อ้าวลุง...มีอะไรหรือเปล่าครับ”
ไอ้ก้องมันทำหน้าที่แทนพวกเราอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ..คือ....มึงบอกคุณก้องเขาเองละกัน”
“มีอะไรเหรอครับลุง”
ลุงพงษ์ทำท่าทางสั่นหัวให้ผม
“คือ...ฝรั่ง
2
กลุ่มมันทะเลาะกันอยู่ที่รีสอร์ทผมนะครับ...ผมก็ฟังไม่รู้เรื่องไม่รู้จะทำ
ยังไง....กะว่าจะขอเด็กตาพงษ์มันไปช่วยห้ามศึก....”
“อ้าวแล้วเด็กลุงละครับ..”
“ผมเหลือเด็กสองคนเองครับที่ร้าน...เพราะผมให้เขากลับบ้านกันก่อน
แล้วมารวมกันใหม่ช่วงสงกรานต์นะครับ”
“อ้าวแถวนั้นไม่มีฝรั่งเลยเหรอลุง..ลุงให้เขาช่วยเคลียร์ให้ซิ”
ไอ้บัติมันถามพรวดขึ้นมาด้วยความสงสัยไม่แพ้ผม
“มีครับ...มีเยอะ...แต่...มันก็ฝรั่งนะครับ...ผมคุยกะเขาไม่รู้เรื่อง...แถม
ฝรั่งคนอื่นๆมันก็ไม่ยอมมายุ่งด้วยนะครับ
แย่เลยขืนตีกันมีหวังเจ๋งตาย..แขกหนีแน่”
“มึงนี้โง่หรือ
เซ่อว่ะ....ก็ลุงเขาบอกไงเขาพูดไม่เก่ง
แล้วเสือกเสนอให้ลุงแกไปให้ฝรั่งคนอื่นมาช่วย”
“อ้าวเวณ...กูก็ลืมซิว่ะ...งั้นมึงก็ไปช่วยลุงเขาหน่อยซิ”
“ได้เลย...แต่มึงต้องไปด้วย......”
“ได้เลย...แต่ไอ้เรืองต้องไปด้วย”
“พวกมึงนี้แมร่งจริงๆๆเลย.....กูนึกว่าแน่...ไอ้เวร
สรุปคือ...ต้องไปกันหมดใช่มั้ย”
เจ้าเพื่อนตัวแสบผมสองคนหัวเราะกันลั่น
“เห้ย..มึงให้เขากินข้าวกันให้เสร็จก่อนซิว่ะไอ้สม”
“เอ่อ..เอ่อ...คือ”
“ขืนรอกินเสร็จสงสัยตีกันจนร้านพังครับแน่ลุงพงษ์.....ไปๆๆ..รีบไปจะได้
รีบกลับ....น้องพลอยกับน้องป่านรอพวกพี่แป๊ปนะ
ทานกันไปก่อนเลย”
ไอ้ก้องรีบตัดบท.....คงเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวของมันละมั้งถ้าลองได้กินเหล้า
กับใครแล้วมันจะจริงใจให้เสมอ......ส่วนสองสาวก็พยักหน้ารับอย่างง่ายดายทำ
เอาผมกับไอ้บัติมองกันปริบๆแต่ก็ไม่ได้แย้งอะไรแล้วรีบลุกจากที่นั่งทันที
“ไปครับลุงสมเดี๋ยวพวกผมช่วยเอง..ลุงฝากแฟนพวกผมด้วยนะครับ”
ลุงพงษ์ยิ้มให้ผมพร้อมกับพยักน้าอย่างไม่ติดขัด..ท่าทางใบหน้าแกตอนที่ยิ้ม
นั้นมันทำเอาผมใจเต้นแบบประหลาด..มันคลับคล้ายคคับคลาเหมือนเคยเห็นที่ไหนมา
ก่อน......แต่ความรู้สึกของผมต้องหยุดลงเมื่อไอ้บัติมันตะโกนเรียก
“เห้ย...ไปแค่นี่นะมึงทำอย่างกะจะจากแฟนไปรบเชียวไอ้เรือง..เร็วโว้ยยยยยยยยยยยยย”
...................................
.....................................................................
...........................................................................................................................
..............
“แฮกๆๆ..ไหนละครับลุง”
ไอ้ก้องส่งเสียงกระหืดกระฮอบเมื่อพวกเราสี่คนเดินข้ามเขาที่กั้นระหว่างหาด
ของลุงพงษ์กับลุงสมมาถึงที่ร้านอาหารของแก..
“เอ่อ....เอ..ไปไหนแล้วว่ะ..เฮ้ยๆๆ...เอ็งนั่นแหละมานี่หน่อย”
“โหยย..เหนื่อยฉิบหา....ทีแรกกูก็นึกว่าใกล้ๆๆ..เหี้ยเอ้ยเอาเข้าจริงแทบลากขาเลยกู”
“พอกันละมึงกูก็ขาสั่นเลยเดินขึ้นเขาที....เห็นกลางวันมองผ่านๆๆนึกว่าจิ๊ป
ๆๆ.....เอ้าว่าไงครับลุง”
ไอ้ก้องรีบหันมาตะโกนถามลุงสมขณะที่แกคุยกับเด็กในร้านเสร็จแล้วกำลังเดิน
กลับมา
ส่วนผมได้แต่ยืนก้มหน้าหอบจนตัวเกร็งด้วยความเหมือนไม่แพ้มันสองคน
...........
“เอ้อ...ขอโทษที่ครับพวกเด็กๆๆมันบอกว่าพอผมไปพวกมันทะเลาะกันอีกแป๊ปแล้ว
เดี๋ยวมันก็หัวเราะกันร่าๆเลย...นี่เพิ่งจะชวนกันไปที่บังกะโลของพวกมันนะ
ครับสั่งอาหารเหล้าเล่วไปเพียบเลย....ว้าไอ้พวกหัวทองนี้มัน..”
“กรรมเลย..เดินมาแทบตาย..”
ผมครางกระเส่าหอบหายใจหืดๆๆ...
“งั้นเอ่อ...กลับเลยมัยครับ”
“เดี๋ยวลุงๆ..ขอพวกผมกันหน่อยเถอะ...กรรม....ทั้งหิวทั้งเหนื่อย”
ไอ้บัติมันร้องเสียงหลงเมื่อเห็นลุงสมทำทีจะชวนกลับซะเดี๋ยวนั้น...
“ครับๆผมก็ลืมไป......ไอ้ผมมันเดินไปมาประจำเลยชิน....งั้นมานั่งทางนี้ครับ...เดี๋ยวหายเหนื่อยแล้วบอกผมนะครับจะเดินไปส่ง”
............
“โอ้วลุงมีเรือเร็วด้วยเหรอนี่
Speed Boat นะครับ...”
ผมฉงนใจเมื่อเห็นเจ้าสิ่งนั้น
“อ้า..ครับคุณเรือง...เอ่อ..เอ้างี้นมั้ยครับ....เดี๋ยวผมเอาเรือลงแล้วจะ
ขับไปส่ง...พรุ่งนี้เดี๋ยวผมขับพาไปตกปลา..ปิ๊กนิคกันแถวเกาะโน่น”
“เอ่อแพงมั้ยลุง..”
“ฟรีครับคุณบัติ....โถ่พวกคุณอุตส่าห์มาช่วยผมขืนผมคิดเงินผมก็หมาแล้วครับ”
พวกผมสามคนหัวเราะกันลั่น....นึกถึงคำพูดที่เคยได้ยินมาบ่อยๆว่าคนต่างจังหวัดนี้เขานำใจนักเลงจริงๆ
“งั้นระสัก
20 นาที
รอให้น้ำมันขึ้นก่อนนะครับ...จะได้เอาลงเลยพวกคุณจะได้ไม่ต้องเมื่อยขับจาก
นี้ไป 10
นาทีเอง.....เร็วกว่าเดินกลับตอนนี้ซะอีก......เอ่อระหว่างรอเอาอะไรมากิน
รองท้องก่อนมั้ยครับ”
“ก็ดีครับลุง..เริ่มหิวอีกและ..”
