อัญมณีแห่งชีวิต ตอนที่ 3

 

บี ชายหนุ่มนักศึกษาชั้นปีที่ 2 คณะบริหารธุรกิจ อายุ 20หน้าตาธรรมดา ผิวคล้ำ หุ่นสมส่วน สูง 174 ร่างกายไม่แข็งแรงนักแต่เรียนเก่ง เป็นผู้สืบทอดกิจการค้าอัญมณี ต่อจากพ่อที่เสียไปในขณะที่ธุรกิจตกต่ำ เป็นเจ้าของอัญมณีสีฟ้า

เอ พี่สาวของบี อายุ 24 ถึงแม้จะเป็นพี่สาวแต่เอเป็นเพียงลูกบุญธรรมของนายธวัชผู้เป็นพ่อของ บีเท่านั้น จึงเป็นคนเดียวในบ้านที่ผิว ขาว หน้าหน้าเกลี้ยงเกลา กลมรีได้สัดส่วน อายุ24ก็ดำรองตำแหน่ง CEO ของบริษัทจากการที่รู้เรื่องเพชรพลอยเป็นอย่างดี สูง 160 สัดส่วน 33 23 34 ยังไม่มีแฟน

กล้า เพื่อสนิทของบี ในสาขาเดียวกัน คบกันมาตั้งแต่อายุ15 หน้าตาดี ผิวเกือบขาว หุ่นนายแบบ เป็นนักกีฬาหลายอย่างสมัยมัธยมปลาย แต่พอเข้ามหาลัยก็ได้เล่นแค่เทควันโดเท่านั่น

ที่บ้านของกล้าเป็นนักลงทุนในตลาดหุ้น

แก้ว "แฟน" คนปัจจุบันของกล้า ผิวขาวมาก หน้าตาจิ้มลิ้ม หุ่นดีสมส่วน สูง 165 สัดส่วน 35 24 34 อายุ 19 ปีเป็นลูกสาวคนเดียวของนักเล่นหุ้นเนื่องจากพ่อใช้เงินผิดกฏหมายลงทุนอยู่ เสมอทำให้เธอเป็นที่กล่าวขานของวงการจนไม่มีใครกล้ามาจีบ และมีกล้าเป็นคนแรกที่เข้ามาจีบเพื่อ....

ณ บ้านของบี

บีกลับมาเล่าข่าวดีเรื่องการที่ธนาคารลืมเงินกูให้ให้แม่และพี่สาวฟังก่อนที่จะขึ้นห้องนอนทันที

[เธอ เธอที่อยู่ในแหวนน่ะ] บีคิดในใจ .......ไม่มีการตอบรับจากแหวน บีเริ่มเอามือลูบแหวนบริเวณหัวแหวน พร้อมกับคิดอีกครั้ง [เธอมีชื่อหรือป่าว ตอบผมหน่อยครับ]

[นี่เราทำบ้าอะไรวะเนี่ย ยืนคุยกับแหวนงั้นหรอ บ้าไปแล้วแฮะเรา]บีเริ่มถอดใจแล้วนอนลงบนเตียงอย่างอ่อนล้า [ยังดีล่ะวะที่ทำให้หมดหนี้ได้ แถมได้ ทาสสาวมาอีกคน แต่ว่าทำยังงี้มันจะบาปไหมวะเนี่ย]บีคิดอะไรต่าง ๆ นานาเพลินไปสักพักก็ฉุกคิดขึ้นมาได้

[เดี๋ยวก่อน สิ่งที่เธอเคยพูดกับเราคือชะล้างความผิดหวังยังงั้นหรอ แสดงว่า เราจะต้อง "หวัง" เสียก่อนเธอถึงจะทำให้งั้นสิ] บีจึงคิดจะลอง แล้วลุกยืนที่หน้ากระจกทันใด

[เราจงหล่อขึ้น ขาวขึ้นมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น เพี้ยง] .....ทั้งห้องเข้าสู่ความเงียบงัน

ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

อะไรวะไอ้แหวนวงนี้ บีถอดแหวนมาเขวี้ยงลงบนที่นอน "โอ้ย "บีร้องเสียงหลงและพบว่าบริเวณที่ใส่แหวนมีเลือดไหลซึมเป็นจดเล็ก ๆ เหมือนโดนเข็มแทง

[หือ หรือว่าไอ้แหวนวงนี้มันดูดเลือด นะเนี่ย บ้าน่ะ] <ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก>เสียงนั้นตอบ

