เอ้กอิเอ้กเอ้ก
เสียงไก่ขันตอนเช้ามันช่างกวนใจซะจริง
ถึงเวลางานอีกแล้วซิเนี้ย
ผมก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน
วันนี้จะต้องคุ้มกันคุณหญิงศรีไป
งานเลี้ยงรุ่นสังสรรค์ตามที่ได้รับมอบหมาย
ตามคำสั่งจากหัวหน้าผมที่ได้รับมาด้วย
ต๋องวันนี้นาย
ต้องทำโอคุ้มครองคุณหญิงควบ2กะเลยนะ
เสียงอันดุดันและห้วนๆเป็นคำสั่งจากหัวหน้าผมนั้นเอง
ไอแดงมันป่วยขอลาหยุด1วันไม่มีคนแทนนายทำแทนทีนะ
"ครับผม"
ผมตอบรับไปด้วยความหนักแน่นสไตล์บอดี้การ์ด
ในใจก็คิดพี่แดงสงสัยล่อกับพี่แจงหลายยกแน่เลยเมื่อคืนถึงลุกไม่ขึ้น
ช่างแกเถอะทำแทนแกซักวันไม่เป็นไรหลอกเพราะพี่แดงก็เคยแทนผมเหมือนกัน
ในสมัยที่ผมมาเป็นบอดี่การ์ดใหม่ๆแล้วเกิดไม่สบายเพราะไข้หวัดใหญ่เล่นงาน
หลังจากรับคำสั่งจากหัวหน้าเสร็จผมก็เดินทางไปคุ้มครองคุณหญิงศรีทันที
"สวัสดีครับคุณหญิง"
สวัสดีจ๊ะวันนี้เธอมาคุ้มครองฉันเหรอ
"ครับผมๆดูแลคุณหญิงทั้ง2กะเลยครับ"
อ้าวทำไมละ
"พี่แดงป่วยครับผมเลยต้องทำแทนพี่เค้าครับ"
อ๋อเป็นแบบนี้นี้เอง
"วันนี้คุณหญิงมีกำหนดการเดินทางไปไหนบ้างครับ"
อ๋อมี2ที่จ๊ะ
ช่วงบ่ายชั้นต้องไปงานประมูลเครื่องเพรช
และก็จะกลับบ้านมาอาบน้ำแต่งตัวก่อน
รอบดึกชั้นต้องไปงานเลี้ยงรุ่นกับเพื่อนๆสมัยชั้นเรียนหนังสือนะ
"ครับผมรับทราบแล้วครับ"
จนเวลาผ่านมาจนถึงช่วงบ่าย
ผมก็ได้ออกเดินทางไปงานประมูลเครื่องเพรช
โดยที่ผมคอยเดินคุ้มครองประกบคุณหญิงขึ้นรถ
รีมูลซีนคันงามของคุณหญิงนั้นเอง
เมื่อมาถึงงานเหตุการณ์ต่างๆก็เป็นไปตามปรกติ
คุณหญิงเดินเข้างานพบประบรรดา
คุณหญิงคุณนายทั้งหลายที่ใส่เครื่องเพรชแข่งประชัน
อวดกันจนระยิบระยับไปทั่วทั้งงาน
ผมขอบอกตามตรงครับตั้งแต่ที่ผมได้มาเป็นบอดี้การ์ด
เคยเข้างานแบบนี้มานับไม่ถ้วน
ผมเบื่อเวลาพวกคุณหญิงคุณนายทั้งหลายเม้ากันมาก
พวกหล่อนคุยกันไม่เคยพ้นเรื่องเงินๆทองๆ
อวดล่ำอวดรวยกัน
และก็เม้ากันเรื่องชาติตะกูลเผ่าพันธุ์กันจนมันปาก
และก็เรื่องไปเที่ยวบาร์ผู้ชาย
นี้เหรอคนรวยผมได้แต่มองดูพวกหล่อนเม้ากันก็ได้แต่สังเวทสังคมไฮโซจริงๆ
จนมาถึงเวลาไฮไลน์ของงานถึงช่วงประมูล
เครื่องเพรชชิ้นเอกของงานเหล่าบรรดาคุณหญิงทั้งหลาย
แข่งกันประมูลอวดร่ำอวดรวยแข่งกันใหญ่
และแล้วผมก็ได้ยินเสียงโฆษกประกาศ
"5ล้านครั้งที่1"
"5ล้านครั้งที่2"
"5ล้านครั้งที่3"
คุณหญิงศรี
เป็นผู้ประมูลได้ครับ
เสียงหือฮาดังขึ้นทั่วทั้งห้องทันทีทุกสายตาจับจ้องมาที่
คุณหญิงศรีทั้งงาน
บรรดาคุณหญิงก็เข้ามาแสดงความดีใจกันใหญ่
"ไปต๋องกลับบ้านกันได้แล้วฉันประมูลเครื่องเพรชได้แล้ว"