ผมรีบตัดบทเลยกลัวแกเปลี่ยนใจ..เพราะจริงของแก..เดินมามะกี้ก็ราวๆ
45 นาที
ขืนเดินกลับอีกสงสัยอีก 1
ชั่วโมง รอแค่
20นาที
นั่งเรือกลับอีก 10
นาที สบายกว่าตั้งเยอะ
แถมตอนนี้หิวข้าวจนไส้จะขาดแล้วด้วย............
.................................................................
.......................................................................................................................................
“...เหรอ..ฮ่าๆๆ....ไปเก้อเลย.....อืมๆๆ..ค่ะๆๆ..ป่านกับพลอยทานแล้วค่ะ.........ได้ๆๆ..โอเคเดี๋ยวป่านบอกพลอยให้...บ้ายบายค่ะ”
“ไม่ต้องทำหน้างงหรอกพลอย....พี่เขาเพิ่งถึงกัน.....ส่วนฝรั่งที่มันจะตีกัน
ตอนนี้มันจูบปากพากันไปกินเหล้ากันแล้ว.....นี่เดี๋ยวลุงสมเอาเรือเร็วมาส่ง
คงอีกสัก ครึ่งชั่วโมงถึงจะถึงนะ”
“เหรอ..แล้วกับข้าวเต็มโต๊ะเลยใครจะกินหมดนี่”
“ไม่เป็นไรครับคุณพลอย.....เดี๋ยวเก็บไว้ไปปิกนิ๊คพรุ่งนี้ก็ได้ครับ”
“เอ่อใช่ๆๆ...นี่พี่บัติบอกว่าพรุ่งนี้ลุงสมจะเอาเรือเร็วพาไปตกปลาแล้วก็เที่ยวเกาะปิ๊คนิ๊คกันละพลอย”
“เหรอลุงสมมีเรือ
Speed Boat ด้วยเหรอ”
พรรณรัตน์ทำท่าทางเหมือนประหลาดใจกับสิ่งที่ได้ยิน
หญิงสาวอดแปลกใจไม่ได้กับฐานะกิจการของลุงจั่นที่เธอเองไม่คาดคิด..แต่ก็ไม่
ถึงประหลาดใจมากมายนัก
เพราะส่วนใหญ่ชาวบ้านต่างจังหวัดแม้จะมีฐานะร่ำรวยแต่ก็ใช้ชีวิตความเป็น
อยู่เรียบง่ายไม่เหมือนคนเมืองหลวงที่ส่วนใหญ่
แทบจะไม่มียาไส้แต่กลับแสร้งทำฐานะตนเองว่าร่ำรวย......................
.....................
“ผมว่าคุณพลอยกับคุณป่านกลับไปบ้านพักก่อนดีมั้ยครับคงอีกเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าพวกคุณเรืองจะกลับมา”
“อืมก็ดีค่ะ
แต่เดี๋ยวพลอยกับป่านช่วยเก็บของนะค่ะลุง....ลุงเลี้ยงเรามา
2 ครั้งแล้ว
รู้สึกจะมากกว่าค่าเช่าบ้านอีน่ะค่ะนี่
คริๆๆ”
“ช่ายๆๆค่ะ
เมื่อตอนบ่ายก็พาไปดูปะการังก็ไม่ยอมเอาตัง...อย่างงี้เดี๋ยวลุงก็ขาดทุนพอดี”
“ฮ่าๆๆ..ไม่เป็นไรครับ....ลุงชอบพวกหนูๆ...แค่นี้เล็กน้อยครับ....หนูสองคนกลับไปก่อนเถอะครับ..ลุงเก็บเองได้”
“พวกเด็กๆไปไหนหมดละค่ะลุง”
“อ๋อ..ช่วงนี้ลุงให้พวกเค้าพักกันเร็วหน่อยครับ
เดี๋ยวช่วงสงกรานต์แทบจะไม่ได้นอนกันนะครับ..เลยปล่อยๆเขา”..........
...........สองสาวพยักหน้าเข้าใจเหตุผลของตาพงษ์อย่างไม่ยาก.....ทั้งคู่ไม่
ขัดข้องเมื่อลุงตาพงษ์ไล่กลับยังบ้านพักอีกรอบ.....ทั้งนรนาถและพรรณรัตน์
ต่างก็หัวหลังกลับสาวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว........ท่ามกลางสายตาที่แปร
เปลี่ยนไปของตาพงษ์ที่จ้องมองทุกเยื่องย่างของร่างงามอันสมส่วนของหญิงสาว
ทั้งคู่..........
...............
“คุณป่านๆครับคุณป่าน..”
....
“ขาาาาลุง...”
“โทรศัพท์จากคุณบัติครับ..แกโทรเข้ามาที่ร้านนะครับ”
“เอ๋...ทำไมไม่โทรเข้ามือถือป่านละ...”
“เอ่อ..ไม่ทราบครับ...ผมก็ลืมถาม”
“อ้าวแล้วลุงไม่ได้มือถือมาด้วยเหรอค่ะ”
“เอ่อ......
ผมกลัวสายมันหลุดด้วยนะครับของผมมันสัญญาณไม่ค่อยดี”
“งั้นลุงรอแป๊ปนะค่ะ....พลอยๆๆ..เดี๋ยวป่านไปรับโทรสัพท์แป๊ปนะ”
นรนารถหันไปบอกเพื่อนสาวขณะที่กำลังก้าวเท้าเข้ามาทันรับฟังพอดี
พรรณรัตน์พยักหน้าให้เธอโดยไม่ได้เฉลียวใจแต่อย่างใด........
...............
..............
“อ้าวลุงสมเหรอค่ะ....ว้า....จริงๆเลยพวกพี่บัติเนี่ย......แล้วจะกลับกัน
ยังไงค่ะลุง....อ๋อ..ค่ะๆๆ.....ตามสบายค่ะ..ค่ะๆๆ..อย่านึกนักน่ะค่ะลุง
....ค่ะๆๆ..เฮ้อ...”
นรนาถถอนหายใจเมื่อวางสายโทรศัพท์แล้วยื่นคืนให้กับตาพงษ์
“นี่ละน้าจริงๆๆ..ลุงรู้มั้ยค่ะพวกพี่บัติน่ะ
รอให้น้ำขึ้นจะได้เอาเรือลงไม่รู้รอยังไงรอไปรอมา
เมาติดลมอยู่โน่นกันหมด.......เดี๋ยวกลับมาสงสัยต้องมีโวยกันมั่งและ”
ตาพงษ์ไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มกริ่มแต่มีเลสในบางอย่างซ่อนไว้.......
.....นรนารถเองหารู้ไม่กับท่าทีที่เปลี่ยนไป...หญิงสาวพอรู้สึกเสร็จธุระก็
หันหลังกลับกำลังจะก้าวเท้าเดินออกจากร้านที่เงียบสงัดก็พลันได้ยินเสียงที่
เธอเองไม่คาดคิดมาก่อน...
........
“งั้นคืนนี้หนูป่านก็ไม่ได้เจอคุณเรืองอีกละซิครับ”
“อะไรนะค่ะลุง”
นรนาถหันหลังกลับเมื่อคำถามของลุงพงษ์ผู้ใจดีของเธอทำเอาเธอฉงนสนเท่ห์ขึ้น
“เอ่อ...เปล่าๆๆครับคือ...ผม....เอ่อช่างมันเถอะครับ”
“พี่เรืองนี่แฟนพลอยค่ะลุงขา.....ไม่ใช่แฟนป่านค่ะ..คริๆๆ..”
ทีแรกนรนารถคิดว่าตาพงษ์เข้าใจจดจำผิดแต่พอเธอเห็นสายตาของตาพงษ์ชายแก่ที่
กำลังทำท่าทางจริงจังและบ่งบอกว่าแกไม่ได้เข้าใจอะไรผิด
นรนาถก็ยิ่งฉงนสงสัยกับท่าทีแกทันที
“เอ๊ะ..ลงค่ะ...มีอะไรกันแน่นค่ะลุง”
“คือ...เอ่อคือผม......เอ่อเมื่อคืนตอนที่พวกหนูป่านเมาๆกันลุง..เอ่อ”
“ลุงพงษ์ค่ะ....มีอะไรเหรอค่ะลุงพูดมาเลยค่ะไม่ต้องกลัว”
นรนาถกว้าเท้าเข้าประชิดร่างตาเฒ่าอย่างรวดเร็วด้วยความสงสัยมันกำลังเริ่ม
เผาพลาญความรู้สึกของเธอขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว.....