[เยส ในที่สุดเธอก็ยอมตอบชั้นแล้วสินะ]<.....>"อะไรอะ เงียบหมายความว่ายังไง"บีเผลอตัวร้องเสียงดังออกมาแล้วจึงรู้ตัวว่าส่งเสียง ดังเกินไป

[เอา เป็นว่าชั้นอยากรู้ใช้พลังพิเศษของเธอ บอกหน่อยได้ไหม]<ได้สิ>บีเงียบแล้วจดจ่อที่จะฟัง<พลังของชั้น คือการชะล้างสิ่งเก่า เพาะปลูกสิ่งใหม่>

"ชะล้างยังงั้นหรอ" บีพึมพัม<เหมือนกับฝนที่ชะล้างหน้าดิน พร้อมทั้งปลูกพืชตามใจต้องการ แต่อัญมณีแห่งชีวิตอย่างเราทำได้แค่ในสิ่งมีชีวิตเท่านั้น>

"เข้าใจแล้ว!!! เธอสามารถลบความทรงจำและป้อนความทรงจำใหม่ไปได้สินะ ....โอยทำไมอยู่ ๆ หน้ามืดล่ะเนี่ย"

<แต่การจะได้รับพลังนั่นต้องจ่ายสิ่งตอบแทนออกไป การที่เธอจะลบหรือเพิ่มอะไรในร่างกายมนุษย์นั้นจะต้องจ่าย สายฝน แห่งร่ายกายไปในปริมาณใกล้เคียงกัน นั่นก็คือ เลือด>

"หา ยังงี้ถ้าใช้เยอะ ๆ ชั้นอาจเลือดแห้งตายไปน่ะสิ" <ตอบตามตรงคือ ใช่>"ยังงี้ชั้นไม่เอาดีกว่าพลังหน้ากลัวแบบนี้" <มันไม่น่ากลัวยังนั้นหรอก อย่างการเปลี่ยนความทรงจำในวันนี้ชั้นใช้เลือกไปไม่ถึง10mlด้วยซ้ำ แต่เธอควรระวังการควบคุมคนจำนวนมากก็จะเสียเลือดในปริมาณทวีคูณเช่นกัน>" ออ" บีค่อยโล่งใจ

ทันทีที่โล่งใจบีก็ได้คิด [เอ้ะ เธอบอกว่า เรา แสดงว่านอกจากเธอ ยังมีแหวนวงอื่นอีกหรอ]<ไม่ใช่แหวนค่ะ แต่เป็นอัญมณีสีอื่น>[มากน้อยแค่ไหน]<.....>

หลังจากนั้นไม่ว่าบีจะถามอะไรก็ไม่ได้ยินเสียงตอบอีก

บีมานั่งคิด นอนคิด [ทำยังไงบริษัทเราจะกลับมากำไรอีกนะ ยัยแหวนบอกไว้ว่าถ้าควบคุบคนจำนวนมากมาซื้อเพชรเราเราก็จะเสียเลือดมากเกิน ไปเสียอีกแน่ะ]

ในขณะที่ บีหาทางออกไม่ได้นั่นเอง ก๊อก ๆ "บี ๆ แกอยู่ในห้องหรือป่าว" เสียงเอ พี่สาว บุญธรรมของบีดังขึ้นที่หน้าห้อง

"มีอะไรครับพี่" บีตะโกนโดยยังนอนอยู่ที่เดิม "ไม่อะไรหรอก ไอ้กล้า เพื่อนแกมาหาแน่ะ อยู่ข้างล่าง" "ออ ครับ" บีลุกขึ้นยืนแล้วลงไปหาเพื่อนทันใดเพราะเค้านึกออกแล้วว่าจะทำยังไงให้ บริษัทของตนนั้นกำไรมากยิ่งขึ้น

"ไง ไอกล้า เอ่อ แล้วนี่ สวัสดีครับ" "ไงบีนี่แก้ว แฟนกูเอง สวยล่ะสิมึง" "เออ โคตร สวย เลยว่ะ" "สวัสดีค่ะบี กล้าเล่าเรื่องบีให้ฟังบ่อย ๆ"

"เล่าให้ฟังว่าไงหรอครับ" " เออช่างถอะ กูมาวันนี้มาถามมึงว่าตกลงธนาคารเค้าว่าไงมั่งวะ กูแม่งรู้สึกผิดที่มีส่วนคิดให้มึงไปกู้ธนาคารว่ะ"กล้าตัดบทเข้าเรื่อง ในขณะที่แก้วแอบยิ้มอยู่คนเดียว