เสียงคุณหญิงสั่งผมด้วยเสียงและสีหน้าปราบปลื้มใจสุดๆ
พอเดินทางขึ้นรถผมนั่งคุ้มครองคุณหญิง
อยู่ในรถรีมูลซีนคันหรูนั่งเบาะตรงข้ามกับคุณหญิง
คุณหญิงก็อวดเครื่องเพรชชิ้นเอกที่ประมูลมาได้กับผมใหญ่อย่างภาคภูมิใจ
เธอว่าเครื่องเพรชชุดนี้สวยมากไม๊
"สวยครับคุณหญิง"
แหมเธอนี้ก็ตาถึงนะดูซิน้ำงามมากๆ
เป็นของเก่าแก่เลยนะเนี้ย
คืนนี้ชั้นจะใส่ไปอวดเพื่อนๆในงานเลี้ยงรุ่นซะหน่อย
ในใจผมคิด
แม่งของเล่นคนรวยเงินตั้ง5ล้านซื้อแค่ไอกระจกสะท้อนแสงเนี้ย
ถ้าผมรวยขนาดนี้ไม่เอาเงินมาผลาญแบบนี้หลอกสู้เอาไปทำประโยชน์
คนยากคนจนที่เดือดร้อนคนแก่ที่ถูกทอดทิ้ง
เด็กกำพร้า
หรือผู้ป่วยโรคร้ายแรงต่างๆที่ยากจนไม่มีเงินรักษาดีกว่า
เห้อรวยแต่ไม่มีสมอง
เมื่อเดินทางมาถึงบ้านเวลา
5โมงเย็น
เสียงคุณหญิงก็สั่ง
"ต๋องเธอกับไปนอนพักผ่อนที่ห้องเธอก่อนก็ได้นะชั้นอยู่ในบ้านคงไม่มีใครทำอะไรหลอก"
เดี๋ยวเธอต้องออกไปคุ้มครองชั้นตอนกลางคืนแทนแดงอีก
ไม่ใช่เหรอเดี๋ยว2ทุ่มค่อยออกมาก็ได้
"กลับไปนอนผักผ่อนก่อนเถอะจ๊ะ"
ครับคุณหญิง
พอกลับมาถึงห้องผมคันตัวมากเนื่องจากชุดสูทดำที่ผมใส่มันอบจริงๆ
ผมเลยไปอาบน้ำเพื่อดับร้อน
พออาบน้ำเสร็จก็มานอนเอนหลังบนที่นอน
กะจะนอนพักเอาแรงซักหน่อย
แต่ภาพหียัยจอยที่ผมเย็ดไปเมื่อคืนมันตามมาหลอกหลอนจนผมนอนไม่หลับ
มองดูนาฬิกาพอมีเวลานี้หว่าเพิ่ง6โมงเย็นเองไปตามยัยจอยมาเย็ดที่ห้องดีกว่า
ผมรีบลุกขึ้นเดินตามหายัยจอยทั่วบ้านแต่ก็ไม่เจอ
"ยัยจอยหายไปไหนวะคนยิ่งเงี่ยนๆอยู่ด้วย"
ผมบ่นกับตัวเองไปเรื่อยด้วยความหงุดหงิด
จนเดินกลับมาที่ตึกเพื่อจะขึ้นห้องไปนอนพักผ่อนเพราะหายยัยจอยไม่เจอ
แต่ดันมาเจอพ่อยัยจอยกำลังนั่ง
ลับคมมีดดายหญ้าอยู่หน้าห้องยัยจอย
"อ้าวลุงทำสวนเสร็จแล้วเหรอครับ"
ยังเลยวะพอดีข้าจะไปตัดกิ่งมะม่วงเลยกลับมาเอามีด
แต่มีดมันไม่ค่อยคมข้าเลยมานั่งลับมีดก่อนเนี้ยแหละ
แล้วเองเสร็จงานแล้วเหรอ
ยังไม่เสร็จครับลุง
ผมกลับมานอนพักผ่อนก่อน
เดี๋ยวต้องออกไปคุ้มครองคุณหญิงไปงานเลี้ยงแทนพี่แดงอีก
พี่แดงแกไม่สบายอะผมเลยต้องเข้าเวรแทนแก
"เออเองไปนอนพักผ่อนเถอะ"
ก่อนไปผมแกล้งถามอ้าวลุงยัยจอยไปไหนละครับวันนี้ผมไม่เห็นหน้าเลย
"อ้อมันไปกับคุณหนูพิงค์โน้นไปช่วยคุณหนูถือของที่ห้างอะคุณหนูแกไปช็อปปิ้ง"
ถึงว่าวันนี้ผมไม่เห็นหน้าเลยผมไปนอนก่อนครับลุง
เมื่อเข้าห้องภาพหียัยจอยก็ยังหลอกหลอนผมไม่ยอมหายไปซักที
"ยัยจอยนะยัยจอยคนกำลังเงี่ยนก็ดันไม่อยู่อีก
กูชักว่าวเองก็ได้วะ"
อูยๆๆๆๆคุณหนูพิ้งค์ครับอูยๆๆๆๆทูลหัวของต๋องซี๊ดๆๆๆต๋องทนไม่ไหวแล้ว
โอ๊ยๆๆๆแตกแล้วครับคุณหนูอูยยยยย