หญิงสาวฉงนใจมากขึ้นเมื่อตาพงษ์ยกมือถือของแกขึ้นแล้วเลื่อนปุ่มไปมาเพียง
สักพักสิ่งที่ทำนรนาถถึงกับยืนนิ่งเป็นท่อนไม้ดวงตาเบิกโพรงร่างงามของเธอ
สั่นสะท้านใบหน้าขาวสวยผุดผ่องแดงซ่านขึ้นอย่างฉับพลัน
ริมฝีปากคู่งามสั่นระริกก็ปรากฎขึ้น
ทั้งภาพและเสียงจากที่เห็นในมือถือของตาพงษ์มันดังก้องไปทั่วฌสตประสาทของ
นรนาถจนทำเอาเธอถึงกับช็อค...............................
.............................................
.............................................
“เป็นไงป่าน..พวกพี่เขาว่าไงบ้าง..ทำไมไม่โทรเข้ามือถือพวกเราละ”
“เอ่อ..คือ.....เดี๋ยวอีกพักลุงสมจะเอามาส่ง...เขากินเหล้ากันอยู่นะพลอย”
“ป่านเป็นอะไรหรือเปล่าพลอยว่าท่าทางดาตาป่านไม่ค่อยดีเลย”
“เอ่อ...คือ...พลอย..ป่าน.เอ่อ..ป่านไม่เป็นไรหรอก
มึนๆๆหันนะ..สงสัยเมื่อกลางวันคงเล่นน้ำมากไป....พลอย..”
“ฮืม...”
พรรณรัตน์จ้องมองเพื่อนสาวคนสนิทอย่างสงสัยเมื่ออยู่ๆเพื่อนสาวเธอก็ใช้สอง
มือเอื้อมมาจับเกาะกุมที่ฝ่ามือเธอด้วยอาการอันสั่นทัน”
“ป่าน..ป่านเป็นอะไรนะ”
พรรณรัตน์เริ่มรู้สึกถึงอาการที่แปลกไปของเพื่อนสาวภายหลังจากกลับมาจากร้าน
เมื่อไปรับโทรศัพท์......สมองของเธอรีบเริ่งคิดถึงว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับ
เพื่อนสาวของเธอหรือเปล่าตอนไปที่ร้านกับลุงพงษ์สองคน...แต่มันก็ไม่น่าจะ
เกิดอะไรขึ้น....เพราะมันแค่ไม่เกิน
10 นาทีด้วยซ้ำ
แถมร้านกับที่พักยังห่างกันไม่ถึง
50 เมตร
ด้วยซ้ำ..
“เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอกพลอย..ป่าน..ป่านแค่มึนๆๆนะพลอย..ขอโทษนะ...ป่านไปนอน
ก่อนนะ..ยังไงถ้าพวกพี่บัติมาฝากพลอยช่วยดูพี่บัติหน่อย...พลอยไปนอนก่อนละ”
“เอ่อ..จ๊ะ...ป่านมีอะไรบอกพลอยนะ..พลอยยังไม่ง่วง”...............................
...................................................................................................................
.....................................................................................................................
.......................................................................................................................
“โหย...กว่าจะมากัน..อ้าว...โอ้ยจริงๆๆเลยพวกพี่เนี่ย”
“อึ๊บๆ..อูย..คุณพลอยช่วยลุงหน่อย”
ตาพงษ์กับตาสมสองเฒ่าตัวแสบร้องเรียกหญิงสาวให้ลงมาช่วยประคองร่างสามชายที่
เมากันแอ๋จนแทบเดินไม่ได้....หญิงสาวเองก็รีบลุกลนเข้าไปช่วยเหลือทันที
เพราะเมื่อเธอเห็นคนแก่ 2
คน กำลังพยายามพยุงร่างเฒ่าพงษ์
3
คนที่เมาจนไม่ได้สติเธอก็รู้สึกสงสารทั้งตาพงษ์และตาสม
โดยหารู้ไม่ว่าชายแก่ทั้งคู่นั้นมีพละกำลังเรี่ยวแรงมากมายด้วยความเป็นคน
ต่างจังหวัดไม่ใช่คนเมืองจนเธอไม่คาดคิด...........
“หนูป่านเป็นไงบ้างครับคุณพลอย”
“ก็เห็นบอกมึนๆหัวนะค่ะ..เข้าไปนอนแล้ว...ขอบคุณลุงมากน่ะค่ะ....ไม่ไหวเลยทั้งสามคนนี่”
“ฮ่าๆๆ...ก็อย่างงี้ละครับ...มาพักผ่อนทีก็คงอยากผ่อนคลาย..เอ่อนี้ลุงเอายามาให้คุณป่านทานนะครับ..ไม่รู้ทานหรือยัง”
“เอ่อจริงด้วย
พลอยก็ลืมถาม..ขอบคุณมากค่ะลุง......ลุงสมค่ะ..ทิ้งพี่เรืองไว้ห้องนี้ละค่ะเดี๋ยวป่านจัดการเอง......”
“อ้า..แล้วคุณบัติละครับ”
ตาสมเอ่ยถามเนิบๆ
“เอ่อ..ห้องในค่ะลุง...ลุงช่วยพาไปหน่อยน่ะค่ะ.เดี๋ยวพลอยไปเคาะห้องให้.....”
............................ยังไม่ทันที่พรรณรัตน์จะเคาะเรียกเพื่อนสาว.....ประตูห้องนอนของนรนาถก็เปิดออกขึ้น..
“เมาแอ๋..เลยป่าน..เฮ้อ......”
พรรณรัตน์มัวแต่ยุ่งกับการช่วยสองเฒ่าประคองร่างของสมบัติเลยไม่ได้สังเกตุ
ทีท่าของนรนาถที่กำลังกระสับกระส่าย......
จนกระทั่งเธอเห็นว่าสมบัตินอนลงบนเตียงหลับผลอยไม่ได้สติจึงหันไปหานรนาถอีก
หน...
“เอ่อนี่ป่าน..ลุงพงษ์อายาแก้ปวดหัวมาให้น่ะป่านทานไปหรือยัง”
“เอ่อ..ยัง...พลอยเอาวางไว้ก่อนเดี๋ยวป่าน..”
“เอ่อ....ทานเลยดีกว่าครับคุณป่านเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเที่ยวไม่ได้แย่เลย...เห้ยไอ้สมไปเอาน้ำมาให้คุณป่านหน่อย”
ตลอดเวลาพรรณรัตน์ไม่ได้เฉลียวใจกับท่าทีของเพื่อนสาวเลยสักนิดเดียวว่า
นรนาถนั้นกระสับกระส่ายเต็มทน....ใบหน้าของเธอนั้นแดงซ่านขึ้นทุกครั้งที่
เธอเหลือบมองตาพงษ์.....
“ดีครับ..ท่านน้ำเยอะๆจะได้หายไวๆ....นอนเยอะๆนะครับ..”
พรรณรัตน์เห็นตาพงษ์รับแก้วน้ำจากนรนาถเสร็จก็คิดว่าหมดเรื่องราวพอเห็นตาสม
ก้าวเท้าออกจากห้องนอนของเพื่อนสาว...เธอเลยพลิกตัวกลับและจะก้าวเท้าตามออก
ไปแต่ก็ต้องเฉลี่ยวใจเมื่อรู้สึกว่าตาพงษ์ยังอยู่ที่เดิม
แต่พอเธอหันกลับไปก็เห็นตาพงษ์เดินออกมาจากข้างๆตัวเพื่อนสาวเหมือนเพิ่งจะ
คุยกันอะไรบ่างอย่างเสร็จสิ้นไปโดยที่เธอไม่ได้ยิน
“มีอะไรเหรอค่ะลุง”
หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“อ่อ...ผมบอกว่าถ้าคุณบัติแกอ้วกออกมาก็ปล่อยให้อ้วกไป
ไม่ต้องเกรงใจ....เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมให้เด็กมาเช็ดถูเอง...ไม่งั้นคุณป่าน
กำลังไม่สบายอยู่เกิดต้องมาคอยเช็ดถูให้กลัวจะไม่ได้นอนกันพอดี”
พรรณรัตน์ยิ้มน้อยชื่นชมในความมีน้ำใจของตาพงษ์ด้วยใจจริง.....โดยหารู้ไม่
ว่าสิ่งที่ตาพงษ์พูดนั้นมันไม่ใช่อย่างที่แกบอกเธอเลยสักนิดเดียว!!!!!!!!