"กล้า กูกำลังต้องการความช่วยเหลือจากมึงพอดีเลยว่ะ บ้านมึงเป็นนักลงทุนใช่ป่าว คงรู้จักเพื่อน ๆ นักลงทุนด้วยกันเยอะล่ะสิ" "เออ ก็รู้จัก อย่างพ่อของแก้วนี่ก็เป็นขาใหญ่ประดับวงการเลยแหละ ลงทุนกับธุรกิจอสังหาไปร่วมพันล้านได้" "จิงดิ" ไอ้กล้าโน้มตัวเข้ามาใกล้บีแล้วกระซิบ

"มึงลองจีบ ๆ เธอดูนะเว้ย คุณหนูคนนี้เค้าไม่มีคนกล้าจีบว่ะ กูคุยเล่น ๆ ก็ติดมาเฉย กูพามานี่ก็กะจะช่วยมึงแหละ ถ้าพ่อเค้าเล่นด้วยมึงมีโอกาสหาเงินคืนธนาคารได้นาเหวย"

บีได้ยินดังนั้นก็ซาบซึ้งน้ำใจเพื่อนที่คบมาตั้งแต่สมัย ม.ปลาย คนนี้จริง ๆ เขาคิดเผื่อตนเองอยู่เสมอ ชนิดที่เรียกว่า 2 คนนี้คนนึงบู๊ อีกคนนึงบุ๋นเลยทีเดียว

"แล้ว มึงจะให้กูเริ่มคุยยังไงอะไอ้กล้า" "กูเตรียมไว้แล้วล่ะ"

"กล้า โทรศัพท์จากทางบ้าน" เสียงพี่เอดังขึ้น พี่เอ หน้าตาเคร่งเครียดมากแสดงว่ามีข่าวร้าย

กล้ารีบวิ่งไปรับโทรศัพท แล้วตอบเสียงดังว่า "ครับ ๆ ผมจะรีบกลับครับ"

กล้าทำท่ารีบเร่งหยิบของแล้วตะโกนว่า "บี แม่ข้าล้มในห้องน้ำว่ะ ข้าต้องรีบกลับแล้ว ฝากพาน้องแก้วไปส่งบ้านด้วยนะเว้ย"" อะ เออ ได้" พร้อมทั้งสังเกตเห็ยว่ากล้าขยิบตาให้แสดงว่า ข่าวนี่ เป็นแผนการของมันนั่นเอง

จากนั้น แก้วจึงยังนั่งคุยด้วยท่าทางเคาะเขิน [เอาวะ อยากรู้จักว่าเธอคิดอะไรอยู่]<เธอ คิดว่ากล้าเล่าให้เธอฟังว่า นายน่ะหาแฟนไม่ได้น่าสงสาร เธอจึงรู้สึกหัวอกเดียวกันกับนายไง>

[หาไอ้บ้านั่นเผาชั้นขนาดนั้นเลยหรอ ว่าแต่เธออ่านใจได้ด้วยหรอ]<...............ได้สิ ไม่งั้นจะลบได้ยังไง.>[แล้วคิดจะบอกเมื่อไรล่ะนี่]

[เอาล่ะ ความทรงจำของเธอให้คงไว้อย่างเดิม แต่อยากให้เพิ่ม ความหลงไหลชนิดทำตามใจชั้นทุกอย่างเข้าไปในหัวเธอได้ไหม]บีเริ่มระวังตนเอง ยิ่งขึ้นเพราะไม่ว่าจบลบ หรือเพิ่มก็เสียเลือดทั้งนั้น เขาจึงเลือกที่จะเพิ่มอย่างเดียวเพื่อไม่ให้เสียเลือดมากเกินจำเป็น <ได้สิ........ แต่ชั้นไม่ชอบชื่อยัยแหวนนะ>[บ้ะ นั่นแค่ชื่อชั่วคราวเดี๋ยวคิดชื่อดีดีได้จะเปลี่ยนให้นะครับ]

ในห้องนอนของบี

สาวแก้วเล่าเรื่องครอบครัว สถานะทางบ้าน เล่าแม้กระทั่งความระทมที่ไปเรียนโดยไม่เคยมีเพื่อน จวบจนเล่าความลับที่พ่อเธอใช้เงินผิดกฎหมายในการลงทุน

โดยตลอดเวลาที่เล่านั้น บีก็คิดสงสารและนึกรักเธอขึ้นมาตามลำดับ

เมื่อสองคนสบตา บีก็พบสายตาที่แสดงความ หลงไหล วิงวอน จากตาคู่งามนั้น จึงโพล่งออกไปอย่างลืมตัวว่า

"เลิกกับกล้า มาเป็นแฟนผมนะ" "เค้ากับกล้า ถึงจะบอกว่าเป็นแฟน แต่จริง ๆ เป็นแค่เพื่อน กล้าเค้าไม่เคยมองชั้นด้วยสายตาอย่างที่คุณมองเลย"

"งั้นคำตอบ คือได้ ใช่ไหมคับ" "...."