กริ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เห้อๆๆๆๆหาวววว
2ทุ่มแล้วเหรอเนี้ยต้องออกไปทำงานอีกแล้วซินะเรา
เมื่อมาถึงก็พบกับลุงจันทร์คนขับรถคนเก่าแก่ของคุณหญิง
"อ้าวลุงจันทร์ครับคุณหญิงยังไม่ลงมาเหรอครับ"
อือยังไม่ลงมาคงแต่งตัวอยู่เดี๋ยวก็คงจะลงมาแล้วแหละได้เวลาแล้วนี้
ขณะทีผมกำลังยืนรอคุณหญิงอยู่ด้านล่างหน้าตึก
ผมก็เริ่มเห็นรองเท้าส้นสูงค่อยๆเดินลงมาจากบันไดโค้งที่เรือนของคุณหญิง
พอมองไล่ขึ้นไปก็เห็นเรียวขาขาวมากๆพร้อมกับชุดราตรีสั้นเกาะอกสีดำรัดรูป
ดันเต้าคู่งามขาวๆแทบทะลักแถมด้วยเครื่องเพรชแวววับไม่ใช่ใครคุณหญิงศรีนั้นเอง
ทำไมวันนี้ผมเพิ่งจะได้เห็นว่าคนวัยเลข4แล้วทำไมสวยงามเช้งกระเด้ขนาดนี้
เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นคุณหญิงแต่งตัวเซ็กซ์ซี่ขนาดนี้ปรกติจะแต่งตัวมิดชิดมาก
"ไงจ๊ะต๋องชุดนี้ชั้นใส่แล้วเป็นไง"
"สสสวยมากครับคุณหญิง"
"แหมปากหวานก็เป็นนะเรา
ไปกันได้แล้วชั้นสายแล้วเนี้ย
ตาจันทร์ออกรถจ๊ะ"
ครับคุณหญิง
เมื่อมาถึงงานเลี้ยงรุ่น
"ต๋องวันนี้เธอไม่ต้องเดินตามประกบชั้นหลอกนะดูแลชั้นห่างๆก็พอ"
"มีแต่เพื่อนๆสมัยเรียนชั้นทั้งนั้นไม่มีอันตรายหลอกวันนี้ชั้นต้องการเป็นส่วนตัว"
ครับคุณหญิง
งานเลี้ยงก็ดำเนินต่อไปอย่างสนุกสนานรู้สึกว่าวันนี้คุณหญิงจะดื่มเยอะเป็นพิเศษ
สงสัยจะมีความสุขที่นานๆได้เจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนหนังสือจนเวลาผ่านพ้นไปจนถึงเที่ยงคืน
"คุณบอดี้การ์ดค่ะพาศรีกลับบ้านเถอะค่ะท่าทางจะเมามากจะยืนไม่ไหวแล้ว"
"ครับ"
คุณหญิงกลับบ้านเถอะครับคุณหญิงดื่มมากไปแล้ว
"ช้านนนไม่มาวววเดินไหว"
ไปเถอะครับมาครับเดี๋ยวผมประคองกลับรถ
"ช้านไม่มาวว"
อ้าวต๋องทำไมคุณหญิงเมาขนาดนี้ละ
"คุณหญิงดื่มหนักไปอะครับลุงจันทร์กลับบ้านกันเถอะครับ"
"งั้นต๋องประครองคุณหญิงไว้ละกันเดี๋ยวรถเบรคคุณหญิงจะตกเบาะเอา"
"ครับลุง"
พอขึ้นรถวิ่งไปซักพัก
"ไอผัวเฮงซวย
ไม่เคยสนใจเมีย"
คุณหญิงเมาแล้วก็พล่ามตลอดทางจนรถวิ่งมาซักครึ่งทาง
อ๊วกกกกกกกกกกก
เห้ยคุณหญิงอ๊วกใส่ผมแล้วลุง
เสื้อผ้าเลอะหมดแล้วทั้งผมทั้งคุณหญิงเนี้ยเวรกรรมจริงๆ
"เออๆๆทนเอาหน่อยเว้ยจะถึงบ้านแล้ว"
เอี๊ยดดดดดดดดด
ถึงแล้วประคองคุณหญิงดีๆละ
ครับไม่ต้องห่วงลุงๆเอารถไปเก็บเถอะเดี๋ยวผมจะอุ้มคุณหญิงไปส่งที่ห้อง
แล้วจะไปตามยัยจอยมาเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้
"เออๆอุ้มคุณหญิงดีๆละ"
เมื่อมาถึงห้องผมวางคุณหญิงลงบนที่นอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น