“ว้า...ถ้าอ้วกออกมาก็เลอะที่นอนหมดซิค่ะลุง
ขืนไม่เช้ดล้างก็เหม็นตายพอดี”
“ฮ่าๆๆ..ผมบอกหนูป่านว่าถ้าเห็นคุณบัติทำท่าผะอืดผะอมเมื่อไหรืให้ใช้เท้าถีบคุณบัติให้ตกเตียงไปเลยครับ...จะได้อ้วกบนพื้นแทน”
“คริๆๆ...อืมดีแฮะงั้นเดี๋ยวสงสัยพลอยต้องเอาไปลองใช้มั่ง
คริๆๆๆ”....................................
..............................................................................................................................................
...............................................................................................................................................
“ก๊อกๆ
ๆ ๆ”
เสียงเคาะหน้าต่างๆเบาๆทำเอานรนาถที่กำลังนั่งกระสับกระส่ายบนเกาะอี้ยาวภาย
ในห้องที่มีเพียงแสงไฟแบบหรี่ได้สลัวๆถึงกับสะดุ้ง.....ร่างงามของเธอค่อยๆ
ก้าวเท้าอย่างแผ่วเบาตรงไปที่หน้าต่างห้องทันที
“ลุง..ลุงป่าน”
“จุ๊ๆๆ..อย่าเสียงดังครับเบาๆหน่อย...ให้ลุงเข้าไปได้มั้ยครับ”
“ค่ะๆๆ...”
นรนาถอนุญาตอย่างลนลานหาได้ระแวงระวังสิ่งใดไม่
เธอปล่อยให้ตาพงษ์ปีนป่านหน้าต่างห้องนอนซึ่งสูงกว่าพื้นดินไม่มากนักเข้ามา
อย่างง่ายดาย..........แม้แต่กระทั่งเมื่อตาพงษ์หันกลับไปปิดหน้าต่างพร้อม
กับทำท่าทางลงกลอนล๊อกมันก็ตาม..
“ลุง..ลุงป่าน..ป่านไม่รู้เรื่องจริงๆน่ะค่ะ...ล..ลุงป่านจะทำยังไงดี..ลุงช่วยป่านด้วยนะ”
นรนาถร้องร่ำๆหยาดน้ำตาใสๆร่วงพรูเหมือนเขื่อนแตกทันทีที่ตาพงษ์พลิกตัวกลับ
มาหาเธอ.........เสียงร้องกระซิกๆที่ดังขึ้นอย่างรวดเร็วทำเอาชายแก่ถึงกับ
ยกมือปิดริมฝีปากเธอเพราะกลัวเสียงมันจะดังลอดออกไปนอกห้องจนทำให้สิ่งที่
คาดการณ์ไว้ต้องพังทะลายลง....ตาพงษ์เห็นอาการสะอึกสะอื้นของหญิงสาวบรรเทา
ลงเลยค่อยๆเอามือปล่อยออกจากริทฝีปากคู่งามที่ยังคงสั่นระริกอย่างช้าๆ
“หนูป่านใจเย็นๆๆ...ก่อน...”
“ฮือๆๆ..ค..ค่ะ..ล..ลุงช่วยป่านด้วยน่ะค่ะ..ฮือๆๆ”
“โถๆๆ..คนดี..มา..มานั่งคุยกันตรงนี้ดีกว่า”
ร่างงามของนรนาถเคลื่อนไหวตามแรงดึงของตาแก่อย่างว่าง่ายเพราะในสมองเธอตอน
นี้มันตีบตันต่อหนทางแก้ไขทั้งๆที่ตั้งแต่เธอรู้เรื่องจนถึงบัดนี้สมองของ
เธอแทบแตกซ่านต่อหนทางที่จะผ่อนคลายปัญหาที่เกิดขึ้น...
“ดูจากภาพ...เหมือนมีคนแอบถ่ายตอนี้หนูป่านกับคุณเรืองกำลังเย็ดกันอยู่”
คำพูดของตาพงษ์ทำเอานรนาถถึงกับแดงซ่านทั้งกล้วทั้งอายขณะที่เธอและตาแก่
นั่งเผชิญหน้ากันบนเก้าอี้ตัวยาว.......
แต่หญิงสาวเมื่อเห็นท่าทางทำท่าครุ่นครินของชายเฒ่าเหมือนกำลังช่วยหาทางออก
ให้เธอ...ความกลัวความอายที่เกิดขึ้นเลยค่อยๆอ่อนลงๆ
............
“ค..ค..ใครค่ะลุง”
“อืม...ลุง...เอ่อ...เดี๋ยวลุงขอถามหน่อยนะหนูป่านแอบเย็ดกับคุณเรืองมานาน
หรือยัง”
นรนาถแม้กำลังตกในภาวะกลัดกลุ้มใจจนแทบคลั่งแต่เมื่อเจอคำถามแบบนี้ขณะกำลัง
นั่งเผชิญหน้ากับชายแก่..ก็ทำเอาความกระดากอายใจของเธอแล่นพรวดจนใบหน้างามๆ
ของเธอท่ามกลางไฟสลัวๆถึงกับแดงซ่าน
“ฮือๆๆ.ล..ลุงขาป่านกับพี่เรื่องไม่เคย..ไม่เคยทำอะไรแบบนั้น”
“เอ้ย..หนูป่าน...ไม่เคยแล้วทำไมเมื่อคืนถึงไปเย้ดกันได้..หนูอย่าโกหกลุงเลย...เล่ามาเถอะลุงกำลังจะหาทางออกให้”
“ฮือๆๆ..ป่านพูดจริงๆๆให้ป่านสาบานก็ได้..ล..ลุงต้องเชื่อป่านนะ...ป่านไม่ได้โกหก..”
“แต่ๆๆ...แต่ที่ลุงเห็นมัน...มันเหมือนคนเย็ดกันจนคุ้นเคย..หนุป่านร่อนตูดศะจน...อ.อื้ย”
เสียงซี๊ดซ๊าดที่หลุดมาจากปากของตาแก่ทำเอาหญิงสาวรู้ดีว่าแกคงนึกถึงภาพที่
เธอกำลังแอ่นบั้นท้ายให้รุ่งเรืองกระแทกกระทั้นท่อนลำอัดใส่อย่างรุนแรง
.....ภาพที่เธอเห็นเมื่อช่วงค่ำบ่งบอกว่าเธอเต็มใจและอิ่มเอมต่อท่อน
เนื้อที่กำลังตะบันซอยใส่บั้นทายผายของเธออย่างถี่รัว..เพราะเสียงซี๊ดซ๊าด
จากปากของตัวเองที่ดังลอดเป็นจังหวะๆสอดรับกับบั้นท้ายงามงอนของเธอกระเด้ง
ระรัวรับตอเนื้อของรุ่งเรืองได้อย่างสอดคล้อง........นรนาถถึงกับอายจนแทบ
แทรกแผ่นดินหนี
“ป่าน..ป่าน..ฮือๆๆ..ป่านไม่รู้จริงๆๆ”
“เอ่อ..งั้น...”
“ลุงขา..ลุงช่วยป่านด้วย...ใคร..ใครทำค่ะลุงรู้มัย”
“เอ่อ..เมื่อตอนเย็น..ไอ้สมมันเอามาให้ลุง..”