"เงียบแปลว่าอะไรคับ" "ไม่ปฏิเสธก็แปลว่า"

หัวใจทั้งสองดวงสูบฉีดอย่างแรง จนบีอยากจะทำอะไรเธอเดี๋ยวนี้เลย แต่ด้วยความสงสาร จึงไม่อยากบังคับเธอ (ถึงแม้เธอจะหลงไหลแต่บีก็ยังคิดว่ากุลสตรี ที่ยังไม่เคยสมควรมีความรู้สึกต่อต้าน)

ทั้งสองคนนอนกอดกันหันหน้ามองไปนอกหน้าต่าง [มืดแล้วหรอเนี่ย ลองชวนเธอนอนดีไหมนะ]<......>อัญมณีสีฟ้าเริ่มเรียนรู้ว่า สิ่งใดคือ การขอพรและสิ่งใดไม่ได้ต้องการให้ทำ

แก้วกับพูดขึ้นมาว่า " คืนนี้มืดแล้ว ขอนอนค้างที่นี่ได้ไหมคะ" [yesss]บีลิงโลดจนแทบกลั้นอาการไว้ไม่อยู่

รีบลุกขึ้นนยืนเตรียมวิ่งไปบอกแม่บ้านให้เตรียมห้องนอนให้แฟนสาวคนใหม่

แต่แก้วกลับจับแขนของเค้าเอาไว้แล้วพูดว่า &#8220;แก้วนอนห้องนี้ก็ได้จ้ะบี&#8221; [หา ไม่จริงน่ะ]

&#8220;ให้แก้วนอนที่โซฟาหน้าทีวีก็ได้นะ&#8221; &#8220;ป่าว ๆ เรานอนตรงนั้นเอง บีอยากให้แก้วนอนสบาย ๆ บนเตียง&#8221;

&#8220;..............&#8221; ทั้งสองคนก้มหน้าอาย [เอาไงต่อดีวะเนี่ย]<เธออยากนอนเตียงเดียวกะนายแน่ะ>[จริงอะ ไม่หลอกกันนะ the ring]<ชื่อนี้ก็ไม่เอา ยังกับหนังผี>

เมื่อบีรู้ดังนั้นจึงเอ่ยขึ้นว่า &#8220;นอนด้วยกันบนเตียงดีไหม แก้ว&#8221; &#8220;.......&#8221;

&#8220;ไม่ปฏิเสธแปลว่าตอบรับนะ&#8221; แก้วหน้าแดงสดใสกว่าเดิมก้มหน้าจนแทบจะตั้งฉากกับพื้นพร้อมส่งเสียงในลำคอ &#8220;อืม&#8221;

บีจึงออกไปจัดแจงยืมชุดพี่สาวมีให้แก้วใส่โดยระหว่างที่รอแก้วอาบน้ำนั้น บีก็จินตการไปต่าง ๆ นานา [นอกจากแอนแล้วเราก็ไม่เคยได้ใกล้ชิดผู้หญิงคนไหนอีกเลย แต่ความรู้สึกกับแก้วนี่มันเหนือกว่าแอนเสียอีก]

**ปล. แอน เป็นแฟนของบีที่ยังไม่ได้กล่าวถึง**

[คืนนี้ถ้านอนด้วยกันจะได้........]บีฟุ้งซ่านจนหน้าแดงโดยไม่รู้ตัวขณะ เดียวกัน แก้วก็อาบน้ำเสร็จออกมาในชุดคลุมอาบน้ำของบี ที่แม้จะเป็นสีทึบไม่สามารถมองทะลุ แต่ในขณะที่เปียกน้ำจนชุดแนบกับร่างเนื้อ มันช่างดู ยั่วยวน เสียนี่กระไร บี รีบคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องก่อนที่เค้าจะไม่สามารถคุมความอยากเอาไว้ได้