นรนาถถึงกับตาเบิกโพลงหัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อได้ยิน
“มันบอกว่า....มันตื่นมาเห็นคนอื่นนอนหลับกันหมด...มันกำลังงัวเงียกะว่าจะ
เดินไปเข้าห้องน้ำในบ้าน....แต่พอเดินผ่านห้องมันก็เห็นคุณเรืองกำลังเย็ด
หนูป่านอยู่
....แรกๆมันก็ตกใจนึกว่าคุณเรืองกำลังปล้ำคุณป่าน...เลยจะเข้าไปช่วยแต่พอ
มันเห็นหนูป่านโก่งตูดให้คุณเรืองกระเด้าควยไม่หยุดแถมร้องให้คุณเรืองแก
เร่งกระเด้าควยเย็ดใส่ง่ามตูดซะด้วย....มันเลยไม่กล้าเข้าไปยุ่งนึกว่าพวก
หนูเป็นแบบ...เอ่อเป็นแบบพวกฝรั่งที่ชอบแลกคู่กันเย็ดนะครับ.......มันเลย
เอามือถือแอบถ่ายมาดูเล่น”
นรนาถแทบสิ้นสติ.....ยิ่งเมื่อรู้ว่านอกจากลุงพงษ์แล้วยังมีลุงสมอีกคนที่
รู้เห็น.....แถมเมือตอนเย็นลุงสมมาหาที่ร้านอีก.....ความหวดวิตกและความกลัว
เลยแล่นพล่านไปทั่วตัวของหญิงสาว...เลือดการวัยสาวสูบฉีดแล่นพล่านไปทั่ว
ทั้งตัว..
“ฮือๆ..ป..ป่าน.ป่านจำไม่ได้...ลุ.ง...ถ้า..ถ้ามีคนอื่นเห็นป่านต้องตายแน่ๆๆ.ฮือๆๆๆ”
“ก็มีลุงกับไอ้สมสองคนแหละครับที่รู้เรื่อง..ส่วนไอ้จั่นลุงยังไม่ได้ถามมัน......”
“ตายแน่ๆป่านตายแน่ๆๆ
..ฮือๆๆ
ป่านจะทำยังไงดี”
นรนาถสกัดกลั้นอารมย์โศกสันย์ไม่อยู่ถึงกับฟุบหน้าลงไปบนฝ่ามือน้อยของเธอ
ร้องร่ำสะอึกสะอื้นไม่ขาดสาย
“อย่าร้องให้เลยหนูป่าน...เดี๋ยวลุงจัดการเอามาของมาจากไอ้สมให้...ส่วนไอ้จั่นถ้ามันได้จากไอ้สมไปลุงก็เอามาคืนได้ลุงรับรอง”
“จริงๆนะค่ะลุง...ลุงช่วยป่านด้วยนะ”
“จริงๆจะหนูป่าน....สบายใจขึ้นหรือยัง”
“ป่าน..ป่าน..ขอบคุณลุงมากน่ะค่ะ..ลุง..ลุงช่วยป่านจริงๆๆนะ”
นรนาถหยุดสะอึกสะอื่นยกมือสองข้างขึ้นประนมแล้วก้มลงกราบลงไปที่หน้าอกตา
พงษ์ด้วยอารมย์ที่ผ่อนคลายขึ้น...แต่พลันหญิงสาวก็ขนกายลุกซู่ขึ้นทั่วร่าง
เมื่อตาแก่แสดงท่าทีตอบรับการขอบคุณของเธอด้วยการอ้าวงแขนของแกโอบรัดรัด
ร่างของเธอทันที....เพราะแทนที่การโอบการนั้นจะเหมือนกับผู้ใหญ่แสดงทีท่า
เอื้ออาทรต่อเด็ก
ท่าทีของตาพงษ์กลับเป็นไปในทางตรงข้าม...เพียงแค่ฝ่ามือของตาพงษ์โอบแนบใส่
แผ่นหลังของเธอฝ่ามือสากของชายเฒ่ากลับลูบไล้แผ่นหลังอันเรียบสวยของเธอไปมา
จนทั่วแถมเลยลงไปด้านล่างจนถึงเอวกิ่วและสโพกผายเลยที่เดียว
“อุ้ย..ลุง..เอ่อ...ลุงขา..แล้วที่อยู่ในเครื่องลุงละค่ะ”
นรนาถรีบถอยร่างของตัวเองออกจากการโอบรัดของตาแก่เมื่อเธอรู้สึกแปลกๆต่อท่า
ที.
“อ้อ...นี่นะเหรอ”
หญิงสาวใจสั่น...........ท่าทีที่แปลกใจของชายแก่เมื่อครู่กลับเลือนหายไป
อย่างรวดเร็วเมื่อชายแก่ล้วงมือลงไปในกระเป้ากางเกงเลแบบสามส่วนของแก
“ลุง..เอ่อ.ป่าน”
นรนาถหน้าแดงด้วยควาอายอีกครั้งเมื่อตาพงษ์กดเปิดภาพคลิบที่เธอเคยเห็นอีก
ครั้ง....หญิงสาวอายซ่านจนแทบจะวิ่งหนีเมื่อเห็นชายแก่จดจ้องภาพเคลื่อนไหว
ที่กำลังเสมสมกันอย่างเร้าร้อนจนตาไม่กระพริบ
“ลุง..ลุงป่าน”
“ลุง..ขอดูหน่อยนะหนูป่าน..ล..ลุงอยู่คนเดียวมานานไม่เคยมีใครเลย”
นรถนาถถึงกับนิ่งเงียบจิตใจของเธอรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างในความหมายของ
ชายแก่...แต่ภาวะที่เธอต้องการความช่วยเหลืออย่างสุดตัวจากเขาทำให้เธอได้
แต่นั่งนิ่งงัน
รับรู้ด้วยสายตากับภาพร่างของตัวเองกระเด้งเอวส่านสะโพกร่อนรับการกระแทก
กระทั้นจากลำเนื้อของแฟนเพื่อน.....ประสาทหูรับรู้เสียงร้องครางกระเส่า
อย่างเสียวซ่านจากปากของตัวเองที่ร้องระริกๆเร่งเร้าให้เฒ่าพงษ์แฟน
เพื่อนกระแทกเอวส่งท่อนเนื้ออัดใส่บั้นท้ายผายของตัวเองไม่มีหยุด...
“หนูป่าน..จริงๆลุงไม่จำเป็นต้องช่วยก็ได้นะเพราะมันเป็นเรื่องของหนูกับคุณ
เรือง”
นรนาถซึงกำลังัน่งก้มหน้าเก็บกลั้นความกระดากอายอยู่พอได้ยินอย่างนั้นถึง
กับใจสั่นระร่ำรำลักอย่างตื่นกลัว
“แต่..แต่ป่านไม่รู้จริงๆน่ะค่ะ..ล..ลุงต้องช่วยป่านนะ.”
“ถ้างั้น........งั้น”
“งั้นอะไรค่ะลุง”
หญิงสาวรีบเอ่ยปากถามขณะที่ตาพงษ์ยังคงจดจ้องกับภาพและเสียงจากมือถือของแก
ตาไม่วาง...แต่แล้วนรนาถก็สั่นสะท้านเมื่ออยู่ๆตาแก่ก็ลุกพรวดขึ้นหันหน้ามา
ทางเธอ
“หนูป่าน..ช่วยลุงหน่อยได้มั้ย..”
“ช..ช่วยอะไร.ค่ะ..ว้ายยย”
นรนาถร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า
หญิงสาวสะดุ้งร้องอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆชายแกก็ดึงรั้งกางเกงเลสามส่วนที่แก
สวมใส่อยู่ลงด้านล่างทันที....ท่อนลำก้านควยดุ้นเท่าแขนก็พลันกระเด้งตัว
แอ่นเหยียดลำควยทั้งใหญ่ทั้งยาวชี้ปลายหัวควยบานคล้ำเกือบเท่ากำปั้นเด็กตรง
มาที่ใบหน้าของเธอ...หญิงสาวสะดุ้งตกใจจนร่างตัวเองที่กำลังนั่งอยู่ถึงกับ
พงะหลังลงไปแนบพนักผิงของเก้าอี้...
“ล.ลุง....”
นรนาถปากสั่นระริก
ร่างงามของเธอทั้งเกร็งทั้งสั่นสะท้านด้วยความตื่นตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ช่วยลุงหน่อยเถอะหนูป่าน..ลุง..ลุงไม่ได้เย้ดกับใครมาหลายปีแล้ว”
“ม..ม่าย..หนูไม่..ทำไมลุงถึง”
“โถ่..หนูป่าน...ลุงไม่ได้บังคับหนูน่ะ...ถ่าหนูไม่เต็มใจลุงก็ไม่ว่าอะไร”
ตาแก
ดึงขอบกางเกงขึ้นอย่างรวดเร็วแต่มันก็ไม่ได้ปิดบังเจ้าท่อนเนื้อลำโตที่
กำลังโด่ยาวเท่าไหร่นัก......นรนาถซึ่งยังนั่งตะลึงงันด้วยความสับสนช๊อกกับ
สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเห็นร่างของตาพงษ์หมุนตัวก้าวออกตรงไปยังหน้าต่างห้อง
ที่แกปีนเข้ามาพร้อมกับมือถือ....ความกลัวจนลนลานไม่มั่นใจต่อสิ่งที่แกเคย
พูดทำเอานรนาถถึงกับเผลอหลุดปากเรียกแกอย่างลนลน
“ล..ลุงด..เดี๋ยวก่อน..ล..ลงหนู..”
“ลุงไม่ได้จะขออะไรมากมายเลย....แค่ให้หนูช่วยสงสารลุงทำให้ลุงเท่านั้น....แต่ยังไงลุงก็จะช่วยพูดกับไอ้สมให้แล้วกัน”
นรนาถรู้ความหมายของมันดี......ว่าแกหมายถึงอะไร.........แม้เธอจะเคยลูบไล้
หยอกล้อกับท่อนเนื้อของบุรุษหนุ่มมาแล้ว
แต่มันก็เป็นเพียงเจ้าท่อนลำเรียวขนาดน้อย...แถมเป็นลำเนื้อท่อนกายของแฟน
หนุ่มคนเดียวเท่านั้น......แต่นี้...ลุงแก่ๆที่เพิ่งรู้จักเมื่อคืน...กับ
ขนาดลำกายของแก่ที่มันต่างจากแฟนหนุ่มของเธอมันช่างน่ากลัวเสียเหลือเกิน
......ยิ่งน้ำเสียงที่แกบอกว่าจะช่วยพูดกับลุงสมเพื่อขอเจ้าคลิ๊ปต้นปัญหา
คือกลับมีน้ำหนักลดลงอย่างน่าใจหาย.....นรนาถยิ่งกระวนกระวายใจมึนตื้อจนทำ
อะไรไม่ถูก.......หญิงสาวอื้ออึงมึนงงอยู่ไม่นานก็ตื่นจากภวังก์เมื่อริม
ฝีปากของเธอถูกกระตุ้นไหวๆ
“อุ้ย..ล..ลุง”
“หนูป่านช่วยลุงหน่อยนะ...แล้วลุงสัญญาจะช่วยหนูเต็มที่....ลุงแกแล้ว....แค่ครั้งเดียวลุงก็แย่แล้วหนูป่าน”
นรนาถกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากสองตาของเธอเบิ่งโพลงกับปลายควยหัวบานคล่ำ
จนออกสีม่วงที่อยู่ๆมันก็มาจรดแนบกับริมฝีปากของเธอโดยไม่ทันเห็นเพราะมัว
แต่มึนงง...
“ลุง.สั
โอ๊ะ..อูอ..อ้อ...โอ๊ะ..”
“ซี๊ดดด..ลุงสัญญาจะหนู..เดี๋ยวลุงลบของลุงก่อนเลย
ซี๊ดดดด...อูยย”
นรนาถตาค้างไม่รู้เพราะอะไรเพียงแค่เธอเอ่ยปากเพื่อจะขอคำมั่น...ตาแก่พงษ์
ก็อาศัยจังหวะที่ริมฝีปากน้อยๆของเธอเผยออ้าแอ่นเหยียดปลายควยบวมคล้ำแหวก
เข้าไปในปากสวยอย่างรวดเร็ว.....หญิงสาวไม่ทันระวังเลยโดยหัวควยเฒ่าพงษ์มุด
เข้าไปค้างอยู่กลางวงปากอันเนียนนุ่มความใหญ่โตเกือบเท่ากำปั้นเด็กทำเอาวง
ปากน้อยๆของนรนาถบานอ้าอย่างรวดเร็วยิ่งพอลิ้นน้อยๆเรียวสวยของเธอกระทบกับ
เนื้ออ่อนบนผิวหัวควยอันเต่งตึงก็ทำเอาตาพงษ์ถึงกับเสียวจี๊ดซ่านไปทั่วทั้ง
ลำควยสุดที่จะฝืนทนได้จนต้องขมิบแก้มก้นระงับความเสียวแอ่นส่านลำควยก้านโต
อย่างรุนแรงจนใบหน้าหวานๆของนรนาถถึงกับสั่นเทิ้มตามไปด้วย...
“โอ๊ะ.อะ..โฮ๊ะ”
นรนาถึงกับตาเหลือกหายใจแทบไม่ออกจนสองมือของเธอถึงกับเผยอตะปปจับไปที่เอว
หนาๆของตาพงษ์เมื่อตาเฒ่าแอ่นลำควยดันเข้าไปในโพรงปากอันนุ่มแน่นของเธอมาก
ขึ้นกว่าเดิม......ปลายควยบานโตไถลเข้าในช่องปากเสียดสีลงไปบนลิ้นเรียวสวย
อย่างช้าๆจนเธอกลืนน้ำลายไม่ได้รู้สึกเหมือนมีอะไรใหญ่โตบานคับแน่นไปหมด...
“ซ๊ดดดด..อูยยยยย....ลุง..ซี๊ดด...ลุงเสียวควยเหลือเกินหนูป่าน”
ตาพงษ์หลับตาปี๋ร้องครางซี๊ดซ๊าดอย่างอิ่มเอม..ขณะที่ลำควยท่อนโตของมัน
เลื่อนเอื่ยๆอย่างช้าหายเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาวไม่มีหยุด..
“โอ๊ะ...”
นรนาถจริกกรงเล็บลงบนเอวหนาของตาแก่สุดแรงเมื่อชายแก่ทนแรงกระสันต์ไม่ไหว
เผลอกระแทกควยเข้าไปในโพรงปากของเธออย่างลืมตัว..หัวควยบานโตเลยวิ่งพรืด
เข้าไปอย่างรวดเร็ว..ปลายควยกระแทกใส่คอหอยของเธอดังกึก
“ซี๊ดดดดด...อูวววววว”
ชายเฒ่าครางอูว....ขณะที่ลากท่อนควยออกจากช่องปากหญิงสาวช้าๆเพื่อคลายอาการ
ตีบตันให้เธอ..ริมฝีปากล่างริมฝีปากบนอันเนียนนุ่มของหญิงสาวที่กำลังสีไส
กับหนังควยหยาบๆขณะที่ชายแก่สาวท่อนเนื้อออกมาที่ละนิดๆทำเอาพวงกระโปกหยาบๆ
ตึงตัวจนหนังกระโปกที่เคยหย่อนยานหดรั้งเต่งตูมกลมเป็นก้อนโต.....นรนาถเอง
ก็รู้สึกผ่อนคลายเมื่อชายเฒ่าลากลำกายของแก่จนปลายควยออกไปเต่งตูมอยู่ใกล้
ริมฝีปาก...แต่เธอก็สั่นสะท้านในทันทีอีกเช่นเดิมเมื่อตาแก่ดันควยของแกเข้า
ไปในโพรงปากเธออีกครั้งเช่นเดิม
“ซี๊ดดดดด...อูวววววว”....ตาแก่เฒ่าร้องครางซี๊ดซ๊าดๆไม่มีหยุดทุกๆขณะที่แก
ค่อยเกร็งตูดสาวลำควยแข็งโด่เป็นท่อนไม้เข้าออกๆกับโพรงปากหญิงสาว..ส่วน
นรนาถเองหลังจากที่เรียวลิ้นและกระพุ้งปากของเธอซึบซับกับหนังควยหยาบๆจาก
ท่อนลำแก่นกายชายเฒ่าที่กำลังสาวเข้าออกไปมาเพียงสามสี่หน....อารมย์ส่วนลึก
ที่เธอไม่คาดคิดก็ค่อยๆพลันปรากฎขึ้นอย่างไม่รู้ตัว.....หญิงสาวเริ่มออกแรง
ในช่องปากดูดใส่ทั่วทั้งลำควยของชายเฒ่าทุกครั้งที่ปลายควยของมันกระทบกับคอ
หอย.....แถมพอแกสาวท่อนลำออกมาจนปลายควยไปบวมคาอยู่กลางริมฝีปาก..นรนาถก็
เผลอตัวตวัดปลายลิ้นเรียวสวยโลมเลียเนื้ออ่อนบนปลายควยอันเต่งตึง
แผล๊บๆๆ..เล่นเอาตาแกพงษ์ยิ้มไปครางไปพวงกระโปกหัดตัวยวบๆไปพร้อมกับก้านควย
ของแกกระตุกสั่นงึดๆ.......เมือกกระสันต์จากชายแก่ไหลปริ่มๆเยิ้มออกมาจาก
ปลายควยจนส่งกลิ่นคาวคลุ้ง...
“ซี๊ดดดด..เลียควยเก่งเหลือเกิน..หนูป่าน...อูยยย..น่าน...น่าน..ซี๊ดดด
...อาๆๆๆ”
ชายแก่แอ่นควยหงายหน้าเริดเมื่อกิริยาของนรนาถแปรเปลี่ยน....จากร่างงามที่
นั่งเกร็งอย่างตื่นตกใจกลับค่อยๆหลับตาพริ้มอิ่มเอมกับท่อนควยลำโต...สองมือ
ที่เคยจกยึกเอวหนาของแกเริ่มผ่อนคลาย....หญิงสาวละมือข้างนึงมาคว้าจับลงบน
สันควยลำโตอันสากหนา..มือน้อยๆใช้อุ้งมือเนียนนุ่มข้างนั้นจับใส่ไปรอบก้าน
ควยจนกำเกือบไม่มิด
แล้วค่อยสาวหนังควยสากๆของตาแก่ชักเข้าชักออกช้าๆพร้อมกับห่อปากขบเม้มริม
ฝีปากครอบหัวควยบวมเปล่งอันฉ่ำเยิ้มดูดดื่มปลายควยที่กำลังสั่นกระตุกงึดๆ
ไม่มีหยุดอย่างเอร็ดอร่อย...บางที่หญิงสาวยังเกร็งลิ้นฉกใส่ลงบนหัวควยตึง
แน่นตวัดแผ่นลิ้นสวยโลมเลีย..โลมไล้ไล่มาตั้งแต่ส่วนหัวควยยันไปถึงหนอกควย
ยิ่งทำเอาตาแก่เฒ่ายืนขาแข็งเกร็งตูดระริกๆ
...นรถนาถถลำลงไปกับกับดักอันซ่อนเร้นอย่างไม่รู้ตัวไปเรื่อย....ไม่มีทาง
รู้เลยว่า...ชายเฒ่าผู้นี้ใช้อะไรฉาบไปทั่วก้านลำ....เพียงแค่เธอเผลอปล่อน
ให้ชายเฒ่าส่งลำกายผลุบผ่านริมฝีปากคู่งามของเธอได้.....เจ้าสิ่งนั้นมันก็
ซึมซับเข้าสู่เส้นประสาทอันอ่อนบางของเธออย่างรวดเร็ว............จนกระทั่ง
ยากนักที่เธอจะทัดทาน..
“ซี๊ดดด...หนูป่านลุง..ลง..ซี๊ดดดด....เลียควยซะแด่วจริงๆอีหนู...”
ตาแกพงษ์เจอสัญชาติญาณสมสู่กระสันต์ซ่านที่กลบดาลอยู่ในแก่นใจของหญิงสาวจน
ถึงกับประสาทกายตึงสะท้าน
เมื่อนรนาถเปลี่ยนท่วงท่าอ้าอมควยให้แก..หญิงสาวใช้มือนุ่มๆสาวท่อนควยลงไป
ทางหนอกเนื้อจนก้านลำตึงแน่นผิวควยหัวบานตึงเด่น....หนังควยสากๆหยาบๆของแก
ร่อนลงไปจนเห็นเงี่ยงควยบาดเป็นร่องหยักจนปลายควยบวมเปล่งเห็นได้ชัด
.....แล้วฉับพลันนรนาถก็เกร็งลิ้นบรรจงกรีดปลายเรียวลงไปยังคอเงี่ยงลากลิ้น
สวยไปรอบคอหยักอย่างช้าๆ....เล่นเอาพวงกระโปกของชายแก่
หดตัวถี่รัวยวบๆๆๆ
“อูยยยย...ไม่ไหวแล้วหนูป่านจ้า....เดี๋ยวน้ำลุงแตกกันพอดี..”
เฒ่าพงษ์ไม่รอให้ช้ารีบทรดตัวลงไปนั่งประกบติดร่างงามที่กำลังนิ่งงันเพราะ
ความรู้สึกที่กำลังขัดแย้งของตัวเองนั้นต่อสู้กันไปมาจนหัวหมุนติ๋ว..ใจนึง
ก็ขยะแขยงเกรงกลัวต่อชายเฒ่า..ใจนึงก็กริ่งกลัวกับการช่วยเหลือที่เธอต้อง
จากชายแก่ผู้นี้.....แต่ที่สำคัญคือสิ่งที่ชายเฒ่าเตรียมมากับลำควยซึ่งตัว
เอเองไม่ได้ล่วงรู้นั้นกำลังเร่งเร้าให้นรนาถหมดสิ้นซึ่งสำนึกความเหมาะสม
และถูกต้องโดยเฉพาะการเข้าไปล้มกระบวนการการนึกคิดและการตัดสินใจ
.....................
..................และเพียงชายแก่วางฝ่ามือลงสัมผัสกับผิวเนื้อของต้นขาอ่อน
ที่ยังมีกางเกงเลตัวบางขวางกัน
นรนาถถึงกับสะดุ้งไหว........ร่างงามของเธอกระเด้งตัวจนแอ่นลอยยกบั้นท้าย
อวบกลมลอยจากพื้นเก้าอี้ตัวยาว...สองมือกระตุกเกร็ง....ฝ่าเท้าสองข้างจิก
เกร็งลงบนพื้นห้อง.........
...............ตาเฒ่าพงษ์เห็นแบบนี้ยิ่งได้ใจเมื่อไม่มีทีท่าจะขัดขืนจาก
หญิงสาวแกเลยค่อยๆขยับฝ่ามือสากๆของแกลูบไล้ไปมาช้าๆกับต้นขาอวบสวยหนั่น
แน่น อิ่มเอียมกับรสสัมผัสของวัยสาวอันเนียนละเอียด
ขณะที่ร่างงามของนรนาถก็เกร็งสะท้านสั่นระริกๆเป็นระยะ
.....................ยิ่งผิวกายเนียนละเอียดเจอฝ่ามือสากกระด้างแข็งลูบไล้
ด้วยความชำนาญ...มโนสติสำนึกคิดของนรนาถก้เริ่มเดือดพล่าน...
“ล..ลุง..อ..อุ้ป....อ..อู้ยย....อ...อ้าห........ล..ลุง....อูววววววว”
.......นรนารถส่งเสียงหลุดรอดออกจากปากอันสั่นระริกๆเมื่อตาพงษ์ไม่รอให้
เสียเวลา....พอเห็นร่างงามของหญิงสาวเริ่มกระตุกเกร็งถี่ขึ้นแถมดวงตาสอง
ข้างของเธอที่กำลังเยิ้มปรือยังจ้องมองการกระทำแกอย่างโดยไม่มีท่าทีจะห้าม
ปรามหรือถอยหนี.....ขณะที่ตัวแกกำลังใช้ฝ่ามือลูบไล้ไปมาอยู่บนต้นขาอ่อน
อยู่อย่างนั้น....
เฒ่าพงษ์เลยดันร่างงามของเธอที่กำลังนั่งเกร็งไปด้านหลังจนแผ่นหลังแนบชิด
ติดกับพนักเก้าอี้.....ไอ้แก่จอมวางแผนไม่ให้เสียเวลาช่วงสับสนในภวังก์ของ
หญิงสาว
แกซุกใบหน้าอันดำกร้านด้วยเปลวแดดเข้าหาซอกคอเรียวสวยดอมดมกลิ่นกายอันหอม
กรุ่นของวัยสาวของนรนาถอย่างรวดเร็ว......ฝ่ามือแกด้านที่ชิดกับลำตัวของเธอ
ตะปบลงเกาะกุมไปยังเต้านมกลมแน่น...บดคลึงอุ้งมือสากๆเข้าหาเนินเนื้อกลมสวย
ซ้ำซ้ำมาอย่างช้า...ส่วนฝ่ามืออีกข้างที่กำลังลูบไล้ต้นขาอ่อนอย่างอิ่มเอม
ก็เริ่มเบี่ยงเบนลูบขึ้นด้านบนทีละนิดท่ามกลางต้นขาอันสั่นเทา...พลันที่ฝ่า
มือข้างนั้นเลื่อนเขยิบมาถึงกลางหว่างขาสัมผัสใส่เข้ากับความอวบอูมจากโคก
เนื้อขเนินนูนของนรนาถ...เฒ่าพงษ์ก็ไม่รีรอแต่อย่างได้......อุ้งมือสากๆซุก
ของแกก็แหวกแซะเข้าไปยังซอกขาของเธอที่กำลังเกร็งหนีบเข้าหากันจนแน่น
นรนาถถึงกับเกร็งกระสันต์....หัวใจเต้นแรงเลือดกายวัยสาวของเธอสูบฉีด
....ร่างงามของเธอเดี๋ยวเกร็งเดี๋ยวคลายโดยไม่ทราบสาเหตุ....ก้นบึ้งของจิต
ใจที่กำลังร้องต้านฝืนแรงเท่าที่มีทัดทานการกระทำที่มากขึ้นๆ...กลับไม่
สามารถบังคับร่างกายของเธอโดยเฉพาะหว่างขาอันสั่นเทาให้ต้านทานความรู้สึก
ที่กำลังปะทุปุ๊ดๆในขณะนี้ได้....เพียงแค่อุ้งมืออันใหญ่หนาวางแหมะลงกลาง
เนินเนื้อ....หญิงสาวก็เผลอครางกระเส่าสองขาคลายตัวแบะอ้าออกจากกันอย่างไม่
รู้ตัว....
“อ..อ้า..อ..อล..ลุง”
เฒ่าพงษ์เห็นหญิงสาวหอบละเมือดั่งต้องมนต์...เลยรีบใช้มือที่กำลังตะปบโคกหี
อันโหนกนูนบดคลึงเบาๆ..พอเห็นหญิงสาวแอ่นเกร็งเอวกิ่วเพียงเล็กน้อย
เฒ่าพงษ์ก็ผลักอุ้งมื้อของตัวเองแหวกลงไปกลางหว่างขากางนิ้วมือทั้งห้านิ้ว
แยกออกจากกันจนสุดแรงเบียดใส่ง่ามขาอวบแน่น
จนนรนาถซึ่งกำลังตกอยู่ในความปั่นปวนของแรงปลุกเร้าถึงกับเด้งกระเอวยกก้น
แอ่นลอยสองขาก้างอ้าออกจากกันจนแยกกว้างเผลอแบะหว่างขาออกสุดตัวจนตาแก่เจ้า
เล่ห์สามารถใช้ฝ่ามือข้างนั้นเกาะกุมจับยึดโคกเนินเนื้อสาวของเธอเข้าไว้จน
เต็มมือ..
ทั้งๆที่ร่างงามทั้งตัวของเธอยังคงถูกปิดบังด้วยเสื้อผ้ามิดชิด..........
“อ..อื้ย..ล..ลุงงง....อูยยยย”..
“ล..ลุง..อ..อย่า..อย่า...ซี๊ดดด....อ...อูววววว.....ไม่...ไม่เอา..ป่าน..ม..ไม่....อ้าหหห์”
.....นรนารถพยายามส่งเสียงห้ามด้วยอารมย์ก้นบึ้งสุดแรง...แต่ก็หาทัดทานกับ
สิ่งเร้าที่ถูกตระเตรียมมาก่อนหน้าจากเจ้าแก่เจ้าเล่ห์ไว้ได้...พอเฒ่าพงษ์
กรีดนิ้วแข็งลงไปกลางแคมเนื้ออันโหนกแน่นอวบอูม....นรนาถก็เสียวซ่านแทบขาด
ใจส่งเสียงร้องครางกระเส่าไปพร้อมๆกับกระดกเอวยกตูดลอยเผยอจากพื้นเก้าอี้
........ยิ่งเมื่อเฒ่าพงษ์ออกแรงคลึงมือสากๆใส่โคกเนินพรูหรของเธออย่าง
รุนแรงมากขึ้น...พร้อมกับเริ่มซุกไซร้ซอกคออันขาวผ่องเนียนนุ่มก็ยิ่ง
กระตุ้นเร้าอารมย์สาวให้เดือดพล่าน....ยิ่งเฒ่าแสบเลียไล้ดูดชิม..ความหวาน
จากผิวเนื้ออันเนียนละเอียด..ลิ้นสากๆแผ่บานออกจนกว้างโลมเลียดูดดุนเนื้อ
สาวอันหอมละมุนชุ่มชื่นไปด้วยหยาดเงื่อที่เริ่มเกาะพราวอยู่ไปทั่วอย่าง
เอร็ดอร่อย...มันก็ยิ่งทำให้อารมย์สาวของนรนาถกระเจิดกระเจิงสุดตัว...ร่าง
งามที่แม้จะโดนเฒ่าแสบพลักแนบติดชิดพนักพิงถึงกับเหยียดเกร็งแอ่นเนินนมให้
ไอ้เฒ่าวายร้ายขยำขยี้บีบคลึงอย่างไม่อาจห้ามใจ........เอวกิ่วสะโพกผายจาก
เคยเกร็งสะท้านก็เริ่มกระเด้งไหวส่ายร่อนไปมาตามจังหวะที่เฒ่าแสบบดคลึงอุ้ง
มืออันสากใหญ่กับเนินเนื้อโคกหีอันโหนกนูนอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุด...
“ซี๊ดด...อ..อาห์..ล..ลุง....อ..อูยยยย......อื้ยยยยยยย....”
.........เสียงร้องระริกๆเกร็งร่างสั่นไหวไม่มีหยุดของนรนาถยิ่งกระตุ้นให้
เฒ่าพงษ์ตื่นตัวจนสุดใจตามไปด้วย
.
.......ชายแกได้ทีเห็นโอกาสหญิงสาวกระดกตูดแอ่นลอยไปมาไม่ติดพื้นเก้าอี้ก็
พลันรีบคลายปมกระตุกชายผ้าที่หญิงสาวมัดมันไว้อย่างหลวมๆด้วยความชำนาญ
.....และเพียงเสี้ยววินาทีที่ชายผ้าคลายตัวออก...เฒ่าพงษ์ก็ล้วงมือหายเข้า
ไปในร่มผ้ามุดลงเข้าไปยังหว่างขาอันเนียนผ่องของหญิงสาว..........แล้วทันที
ร่างงามของนรนาถก็เกร็งขาทั้งสองข้างจนสั่นสะท้าน........ปลายเท้าของเธอเห
ยีดเกร็งแข็งเป็นลำ.....บั้นท้ายผายของเธอกระดกลอยแอ่นก้นแอ่นตูดงึดๆไป
พร้อมๆกับจังหวะการหมุนวนไปมาอุ้งมือชายแก่
......
“ที่วันนี้ละเสือกใส่กางเกงในนะอีหนู”
“ซี๊ดด...อ..อาห์..ล..ลุง....อ..อูยยยย......อื้ยยยยยยย....”
สิ้นเสียงสบทครางในลำคอของเฒ่าพงษ์...นรนาถก็แอ่นร่างเร่าๆใบหน้าหวานของเธอ
ผงะหงายย้อนกลับลงไปทางด้านหลังจนเกยส่วนหัวหนุนอยู่บนขอบพนักพิงของเก้าอี้
.........ทันทีที่เฒ่าพงษ์ใช้อุ้งมือสากกดคลึงปลายนิ้วลงไปกลางร่องหีที่
กำลังฉ่ำเยิ้มมีเพียงชั้นในบางๆเท่านั้นที่กางกั้นอยู่.........
“ก๊อกๆ..พลอย...พลอย..เป็นอะไรหรือเปล่า”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น